Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ «ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ» ΧΑΡΙΣΙΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣ (1919-1920)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός  Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΣυμβολΗ του «ΕλευθερωτοΥ της ΘρΑκΗς»
ΧαρΙσΙου ΒαμβακΑ στην ΑνασυγκρΟτηση
του ΝομοΥ ΡοδΟπΗς (1919-1920)

Η αδέκαστη ιστορία και η κοινή συλλογική εθνική μνήμη των Θρακών έχουν ταυτίσει το όνομα του Χαρισίου Βαμβακά με το μεγάτιμο και λυτρωτικό γεγονός των «Ελευθερίων της Θράκης» επειδή ακριβώς ο Κοζανίτης αυτός ευπατρίδης υπήρξε ο «ιθύνων νους», ο οποίος με τη διπλωματική δεινότητά του, τη διορατικότητα και την απαράμιλλη ευφυΐα του επέτυχε τον «εθνικό άθλο» της αναιμάκτου ενσωματώσεως της Δυτικής Θράκης στο σώμα της εθνικής επικράτειας της Ελλάδος κατά την εύσημη ημέρα της 14^ης Μαΐου του 1920.

Παραμένει ωστόσο εν πολλοίς άγνωστη και λησμονημένη η καταλυτικής σημασίας συμβολή του Χαρισίου Βαμβακά στην ανασυγκρότηση «εκ της τέφρας» του Νομού Ροδόπης ύστερα από έξι έτη στυγνής και φρικώδους Βουλγαρικής κατοχής (1913-1919), όταν με την εγκατάσταση της Διασυμμαχικής Διοικήσεως στη Θράκη από το Γάλλο Στρατηγό Σαρπύ (Charpy), η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικώς ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος θέλοντας κατ’ αυτό το, έστω και στιγμιαίο, κενό εξουσίας να προλάβει ενδεχομένως δυσμενείς, αν μη επιβαρυντικές, για την Ελλάδα και τους Έλληνες της Θράκης αποφάσεις του αμφιλεγόμενου Σαρπύ, έδωσε εντολή στον πεπειραμένο πολιτικό Χαρίσιο Βαμβακά, ο οποίος μέχρι τότε συμμετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι και βρισκόταν κατά τη στιγμή εκείνη στην Κωνσταντινούπολη, να μεταβεί στην Κομοτηνή, όπου και η έδρα της Διασυμμαχικής Διοικήσεως, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.

ΧΡΥΣΟΥΝ ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ π. ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΠΟΡΙΚΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΧΡΥΣΟΥΝ ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΝ.ΣΠΟΡΙΚΗ

ΕΠΙ 38 ΕΤΗ  ΓΕΝΙΚΟΥ  ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ
 ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ 

·        Ο μακροβιότερος εν ενεργεία κληρικός της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής και πνευματικό ανάστημα του αοιδίμου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου.

·        Χρυσούν Ιωβηλαίον 62 ετών Ιερωσύνης, ακραιφνούς και γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος και ανιδιοτελούς προσφοράς υπέρ του λαού του Θεού.

Γνωρίζω βέβαια πολύ καλά ότι με τα γραφόμενά μου προσκρούω στην εγνωσμένη ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη του τιμωμένου κληρικού και πνευματικού Γέροντός μου, αλλά ένεκα τιμής, αγάπης και αναγνωρίσεως της πολυκάρπου και καλλικάρπου πεντηκονταοκταετούς ιερατικής του διακονίας στην Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας, επιβάλλεται ως χρέος και καθήκον ιερό να καταγραφούν από τον κατά πνεύμα υιό προς τον φιλόστοργο πατέρα τα όσα θεάρεστα συνετελέσθησαν επί έξι σχεδόν δεκαετίες χάριτι και κατ’ ευδοκίαν Θεού.

Ευδόκησε λοιπόν ο Τρισάγιος Θεός να αναδειχθεί στην ιστορική Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής, ήδη από 62 ετών, ένας άξιος και υποδειγματικός κληρικός της Ορθοδόξου κατ’ Ανατολάς Εκκλησίας του Χριστού, ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Σταύρος Παν. Σπορίκης, προϊστάμενος μέχρι το έτος 2014 του παλαιφάτου και ιστορικού ναού του Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής, ο γνωστός και αγαπητός σε όλους τους εγγύς και τους μακράν «Πατήρ Σταύρος». Επειδή δε στον τόπο μας οι άξιοι άνθρωποι της προσφοράς και του ήθους σπανιότατα και σχεδόν ποτέ δεν τιμώνται ούτε εν ζωή ούτε έστω και μετά θάνατον, αν και η δεύτερη υποκριτική επιλογή δεν εκφράζει ουδόλως τον γράφοντα, εκρίθη ορθόν έστω και με την επετειακή-αφιερωματική ταπεινή αυτή γραφή να τιμηθεί εξ αυθορμήτου υιϊκής αγάπης, ευγνωμοσύνης και άκρας αφοσιώσεως προς το σεπτό πρόσωπό του, ο πνευματικός μας Γέροντας, πατέρας Σταύρος Σπορίκης, ο οποίος τόσους και τόσους, κληρικούς και λαϊκούς, ευεργέτησε κατά τα 54 έτη της ενεργού ιερατικής του διακονίας μέσα στη φιλόστοργη Μητέρα μας Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και στην περίπτωση αυτή, δυστυχώς, επαληθεύεται το των αρχαίων προγόνων μας ρητό: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος». Επ’ αυτού ουδέν έτερον. Κύριος καθορά και κρίνει και ένδικον μισθαποδοσίαν δίδει…

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ : ΙΕΡΕΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ (ή ΜΑΥΡΙΔΗΣ ) - Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ (1909-1960) : ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ΛΕΥΙΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

ΙΕΡΕΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ (ή ΜΑΥΡΙΔΗΣ )

Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ (1909-1960)

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ΛΕΥΙΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

·   Ιστορικό αφιέρωμα ένεκα αιωνίου μνήμης και τιμής για τον βίο και το εν γένει εκκλησιαστικό και ποιμαντικό έργο του αοιδίμου Ιερέως Ιωάννου Αράπογλου στην Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής.

Πολλές φορές παντελώς εσφαλμένα έχει διατυπωθεί και γραφεί από ορισμένους ότι η αγιότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί εν τω κόσμω και ότι κρύπτεται «εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης», πρόκειται δηλαδή για κάτι ακατόρθωτο τόσο για τους κληρικούς όσο και τους λαϊκούς οι οποίοι διαβιούν και διακονούν μέσα στον κόσμο με όλες τις συνεπακόλουθες μέριμνες και ζάλες του βίου τούτου. Αυτή η άκρως εκτός ορθοδόξου θεολογίας και παραδόσεως αντίληψη διαψεύδεται περιτράνως στο πρόσωπο αμέτρητων ανθρώπων, κληρικών και λαϊκών, όλων των αιώνων και των εποχών, οι οποίοι όντες εν τω κόσμω, ενίκησαν τον κόσμο, κατά την θεϊκή ρήση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού: «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (ΙΩ.16,33), αφού με τον όλο καθαρό και πνευματικό βίο καθώς και την εν γένει πολιτεία τους, απέδειξαν ότι ο Ευαγγελικός λόγος δεν είναι κάτι το ανεφάρμοστο για έναν άλλον, εκτός του γήινου, ουτοπικό κόσμο, ούτε πάλι ότι η αγιότητα είναι προνόμιο των ολίγων και εκλεκτών οι οποίοι εγκαταλείπουν τον κόσμο τούτο.