ΤΟ ΦΙΛΑΔΕΛΦΩΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟ ΦΙΛΑΔΕΛΦΩΣ

ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΝ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

· Θεμελιώδους ιστορικής και ιεροκανονικής σημασίας αποσπάσματα εκ των ενθρονιστήριων λόγων των αοιδίμων Οικουμενικών Πατριαρχών Ιωακείμ Γ΄(1901), Μελετίου Δ΄(1921) και Μαξίμου Ε΄(1946), εκφράζοντα διαχρονικώς το εν Ορθοδόξοις «Πρωτόθρονον» και «Πρωτεύθυνον» της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας.

Όσο και όσοι και αν υψώνουν φωνή κατά της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας επειδή ήσκησε το αναφαίρετο και αποκλειστικό ιεροκανονικό προνόμιο αυτής για την χορήγηση του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού καθεστώτος στην πάντοτε θυγατέρα αυτής χειμαζομένη Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία, ουδέν επιτυγχάνουν, ει μη μόνον να αποδεικνύουν και να αποκαλύπτουν περιτράνως ότι η φωνή αυτών είναι η ισχνή και ματαία έναντι του τηλαυγεστάτου και αεί ζώντος πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένου Φαναρίου φωνή των ρωσικών ρουβλίων και των κρυπτομένων όπισθεν αυτών χαμερπών καθοδηγητών τους, μικρών τω φρονήματι και μεγάλων τη αυθαδεία, παρατρεχαμένων μοσχοβιτών εκκλησιαστικών ηγετίσκων, οι οποίοι κατήντησαν την θυγατέρα Ορθόδοξη εν Ρωσία Εκκλησία σε πολιτικό και ιδεολογικό «ευτελές παράπηγμα και εύχρηστο όργανο» του Κρεμλίνου και το αυτό επιδιώκουν να επιτύχουν και με τις λοιπές τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες μέσω των πάντοτε υπαρχόντων «προθύμων» και «ευκόλων» στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, μωροφιλοδόξων και φιλαργύρων, οι οποίοι ικανοποιούνται με τα ανίερα ρούβλια του Κρεμλίνου και λειτουργούν και ενεργούν ως «δούρειος ίππος» και «πέμπτη φάλαγγα» και για τις τοπικές Συνόδους στις οποίες ανήκουν και για την εν γένει Ορθόδοξη Εκκλησία. Μάταιος ο κόπος και φρούδες οι ελπίδες.

ΤΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΩ ΤΩ Α' : ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΙΔΕΩΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΝΘΟΒΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΩ ΤΩ Α'
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΙΔΕΩΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΝΘΟΒΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

·  Στη διακονία του μαρτυρικού Πατριαρχικού Θρόνου οι ιεροφάντες Οικουμενικοί Πατριάρχες δεν υπηρετούν το «ίδιον φρόνημα» αλλά το «Πατριαρχικόν Ιδεώδες», όπως από γενεά σε γενεά είναι βιωματικώς και ιδιοτύπως αποθησαυρισμένο και φυλασσόμενο ιεροπρεπώς στην «αχειροποίητη κιβωτό» του μαρτυρικού Φαναρίου.

·    Το Πατριαρχικόν Ιδεώδες δεν αποτελεί μία εφήμερη και αφηρημένη κοσμική και διπλωματική ιδεολογία αλλά το αληθές, ανόθευτο και απαραχάρακτο πνεύμα της των «πενήτων Μητρός Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας», η οποία είναι η φωνή και το αγιοπνευματικό βίωμα της εν Χριστώ αληθείας και ζωής.

    Ασάλευτος και αμεταθέτως αστασίαστος ίσταται «ο Θρόνος των Θρόνων» της Ορθοδοξίας «κρατών ιεροπρεπώς το μυστήριον αυτού αποθησαυρισμένον» και οι εισερχόμενοι στον «Οίκο Κυρίου», στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου προσηλώνουν το βλέμμα ζηλοτύπως και τείνουν απεγνωσμένα «ευήκοον ους» στον παλαίφατο Πατριαρχικό Θρόνο με την έμφλογη ελπίδα να ακουσθεί «τί το πνεύμα του Θρόνου λέγει» για τους Ιεροπρεπεστάτους Ιεροφάντες Οικήτορές του, οι οποίοι από αιώνων ανέρχονται την ακανθοβάδιστη κλίμακά του και μελανοφερεμένοι βιώνουν το «απερινόητον μυστήριον» του εν Χριστώ Σταυρού και της Αναστάσεως.

ΠΙΣΤΟΙ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ : ΟΙ ΘΑΝΑΤΩΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΛΑΪΚΟΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 1941-1944

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς 

ΠΙΣΤΟΙ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΟΙ ΘΑΝΑΤΩΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΘΕΝΤΕΣ
 ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΛΑΪΚΟΙ
 ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 1941-1944

Όταν τον Απρίλιο του 1941 οι ναζιστές Γερμανοί πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα, παρεχώρησαν την διοίκηση της Δυτικής Θράκης στους εθνικιστές Βουλγάρους, οι οποίοι εξαπέλυσαν και πάλι σφοδρό φονικό διωγμό εναντίον των λαϊκών πατριωτών και κυρίως των ορθοδόξων Ελλήνων κληρικών, επειδή δεν ασπάζονταν τον βουλγαρισμό και δεν προσχωρούσαν στην μέχρι τότε σχισματική-εθνικιστική (εθνοφυλετική) αντικανονική Εκκλησία της Βουλγαρίας.

Τα πρώτα θύματα αυτής της γενναίας εκκλησιαστικής και εθνικής αντιστάσεως ήταν οι τέσσερις εθνοϊερομάρτυρες κληρικοί της Μητροπόλεως Μαρωνείας, οι οποίοι ήταν: 1) Ο Ιερεύς Θεόδωρος Παπαδόπουλος, 2) ο Ιερεύς Δημήτριος Καβάζης, 3) ο Ιερεύς Βαγιάννης Εμμανουηλίδης και 4) ο Ιερεύς Γεώργιος Βουλγαράκης. Προς τιμήν και εις μνήμην των τεσσάρων εθνοϊερομαρτύρων κληρικών μας θα παραθέσουμε σύντομα τον βίο και τον φρικτό μαρτυρικό θάνατο του καθενός.