ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΙΣ : ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ (1991-2021) - Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΕΜΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ (1955-1971)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΙΣ

ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ (1991-2021)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
Ο ΕΜΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ (1955-1971)

Υπάρχουν πρόσωπα μέσα στον εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό χώρο τα οποία με την επίγεια περπατησιά τους, τις πράξεις και τους λόγους τους, την διδαχή και την όλη στάση ζωής τους, τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά τους που με αυταπάρνηση υπηρέτησαν μέχρις εσχάτης αναπνοής τους, δικαιώνουν το πέρασμα τους από τον εφήμερο τούτο κόσμο και καθίστανται αληθείς προσωπικότητες, τηλαυγέστατοι οδοδείκτες που σφραγίζουν ανεξίτηλα την επίγεια ζωή και τις εν γένει επιλογές και πορεία πολλών ανθρώπων, ενώ συγχρόνως το όνομά τους καθιερώνεται στην κοινή συνείδηση των πολλών, των εγγύς και των μακράν, ως το απολύτως συνώνυμο μιάς ιδέας και αξίας, ενός ιδανικού και οραματισμού, μιάς διακονίας και προσφοράς, ακόμη και μιάς αυτοθυσιαστικής πράξεως.

IN MEMORIAM : ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΔΙΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ (1989-2021)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

IN MEMORIAM

ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΔΙΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ

ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ 
ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ (1989-2021)

Αδύναμος ο των χειλέων λόγος και ασθενική η της γραφίδος ισχύς να εκφράσουν το βάθος και ύψος, την πολυσχιδή αρχιερατική φαναριώτικη διακονία και προσφορά, την υπέρ της Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου εν Ορθοδόξοις καθηγιασμένης πολυμαρτυρικώς Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας αυτοθυσιαστική εν Χριστώ αλλοίωση, κένωση και αυτοσταύρωση, την υπέρ της πανορθοδόξου ενότητος ανύστακτη και άοκνη μέριμνα και εν αγώσιν αγωνία, την μέχρις εσχάτου αναπνοής και σταυρού και τάφου ανδρείας υπερασπίσεως και αμεταθέτου προασπίσεως των απαραμείωτων, αδιαπραγμάτευτων και αναμφισβητήτων προαιωνίων προνομίων και δικαίων του Πρωτοθρόνου και Πρωτοκλήτου εν Ορθοδόξοις Οικουμενικού Πατριαρχείου έναντι παντός, εγγύς και μακράν, ημετέρου και αλλοτρίου, φέροντος το της υποκρισίας προσωπείον ψευδαδέλφου και δυσεβούς επιβουλέως, την εν τέλει χριστομίμητη και αγιομίμητη αγάπη, έργοις και λόγοις, μέχρι δακρύων και αίματος νυχθημερόν πατρική πρωτοδιακονία και αρχιδιακονία υπέρ του φιλοχρίστου και ευσεβούς Ρωμαίηκου Γένους, της εσταυρωμένης και αεί ζώσης και ανθισταμένης πολίτικης Ρωμηοσύνης, την αξία και τιμή, την ευθύνη και το αδιαπάνητο χρέος να είναι κάποιος Φαναριώτης Ιεράρχης ουχί τύποις αλλά ουσία, ως υπήρξε ο λογιώτατος και εν λογίοις εμφιλόσοφος αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989), ο τω όντως όντι «την τε γλώτταν και την γραφήν μελίρρυτος και μελιστάλακτος».

Η ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ:ΑΥΤΟΣ ΓΑΡ ΕΝΗΝΘΡΩΠΗΣΕΝ ΙΝΑ ΗΜΕΙΣ ΘΕΟΠΟΙΗΘΩΜΕΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΗΜΕΙΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΥΠΟΘΕΣΙΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΥΤΟΣ ΓΑΡ ΕΝΗΝΘΡΩΠΗΣΕΝ ΙΝΑ ΗΜΕΙΣ 
ΘΕΟΠΟΙΗΘΩΜΕΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΕΙΝΟΥ
ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΗΜΕΙΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΥΠΟΘΕΣΙΣ 

· Η χριστολογική διδασκαλία του Αγίου Θεοφόρου Πατρός  Αθανασίου του Μεγάλου στην «Περί της Θείας Ενανθρωπήσεως» πραγματεία του.

Η κορυφαία θεολογική πραγματεία του Θεοφόρου Πατρός και μεγίστου Θεολόγου Αγίου Αθανασίου είναι η «Περί Ενανθρωπήσεως» του Υιού και Λόγου του Θεού, την οποία συνέγραψε περίπου το 318 μ.Χ., όταν είχε υπερβεί μόλις το εικοστό έτος της ηλικίας του.

Η όλη χριστολογική διδασκαλία του Θεοφόρου Πατρός άρχεται με το μυστήριο της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη θεία αποκάλυψη, ήτοι την ενανθρώπιση του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, επειδή «αυτός γαρ ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν».

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - "Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ"

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός ιστορικός – Νομικός  κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – «Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ»

Η ιδιαίτερη ημερολογιακή καθιέρωση της εορτής και το
ιστορικό – θεολογικό υπόβαθρό της.

Ο κύκλος των εορτών με κέντρο το Άγιο Πάσχα, όπως εύστοχα γράφει ο Λειτουργιολόγος, αείμνηστος καθηγητής Ιωάννης Μ. Φουντούλης, ακολουθεί κατά βάση το σεληνιακό –ιουδαϊκό ημερολόγιο, το οποίο σε σχέση με το ηλιακό – ρωμαϊκό δίνει την εντύπωση της μη σταθερότητας, της κινήσεως, γι’ αυτό και αποκαλείται «κινητός εορτολογικός κύκλος». Σε αντίθεση με αυτόν, ο λεγόμενος «ακίνητος εορτολογικός κύκλος» αποτελείται από τις εορτές, οι οποίες καθορίστηκαν ανεξάρτητα από το ιουδαϊκό ημερολόγιο σε σταθερή συμβατική ημερομηνία του ρωμαϊκού ηλιακού ημερολογίου. Πολλές από αυτές έλαβαν τη θέση ειδωλολατρικών και ιδιαίτερα ηλιακών εορτών, με τις οποίες και έχουν μια τελείως εξωτερική εννοιολογική και θεματολογική αντιστοιχία, όπως είναι οι εορτές, αρχικώς, των Θεοφανείων και αργότερα των Χριστουγέννων.

ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙΣΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

 Η ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙΣΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Όταν ο εραστής της Ιεράς Επιστήμης κρατά ανά χείρας το περισπούδαστο θεολογικό πόνημα του πολυγραφότατου και μεγάλου Θεολόγου Πατρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αγίου Νεκτάριου Μητροπολίτου Πενταπόλεως, υπό τον τίτλο: « Χριστολογία», το βλέμμα του πίπτει και προσηλώνεται στο επί του εσωφύλλου δημοσιευόμενο χωρίο από το ΜΘ' (49)  κεφάλαιο του παλιοδιαθηκικού βιβλίου της Γενέσεως, στο οποίο αναφέρεται: « Ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα, και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού, έως αν έλθη, ω απόκειται. Και αυτός προσδοκία εθνών» (Γεν. μθ΄ 9-10).

Ο Θεόφρων και θεοκίνητος Πατήρ της Εκκλησίας Άγιος Νεκτάριος μετ’ εμφάσεως ποιεί μνείαν του ως άνω χωρίου προκειμένου να υπογραμμίζει το «πανανθρώπινον» της ενδομύχου προσδοκίας για την έλευση του Σωτήρος και Λυτρωτού του πεπτωκότος και υποκειμένου στη φθορά και τον θάνατο κτιστού και χοϊκού γένους των βροτών, επειδή «το ανθρώπινον γένος….ωμοίαζε προς χάος καταλελειμμένον υπό του Θεού».

ΤΟΙΣ ΗΜΕΤΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΟΙΣ ΤΕΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΑΝΙΕΡΟΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΜΑΧΟΙΣ : ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ « ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» - ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ… «ΟΥ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ». ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟΙΣ ΗΜΕΤΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΟΙΣ
ΤΕΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΑΝΙΕΡΟΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΜΑΧΟΙΣ

ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ « ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
ΔΕΝ ΈΦΘΑΣΕ ΤΟ ΤΈΛΟΣ… «ΟΥ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»
ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ

·    Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ομού μετά των «Ιερών φυλάκων» του Φαναρίου ηρωϊκώς και αυτοθυσιαστικώς ανθίστανται για την επιβίωση του Φαναρίου και της Ρωμιοσύνης.

·   Όσα κατ’ άνθρωπον θεωρούνταν αδύνατα πριν από κάποια έτη στις απορφανεμένες εκκλησιαστικές επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εντούτοις σήμερα συντελούνται κατά Θεόν από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους Ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ιχνηλατούντες τα «γενόμενα και τα εστώτα» της όντως Σταυραναστασίμου «εν Χριστώ Αναστάντι» βιοτής, πορείας και αγαπητικής πρωτοδιακονίας του μαρτυρικού και καθαγιασμένου Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός του πεπερασμένου χωροχρόνου από της ιδρύσεως της υπό Κωνσταντίνου του Μεγάλου «Νέας Ρώμης και μέχρι σήμερα «αντηχεί τοις ωσίν» νοερώς και αοράτως, αψευδώς και προφητικώς, μια φράση: «Ου τετέλεσται» ως εναντία βιουμένη  πίστη και ελπίδα για τα εσόμενα του μέλλοντος της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όταν σε κάθε περιπετειώδη στροφή του ιστορικού γίγνεσθαι ακούγεται από τις πολυποίκιλες και πολυώνυμες και πολυπρόσωπες γηρασμένες και νεώτερες Κασσάνδρες, μία άλλη ολιγοπίστως απέλπιδα φράση: «έφτασε το τέλος…». Όχι όμως δεν «έφθασε το τέλος», «ου τετέλεσται», όπως χωρίς «φόβο και πάθος», προ ετών έγραφε ο πολύς Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989), η ενσαρκωμένη αντοχή, η ακοίμητη συνείδητη και ελπιδοφόρος εύλαλη φωνή του Φαναρίου, όταν κατέθετε την πίστη και το βίωμα της εν Κωνσταντινουπόλει εσταυρωμένης «Εκκλησίας των Πενήτων» υπό το άδυτο και ανέσπερο φως της Αναστάσεως μυσταγωγών το «μυστήριον του Φαναρίου» μετά λόγου αποκαλύψεως και αληθείας: «Γνώριμοι είναι εις αυτήν την εσταυρωμένην Εκκλησίαν οι εμπτυσμοί, οι κολαφισμοί, αι μάστιγες, τα ραπίσματα και ο ακάνθινος στέφανος και η χολή μετά όξους και η λόγχη, τα οποθενδήποτε. Γνώριμός της και η πολυτέλεια του οίκτου. Είναι οικείαι της αι φωναί Σταύρωσον», «ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα», «κατάβηθι». Και εις ωρισμένας στιγμάς η φωνή της συνοδεύει την φωνήν του Κυρίου της, «ίνα τι με εγκατέλιπες;».

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ : ΣΟΙ ΤΗ ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΙΤΛΟΝ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΩ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΣΟΙ ΤΗ ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΙΤΛΟΝ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΩ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

· Ιστορική πατριαρχική γραφή Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α΄ στην Επετηρίδα (Ημερολόγιο) του σωτηρίου έτους 2020, εξ αφορμής της κατά το παρελθόν έτος (2019) χορηγήσεως υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος εις την εν Ουκρανία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία αφιερούται στα από αιώνων ιερά προνόμια της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, τα θεσπισθέντα δι’ αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων και καθαγιασθέντα διά της κανονικής παραδόσεως και πράξεως της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σε αποκαλυπτικούς και δισέκτους καιρούς και χρόνους ακόμη και για την Ορθόδοξη Εκκλησία η λερναία ύδρα με τις τέσσερις εωσφορικές κεφαλές του εθνοφυλετισμού, της ελκυστικής και λαοπλάνου εκκοσμικεύσεως, του αρχομανούς φρονήματος και του προπαγανδιστικού λαϊκισμού μετά μανίας και λύσσας αποπειράται να αναιρέσει άσειστα θεμέλια και αμετάθετα όρια «α έθεντο οι Πατέρες ημών» εντός της χορείας και του Αγίου Σώματος των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, στις οποίες η Πρωτόκλητος, Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Εκκλησία διά ιερωτάτων αρχιδιακονικών και πρωτοδιακονικών υπέρ των Πανορθοδόξων ανά την οικουμένη τέκνων του Χριστού προνομίων κατέστη, περιεκοσμήθη και εστεφανώθη κατόπιν θεοκινήτων εν Αγίω Πνεύματι αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων η φιλόστοργος και πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένη, εσταυρωμένη και ανισταμένη, αεί δε ζώσα, Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία.