Σελίδες

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΔΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΙΚΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΙΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΔΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ
· Ειρηνοποιός και εύλαλη πανορθόδοξη φωνή της Μητρός Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως «ίνα ώσιν εν».
·     Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως εγγυητής και θεματοφύλακας της Πανορθοδόξου Ενότητος.
·   Η Πανορθόδοξη ενότητα αποτελεί το μέγα ζητούμενο και ο υφέρπων εθνοφυλετισμός τον μεγάλο κίνδυνο, όπως εκφράζεται υπό του Πατριαρχείου Μόσχας.
·   Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο ενοποιός και ενσαρκωτής του οράματος της Πανορθοδόξου Ενότητος.
Ο Μέγας Αρχιερεύς της Εκκλησίας, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, στην λεγόμενη Αρχιερατική του Προσευχή προ της συλλήψεως και της Σταυρώσεώς του, απευθυνόμενος προς τον Θεό Πατέρα αναφέρεται εκτενώς και εναγωνίως στην τήρηση της ενότητος μεταξύ των μαθητών του λέγων: «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».
Έκτοτε αδιαλείπτως η Ορθόδοξη Εκκλησία δέεται προσευχητικώς για την ενότητα του πληρώματος αυτής ως ενιαίου ευχαριστιακού σώματος με κεφαλή τον Ιησού Χριστό. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο πλαίσιο της Οικουμενικής, πρωτοθρόνου και πρωτευθύνου αποστολής και αρχιδιακονίας του μέσα στον Ορθόδοξο κόσμο ενεργεί ενωτικά εν τω κοινώ συνδέσμω της αγάπης και της ειρήνης για την διατήρηση της πανορθοδόξου ενότητος ανάμεσα στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες στο διάβα των αιώνων και μέχρι σήμερα προσβλέπουν στην Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ως την κοινή τροφό και φιλόστοργο σκέπη των απανταχού Ορθοδόξων.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2019

ΤΟΙΣ ΘΙΑΣΩΤΑΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΙΔΕΙΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ : Ο ΠΑΝΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΡΩΜΗΟΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ Ο ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΤΟΙΣ ΘΙΑΣΩΤΑΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΙΔΕΙΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ

Ο ΠΑνυ ΠατριαρχικΟς και ΡωμηΟς
ΚωνσταντΙνος ΟικονΟμος ο εξ ΟικονΟμων
·   Η Ακοίμητη Συνείδηση του Ρωμαίηκου Γένους και ο Πάνυ Υπέρμαχος των Δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Αθανάτου Ορθοδόξου Ρωμηοσύνης.
Ανεξίτηλη παραμένει στη συλλογική εκκλησιαστική μνήμη και κυρίως των εν Φαναρίω και εν Ελλάδι η εικόνα του αοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου Α΄ (1972-1991), όταν κατά την εν έτει 1987 επίσημη πατριαρχική επίσκεψή του στην θυγατέρα Εκκλησία της Ελλάδας, προσήλθε στην Ιερά μονή Ασωμάτων Πετράκη όπου μετά πάσης κατανύξεως ετέλεσε πατριαρχικό τρισάγιο επί του τάφου του αοιδίμου Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων (1780-1857), ο οποίος εταύτισε την όλη ύπαρξή του και ηνάλωσε την επιγεία ζωή του διακονώντας την ελληνορθόδοξη παιδεία του Γένους, υπερασπιζόμενος τα απαράγραπτα και αδιαπραγμάτευτα προαιώνια δίκαια και προνόμια του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου και συνάμα αγωνιζόμενος εναντίον της επελάσεως των αλλοδόξων Βαυαρών, οι οποίοι έχοντας ως φανατικό μίσθαρνο όργανό τους τον δυτικόπληκτο κοραϊστή Αρχιμ. Θεόκλητο Φαρμακίδη έθεσαν σε εφαρμογή το ανίερο σχέδιό τους να διαλύσουν τον Ορθόδοξο εν Ελλάδι μοναχισμό, να αλλοιώσουν την λατρευτική και λειτουργική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να αποκόψουν εκκλησιαστικά το ξενόδουλο Βασίλειο της Ελλάδος από την μαρτυρικώς καθαγιασμένη και όντως εσταυρωμένη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία και τελικώς να καταντήσουν την αντικανονική και σχισματική επί δεκαεπτά έτη (1833-1850) «αυτοκέφαλη» Εκκλησία της Ελλάδος σε ένα είδος «κρατικής Εκκλησίας - υπηρεσίας» προκειμένου να την υποτάξουν, ελέγξουν, χειραγωγήσουν και ποδηγετήσουν σε απόλυτο βαθμό.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019

«ΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙΣ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ» : ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑΕΤΕΣ ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ (1979-2019) ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΥΣ ΙΕΡΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
«ΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙΣ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ»
ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑΕΤΕΣ ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ (1979-2019)
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΥΣ ΙΕΡΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
·     Επετειακή ιστορική αφιερωματική γραφή επί τη συμπληρώσει τεσσαράκοντα ετών (1979-2019) από των ιερών εγκαινίων του περιλάμπρου Ιερού Καθεδρικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής, ο οποίος εθεμελιώθη, ανηγέρθη και ενεκαινιάσθη υπό του αοιδίμου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνού Α΄ (1974-2012).
Ο κτιριακός «ομφαλός» των λεγομένων «βυζαντινών Κουμουτζηνών» υπήρξε ανέκαθεν το βυζαντινό Φρούριο ή Κάστρο, το κατά πολλούς αποκαλούμενο και «θεοδοσιανό», όπου πέριξ αυτού συν τω χρόνω και στο διάβα των αιώνων ανιδρύθησαν τα βυζαντινά Κουμουτζηνά, όπως αποκαλεί το τότε «πόλισμα» της σημερινής Κομοτηνής ο Ιωάννης Στ΄ Καντακουζηνός, ενώ από τον Νικηφόρο Γρηγορά αναφέρονται ως «Κομοτηνά ή Κομοτηνή».
Η βυζαντινή πολίχνη των Κουμουτζηνών φιλοξένησε και εγκόλπωσε στοργικώς μέσα στα σωστικά σπλάχνα του βυζαντινού Κάστρου, σύμφωνα με αψευδείς γραπτές μαρτυρίες ξένων περιηγητών ήδη από τον 16ο μ.Χ. αιώνα -ίσως και παλαιότερα- Ιερό Ναό, ο οποίος πιθανότατα ευθύς εξ αρχής ήταν αφιερωμένος στο θεοτίμητο πρόσωπο της Υπερευλογημένης Υπεραγίας Θεοτόκου, και επί της εδαφικής εκτάσεως όπου εδέσποζε εκείνος ο αρχικός ναός, με το πέρασμα των αιώνων στην ακατάπαυστη ροή του πανδαμάτορος χρόνου, σε αλλεπάλληλες ενοικοδομητικές φάσεις ανηγέρθη εκ βάθρων, κατά την περίοδο της οθωμανοκρατίας, εν έτει 1800, ο σημερινός μεταβυζαντινός Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος επεξετάθη εκτενώς προς νότον και προς δυσμάς κατά το σωτήριο έτος 1832.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΧΑΤΖΗΣ : Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ (1913-1989)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΧΑΤΖΗΣ 
 Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (1913-1989)
·  Ο βίος, η θεολογική προσφορά και η εκκλησιαστική δράση του μεγίστου Πατριαρχικού Ιεράρχου του προηγουμένου αιώνος.
·     Ο Καβάφης των θεολογικών μας γραμμάτων.
Ο μακαριστός και αλησμόνητος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κυρός Μελίτων ο Α΄ (1913-1989), κατά κόσμον Σωτήριος Χατζής, εγεννήθη στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1913 από τον Νικόλαο και την Ευδοξία, το γένος Μπακαλοπούλου.
Την στοιχειώδη εκπαίδευση έλαβε στην κοινοτική – αστική σχολή Γαλατά και άκουσε τα γυμνασιακά γράμματα στο Ελληνικογαλλικό Λύκειο της κοινότητος  του Σταυροδρομίου. Στη συνέχεια ετέθη υπό την πνευματική προστασία και χειραγωγία του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βασιλείου Γ’ (1925-1929) και εισήχθη, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, στην ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία απεφοίτησε αριστούχος και μετ’ επαίνου το έτος 1934, αφού υπέβαλε προηγουμένως εναίσιμη διατριβή περί της «Θεοπνευστίας των Θείων Γραφών κατά τους Αποστολικούς Πατέρες και τους Απολογητάς της β΄ Εκατονταετηρίδος».

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚOΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕIΟΝ - ΤΟ ΠΑΡAΔΟΞΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡIΑΣ : ΜΗΤΡΙΚOΣ ΦΙΛAΔΕΛΦΟΣ ΣYΝΔΕΣΜΟΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔOΞΟΥ ΕΝOΤΗΤΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΟικουμενικOν ΠατριαρχεIον - Το παρAδοξον της ιστορIας
ΜητρικOς ΦιλAδελφος ΣYνδεσμος
ΠανορθοδOξου ΕνOτητος
ΑποστολικOτητα – ΟικουμενικOτητα - ΑρχιδιακονIα
·        Θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εορτή του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου.
Τα οντολογικά υπαρξιακά ιδιώματα του καθαγιασμένου μαρτυρικού και σταυραναστάσιμου σώματος της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας είναι η Αποστολικότητα, η Οικουμενικότητα και η Αρχιδιακονία αυτής στην καθόλου Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου υπάρχει «αεί ζώσα» η Αλήθεια, η όντως ζωή και η εν Χριστώ αυθεντία εν Συνόδω. Το Φανάριον λοιπόν είναι διακονία σταυραναστάσιμη και όχι κοσμική εξουσία. Η δε Χριστομίμητη διακονία του είναι η ταυτότητά του.
Η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, ιδρυθείσα υπό του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου δεν χρειάζεται τα διακριτικά του κοσμικού κράτους ή ενός «Ορθοδόξου Βατικανού» διότι η τιμή και η δόξα της είναι «τα στίγματα του σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου» που την τρέφουν και την αναγεννούν και την μεταμορφώνουν αενάως μέσα στον χωροχρόνο, στο διάβα των δεκαεπτά αιώνων ζωής, προσφοράς και θυσιών.
Πρωτόκλητος ο ιδρυτής της Κωνσταντινουπολίτιδος Μητρός Εκκλησίας, πρωτόκλητος και η πρωτόθρονη πανορθόδοξη διακονία, προσευχή, θυσία και στοργή αυτής ανά την οικουμένη.

ΤΟ ΕΝ ΟΣΤΡΑΚΙΝΩ ΣΚΕΥΕΙ ΑΕΙΖΩΟΝ ΦΑΝΑΡΙΟΝ - ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Γράφει ο θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός  κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟ ΕΝ ΟΣΤΡΑΚΙΝΩ ΣΚΕΥΕΙ ΑΕΙΖΩΟΝ ΦΑΝΑΡΙΟΝ
ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
·    Στο Μαρτυρικόν Φανάριον οι ιστάμενοι και ανθιστάμενοι «τριακόσιοι της πίστεως» ίσως φαντάζουν ελάχιστοι ενώπιον των «πνευματικώς τυφλωμένων οφθαλμών» ενίων, αλλά, όμως ως ευλογημένο σώμα της των «Πενήτων Εκκλησίας» είναι στο «Σχέδιο του Θεού» απειράριθμοι, διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ουδέποτε υπήρξε και δεν είναι ζήτημα «αριθμητικής».
·        Όσο διώκεται το Φανάρι τόσο ισχυρότερο καθίσταται, όσο υβρίζεται τόσο λαμπρότερο αναδεικνύεται, όσο σταυρώνεται, τόσο περισσότερο βιώνει την Ανάσταση του Χριστού, εν τέλει, όσο βιώνει την Ανάσταση, τόσο επιβεβαιώνεται ότι είναι όντως «Παρεμβολή Θεού» επί της Γης και αληθώς «το παράδοξον της Αποστολικότητος και της Ιστορίας».
Είναι όντως παράδοξο και «αγγέλοις και ανθρώποις» μια σπιθαμή γης στο ακρότατο σημείο του Κεράτιου Κόλπου, όπου δεσπόζει  το λεγόμενο «διπλοφάναρον», το Φανάριον του Γένους ημών, να εγκολπώνει τα ιερά και όσια του γένους και της Πατρώας Ορθοδόξου Πίστεως, να είναι η Ιερά Καθέδρα, το πανίερον Κέντρον της Ορθοδοξίας. Αυτό το μαρτυρικώς καθαγιασμένο και εσταυρωμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο ωσάν μέσα σε «οστράκινο ταπεινό σκεύος» τρέφεται και ζωογονείται από το θερμουργό Αίμα και Σώμα του Αρχιθύτου Μεγάλου Αρχιερέως Ιησού Χριστού, και μεταβάλλει αυτή την ευλογημένη σπιθαμή γης της Θεοτοκοφρουρήτου Βασιλίδος Πόλεως σε ουράνιο στερέωμα της Καθόλου Ορθοδοξίας απ’ όπου εκπηγάζουν από αιώνων νάματα Ορθοδόξου Θεολογίας, αναδεικνύονται Άγιοι Πατριάρχες και Μάρτυρες Χριστομίμητοι, εκπέμπεται το γνήσιο και ανόθευτο μήνυμα της Ορθοδοξίας προς όλους, τους εγγύς και τους μακράν, αφού στον τόπο εκείνο αδιαλείπτως, αμεταθέτως και ακαταβλήτως κηρύσσεται Χριστός Εσταυρωμένος και Αναστάς εκ των νεκρών.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

ΑΝΑΣΤΑ, Ω ΜΗΤΕΡ ΣΙΩΝ, ΜΗ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ : ΠΑΛΑΙΦΑΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ - ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΛΗΣΤΕΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΑΝΑΣΤΑ, Ω ΜΗΤΕΡ ΣΙΩΝ, ΜΗ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ 

ΠΑΛΑΙΦΑΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΛΗΣΤΕΣ


Με αφορμή τις διεκδικήσεις Αρμενίων, Αράβων και Ρώσων
 επί των Ελληνορθοδόξων Παναγίων Προσκυνημάτων στην Αγία Γη
Η επιλογή του τίτλου του παρόντος άρθρου μας δεν είναι διόλου τυχαία, αλλά ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα, η οποία έχει να κάνει με τις εκκλησιαστικά και εθνικά επικίνδυνες επιδιώξεις και διεκδικήσεις των Αρμενίων, Αράβων και Ρώσων επί των ελληνορθόδοξων προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους. Άλλοι επιδιώκουν την «αραβοποίηση», άλλοι την «αρμενοποίηση» και άλλοι τη «ρωσοποίηση» του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. 
Διά τον λόγο αυτό ο τίτλος του άρθρου μας κάνει λόγο για «τρεις ληστές», οι οποίοι τα τελευταία 200 έτη προσπαθούν, ευκαίρως – ακαίρως, να αρπάξουν τα όσα το Γένος των Ελλήνων – Ρωμιών από αιώνων φυλάττει ως κόρην οφθαλμού στην Αγία Γη. Κάνοντας ένα πισωγύρισμα στον χρόνο έχουμε να διδαχθούμε πολλά και δι’ αυτών να κατανοήσουμε τα όσα συμβαίνουν εσχάτως στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων.Η παρακμή του Βυζαντίου και η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς την 29η Μαΐου του 1453 δυσχέρανε περισσότερο και την θέση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

ΤΗ ΤΡΑΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΤΩΤΙΚΩΣ ΔΙΑΚΟΝΟΥΣΗ ΤΟΝ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟ ΘΥΓΑΤΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Ο ΕΠΑΡΑΤΟΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΕΘΝΙΚΕΣ ή ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ"

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
VERBUM VERITATIS ERGA OMNES
ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ
 ΤΟΥ  ΠΟΛΥΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΙΚΟΥ
 
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ  ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ


ΤΗ ΤΡΑΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΤΩΤΙΚΩΣ ΔΙΑΚΟΝΟΥΣΗ
 ΤΟΝ  ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟ ΘΥΓΑΤΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Ο ΕΠΑΡΑΤΟΣ  ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ «ΕΘΝΙΚΕΣ ή ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ» ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
·   Η Λερναία Ύδρα της αιρέσεως του αντιευαγγελικού και αντιεκκλησιολογικού εθνοφυλετισμού διαιρεί επικίνδυνα την αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού σε Ελληνόφωνες, Σλαβόφωνες και Αραβόφωνες κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες.
·    Το εθνικό ή φυλετικό αίμα δεν συγκροτεί το σώμα της αδιαιρέτου Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας αλλά το «αίμα και το σώμα του Χριστού ως Ευχαριστιακή Σύναξη επί το αυτό αντεξουσίων προσώπων με κεφαλή τον Χριστό άνευ διακρίσεων και αυθαιρέτων αξιολογικών κατηγοριοποιήσεων των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα.
·   Η εν τη Εκκλησία η αίρεση του «φυλετισμού ή εθνοφυλετισμού» αποτελεί την «κακόδοξη μήτρα» η οποία γέννησε το «Αυτοκέφαλον» στο όνομα του «Έθνους», τον αυτάρεσκο και εγωκεντρικό τοπικισμό και απομονωτισμό, ήτοι τον λεγόμενο «Εκκλησιαστικό επαρχιωτισμό», καθώς και την διχαστική διαίρεση και ενίοτε την βίαιη εθνικιστική μισαλλοδοξία εντός του Εκκλησιαστικού Σώματος.
· Η αίρεση του ενθοφυλετισμού σχετικοποιεί την ευαγγελική εν Χριστώ Αλήθεια και απολυτοποιεί την έννοια του Έθνους υπεράνω της Εκκλησίας προκαλώντας έριδες, φατρίες και σχίσματα στο αδιαίρετο και ενιαίο εκκλησιαστικό σώμα του Χριστού. Τούτο δε συντελείται διότι ο εθνοφυλετισμός είναι κοσμική πολιτική ιδεολογία ενώ η Εκκλησία «εν Χριστώ Οντολογία».
Στη ζωή της Εκκλησίας ως «Σώματος Χριστού» μέσα στο διάβα των αιώνων παραμένει ως ακατάλυτος γνώμονας και κανόνας για την ενότητά της ο εναγώνιος λόγος του Θεανθρώπου Χριστού, του Μεγάλου της Εκκλησίας Αρχιερέως, προς τον Θεό Πατέρα: «Πάτερ Άγιε τήρησον αυτούς εν τω Ονόματί σου ω δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (Ιω. 17, 11-12). Η ενότητα της αδιαιρέτου, Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας είναι οντολογική -υπαρξιακή θα έλεγα- προϋπόθεση για την συγκρότηση του Εκκλησιαστικού Σώματος ως «Ευχαριστιακής Συνάξεως επί το αυτό αυτεξουσίων προσώπων με κεφαλή τον Χριστό» άνευ διακρίσεων και κατηγοριοποιήσεων μεταξύ των ζώντων μελών αυτής με αντιευαγγελικά και αντιεκκλησιολογικά εξωτερικά κριτήρια. Συνακόλουθα και η του Αποστόλου των Εθνών Παύλου προτροπή και εναγώνια νουθεσία προς τους Κορινθίους είναι: «παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά του Ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε καταρτισμένοι εν τω αυτώ νοΐ και τη αυτή γνώμη» (Α. Κορ. 1, 10-11).
Δεν νοείται συγκρότηση της Εκκλησίας ως «Σώματος Χριστού» με κριτήρια που σχετίζονται με το φύλο, τη φυλή (φυλετική καταγωγή), τη γλώσσα, το χρώμα, τα ήθη, τα έθιμα, τις τοπικές παραδόσεις και τον εν γένει  διαφοροποιημένο πολιτισμό εκάστου μέλους αυτής. Ο θεόπνευστος λόγος του Αποστόλου Παύλου παραμένει αψευδής και ακατάλυτος μέσα στο αδιαίρετο σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εκφραζόμενος με σαφήνεια και απολυτότητα σε δύο αράδων λέξεις στην προς Γαλάτας Επιστολή του: «Πάντες γαρ υιοί Θεού εστέ διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού˙ όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ˙ πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού…» (Γαλ. 3, 26-29).

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019

ΤΟΙΣ ΕΝ ΜΟΣΧΑ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΠΕΙΘΗΝΙΩΣ ΠΟΔΗΓΕΤΟΥΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΗΣ : Η ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΣ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΗΡ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ «ΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΛΕΙ» ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΔΙΑΚΟΝΙΚΩΣ ΚΕΝΟΥΤΑΙ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΤΟΙΣ ΕΝ ΜΟΣΧΑ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ
ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΠΕΙΘΗΝΙΩΣ ΠΟΔΗΓΕΤΟΥΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΗΣ
Η ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΣ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ
ΜΗΤΗΡ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
«ΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΛΕΙ» ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΔΙΑΚΟΝΙΚΩΣ ΚΕΝΟΥΤΑΙ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»
Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
·     Εάν οι αοίδιμοι Οικουμενικοί Πατριάρχες Ιωακείμ Γ΄ και Αθηναγόρας Α΄ έθεσαν τον θεμέλιο λίθο για τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, ο σοφός και συνετός Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989) υπήρξε ο απαράμιλλος διάκονος του οράματος αυτού και ο ακατάβλητος υπέρμαχος της Πανορθοδόξου Ενότητος, η οποία αποτελεί το «ανυποκρίτως μέγα ζητούμενο» σε εποχές πειρασμικής εξάρσεως του αντιεκκλησιολογικού και διχαστικού εθνοφυλετισμού ενίων.
·    Οι Εισηγητικοί Λόγοι του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος στις τέσσερις Πανορθόδοξες Διασκέψεις (1961-1968) αποτελούν μνημειώδη κείμενα αφυπνίσεως της κοινής των Πανορθοδόξων Συνειδήσεως και αμετάθετες ιερές παρακαταθήκες για την ιερή ευθύνη των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών προς τους ανθρώπους της κάθε εποχής που αναζητούν την Αλήθεια στο Πρόσωπο του Χριστού.
·     Τοις μετά Προσωπείου και απατηλής φενάκης δολίως προφασιζομένοις και ενδομύχως πονηρά, μάταια και ψευδή διαλογιζομένοις ένεκα του αντιεκκλησιολογικού διχαστικού εθνοφυλετισμού και της ματαιοδόξου μωροφιλοδοξίας περί την χωροταξία εδρών και θρόνων… 
Η Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Πρωτεύθυνος και Πρωτόκλητος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως «εν τη οφειλετική μερίμνη αυτής ως Προκαθημένης» και Πρωτοθρόνου στη χορεία των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών ουδέποτε εγκατέλειψε «ένεκα ακηδίας» τον σπόρο, τον οποίο έσπειρε ο αοίδιμος Μέγας Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ (†1912) με την κατά το έτος 1902 Εγκύκλιό του προς όλες τις Ορθόδοξες ανά την υφήλιο Εκκλησίες αποβλέποντας στην ουσιαστική, «έργοις και ου μόνον λόγοις», πραγμάτωση της Πανορθοδόξου Ενότητος και παρουσίας της Ορθοδοξίας «εν μια φωνή» στον σύγχρονο κόσμο. Τουναντίον, το μαρτυρικό και καθαγιασμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο εκαλλιέργησε κατά τις επόμενες δεκαετίες την ιδέα της συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου και τούτο ακόμη περισσότερο εντατικά και συντονισμένα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μάλιστα ανήλθε στον Οικουμενικό Θρόνο ο από Αμερικής, μέγας οραματιστής και κήρυκας της Πανορθοδόξου Ενότητος, αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α΄ (1948-1972), ο οποίος δια της Πατριαρχικής Εγκυκλίου του κατά το έτος 1951 επρότεινε την επανακατάρτιση του καταλόγου των θεμάτων που επρόκειτο να συζητηθούν στην μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδο λόγω των πολλών εν τω μεταξύ υπό την ροπήν των νέων περιστάσεων προκυψάντων ζητημάτων.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ : ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ - ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ
ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
·    Το φλέγον και ακανθώδες ζήτημα της ιδρύσεως «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Δωδεκανήσου» κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.
·      Ιστορικά-Εκκλησιαστικά έγγραφα εκ του προσωπικού αρχείου του Αποκρισαρίου (Αντιπροσώπου) του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρά τη Εκκλησία της Ελλάδος, αοιδίμου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου.
Ακατάλυτος και ακατάργητος μέσα στον κτιστό χωροχρόνο παραμένει ο ζωογόνος ομφάλιος λώρος, ο οποίος συνδέει τους Ορθοδόξους Δωδεκανησίους μετά της φιλοστόργου και κοινής τροφού του Ρωμαίηκου Γένους πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όπως αψευδώς έχει καταγραφεί στις σελίδες της απροσωπολήπτου και αδεκάστου παλαιάς και νεωτέρας εκκλησιαστικής ιστορίας του Οικουμενικού Θρόνου.
Ουδείς πολιτικός ή εκκλησιαστικός παράγοντας ηδυνήθη και καταλύσει τους όντως ακαταλύτους ιστορικούς κανονικούς και πνευματικούς εκκλησιαστικούς ιερούς δεσμούς των Ελλήνων Ορθοδόξων Δωδεκανησίων μετά του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο υπήρξε και παραμένει αστασιάστως και αμεταθέτως σκέπη και κραταίωμα των εκκλησιαστικών αυτών πατριαρχικών επαρχιών.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1941-1944)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΙΣ   ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ  ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ  (1941-1944)
·      Η μνημειώδης επιστολή διαμαρτυρίας του Αθηνών Δαμασκηνού Παπανδρέου προς τον πληρεξούσιο του Ράιχ στην Ελλάδα, Γερμανό Πρεσβευτή Γκύντερ Άλντενμπουρκ για την ανθελληνική δράση των Βουλγάρων στις Πατριαρχικές Επαρχίες της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης.
Όταν το βλέμμα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά το έτος 1941 εστράφη προς την Ελλάδα, η οποία κατήσχυνε τον ιταλικό μεγαλοϊδεατισμό και επεκτατισμό, οι συνήθεις «προθυμότατοι» Βούλγαροι  υπήρξαν οι πλέον επιτήδειοι σύμμαχοι των Γερμανών προκειμένου να επωφεληθούν και να πραγματοποιήσουν το παλαιό και ανεκπλήρωτο, πολυπόθητο και περιπόθητο όραμά τους για την ίδρυση της μεγάλης και κραταιάς Βουλγαρίας, στην οποία θα συμπεριελαμβάνοντο τα εδάφη της Δυτικής Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας.
Η πτώση λοιπόν της γραμμής άμυνας της Ελλάδος στα οχυρά Μεταξά και η διά του βουλγαρικού εδάφους είσοδος των γερμανικών στρατευμάτων στη Θράκη απετέλεσε για τους αδηφάγους Βουλγάρους την απαρχή της εκπληρώσεως των επεκτατικών σχεδίων τους σε βάρος της Ελλάδος, επειδή οι Γερμανοί προκειμένου να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους προς βορράν και γνωρίζοντες τους εκ του παρελθόντος μύχιους πόθους των Βουλγάρων, παρέδωσαν τα εδάφη της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης στη στυγνή βουλγαρική κατοχή.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ : ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΘΡΑΚΩΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ (1941-1944)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Εγγραφες ΚαταγγελΙες και ΔιαμαρτυρΙες
 της εν ΑθΗναις ΕπιτροπΗς ΜακεδΟνων και ΘρακΩν περΙ των ΒουλγαροκρατοΥμενων πατριαρχικων ΕλληνικΩν ΕπαρχιΩν
 κατΑ τον Β΄ ΠαγκΟσμιο ΠΟλεμο (1941-1944)
Όταν κατά τον Απρίλιο του 1941 κατέρρευσε το μέτωπο και οι σιδηρόφρακτες ορδές των Γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων εισήλθαν στην ελληνική γη, εγένετο η απαρχή για τα νέα δεινά στις ελληνικές πατριαρχικές επαρχίες της Δυτικής Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας επειδή κατόπιν της αποφάσεως του Γ΄ Ράϊχ οι Βούλγαροι σύμμαχοι αυτών εγκατεστάθησαν στις ως άνω ειρημένες πολυμαρτυρικές περιοχές, όπου ως στυγνοί κατακτητές έθεσεν σε εφαρμογή ή μάλλον σε συνέχεια από την περίοδο 1912-1918 το ανίερο εθνικιστικό και αλυτρωτικό επεκτατικό σχέδιό τους για τον αφελληνισμό και εκβουλγαρισμό παντός του ελληνορθοδόξου πληθυσμού των επαρχιών αυτών της ακριτικής ελληνικής γης.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1940-1944)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός -Νομικός κ. Ιωάννης  Ελ. Σιδηράς
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1940-1944)
Με την κατάρρευση του μετώπου, επακολούθησε η ξενική κατοχή και η αντίσταση συνάμα του περήφανου λαού μας. Τότε ακούστηκε και το άλλο όχι, το οποίο διεκήρυξε επισήμως ο Κομοτηναίος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος Φιλιππίδης(1938-1941), ο από Τραπεζούντος, ο οποίος ευθαρσώς αρνήθηκε να συμμετάσχει στην συμβολική παράδοση της πόλεως των Αθηνών και εδήλωσε με παρρησία ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν παραδίδει την πρωτεύουσα της πατρίδας του εις ουδένα ξένον. Ο αρχηγός της Εκκλησίας ένα καθήκον έχει: να φροντίσει διά την απελευθέρωσιν αυτής».
Όταν επίσης εζητήθη από τον ίδιο να ορκίσει την πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και πάλι αρνήθηκε, λέγοντας ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν δύναται να ορκίσει κυβέρνηση σχηματιζόμενη υπό την διοίκηση του εχθρού της πατρίδος».

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

«EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES»: Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΩΣ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
«EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES»
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΩΣ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
 ΚΑΙ Τα περΙ ΙδρΥσεως ΜΙΑς και ΑδιαιρΕτου
 ΑυτοκεφΑλου ΟρθοδΟξου εν ΟυκρανΙα ΕκκλησΙας
·     Η υπό του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου απόδοση του αυτοκεφάλου ως μόνη σωστική προϋπόθεση για την ενότητα της εν Ουκρανία Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ως πολυδαίδαλος λαβύρινθος λογίζεται το λεγόμενο εκκλησιαστικό Ουκρανικό ζήτημα, το οποίο κατέστη εσχάτως ένας απολύτως άλυτος «Γόρδιος Δεσμός»  με όντως σοβαρές πανορθόδοξες εκκλησιαστικές συνέπειες. Όταν όμως ο «Γόρδιος Δεσμός» παραμένει ένα ακανθώδες άλυτο ζήτημα,  τότε κόπτεται οριστικώς, αμετακλήτως και τελεσιδίκως.
Το Πρωτόθρονο και Πρωτεύθυνο Οικουμενικό Πατριαρχείο φέροντας το προαιώνιο και τω όντι σταυρικό προνόμιο για την θεόσδοτη ενότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και εν ταυτώ για την άρση των πάσης φύσεως σχισμάτων και διαιρέσεων στο ένα και αδιαίρετο σώμα της Αγίας Ορθοδοξίας, καλείται ως ο μόνος εγγυητής της πανορθοδόξου ενότητος να κόψει τούτο τον Γόρδιο Δεσμό της πολυδιηρημένης εν Ουκρανία Ορθοδόξου Εκκλησίας αποκαθιστώντας εγκύρως και αυθεντικώς την ενότητα εντός του μαρτυρικού σώματος αυτής μέσω της παραχωρήσεως του αυτοκεφάλου διοικητικού καθεστώτος για να συντελείται ορθοδόξως και εκκλησιαστικώς κανονικά το έργο της εν Χριστώ σωτηρίας των Ορθοδόξων αδελφών Ουκρανών.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ : Ο TΥΦΟΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΣΚΕΠΑΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ

Ο TΥΦΟΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΣΚΕΠΑΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
  (19ος - 20ος Αιώνας έως και Σήμερον)
· Η ανά τους αιώνες υπαγωγή του Θεοτοκοσκέπαστου Αγίου Όρους στην απολύτως κυριαρχική εκκλησιαστική κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου διασφαλίζει την Πανορθόδοξη Ενότητα και νεκρώνει κάθε τάση εθνοφυλετισμού (εθνικισμού).
·   Η μοναστική και ασκητική συνύπαρξη Αγιορειτών Πατέρων διαφορετικής εθνοφυλετικής καταγωγής στην Αθωνική Πολιτεία υπό το Ωμοφόριο του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχου ως του αποκλειστικώς και κυριαρχικώς μόνου Δεσπότου και της  Υψίστης εκκλησιαστικής Κεφαλής « στο Περιβόλι της Παναγίας» αποτελεί την βιωματικώς  και εμπράκτως κατάλυση του εθνοφυλετισμού.
Η Πρωτόθρονος κα Πρωτεύθυνος στη χορεία των ορθοδόξων κατά τόπους Εκκλησιών, Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία αίρει αδιαλείπτως επί των ώμων αυτής τον Σταυρό της Πρωτοδιακονίας για την θεοειδή ενότητα των πανορθοδόξων και ως ακατάβλητος αμύντορας αποκρούει τα βέλη των ερίδων, διχοστασιών και σχισμάτων που γεννά ο εθνοφυλετισμός (εθνικισμός) όταν στο πάντιμο και Άγιο σώμα της Ορθοδοξίας εμφιλοχωρεί το αντιευαγγελικό, αντιεκκλησιολογικό και αντισωτηριολογικό κριτήριο της διακρίσεως και του διαχωρισμού των μελών του χριστεπωνύμου πληρώματος που δεν είναι άλλο από την εθνοφυλετική καταγωγή.
Ο Ευαγγελικός Λόγος της Του Χριστού μόνης Αληθείας δεν «ομοιογενοποιεί αλλά ενοποιεί» τα μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Του Χριστού Εκκλησίας στην οποία «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ˙ Πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28-29).

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

Η ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Η ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ
·  Οι εθνοφυλετικές-αντικανονικές και αντεκκλησιολογικές βάσεις του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου (1833-1850) και οι μέχρι σήμερα συνέπειες στα εκκλησιαστικά πράγματα.
·     Η Ελλαδική Εκκλησία με το εκκλησιαστικό πραξικόπημά της εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου έδωσε το κακό παράδειγμα στους Βαλκάνιους ν’ αποκοπούν από το Φανάρι.
Η κακοδαιμονία, δυστυχώς, των εκκλησιαστικών σχέσεων ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ελλαδική Εκκλησία έχει την απαρχή της στην πραξικοπηματική, αντικανονική και με κριτήρια εθνοφυλετικά (εθνικιστικά) αυτοανακήρυξη του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου.
Ο πρώτος θεωρητικός εμπνευστής της αντικανονικής αποκοπής και βιαίας συγκρούσεως των αρχιερέων της Παλαιάς Ελλάδος με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο θιασώτης του διαφωτισμού, του ουμανισμού και του εθνοκεντρισμού, ο Αδαμάντιος Κοραής. Ο ίδιος είχε ως βάση της σκέψεώς του περί τα εκκλησιαστικά τον ακραίο και ξένο προς το πνεύμα και την υπερεθνική-οικουμενική υπόσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εθνοφυλετισμό και γι’ αυτό πίστευε και διεκήρυττε ότι η ίδρυση ανεξάρτητου εθνικού κράτους πρέπει να συνοδεύεται με την ίδρυση και «Εθνικής Εκκλησίας». Τα κριτήρια του Κοραή ήταν εθνοφυλετικά ή εθνοτικά και σε καμμία απολύτως περίπτωση κανονικά και κυρίως εκκλησιολογικά. Αυτές οι απόψεις του περί τα εκκλησιαστικά πράγματα είναι οι βάσεις του γνωστού στους κύκλους των εκκλησιαστικών ιστορικών δόγματος του λεγόμενου «Εκκλησιαστικού Κοραϊσμού».

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019

CAUSA HONORIS - ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΗ : ΣΤΙΛΠΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ (1887-1964) - Ο ΑΚΑΜΑΤΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
CAUSA HONORIS
ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΗ
ΣΤΙΛΠΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ (1887-1964)
Ο ΑΚΑΜΑΤΟΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
·        Ο φιλόμουσος και μεγάτιμος γόνος της Κομοτηνής ο οποίος τίμησε και δόξασε τη Θράκη.
·        Μνημοσύνη Πεντηκονταπέντε ετών από τον θάνατό του (1964-2019).
Ο όρος «αντιπελάργηση» είναι ελάχιστα γνωστός στο ευρύ κοινό και σημαίνει την εκ μέρους των παίδων αντιδωρεά, την ανταπόδοση, των ευεργεσιών και της οφειλομένης φροντίδος προς τους γέροντες γονείς τους. Τον συγκεκριμένο όρο που αφορά στην φροντίδα των νέων και ακμαίων πελαργών προς τους ηλικιωμένους και ασθενικούς γονείς τους, χρησιμοποιεί ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος προσδιορίζει με μια μοναδική γλαφυρή και παραστατική περιγραφή το εννοιολογικό περιεχόμενό του ως εξής: «Οι πελαργοί, όταν ο γονιός τους γυμνωθεί τελείως από τα φτερά, επειδή όταν γεράσει, αρχίζουν και πέφτουν, τον τοποθετούν ανάμεσά τους και τον ζεσταίνουν με τα δικά τους φτερά. Και του ετοιμάζουν άφθονο φαγητό, και τον βοηθούν, όσο είναι δυνατόν, όταν πρέπει να πετάξει, σηκώνοντάς τον απαλά με τη φτερούγα τους, πότε ο ένας εκ δεξιών και πότε ο άλλος εξ αριστερών. Και τούτο είναι πασίγνωστο, ώστε μερικοί και την ανταπόδοση αυτή των ευεργεσιών να την ονομάζουν «αντιπελάργηση».

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο «ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΟΣ»: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ ΠΑΓΓΑΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΒαρθολομαΙος ο «ΣταυροπηγιακΟς»
ΠερΙ της ΙερΑς ΠατριαρχικΗς και ΣταυροπηγιακΗς
ΜονΗς ΥπεραγΙας ΘεοτΟκου ΕικοσιφοινΙσσης ΠαγγαΙου
·    Τιμητική ιστορική πατριαρχική γραφή του Κωνσταντινουπόλεως και Αρχιποίμενος των Εκκλησιαστικών Πατριαρχικών Επαρχιών των Νέων Χωρών Βαρθολομαίου Α΄στην του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου Επετηρίδα (Ημερολόγιο) του σωτηρίου έτους 2018,  επί τη πανευφροσύνω επετείω της συμπληρώσεως 1500 ετών από της θαυμαστής ιδρύσεως της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Αχειροποιήτου του Παγγαίου, της επονομαζομένης Εικοσιφοινίσσης.
Ως ακατάλυτος και υπερβατικός του κτιστού χωροχρόνου ομφάλιος ζωτικός λώρος λογίζεται και τω όντι είναι η ιστορική, εκκλησιαστική, κανονική και πνευματική σύζευξη του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου των Πανορθοδόξων  Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά των ιερωτάτων στο διάβα των αιώνων και μέχρι τούδε σεβασμάτων αυτού, ήτοι των Ιερών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών στις Πατριαρχικές Εκκλησιαστικές Επαρχίες των Νέων Χωρών (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, Νήσων του Αρχιπελάγους) και αλλαχού της ελλαδικής γης αλλά και απάσης της υφηλίου, οι οποίες αποτελούν κανονικό έδαφος της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας της πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και του εκάστοτε Πρωτοκαθηγουμένου αυτής Οικουμενικού Πατριάρχου ούτινος και μόνον αυτού το πάνσεπτο όνομα κανονικώς και εκκλησιαστικώς μνημονεύεται "εν απάσαις ταις θείαις λειτουργίαις, ιεραίς ακολουθίαις και λοιπαίς ιεροπραξίαις" ως του όντως μόνου και ενός Δεσπότου και Προστάτου αυτών ανά τους αιώνες και έως εσχάτων και τερμάτων αιώνος.

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Ο ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ ΣΥΜΕΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΓΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

 Ο ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ ΣΥΜΕΩΝ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΓΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
«ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»


     Οι Ιεροφάντες Φαναριώτες Ιεράρχες του 20ου αιώνος, από της εποχής του αοιδίμου και μεγάλου εν Πατριάρχαις Ιωακείμ Γ΄ του οραματιστού και μεγαλοπνόου, κατά την δευτέρα Πατριαρχεία αυτού (1901-1912) και έτι περισσότερο κατά την μακρά Πατριαρχεία του από Αμερικής αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου Α΄ (1948-1972) του «Ειρηνοποιού και Γεφυροποιού» εγαλουχήθησαν με το πολυπόθητο και περιπόθητο μέγα όραμα της χριστιανικής ενότητος «ίνα ώσιν εν».
    Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Συμεών (+2002), μετέπειτα γέρων Νικομηδείας, ο οποίος ως μέλος της πατριαρχικής αυλής επί Πατριάρχου Μαξίμου Ε΄ (1946-1948) και κυρίως επί της Πατριαρχείας Αθηναγόρου Α΄, οπότε και ανεδείχθη Αρχιερεύς, εβίωσε τους οραματισμούς και τις ελπίδες της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου εσταυρωμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας καθώς και τις άοκνες και ανύστακτες προσπάθειες του τότε Προκαθημένου αυτής να θραύσει τους παγετώνες αιώνων ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τις λοιπές Χριστιανικές «Εκκλησίες» προκειμένου να τεθούν, άνευ φόβου και πάθους, οι υγιείς θεολογικές βάσεις για να επιτευχθεί το ούτως ή άλλως δυσχερέστατο και δυσθεώρητο εγχείρημα και αποτέλεσμα της χριστιανικής ενότητος ή έστω της αγαστής και ειλικρινούς συνεργασίας κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επί κοινών και φλεγόντων ζητημάτων, τα οποία απασχολούν και ενδιαφέρουν την σύνολη ανθρωπότητα. Το όραμα βέβαια της παγχριστιανικής ενότητος επολεμήθη και πολεμείται μετά μένους μέχρι και σήμερα, χαρακτηρισθέν ως ανίερο, προδοτικό, εωσφορικό και τόσα άλλα «ων ουκ έστιν αριθμός».

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

CAUSA HONORIS : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΩΪΔΗΣ - ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΡΕΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
CAUSA HONORIS
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΩΪΔΗΣ
ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΡΕΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΩΝ
Ο Νικόλαος Ζωίδης, ή αλλιώς Νικόλαος Ζωΐδης - Μπάσμπας όπως ήταν γνωστός, γιος του Χατζηκωνσταντή και της Βασιλικής Ζωΐδη, υπήρξε γέννημα θρέμμα του χωριού Δόλιανη της περιφέρειας Ζαγορίου Ιωαννίνων. Ήταν Ηπειρώτης, ο οποίος ακολούθησε δωδεκαετής τον ξενιτεμένο πατέρα του Κωνσταντή και τη μητέρα του Βασιλική στην Κομοτηνή. Αφού επεράτωσε την βασική εκπαίδευσή του στην Κομοτηνή, ασχολήθηκε επαγγελματικά με το εμπόριο και σε ηλικία μόλις 22 ετών άνοιξε το μοναδικό τότε στην Κομοτηνή κατάστημα νεωτερισμών. Συνεταιρίστηκε με τον αδελφό του Ιωάννη, ο οποίος αργότερα υπήρξε ταμίας της Ιονικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τον αδελφό του είχαν στην Κομοτηνή τις αντιπροσωπείες διαφόρων εργοστασίων της Σμύρνης, της Κωνσταντινουπόλεως, της Μυτιλήνης και διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες ζωής και πυρός.

Τρίτη 2 Απριλίου 2019

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ «ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ «ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»
Η συνάντηση και συνύπαρξη  της δήθεν φωτεινής «γνώσεως» με την «Νέα Εποχή» αποσκοπεί να προσφέρει στο σύγχρονο άνθρωπο, όπως μεγαλόστομα διακηρύττει, την πλήρη γνώση και αλήθεια της ζωής  και του θανάτου. Η γνώση για τους «Νεοεποχίτες» είναι η «σωτηρία»  και η πλήρης «απελευθέρωση» του ανθρώπου, αφού δεν υπάρχει ο Θεός του Χριστιανισμού.
Διαμέσου τάχα της γνωστικής εμπειρίας σε διάφορα επίπεδα είναι δυνατή η διαμόρφωση ενός άλλου τύπου ανθρώπου, ενός υπερανθρώπου, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται. Σημειώνεται, ότι ήδη ο Ναζισμός στην εποχή του είχε προτείνει ένα ανάλογο μοντέλο ενός νέου- υπερανθρώπου, μιάς περιούσιας φυλής, ενός εκλεκτού λαού ή έθνους.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄ : «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ»

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ  Β΄
«ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ»
Βιβλιοπαρουσίαση από τον  Ιωάννη Ελ. Σιδηρά
Θεολόγο – Εκκλησιαστικό Ιστορικό– Νομικό
Σε καιρούς αναλήθειας ή μάλλον ψεύδους και χαλκευμένων φημών στο πλαίσιο μιάς προπαγανδιστικής παραπληροφορήσεως εν μέσω δεινής οικονομικής αλλά κυρίως πνευματικής κρίσεως και καταπτώσεως, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Β΄ ετόλμησε και έγραψε κατ’ αλήθειαν, ένα αξιόλογο και τεκμηριωμένο επί αδιάψευστων ιστορικών πηγών και δεδομένων πόνημα, το οποίο αφορά την «Εκκλησιαστική περιουσία και την μισθοδοσία του κλήρου» της Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΝΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑΝΑΚΗ - ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ. : ΠΤΥΧΕΣ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ ΚΑΙ
ΒΙΑΝΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑΝΑΚΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ.
ΠΤΥΧΕΣ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ
(Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 219 + 52)
Βιβλιοπαρουσίαση – Σχολιασμός Εκδόσεως
Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός
Η μετοχή στις αλήθειες κάθε βιβλίου, το οποίο εκδίδεται και κυκλοφορεί, είτε είναι περισσότερο είτε ολιγότερο επιστημονικό, αποκαλύπτει τόσο στον απλό αναγνώστη, όσο και στον ειδικό επιστήμονα και μελετητή έναν «άγνωστο κόσμο» γεγονότων και προσώπων, αιτίων και αιτιατών, αντικειμενικών ή υποκειμενικών αληθειών, πιστευμάτων και ιδεολογημάτων. Σε κάθε περίπτωση όμως το βιβλίο ως πόνημα ενδιαθέτου σκέψεως και μυσταγωγίας πνεύματος έχει κάτι να εισφέρει στον ειδήμονα ή μη αναγνώστη, ο οποίος ακορέστως αναζητά την γνώση και το δυσχερέστερο αυτής, την Αλήθεια.
Η έκδοση του νέου επιστημονικού ιστορικού πονήματος του πολυγραφότατου και εμπνευσμένου συγγραφέως, Σεβ. Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέου Νανάκη, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό τον τίτλο: «Πτυχές Σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας κατά τον 20ο αιώνα» (Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 219 + 52), αποτελεί έναν ακόμη επιστημονικό ερευνητικό κρίκο στο όλο πολυδιάστατο και πολυσχιδές συγγραφικό έργο του στο πλαίσιο τόσο των ακαδημαϊκών ενδιαφερόντων και καθηκόντων του όσο και της εν τη Εκκλησία Χριστομιμήτου λευϊτικής διακονίας του και μάλιστα ως λογίου Φαναριώτου Ιεράρχου, ο οποίος μυσταγωγεί το μυστήριο της Εκκλησίας στην Πατριαρχική μεγαλόνησο Κρήτη. Η δε βιβλιοπαρουσίαση του νέου αυτού επιστημονικού πονήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, ο οποίος διά τον γράφοντα υπήρξε και παραμένει αμεταθέτως πολυφίλητος και πολυσέβαστος Πανεπιστημιακός Διδάσκαλος και «Ακαδημαϊκός Ανάδοχος» της μετά απαθούς πάθους ενασχολήσεώς μας περί την ιστορία του πολυμαρτυρικού και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου μας κατά τις μεταπτυχιακές σπουδές μας στον ιστορικό κλάδο της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., η βιβλιοπαρουσίαση, λέγω, δεν αποτελεί μία τυπική υποχρέωση ή ένα ανούσιο καθήκον, αλλά ελαχίστη γραπτή δημοσία κατάθεση και δώρημα ψυχής του «αεί διδασκομένου» μαθητού προς τον εμπνευσμένο «αεί Διδάσκαλό» του.