tag:blogger.com,1999:blog-33770858738645857162024-03-19T10:47:14.897+02:00ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ ΦΑΝΑΡΙΟΥ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣΙστολόγιο με Θεολογικά, Ιστορικά, Πατριαρχικά και Επετειακά κείμεναΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comBlogger473125tag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-72602385087424660102024-03-18T00:00:00.000+02:002024-03-18T18:58:15.339+02:00«ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΑΝΑΣΤΑ, ΤΙ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ ;» - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><b>«ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΑΝΑΣΤΑ, ΤΙ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ ;</b></span></i><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><b>»</b></span></i><br />
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><b><br /></b></span></i>
<b><span style="font-size: 16.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ <br />
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ </span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η πενθηφόρος και νηπτική περίοδος της σώζουσας
μετανοίας και ανυποκρίτου ευσεβείας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 35.7pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Οι Θεοκίνητοι και Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας
θεολογούν και διασαλπίζουν το μήνυμα του πολύπλευρου πνευματικού αγώνος και της
εν Χριστώ σωτηρίας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Δυσθεώρητα και φοβερά είναι τα κύματα του
φουρτουνιασμένου πελάγους, που υψώνονται απειλητικά για να καταποντίσουν και
καταπνίξουν τον αβοήθητο ναυαγό, ο οποίος παλεύει να σωθεί. Εξίσου φοβεροί και
τρομακτικοί είναι και οι πολυποίκιλοι πειρασμοί και λογισμοί που ως πνευματικά
φουρτουνιασμένα κύματα δέχεται ο αγωνιζόμενος πνευματικώς άνθρωπος καθώς
παλεύει μέσα στο πνευματικό πέλαγος της πενθηφόρου και νηπτικής περιόδου της
Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στον στίβο τούτο των πνευματικών άθλων, όπου αθλοθέτης,
αγωνοθέτης και τελικός στεφανοδότης είναι ο Χριστός, ο πτωτικός χοϊκός άνθρωπος
θρηνεί την έξοδό του από της τρυφής του παραδείσου και την οντολογική πτώση του
στη φθορά και τον θάνατο. Δέχεται τα τραύματα του μισόκαλου και μισανθρώπου
απατεώνα διαβολέα, ο οποίος παντί σθένει και πάση δυνάμει αντιπαλεύει τον
αγωνιζόμενο πνευματικώς άνθρωπο και αντιστρατεύεται το έργο της εν Χριστώ
σωτηρίας αυτού.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Επειδή λοιπόν οι Θεοκίνητοι και Θεοφόροι Πατέρες
γνωρίζουν ότι τα «όπλα» του μισανθρώπου απατεώνα είναι ποικίλα και
ποικιλόμορφα, προστρέχουν να διδάξουν και να προτείνουν στα πιστά μέλη της
Εκκλησίας, τα πνευματικά μέσα με τα οποία μπορούν να αποκρούσουν τα «βέλη του
πονηρού» και να διέλθουν το πέλαγος της πνευματικής πάλης προκειμένου ν’
αφιχθούν στον σωτήριο λιμένα σε κοινωνία με τον λυτρωτή και σωτήρα Χριστό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όλα αυτά τα πνευματικά μέσα, τα εφόδια της εν Χριστώ
ασκήσεως, δεν ταυτίζονται βεβαίως μόνον με την νηστεία της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, επειδή ακριβώς η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός ούτε το μόνο «μαγικό
αντίδοτο» για την κάθαρση και πνευματική ανάβαση του πεπτωκότος ανθρώπου που
ρέπει προς το ποικίλως αμαρτάνειν. Η από Θεού παραδεδομένη νηστεία εντάσσεται
στην αγιοπνευματική μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και προσλαμβάνει την
ουσιαστική πνευματική της σημασία όταν συνδυάζεται με την νοερά προσευχή, όπως
την ανέδειξε με την θεόπνευστη θεολογική διδασκαλία του ο Άγιος Γρηγόριος ο
Παλαμάς, την ιερά εξομολόγηση και την μετοχή στο υπέρτατο μυστήριο της Θείας
Ευχαριστίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i><b>Η νηστεία από μόνη της δεν σώζει ουδέ ωφελεί τον
πανταχόθεν υπό του μισανθρώπου διαβολέα πολεμούμενο άνθρωπο, αλλά καταντά
ανούσια τυπολατρεία και κενό γράμμα που αποκτείνει το «πνεύμα του νόμου», και
συνακόλουθα ουδόλως διαφέρει από τον θεσμό της νηστείας που υπάρχει σε άλλες
θρησκείες (π.χ. μουσουλμανισμό, ιουδαϊσμό κ.ά). Έτσι, η πνευματική, νηπτική και
ασκητική προσέγγιση της «αμώμου νηστείας» σημαίνει την ψυχοσωματική εγκράτεια,
την αποχή από παντός ψυχοσωματικού πειρασμού και λογισμού, την νέκρωση και τον
ενταφιασμό παντός ψυχοσωματικού πάθους που σκοτίζει τον νουν και τον απομακρύνει
από τον «Εις Χριστόν εγκεντρισμό». </b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η Εκκλησία μας ψάλλει κατά την Κυριακή της Τυρινής:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>«Έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων
αρχή<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>η κατά των δαιμόνων νίκη, η πάνοπλος
εγκράτεια<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>η των αγγέλων ευπρέπεια, η προς Θεόν
παρρησία<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>δι’ αυτής γαρ Μωυσής γέγονε τω κτίστη
συνόμιλος<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>και φωνήν αοράτως εν ταις ακοαίς
υπεδέξατο».</b><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Προτρέπει λοιπόν η Εκκλησία: <b><i>«Εγκρατεία την σάρκα
ταπεινώσαι πάντες σπουδάσωμεν, το θείον υπερχόμενοι στάδιον της αμώμου
νηστεία…».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Αυτή η «πάνοπλος εγκράτεια», η ψυχωφελής αποχή από τις
σαρκικές πτώσεις και τα της ψυχής πάθη έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, το οποίο
εύγλωττα αποκαλύπτει το παρακάτω τροπάριο της Εκκλησίας: «Αληθής νηστεία η των
κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς,
ψεύδους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια νηστεία εστίν αληθής και ευπρόσδεκτος».
Στο αγιοπνευματικό αυτό πλαίσιο και ο Μέγας Βασίλειος ερμηνεύει θεολογικώτατα
την συνάρτηση νηστείας και εγκράτειας, γράφοντας στον Α΄ Λόγο του «Περί
Νηστείας», τα εξής: <i><b>«Δεν εννοούμε με την λέξη εγκράτεια την παντελή αποχή από
την τροφή, επειδή τούτο σημαίνει θάνατο, αλλά εννοούμε την αποχή από τις ηδονές
της ζωής με τον σκοπό να ζήσουμε ως άνθρωποι ευσεβείς».</b> </i>Και επιπρόσθετα, όταν η
νηστεία συνυφαίνεται με την προσευχή και την ελεημοσύνη, τότε γεννάται η δικαιοσύνη,
όπως αψευδώς αποφαίνεται ο Κύριος: <b><i>«Προσέχετε την δικαιοσύνην υμών μη ποιείν
έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς˙ ει δε μη γε μισθόν ουκ έχετε
παρά τω Πατρί υμών τω εν τοις ουρανοίς»</i>.</b> Αμεταθέτως λοιπόν η Εκκλησία διδάσκει
ότι η ελεημοσύνη, η προσευχή και η νηστεία πρέπει να γίνονται όχι χάριν επιδείξεως,
αλλά χάριν εσωτερικής ευσεβείας προς τον Θεόν και αγάπης ανυποκρίτου προς τον
πλησίον, τον οποίο σε πολλές περιπτώσεις λησμονούν οι υποκριτικώς νηστεύοντες,
όταν κρύπτονται όπισθεν της νηστείας και την ίδια στιγμή κατατρώγουν τον αδελφό
τους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Οι Θεοκίνητοι Πατέρες της Εκκλησίας δεν απολυτοποιούν
την νηστεία αλλά την εντάσσουν στο μυστήριο της ευσεβείας, όπως τούτο βιώνεται
στο στάδιο των αρετών και στο στίβο της αγιοπνευματικής βιοτής. Ο Αμασείας
Αστέριος γράφει: <b><i>«Νηστεία εστίν ειρήνη κοινή ψυχής και σώματος, ατάραχος ζωή,
ευσταθής πολιτεία, βίος Θεόν ευφραίνων και λυπών τον εχθρόν». Ο δε μέγιστος των
ασκητών Πατέρων Ισαάκ ο Σύρος συνδέει την νηστεία με την καλή χρήση του
«αυτεξουσίου» του ανθρώπου, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Εγκράτεια γαρ αυτεξουσίου
και ελευθέρου φρονήματος εστί αγών. Η νηστεία υπερασπισμός εστί πάσης αρετής
και αρχή του αγώνος και στέφανος των εγκρατών και το κάλλος της παρθενίας και
του αγιασμού και η λαμπρότης της σωφροσύνης και η αρχή της οδού του
Χριστιανισμού και η μήτηρ της προσευχής και η πηγή της σωφροσύνης και της
φρονήσεως και η διδάσκαλος της ησυχίας και η προηγουμένη των καλών έργων»</i>. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η νηστεία ως εγκράτεια είναι άθλημα επίμοχθο και
επίπονο, το οποίο έθεσε ο αθλοθέτης και αγωνοθέτης Κύριος προκειμένου να
ασκείται ο άνθρωπος και να κατακτά σταδιακώς τις ανώτερες αρετές της εν Χριστώ
ζωής, όπως εύγλωττα γράφει ο Ισαάκ ο Σύρος: <b><i>«Πικρά η νηστεία, αλλά ηδύς ο Παράδεισος.
Επαχθής η δίψα, αλλ’ εγγύς η πηγή, εξ ης ο πίνων ου διψήσει εις τον αιώνα.
Άτονον το σώμα, αλλ’ ισχυροτέρα η ψυχή η ασώματος. Νεκρά η δύναμις, αλλ’ εγγύς
η ανάστασις».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η ελευθέρα επιλογή της «πανόπλου εγκρατείας» από τον
νηστεύοντα άνθρωπο έχει αντίκτυπο στον ουρανό και για τον λόγο αυτό και ο Μέγας
Βασίλειος γράφει: <b><i>«Κανείς να μη θέσει τον εαυτό του εκτός του καταλόγου των
νηστευόντων, στον οποίο όλα τα γένη και όλες οι ηλικίες και τα διάφορα αξιώματα
συγκαταλέγονται. Άγγελοι είναι αυτοί που σε κάθε εκκλησία απογράφουν τους
νηστεύοντες. Βλέπε μήπως εξαιτίας της μικρής ηδονής των τροφών ζημιωθείς κατά
την απογραφή του Αγγέλου και καταγραφείς ως υπόδικος λειποταξίας…». </i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Τα πνευματικά οφέλη και ευεργετήματα της νηστείας για
τους «εραστές της εγκρατείας» μέσα στο πνευματικό πέλαγος της ψυχοσωματικής
πάλης για την κατάκτηση των φιλοχρίστων αρετών επισημαίνει και καταγράφει ο
Αμασείας Αστέριος στον πολύφημο λόγο του <i><b>«Εις την Είσβασιν των Αγίων Νηστειών»</b></i>,
ως εξής: <i><b>«Η νηστεία γεννά προφήτες, ενδυναμώνει τους δυνατούς. Η νηστεία
σοφίζει τους νομοθέτες, καθίσταται αγαθό φυλακτήριο της ψυχής και ασφαλής
σύνοικος του σώματος, όπλο για τους αρίστους και γυμνάσιο για τους αθλητές. Δι’
αυτής αποκρούονται οι πειρασμοί… Και η ίδια καθίσταται σύνοικος της νήψεως και
δημιουργός της σωφροσύνης. Στους πολέμους γεννά την ανδραγαθία και στην ειρήνη
διδάσκει την πνευματική ησυχία. Τον ασκητή αγιάζει και τον ιερέα τελειοποιεί.
Δεν είναι δυνατόν άνευ νηστείας ο Ιερέας να κατατολμήσει ιερουργία…». </b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Τα πνευματικά παλαίσματα γεννούν και πνευματικά
κατορθώματα όταν ο εμφιλόσοφος βίος της εν Χριστώ εγκρατείας γίνεται βίωμα,
αγγελικός βίος που αναγάγει τον άνθρωπο στην αγγελική τάξη, όπως γλαφυρά γράφει
ο Μέγας Αθανάσιος. Τόσο σημαντική είναι η «νηστευτική εγκράτεια» για τον βίο
των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα, ώστε ο Μέγας Βασίλειος με έμφαση διακηρρύτει
ότι: <i><b>«Η νηστεία έσβεσε δύναμιν πυρός, έφραξε στόματα λεόντων. Νηστεία προσευχήν
εις ουρανόν αναπέμπει, οιονεί πτερόν αυτή γινομένη προς την άνω πορείαν.
Νηστεία οίκων αύξησις, υγείας μήτηρ, νεότητος παιδαγωγός, κόσμος πρεσβύταις,
αγαθή συνέμπορος οδοιπόροις, ασφαλής ομόσκηνος τοις συνοίκοις».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Το μέγα ερώτημα που πάντοτε τίθεται και από τους
Θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας είναι: Πότε η νηστεία είναι ευάρεστη στο Θεό;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Την πλήρη και σαφή απάντηση στο παραπάνω εύλογο
πνευματικό ερώτημα δίδει ο πολύς Μέγας Φώτιος, όταν γράφει ότι: <i><b>«η νηστεία
είναι αποδεκτή από το Θεό, όταν μαζί με την αποχή από τις τροφές υπάρχει και η
αποστροφή των αμαρτημάτων, του φθόνου, του μίσους, της συκοφαντίας, της
λοιδορίας, της γλωσσαλγίας, των άλλων κακών. Όλα αυτά, εκείνος που νηστεύει
νηστεία αληθή, την οποία λογαριάζει (θετικά) ο Θεός, πάση δυνάμει και πάση
σπουδή οφείλει να τα υπερπηδά και από τις εκ του πονηρού επινοημένες προσβολές
να μένει ανάλωτος και ασάλευτος. Ενώ εκείνος ο οποίος ασκείται με την ένδεια
της τροφής, αλλά δεν τηρεί την εγκράτεια έναντι των προαναφερθέντων παθών,
ομοιάζει με την οικία που έχει περίλαμπρα θεμέλια αλλά ο ίδιος κατοικεί μέσα σ’
αυτή με όφεις, σκορπιούς και έχιδνες».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο ίδιος Θεοφόρος Πατέρας δεν παραλείπει να νουθετήσει
και να παιδαγωγήσει πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας, γράφοντας: <i><b>«Νηστεύεις
από τις τροφές; Καλώς πράττεις, γιατί αυτό είναι όπλο κατά των παθών από
εκείνους που καλώς το χρησιμοποιούν. Να νηστεύεις και από τον φθόνο,
προκειμένου η νηστεία να λογίζεται ως (αληθής) νηστεία και για σένα και για το
Θεό, και όχι να είναι το προσωπείο πίσω από το οποίο «ως υπό παραπετάσματος»
καλύπτονται άλλες κακίες, κυρίως υπό το σχήμα της ασιτίας… Νήστεψε άνθρωπε από
τον φθόνο. Ο φθόνος είναι το εντρύφημα του διαβόλου, το γεώργιο της πονηράς
εκείνης φύσεως. Προσήκει στους ανθρώπους να
νηστεύουν από τις τροφές; Πολύ περισσότερο πρέπει να απέχεις από της σιτεύσεως
των δαιμόνων.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i><b>Νηστεύεις από τις τροφές; Νήστεψε και από την
κενοδοξία. Αυτή είναι η μητέρα του φόνου που συνανδρώνει την άνοια… Νήστεψε από
την καταλαλιά και την συκοφαντία. Και αυτά είναι γεννήματα του φθόνου και
πρωτότοκες αδελφές του φθόνου… Ας αποφύγουμε αυτά και ας απορρίψουμε με
βδελυγμία την κακία… Ας προσφέρουμε καθαρή νηστεία στο Θεό με την φιλαδέλφια
που ωραΐζει την ψυχή και με την ταπεινοφροσύνη που λαμπρύνει το σώμα και με τις
πρέπουσες υμνολογίες που αγιάζουν τον νου και με τους μεταξύ μας προσήκοντες
λόγους που ευωδιάζουν τα χείλη και δια της εμμελούς ασκήσεως αυτών οδηγούν προς
την απάθεια…». </b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Επειδή όμως οι Θεοφόροι Πατέρες γνωρίζουν καλώς ότι σε
πολλές των περιπτώσεων πίσω από την κατ’ επίφαση νηστεία γεννάται και κρύπτεται
το αδηφάγο εωσφορικό τέρας της υποκρισίας, που κατατρώγει κάθε πνευματική
αρετή, θεολογούν και υπογραμμίζουν το αλυσιτελές της νηστείας ως αποχής μόνον
από τις τροφές. Ο Μέγας Βασίλειος γράφει σχετικά:<i><b> «Και μη νομίσεις ότι είναι
κάτι το απλό η νηστεία. Γιατί δεν επιτυγχάνει τίποτα εκείνος που απέχει
(νηστεύει) μόνο από τις τροφές, αλλά εκείνος που απέχει από παντός πονηρού
πράγματος. Αυτό είναι η (αληθής) νηστεία. Διότι εάν νηστεύσεις και δεν ελέγξεις
το στόμα σου να μη λαλήσει λόγο πονηρό ή οξυχολία ή ψεύδος ή επιορκία ή εάν
καταλαλήσεις εναντίον του πλησίον σου. Εάν αυτά εξέλθουν του στόματός σου ενώ
νηστεύεις, σε τίποτα δεν θα ωφελήσει και όλο τον κόπο σου θα απωλέσεις».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Χρυσόστομος με ιδιαίτερη προσοχή προσεγγίζει
τον τρόπο με τον οποίο κάποιος τηρεί τα της νηστείας και υπογραμμίζει την
ανάγκη να τελούνται όλα σε πνευματικό επίπεδο με την αρετή της διακρίσεως και
όχι με ακρότητες, οι οποίες δεν έχουν καμία πνευματική ωφέλεια. Ο ίδιος γράφει
σχετικά: <i><b>«Επειδή λοιπόν είναι τόσος ο κίνδυνος της νηστείας για εκείνους που
δεν γνωρίζουν πως πρέπει να νηστεύουν, ας μάθουμε τους νόμους της νηστείας,
προκειμένου να μην τρέχουμε αδήλως, ούτε να δέρνουμε τον αέρα και ούτε να
σκιαμαχούμε…<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i><b>Η νηστεία είναι φάρμακο, αλλά το φάρμακο κι αν ακόμη
είναι μυριάκις ωφέλιμο, εντούτοις γίνεται πάρα πολλές φορές άχρηστο εξαιτίας
της απειρίας του νηστεύοντος. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζει την κατάλληλη ευκαιρία
και την ποσότητα αυτού του φαρμάκου που πρέπει να λάβει ανάλογα με την κράση
του σώματός του, την φύση της χώρας, την ώρα του έτους, την κατάλληλη δίαιτα
και πολλά άλλα, τα οποία αν τα παραβλέψει, καταστρέφει όλα τα προαναφερθέντα.
Εάν λοιπόν πρέπει και είναι ανάγκη με τόση μεγάλη ακρίβεια να θεραπεύει κάποιος
το σώμα του, τότε πολύ περισσότερο, όταν επιμελούμεθα της ψυχής και θεραπεύουμε
λογισμούς, είναι αναγκαίο να τα διερευνούμε και να τα εξετάζουμε μετά πάσης
ακριβείας».</b></i> Στο ίδιο πλαίσιο, για την χρησιμότητα της διακρίσεως στα θέματα της
νηστείας, αναφέρεται και ο Ισαάκ ο Σύρος, ο οποίος γράφει ότι: <i><b>«Δρόμος μέγας
εις παν αγαθόν εστίν η νηστεία η μετά διακρίσεως».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14.0pt;">Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι Θεοφόροι Πατέρες
επισημαίνουν τις μοχθηρές παγίδες που στήνει ο μισόκαλος και μισάνθρωπος
διαβολέας προκειμένου η νηστεία να είναι αλυσιτελής πνευματικά. Ο Μέγας
Αθανάσιος γράφει εν προκειμένω ότι: </span><i style="font-size: 18.6667px; text-indent: 37.7953px;"><b>«</b></i><span style="font-size: 14pt; text-indent: 1cm;"><b><i>υποβάλλει δε ο εχθρός και άσκησιν μεγάλην,
ίνα το σώμα ασθενές και αχρήσιμον ποιήση. Σου η νηστεία μέτρον εχέτω».</i></b> Και ο
ιερός Χρυσόστομος εύστοχα συμπληρώνει: <i><b>«Αυτή είναι η διαβολική παγίδα, δηλαδή
να μη τηρείται καθόλου η συμμετρία, αλλά σε κάθε τι να επικρατεί ο πλεονασμός
προκειμένου να δυσφημούνται εκείνοι που κυριεύονται από αυτή».</b></i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b><i>Η Εκκλησία έχει λογική λατρεία και τα πάντα στην
αγιοπνευματική ζωή της περικοσμούνται με τις πνευματικές αρετές, οι οποίες
ωφελούν πνευματικά τους ανθρώπους. Στην ζωή της Εκκλησίας τίποτα δεν είναι
ακραίο, αλλά ο πνευματικός αγώνας των πιστών της μέσα στο πολυκύμαντο και
ταραχώδες πέλαγος του ανθρωπίνου βίου των πειρασμών και των λογισμών γίνεται με
γνώμονα και κριτήριο την αρετή της πνευματικής διακρίσεως προκειμένου να έχει
καλή πνευματική καρποφορία. Όταν λείπουν οι παραπάνω πνευματικές προϋποθέσεις
τις οποίες θέτουν οι Θεοκίνητοι και Θεοφώτιστοι Πατέρες της Εκκλησίας, τότε ο
πνευματικός αγώνας γίνεται εις μάτην, δεν ωφελεί αλλά βλάπτει. Η απολυτοποίηση
και η μονοδιάστατη προσέγγιση σε θέματα πνευματικής ασκήσεως και ζωής γεννά την
ανούσια τυπολατρεία, που αποκτείνει το πνεύμα του νόμου, και συνακόλουθα
γίνεται πρόξενος της υποκρισίας, της αλαζονείας και του εωσφορικού εγωισμού.
Όλα στην Εκκλησία, κατά την προτροπή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, θα πρέπει
να γίνονται «Ευσχημόνως και κατά τάξιν».
<o:p></o:p></i></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b><span style="font-size: 14.0pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">«ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΑΝΑΣΤΑ, ΤΙ ΚΑΘΕΥΔΕΙΣ ;» - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-16354938717027162872024-03-14T00:00:00.000+02:002024-03-14T19:08:48.069+02:00Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΗΠΤΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;">Η ΠαιδαγωγικΗ και ΝηπτικΗ ΜυσταγωγΙα του ΤριωδΙου<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt;">«Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα»<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Προδρομική της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής Περίοδος είναι η του Τριωδίου, όπου στα Συναξάρια προτάσσονται οι
εξής στίχοι:<i><b> «Ο δημιουργός των άνω και των κάτω, τρισάγιον μεν ύμνον εκ των
αγγέλων, Τριώδιον σε παρ’ ανθρώπων δέχου».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο μέγιστος των Λειτουργιολόγων, αείμνηστος Καθηγητής
Πανεπιστημίου Ιωάννης Μ. Φουντούλης γράφει χαρακτηριστικά ότι: <b>«<i>απ’ αυτούς τους τριωδίους ύμνους, τα
τριώδια, έλαβε το όνομά της η μεγάλη περίοδος του λειτουργικού έτους, που
κινείται μαζί με το Πάσχα και το περιβάλλει σαν προεόρτιος και μεθεόρτιος
περίοδος. Γιατί όλο αυτό το τμήμα του εκκλησιαστικού έτους παλαιότερον
εχαρακτηρίζετο μ’ αυτό το όνομα: Τριώδιον.</i> <i>Ανάλογα δε με το ιδιαίτερο χαρακτήρα του το διέκριναν σε «Τριώδιον
Κατανυκτικόν», απ’ αρχής μέχρι το Πάσχα, και «Τριώδιον Χαρμόσυνον» ή «Τριώδιον
των ανθέων», από του Πάσχα μέχρι της Κυριακής των αγίων Πάντων, που κατακλείει
τον κύκλο των κινητών εορτών. Τριώδιο δε λέγεται από την αρχαιοπρεπή συνήθεια,
που διετηρείτο, κατά την περίοδο αυτή, να μη ψάλλονται καθημερινώς κατά την
ακολουθία και οι εννέα ωδές του ψαλτηρίου, και επομένως και ολόκληροι οι ενναεαώδιοι
Κανόνες, αλλά μόνο τρεις ωδές, η 8<sup>η</sup> και η 9<sup>η</sup>, και μία από
τις προηγούμενες κατά τη σειρά των ημερών. Αυτός ο αρχαίος τρόπος της ψαλμωδίας
διετηρήθη εν μέρει μόνον μέχρι σήμερα, και μάλιστα μόνο για τις καθημερινές της
Μεγάλης Τεσσαρακοστής</i>». </b>Το «σταυρώσιμο ή κατανυκτικό» Τριώδιο αποτελεί εξ
ολοκλήρου προπαρασκευή πνευματική για το «αναστάσιμο και χαρμόσυνο»
πεντηκοστάριο. Σε όλη αυτή την περίοδο, καθώς λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «ο
μυσταγωγών» τις ψυχές των ανθρώπων είναι ο ίδιος ο Νυμφίος της Εκκλησίας
Χριστός».</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt;">Ο σκοπός του
Τριωδίου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο ερώτημα: ποιος είναι ο σκοπός του Τριωδίου, η
απάντηση δίδεται από την Εκκλησία, η οποία ευστόχως και προσφυώς διακηρύσσει σε
πάντα άνθρωπο αγαθής προαιρέσεως: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">«Ο Σκοπός βέβαια του Τριωδίου, σύμφωνα με τους αγίους
Πατέρες μας, σημειώνεται στον Συναξαριστή, δι’ ολοκλήρου της Βίβλου του
Τριωδίου, για να μας επανενθυμίσει με συντομία ολόκληρη την προς εμάς ευεργεσία
του Θεού και να επανατοποθετήσει σε όλους μας την υπόμνηση ότι αφού πλαστήκαμε
παρ’ αυτού (του Θεού) και αθετήσαμε την προς γυμνασία εντολή που μας δόθηκε,
υποστήκαμε την έξωση από την τρυφή του παραδείσου και απερρίφθημεν εξαιτίας του
φθόνου του αρχέκακου όφεως και εχθρού, ο οποίος κατεβλήθη εξαιτίας της επάρσεώς
του, καθώς και ότι εμείναμε στερημένοι των αγαθών και καθοδηγούμενοι υπό του
διαβόλου. Δια του Τριωδίου υπομνηματίζεται σ’ εμάς ότι ο Υιός και Λόγος του
Θεού με τα φιλάνθρωπα σπλάχνα του αφού υπέστη το θείο πάθος και συνέκλινε τους
ουρανούς, κατέβη και ενοίκησε εντός της Παρθένου και έγινε άνθρωπος και δια της
κατ’ αυτόν πολιτείας εφανέρωσε σ’ εμάς την εις ουρανούς άνοδο διά της
ταπεινώσεως αφού προηγουμένως έθεσε την νηστεία και την αποχή από τις κακές και
λοιπές πράξεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ενθυμούμεθα επίσης ότι έπαθε και ανέστη και ανήλθε
στους ουρανούς εξαποστείλας το Πανάγιο Πνεύμα στους Αγίους αυτού μαθητές και
Αποστόλους διά των οποίων κατά πάντα ανεκηρύχθη, Υιός του Θεού και Θεός
τέλειος, αλλά και τι ενήργησαν οι θείοι Απόστολοι διά της χάριτος του Παναγίου
Πνεύματος, οι οποίοι τους εκ περάτων πάντες τους Αγίους συνένωσαν επί τω αυτώ
διά του κηρύγματος αναπληρώσαντες τον άνω κόσμο. Αυτός λοιπόν ο σκοπός ετέθη εκ
αρχής από τον κτίσαντα. Σε όλα αυτά ενυπάρχει ο σκοπός του Τριωδίου».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η Εκκλησία στο «κάθισμα» του όρθρου, κατά την Δευτέρα
της Τυρινής, προσκαλεί το πλήρωμα αυτής με τους παρακάτω θεσπέσιους λόγους της:
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>«<i>Ηνέωκται της
θείας μετανοίας τα πρόθυρα προσέλθωμεν προθύμως <o:p></o:p></i></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b> αγνισθέντες τα σώματα <o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>βρωμάτων και
παθών την αποχήν ποιούντες<o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b> ως υπήκοοι Χριστού <o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>του
καλέσαντος τον κόσμον εις βασιλείαν την επουράνιον<o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>δεκάτας του
παντός ενιαυτού προσφέροντες<o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>τω Πάντων
Βασιλεί <o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: 14.0pt;"><b>όπως και την
Ανάστασιν Αυτού πόθω κατίδωμεν</b></span></i><span style="font-size: 14.0pt;"><b>».</b><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Οι παρούσες τρεις εορτές του Τριωδίου, του Τελώνου και
Φαρισαίου, του Ασώτου και της Δευτέρας Παρουσίας επενοήθησαν από τους Αγίους
Πατέρες ως ένα είδος προγυμνάσια και παρακίνηση προκειμένου εμείς να
προπαρασκευασθούμε και να είμαστε έτοιμοι για τους πνευματικούς αγώνες των
νηστειών εγκαταλείποντας την εκ συνήθειας μισαρά έξη. Και πρώτη απ’ όλες την
του Τελώνου και Φαρισαίου παραβολή σ’ εμάς εκθέτουν και ως προσφώνηση την
εβδομάδα αυτή κατονομάζουν…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Οι Θείοι Πατέρες προσαλπίζουν «την εσομένην της
νηστείας κατά των δαιμόνων παράταξη», προκειμένου να αποκαθάρουμε εάν υπάρχει
κάποιο εγκαταλελειμμένο πάθος μέσα στις ψυχές μας, το οποίο από μακρού χρόνου
εσωτερικά ενεργεί… και ακόμη να αποκτήσουμε με την επιμέλειά μας αυτό το οποίο
δεν κατέχουμε. Οι περικοπές του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου
σχετίζονται με την παρούσα ζωή, ενώ η περικοπή της Απόκρεω (ή Δευτέρας
Παρουσίας) αναφέρεται στη μέλλουσα ζωή. Όλες δε κατατείνουν στο να προκατασκευάσουν
πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας για το «εκούσιον πάθος» και την «τριήμερον
έγερσιν» του Θεανθρώπου Χριστού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Αρχιμ. Ναυκράτιος Τσουλκανάκης εύστοχα υπογραμμίζει
ότι: <i><b>«Η περικοπή της Τυροφάγου ανοίγει το
στάδιο των αρετών και προωθεί τους πιστούς στον πνευματικό αγώνα που πρόκειται
να διεξαχθεί κατά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Έτσι, τοποθετώντας μέσα σ’
αυτό το πλαίσιο την υπόθεση των τεσσάρων αυτών πρώτων Κυριακών του Τριωδίου,
μπορούμε να κατανοήσουμε εύκολα και τη σημασία τους ως στάδιο προπαρασκευής για
τη μεγάλη Τεσσαρακοστή».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κυριακή του
Τελώνου και Φαρισαίου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στην ευαγγελική περικοπή του Τελώνου και Φαρισαίου,
όπου εντόνως υπογραμμίζεται η υψοποιός ταπείνωση, που οδηγεί στην κατά θεό
δικαίωση μέσω της μετάνοιας – μεταστροφής, σε αντίθεση προς την Φαρισαϊκή
έπαρση που οδηγεί στην κατά θεόν κατάκριση, οι θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας
με επιμονή αναφέρονται στις δύο αυτές πνευματικές καταστάσεις του ανθρώπου.<i> </i>Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης στο
θεόπνευστο πνευματικό πόνημά του: «Η κλίμαξ των αρετών» (Λόγος ΚΓ΄) γράφει για
την υπερηφάνεια: <b><i>«Υπερηφανεία εστί Θεού
άρνησις, δαιμόνων εύρημα, εξουθένωσις ανθρώπων, κατακρίσεως μήτηρ… πτωμάτων
πρόξενος, …Βλασφημίας ρίζα</i>». Γι’ αυτό τον λόγο ο Ιερός Χρυσόστομος με
έμφαση μας προτρέπει:</b><i><b> «Ας ανανήψουμε
λοιπόν, αγαπητοί, και ας αποδυθούμε το πονηρό αυτό ιμάτιον και ας διαρρήξουμε
και ας αποκόψουμε αυτό και ας γίνουμε κάποτε ελεύθεροι με την αληθινή
ελευθερία, και ας λάβουμε αίσθηση της ευγενείας που δίδεται σ’ εμάς από το Θεό…
Και ας καταφρονήσουμε την δόξα των πολλών, γιατί τίποτε δεν είναι τόσο
καταγέλαστο και άτιμο, όπως αυτό το πάθος, και τίποτε, τόσο γεμάτο από ντροπή
και πολύ αδοξία… Εάν λοιπόν επιθυμούμε να επιτύχουμε την (πνευματική δόξα, ας
την αποφύγουμε…»</b>. </i>Αντιθέτως, η «τελωνική ταπείνωση» της ευαγγελικής
περικοπής καθίσταται πρότυπο προς μίμηση στην μέγιστη αρετή της ταπεινοφροσύνης
γράφει χαρακτηριστικά: <i><b>«Μέγα δώρο η
ταπεινοφροσύνη. Μεγάλη δόξα, μεγάλη προκοπή και τιμή σ’ αυτούς που την
κατέχουν. Γιατί σ’ αυτήν υπάρχει άπτωτος δρόμος και σοφία ολόκληρη. Δια της
υψηλοφροσύνης εταπεινώθη εκείνος ο Φαρισαίος και διά της ταπεινοφροσύνης υψώθη
ο Τελώνης».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η ταπείνωση και η προσευχή λοιπόν είναι ευάρεστες
πνευματικές καταστάσεις και πράξεις ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτές βαθυστοχάστως ο
Αστέριος Απαμείας γράφει:<b> </b><i><b>«Είναι άριστο
και λίαν επωφελές το να ασκεί κάποιος την προσευχή με ταπεινό φρόνημα… γιατί
και ο Τελώνης και ο Φαρισαίος με την ίδια σπουδή ανέβηκαν στο ιερό και με την
ίδια σπουδή προσευχήθηκαν, αλλά οδηγήθηκαν σε διαφορετικής εκβάσεως τέλος,
γιατί ο Φαρισαίος ήταν «γεγαυρωμένος» (υπερήφανος) ως δούλος αυθάδης, ο οποίος
δεν παρεκάλεσε τον Δεσπότη Χριστό, ούτε έκλινε με ταπεινότητα το φρόνημά του
ενώπιον της εξουσίας του Θεού, ούτε ζήτησε όσα δεν κατείχε, αλλά απαριθμούσε
όσα εγωιστικά και τυπολατρικά είχε επιτύχει ούτε παρεκάλεσε να ελεηθεί αλλά
πορεύθηκε στο ιερό για να επαινεθεί…»</b>.</i><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κυριακή του
«Ασώτου» ή του «Ευσπλαχνικού Πατέρα»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κατά τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, γνωστή και ως
Κυριακή του «Ασώτου» ή του «Ευσπλαχνικού Πατέρα», η σχετική περικοπή αναφέρεται
στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιχειρείται η μετάνοια του αμαρτωλού αλλά
και η στάση, η όλη πνευματική διάκριση και συμπεριφορά με την οποία θα πρέπει
να δέχεται την ειλικρινή μετάνοια ο άνθρωπος εκείνος στον οποίο εκδηλούται και
εκφράζεται η μετάνοια αυτή από τον αμαρτωλό. Εύστοχα ο Αρχιμ. Ναυκράτιος
Τσουλκανάκης επισημαίνει ότι: <b><i>«…η
μετάνοια ως εκδήλωση ανάνηψης από τη ζωή της αμαρτίας και επιστροφής του
αμαρτωλού ανθρώπου στη θεία ζωή, αποτελεί την κεντρική γραμμή του κηρύγματος
της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθιερωμένο ακόμη από τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη
και τον ίδιο τον Κύριο»</i>. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο σχετικό της συγκεκριμένης Κυριακής συναξάριο
αναγράφονται τα κάτωθι: «Μόλις λοιπόν ανένηψε ο Άσωτος, ο οποίος απώλεσε εξαιτίας
της πείνας του την αρετή, έρχεται προς τον πατέρα λέγοντας <i><b>«Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου και ουκ ειμί άξιος
κληθήναι υιός σου». Ο Πατέρας εκείνος δέχεται τον μετανοούντα υιό χωρίς να τον
ονειδίζει, αλλά περιπλέκεται μαζί του και τον αγκαλιάζει φανερώνοντας τα θεϊκά
και πατρικά σπλάχνα του. Δίδει σ’ αυτόν ένδυμα, δηλαδή το άγιο βάπτισμα, και ως
σφραγίδα και αρραβώνα την χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Επιπλέον προς αυτά, του
προσφέρει υποδήματα προκειμένου καθόλου να μην πλήττεται από τους όφεις και
τους σκορπιούς κατά τα προς Θεό διαβήματά του, αλλά περισσότερο να τους
συντρίβει. Μετέπειτα δε λόγω της υπερβάλλουσας χαράς του θυσιάζει τον Μόσχο τον
σιτευτό για τον Μονογενή του Υιό. Ο Πατέρας ακόμη και την σάρκα και το αίμα του
προσφέρει στον Υιό του. Και στον πρεσβύτερο υιό του που απορεί με την
υπεράπειρη ευσπλαχνία του ο φιλάνθρωπος πατέρας προσπαθεί να τον ηρεμήσει με
λόγους ήπιους και προσηνείς. Εσύ πάντοτε μαζί μου είσαι, του λέγει, και
επιβάλλεται να χαρείς και να συναισθανθείς τον πατέρα σου, διότι ο Υιός μου
αυτός νεκρός ήταν μέσα στην αμαρτία προηγουμένως και ανέζησε μετανοήσας για όσα
έπραττε παραλόγως και μέσα στην απώλεια καθώς βρισκόταν μακριά μου εξαιτίας της
συνήθειας των ηδονών. Βρέθηκε από εμένα που με τα οικεία σπλάχνα και την της
ψυχής μου συμπαθείας του μετακάλεσα».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η μόνη παραφωνία μέσα σε όλο αυτό το μυστήριο της
μετανοίας του Ασώτου και της ευσπλαχνίας και συγχωρητικότητος του Πατέρα,
αποτελεί ο Πρεσβύτερος αδελφός, ο οποίος, όπως εύστοχα γράφει ο Αρχιμ.
Ναυκράτιος: <i><b>«είναι αλήθεια, πως στην
παραβολή αυτή εμφανίζεται απλώς σαν ένας φύλακας και εργάτης της πατρικής
περιουσίας, όχι όμως και ως ένας σοφός διαχειριστής και καλός οικονόμος της,
αφού δεν κατάλαβε πόσο άξιζε να διαθέσει και πάλι αυτήν που απένειμε πλέον, για
την αποκατάσταση και αναψυχή του κατεστραμμένου αδελφού του, μιας ψυχής
αντάλλαγμα της οποίας δεν υπάρχει τίποτε ισάξιο στον κόσμο αυτό… Ήταν ένας
ψυχρός εκτελεστής των εντολών του πατέρα του, ένας ψυχρός διαχειριστής
οικονομικών ποσών, που είχε χάσει τον ανθρωπισμό του, όπως και πολλοί άνθρωποι
άλλωστε της εποχής μας. Λυπήθηκε για την σπατάλη που έκανε ο Άσωτος, ξοδεύοντας
βέβαια το μερίδιό του από την πατρική περιουσία και όχι από εκείνο της δικής του.
Οργίσθηκε επίσης για τα έξοδα που έγιναν και στην υποδοχή του ασώτου αδελφού
του. Αυτό ήταν μάλλον ένα πολύ καλό πρόσχημα για την επίθεση εναντίον του
πατέρα του. Ταυτόχρονα όμως αυτή η επίθεση τον ξεσκέπασε ψυχικά και του έδωσε
την πραγματική του θέση μέσα στον κόσμο των συγγενικών και γενικότερα των
διανθρωπίνων σχέσεων».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κυριακή της
Απόκρεω ή Κυριακή της «Μελλούσης Κρίσεως και Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, γνωστή ως Κυριακή της
Απόκρεω ή Κυριακή της «Μελλούσης Κρίσεως και Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου»,
όπως αναγράφεται στο βιβλίο του «Κατανυκτικού Τριωδίου», <b>«</b><i><b>αυτήν (την παραβολή της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου) οι Θειότατοι
Πατέρες την έθεσαν μετά από δύο παραβολές προκειμένου κάποιος αν διδαχθεί μέσα
από τις παρεμβολές εκείνες την φιλανθρωπία του Θεού, να μη συνεχίσει να ζει
αμέσως… Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όταν απομακρυνθώ από την αμαρτία, μπορώ το
παν να κατορθώσω. Οι Πατέρες, αυτή την φοβερά ημέρα την κατέταξαν στο σημείο
αυτό, ώστε διά του θανάτου και της γνώσεως των επερχόμενων δεινών να συνταράξει
τους αμελώς ζώντας προκειμένου να επανέλθουν στην ενάρετη ζωή μη αποβλέποντες
μόνο στο φιλάνθρωπον του Κυρίου, αλλά και στο ότι είναι δίκαιος κριτής και
αποδίδει στον καθένα κατά τα έργα του… Κατά κάποιο τρόπο και η παρούσα εορτή
ωσάν το τέλος των άλλων τίθεται τώρα, επειδή η εορτή αυτή θα είναι και η
τελευταία για εμάς. Πρέπει βέβαια να εξετάσουμε έως την επομένη Κυριακή την
αρχή του κόσμου και την έκπτωση τον Αδάμ από του παραδείσου… Η δε παρούσα
(Κυριακή της Απόκρεω) είναι το τέλος όλων των δικών μας καταστάσεων καθώς και
του κόσμου αυτού.» </b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στην Κυριακή της
Απόκρεω οι Πατέρες έθεσαν, νομίζω, την καταστολή της Τρυφής και της
αδηφαγίας ένεκα του σεβασμού προς την Εορτή και μας καλούν να επιδείξουμε την
προς τους πλησίον συμπάθεια. Και ορθώς, επειδή εξαιτίας της τρυφής εξορίσθημεν
της Εδέμ και βρεθήκαμε κάτω από κρίση και κατάρα, που τώρα η παρούσα εορτή μας
τα υπενθυμίζει, ενώ κατά την άλλη Κυριακή πρόκειται να εκβληθούμε όπως ο Αδάμ
και η Εύα έως ότου έλθει ο Χριστός, για να μας επαναφέρει στον Παράδεισο». Οι
πνευματικές προϋποθέσεις, που τίθενται στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα για να γίνει ο
κάθε άνθρωπος μέτοχος και συγκοινωνός της Βασιλείας του Θεού, είναι οι: α) Η
προς τον Θεόν αγάπη, και β) Η αγάπη προς τον πλησίον. Ο Χριστός συνδέει άνευ
άλλης προϋποθέσεως την εισόδευση του ανθρώπου στην άληκτη και άφθαρτη Βασιλεία
του με την στάση που επιδεικνύει ο άνθρωπος απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό του,
ο οποίος είναι ο πάσχων και ενδεής της ζωής. Λέγει Κύριος ο Θεός: <i><b>«Τότε ερεί ο Βασιλεύς τοις εκ δεξιόν αυτού·
Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν
βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν· εδίψησα
και εποτίσατέ με· ξένος ημίν και συνηγάγετέ με· γυμνός και περιεβάλετέ με·
ησθένησα και επισκέψασθέ με· εν φυλακή
ήμην και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι, λέγοντες· κύριε,
πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν; ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή και ήλθομεν
προς σε; Και αποκριθείς ο Βασιλεύς, ερεί αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε
ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στην μέλλουσα κρίση
το «βιβλίον της ζωής» θα ανοίξει και τα κούφια και λάθρα θα αποκαλυφθούν
για τα πεπραγμένα εκάστου. Η κρίση του μέλλοντος είναι βεβαιότητα αναμφισβήτητη
και υπό του Κυρίου διακηρυχθείσα. Γι’ αυτό ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος λέγει
εμφατικώς προς κάθε ανθρώπινη ύπαρξη: <i><b>«Ο
καιρός της μετανοίας είναι ολίγος, ενώ της Βασιλείας των Ουρανών δεν έχει
τέλος… μετανόησε για να μην καταισχυνθείς (ντροπιασθείς) επί του φοβερού
βήματος, όπου μετά φόβου παρίστανται χιλιάδες και μυριάδες αγγέλων και
αρχαγγέλων, όταν τα κρυπτά γίνονται φανερά, όταν ανοίγονται βίβλοι των πράξεων,
όταν διαχωρίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι, όπως τα πρόβατα και τα ερίφια.
Όντως φοβερά ώρα και φρικτή, επειδή ο Δικαιοκρίτης φοβερά επιπλήττει… ο Κριτής
ισχυρός και το δικαστήριο αδυσώπητο και τα έργα μας προ των οφθαλμών όλων
ίστανται και ο ποταμός του πυρός προ του βήματος και ο ύμνος των δικαίων μετά
των αγγέλων ασίγητος και ο κοπετός των αμαρτωλών αβάστακτος και τα δάκρυα
ανωφελή. Τότε και θησαυροί ανοίγονται και δίκαιοι απολαμβάνουν… Ταύτα πάντα
κατανόησε και σπεύσε να σωθείς… Τι προσδοκάς; Τι ενθυμείσαι; Ποιος υπέρ σου θα
απολογηθεί; Δεν γνωρίζεις ότι ο καθένας για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στον
Θεό; Δεν γνωρίζεις ότι ο καθένας θα θερίσει αυτό που έσπειρε και ο καθένας τον
δικό του φορτίο θα βαστάζει; Όσο καιρό έχεις, σκόρπισε το φορτίο των αμαρτιών
σου. Σε προσκαλεί ο Θεός, λέγοντας «Δεύτε προς με πάντες οι πεφορτισμένοι.
Όλους μας προτρέπει, κανείς να μη το αγνοήσει.»</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κυριακή της
Τυρινής ή Τυροφάγου: Ανάμνησις της από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του
πρωτοπλάστου Αδάμ<i><o:p></o:p></i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κατά την τελευταία Κυριακή της περιόδου του Τριωδίου,
γνωστή ως Κυριακή της Τυρινής ή Τυροφάγου, όπως αναγράφεται στο Συναξάριο
«ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της Τρυφής εξορίας του πρωτοπλάστου
Αδάμ». Η ονομασία της Κυριακής αυτής καθιερώθηκε από το είδος των τροφών που
καταλύονται πριν από την έναρξη της νηστείας της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής. Σταδιακά από την Κυριακή της Απόκρεω ή Κρεατοφάγου μεταβαίνουμε
στην Κυριακή της Τυρινής απέχοντες από το κρέας έως ότου εισέλθουμε στην
νηστεία της Αγίας Τεσσαρακοστής. Η συγκεκριμένη Κυριακή φέρει και την ονομασία
«Κυριακή της Συγχωρήσεως ή Συγγνώμης» επειδή ακριβώς στο «Λυχνικό», το εσπέρας
δηλαδή της Κυριακής αυτής, οι πιστοί στους ναούς αλληλοσυγχωρούμεθα λαμβάνοντας
την ευχή των ιερέων ή του Επισκόπου της τοπικής Εκκλησίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γεννάται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Γιατί αναμιμνησκόμεθα
της εξορίας του πρωτόπλαστου Αδάμ από τον Παράδεισο; Την απάντηση δίδει ο
Συναξαριστής όπου αναγράφεται: <i><b>«Την ανάμνηση αυτή οι Άγιοι Πατέρες μας προ της
Αγίας Τεσσαρακοστής ενέταξαν για να μας αποδείξουν ορισμένα πράγματα, όπως το
της νηστείας φάρμακο πόσο ωφέλιμο είναι για την ανθρώπινη φύση και πόσο αισχρό
«της αδηφαγίας και ανηκοΐας»… και θέτουν ενώπιον μας τον πρωτόπλαστο Αδάμ, για
το πόσο κακό υπέστη, καθώς ουδέ κατ’ ολίγον ενήστευσε… επειδή το πρώτο καλό
παράγγελμα του Θεού στους ανθρώπους ήταν το της νηστείας, το οποίο εκείνος (ο
Αδάμ) δεν εφύλαξε, αλλά υπετάχθη στην γαστέρα του και πολύ περισσότερο στον
πλάνο όφι διά της Εύας και όχι μόνον δεν έγινε Θεός αλλά και τον θάνατο εγεύθη
και την απώλεια στο γένος όλο μετέδωσε. Γι’ αυτό, εξαιτίας της του πρώτου Αδάμ
Τρυφής ο Κύριος ενήστευσε τεσσαράκοντα ημέρες και έγινε υπήκοος. Χάριν αυτού
και η παρούσα Αγία Τεσσαρακοστή επενοήθη προκειμένου αυτό το οποίο υπέστη
εκείνος που δεν εφύλαξε την εντολή απολέσας την αφθαρσίαν εμείς αφού την
φυλάξουμε, θα την απολαύσουμε διά της νηστείας. Επειδή λοιπόν αιτία όλων των
σχετιζομένων με το ανθρώπινο γένος υπήρξε η παράβαση και η εκ της τρυφής
έκπτωση του Αδάμ, για τον λόγο αυτό (οι Πατέρες) ενώπιόν μας θέτουν το γεγονός
αυτό, ώστε αναμιμνησκόμενοι της παραβάσεως εκείνης, να την αποφύγουμε με
διάκριση…». Έτσι, ανοίγει το στάδιο των αρετών και το πλήρωμα της Εκκλησίας,
ικετευτικώς αναβοά: «της μετανοίας
άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα».</b></i> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b><span style="font-size: 14pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14pt;"><br /></span></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ
ΝΗΠΤΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-12290705201640851342024-03-10T01:00:00.000+02:002024-03-10T22:31:44.928+02:00ΕΝΔΟΜΥΧΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΝΟΥΣΤΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ - ΥΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ : «ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΛΗΘΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός
Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">ΕΝΔΟΜΥΧΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΝΟΥΣΤΑΤΑ
ΠΕΡΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">ΥΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">«ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΛΗΘΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ»<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoListParagraph" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Θεόπνευστα
θεολογικά και εμφιλόσοφα κείμενα του μουσοστεφούς και ενσόφου αοιδίμου
Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος Χατζή (1913-1989) περί της τιμής και
μνήμης των ψυχών κατά το Μέγα Ψυχοσάββατο στην πολυμαρτυρική νήσο Ίμβρο και
περί της τραγικώς πτωτικής καταστάσεως των συγχρόνων ανθρώπων, οι οποίοι
μεταβάλλονται σε Καρνάβαλους φέροντες το της υποκρισίας προσωπείον…<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Διερωτήθη ο γράφων εάν και κατά πόσο είναι σκόπιμο και κυρίως πνευματικώς ωφέλιμο να
μνημονευθούν δύο κείμενα, όντως θεόπνευστα και θεοκίνητα κείμενα του
εμπερινούστατου και εμφιλοσόφου μουσοστεφούς αοιδίμου Μητροπολίτου Γέροντος
Χαλκηδόνος Μελίτωνος, τα οποία αναφέρονται αφενός στην κατά το Μέγα Ψυχοσάββατο
της περιόδου του Τριωδίου τιμή και μνήμη προς τους προσφιλείς και εν γένει
πάντας τους <span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">απ’ </span>αιώνων κεκοιμημένους αδελφούς μας όπου γης Χριστιανούς παρόλο
που ουδέ κατ’ ελάχιστον οι σύγχρονοι υλόφρονες κοσμικού γήϊνου φρονήματος
άνθρωποι επιθυμούν έστω και να ψελλίσουν στα χείλη τους τις λέξεις<i>: «θάνατος, κεκοιμημένος, μνημόσυνο,
τρισάγιο, κόλλυβα, κοιμητήρια, τάφος»,</i> αλλά και αφετέρου στην ειδωλοποίηση της
ανθρώπινης ζωής με την αποθέωση του ποικιλόμορφου προσωπείου της υποκρισίας, το
οποίο είναι τόσο ασμένως προσλαμβανόμενο και προσφιλές από τους συγχρόνους κάθε
ηλικίας ανθρώπους, οι οποίοι ευχαρίστως μιμούνται τους διαφόρους Καρνάβαλους
γενόμενοι και οι ίδιοι Καρνάβαλοι, προκειμένου να αποκρύψουν τα από Θεού
πρόσωπά τους και να μεταμορφωθούν σε κάτι φαντασιακά διαφορετικό και δήθεν <i>«λυτρωτικό»</i> και <i>«απελευθερωτικό».</i></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Διερωτήθη ο γράφων εάν και κατά πόσο τολμά άραγε κάποιος να ομιλήσει ή να γράψει εναντίον
όλης αυτής της αντινομικής πτωτικής καταστάσεως, η οποία, δυστυχώς, αποκαλύπτει
πόσο <i>«γυμνός είναι ο Βασιλεύς»,</i> ήτοι
ο σύγχρονος υλόφρων, οργιωδώς καταναλωτικός, σαρκολατρικός, γήϊνος και χοϊκός
(=χωματένιος) άνθρωπος και ναι, ναι, ακόμη και ο Ορθόδοξος Χριστιανός, που
αισθάνεται ανασφαλής, κομπλεξικός (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">complex</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">), με
συμπλέγματα και σύνδρομα εντόνως ψυχοπαθολογικά γι' αυτό που είναι και δεν
τολμά να αρθρώσει λόγω αληθείας και αφυπνιστικής ανατροπής, ανατάσεως,
επαναστάσεως ψυχικής και αναστάσεως πνευματικής για όλα εκείνα τα οποία
αποτελούν και είναι τα όντως <i>«ζώπυρα της
πίστεως και του γένους»,</i> μήπως τυχόν και χαρακτηρισθεί σκοταδιστής,
παρωχημένος, παλαιομοδίτης, αναχρονιστικός, εκτός τόπου και χρόνου, και τόσα
άλλα φλύαρα, μάταια, μωρά και κενά <i>«ων
ουκ έστι αριθμός».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αναλογιζόμεθα
την τραγικώς επικρατούσα πτωτική κατάσταση στις ταλανιζόμενες άνευ πυξίδας
ψυχές και στην ενδιάθετη αδιέξοδη υλιστική και τυραννικώς <i>«ορθολογιστική»</i> σκέψη του εσκοτισμένου νοός των συγχρόνων ανθρώπων
και δη των Ορθοδόξων Χριστιανών κατά την πνευματική περίοδο του Τριωδίου ως
προπαρασκευαστικού προδρομικού νηπτικού προσταδίου της Αγίας Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, και έτι περισσότερο αίρεται πάσα αμφιβολία και οιοσδήποτε
ενδοιασμός ή δισταγμός να αναδημοσιεύσουμε τα δύο ως άνω ειρημένα
εμπερινούστατα κείμενα του αοιδίμου Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος,
όταν μάλιστα στρέφουμε τα όμματα παντού και όπου γης και αντικρίζουμε την
θεοποίηση του Καρνάβαλου, του τόσο γελοιωδώς αποκαλουμένου <i>«θεού Καρνάβαλου»,</i> και συγχρόνως την κάλπικη και κίβδηλη, μωρή και
άφρονα <i>«αποθέωση»</i> του φέροντος τα
ποικιλόμορφα και ποικιλώνυμα προσωπεία της υποκρισίας και της φενάκης, της
ειδωλοποιήσεως και της ατέρμονος ανεκπληρώτου ψυχοσωματικής τελειώσεως
συγχρόνου ανθρώπου. Καίτοι διανύουμε μία ιδιαζόντως και εξόχως κατανυκτική και
αγιοπνευματικώς διδακτική περίοδο στην οποία η Μήτηρ όλων μας Αγία Ορθόδοξη
Εκκλησία τιμά προσευχόμενη και δεομένη τους κεκοιμημένους προσφιλείς αδελφούς
και οικείους μας εν τη πίστει, αλλά και πάντας τους από Αδάμ και Εύας
προπάτορές μας εώς και σήμερα, εντούτοις σχεδόν ουδείς επιθυμεί να ενθυμηθεί
και να μνημονεύσει τους κεκοιμημένους αφού τα πάντα είναι μέθη και παραφροσύνη
στο βωμό της <i>«αχαλίνωτης απελευθέρωσης»</i>
των παθών δυστυχισμένων και ανικανοποίητων ανθρώπων, αλλά και ουδείς λόγος
ακούγεται μηδέ και από τον χώρο της Εκκλησίας, η οποία άνευ φόβου και πάθους
οφείλει να διακηρύττει απορρίπτουσα κάθε μορφής προσωπείο το: <i>«Κατηγορώ την Υποκρισίαν»,</i> όπως άλλοτε <i>«</i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">expressis</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">
</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">verbis</span></i><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">»</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> διεκήρυξε ο
αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Το
πρώτο από τα αναδημοσιευόμενα κείμενα του αοίδιμου εμφιλοσόφου Μητροπολίτου
Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, το οποίο ανήκει στα <i>«λογοτεχνήματά του»,</i> τιτλοφορείται <i>«Το Ψυχοσάββατο»</i> και εδημοσιεύθη κατά το έτος 1955 στο περιοδικό <i>«Ίμβρος»,</i> όταν τότε Μητροπολίτης Ίμβρου
και Τενέδου ήταν ο Μελίτων (1950-1963), ο οποίος θεολογικώς διδακτικά γράφει τα
εξής: <b><i>«Οικιακός μας είναι ο θάνατος εδώ πάνω στο νησί μας. Ήμερος. Αναμενόμενος.
Παραμερίζει τις ροδοδάφνες και ξεπροβάλλει. Κι’ ο δούλος του Κυρίου,
αντικρύζοντάς τον, δεν αιφνιδιάζεται, δεν αγριεύεται. Φυσικά, δεν είναι
καλόδεχτος. Όμως, ακόμη και στις τραγικώτερες επισκέψεις του, δεν είναι ξένος,
επίσημος, παγερός. Στις συναντήσεις μαζί του κυριαρχεί ένας τόνος μαλακός, ένα
είδος σπιτικής ζεστασιάς. Κάπου κει στο γωνίδι τον βαζουμε και κάθεται, κι’
αρχίζουμε μαζί του συνομιλία. Ο θάνατος, εμείς κι’ ο λόγος συμπάρεδρος.
Μοιρολογούμε. Διαλογικά μοιρολογούμε. Ζητούμε λόγους, εξηγήσεις.
Παραπονιόμαστε. Τον κακίζουμε τον θάνατο. Χύνουμε πύρινα δάκρυα. Κάποτε ο τόνος
γίνεται θερμότερος. Ανεβαίνει η κλίμακα του θρήνου, γίνεται κραυγή γοερή,
οδυρμός. Πάλιν όμως τα πράγματα είναι μερωμένα, δεν ξεπερνούν τα χριστιανικά ανθρώπινα
όρια. Δεν μας κυριεύει εδώ εκείνο το αβάσταχτο αίσθημα του χάους, της
ανοιγομένης αβύσσου, που νοιώθουν άλλοι λαοί στον ερχομό του θανάτου. Ανάμεσά
μας και στον θάνατο δεν υπάρχει κενό. Σιωπή δεν υπάρχει. Εκείνη η μεγάλη,
βαθειά, βαρειά σιωπή, που γεννά το δέος και συγκλονίζει και ξεθεμελιώνει την
ανθρώπινη ύπαρξη.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οικιακός
μας είναι ο θάνατος εδώ. Το βασίλειο του βρίσκεται λίγο πέρα απ’ την αυλή του
σπιτιού μας, στην στροφή του αυλογύρου της Εκκλησίας μας. Συνορεύει με το
χωράφι μας και με τ’ αμπέλι μας. Το πρωί πάμε να μεταδέσουμε την γίδα μας και
περνούμε μπρος απ’ το γαληνεμένο αυτό τοπίο. Το βραδυνό, γυρνώντας απ’ την
εξοχή στο χωριό, καλησπεριζόμαστε σα χωριανοί με τον αφέντη θάνατο.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Απλά
απλωμένο κοντά στη ζωή μας, το νεκροταφείο του χωριού, ούτε μας απωθεί, ούτε
μας τρομάζει. Σκόρπιοι χαμηλοί Σταυροί ξεφυτρώνουν μες’ απ’ το χαμομήλι.
Πουθενά βάρος και κρυάδα μαρμάρου. Καμμιά καταθλιπτική επιβλητικότητα. Ούτε
άκαμπτη γαλήνη. Ειρήνη ιλαρή, θα μπορούσαμε να την πούμε αυτήν την μαλακή
ησυχία, που είναι χυμένη στου χωριού μας το νεκροταφείο. Πλάϊ στην ορθή
αυστηρότητα του κυπαρισσιού, μιά αγριοτριανταφυλλιά έχει τινάξει το ρόδινό της
τόξο, και μεσ’ απ’ τον κισσό ξεπηδά μιά φαιδρή νότα ανθισμένης αμυγδαλιάς.
Θαρρείς κι είναι περιβόλι του σπιτιού μας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Λιβανίζει
το σπίτι η Ιμβριώτισσα νοικοκυρά με την ποδιά της, παίρνει το λιβανιστήρι και
πηγαίνει στο μικρό νεκροταφείο, για να λιβανίσει κι εκεί κάποιο δικό της
σταυρό. Κι’ έπειτα, στη βάση του σταυρού, θ’ ανάψει το καντήλι. Και θάρθει κι
άλλη νοικοκυρά. Κι’ άλλη. Θάρθουν πολλές. Κάθε σπίτι έχει και τον σταυρό του.
Σπίτι και σταυρός. Ανάβουν στο σπίτι τα τζάκια, ανάβουν και στους σταυρούς
γλυκά καντήλια. Και σα πέφτει το σκοτάδι, πάνω από τα χαμομήλια, λαμπυρίζουν σα
πυγολαμπίδες πολλά, σκορπισμένα τόσα δα φωτάκια. Σαν ένα κομμάτι καθρεφτισμένου
ουρανού, με πολλά - πολλά αστράκια, είναι το νεκροταφείο μας την νύχτα. Κι’
είναι ήμερο και ζεστό και στο σκοτάδι. Είναι πάντα ήμερο και σπιτικό. Τόσο, που
κι’ η άσπρη κότα μας ώρες - ώρες ξεχνιέται κει μέσα. Και το μεγάλο βόδι μας,
επίσημο καθώς γυρίζει το βράδυ απ’ το χωράφι, στρέφει φιλικά προς τα εκεί τα
σημαντικά, στοχαστικά του μάτια. Και τα μικρά παιδιά μας άφοβα μπαίνουν στο
περιβόλι του παππού - θανάτου.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Πριν
λίγο καιρό, στο Γλυκύ, πέθανε ένα μικρό παιδί. Έφυγε από την αυλή του σπιτιού
του, μεσ’ απ’ τα παιχνίδια του, ανάμεσα από τα άλλα μικρά παιδιά και πήγε σ’
ένα μικρό σπιτάκι, κάτω απ’ την χλόη του νεκροταφείου. Τ’ άλλα παιδιά συνέχισαν
τα παιχνίδια τους, στις αυλές των σπιτιών. Μα μιά μέρα, καθώς έπαιζαν,
θυμήθηκαν το μικρό αγόρι, κι’ αφήνοντας μισοτελειωμένο το παιχνίδι, πήγαν να
βρουν το μικρό τους φίλο. Στο μικρό του μνήμα το παιχνίδι τους. Και, μ’ αυτή τη
σοβαρή τρυφερότητα πώχουν τα παιδιά, φύτεψαν πάνω στο νωπό χώμα βιολέτες και
τριανταφυλλιές.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Μέσα
σε μιά τόσο οικεία με τον θάνατο ατμόσφαιρα, το Ψυχοσάββατο - και σ’ αυτήν
ακόμη την καρδιά της αποκριάς - δεν μας ξενίζει. Μας έρχεται σαν θλιμμένος
τόνος βιολιού, που εισάγεται απαλά, ανάμεσα στις φανταχτερές αποκριάτικες
νότες, σα στοιχείο συνθετικό. Θαρρείς και το αποζητά, σαν οργανικό της μέρας η
συμφωνική οικονομία του Τριωδίου. Εκεί που πάγει να ξεφύγει απ’ τα μέτρα της η
διονυσιακή διάθεσις του θυμικού, να γίνει φρενίτις, να ξεπεράσει την
πραγματικότητα, παρεμβαίνει με συγκεραστική γλυκύτητα ο θλιμμένος τόνος του
Ψυχοσαββάτου. Προλαμβάνει το χάος. Το κάνει ρυθμό. Έρχεται κι’ απλώνεται σα
σκιά που μερώνει το όργιο του φωτός και το κάνει φως.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Πόσο
βαθειά νοιώθει αυτή τη σύνθεση και πόσο σοφά κι αριστουργηματικά την τεχνουργεί
η απλή γυναίκα του λαού, η μάνα μας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Εκεί
κάτω στο χαμώγι του σπιτιού, πλάϊ στο τζάκι, η Ιμβριώτισσα γυναίκα θ’ απλώσει,
πάνω στο ίδιο τραπέζι, τα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου. Απ’ το ίδιο
σιτάρι, που τόσπειρε ο άντρας της στην πατρική της γη και το θέρισε αυτή με τα
δικά της χέρια, θ’ αναστήσει τις χαρές των ζωντανών και των νεκρών: Θ’ ανοίξει
το φύλλο για την αποκριάτικη πήττα - ευφροσύνη του σπιτιού, και θα κάνει το
κόλλυβο - γλυκασμό των ψυχών.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σκυμμένη
κει, μ’ ανασηκωμένη την μαύρη μαντίλλα της, θα κινήσει τα δουλεμένα χέρια της,
στοργικά, ανάμεσα στις δύο περιοχές της ζωής και του θανάτου. Θα σμίξει τις
λύπες και τις χαρές. Θα κάνει έτσι, όπως έμαθε από τη μάνα της, κι αυτή απ’ τη
δική της μάνα. Τα χέρια της μιλούν τη σοφία και την τέχνη μακρυνών γενεών.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κι
αν όλοι ξεχάσουν, αυτή θα θυμηθή. Η μνήμη της θα προχωρήσει βαθειά στην ιστορία
της γενηάς της, έως εκεί που αντέχει. Αυτούς που έφυγαν για το ταξείδι τ’ ουρανού,
με τ’ όνομά τους τον καθένα, θα τους καλέσει πίσω στη ζεστασιά του σπιτιού.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κι’
ενώ θα κορυφώνεται το τραγούδι της ζωής, η καμπάνα του χωριού θα σημάνει
Ψυχοσάββατο.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Από
κάθε σπίτι, από κάθε γωνιά του σπιτιού, θα ξεκινήσουν μαυροντυμένες γυναίκες με
τα κόλλυβα στα χέρια, και ταπεινές, σιωπηλές, η μία κατόπι στην άλλη, σα
λιτανεία, θάρθουν στην Εκκλησία. Εκεί θα κατεβούν αμίλητες και οι ψυχές. Και
μέσα στο ημίφως του εσπερινού, νεκροί και ζωντανοί θ’ ανταμώσουν. Δεν θάναι
ούτε στη χώρα της ζωής, ούτε στη χώρα του θανάτου. Θα σταθούν για μιά στιγμή
μαζί, αυτοί που έζησαν και αυτοί που ζουν, κάπου πέρα απ’ τον θάνατο και τη
ζωή, στη γη της αβασίλευτης ημέρας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Έξω
στο νάρθηκα, τα παιδιά του χωριού, ανύποπτα, θα περιμένουν με τις παλάμες ανοιχτές
τα κόλλυβα της κάθε θειάς, για να σχωρέσουν».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Όταν
δε η από μέσης καρδίας ενδόμυχος γραφή περί της κατά την νηπτική περίοδο του
Τριωδίου τιμής και ιεράς μνήμης των ψυχών των κεκοιμημένων αλλά <i>«αεί ζώντων»</i> στην αιωνιότητα και
Βασιλεία του Θεού προπατέρων, πατέρων και αδελφών εν τη πίστει, περατούται,
τότε άρχεται να ακούγεται η ηχηρά φωνή του αοιδίμου Μητροπολίτου Γέροντος
Χαλκηδόνος Μελίτωνος, ο οποίος λαμβάνων αφορμή εμπνευστική από την Ευαγγελική
περικοπή την αναγιγνωσκομένη κατά την Κυριακή της Τυρινής αναβοά αφυπνιστικώς
και εγερτικώς το: <i>«Κατηγορώ την
Υποκρισίαν»,</i> την υποκρισία εντός της κοινωνίας, της οικογενείας, του
λεγομένου πνευματικού κόσμου και αυτής ταύτης της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των
ανθρώπων της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων ρίπτει <i>«άλας επί της πληγής»</i> για να ερεθίσει και να πονέσει, να εγείρει
και να αφυπνίσει τους πάντες και δη την ποιμαίνουσα Εκκλησία, η οποία φοβούμενη
μήπως μιανθεί, αυτοσυστέλλεται αισθανόμενη ανασφαλής και ασταθής να ασχοληθεί
με όσα συντελούνται στα περί αυτής. Ο περίφημος λόγος του αοιδίμου
εμπερινούστατου και εμφιλοσόφου Φαναριώτου Ιεράρχου εξεφωνήθη την 8η Μαρτίου
1970 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, κατά την Θεία Λειτουργία της
Κυριακής της Τυρινής, στον οποίο τάδε λέγει ο Μέγας Μελίτων: <b><i>«…Και
τώρα έρχομαι εις το δεύτερο σημείο της περικοπής: Αυτό της υποκρισίας. Τίποτε
δεν καυτηρίασε ο Κύριος τόσο πολύ όσο την υποκρισία.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Και
ορθώς, εις αυτήν είδε και υπάρχει πάντοτε ο μεγαλύτερος παραπλανητικός
κίνδυνος, δηλαδή το εωσφορικόν αγγελοφανές φως. Είναι πράγματι φοβερή η δύναμις
της υποκρισίας. Τόσο γι’ αυτόν που τη ζη και την ασκεί, όσο και γι’ αυτούς που
την υφίστανται. Και είναι επικίνδυνη η υποκρισία, γιατί ανταποκρίνεται προς
βαθύτατον ψυχολογικόν αίτημα του ανθρώπου.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
άνθρωπος θέλει να φανή αυτός που δεν είναι. Ακόμη και ενώπιον του εαυτού του
και ενώπιον του Θεού. Και έτσι ξεφεύγει από την αλήθεια και την απλότητα και
φυσικά και από την μετάνοιαν και την σωτηρίαν.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σε
λίγες ώρες, έξω από αυτόν τον ναόν, έξω από την γαλήνην του, εις τους δρόμους
αυτής της Πολιτείας, θα παρελάση ο Καρνάβαλος. Μη τον περιφρονήσετε και μη τον
χλευάσετε και μη με κατακρίνετε που τον αναφέρω αυτή τη στιγμή. Δεν είναι
καθόλου άσχετος με το μέγιστο πρόβλημα της υποκρισίας. Να τον προσέξετε εφέτος
τον Καρνάβαλο με σεβασμό και βαθύ στοχασμό. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Είναι
πανάρχαιο το φαινόμενο βαθυτάτου και αγχώδους αιτήματος της ψυχής του ανθρώπου
να λυτρωθή από την καθημερινή του υποκρισία, με μίαν έκφρασιν ανωνύμου, διονυσιακής
νέας υποκρισίας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Είναι
τραγική μορφή ο Καρνάβαλος. Ζητεί να λυτρωθή από την υποκρισίαν υποκρινόμενος.
Ζητεί να καταλύση όλες τις ποικίλες προσωπίδες που φορεί κάθε μέρα με μιά νέα,
την πιο απίθανη. Ζητεί να εκκενώση ό,τι υπάρχει απωθημένο μέσα στο υποσυνείδητό
του και να ελευθερωθή, αλλά ελευθερία δεν υπάρχει, η τραγωδία του Καρναβάλου
παραμένει άλυτη. Το βαθύτατο αίτημά του είναι να μεταμορφωθή.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Εδώ,
λοιπόν, είναι η θέσις της Εκκλησίας, κοντά στον Καρνάβαλο. Σ’ αυτόν που ζητεί μεταμόρφωση,
το κεντρικό κήρυγμα της Ορθοδοξίας. Να μη τον καταδικάσουμε, λοιπόν, τον
Καρνάβαλο, αλλά να σταθούμε και κάτω από την προσωπίδα του, να ακούσωμε την
αγωνία του, την έκκλησί του και το δάκρυ του. Επαναλαμβάνω: της Ορθοδοξίας το
βαθύτερο κήρυγμα ζητεί ο Καρνάβαλος, περιφερόμενος εις τους δρόμους της Πολιτείας,
τη μεταμόρφωσι. Και είναι ο ειλικρινέστατος και εντιμότερος των υποκριτών.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ίσως
θα νομίσετε ότι αστειεύομαι. Απολύτως όχι. Δεν υπάρχει σοβαρώτερο πρόβλημα αυτή
την ώρα διά την Εκκλησίαν. Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία, και μάλιστα η
Ορθόδοξος, η δική μας Εκκλησία, να νοηθή ως άσχετη προς τη ζωή, προς τους καιρούς,
προς την αγωνίαν αυτής της ώρας, προς τα φλέγοντα προβλήματα αυτής της στιγμής,
απλώς ως πόλις επάνω όρους κειμένη και θεωρούσα τα περί αυτήν. Ως Εκκλησία
είμεθα εμπεπλεγμένοι εις την πορείαν του γένους των ανθρώπων, εις την μεγάλην
αυτήν περιπέτειαν που ονομάζεται ιστορία, άγουσα εις την τελείωσιν των εσχάτων.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Υποκρινόμενοι
την χθες απουσιάζομεν από την σήμερον και η αύριον έρχεται άνευ ημών. Ομιλών
εις την Δ΄ Πανορθόδοξον Διάσκεψιν της Γενεύης είχον είπει: «Η χθες περήλθε προ
πολλού, ούτε καν την σήμερον ζώμεν, μας προέλαβεν η μεθαύριον». Το επαναλαμβάνω
αυτό σήμερον εντονώτερον. Διότι είναι η πέραν της αυτάρκους υποκρισίας αλήθεια,
η απλή – η ευκολώτερη αντιμετώπισις των προβλημάτων είναι να τα χλευάση και να
τα κατακρίνη κανείς και να αντιπαρέλθη, όπως ο ιερεύς και ο λευΐτης της
Σαμαρειτικής παραβολής. Αλλά η πληγή είναι εδώ και κράζει.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ποιος
μπορεί υπευθύνως να μας πη ότι είναι έξω κάθε ιστορικής, εξελικτικής
πραγματικότητος όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα και φαινόμενα της νέας γενιάς
της Ανθρωπότητος, η έξαλλη μουσική, οι έξαλλοι χοροί, η έξαλλη επένδυσις, όλη
αυτή η παγκόσμιος επανάστασις της νεολαίας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αν
όλοι οι μικρόνοες, όλοι οι εθελοτυφλούντες, όλοι οι παρελθοντολόγοι και
εγκαυχώμενοι διά την αρετήν της εποχής των συνωμοτήσουν διά να κατακρίνουν όλα
αυτά τα πράγματα, η Εκκλησία έχει χρέος να σταθή με θεανδρικήν κατανόησιν
ενανθρωπιζομένη, όπως ο Κύριός της, εν μέσω ενός νέου κόσμου, που έρχεται
μακρόθεν, και να ακούση αυτή την αγωνιώδη κραυγή, που αναπηδά από όλα αυτά τα
θεωρούμενα από μας έξαλλα πράγματα. Κάτι έχει να μας πη, με όλα αυτά τα
φαινόμενα, αυτός ο κόσμος που έρχεται νέος εις τον προσκήνιον της ιστορίας.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τα
νομιζόμενα έξαλλα δι’ ημάς τους παλαιούς, όταν λάβωμεν υπ’ όψιν το φοβερόν
γεγονός ότι είναι από τα χαρακτηριστικά της εποχής μας, είναι η τεραστία
απόστασις, που υπάρχει στη διαδοχή των γενεών, δηλαδή η γενεά, η οποία έρχεται
έπειτα από εμένα έχει απόστασιν τριών γενεών. Πώς έχομεν την αξίωσιν να την
κατανοήσωμεν ημείς αυτήν την νέαν γενεάν, που έρχεται, εάν δεν είμεθα Εκκλησία
Χριστού συνεχώς ενανθρωπιζόμενη και συνεχώς μεταμορφώνουσα; Ασφαλώς θα έχετε
πληροφορηθή την εμφάνισι μιάς νέας επιστήμης, της μελλοντολογίας, επιστήμης που
ασχολείται με την διερεύνησιν και την μελέτην προκαταβολικώς του μέλλοντος,
ενός απιθάνου μέλλοντος διά τον κόσμον εις την προόρασιν του οποίου καλείται
και η Εκκλησία».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τάδε
λέγει ο αοίδιμος Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων. Άκουσον Εκκλησία, Κοινωνία,
Οικογένεια, Άνθρωπε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">ΕΝΔΟΜΥΧΑ ΚΑΙ
ΕΜΠΕΡΙΝΟΥΣΤΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ - ΥΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ :
«ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΛΗΘΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ» - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></span><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-24062778073630900482024-03-06T00:00:00.000+02:002024-03-06T10:21:01.225+02:00VERBUM VERITATIS ERGA OMNES : ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΡΩΣΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γράφει
ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">VERBUM</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">VERITATIS</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">ERGA</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">OMNES</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;"><o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΡΩΣΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ </span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΚΑΙ
ΤΗΣ </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ως
πολυκύμαντος και τρικυμιώδης θάλασσα λογίζεται και καταγράφεται στις αμέτρητες
σελίδες της αψευδούς ιστορίας η όλη ζωή και πορεία της του Χριστού Μίας, Αγίας,
Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας εντός του ιστορικού χωροχρόνου, αλλά
πάντοτε επικρατεί εν τέλει η ειρήνευση και η εν Χριστώ ενότητα, <b><i>«ίνα
ώσιν εν».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κατά
το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν η χορήγηση του Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού
διοικητικού καθεστώτος καθώς και της πατριαρχικής αξίας και τιμής υπό του
Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου στις κατά
τόπους αδελφές και θυγατέρες Ορθόδοξες Εκκλησίες, εξαιρουμένων εκείνων των
Πρεσβυγενών Πατριαρχείων, ήτοι της Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και
της Αυτοκεφάλου εν Κύπρω Εκκλησίας, των οποίων το Αυτοκέφαλο είναι εφάπαξ
τετελεσμένο και καθιερωμένο, επεβλήθη ως εκ των πραγμάτων αναγκαιότητα ένεκα
ιστορικών συγκυριών, πολιτικών συνθηκών και κυρίως ποιμαντικής μέριμνας και
φιλανθρώπου εξοικονομήσεως των διαμορφωθεισών καταστάσεων που επικρατούσαν
εντός των ανεξαρτήτων κρατών όπου οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες
διακονούσαν το της εν Χριστώ σωτηρίας των Ορθοδόξων λαών έργο τους.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας χορήγηση κυρίως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού
διοικητικού καθεστώτος και ολιγότερον της πατριαρχικής αξίας και τιμής σε
πλείστες όσες περιπτώσεις συνοδεύθηκε από την δυσφορία ή και δυστοκία ενίων
άλλων παλαιοτέρων τοπικών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών είτε επειδή η
χορήγηση της αυτοκεφάλου εκκλησιαστικής χειραφετήσεως σε μία νεοϊδρυθείσα
τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία συνεπάγετο τον επαναπροσδιορισμό της εκκλησιαστικής
κανονικής δικαιοδοσίας αυτής επί εδαφών τα οποία κατά το πρότερον υπήγοντο στην
εκκλησιαστική δικαιοδοσία άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, είτε επειδή ένιοι εκκλησιαστικοί
ηγήτορες ένεκα μωροφιλόδοξων, ιμπεριαλιστικών τάσεων (π.χ. της Ορθοδόξου εν
Ρωσία Εκκλησίας) θεωρούσαν και μέχρι τούδε, τραγικότατα, θεωρούν ότι
τοιουτοτρόπως απομειούται η εκκλησιαστική ή μάλλον κοσμική ένεκα ρουβλίων
επιρροή καθώς και το <b><i>«κύρος»</i></b> τους επί των λοιπών τοπικών
Ορθοδόξων Εκκλησιών, τις οποίες αντιμετωπίζουν ως άβουλα πειθήνια φερέφωνα και
δουλικώς υποτεταγμένες θεραπαινίδες του <i>ρωσικού
</i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">imperium</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">,
είτε ακόμη λόγω της προσδέσεως των εκκλησιαστικών ηγητόρων ενίων τοπικών
Ορθοδόξων Εκκλησιών στο πολιτικό - εθνικιστικό άρμα των αρχόντων του κράτους
τους προς εξυπηρέτηση γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών σχεδιασμών και
σκοπιμοτήτων που αίρονται διά της χορηγήσεως υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου της
εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας σε μια νεόφυτη τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, και εν
τέλει λόγω της πάλιν και πολλάκις εν τοις πράγμασιν επιβεβαιώσεως του
Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Αρχιδιακονικού ρόλου και της μεγατίμου και
βαρυτίμου ενοποιητικής και ειρηνοποιού εν Ορθοδόξοις προνομιακής αποστολής της
Πρωτοκλήτου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Νέφη,
βροντές, αστραπές και καταιγίδες αίρουν, ως επί το πλείστον, κύματα θαλάσσης
μεγάλα λόγω της χορηγήσεως υπό του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου του
αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού καθεστώτος σε μία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά τα
πάντα παρέρχονται και υπό τον ανατέλλοντα της δικαιοσύνης θερμουργό ήλιο της
αγάπης, της δικαιοσύνης και της εν Χριστώ ελευθερίας και ενότητος ειρηνεύουν
στο πάντιμο και καθαγιασμένο εκκλησιαστικό σώμα της Αγίας Ορθοδοξίας, επειδή
κατά την αθηναγόρεια σοφή ρήση: <b><i>«Η Εκκλησία πορεύεται».</i></b> Ναι! <b><i>«Η
Εκκλησία πορεύεται και πλην Λακεδαιμονίων».</i></b> Τούτο δε επιπροσθέτως διακηρύττουμε
αναφορικώς με τους υπονομευτές της πανορθοδόξου και διορθοδόξου ενότητος Ρώσους
παντός βαθμού ρασοφόρους και τους εξωνημένους, τραγικούς δορυφορίσκους αυτών,
σλαβοφώνους, αραβοφώνους και δυστυχώς ελληνοφώνους και δη ελλαδίτες…ανίερους
και άνομους φαναριομάχους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξια
ιδιαιτέρας μνείας και λίαν διδακτικά για τους προφασιζομένους αμνησία και
αντιδρώντες με την απόφαση χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού καθεστώτος
στην Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία, είναι τα ιστορικά παραλειπόμενα τα οποία
σχετίζονται με το <b><i>«παρασκήνιο»</i></b> της χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού
διοικητικού καθεστώτος ή και της πατριαρχικής αξίας και τιμής σε μία τοπική
Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία δεν γεννάται πάντοτε ανωδύνως αλλά με το άλγος του
τοκετού, επειδή οι συνήθεις γνωστοί-άγνωστοι αντιδρούν σκεπτόμενοι ουχί ως
εκκλησιαστικοί άνδρες άλλα ως πολιτικοί στρούκτορες άλλων μαύρων εποχών
ανελευθερίας, καταπιέσεως και βίας, έχοντες μάλιστα σε απόλυτο βαθμό νοσηρώς
εκκοσμικευμένο και όχι γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
πρώτη διδάξασα το «αντικανονικώς και εκβιαστικώς ενεργείν» υπήρξε η θυγατέρα εν
Ρωσία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ανεκηρύχθη Αυτοκέφαλη εν έτει 1448 υπό της Πρωτοθρόνου
Μητρός αυτής Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και το
έτος 1589 διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου, εκδοθέντος υπό του αοιδίμου
Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄, ανυψώθη σε Πατριαρχείο. Το αυτοκέφαλο
εκκλησιαστικό διοικητικό καθεστώς η θυγάτηρ Ορθόδοξη εν Ρωσία Εκκλησία απέκτησε
υπό της Πρωτοθρόνου Μητρός αυτής Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, αφού όμως προηγουμένως με αντικανονικό τρόπο
επεχείρησε να δημιουργήσει τετελεσμένα. Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Κίτρους και
Κατερίνης Βαρνάβας (Τζωρτζάτος) αναφέρει σχετικώς ότι: <b><i>«…το 1448 η Ρωσική Ιεραρχία
προέβη εις την εκλογήν Μητροπολίτου Μόσχας άνευ της συγκαταθέσεως του
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αλλ’ η πράξις αύτη προκάλεσεν αντιδράσεις
μεταξύ των σοβαρών εκκλησιαστικών παραγόντων της Μόσχας, αντιταχθέντων εις τον
αντικανονικόν τούτον τρόπον χειραφετήσεως από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.
Τελικώς, κατόπιν συνεννοήσεως (1452) μεταξύ του μεγάλου ηγεμόνος Βασιλείου
Βασιλίεβιτς και του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το ζήτημα ερρυθμίσθη
και ανεγνωρίσθη η ούτω διαμορφωθείσα εκκλησιαστική κατάστασις».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οι
εκκλησιαστικοί ηγήτορες εν Ρωσία αντιδρούν λυσσαλέως στην χορήγηση του
αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος στην νεόφυτη Ορθόδοξη εν
Ουκρανία Εκκλησία, αλλά λησμονούν υπό ποίες μεθοδεύσεις και ανοίκειες πιέσεις
της τσαρικής Ρωσίας έλαβε η Μόσχα την πατριαρχική αξία και τιμή υπό του
αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄. Γι' αυτό ο Ρώσος ιστορικός </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Kartaser</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι το Πατριαρχείο
της Ρωσίας <b><i>«υπήρξε τέκνον της τσαρικής θελήσεως»</i>,</b> ενώ ο αοίδιμος μέγας ιστορικός
και δη σλαβολόγος, καθηγητής Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος ανακαλεί στην δήθεν ασθενική
μνήμη των αμνημόνων Ρώσων ρασοφόρων και λοιπών ομοφρονούντων πειθήνιων
δορυφόρων αυτών, τα κάτωθι: <b><i>«και ιδού εξαίφνης την 24ην Απριλίου 1588
εμφανίζεται εν Ρωσία αυτός ούτος ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Β΄,
συνοδευόμενος υπό των Μητροπολιτών Μονεμβασίας Ιεροθέου και Ελασσώνος Αρσενίου.
Ήρχετο και αυτός εις Ρωσίαν προς αίτησιν ελεημοσύνης διά το δεινώς χειμαζόμενον
Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Την φοράν αυτήν ο Τσάρος Θεόδωρος Ιβάνοβιτς και ο ευφυέστατος
σύμβουλός του </i></b></span><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Godunov</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> ήσαν
απεφασισμένοι να λύσουν οπωσδήποτε το ζήτημα. Κατεστρώθη λαμπρόν σχέδιον
δράσεως… ολόκληρον δε το πρόγραμμα της παραμονής του Πατριαρχείου εν Ρωσία και
των μετά Ρώσων επισήμων επαφών αυτού κατηρτίσθη υπό του </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Godunov</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">. Ίσως θα φανή παράξενον, είναι όμως
αληθές ότι ο Πατριάρχης Ιερεμίας συνήντησε διά πρώτην φοράν τον Μητροπολίτην
Μόσχας Ιώβ μόλις την 23ην Ιανουαρίου 1589, δηλαδή εννέα ολοκλήρους μήνας μετά
την άφιξίν του εις Ρωσίαν. Τί εγίνετο καθ' όλον το διάστημα τούτο;
Παρασκηνιακαί ενέργειαι, συμπόσια, πλούσια δώρα, υποσχέσεις, πιέσεις και παν
ό,τι ηδύνατο να πείση τον Πατριάρχην Ιερεμίαν περί της ανάγκης και του
επιβεβλημένου της ιδρύσεως Πατριαρχείου εν Ρωσία. Τελικώς ο σκοπός του </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Godunov</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> επετεύχθη. Ο Ιερεμίας, άνευ της γνώμης
των λοιπών Πατριαρχών της Ανατολής, εχειροτόνησε Πατριάρχην τον Μητροπολίτην
Ιώβ, τον οποίον είδε διά πρώτην φοράν την ημέραν της χειροτονίας. Μόνον μετά
ταύτα επετράπη εις τον Ιερεμίαν να αναχωρήση εις Κωνσταντινούπολιν».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Παρά
δε την σφοδρή αντίδραση του μεγάλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μελετίου Πηγά στην
χορήγηση της πατριαρχικής αξίας και τιμής στην θυγατέρα Ορθόδοξη εν Ρωσία
Εκκλησία, μετ’ ολίγον επήλθε η ειρήνευση και ενότητα της Εκκλησίας, όπως θα
συμβεί και με την πρόσφατη χορήγηση του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος
στην μία και μόνη, ενιαία και αδιαίρετη Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη εν Ουκρανία
Εκκλησία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Εξ
αφορμής της διαδικασίας χορηγήσεως του Τόμου της Αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου εν
Ουκρανία Εκκλησίας υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού
Πατριαρχείου και σε αναφορά προς την εν γένει λίαν αήθη και ανοίκεια συμπεριφορά των εν Μόσχα
ρασοφόρων, ο νους ανάγεται σε άλλη ιστορική σφαίρα σκέψεως, όταν οι παλαιοί
Ορθόδοξοι Ρώσοι άρχοντες, όπως ο Τσάρος
Μέγας Πέτρος, είχαν απόλυτη ιστορική και εκκλησιαστική συνείδηση ότι ο εκάστοτε
Οικουμενικός Πατριάρχης είναι <b><i>«ο πνευματικός εκκλησιαστικός προπάτωρ»</i></b>
του Ρωσικού έθνους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τούτο
ευκόλως δύναται να το διαπιστώσει κάποιος εάν μελετήσει την παρακάτω ιστορικής
σημασίας επιστολή του Ρώσου Τσάρου Πέτρου του Μεγάλου, ο οποίος απευθυνόμενος
προς τον αοίδιμο Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία ένεκα της καταργήσεως του
πατριαρχικού θρόνου της Μόσχας και της υποκαταστάσεως αυτού υπό της λεγομένης
Διοικούσης Ιεράς Συνόδου, γράφει μεταξύ άλλων τα εξής: <b><i>«Τω Παναγιωτάτω, σοφωτάτω τε και
λογιωτάτω Οικουμενικώ Πατριάρχη Νέας Ρώμης κυρίω κυρίω Ιερεμία, τω εν Χριστώ
ημών πατρί… ως ευπειθής υιός, της περιποθήτου ημών Μητρός Ορθοδόξου Καθολικής
Εκκλησίας, διατηρών πάντοτε την ευλάβειαν προς την Υμετέραν Παναγιότητα ως
Πρώτον αυτής της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας Αρχιποίμενα και κατά πνεύμα ημών
Πατέρα, εκρίναμεν αναγκαίον γνωστοποιήσαι ταύτα… πεποίθαμεν ουν ότι και η
Υμετέρα Παναγιότης, ως Πρώτος αρχιερεύς της Ορθοδόξου Καθολικής και Ανατολικής
Εκκλησίας, το ημέτερον τούτο διάταγμα και την συστηθείσαν πνευματικήν Σύνοδον
ευδοκήσαντες ομολογήσητε δίκαιον και περί τούτου διακοινώσητε τοις λοιποίς
μακαριωτάτοις Πατριάρχαις, τω τε Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων….
Ούτω τοίνυν διατελούμεν πάντοτε της Υμετέρας Παναγιότητος, του κατά πνεύμα
Πατρός και ανωτάτου Οικουμενικού Αρχιεποίμενος, ο κατά πνεύμα υιός και
πρόθυμος» </i></b><i>(Ράλλη- Ποτλή,
Σύνταγμα, Ε΄160-162, σημ. 1). </i>Σημειωθήτω δε επιπροσθέτως ότι και για
οιοδήποτε άλλο σοβαρό εκκλησιαστικό ζήτημα ο Τσάρος Πέτρος απηυθύνετο
βαθυσεβάστως προς τον Οικουμενικό Θρόνο εκζητών την γνώμη και συναίνεση αυτού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Εάν
μάλιστα αποπειραθεί κάποιος να ερμηνεύσει το γεγονός ότι οι Τσάροι της Ρωσίας
επίστευαν και αποκαλούσαν τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη ως <b><i>«Πνευματικό
Πατέρα του Ρωσικού Έθνους»</i></b>, ευκόλως δύναται να το εξηγήσει και μέσω της
μελέτης των εκκλησιαστικών ιστορικών ιεροκανονικών κειμένων, τα οποία αφορούν
την υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου χορήγηση της
λεγόμενης πατριαρχικής περιωπής, αξίας και τιμής στην τοπική Ορθόδοξη εν Ρωσία
Εκκλησία υπό του Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου Β’, ο οποίος τον Μάιο του 1590
συνεκάλεσε πολυπληθή Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη και διά Χρυσοβούλλου η Τόμου
επεκύρωσε την προαγωγή του Μητροπολίτου Μόσχας σε Πατριάρχη, ορίζοντας
χαρακτηριστικά: <b><i>«… και ίνα ως κεφαλήν και αρχήν έχη αυτός (ο Μόσχας) τον Αποστολικόν
Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως, ως και οι λοιποί Πατριάρχαι», </i></b>ενώ στην
εν έτει 1593 Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως διά νέου σχετικού Τόμου ορίζετο ότι
ο Πατριάρχης Μόσχας <b><i>«… χρεωστών μνημονεύειν του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου και
των λοιπών και κεφαλήν αυτού και Πρώτον έχειν και νομίζειν τον Αποστολικόν
Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως, ως και οι λοιποί έχουσι Πατριάρχαι».</i></b> Πάσα
σύγκριση όμως των πάλαι ποτέ Ρώσων πολιτικών αρχόντων και εκκλησιαστικών ηγετών
με τους σημερινούς εν Ρωσία είναι περιττή και τα συμπεράσματα παντός έχοντος
ευθυκρισία είναι ευκόλως εξαγόμενα και αντιληπτά συμφώνως προς την των Λατίνων
σοφή ρήση: <b><i>«</i></b></span><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">o</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">tempora</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">, </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">o</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">mores</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">” (Ω καιροί, ω ήθη),</span></i></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> <b><i>και ο
έχων νουν νοείν νοείτω……<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b style="text-indent: 1cm;"><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<br /></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/" target="_blank">VERBUM VERITATIS ERGA OMNES : ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΡΩΣΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-48675987915907185782024-03-01T00:00:00.000+02:002024-03-01T10:31:21.234+02:00ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ : Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΩΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΧΑΛΚΗΣ (1991-1995)<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός
Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 16pt;">ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 16pt; line-height: 115%;">Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΩΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ <br />
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΧΑΛΚΗΣ (1991-1995)<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Θέρος
του έτους 1993 και ο νεαρός φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου
Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, λάτρης και εραστής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, εκ της Δυτικής Θράκης και της Πατριαρχικής Ιεράς
Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής ορμώμενος, προτρεπόμενος δε από της πρώτης
στιγμής υπό του πολίτικης καταγωγής και ομογάλακτου Χαλκίτου πτυχιούχου,
Καθηγητού της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σωτηρίου
Βαρναλίδη να επισκεφθεί την <b><i>«εν σιωπή»</i></b> πονεμένη και μαρτυρική
του Γένους Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης για να μελετήσει και να ερευνήσει
όσα επιποθεί η φλεγόμενη καρδία του, και έχων ανά χείρας το σεπτό απαντητικό
πατριαρχικό γράμμα δι’ ου ο Οικουμενικούς Πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε εγκρίνει
την μετάβαση και φιλοξενία του για διάρκεια τριών εβδομάδων στην περίπυστο και
παλαίφατη Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, προκειμένου να εντρυφήσει και να
γευθεί τον αδαπάνητο θεσπέσιο πλούτο της κατά Θεόν και θύραθεν σοφίας, όπως
είναι αποθησαυρισμένη στους παλαιούς και νεωτέρους τόμους της ιστορικής
βιβλιοθήκης της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, αποβιβάζεται από το μέχρι
βυθίσεως πεπληρωμένο πλήθους βαποράκι της γραμμής στο λιμανάκι της ερατεινής
νήσου Χάλκης και το βλέμμα του καρφώνεται στον <b><i>«Λόφο της Ελπίδος ή των Παπάδων»,</i></b>
όπου εναγωνίως επιποθεί να βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή του.<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Σκέψεις
και πειρασμικοί λογισμοί κατακλύζουν τον νου του καθ’ όλη την διάρκεια του
ταξιδιού του εξ Ελλάδος για την Κωνσταντινούπολη και τώρα που έχει επιβιβασθεί στο
παϊτόνι, το οποίο περήφανα οδηγούν στον ανηφορικό προς της Θεολογική Σχολή δρομίσκο
τα δύο άσπρα άλογα, πυρπολούνν έτι περισσότερο την ζάλη του νοός με αλλεπάλληλα
ερωτήματα για το πώς θα είναι ο Ηγούμενος Μητροπολίτης της κατά Χάλκην Ιεράς
Μονής Αγίας Τριάδος, τον οποίο για πρώτη φορά θα αντίκριζε και θα
συνυπήρχε μαζί του επί τρεις εβδομάδες. Τα άλογα σταματούν στην εξωτερική πύλη της
Σχολής και αφού ανοίγει η μεγάλη σιδερένια πύλη και γίνεται δεκτός από τον
υπάλληλο οδηγείται εκστατικός και παραζαλισμένος από το θεσπέσιο κάλλος της
φύσεως και τις νέες εικόνες που τα μάτια του αντικρίζουν στον πρώτο όροφο του
κτιρίου όπου θα συναντούσε τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης, Μητροπολίτη
Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, ο οποίος, όπως ευελπιστούσε, θα τον ανέμενε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Η
πόρτα του γραφείου του Ηγουμένου είναι ορθάνοιχτη αλλά πουθενά ο Μητροπολίτης
Γερμανός, οπότε ο νεαρός προτρεπόμενος υπό του υπαλλήλου πριν επιστρέψει και
πάλι στα επί της πύλης καθήκοντά του, κάθεται σε μία αναπαυτική πολυθρόνα και
αναμένει, ώσπου ο ήχος από βήματα ανθρώπου που περπατά στον τεράστιο διάδρομο
της Σχολής προκαλεί ταχυκαρδία στον νεαρό φοιτητή, ο οποίος σκέφτεται ότι
πλησιάζει ο Μητροπολίτης Ηγούμενος της Μονής και ανασηκώνεται από σεβασμό να
συναντήσει τον Φαναριώτη Αρχιερέα, αλλά ενώ ανέμενε να αντικρίσει έναν Ιεράρχη
αυστηρό και απρόσιτο, εντούτοις τα ματιά του βλέπουν έκθαμβα έναν γλυκύτατο,
πράο, ταπεινό και χαμογελαστό όλο πατρική αγάπη και καλοσύνη Γέροντα, τον
Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, ο οποίος με θέρμη καρδίας και στοργή
υποδέχεται τον νεαρό φοιτητή και στην απόπειρά του να ασπασθεί το χέρι του, εκείνος
με ευγένεια κρύπτει το χέρι του κάτω από το ράσο, λέγοντας: <b><i>«παρακαλώ,
παρακαλώ…»,</i></b> ουχί ένεκα κάποιας σεμνοτυφίας ή ψευδοταπεινώσεως ή και
ψευδοευσεβείας, που τόσο πολύ είναι της μόδας στους συγχρόνους εκκλησιαστικούς
κύκλους, αλλά λόγω της γνησίας ταπεινώσεως και ενσυνειδήτου προαιρέσεώς του να
είναι πανταχού και πάντοτε ο καθ’ όλα αφανής και απαρατήρητος, <b><i>«ο
σιωπών και ο εν σιγή»,</i></b> για να προβάλλεται εν τω αρχιερατικώ σχήματι
αυτού μόνον το Θεανδρικό πρόσωπο του Μεγάλου της Εκκλησίας Αρχιερέως Ιησού
Χριστού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Ο
πάγος έσπασε αμέσως και η αμηχανία των πρώτων στιγμών ούτε καν υπήρξε διότι ο
Ηγούμενος Γερμανός ως αληθής και ανεπιτήδευτος Επίσκοπος και Πατήρ, ουχί ως
Δεσπότης, σαγήνευσε με το παράδειγμα του τον νεαρό φοιτητή τον οποίο αφού
κέρασε δεόντως, συνόδευσε μέχρι το δωμάτιο του ευχόμενος καλή διαμονή και
καρποφόρα μελέτη. Ο φιλοξενούμενος φοιτητής αισθάνθηκε όχι ξένος αλλά υιός εν
αγκάλαις φιλόστοργου πατρός σε πατρική οικία και επί τρείς εβδομάδες μελετούσε
ώρες ατελείωτες στην βιβλιοθήκη της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και
παράλληλα δεχόταν πάνυ ασμένως ωσάν σε <b><i>«ιδιαίτερο φροντιστήριο»</i></b> τις περισπούδαστες
διδαχές του Ηγουμένου Γερμανού για πλείστα όσα θεολογικά, ιστορικά και
πνευματικά ζητήματα. Οι περιηγήσεις με τον αεικίνητο Γέροντα Ηγούμενο Γερμανό σε
κάθε σημείο εντός και εκτός της Σχολής με την συνακόλουθη πάντοτε ιστορικώς
τεκμηριωμένη ανιστόρηση για γεγονότα και πρόσωπα ήταν το βέλτιστο μάθημα
ιστορίας, αλλά και οι αφηγήσεις και διηγήσεις του για τα περασμένα με την
ελπίδα των εσομένων αποτελούσε την ισχυροτέρα ηθική ενίσχυση του φρονήματος για
έναν νέο και άπειρο τότε από τα βάσανα της επιγείου ζωής, διότι τα πάντα για
τον Όσιο εκείνον Επίσκοπο ευρίσκονται και εναπόκεινται στην φιλόστοργη και
πατρική πρόνοια του Θεού, στην οποία είχε αποθέσει <b><i>«πάσαν την βιωτικήν μέριμναν»</i></b>
αυτού, την όλη ύπαρξή του μέχρις και της εσχάτου αναπνοής του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Η
μετοχή στις ιερές ακολουθίες του Όρθρου και του Εσπερινού καθώς και στις θείες
λειτουργίες στο Καθολικό της Μονής, αλλά κυρίως η μετοχή στους τελουμένους εσπερινούς
στο ευρισκόμενο πλησίον της μεγάλης αίθουσας των εκδηλώσεων της Σχολής παρεκκλήσιο,
όπου έψαλε ο Ηγούμενος Γερμανός, αυτός ο ταπεινός παπακαλόγερος ή μάλλον ο ασυνήθιστος
και αφανής δεσποτοκαλόγερος του Φαναρίου, ή όντως ενσαρκωμένη ταπείνωση του
πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένου Φαναρίου, ήταν νηπτικές μυσταγωγίες τις οποίες ο
πανδαμάτορας χρόνος δεν έθαψε ούτε πρόκειται να αφανίσει ποτέ. Τέρψη ψυχική και
πνευματική προκαλούσαν στον σαστισμένο νεανία οι ατελείωτες ουσιαστικές συζητήσεις
κατά τους πολύωρους περιπάτους στους κήπους της Θεολογικής Σχολής μέχρι
εσπέρας, στις οποίες πάντοτε και σχεδόν ανεπαίσθητα υπήρχε η μελαγχολία και η
πικρία για την παρανόμως και αδίκως <b><i>«εν σιωπή»</i></b> τελούσα Ιερά Θεολογική
Σχολή της Χάλκης, καθώς και η αμετάθετη ελπίδα ότι κατά την ανεξιχνίαστη βουλή
του δικαιοκρίτου Θεού και πάλι θα ηχήσει ο κώδων της Σχολής, διότι, κατά τις
αδιαλείπτως επαναλαμβανόμενες φράσεις του αοιδίμου και αμεταθέτου οσιακής
πίστεως Γέροντος Γερμανού: <b><i>«ο καλός Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς»</i></b>
και <b><i>«έχει
ο Θεός».</i></b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Υπάρχουν
μικρές και αμυδρές λεπτομέρειες στη ζωή ορισμένων ανθρώπων οι οποίες
αποκαλύπτουν τον κεκρυμμένο αδάμαντα, τον αφανή πολύτιμο μαργαρίτη του <b><i>«έσω
ταμείου της ψυχής»</i></b> τους, όπως ακριβώς παρατηρούσαμε εν τω προσώπω του
Οσίου εκείνου Γέροντος Ηγουμένου, συνεχώς και αδιαλείπτως, σε κάθε κίνηση ή
χειρονομία του, σε κάθε λόγο ή βλέμμα του, σε κάθε διακριτικό νεύμα και
εκκωφαντική σιωπή του, κατ’ εκείνες τις τρεις αλησμόνητες εβδομάδες στον <b><i>«Λόφο
της Ελπίδος»,</i></b> όπου δεν υπήρχε ημέρα, ώρα και στιγμή χωρίς να κρατά υπό
μάλης κάποιο βιβλίο της Αγίας Γραφής, των Ψαλμών ή την Ανθολογία των Μεγάλων
Θεοφόρων Πατέρων και ενίοτε καθόταν είτε στα πεζούλια, είτε στα παγκάκια κάτω
από τα ευσκιόφυλλα δένδρα, είτε στο γραφείο είτε στο σπουδαστήριο της
βιβλιοθήκης για να μελετήσει. Το κομποσχοινάκι στο ασκητικό χέρι του ήταν η
προέκταση της όλης ψυχοσωματικής υπάρξεώς του, αφού η ίδια η αδιάλειπτη προσευχή
ήταν η όλη ύπαρξη και υπόστασή του, χωρίς επιδείξεις και αυτοπροβολή, αλλά στο
κεκρυμμένο έσω ταμείο της ψυχής του. Ο τρυφερός τρόπος με τον οποίο άγγιζε τα
άνθη και φυτά των περιφήμων κήπων της Θεολογικής Σχολής, η αγάπη με την οποία
ομιλούσε στα ζωάκια του αυλόγυρου και τα λοιπά περιφραγμένα κατοικίδια που
υπήρχαν στο κάτω μέρος της βορειοανατολικής πλευράς του έξω αυλόγυρου
απεκάλυπταν τον όλο αγάπη για την κτιστή δημιουργία του Θεού άνθρωπο.
Λιτοδίαιτος και ασκητικός, εγκρατής και νηστευτής, απέριττα ενδεδυμένος και
άνευ διακριτικών του Επισκοπικού του αξιώματος, ως άλλος αληθής νηπτικός Πατήρ
της του Χριστού Εκκλησίας, όταν ευλογούσε την <b><i>«βρώσιν και την πόσιν»</i></b>
στην μεγάλη τράπεζα της Θεολογικής Σχολής και συνέτρωγε μαζί μας, όλοι μας
αισθανόμασταν ότι είχαμε μαζί μας έναν Όσιο της ερήμου, ο οποίος έτρωγε όσο ένα
σπουργίτι του ουρανού. Πράος και μειλίχιος, καταδεκτικός και πρόσχαρος,
προσηνής και ευπροσήγορος, άνευ θυμού ή οργής, άνευ επάρσεως και αλαζονείας,
άνευ δεσποτισμού και καταπιεστικού φρονήματος ομιλούσε σε όλους ανεξαιρέτως με
πατρική αγάπη, απαράμιλλη ευγένεια και κυρίως με ανυπόκριτη στοργή και
κατανόηση από τον επίσημο επισκέπτη μέχρι και τον τελευταίο υπάλληλο της
Θεολογικής Σχολής, ώστε όλοι να διακηρύττουν σαγηνευμένοι ότι ανάμεσά μας περπατά
μία οσιακή μορφή, όντως ένας Άγιος των εσχάτων χρόνων, ο οποίος είχε πάντα όσα
είναι ευάρεστα στο Θεό και τίποτα, απολύτως τίποτα, από εκείνα τα φθαρτά και
εφήμερα που προτιμά ο κόσμος του αιώνος τούτου, που δικαιώνουν το προ ετών υπ’
εμού γραφέν ως δώρημα και κατάθεση ψυχής και καρδίας ότι ο Μητροπολίτης
Θεοδωρουπόλεως Γερμανός ήταν κατά πάντα και δια πάντα <b><i>«ο Άγιος της διπλανής πόρτας».</i></b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Παρήλθαν
οι τρεις αλησμόνητες και ανεπανάληπτες εβδομάδες μελέτης και σπουδής στην εν
Χάλκη κιβωτό της γνώσεως για τον νεαρό φοιτητή της Θεολογίας, παρήλθαν έκτοτε
και πολλά άλλα έτη, και ενώ ήδη ο αοίδιμος Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός
ανευπαύθη μετά Δικαίων και Αγίων, εντούτοις ο πανδαμάτορας χρόνος απεδείχθη
ισχνός και αδύναμος να δαμάσει το βίωμα του τότε νεαρού φιλίστορα Θράκα
μελετητή και ερευνητή με τον αοίδιμο Ηγούμενο της πολύκλαυστης Χάλκης, Μητροπολίτη
Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, ο οποίος διηκόνησε μόλις τέσσερα έτη (1991-1995) την
Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Χάλκης, διαδεχθείς τότε
τον αοίδιμο πολυπικραμένο Σχολάρχη (1955-1971) της Χάλκης, Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως
Μάξιμο Ρεπανέλλη (1961-1991), αλλά η ιχνηλασία του στην απορφανεμένη Σχολή
παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένη και σφραγισμένη στην καρδιά και στην ψυχή όσων
των εγνώρισαν και ως Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης και εφέτος
που συμπληρώνονται πενήντα συναπτά έτη (1971-2021) από την παρανόμως και αδίκως
επιβληθείσα <b><i>«σιωπή»</i></b> στην παλαίφατη και περίπυστο Ιερά Θεολογική Σχολή της
Χάλκης και τριάκοντα έτη (1991-2021) από της εις Κύριον εκδημίας του αοιδίμου
Σχολάρχου αυτής, Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως Μαξίμου Ρεπανέλλη, αναδημοσιεύουμε
το κείμενο της ομιλίας του όντως μάκαρος Φαναριώτου Επισκόπου και Μητροπολίτου
Θεοδωρουπόλεως Γερμανού κατά την εγκαθίδρυση αυτού και ανάληψη των καθηκόντων
του ως Ηγουμένου της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος
Χάλκης, η οποία εξεφωνήθη την 6η Φεβρουαρίου του σωτηρίου έτους 1991, ημέρα της
εορτίου μνήμης του εν Αγίοις Πατρός ημών Αγίου Φωτίου, Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως του Μεγάλου, ο οποίος λογίζεται και είναι ο Πάτρωνας και
Πνευματικός Έφορος της κατά Χάλκην Ιεράς Θεολογικής Σχολής, και έχει ως
ακολούθως: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">«Πανιερώτατε
Μητροπολίτα Τυάνων Κε Φίλιππε, Ιερουργέ, Προεξάρχων της Πανηγύρεως του Ιερού
Φωτίου, Πανιερώτατοι Ιεράρχαι Μητροπολίται του Οικουμενικού Θρόνου, Φιλόχριστον
Εκκλησίασμα,<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Μετά
βαθυτάτης συγκινήσεως και ευγνωμοσύνης πολλής προς την Μητέρα Εκκλησίαν και την
Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Δεσπότην και Αυθέντην ημών, τον Οικουμενικόν
Πατριάρχην Κύριον Κύριον Δημήτριον, δέχομαι την ευθύνην του Ηγουμένου της Πατριαρχικής
και Σταυροπηγιακής ταύτης Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος της κοινής ημών Τροφού
Ιεράς Θεολογικής Σχολής Χάλκης.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Την
Εύσημον ταύτην ημέραν, ήτις συνταυτίζεται με την ετήσιον Ιεράν Μνήμην του εν
Αγίοις Πατρός ημών Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού και
Ανιδρυτού της Ιεράς ταύτης Μονής, σήμερον, επιτίθεται εις τους ασθενείς ώμους
μου το βαρύ φορτίον της αγρύπνου επιτηρήσεως και ευρύθμου λειτουργίας τόσον του
κενού από μαθητάς Ιστορικού Κτιρίου της Τροφού ημών Σχολής, όσον και του ιερού
Ναϊδρίου αυτής της Αγίας και Ζωαρχικής Τριάδος το οποίον επί αιωνίας
καθηγίασεν, εστήριξεν, ανεπτέρωσε τας ψυχοσωματικάς δυνάμεις ευλαβών Κληρικών, ευσεβών
Μοναχών, φιλοΧρίστων Σχολαρχών, Καθηγητών και Ιερολοχιτών.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Μετά
37 έτη από της αποφοιτήσεώς μου, αποφάσει και εντολή της Μητρός Εκκλησίας, επανέρχομαι
εις τα Ιερά ταύτα Σκηνώματα, διά να παραμένω «ως στρουθίον μονάζον επί δώματος»
αλλά και διά να τα κρατώ αμόλυντα, καθαρά, τετιμημένα «τα Αγαπητά ταύτα
Σκηνώματα του Κυρίου των δυνάμεων», ως εκρατήθησαν επί αιώνας με τον ιδρώτα και
το αίμα, τας θυσίας και τιμίας προσφοράς πάντοτε του ευσεβούς ημών Γένους και
της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας από την ημέραν της θεμελιώσεως και των
εγκαινίων των μέχρι της σήμερον.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Ευχαριστώ
εκ βαθέων των αοίδιμον Μητροπολίτην Δέρκων Κυρόν Ιάκωβον τον και Πνευματικόν
μου Πατέρα, τον διάδοχόν του Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Δέρκων κύριον
Κωνσταντίνον, τον ευαγή Κλήρον και Χριστοφόρον Λαόν της Θεοσώστου Επαρχίας
Δέρκων, οίτινες με συμπαρεστάθησαν κατά τους χρόνους της διακονίας μου και μαζύ
εζήσαμεν ημέρας χαράς, αλλά και ώρας δοκιμασίας μέχρι της τελευταίας ημέρας του
αποχωρισμού. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Επανέρχομαι
εις τον Άγιον τούτον χώρον. Πράγματι πόσαι Σεβάσμιαι Μορφαί φιλοΧρίστων
Ιεραρχών, Κληρικών, Μοναχών, Καθηγητών, Μαθητών και άλλων φιλοτίμων εκπροσώπων
και αγωνιστών της Αγίας και αμωμήτου Ορθοδόξου ημών Πίστεως εγαλουχήθησαν υπό
της Τροφού ημών Γεραράς Θεολογικής Σχολής; Εδέχθησαν «το Ύδωρ το Ζων, το εις
Ζωήν Αιώνιον αλλώμενον», «το Φως το Αληθινόν», υπό την πανίερον ταύτην Στέγην
του Ναϊδρίου της Αγίας και Ζωαρχικής Τριάδος; Μήπως και ο ελάχιστος σήμερον
Ηγούμενος δεν προσήλθε το κατ’ αρχάς «μη έχων ένδυμα γάμου», γυμνός και άξεστος
εις το Ιερόν τούτο Φυτώριον της Παλαιφάτου Θεολογικής Σχολής και εγαλουχήθη εις
τα σωτήρια της Πίστεως ημών και της Θεολογίας νάματα; Μήπως εδώ εις το πάνσεπτον
τούτο Ναϊδριον εσπέρας και πρωΐ δεν έμαθε να υμνή τον Κύριον εν ταις Αυλαίς
Του; <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Ναι,
εδώ εις «τα Αγαπητά Σκηνώματα του Κυρίου των Δυνάμεων» με Ηγουμένους Σχολάρχας
τους αοιδίμους Νεοκαισαρείας Κυρόν Χρυσόστομον και Ικονίου Κυρόν Ιάκωβον, με
την παρουσίαν και συμβολήν τιμίων Μακαριστών Καθηγητών, ως του μετέπειτα
Σχολάρχου Σταυρουπόλεως Κυρού Μαξίμου, του Μεγάλου Οικονόμου Γεωργίου
Αναστασιάδου, των αλησμονήτων Ιωάννου Παναγιωτίδου, Εμμανουήλ Φωτιάδου και
άλλων επιζώντων την σήμερον Σεβαστών Καθηγητών ημών, συμμαθηταί και συμμονασταί
δεν απηλλάγημεν απαξάπαντες συν τω χρόνω εκ των κοσμικών, των ανθρωπίνων ημών
αδυναμιών, δεν «ενεδυναμώθημεν εν Κυρίω και εν τω κράτει της Ισχύος Αυτού»,
«δεν ενεδύθημεν την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι ημάς στήναι προς τας
μεθοδείας του διαβόλου» (Εφ 6:10-11); Και δεν αναπετάσαμεν τον νουν και την καρδίαν
προς «όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα εύφημα» (Φιλιπ.
4:8), δεν ελατρεύσαμεν και δεν «προσεκυνήσαμεν εν Πνεύματι και Αληθεία τον
Παντοκράτορα Θεόν»; Και δεν επιποθήσαμεν πάλιν να στρατευθώμεν εις τον
Ευλογημένον Στρατόν του Αυτού Βασιλέως της Δόξης; <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Ευλογημέναι,
καλαί και τερπνόταται ημέραι εκείναι, αι παρά του Αγαθοδότου και Σωτήρος ημών
Θεού παραχωρηθείσαι, ότε η Σχολή και η Ιερά αύτη Μονή της Χάλκης επληρούτο υπό
Σεβαστών Πατέρων και Αδελφών «κατοικούντων επί το αυτό». Υμνολογούντων και
δοξολογούντων «εν ενί στόματι και μια καρδία» τον Μέγαν Ευεργέτην, «αλλήλων τα
βάρη βασταζόντων, αναπληρούντων τον Νόμον του Χριστού» και συμπορευομένων την
αυτήν θεοχάρακτον και θεοδρόμον πορείαν ….<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Εδώ,
υπό την Στέγην της Ιεράς Θεολογικής Σχολής, εμάθαμεν να σεβώμεθα τον Θεόν, «να
αγαπώμεν Αυτόν εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας, και εξ όλης της
καρδίας και εξ όλης της ισχύος ημών», και επίσης «να αγαπώμεν τον πλησίον ως
αδελφόν».<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Σήμερον
«κρίμασιν οις οίδεν Κύριος» η Θεολογική Σχολή παραμένει κλειστή. Ως Μητέρα
στερουμένη τα εαυτής τέκνα. Αλλ’ υποφώσκει η Χαρά και η Ελπίς της
επαναλειτουργίας αυτής, με τους πόνους και την φροντίδα της Μητρός Ημών
Εκκλησίας και την αγαθήν κρίσιν και απόφασιν της Σεβαστής ημών Κυβερνήσεως. Είναι
καιρός τόσον οι Θρησκευτικοί όσον και οι Πολιτικοί ταγοί «να αποδίδωσι τα του
Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Να κινητοποιούν όλας τας
δυνατότητας δι’ ων έρχεται επί της Γης και εφαπλούται και δεσπόζει η Βασιλεία
του Θεού: «Βασιλεία Αγάπης, Βασιλεία Δικαιοσύνης, Βασιλεία Ειρήνης».
Παρακάμπτονται και προλαμβάνονται πολλά έκτροπα, πολλαί ανωμαλίαι και δεινά
επερχόμενα εις την Ανθρωπότητα, όταν οι άνθρωποι κωλυσιεργούν και αντιπράττουν
εις το Έργον και το Θέλημα του Θεού.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Με
την ακράδαντον λοιπόν πίστιν και ελπίδα εις τον Πανάγαθον Θεόν, Τον καλέσαντά
με εις την διακονίαν Του εις το ιερόν Ναΐδριον τούτο της Αγίας Τριάδος την 11<sup>ην</sup>
Οκτωβρίου 1953, τον ενισχύσαντά με οφθαλμοφανώς καθ’ άπασαν την επίλοιπον άχρι
του νυν εν τη Εκκλησία και Ομογενεία σταδιοδρομίαν ως κληρικού, με την ευχήν
και ευλογίαν της Μητρός Εκκλησίας, της Α.Θ.Π., την ενίσχυσιν και συμπαράστασιν
της Σεβαστής Εφορείας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής, του συμμοναστού μοι
Οσιολογιωτάτου Ιερομονάχου Πατρός Ησαΐου του Σιμωνοπετρίτου και των
εντεταλμένων την τάξιν, την ευπρέπειαν και φύλαξιν του Ιερού τούτου Ναϊδρίου
και του Ιστορικού Κτιρίου της Ιεράς Θεολογικής Σχολής, του λαμπραδάμαντος
τούτου της νήσου Χάλκης και της Προποντίδος, της πεφιλημένης και φιλοστόργου
Πνευματικής Μητρός πάντων ημών των Χαλκιτών Κληρικών του Οικουμενικού Θρόνου,
ελπίζω να αποσκορακίσω τας χαμερπείς ιδέας μου, τον δισταγμόν, τον όκνον και
τας ανθρωπίνας αδυναμίας μου και «λαμβάνων Φως εκ του Ανεσπέρου Φωτός», του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά και εκ των ακατασβέστων λυχνιών των Σεβασμίων
μορφών: Ηγουμένων, Σχολαρχών, Καθηγητών του Ιερού τούτου Τόπου, μαρμαρυγάς
απλέτου και παρηγόρου φωτός δανειζόμενος να καταστώ εις ταπεινός «λύχνος
καιόμενος και φαίνων» διά την συνέχειαν της ζωής και της Ιστορίας της Ιεράς
ταύτης Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Τριάδος Χάλκης. Όπλα μου
πνευματικά, το επανατονίζω, «ισχύς και δύναμίς μου» αι θεόδεκτοι ευχαί και
ευλογίαι της Α.Θ.Π. Αι προσευχαί αγαπητών εν Χριστώ Αδελφών, Αρχιερέων και
Κληρικών και των ευσεβών Χριστιανών, λαμπρυνόντων διά της παρουσίας των, εν
μέσω δριμυτάτω χειμώνι, την αίγλην και το νόημα της Αγίας ταύτης Ημέρας, της
ετησίας ιεράς Μνήμης του Ιερού Φωτίου.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Είθε
ο Κύριος να επιτρέψη συντόμως την επαναλειτουργίαν της Τροφού Σχολής. Ώστε πάλιν
ως από πηγής αενάου, ως από ρίζης αειθαλούς, να αναθάλλουν οι όρπηκες, οι
ευκλεείς βλαστοί, οι Ιεραπόστολοι, οι Συστρατιώται, οι Μαθηταί του Σωτήρος της
Ανθρωπότητος, οι ανά τον κόσμον «το φαιδρόν της Αναστάσεως Κήρυγμα» και τον
αγγελικόν Ύμνον της Ειρήνης, διαδίδοντες. Οι το αγαθόν διώκοντες προς πάντας «τους
μακράν και τους εγγύς».<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Το
θέλημα του Κυρίου γενέσθω. Αμήν».<o:p></o:p></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<br /></span></i></b><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span face=""Arial","sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></p>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><div><br /></div><div><p class="MsoNormal"><span face=""Arial","sans-serif""><a href="https://www.blogger.com/blog/post/edit/3377085873864585716/4867598791590718578"><span style="color: blue;">ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΕΠΙ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΤΟΥ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΛΟΦΟΥ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΤΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΕΛΠΙΔΟΣ</span><span lang="EN-US" style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> : </span><span style="color: blue;">Ο</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΘΕΟΔΩΡΟΥΠΟΛΕΩΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΓΕΡΜΑΝΟΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΩΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΤΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΚΑΙ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΙΕΡΑΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΜΟΝΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΑΓΙΑΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΤΡΙΑΔΟΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΧΑΛΚΗΣ</span><span lang="EN-US" style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> (1991-1995) - </span><span style="color: blue;">ΙΩΑΝΝΗΣ</span><span style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="color: blue;">ΕΛ</span><span lang="EN-US" style="color: blue; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="color: blue;">ΣΙΔΗΡΑΣ</span></a><o:p></o:p></span></p><br /></div>ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-40012792978023741242024-02-21T00:05:00.000+02:002024-02-21T21:59:28.200+02:00ΤΗ ΜΕΓΑΤΙΜΩ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΖΩΟΠΗΓΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1912-2003)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<em><b><span style="font-size: 14.0pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ.
Σιδηράς</span><o:p></o:p></span></b></em></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;">Τη ΜεγΑτΙμω ΚυρΙα της ΚομοτηνΗς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;"> ΚαθηγΗτρια ΖωοπηγΗ ΠαπαδοποΥλου
(1912-2003)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoListParagraph" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αφιέρωμα
μνημοσύνης στην εκ της πόλεως των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης
Καθηγήτρια της Γυμναστικής Ζωοπηγή Παπαδοπούλου, η οποία εσφράγισε με την
φιλόμουση και καλλιτεχνική προσωπικότητά της την εκπαίδευση και τα παραδοσιακά
καλλιτεχνικά δρώμενα της Κομοτηνής και του Νομού Ροδόπης<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Υπάρχουν
γεγονότα τα οποία όταν συμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων δεν ερμηνεύονται ευκόλως
με ορθολογικό τρόπο και δεν μπορούν φυσικά να αποτελούν απλές και τυχαίες
συμπτώσεις. </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt; text-indent: 1cm;">Όταν
μάλιστα τα γεγονότα αυτά ως εκ της πρόνοιας του Θεού συντελούν ώστε να συνδεθεί
ένας εν ζωή ευρισκόμενος άνθρωπος με κάποιο άλλο πρόσωπο, που είναι από ετών
κεκοιμημένο και με το οποίο ουδέποτε είχε συναντηθεί όσο εκείνο ευρίσκετο εν
ζωή, τότε εκ των πραγμάτων αποκαλύπτεται η υπερβατική - αόρατη και άγνωστη -
πλευρά της επιγείου ζωής και των γεγονότων αυτής.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ένα
τέτοιο θαυμαστώς παράδοξο γεγονός συνέβη και στον γράφοντα τις ταπεινές και
άκρως ενδόμυχες αυτές αράδες όταν κατά τα ονομαστήρια αυτού, την 7η Ιανουαρίου
2018, εδέχθη εξαπιναίως ένα πολύτιμο εόρτιο δώρημα υπό του πολιού και
πολυσεβάστου παλαιοτέρου κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και
Κομτοηνής, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σταύρου Σπορίκη, επί δεκαετίες ιερατικώς Προϊσταμένου
του παλαιφάτου μεταβυζαντινού Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής και Γενικού
Αρχιερατικού Προϊσταμένου της ενταύθα Ιεράς Μητροπόλεως, ο οποίος εδωρήσατο
μετά πατρικής ευλογίας και πολλών ευχών στον γράφοντα έναν παλαιό μεταλλικό
σταυρό αγιασμού που ευρίσκετο στην κατοχή του από πολλών ετών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
παλαιός αυτός σταυρός αγιασμού ως τιμαλφέστατο ιερό κειμήλιο ουχί υλικής αλλά
μεγάλης πνευματικής και ιστορικής αξίας ήταν ευλαβέστατο δώρημα της αοιδίμου Καθηγήτριας Ζωοπηγής
Παπαδοπούλου προς τον πολυσέβαστο πνευματικό Πατέρα και Γέροντα π. Σταύρο
Σπορίκη, ο οποίος γνωρίζοντας ότι ο γράφων έλκει την προσφυγική καταγωγή του
από την πολύφημη πόλη των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης, όπου εγεννήθη
ο αοίδιμος πάππος αυτού, Ιωάννης Σιδηράς του Θεολόγου (1893-1981), απ' όπου
όμως εκατήγετο και η αοίδιμος Ζωοπηγή Παπαδοπούλου, προέβη στην άκρως
πνευματική και πατρική αυτή χειρονομία και δωρητήρια προσφορά «εις ανάμνησιν»
της κοινής καταγωγής λίαν προσφιλεστάτων προπατόρων του γράφοντος και της
ομοπάτριδος αυτών Σαρανταεκκλησιώτισσας Ζωοπηγής Παπαδοπούλου, την οποία ο
εξομολογούμενος διά της γραφίδος ταύτης το γεγονός, ουδέποτε είχε γνωρίσει ή
συναντήσει όσο η αοίδιμος ευρίσκετο εν ζωή παρά μόνον είχε όλως τυχαίως εκ
μητρός ακούσει την ύπαρξη και το έργο της επειδή προ πολλών δεκαετιών είχε
διδάξει εν Ξυλαγανή του Ν. Ροδόπης ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και στην
Μητέρα αυτού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
αοίδιμος και επί μακρά σειρά ετών φιλόμουσος και φιλότεχνος εκπαιδευτικός στα
εκπαιδευτήρια της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως της Κομοτηνής, Καθηγήτρια της Γυμναστικής,
Ζωοπηγή Παπαδοπούλου ή αλλιώς γνωστή και ως Πηγή Παπαδοπούλου στους
περισσοτέρους παλαιούς Κομοτηναίους, λοιπούς κατοίκους του Ν. Ροδόπης και
φυσικά στις πολυάριθμες μαθήτριές της, εγεννήθη κατά το έτος 1912 στην πολύφημη
πόλη των Σαράντα Εκκλησιών Ανατολικής Θράκης και ήταν το μοναδικό παιδί του αριστοτέχνη καλλιτέχνη
ξυλουργού Θεοδώρου Παπαδόπουλου (1873 ή 1877 - 1954) και της Αργυρώς (1880 ή
1886 - 1971), η οποία ησχολείτο με τα οικιακά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
μικρή Ζωοπηγή ανετράφη και εγαλουχήθη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», εάν
λάβει κάποιος υπόψιν ότι οι γονείς αυτής ήταν ευλαβέστατοι και θεοσεβείς
άνθρωποι. Το δε οικογενειακό περιβάλλον
είχε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιάς «κατ' οίκον Εκκλησίας» λόγω και της
παρουσίας του εκ πατρός ευλαβεστάτου Ιερέως παππού αυτής, ο οποίος ήταν
εφημέριος σε μία των ενοριών της πόλεως των Σαράντα Εκκλησιών. Σημειωθήτω εν
προκειμένω ότι η Ζωοπηγή εφύλαττε ως κόρην οφθαλμού δύο ιερώτατα εκκλησιαστικά
κειμήλια από τον Ιερέα παππού της, ένα Μυροδοχείο και έναν μεταλλικό Σταυρό
αγιασμού, ο οποίος φέρει ενσωματωμένο μικρό απότμημα Τιμίου Ξύλου ενώ και στις δύο αμφίπλευρες όψεις της
επιφάνειας του υπολοίπου ξύλου είναι ανάγλυφες οι παραστάσεις της Σταυρώσεως
και της Ανατάσεως. Τα δύο αυτά Ιερά εκκλησιαστικά κειμήλια η Ζωοπηγή σε ώριμη
ηλικία τα προσέφερε ως ευλαβική δωρεά στον τότε Προϊστάμενο του Ιερού Ναού
Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής, Πρωτοπρεσβύτερο π. Σταύρο Σπορίκη με τον οποίο
συνδέετο πνευματικώς από πολλών ετών ως ενορίτισσα του Ιερού Ναού Αγίου
Γεωργίου. Ο π. Σταύρος Σπορίκης εν συνεχεία προσέφερε το Μυροδοχείο στον
αοίδιμο Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνό (1974-2012) προκειμένου αυτό
να εναποτεθεί στο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και
Κομοτηνής, το οποίο ίδρυσε ο μακαριστός Ιεράρχης, και τον μεταλλικό Σταυρό
Αγιασμού προσέφερε κατά τον μήνα Ιανουάριο του 2018 στον γράφοντα ως ευλογία
και «ενθυμήσεως δωρεά».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στην
πόλη των Σαράντα Εκκλησιών η Ζωοπηγή κατά τα παιδικά έτη αυτής είχε μία ήρεμη
και άνετη ζωή, επειδή η οικογένειά της ήταν οικονομικώς αρκετά εύπορη λόγω της
πολύφημης ιδιωτικής βιοτεχνίας (ξυλουργείο) που διέθετε ο πασίγνωστος
αριστοτέχνης - καλλιτέχνης ξυλουργός πατέρας της. Η ίδια από μικρά ηλικία είχε
ιδιαιτέρα έφεση στα γράμματα και υπήρξε αριστούχος μαθήτρια στο Δημοτικό
Σχολείο της γενέτειράς της όπου επεράτωσε επιτυχώς την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Όταν
όμως κατά το φθινόπωρο του 1922, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, απεφασίσθη
υπό των λεγομένων συμμαχικών Μεγάλων Δυνάμεων η παραχώρηση της Ανατολικής
Θράκης στην νικήτρια στο Μικρασιατικό
μέτωπο Τουρκία και επεβλήθη η αναγκαστική εκκένωση αυτής από τις χιλιάδες των
Ελλήνων Ανατολικοθρακών, η οικογένεια της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου πήρε τον δρόμο
της επώδυνης προσφυγιάς και εγκατεστάθη, όπως και πολλοί άλλοι Σαρανταεκκλησιώτες
- εν οις και η οικογένεια του αοιδίμου παππού του γράφοντος - στην πόλη της
Κομοτηνής και στα χωριά του Ν. Ροδόπης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αρχικώς
η ζωή στη «νέα πατρίδα» ήταν δύσκολη
αλλά η οικογένεια της Ζωοπηγής εστάθη στα πόδια της λόγω της εργασίας του ξυλουργού
- μαραγκού πατέρα της του οποίου τα έργα ήταν πραγματικά αριστουργήματα και ως
εκ τούτου ο ίδιος απέκτησε τάχιστα την φήμη ενός καλλιτέχνη ξυλουργού με αποτέλεσμα να εργάζεται
νυχθημερόν για να μπορεί αξιοπρεπώς να συντηρεί την οικογένειά του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Όπως
μας ανέφερε σχετικώς η Κομοτηναία κ. Ρούλα Παπαδοπούλου, η οποία υπήρξε
μαθήτρια της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου στο πολύφημο Γυμνάσιο Θηλέων της Κομοτηνής
και η οικογένειά της συνδέετο με στενότατους κοινωνικούς και φιλικούς δεσμούς
με την οικογένεια της Καθηγήτριάς της, λόγω και της κοινής καταγωγής τους εκ
Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης, ο πατέρας της Ζωοπηγής για κάποιο
χρονικό διάστημα εργάστηκε μαζί με κάποιο άλλο Κομοτηναίο στην Αμερική ως
επιπλοποιός, ξυλουργός και μαραγκός, όπου, αφού απέκτησε αρκετά χρήματα για την
επιβίωση της οικογένειάς του, επέστρεψε και πάλι στην Κομοτηνή, όπου συνέχισε
να ασκεί το επάγγελμά του μέχρι και τον θάνατό του (1954).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Ζωοπηγή ως έφηβη κοπελούδα ολοκλήρωσε απρόσκοπτα την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή
της στα εκπαιδευτήρια της Κομοτηνής και ως αριστούχος μαθήτρια που ήταν έδωσε
εισαγωγικές εξετάσεις και εισήχθη επιτυχούσα στην Γυμναστική Ακαδημία,
πιθανότατα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, από την οποία απεφοίτησε
αριστούχος και ήταν μία από τις ελάχιστες κατά τα έτη εκείνα γυναίκα
γυμνάστρια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
επιστροφή της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου στην Κομοτηνή συνεδέθη άρρηκτα με το
περίφημο Γυμνάσιο Θηλέων Κομοτηνής όπου διορίστηκε ως Καθηγήτρια της Γυμναστικής
και μάλιστα υπήρξε η πρώτη γυναίκα Γυμνάστρια εκπαιδευτικός της Κομοτηνής.
Δεκάδες δεκάδων υπήρξαν οι μαθήτριες του Γυμνασίου Θηλέων Κομοτηνής, οι οποίες
μέχρι και σήμερα ενθυμούνται με τις καλύτερες των αναμνήσεών τους, την αοίδιμη
Καθηγήτριά τους και συγκινημένες ομολογούν ότι εκείνη ως αληθής και αξία της αποστολής και του
λειτουργήματός της εκπαιδευτικός προσέφερε σε αυτές, στα πνευματικά παιδιά της,
όχι μόνο την προβλεπόμενη εκπαίδευση αλλά παράλληλα με το παράδειγμά της δίδασκε
ήθος, αξιοπρέπεια, αρχές, αξίες και ιδανικά, που, δυστυχώς, τόσο πολύ λείπουν
στις ημέρες μας…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Ζωοπηγή Παπαδοπούλου ως Καθηγήτρια της Γυμναστικής στο Γυμνάσιο θηλέων
Κομοτηνής εδίδασκε την λεγομένη Σουηδική Γυμνασιακή και παράλληλα ήταν η
υπεύθυνη για την οργάνωση των χορωδιών και των χορών των θηλέων, καθώς και των
κατά την λήξη εκάστου σχολικού έτους περίφημων γυμναστικών επιδείξεων που είχαν
γίνει γνωστές σε όλο τον Ν. Ροδόπης και έφεραν την ανεξίτηλη φιλόμουση και
καλλιτεχνική σφραγίδα της πολυτάλαντης προσωπικότητος της προικισμένης εκείνης
εκπαιδευτικού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Λέγεται
μάλιστα από τις μαθήτριές της ότι για πάρα πολλά έτη οι κατά την λήξη εκάστου
σχολικού έτους γυμναστικές επιδείξεις του Γυμνασίου Θηλέων Κομοτηνής υπό την
επίβλεψη της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου ήταν το γεγονός της χρονιάς και προκαλούσε
το θερμό ενδιαφέρον τόσο των θεσμικών φορέων όσο και των κατοίκων της τοπικής
κοινωνίας της Κομοτηνής. Ενίοτε μάλιστα
υπήρχε και η ευγενής άμιλλα ανάμεσα στην Ζωοπηγή Παπαδοπούλου και την Δασκάλα,
Διευθύντρια επί πολλά έτη του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κομοτηνής, αοιδίμου
Ευανθία Αξιωτίδου, η οποία ήταν υπεύθυνη των εφάμιλλων γυμναστικών επιδείξεων
κατά την λήξη εκάστου σχολικού έτους. Να σημειωθεί ότι στο 5ο Δημοτικό Σχολείο
Κομοτηνής επί πάρα πολλά έτη εστεγάζετο στο ιστορικό δεύτερο Νηπιαγωγείο της
Κομοτηνής, το οποίο είχε προσφέρει κατά το έτος 1882 στην δεύτερη ενορία της
πόλεως, ήτοι του Αγίου Γεωργίου, ο αοίδιμος ευεργέτης ηπειρωτικής καταγωγής Χατζηκωνσταντής
Ζωΐδης και σώζεται μέχρι σήμερα στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου
Γεωργίου Κομοτηνής, όπου από ετών στεγάζεται η <i>«Εταιρεία Παιδαγωγικών Επιστημών Ν. Ροδόπης»</i>, που ίδρυσε ο
Διδάσκαλος κ. Αλέξανδρος Καζαντζής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξια
ιδιαιτέρας μνείας είναι τα όσα φιλοτίμως είπε σε συνομιλία της μεθ' ημών η
μαθήτρια της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου, κ. Ρούλα Παπαδοπούλου, η οποία ενθυμούμενη
τις περίφημες γυμναστικές επιδείξεις του Γυμνασίου Θηλέων Κομοτηνής κατά την
λήξη του σχολικού έτους ανέφερε ότι τις εν λόγω επιδείξεις η Ζωοπηγή
Παπαδοπούλου είχε εντάξει τους λεγομένους «πεπλοφόρους χορούς» κατά τους
οποίους οι μαθήτριες ήταν ενδεδυμένες με λευκούς χιτώνες φέροντες κεντημένους
μαιάνδρους γαλάζιου χρώματος, κρατούσαν στα χέρια τους το αέριο πέπλο και
φορούσαν χειροποίητα σανδάλια ωσάν να ήταν αρχαίες κόρες. Άλλοτε πάλι οι
μαθήτριες φορούσαν άλλη ενδυμασία και παπούτσια από χρυσοκεντημένο μαύρο
βελούδο ύφασμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Ζωοπηγή Παπαδοπούλου τόσο κατά την περίοδο της ενεργού υπηρεσίας της ως
εκπαιδευτικού, όσο και μετά την συνταξιοδότησή της από το Γυμνάσιο θηλέων και
για αρκετά έτη, όπως αναφέρει ως ζώσα μαρτυρία η Μητέρα του γράφοντος Αναστασία
Σιδηρά - Τζιμοτούδη, γέννημα-θρέμμα της Ξυλαγανής, εκαλείτο από τους προέδρους
των κοινοτήτων (κοινοτάρχες) Ξυλαγανής, Αιγείρου, Γρατινής κ.ά. και δίδασκε
τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς στα νεαρά κορίτσια των ως άνω και όχι μόνο
κοινοτήτων, προκειμένου να μεταβούν κατά μήνα Σεπτέμβριο στην Διεθνή Έκθεση της
Θεσσαλονίκης για να χορέψουν στις εκεί εορταστικές ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, οι
οποίες οργανώνονταν κατ' εκείνα τα έτη. Έτσι εγνώρισε και η Μητέρα του
γράφοντος την Ζωοπηγή Παπαδοπούλου, η οποία επί αρκετά έτη εδίδασκε σ' εκείνη
παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς επειδή
και η ίδια μετείχε στις εκ της Κομοτηνής αποστολές χορευτικών συγκροτημάτων για
την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τα
έτη παρήλθαν αλλά ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν κυριάρχησε με την παντοδύναμη
θυγατέρα του, την λήθη, ώστε να διαγράψει από την ενθύμηση και σκέψη των
μαθητριών του Γυμνασίου θηλέων Κομοτηνής, την μορφή, το υψηλού επιπέδου πολυσχιδές
και επίμοχθο εκπαιδευτικό και
καλλιτεχνικό παιδαγωγικό έργο της Καθηγήτριάς τους Ζωοπηγής Παπαδοπούλου. Έτσι,
όπως μας ανέφερε η μαθήτριά της κ. Ρούλα Παπαδοπούλου, οι μαθήτριές της, οι
οποίες διαβιούν στην Αθήνα, εκάλεσαν κάποτε την συνταξιούχο γηραιά τότε Καθηγήτριά τους και οργάνωσαν προς τιμήν
αυτής μία κεντρική εκδήλωση και διάφορες άλλες τιμητικές συνάξεις, στις οποίες
την ετίμησαν και της προσέφεραν πέραν των άλλων και έναν αναμνηστικό χρυσό
σταυρό, τον οποίο φορούσε με συγκίνηση μέχρι το τέλος της ζωής της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
αοίδιμη Ζωοπηγή Παπαδοπούλου ουδέποτε ενυμφεύθη και κατά τα έτη του γήρατός της
επειδή αντιμετώπιζε σοβαρά οφθαλμολογικά προβλήματα υγείας, τα οποία στο τέλος
επέφεραν και την σχεδόν ολική τύφλωσή της, είχε ως συνοδό και φύλακα άγγελό της
έναν θαυμάσιο άνθρωπο, τον μουσουλμάνο κάτοικο της Κομοτηνής, αείμνηστο Σιαζή
Ρετζέπ Ογλού Ρετζέπ, ο οποίος εργαζόταν στην οικία της από την εποχή που
ευρίσκοντο εν ζωή οι αείμνηστοι γονείς της, Θεόδωρος και Αργυρώ. Ο εν λόγω
μουσουλμάνος εφρόντιζε την γηραιά Αργυρώ Παπαδοπούλου καθώς και την Ζωοπηγή
μέχρι το τέλος της ζωής τους και γι'
αυτό η ιδία όταν εκοιμήθη η σύζυγός του, κατεσκεύασε ως ένδειξη
ευγνωμοσύνης και τιμής τον τάφο της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
οικονόμος της οικίας της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου υπήρξε τω όντι ο φύλακας άγγελός
της διότι εφρόντιζε όχι μόνο την ίδια αλλά και την τεράστια παραδοσιακή διόροφη
ξύλινη κατοικία της, η οποία ευρίσκετο στην οδό Θάσου και όσο υπήρχε, προκαλούσε
την έγερση αναμνήσεων μιάς άλλης όμορφης Κομοτηνής με τα παραδοσιακά διόροφα
ξύλινα σπίτια της και τους μεγάλους κήπους στις ευρύχωρες αυλές τους. Η
πανέμορφη εκείνη οικία, η οποία δεν
υπάρχει πια, όπως μας ανέφερε η κ. Ρούλα Παπαδοπούλου που μαζί με την Μητέρα
και την Αδελφή της συχνά επισκέπτονταν την αείμνηστη Ζωοπηγή μέχρι το τέλος της
ζωής της, ήταν ένα κομψοτέχνημα επειδή την όλη κατασκευή και επίπλωση είχε
επιμεληθεί ο ίδιος ο πατέρας της Ζωοπηγής, ο όντως αριστοτέχνης - καλλιτέχνης
ξυλουργός και επιπλοποιός Θεόδωρος και γι' αυτό διέθετε θερμάστρα με επένδυση
από πορσελάνη, σπάνιους κεντημένους πίνακες και πολλά άλλα αριστουργήματα και
κομψοτεχνήματα της ξυλογλυπτικής και κεντητικής. Μάλιστα, κατά την βουλγαρική
κατοχή (1941-1944), η συγκεκριμένη οικία ήταν ένα από τα ελάχιστα σπίτια της Κομοτηνής που
διέθεταν ραδιόφωνο και εκεί
συγκεντρώνονταν ορισμένοι Κομοτηναίοι για να πληροφορηθούν τις εξελίξεις
σχετικά με την πορεία του πολέμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Είναι
γεγονός ότι η Ζωοπηγή Παπαδοπούλου υπήρξε αφιλοχρήματη και γι' αυτό στο τέλος
της ζωής της δώριζε συνεχώς πολλά πολύτιμα τιμαλφή της οικογένειάς της σε
διαφόρους ανθρώπους, όπως τα πολύτιμα σκουλαρίκια της στον προσωπικό εν Καβάλα
οφθαλμίατρό της, και η τελευταία επιθυμία της ήταν να παραχωρήσει την
παραδοσιακή της οικία στον Δήμο Κομοτηνής για να γίνει Μουσείο, αλλά αυτός ο
διακαής πόθος της δεν κατέστη δυνατός. Μετά τον θάνατό της και παρά την
επιθυμία της να παραμείνει η οικία της εν τέλει στον μουσουλμάνο φύλακα άγγελό
της Σιαζή Ρετζέπ Ογλού Ρετζέπ, εντούτοις – κρίμασιν οις οίδε Κύριος- η ιστορική
εκείνη οικία μετά του οικοπέδου πέρασε στην ιδιοκτησία ιδιώτη και αφού
κατεδαφίσθη, σήμερα πια στη θέση της υπάρχει νεόδμητη ιδιωτική κατοικία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Ζωοπηγή Παπαδοπούλου εκοιμήθη κατά την 16η Δεκεμβρίου 2003, πλήρης ημερών, σε
ηλικία 91 ετών και η εξόδιος ακολουθία ετελέσθη στον Ιερό Κοιμητηριακό Ναό
Κομοτηνής. Ετάφη στον οικογενειακό τάφο που διέθετε στο Δημοτικό Κοιμητήριο της
Κομοτηνής και αξίζει να αναφερθεί ότι τα της ταφής και των μνημοσύνων της
εφρόντισαν ορισμένες παλαιές πιστές μαθήτριές της μεταξύ των οποίων και η
Σαρανταεκκλησιώτικης καταγωγής κ. Ρούλα Παπαδοπούλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σε
πρόσφατη έρευνά μας στο Δημοτικό Κοιμητήριο της Κομοτηνής εντοπίσαμε τον
οικογενειακό τάφο της Ζωοπηγής Παπαδοπούλου, ο οποίος εφιλοτεχνήθη υπό του Α.
Τζαβάρα, και κατεγράψαμε και τα ονόματα των ομού ενταφιασθέντων συγγενών της.
Μεγάλη υπήρξε η συγκίνηση για τον Σαρανταεκκλησιώτικης εκ πατρός καταγωγής γράφοντα
όταν κατά την ανάγνωση των ονομάτων των ενταφιασθέντων συγγενών της Ζωοπηγής
Παπαδοπουλου, ανέγνωσε την φράση <i>«Εκ 40
Εκκλησιών» </i>και εν συνεχεία τα ονόματα αυτών, τα οποία είναι τα κάτωθι:
Θεόδωρος Παπαδόπουλος (1877-1954),
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (1883-1958), Ελένη Θεοδ. Παπαδοπούλου
(1909-1934), Αργυρώ Παπαδοπούλου (1880-1971), Ζωοπηγή Παπαδοπούλου (1912-2003).
Είη η μνήμη αυτών αιωνία και άληστος.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Υ.Γ.: Το παρόν
κείμενο αφιερούται από καρδίας μέσης στην ιερά μνήμη πάντων και πασών των όπου
γης κεκοιμημένων και των επιγενομένων ζώντων βλαστών τους, οι οποίοι έλκουν την
καταγωγή τους εκ της ιστορικής και πολυφήμου πόλεως των Σαράντα Εκκλησιών
Ανατολικής Θράκης εν οις και ο γράφων.</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">ΤΗ ΜΕΓΑΤΙΜΩ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ
ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΖΩΟΠΗΓΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1912-2003) - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-47643412827455523432024-02-21T00:00:00.000+02:002024-02-21T21:58:45.703+02:00ΕΝΕΚΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ : ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΟΖΩΦ-ΜΑΡΚΙΔΟΥ (1916-1994) - Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός
Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;"><b><i><span style="text-align: justify; text-indent: 37.7953px;">«ΕΝΕΚΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ</span><span style="text-align: justify; text-indent: 37.7953px;">»</span></i></b></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 18.6667px; text-align: justify; text-indent: 37.7953px;"><br /></span>
<b><span style="font-size: 16.0pt;">ΜΑΡΙΑ
ΚΟΛΟΖΩΦ-ΜΑΡΚΙΔΟΥ (1916-1994)<br />
Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η εκπαιδευτικός Σύμβολο της Κομοτηνής, η οποία άφησε
ανεξίτηλη τη σφραγίδα σε γενιές της μαθητιώσας νεολαίας που διατηρεί άσβεστη
την αγαθή ανάμνηση της αγαπημένης τους καθηγήτριας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το ερευνητικό και ιστορικό-λαογραφικό συγγραφικό έργο
της αποτελεί πολύτιμη επιστημονική παρακαταθήκη για την ιστορική σκιαγράφηση
της Κομοτηνής.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Υπάρχουν πρόσωπα τα οποία με τον όλο «βίο και την
πολιτεία» τους δικαίωσαν το πέρασμά τους από την επίγεια ζωή τους και κατέλιπαν
ως πολύτιμη παρακαταθήκη στους επιγενομένους τόσο το επιστημονικό ερευνητικό
και συγγραφικό έργο τους όσο και την «καλή καγαθή ανάμνησή» τους. Αυτούς τους
πνευματικούς ανθρώπους με την εμφιλόσοφη λογιότητά τους οι επιγενόμενοι
γνωρίζουν είτε μέσω της ενδελεχούς μελέτης των πνευματικών πονημάτων τους είτε
δια της προσωπικής αναστροφής μαζί τους αποκομίζοντας το απόσταγμα του
πνευματικού τους πλούτου από το «ταμείον της ψυχής» τους.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Μια τέτοια προσωπικότητα των γραμμάτων και της
παιδείας, η οποία ετίμησε και διακόνησε υποδειγματικά το ευθυνοφόρο λειτούργημα
της εκπαιδευτικού στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως της Κομοτηνής και
παράλληλα με τη συγγραφική ερευνητική και
επιστημονική της πένα ανέδειξε άγνωστες πτυχές της τοπικής ιστορίας και
λαογραφίας της Κομοτηνής υπήρξε και η αοίδιμος μεγάτιμη φιλόλογος και λογία
συγγραφέας Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Παρήλθαν 24 έτη από την κοίμηση (1-1-1994) της Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου
αλλά η αγαθή ανάμνηση της διδασκαλίας και της αξιοθαύμαστης παιδαγωγικής
συμπεριφοράς της παραμένουν άσβεστα βιώματα στις καρδιές των μαθητριών και
μαθητών της ενώ τα πνευματικά συγγραφικά πονήματά της, τα οποία είναι η
κατάθεση της ψυχής της και της αγάπης της για την Κομοτηνή και εν γένει την
προσφυγομάνα Θράκη, αποτελούν για τους επιγενομένους ιστορικούς ερευνητές και
μελετητές –εν οις και ο γράφων– ακένωτη πηγή εμπνεύσεως για περαιτέρω
επιστημονική ιστορική έρευνα και ανάδειξη των αγνώστων πτυχών της τοπικής
ιστορίας της Κομοτηνής και των αξιόλογων ανθρώπων της, των γηγενών και
προσφύγων, που υπήρξαν ο πλούτος και το κλέος της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Η αοίδιμος φιλόλογος Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου γεννήθηκε
στις 28-2-1916 στο Τσανάκαλε (Δαρδανέλια) της Μικράς Ασίας και ήταν το 12<sup>ο</sup>
παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας. Με την κατά το έτος 1922 Μικρασιατική Καταστροφή
η οικογένεια καταφεύγει και εγκαθίσταται προσωρινώς στη νήσο Μυτιλήνη, ενώ
σύμφωνα με παλαιό βιογραφικό που δημοσιεύθηκε στην θρακική επετηρίδα του
Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής, αναφέρεται ότι με την Μικρασιατική Καταστροφή η
οικογένεια εγκαθίσταται στη νήσο Ίμβρο. Κατά το έτος 1924 η οικογένεια
εγκαθίσταται μονίμως στην πόλη της Καβάλας, όπου η μικρή Μαρία μεγάλωσε,
φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο, και ολοκλήρωσε την βασική εκπαίδευσή της στο
Γυμνάσιο της πόλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Στη συνέχεια κατόπιν επιτυχών εισαγωγικών εξετάσεων
εφοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και
έλαβε το πτυχίο της Παιδαγωγικής και Φιλοσοφίας το έτος 1940 με βαθμό «λίαν καλώς»
8. Όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά η
θυγατέρα της, φιλόλογος και η ίδια αλλά και καθηγήτρια του γράφοντος στο 1<sup>ο</sup>
Γυμνάσιο Κομοτηνής, κ. Ισμήνη Μαρκίδου, η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου υπήρξε
επιμελέστατη φοιτήτρια, με έμφυτη αγάπη για την επιστήμη της φιλολογίας, και ως
αγαπημένη φοιτήτρια του μεγάλου πανεπιστημιακού κλασικού φιλολόγου, αοιδίμου Καθηγητή
Ιωάννου Κακρίδη, διετέλεσε βοηθός του και μέχρι το τέλος της ζωής της
διατηρούσε ως πολύτιμο κειμήλιό της ένα βιβλίο που ο Κακρίδης της το είχε
αφιερώσει με ιδιόχειρη αφιέρωση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Με το γάμο της κατά το έτος 1943 με τον Χρήστο Μαρκίδη
ήλθε στην Κομοτηνή και ευτύχησε να μεγαλώσει πέντε παιδιά και να αποκτήσει δέκα
εγγόνια και τρία δισέγγονα. Παρά το γεγονός όμως ότι είχε αποφοιτήσει από τη
Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. ήδη από το 1940, εντούτοις επί δώδεκα συναπτά έτη
(1940-1952) παρέμενε αδιόριστη λόγω των πολιτικών φρονημάτων της. Κατά το έτος
1953 διορίστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος στο Γυμνάσιο Θηλέων της Κομοτηνής και
επί σειρά ετών υπήρξε η αγαπημένη και λατρευτή καθηγήτρια των μαθητριών που
μέχρι και σήμερα διατηρούν άσβεστη την αγαθή ανάμνηση της αειμνήστου
καθηγήτριάς τους Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου και όταν συναντώνται με τα παιδιά της
και ιδιαίτερα με τη θυγατέρα της, φιλόλογο Ισμήνη Μαρκίδου, αναφέρουν πάντοτε
με συγκίνηση και νοσταλγία τις αλησμόνητες παλιές καλές ημέρες της νεότητός
τους στο Γυμνάσιο Θηλέων Κομοτηνής και τα όσα ως καθηγήτρια, παιδαγωγός και
κυρίως άνθρωπος προσέφερε και ενστάλαξε
με πολύ αγάπη και ειλικρινές ενδιαφέρον στις ψυχές τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Είναι γεγονός ότι η ίδια ως καθηγήτρια κατά την άσκηση
του ευθυνοφόρου λειτουργήματός της δεν περιοριζόταν σε μια στείρα και απόμακρη
διδασκαλία από έδρας, αλλά με «μητρική αγάπη» πλησίαζε, συζητούσε και
νουθετούσε τις μαθήτριές της προσπαθώντας σε πολλές περιπτώσεις να επιλύει τα
προβλήματά τους. Σε κάθε ευκαιρία καλλιεργούσε το φρόνημα, το πνεύμα και την εν
γένει προσωπικότητά τους. Επεδείκνυε μάλιστα ιδιαίτερη μέριμνα για τις
μαθήτριες που προέρχονταν από τα χωριά του Νομού Ροδόπης και με πολύ κόπο και
στερήσεις φοιτούσαν στο Γυμνάσιο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σταύρος Σπορίκης, εφημέριος και
προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής επί 55 συναπτά έτη
ενθυμείται το ήθος, την πηγαία ευγένεια, την ευλάβεια και τον τακτικό
εκκλησιασμό της Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου στο
ναό του Αγίου Γεωργίου, αλλά κυρίως το πράον του χαρακτήρος της, την ευχάριστη
διάθεση στις κοινωνικές της αναστροφές και το χαρακτηριστικό και ανεπιτήδευτο
χαμόγελό της, το οποίο προσέφερε πλουσιοπάροχα προς όλους χωρίς εξαιρέσεις και
διακρίσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου σφράγισε με την παρουσία και
το υψηλού επιπέδου παιδαγωγικό έργο της, τη λειτουργία του Γυμνασίου Θηλέων
Κομοτηνής όπου δίδαξε από το 1953 έως και το έτος 1976. Ήδη από το έτος 1966
έλαβε τον 3<sup>ο</sup> βαθμό (2<sup>ος</sup> βοηθός γυμνασιάρχη) αλλά το 1967
με την επικράτηση της δικτατορίας, ετέθη σε εξάμηνη διαθεσιμότητα
απομακρυνόμενη από την υπηρεσία της. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (1974)
και συγκεκριμένα κατά τον Φεβρουάριο του 1976 προήχθη σε Γενικό Επιθεωρητή της
Μ.Ε. και υπηρέτησε ως Διοικητικός Επιθεωρητής στον Νομό Πέλλης και ως Γ.Ε.Μ.Ε.
Ειδικότητας Φιλολόγων στην ΙΔ΄ Εποπτεία Καβάλας. Τον Δεκέμβριο του 1980
συνταξιοδοτήθηκε αλλά ουδέποτε έπαυσε το πνευματικό παραγωγικό έργο της
προάγοντας τον πολιτισμό. Δημοσίευσε άρθρα, πραγματοποίησε διαλέξεις, οργάνωσε
θεατρικές παρατάσεις. Διετέλεσε μέλος της διοικήσεως του Μορφωτικού Ομίλου
Κομοτηνής και άλλων πολιτιστικών Σωματείων. Η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου εκοιμήθη
την 1<sup>η</sup> Ιανουαρίου 1994 σε ηλικία 88 ετών και ετάφη στο Κοιμητήριο
της Κομοτηνής. Ο δε Δήμος Κομοτηνής αναγνωρίζοντας τη μεγάλη προσφορά της στην
παιδεία και τον πολιτισμό, έδωσε το όνομά της σε μια των οδών της πόλης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Ο ιστορικός μελετητής και ο εν γένει ερευνητής όταν
ενασχολείται επισταμένως με το επιστημονικό ιστορικό και λαογραφικό συγγραφικό
έργο της Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου, διαπιστώνει την μοναδική ικανότητά της να
χειρίζεται τον γραπτό έλληνα λόγο είτε στη μορφή της καθαρευούσης είτε της
δημοτικής γλώσσης καθώς και την επιστημονική της κατάρτιση να ερευνά τις πηγές
και να αξιοποιεί με κριτική σκέψη τις ζώσες προσωπικές μαρτυρίες στο πλαίσιο
της ενδελεχούς έρευνάς της για κάποιο ιστορικό ή λαογραφικό θέμα προκειμένου να
συνθέσει με κάθε ακρίβεια, πληρότητα και τεκμηρίωση τις μελέτες της. Εξάλλου,
όπως αναφέρει η θυγατέρα της, φιλόλογος Ισμήνη Μαρκίδου, η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου
για να συγγράψει πολλές από τις μελέτες της, ερχόταν σε επαφή με παλαιούς
γηγενείς κομοτηναίους και πρόσφυγες Θράκες, και κατέγραφε τις προσωπικές
μαρτυρίες και γνώσεις τους για διάφορα ιστορικά και λαογραφικά θέματα, που
αφορούσαν την Κομοτηνή και εν γένει το νομό Ροδόπης. Οι δε μελέτες που
δημοσίευσε συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να
αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη αφενός μεν διότι έφεραν στο φως εν πολλοίς
άγνωστα τεκμήρια του ιστορικού βίου της Κομοτηνής και αφετέρου επειδή
ενέπνευσαν τους επιγενομένους ερευνητές και μελετητές να ασχοληθούν
διεξοδικότερα και αναλυτικότερα με ανάλογα ιστορικά θέματα έχοντας πάντοτε ως
«πυξίδα» τις πρωτότυπες δημοσιεύσεις της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Τα δημοσιευμένα έργα της είναι: <i>1) Η εκπαίδευση στην Κομοτηνή πριν το 1920 (1967), 2) Νέστωρ Τσανακλής.
Ο Μεγάλος Ευεργέτης της Κομοτηνής (1972), 3) Έθιμα και Βιώματα από την περιοχή
του Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας (1981), 4) Η παιδεία στην Κομοτηνή και στην
περιφέρεια πριν από το 1920 (1983), 5) Η ιστορική Σημαία της Κομοτηνής και οι
περιπέτειές της (1985/1986).</i> Από δε τα αδημοσίευτα κείμενά της φυλάττουμε
στο προσωπικό μας ιστορικό αρχείο, εκείνο το οποίο μας προσέφερε η εγγονή της
Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου, η κ. Σουζάνα Μαρκίδου – Αραμπατζή, και εκφωνήθηκε ως
εόρτια ομιλία στην Κομοτηνή, την 30<sup>η</sup> Ιανουαρίου 1967, ημέρα της
Ιεράς Μνήμης των Τριών Ιεραρχών, υπό τον <i>τίτλο
«Ο Νέστωρ Τσανακλής Ενσαρκωτής των Ιδεών των Τριών Ιεραρχών».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου με τα δύο κείμενά της για την
οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Κομοτηνή και στις ελληνορθόδοξες
κοινότητες της περιφέρειας πριν από την απελευθέρωση του τότε Καζά
Γκουμουλτζίνας (14 Μαΐου 1920) προσέφερε μέγα έργο στην προσπάθειά της να
αναδείξει τις άγνωστες πτυχές της νεοτέρας ιστορίας της Κομοτηνής. Η ίδια για
τη συγγραφή των δύο αυτών πρωτότυπων κειμένων συγκέντρωσε πολύτιμο ιστορικό
υλικό μέσα από τις προφορικές μαρτυρίες των αειμνήστων Πολύβιου Τσουρίδη,
Δικηγόρου, Συμεών Αγγελίδη, Διευθυντού του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Κομοτηνής,
Σοφίας Αργυρίου που υπηρέτησε επί πολλά έτη ως Διευθύντρια του Παρθεναγωγείου
πριν από το 1920, Ραλού Χατζηγρηγορίου (το γένος Στεργίου), που χρημάτισε
διδασκάλισσα στο Παρθεναγωγείο πριν από το γάμο της, Μιχαήλ Σπαθόπουλου, Διευθυντού
της Δημαρχίας Κομοτηναίων, Κων/νου Μπλέτσα, Ληξιάρχου του Δήμου Κομοτηναίων,
καθώς και από τα μέλη της οικογένειας Ζαφειριάδου (συγγενών εξ αίματος του
αοιδίμου Κομοτηναίου Καθηγητού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Στίλπωνος Κυριακίδη) και από πολλούς άλλους δημότες που φοίτησαν στα
ελληνορθόδοξα εκπαιδευτήρια της τότε οθωμανοκρατούμενης Γκιουμουλτζίνας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Η συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά: <i>«Οι Έλληνες της Θράκης ωστόσο, υπέμεναν
καρτερικά τη φριχτή τους μοίρα. Κι είναι αξιοθαύμαστο τούτο! Πώς μπόρεσαν και
διατήρησαν γλώσσα και θρησκεία και εθνική Ελληνική Συνείδηση; Πώς δεν
αφανίστηκε ο λαός αυτός κάτω απ’ την καταιγίδα και την μακροχρόνια καταχνιά της
Μουσουλμανικής εκείνης νεροποντής; Πώς έκλεισαν στην καρδιά και το νου ό,τι
ωραίο, ό,τι ελληνικό, ό,τι χριστιανικό! Κι αμίλητοι διάβαιναν στο πέρασμα των
χρόνων και τα εμπιστεύονταν σαν ιερά κειμήλια στις κατοπινές γενιές! Τί μεγάλη
ψυχική δύναμη είχε ο ακατάλυτος ελληνισμός, για να μεταλαμπαδεύει στις νεώτερες
γενιές τα γράμματα και την ιστορία τη χιλιόχρονη του έθνους μας. Όταν
χορηγήθηκαν προνόμια στους σκλαβωμένους Έλληνες απ’ τη Σουλτανική Πύλη, το μόνο
που ζήτησαν οι Έλληνες ήταν τα σχολεία. Γιατί γνώριζαν καλά, πως μόνο τα
σχολεία είναι η μήτρα η θερμουργή, που θερμαίνει και θάλπει νου και καρδιά και
εμπνέει θάρρος, περηφάνεια και πλάθει στη φαντασία τη θεά ελευθερία όμορφη και
ηρωική για να την επιζητούν νυχτοήμερα και να αγωνίζονται γι’ αυτήν. Η παιδεία
εξευγενίζει την ψυχή, καλλιεργεί το νου, το πνεύμα για να συλλάβει τα υψηλά
ιδανικά της φυλής. Η ελληνική παιδεία δεν έσβησε κι ούτε έλειψε από τα
θρακιωτόπουλα».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Η Μαρία Μαρκίδου-Κολοζώφ, η οποία πολλές φορές
εκφωνούσε ποικίλου ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου ομιλίες, με ιδιαίτερο
τοπικό ενδιαφέρον στον ραδιοφωνικό Σταθμό της Κομοτηνής, συνέγραψε και εκφώνησε
και μια ομιλία για την ιστορία της Σημαίας της Κομοτηνής, η οποία φυλάσσεται ως
Ιερό Κειμήλιο στο Δημαρχιακό Μέγαρο Κομοτηνής. Η ίδια συγκέντρωσε τα ιστορικά
στοιχεία από τον Πολύβιο Τσουρίδη, Δικηγόρο, τον Παπαηλιάκη, Δήμαρχο
Θεσσαλονίκης, τον Μιχαήλ Σπαθόπουλο, Διευθυντή Δημαρχίας Κομοτηνής και τον Ν.
Μακαρώνη, Δημοτικό Υπάλληλο. Στο δε κείμενο που αργότερα δημοσίευσε, αναφέρει
με έκδηλη συγκίνηση τα εξής: <i>«Κάθε πόλη,
κάθε τόπος είναι δυνατό να έχει και την δική του ιστορική σημαία, που μ’ αυτήν
δένεται σφιχτά και αδιάρρηκτα η ιστορία η ιδιαίτερη του τόπου τούτου και των
ανθρώπων του. Ζουν μαζί τα ίδια ιστορικά γεγονότα και γεύονται, σαν επιστήθιοι
φίλοι, το ίδιο χαρές και λύπες, πίκρες και ενθουσιασμούς κι έχουν τους ίδιους
στην καρδιά καημούς. Σε στιγμές κινδύνου δε διστάζουν τα παιδιά της να χύσουν
το αίμα τους και να τη βάψουν κόκκινη, καθώς είναι κρυμμένη στο ζεστό τους
κόρφο, για να την προφυλάξουν από την ταπείνωση και το χλευασμό του εχθρού.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Και τραβά εμπρός,
όλο εμπρός, μ’ ολόρθο το κορμί ο σημαιοφόρος περήφανος για τη μεγάλη τιμή και
μ’ έκσταση, ατενίζοντας θαρρείς με τα μάτια της ψυχής του την οπτασία της ίδιας
της πατρίδας κι ακούει τα Χερουβείμ του τάγματος των Αγγέλων και φαίνεται σαν
να κρατά στα χέρια του με δέος τα Άγια των Αγίων…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Σε κάθε
εθνική μας γιορτή και ιδιαίτερα στις 14 Μαΐου, με πολλή συγκίνηση ακούμε τη
στρατιωτική σάλπιγγα να χαιρετίζει την έπαρση της ιστορικής σημαίας της
Κομοτηνής, ενώ η μαθητειώσα νεολαία, τμήμα στρατού, χωροφυλακής, αρχές
στρατιωτικές και πολιτικές και πλήθη κόσμου στέκονται σε στάση προσοχής με
κατάνυξη και σεβασμό.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Κι η σημαία
γαλανόλευκη, περήφανη υψώνεται αργά-αργά κι όλη η ανθρωποθάλασσα εκείνη σηκώνει
το κεφάλι και καρφώνει τα μάτια σ’ αυτήν και την αγκαλιάζει τρυφερά με το
βλέμμα, σαν αν θέλει να διεισδύσει ανάμεσα στις χαριτωμένες πτυχές της για να
ερευνήσει τα όσα είναι φιλοτεχνημένα επάνω της. Ναι! Είναι τα ιστορικά γεγονότα
που την γέννησαν και την έθρεψαν. Είναι τα καρδιοχτύπια και οι χαρές, οι
συγκινήσεις και οι λαχτάρες που δοκίμασαν οι Γκουμουλτζιναίοι μαζί της. Είναι
ένας ψυχικός κόσμος, που την στολίζει τόσο απλά, τόσο απέριττα».<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Ο αληθινός ύμνος του λαού της Θράκης αποτυπώνεται με
την ενήδονη γραφή της Μαρίας Κολοζώφ-Μαρκίδου στο προλογικό σημείωμα της
δημοσιευμένης μελέτης της για τα έθιμα και τα βιώματα από την περιοχή του
Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας. Γράφει ή μάλλον υμνολογεί η συγγραφέας περί
της Θράκης και των Θρακών τα κάτωθι<i>:
«Είναι εθνικός θησαυρός ο λαός της Θράκης. Είναι ένας κόσμος ωραίος με λαμπερή
κι ένδοξη ιστορία, που οι σελίδες της ξετυλίχτηκαν στα υπερήφανα βουνά της,
στις απλόχερες πεδιάδες της, στις κοσμοπολίτικες πόλεις της και στα γραφικά
χωριά της. Υψώνεται εμπρός μας η θρακιώτικη ζωή σαν χιλιόχρονο δένδρο, γερό,
στέρεο και ακατάλυτο στις δίνες του καιρού, πούχει τις ρίζες του χωμένες ως τα
απώτερα βάθη των αιώνων και τρέφονται και ποτίζονται απ’ τις μυστικές
υπερδυνάμεις της παράδοσης και του θρύλου, της ιστορίας και της ίδιας της ζωής
και που δεν μπορούν να τις παραλλάξουν λαοί και πολιτισμοί, που γεννιούνται,
ακμάζουν, γερνούν και πεθαίνουν και δεν καταφέρνει να τις ξεκόψει η λαίλαπα
βαρβάρων κατακτητών…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Στη διάρκεια
της εξακοσάχρονης τουρκικής σκλαβιάς κυοφορείται η διεργασία του ελληνικού
θαύματος της διαιώνισης της ελληνικότητας των θρακιωτών. Γιατί μέσα στη φλόγα
των πολέμων, της κατάκτησης, στη συμφορά, στη βία, στο διωγμό και στα
εξοντωτικά μαρτύρια ο ελληνισμός δεν έσβησε, η ελληνική συνείδηση δεν έλειψε, η
ελληνική γλώσσα έζησε, η ορθόδοξη πίστη δυνάμωσε στις καρδιές σαν φλογίτσα του
καντηλιού, που καίονται σταγόνα - σταγόνα το λάδι της θρησκείας φώτιζε τα σκότη
της πικρής δουλείας και των εφιαλτικών ημερών με την ελπίδα θεριεμένη μέρα τη
μέρα για λευτεριά. Και κατόρθωσαν σε τόσο αντίξοες και σκληρές συνθήκες να
δημιουργήσουν πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Με το
πολύτροπο παραδοσιακό πνεύμα τους, την ευφυΐα τους, τη δραστηριότητά τους, την αγάπη
τους στην πρόοδο και την ευγενική τους άμιλλα επιβλήθηκαν πνευματικά στους
Τούρκους και τους Βουλγάρους…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης θα υποστούν τη
μεγάλη θυσία. Θα εγκαταλείψουν το προγονικό ιερό χώμα, τις περιουσίες τους, τα
Ζαρίφεια Διδασκαλεία, τα Ανώτερα Παρθεναγωγεία, τους ναούς, τα μοναστήρια, τα
σχολεία τους, τα Αρρεναγωγεία, τις πολύτιμες βιβλιοθήκες. Θα αφήσουν με
σπαραγμό και πόνο ψυχής τα κρυσταλλένια νερά, τους σπαρμένους κάμπους, που η
ακαταπόνητη θέλησή τους και τα ροζιασμένα χέρια τους, τους είχαν μετατρέψει
μοχθώντας νυχτοήμερα σε παράδεισο. Θα απαρνηθούν τους ιερούς τάφους, τα
αγιασμένα κόκκαλα γονιών και προγόνων…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Ο ουρανός
είναι βαρύς, μελαγχολικός απ’ τον ανθρώπινο πόνο και στάζει μια βροχή που
παγώνει τις καρδιές. Κι οι σταγόνες της βροχής κατρακυλούν στα πρόσωπα για να
τα δροσίσουν από τον ψυχικό πυρετό. Όμως να! Εκεί στο νότο μια ηλιαχτίδα τους
χαμογελά γεμάτη αισιοδοξία. Είναι σταλμένη απ’
την πονεμένη Ελλάδα που θλίβεται για το ξεσπίτωμα των παιδιών της. Ανοίγει
διάπλατα τα μητρικά της φτερούγια για να τ’ αγκαλιάσει, να τα προστατέψει, να
μερώσει το σπαραγμό τους μ’ ένα χάδι μητρικό…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Κι ήρθαν το
φθινόπωρο του 1924 και βρήκαν γη στέρφα και την εκχέρσωσαν. Κι ήβραν γη
ακαλλιέργητη και άζωη και της δώσανε ζωή απ’ τη δική τους ζωή! Κατοίκησαν
αρχικά σε στάβλους, αποθήκες και αχούρια και παράγκες κι όλα αυτά με τον καιρό
τα μετέτρεψαν σε νοικοκυρόσπιτα με την εργατικότητά τους, τη φιλοτιμία τους,
την αγάπη τους στην πρόοδο, στα γράμματα, στο Ωραίο».<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14.0pt;">Η θρακική γη, η προσφυγομάνα Θράκη που τόσο αγάπησε,
υπηρέτησε, ετίμησε, υμνολόγησε και εξύμνησε η Μαρία Κολοζώφ-Μαρκίδου δια των
επιγενομένων βλαστών της οφείλει την ανάλογη τιμή στο πρόσωπο της μεγατίμου και
λογίας αυτής Γυναικός, Εκπαιδευτικού, Ερευνήτριας και Συγγραφέως. Η μνήμη της
παραμένει άσβεστη φλόγα ακοίμητης κανδήλας στους μαθητές της, τα πνευματικά της
τέκνα και αναστήματα, αλλά και στα μοναδικά και πρωτότυπα επιστημονικά πονήματά
της. Τούτη η γραφή αποτελεί το ελάχιστο «πνευματικό μνημόσυνο» στην μεγάτιμη
αυτή </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">K</span><span style="font-size: 14.0pt;">υρία της Κομοτηνής και της Θράκης.</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;">Υ.Γ. Το παρόν αφιερωματικό κείμενο ας αποτελέσει γραφή
«πνευματικής μνημοσύνης» και για όλους εκείνους, άνδρες και γυναίκες, που
διακόνησαν και λειτούργησαν με τη γραφίδα και το λόγο τους, το ήθος και τους
αγώνες τους, τη μεγάλη θρακική γη και τους ανθρώπους της, χωρίς να αναμένουν
ποτέ αντιμισθία από τις αρχές και τις εξουσίες του τόπου και του κόσμου αυτού.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b><br />
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b>
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">ΕΝΕΚΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ : ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΟΖΩΦ-ΜΑΡΚΙΔΟΥ (1916-1994) - Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-9797340962449123452024-02-10T00:00:00.000+02:002024-02-10T12:25:39.333+02:00ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ ΑΚΡΟΠΑΛΛΑΔΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ : Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός
κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 16pt; text-transform: uppercase;">Το ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ ΑκροπαΛλΑδιον
της ΕλληνορθοδΟξου ΠαιδεΙας<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; mso-outline-level: 2; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: x-large;">Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ
ΜΕΓΑΛΗ </span></span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: x-large;">ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ</span><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 16pt;">Επέτειος 570 Ετών (1454-2024)<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Όταν εάλω η
Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη και η καταχθόνια ομίχλη της υποδουλώσεως του
ευσεβούς και φιλόμουσου Γένους μας είχε καλύψει ως νεκροσάβανο τα πάντα, η
πρώτη απροσδόκητη και ελπιδοφόρα αχτίδα φωτός και ζωής για την πολύπαθη και
μαρτυρική Ρωμηοσύνη ανέτειλε με την υπό του πρώτου μετά την άλωση της Πόλεως
Οικουμενικού Πατριάρχου Γενναδίου του Β΄ (Σχολαρίου) ανίδρυση της Πατριαρχικής
Μεγάλης του Γένους Σχολής κατά το έτος 1454, η οποία απετέλεσε την ιστορική συνέχεια
της από τον 9ο μ.Χ. αιώνα λεγομένης «Πατριαρχικής Σχολής» ή «Πατριαρχικής
Ακαδημίας», γνωστής και ως το «Μέγα Βήμα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ποια
ήταν όμως η περίφημη αυτή «Πατριαρχική Σχολή» ή «Πατριαρχική Ακαδημία», όπως
την ονόμασε ο Γάλλος ιστορικός Βιλμέν;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο Περ. Εμμ.
Κομνηνός σύμφωνα με όσα γράφει στα τεύχη 908(1.5.1966) και 909(15.5.1966) της
«Νέας Εστίας» υπό τον τίτλο: «Θεόκτιστα Τείχεα», πληροφορούμεθα ότι «…εκτός από
το διδακτήριο που προοριζόταν για την εγκύκλια παιδεία και μόρφωνε δημόσιους
λειτουργούς, λειτουργούσε παράλληλα στην Πόλη, με την επίβλεψη του Πατριάρχη,
ανώτερη σχολή ειδική για τον καταρτισμό θεολόγων και κληρικών. Αναφέρεται για
πρώτη φορά σε κείμενο του Ζ΄αιώνα, μας γίνεται όμως ουσιαστικά γνωστή μόνον
από τον Θ΄ αιώνα. Οι διδάσκαλοί της ήταν όλοι διάκονοι της Αγίας Σοφίας και
είχαν θέση στην ιεραρχία των πατριαρχικών αξιωματούχων, με επικεφαλής τον
«Οικουμενικό Διδάσκαλο». Και εδώ ο πρώτος κύκλος μαθημάτων αφορούσε τη
«θύραθεν» σοφία, που έπρεπε να τη γνωρίσουν όλοι πριν περάσουν την «θύρα», η
οποία οδηγούσε στο άδυτο της θεολογίας. Δύο «μαΐστορες», με πολλούς ασφαλώς
βοηθούς, ήταν επιφορτισμένοι με το έργο αυτό, ενώ τρεις «διδάσκαλοι», με ακόμη
περισσότερους βοηθούς, είχαν την κατεύθυνση των καθαρώς θεολογικών σπουδών.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Στην
Πατριαρχική Σχολή, στο «Μέγα Βήμα», κοινοί ήταν οι διδάσκαλοι, οι οποίοι δίδασκαν
και στο «ανώτερο διδακτήριο» της Πόλεως, ενώ οι διδάσκοντες θεολόγοι της Σχολής
κατά τους τελευταίους προ της αλώσεως αιώνες ήταν ουμανιστές, οπότε και οι
ουμανιστικές σπουδές είχαν το προβάδισμα έναντι της θεολογίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Η
Πατριαρχική Σχολή ήταν εγκατεστημένη στα οικοδομικά παραρτήματα του ναού των
Αγίων Αποστόλων έως και την άλωση της Πόλεως από τους Φράγκους(1204). Μετά την απελευθέρωση
της Πόλεως αναδιοργανώθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γερμανό. Ο Περ. Εμμ.
Κομνηνός επισημαίνει επίσης ότι: «Κατά τον ΙΔ΄αιώνα ο Διευθυντής της έφερε τον
τίτλο ΄΄Διδάσκαλος Διδασκάλων΄΄». Επί Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου (1391-1425) εγκαταστάθηκε
κι αυτή στη Μονή Στουδίου και είχε περί τους 30 διδασκάλους, με διευθυντή τον Ιωσήφ
Βρυένιο. Τελευταίος Διευθυντής της, πριν από την Άλωση, ήταν ένας περίφημος διδάσκαλος
και ενθουσιώδης Έλληνας, ο σοφός Ματθαίος Καμαριώτης από τη Θεσσαλονίκη.
Μαθητής του ήταν ο Γεώργιος Σχολάριος, ο προτελευταίος διευθυντής του «Καθολικού
Μουσείου». Όταν, ύστερα από την Άλωση, ο Σχολάριος έγινε Πατριάρχης (Γεννάδιος
ο Β΄), ονόμασε τον Καμαριώτη ρήτορα της Μεγάλης Εκκλησίας και η σχολή συνέχισε
τη λειτουργία της με τη διεύθυνση του ιδίου και των διαδόχων του, ρητόρων
πάντοτε της Μεγάλης Εκκλησίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Μετά την
Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς (1453) η ίδρυση της
Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής ως ιστορικής συνέχειας και διαδόχου της "Πατριαρχικής Ακαδημίας" ή "Πατριαρχικής Σχολής" από τον Οικουμενικό Πατριάρχη
Γεννάδιο Β΄ (Σχολάριο), κατά το έτος 1454 μ.Χ., άνοιξε την νέα και αδιάλειπτη
μέχρι σήμερα πορεία του πνευματικού αυτού ιδρύματος-συμβόλου της πονεμένης και
μαρτυρικής Ρωμηοσύνης, στην Πόλη των θρύλων των ονείρων και των στεναγμών του
ευσεβούς γένους μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο Γάλλος
ιστορικός Βιλμέν υπήρξε ο ανάδοχος της νέας ονομασίας του ιστορικού αυτού
εκπαιδευτηρίου ως <i><b>«Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής»</b></i>. Πότε ακριβώς εδόθη
επισήμως η ονομασία αυτή δεν είναι γνωστό. Βέβαιο όμως είναι ότι κατά τους
πρώτους, μετά την άλωση της Πόλεως από τους Οθωμανούς, η λειτουργία αυτής
υπήρξε υποτυπώδης και η ιστορική πορεία της υπήρξε ακατάλυτα συνυφασμένη με την
παρουσία και πορεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Η άλλοτε
λεγομένη «Πατριαρχική Ακαδημία» και μετέπειτα «Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους
Σχολή» ακολούθησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ήτοι την έδρα της Μητρός Αγίας Μεγάλης
του Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, από τον ιερό ναό της Του Θεού
Σοφίας στο ναό των Αγίων Αποστόλων (το σημερινό Φατίχ τζαμί), και από την Ιερά
Μονή της Παμμακαρίστου (σημερινό Φετχιγιέ τζαμί) στο ιστορικό Φανάριον, όπου
πιθανότατα εγκατεστάθη μεταξύ των ετών 1600/1603.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ενδιαμέσως
λειτούργησε άλλοτε σε αρχοντικά και άλλοτε σε μετόχια και μοναστήρια στο
Βόσπορο ή και στα Πριγκηπόννησα. Από τον 17ο αιώνα (1603) οπότε εγκατεστάθη
στην συνοικία του Φαναρίου, αναφέρεται ότι λόγω οικονομικών δυσχερειών
λειτούργησε σε διάφορα ταπεινά και ακατάλληλα οικήματα. Για ορισμένες περιόδους
(1804-1825 και 1836-1839) μεταφέρθηκε στην Ξηροκρήνη του Βοσπόρου και στο
αρχοντικό του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Σε κάθε
περίπτωση ο φυσικός φορέας που ενίσχυε οικονομικά και συντηρούσε το εμπερίστατο
αυτό εκπαιδευτήριο του Γένους ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σε πολλές περιπτώσεις
η εύπορη κοινωνική τάξη των Φαναριωτών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Άξια μνείας
είναι τα εν πολλοίς άγνωστα γεγονότα τα οποία συνδέονται με την λειτουργία της
Μεγάλης του Γένους Σχολής κατά τους πρώτους σκοτεινούς αιώνες της οθωμανοκρατίας.
Ειδικότερα, κατά το έτος 1556, ο μεγαλόπνοος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάσαφ μετεκάλεσε
από το Ναύπλιο τον λόγιο Ιωάννη Ζυγομαλά, ο οποίος εδίδαξε στη Σχολή και συνέβαλε
καίρια στην ανάπτυξή τους, Λίγα έτη αργότερα, το 1561, απρόσκοπτη λειτουργία
της Σχολής αναφέρεται ο Ιβάν ο Τρομερός, ηγεμόνας της Ρωσίας, ο οποίος για την
προς την Σχολή αρωγή του εζήτησε ως αντάλλαγμα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να
επικυρώσει τον τίτλο του ως Τσάρου της Ρωσίας. Κατά τα τέλη του 16ου αιώνα και
συγκεκριμένα το έτος 1583 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β΄ απέστειλε στη
Βενετία τον λόγιο Διάκονο Νικηφόρο Πασχάλη προκειμένου να αγοράσει τα
απαραίτητα για το διδακτικό έργο της σχολής επιστημονικά βιβλία που
κυκλοφορούσαν την περίοδο εκείνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Οι
επιφανέστεροι λόγιοι του Γένους, οι οποίοι εδίδαξαν και ορισμένοι εξ αυτών
ως «Σχολάρχες», που μέχρι και σήμερα ανέρχονται περίπου στους 70, την διηύθυναν,
υπήρξαν ο Ματθαίος Καμαριώτης, πρώτος μετά την άλωση, ο Μιχαήλ Ερμόδωρος, ο
Ιωάννης Ζυγομαλάς, ο Θεόφιλος Κορυδαλεύς, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1665), ο
Ηλίας Μηνιάτης (1704), ο Ευγένιος Βούλγαρης (1760-1763), ο Διαμαντής Ρύσιος
(παππούς του Αδαμαντίου Κοραή), ο Κωνσταντίνος Κούμας (1814-1815), Φιλόθεος
Βρυένιος(ο Νικομηδείας).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο Περ. Εμμ.
Κομνηνός αναφέρει ότι: «Στη σχολή αυτή εκπαιδεύτηκαν από τον ΙΕ΄ έως και τον
ΙΗ΄ αιώνα ανώτεροι κληρικοί και αξιωματούχοι της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας
και ανώτεροι υπάλληλοι των ηγεμονιών της Μολδοβλαχίας. Χάρη στη σχολή αυτή κατόρθωσαν
οι Έλληνες να διασώσουν την εθνικότητά τους και την γλώσσα τους, γιατί χάρη σ’
αυτήν τροφοδοτήθηκαν με εξαίρετους δασκάλους όλα τα σχολεία του υπόδουλου ελληνισμού,
όταν έγινε δυνατή η ίδρυσή τους. Από τα μέσα του ΙΘ΄, η σχολή διαμορφώθηκε σε
κλασικό γυμνάσιο. Ειδικός κανονισμός την χαρακτήριζε τότε ως το <b><i>«ανώτερον εν Κωνσταντινουπόλει κεντρικόν εκπαιδευτήριον της υψηλοτέρας εγκυκλίου εκπαιδεύσεως».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Το υπάρχον
μέχρι και σήμερα «κόκκινο κτίριο, σε μικρή απόσταση από το άλλοτε περίφημο
Ιωακείμειο παρθεναγωγείο (κατοικία του Πατριάρχου Ιωακείμ του Β΄), δεσπόζει επάνω
στον πέμπτο λόφο της επταλόφου Κωνσταντινουπόλεως. Το ακροπαλλάδιο τούτο της
Ρωμηοσύνης ίσταται ως <i><b>«ναός των μουσών»</b></i> και της τηλαυγούς παιδείας του
φιλόμουσου και μουσοστεφούς Γένους μας. Επιβλητικό στολίδι όχι μόνον
πνευματικό της εποχής του αλλά και αρχιτεκτονικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Μοναδικό για τον
χώρο του, αποπνέει έναν ευρωπαϊκό αέρα δεσπόζοντας στη συνοικία του Μουχλίου
στο Φανάρι. Περίτεχνο κτίσμα από γρανίτη, πέτρα και κόκκινα τούβλα Μαρσίλιας.
Με τον κολοσσιαίο τρούλο, περίτεχνα και αριστοτεχνικά εξωραϊσμένο με καμπύλες
και τόξα, στοιχεία που διέκριναν κατά την εποχή της ανοικοδομήσεώς του, τους
αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της κεντρικής Ευρώπης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο φιλόμουσος
οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ' (1878 – 1884) εμερίμνησε και συνέβαλε τα
μέγιστα για την εκ θεμελίων ανέγερση του μέχρι και σήμερα υπάρχοντος μεγαλοπρεπούς
κτιρίου της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής. Ο θεμέλιος λίθος κατετέθη
την 30η Ιανουαρίου του 1880 και τα εγκαίνια του λαμπρού αυτού οικοδομήματος
έλαβαν χώρα την 14η Σεπτεμβρίου του 1882. Στην πρόσοψη του κτιρίου με μεγάλα
γράμματα σώζεται η επιγραφή όπου αναγράφεται: <i><b>«Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους
Σχολή. Επί Ιωακείμ του Γ΄»</b></i>, ενώ στην οπίσθια όψη του μνημονεύεται με άλλη
επιγραφή, η θεμελίωσή του: <i><b>«Αρχιτέκτων Γ. Δημάδης 1881»</b></i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο
Κωνσταντίνος Δημάδης, ο οποίος κέρδισε μεταξύ άλλων αρχιτεκτόνων τον διαγωνισμό
που είχε προκηρύξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την ανέγερση του κτιρίου της
Μεγάλης του Γένους Σχολής, είχε ως πηγή εμπνεύσεως για το αρχιτεκτονικό
σχέδιό του τον αετό με τα ανοιγμένα φτερά. Έκτισε λοιπόν τη Σχολή σε σχήμα τοξοειδές
επίμηκες, με πέτρα και κόκκινου χρώματος τούβλα, που προσδίδει στο όλο
οικοδόμημα βυζαντινοπρεπές ύφος. Το οικόπεδο των 2000 τετραγωνικών πήχεων
προσέφερε ο επιφανής τραπεζίτης της Πόλεως Στέφανος Ζαφειρόπουλος, ο οποίος εισέφερε
και σεβαστό χρηματικό ποσό για την ανέγερση της σχολής. Χορηγοί για την
ανοικοδόμηση του μεγαλοπρεπεστάτου αυτού κτίσματος υπήρξαν και οι εύποροι Ρωμιοί
της Κωνσταντινουπόλεως Νικόλαος Ζαφείρης, Γεώργιος Ζαφείρης, ο οποίος μάλιστα
προσέφερε το υπέρογκο ποσό των 10.500 χρυσών οθωμανικών λιρών, ο Στ. Σκυλίτσης,
ο Ευστ. Ευγενίδης και ο Γ. Κορωνιός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Αν και
είναι εν πολλοίς άγνωστο, καθοριστικό ρόλο στην συγκέντρωση του τεραστίου
χρηματικού ποσού για την ανέγερση Σχολής διεδραμάτισε η Ιερά Πατριαρχική
και Σταυροπηγιακή Μονή Βατοπεδίου, η οποία προσέφερε το ποσό των 6.700 χρυσών
οθωμανικών λιρών μέσω του Αρχιμανδρίτου Ανανίου, ο οποίος είχε την εποπτεία των
κτημάτων της Μονής Βατοπαιδίου στη Βεσσαραβία της Ρουμανίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Το κτίριο
στέφεται από τον επιβλητικό θόλο (τρούλο) ο οποίος λειτουργούσε ως αστεροσκοπείο
όπου μέχρι και σήμερα υπάρχει ένα παλαιό τηλεσκόπιο. Κατά τα παλαιότερα έτη από
το άνοιγμα του τρούλου, που είναι το υψηλότερο σημείο της Σχολής, ωσάν
από παρατηρητήριο εντοπιζόταν κάθε φορά το σημείο της Πόλεως όπου
φλεγόταν από πυρκαγιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Στους εσωτερικούς
χώρους παρατηρούμε τις αίθουσες διδασκαλίας και τελετών, τα διαμερίσματα, το
μουσείο, την πινακοθήκη και οργανοθήκη, μια πλούσια βιβλιοθήκη με 10.000 τόμους
και 64 κώδικες. Από το 1865 λειτουργούσε στη σχολή θεατρική ομάδα. Στο άλλοτε
αμφιθέατρο του χημείου μέχρι τη δεκαετία του 1960 έκαμαν επισκέψεις οι φοιτητές
της Φυσικομαθητικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινουπόλεως. Χαρακτηριστικός
είναι και ο πίνακας που απεικονίζει τον πρώτο μετά την άλωση Οικουμενικό
Πατριάρχη Γεννάδιο Β΄ (Σχολάριο) να παραλαμβάνει κατά το έτος 1454 από τον
Μωάμεθ τον Πορθητή το σχετικό σουλτανικό φιρμάνιο για την άδεια λειτουργίας της
σχολής υπό τις προστατευτικές πτέρυγες του Οικουμενικού Πατριαρχείου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Η
πλέον εντυπωσιακή από τις νωπογραφίες της οροφής της Σχολής είναι εκείνη στην οποία
απεικονίζονται οι τρεις Ιεράρχες- οι προστάτες της παιδείας και των γραμμάτων-
πλαισιωμένοι από αρχαίους ποιητές και φιλοσόφους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Το κτίριο μέχρι
και σήμερα διατηρεί την μεγαλοπρέπειά του αλλά ο αριθμός των μαθητών που
φοιτούν βαίνει συνεχώς μειούμενος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Έτσι το 1960
φοιτούσαν 550 Ρωμηόπουλα, μετά τις απελάσεις του 1964 μειώθηκαν στους 118 και
στα τέλη της δεκαετίας στους 75.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Το 2010 ο
αριθμός των μαθητών του Γυμνασίου και του Λυκείου ανερχόταν στους 54 και μεταξύ
αυτών εκτός από τα ρωμηόπουλα φοιτούν και τα παιδιά των αραβόφωνων χριστιανών
από την Αλεξανδρέττα και την Αντιόχεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Το
πολύπλευρο και πολυσχιδές έργο της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής συμπληρώνει
με το δικό του ποιοτικό τρόπο και ο κατά το έτος 1927 ιδρυθείς «Σύνδεσμος των
Μεγαλοσχολιτών με τις υψηλού επιπέδου πολιτιστικές εκδηλώσεις του και λίαν
αξιόλογες εκδόσεις του που κυκλοφορούν και διατηρούν άσβεστη την δάδα της
Κωνσταντινουπολίτικης Ρωμηοσύνης στους επιγενομένους. Ο επίσημος τίτλος της
Μεγάλης του Γένους Σχολής σήμερα, όπως έχει προσδιοριστεί από το τουρκικό κράτος
είναι: «ρωμαίικο γυμνάσιο αρρένων του Φαναρίου». Το δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προ ολίγων ετών (2010) με απόφασή του υποχρέωνε το
τουρκικό κράτος, είτε να επιστρέψει το λεγόμενο «Σιδέρειο Μέγαρο» στη Μεγάλη
του Γένους Σχολή, στην οποία ανήκε ως ακίνητη περιουσία της, αλλά από το 1974 είχε
παρανόμως δημευθεί, είτε να καταβάλει αποζημίωση 890.000 ευρώ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο
Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Ακαδημαϊκός και λόγιος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος έγραψε
κάποτε προσφυώς και ευστόχως:<b> </b><i><b>«Η αποκρυστάλλωσις του ελληνικού λαού ως Γένους
υπήρξε το θαυμασιώτερον βήμα εις την ιστορίαν μας. Τούτο δε διότι η έννοια του
Γένους είναι ευρυτέρα της εννοίας του Έθνους. Η έννοια του Έθνους διεμορφώθη,
οριστικώς, βάσει κριτηρίων κυρίως πολιτικών, κατά τον ιθ’ αιώνα. Το Γένος είναι
μορφή ζωής, ψυχικής και πνευματικής, πολύ ανωτέρα, αυτήν την ιδιάζουσαν κατ’
εξοχήν εις τον Ελληνισμόν ανωτέραν μορφήν ιστορικής ζωής απεκρυστάλλωσεν η
Κωνσταντινούπολις και μάλιστα- αυτό είναι ακριβώς το δραματικώς υπέροχον- κατά
την ώραν της πτώσεώς της, κατά την ώραν της Αλώσεώς της. Η πιο συμβολική έκφρασις
αυτής της δημιουργικής συλλήψεως του Ελληνισμού ως Γένους εσημειώθη με την
ίδρυσίν της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Η Κωνσταντινούπολις εχάρισεν εις τους
Ελληνας την συνείδησιν του ενιαίου Γένους. Και η Μεγάλη του Γένους Σχολή διεμόρφωσε
την συνείδησιν αυτήν και την κατέστησε πνευματικόν γεγονός».</b></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Η
Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή ύστερα από την εμπνευσμένη πρωτοβουλία του
Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου A΄εόρτασε το έτος 2004
την συμπλήρωση των 550 ετών από της ιδρύσεώς της υπό του Οικουμενικού
Πατριάρχου Γενναδίου Β΄. Η δε σύνθεση του ύμνου της Πατριαρχικής Μεγάλης του
Γένους Σχολής για το εξέχον αυτό επετειακό γεγονός, συνοδική αποφάσει, ενετέθη
στον φιλόμουσο Μητροπολίτη Πέργης Ευάγγελο (Γαλάνη),ο οποίος τον δημοσίευσε
στο ενήδονο από πνεύμα και μύρα πολίτικης ρωμηοσύνης πόνημά του, υπό τον τίτλο:
«Εκ Φαναρίου Γ΄, Αθήνα 2006, σελ. 220-222», όπου στην τελευταία στροφή
διαβάζουμε:<b> <i>«Την ελπίδα μας ψάλλ’ εσαεί / μ’ αναμμένο στον κόρφο φανάρι / κι
έτσι μένει για πάντα καμάρι / η Μεγάλη του Γένους Σχολή».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> Ο Πέργης
Ευάγγελος χαρακτηρίζει την Μεγάλη του Γένους Σχολή ως <b><i>΄΄Το Σελαγίζον Μόρφωμα΄΄</i></b>
και στο προ ετών <i><b>΄΄Αειδίνητον όφλημά΄΄</b></i> του, στο ομότιτλο πόνημα- κατάθεση της
ρωμαίικης φαναριώτικης ψυχής και διάνοιάς του, με την επιγραφή «εκ Φαναρίου
Β΄» (Αθήνα 1997) συνθέτει με γραφίδα σταυροαναστάσιμης εμπειρίας το
«Ιχνογράφημα παιδείας» και τάδε λέγει στους επιγενομένους: </span><i><b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 18.6667px;">«</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;">…Τρίλεκτη
εκφραστική αρμονία η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Εικόνα της Ρωμηοσύνης γνήσια, με
το ύφος, με το βάθος, και με το εύρος της. Μια ιδέα, μια διάσταση και μια έδρα.
Ξέχωρη άλλοτε η συγκροτημένη μετάδοση της συμφωνίας της, εκπέμπει σήμερα με
διαλογισμούς και ενθυμήσεις τις μονοφωνίες της, που προσπαθούν με δέος να
ξεφύγουν από τον ερυθρότευκτο αυτό πύργο….</span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Καθορίζω τη Μεγάλη
Σχολή μέσα σε μιά ενότητα ιστορημάτων. Μέσα σ’ ένα παλαίτυπο σύνολο και
σύμπλεγμα σοφίας και πνεύματος, που στο χώρο τους χαριτώνονται και αρχονταρίζονται
κι από μια απόκοσμη Δύναμη, τη Μουχλιώτισσα. Λες κι έχει αποστολή ν’ ασκητεύει
εκεί ,συντροφεύοντας τον Αχώρητο και δίνοντας μαζί με τα παιδιά του γένους
πνοές ελπίδας στη χώρα των Ζώντων.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Μένει σαν ένας
παμπάλαιος εξώστης πάνω από τον Κεράτιο, σα μια χελιδωνοφωλιά γεμάτη απόσταγμα
βυζαντινής μνήμης. Τί θαυμασιότητα, η φλόγα του λυχνικού της που βγαίνει από
την έγκαπνη ζωή των επτά αιώνων της, να φωτίζει ακόμη το πρόσωπο του «επιβλητικού
και υπερηφάνου Διδακτηρίου». Συνομιλώ κάθε πρωί με τη Μεγάλη Σχολή καθώς την
αντικρίζω στα υψώματα του Φαναρίου. Και φαντάζει μπροστά μου αυτή η υψίμορφη
παρουσία σαν ένα μακρόρριζο μάννα. Σα μια λαμπάδα σιγαλόεσσα που παίρνει το φως
της από κάποια ακοίμητη λυχνία…και ζωσμένη το χιτώνα της με τις λευκές
μαιανδρικές ραφές της, να ανοίγει κάθε πρωί την πόρτα της να μπούνε τα εγγόνια
της να της χαϊδέψουν τα μαλλιά, να της φιλήσουν το χέρι…<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Το λέει και
η φράση που χαράχτηκε πάνω της την ημέρα της θεμελίωσής της: «Η Σοφία
οικοδόμησεν εαυτή οίκον». Μη και δεν είναι και η σοφία παιδί της αιωνιότητος;
Συνεργάτιδα της Ρωμηοσύνης;<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Μιλούμε για
τις εποχές που η ελπίδα έκτιζε παλάτια κι έβρισκε δικαίωση η «μεγάλη» ζωή μας
σε δυό άλλα «μεγάλα». Τη Μεγάλη Εκκλησία και τη Μεγάλη Παιδεία μας. Και στα λόγια
του Πατριάρχη Ιωακείμ του Γ’, για τη Μεγάλη Σχολή: «Ως τερέβυνθος εξέτεινε
κλάδους και οι κλάδοι δόξης και χάριτος ως κιννάμωμον και ασπάλαθος αρωμάτων
δέδωκεν ευωδίαν, διδασκαλίαν ως προφητείαν εξέχεε και καταλείψει αυτήν εις
γενεάς αιώνων».<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Τις αγκαλιάζει
και η δική μας γενιά και τις δυό. Και την προφητεία και τη διδασκαλία και
πιστεύει, ότι ο λόγος εκείνος του Πατριάρχη δε χάθηκε σαν απλή ευωδία θυμιάματος.
Παρέμεινε μέσα στο τζάκι της Σχολής. Γι’ αυτό κι ακόμη καίει.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Χρυσό απόθεμα
ήθους και παρηγοριάς, η Σχολή του Γένους, δεν έπαυσε να είναι «η πρεσβυγενής
και πολυύμνητος κόρη»…Είναι μιά μετάληψη τιμής με τη λαβίδα της ρωμαίικης
ιστορίας. Είναι και ισορρόπηση υψηλοτήτων, μέσα στο χώρο της κάποτε
γιγαντωμένης Ρωμηοσύνης…<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Η παιδεία του
γένους στην Πόλη θ’ αναφέρεται «μεγάλη», γιατί είναι τίτλος τιμής της, που
δόθηκε από μεγάλους. Και θ’ αναπνέει σε παρόμοια ατμόσφαιρα, όσο συλλειτουργείται
με τη Μεγάλη Εκκλησία. Απ’ αυτήν γίνονται και οι φύλακες των Ιερών μεγάλοι, και
οι παιδευτές του λόγου μεγάλοι. Όπως και η κάθε ώρα της Ρωμηοσύνης μια μεγάλη
διάσταση ιδεατή. Και «υπό λύχνον αστέρος» και «εν φωτί μεσημβρίας».<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Όταν ο έξω κόσμος
βιώνει τη ροή του συγκεκριμένου χρόνου, η Ρωμηοσύνη της Πόλης βιώνει και την
υπέρβασή του. Κι ο τρόπος αυτός της ζωής της έγινε ο τύπος της. Το στίγμα του
ιδεαλισμού της. Το ιδιάζον μεγαλείο της και η έννοια του ηρωισμού της….<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Αγκαλιάζω το
μεγάλο «όνομα και πράγμα» του Γένους, τη Σχολή του Γένους, σε ώρα μνήμης της.
Τη βλέπω σαν εικόνα μιας ζωντανής ηρωίδας, και ριγώ μπροστά στον παλμό της
σήμερα. Τα πράγματα κραυγάζουν, ότι «πανθ’ ο μέγας χρόνος μαραίνει». Αλλά κι ο
Πατριάρχης επαναλαμβάνει το εκστόρημα Ιωακείμ του Γ΄, που τότε «ως προφητείαν
εξέχεε».<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; mso-line-height-alt: 12.2pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b> Ότι ο κλάδος
αυτός της δόξης και της χάριτος θέλει μείνει εις γενεάς γενεών. Και κρατώντας
στα χέρια το στεφάνι του αιώνα της, ανεβαίνει τα σκαλιά της εισόδου της
ψιθυρίζοντας το δίστιχο: «Στεφάνι απ’ αγριολούλουδα κρεμώ κι αφιερώνω…».</b></i><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><i><b><br /></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 12.2pt; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Υ.Γ. Το
παρόν επετειακό ιστορικό κείμενο αφιερούται στους ανά την οικουμένη ζώντες και
κεκοιμημένους διδάσκοντες και αποφοίτους της Μεγάλης του Γένους Σχολής, η οποία
ίσταται και ανθίσταται στις περιπέτειες του ιστορικού γίγνεσθαι υπό τις φιλοστόργους σωστικές πτέρυγες του αειθαλούς και τηλαυγεστάτου Φαναρίου. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span face=""arial" , sans-serif"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ ΑΚΡΟΠΑΛΛΑΔΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ : Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-24446437872407396332024-02-06T00:00:00.000+02:002024-02-06T00:15:46.778+02:00ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ : ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΕΡΓΟΝ ΑΡΧΟΝΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 16.0pt;">Γράφει
ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ</span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;"> </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ </span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ</span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΤΙ
ΕΣΤΙΝ ΕΡΓΟΝ ΑΡΧΟΝΤΟΣ;</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ωχριά ο γραπτός ανθρώπινος λόγος και
αισθάνεται συστολή ο συγγραφεύς όλων των αιώνων, όταν πρόκειται να αποτολμήσει,
έστω και σε αδρές γραμμές, να σκιαγραφήσει τα του Μεγάλου Πατριάρχου και Ρωμηού
Αγίου Φωτίου για τον οποίο ο πολύς Μανουήλ Ι. Γεδεών γράφει εγκωμιαστικώς: <i><b>«πεπροικισμένος υπό πολλών αρετών και
προτερημάτων, υπερείχε πάντων των συγχρόνων λογίων, έμψυχος ων βιβλιοθήκη, και
σώφρονα βίον και πολιτείαν επιδεικνύμενος, πολλάκις δ’ όλας νύκτας μελετών, και
την αρετήν έχων τη σοφία παράλληλον».</b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ως πέλαγος και ωκεανός λογίζονται τα περί
του βίου, της κατά κόσμον και κατά Θεόν σοφίας και συγγραφής, της
εκκλησιαστικής και εν γένει πολιτείας, της Ιεραποστολικής και Οικουμενικής
δράσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου Αγίου Φωτίου Α΄ (820-891), του δικαίως και
προσφυώς αποκληθέντος ως «<i>Μεγάλου</i>», «<i>Ειρηνοποιού</i>» και «<i>Αναδόχου εις Χριστόν</i>» των Βουλγάρων και των λοιπών Σλάβων της
Νοτιοανατολικής Ευρώπης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Από της κηδεμονικής Πρωτοθρόνου και
Πρωτευθύνου Ιεράς Καθέδρας της Πρωτοκλήτου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ο ένθεος Φώτιος ανεδείχθη γίγας και άτλας της
κατ’ Ανατολάς Εκκλησίας και της των Ρωμαίων κραταιάς Βασιλείας. Ουδόλως δε
τυχαίο είναι το γεγονός ότι η απροσωπόληπτη και δικαία κρίση της αδεκάστου
ιστορίας διά της γραφής επιφανών και λογίων ανδρών αποτιμά την προσωπικότητα
του Μεγίστου αυτού Οικουμενικού Πατριάρχου «<i>χρυσοίς
ρήμασι</i>» και «<i>λόγοις κλέους</i>».</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μιχαήλ έγραφε
στον Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο, όταν επανήλθε εκ της εξορίας ο
Φώτιος στην Κωνσταντινούπολη, τα εξής: <b>«<i>Η
κραταία σου Βασιλεία απέδωκεν εις την Εκκλησίαν την δόξαν αυτής. Φαμέν δη
Φώτιον τον αγιώτατον Πατριάρχην, τον φωτοειδή και φωτοποιόν άνθρωπον, της
ιερωσύνης την τελειότητα, τον γνώμονα της αληθείας τον αδιάστροφον, της αρετής
τον κανόνα τον ευθύτατον, της σοφίας το ενδιαίτημα, των ξένων το καταφύγιον</i>».
</b>Ο δε Καθηγητής Ν. Τωμαδάκης υπογραμμίζει ότι:<b> «<i>Ο Φώτιος υπήρξεν άνθρωπος συνδυάζων ελληνικήν παιδείαν, ευσέβειαν,
πίστιν, επιμονήν, μαχητικότητα, ευστροφίαν, θεωρητικός ως προς την σκέψιν,
πρακτικώτατος ως προς το έργον, ανεδείχθη δε διά των περιστάσεων αντάξιος των
ζητήσεων και των κινδύνων της εποχής του</i>». </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Από δε τους ξένους επιστήμονες και
μελετητές ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ehrhard</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">αναφερόμενος στην προσωπικότητα του
Μεγάλου Φωτίου εν είδει εγκωμίου γράφει χαρακτηριστικά: <b>«<i>Ο Φώτιος δεν είναι μόνον η σπουδαιοτέρα προσωπικότης της ιστορίας της
Βυζαντινής Εκκλησίας και Γραμματολογίας του Θ΄ αιώνος, αλλά καταλαμβάνει εις
την όλην ιστορίαν του Βυζαντίου και εις την ιστορίαν της Εκκλησίας γενικώς
θέσιν οίαν ουδείς των μετ’ αυτόν Βυζαντινών πλέον καθείξε και η οποία
κατατάσσει Αυτόν μεταξύ των μεγάλων της παγκοσμίου ιστορίας</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο Μέγας Φώτιος, πέραν πάντων των ιστορικών
γεγονότων της πολυτάραχης και πολυπλάγκτου εποχής του, συνέδεσε άρρηκτα το
όνομά του με τον εκχριστιανισμό των Σλάβων και των Βουλγάρων επιτυγχάνοντας με
την άριστη διπλωματική του τακτική να διατηρήσει αυτούς υπό την κανονική
δικαιοδοσία του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου παρά τις περί του
αντιθέτου ορέξεις και ατέρμονες προσπάθειες του Επισκόπου Ρώμης Νικολάου και
των Φράγκων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στο πλαίσιο αυτό είναι ιδιαζόντως χαρακτηριστικά
τα όσα γράφει ο Καθηγητής Ιωάννης Καραγιαννόπουλος για την απαράμιλλη ιερά
εκκλησιαστική τακτική του Μεγάλου Φωτίου, αναφέροντας ότι: <b>«<i>Ο Φώτιος ήτο μία των αξιολογωτέρων προσωπικοτήτων
της εποχής του. Λίαν πεπαιδευμένος, οξυνούστατος και με διπλωματικά χαρίσματα
πρώτης τάξεως, ήτο ο ενδεδειγμένος αρχηγός της Ανατολικής Εκκλησίας κατά την
κρίσιμον εκείνην περίοδον και αντάξιος αντίπαλος του Νικολάου και των
Οικουμενικών του αξιώσεων</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο εκχριστιανισμός των Βουλγάρων συνετελέσθη
σταδιακά και αρχικώς κατά μέρος. Η προσπάθεια όμως για τον εκχριστιανισμό
ολοκλήρου του Βουλγαρικού λαού άρχισε κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ηγεμόνος
των Βουλγάρων Βόριδα (852-889) και προς τούτο καθοριστικό ρόλο διεδραμάτισε και
ο Οικουμενικός Πατριάρχης Φώτιος Α΄, ο οποίος σύμφωνα με τον Καθηγητή Δημήτριο
Γόνη: <b>«… <i>απέστειλε στη Βουλγαρία έναν
Επίσκοπο, ο οποίος βάπτισε τον Βόριδα και του έδωσε το χριστιανικό όνομα
Μιχαήλ, το όνομα δηλαδή του αναδόχου του Μιχαήλ, αυτοκράτορα του Βυζαντίου,
όπως ήταν συνήθεια την εποχή εκείνη. Ακολούθησε η κατήχηση και το βάπτισμα των
Βουλγάρων. Τα γεγονότα αυτά, κατά την επικρατέστερη άποψη, έλαβαν χώρα το έτος
864. Εν συνεχεία οργανωμένες ιεραποστολικές ομάδες από αρχιερείς, ιερείς και
μοναχούς εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία και άρχισαν το κατηχητικό και φωτιστικό
τους έργο</i>». </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο Μανουήλ Ι. Γεδεών αναφερόμενος στον
καθοριστικής και κομβικής σημασίας ρόλο τον οποίο διεδραμάτισε ο Οικουμενικός
Πατριάρχης Φώτιος και στην περισπούδαστη και μακροσκελέστατη προσωπική επιστολή
του, την οποία απέστειλε με «<i>επιστηρικτική
και νουθετήρια διάθεση</i>» στον μέγα Ηγεμόνα των Βουλγάρων Μιχαήλ, γράφει
χαρακτηριστικά: <b>«<i>Είτα συνέβη και άλλο τι·
ει γαρ και εχριστιάνισαν οι Βούλγαροι κατά μέρος, αλλ’ ο αυθέντης αυτών Μιχαήλ
και όλον αυτών το έθνος εχριστιάνισαν δι’ επιμελείας του Φωτίου, προς ον Μιχαήλ
και επιστολήν έγραψεν ο Φώτιος διδάσκων αυτόν την Ορθόδοξον πίστιν από τε της
Γραφής και των Οικουμενικών Συνόδων, και έτι τα ήθη της ευσεβείας και των
αρχόντων</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η συγκεκριμένη ιστορική επιστολή του
Μεγάλου Φωτίου, η οποία αποτελεί μνημειώδες κείμενο που απαντά στο διαχρονικό
και πάντοτε λίαν επίκαιρο ερώτημα: «<i>Τί
εστίν έργον άρχοντος</i>;», φέρει τον πλήρη τίτλο: <b>«<i>Φωτίου του αγιωτάτου Πατριάρχου της Κωνσταντινουπόλεως εκ της προς
Μιχαήλ τον άρχοντα Βουλγαρίας επιστολής, τί εστίν έργον άρχοντος</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στην εν λόγω επιστολή, η οποία αποτελείται
από 118 σύντομες ή και εκτενέστερες παραγράφους και θα ηδύνατο να χαρακτηρισθεί
και ως <b>«<i>ιερά κατήχηση</i>»</b> ή και εν ταυτώ
<b>«<i>πραγματεία περί πολιτικής τέχνης</i>»</b>, ο
Άγιος και Θεοφόρος Πατριάρχης Φώτιος διά της εμφιλοσόφου σκέψεως και της
εκκλησιαστικής και περί τα πολιτικά αξιώματα στο κράτος προσωπικής πείρας και
εμπειρίας του, επισημαίνει εισαγωγικώς στον Άρχοντα των Βουλγάρων Μιχαήλ ότι: <b>«<i>αι μεν άλλες χάριτες… μικράς και
προσκαίρους, οις προσάγονται, τας ωφελείας παρέχουσιν</i>»,</b> ενώ εκείνες οι
οποίες φύονται για να καταστήσουν βελτίονα την ψυχή και να την καθάρουν από την
πλάνη και τα παντοειδή πάθη διαυγάζοντας την αίγλη και την λαμπρότητα των
αρετών και της αληθείας, είναι όντως αληθείς χαριτές, που χορηγούν μεγάλα κέρδη
και αθάνατα και θεοειδή ωφέλη και «<i>εμπορεύονται</i>»
τον ουράνιο πλούτο. Ο Ιερός Πατήρ μετ’ εμφάσεως υπογραμμίζει στον Βούλγαρο
Ηγεμόνα ότι εξ αυτών των τω όντι όντως αληθών χαρίτων <b>«<i>τιμιωτάτη και των άλλων πρωτεύουσα χάρις η προς το θείον εστιν απλανής
και σωτήριος χειραγωγία. Ην πρώτη και μόνη χαρίζεται της καθαράς και αμωμήτου
πίστεως ημών των Χριστιανών, η μάθησις και μυσταγωγία</i>».</b> Προσθέτει δε ότι οι
αρετές για να είναι λυσιτελείς, θα πρέπει να είναι μπολιασμένες με την πίστη
και η πίστη ενεργουμένη διά των αρετών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο Μέγας Φώτιος χαρακτηρίζει την επιστολή
του προς τον Ηγεμόνα Μιχαήλ ως <b>«<i>ιερόν και
θεόχρηστον της ιεράς ημών λατρείας μάθημα</i>»</b> και αφού με περίτεχνο θεολογικό
λόγο αναφέρεται διεξοδικώς στην θεόπνευστη διδασκαλία των Ιερών Γραφών και των
Αγίων Οικουμενικών Συνόδων καθώς και στην Θεόσοφη μυσταγωγία των σεπτών
μυστηρίων της Αγίας Μητρός Εκκλησίας του Χριστού νουθετεί τον νεοφώτιστο
Βούλγαρο Ηγεμόνα γράφοντας ότι: <b>«<i>ταύτην
προσήκει και την υμετέραν θεοφρούρητον σύνεσιν ήδη, προς τον ημέτερον κλήρον
της ευσεβείας αφορώσαν, ειλικρινεί διαθέσει, και γνώμης ευθύτητι, και αδιστάκτω
πίστει αποδέχεσθαι και στέργειν, και μήτε δεξιά μήτε αριστερά, μηδέ επί βραχύ,
ταύτης αποκλείνειν</i>»</b>. Αφού δε προτρέπει αυτόν να μιμηθεί το παράδειγμα του
φιλοθέου και φιλοχρίστου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου <b>(… <i>δι’ ου προς την του Μεγάλου Κωνσταντίνου
πράξιν ανυψωθείς κατά μίμησιν έχου της απ’ αρχής σου γνώμης και βουλής και
συνέσεως</i>), συμπληρώνει τις νουθεσίες του γράφοντας: «<i>στήθι στερρώς εν τη πέτρα της πίστεως, εν η καλώς από Κυρίου
τεθεμελιώσαι· εποικοδόμει τη ορθή σου πίστει πράξεις αγαθάς και βίου σεμνότητα,
με ξύλα και χόρτον, μηδέ καλάμην, εύφλεκτον της αμαρτίας ύλην, και προς καύσιν
μόνην, προς ουδέν δε χρησιμεύουσαν έτερον· αλλά χρυσόν και άργυρον, των
κατορθωμάτων τα τίμια… διό προσήκει παντί τρόπω και πάση σπουδή, μετά της
καθαράς και αμωμήτου θρησκείας, και ταύτας διαφυλάττειν τας εντολάς. Ου γαρ
έστιν, ουκ έστι, χωρίς αυτών, ούτε της των πιστών και φιλοθέων μερίδος
γενέσθαι, ούτε της των ουρανών αξιωθήναι βασιλείας</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ερχόμενος ειδικότερα ο θεοφόρος Πατήρ στο
ιδιαίτερο διά της επιστολής του «<i>μάθημα
περί πολιτικής</i>» και απαντώντας στο ερώτημα: <b>«<i>τί εστίν έργον άρχοντος</i>;»</b>, θέτει ως απαρχή της εκτενούς
πραγματεύσεώς του την θεμελιώδη διδαχή ότι: <b>«<i>άρχοντος γαρ ως αληθώς, μη της ιδίας μόνον σωτηρίας ποιείσθαι φροντίδα,
αλλά και τον εμπιστευθέντα λαόν της ίσης αξιούν προνοίας, και εις την αυτήν της
θεογνωσίας χειραγωγείν τε και προσκαλείσθαι τελειότητα</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Σύμφωνα με την διδασκαλία του Πατριάρχου
Φωτίου, οι άρχοντες και όσοι κατέχουν κρατικά αξιώματα και ασκούν την από της
πολιτείας δοθείσα εξουσία, οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί επειδή και το μικρότερο από τα πταίσματά τους <b>«<i>εις μέγεθος αίρεται, και πάσι γίνεται
περιβόητον</i>»</b>, ενώ τα παραπλήσια διαπραχθέντα από τους αρχομένους (υπηκόους)
πταίσματα αποκρύπτονται και λησμονούνται. Στο πλαίσιο αυτό ο κατά κόσμον
άρχοντας, <b>«<i>ο ενστερνιζόμενος τον θείον
έρωτα</i>» </b>οφείλει να αγαπά τον πλησίον, ήτοι τους υπηκόους του, και προς
αυτούς να αποδίδει μετά τον Θεόν, την πρέπουσα και πρωτίστη τιμή αποφεύγοντας
πάσα ενέργεια, η οποία προκαλεί φόνους και <b>«<i>εμφύλια
αίματα</i>».</b> Ως συνετός και σώφρων Ηγεμών θα πρέπει να μη χρησιμοποιεί <b>«<i>γλώσσα καταλαλιάς</i>»</b> και να μη δίδει χώρο
στους ποικίλους λογισμούς. Δεν του πρέπει να μετέρχεται βίαια μέσα, όπως
ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς έναντι των ανθρώπων, όπως και ποτέ δεν θα πρέπει
να ενεργεί ως <b>«<i>τύραννος εραστής</i>»</b> και
να επιθυμεί με αδηφάγο διάθεση <b>«<i>όσα τω
πλησίον υπάρχει</i>»</b>. Αντιθέτως ο άρχων ως κεφαλή της πολιτείας και του λαού
οφείλει να είναι προσευχητικός προς τον Θεό τόσο για την προσωπική πνευματική
του ωφέλεια, όσο και υπέρ σωτηρίας του λαού του, ο οποίος όταν προκόπτει εν
Χριστώ και κατά πάντα, τότε αυτό πιστώνεται στον φιλόθεο και φιλόχριστο άρχοντα
ως από Θεού μαρτυρία της αρετής του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο Πατριάρχης Φώτιος επικαλούμενος την
αρχαία ρήση ότι: <b>«<i>αρχή άνδρα δεικνύει</i>»</b>,
υπογραμμίζει ότι, ενώ όλα τα παραπάνω ισχύουν για κάθε άνθρωπο, εντούτοις
περισσότερο θα πρέπει ως <b>«<i>παιδαγωγία
εξουσίας</i>»,</b> να ισχύουν για τους κοσμικούς άρχοντες, οι οποίοι θα πρέπει να
διακρίνονται για την καλοκαγαθία και την <b>«<i>εν
ήθεσιν ευκοσμίαν</i>»</b> τους κατά την άσκηση της εξουσίας, επειδή, όπως αναφέρει:
<b>«<i>ώσπερ ο χρυσός εν ταις λιθίναις ακόναις
δοκιμάζεται, ούτως ο ανθρώπινος νους εν ταις αρχικαίς εργασίαις και ταις των
αρχομένων διανοίαις εξετάζεται</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Χρέος ιερό και έργο θεάρεστο θεωρεί ο
Θεόφρων Πατήρ την από μέρους των Ηγεμόνων ανέγερση Ιερών Ναών <b>«<i>επ’ ονόματι Θεού και των αυτού αγίων</i>»</b>
και παράλληλα τον κατά το προσωπικό παράδειγμά τους εθισμό του λαού να
εκκλησιάζονται και να μετέχουν των ιερών και φρικτών μυστηρίων της Αγίας Μητρός
Εκκλησίας. Οι προϋποθέσεις για την ορθή και συνετή άσκηση της κρατικής εξουσίας
από τους άρχοντες ορίζονται σαφώς και λεπτομερώς από τον έχοντα και ιδίαν πείρα
περί τα κρατικά πολιτικά αξιώματα Πατριάρχη Φώτιο, ο οποίος μετ’ επιτάσεως
υπογραμμίζει την αναγκαιότητα να ασκεί ο ηγεμών την φρόνησή του, η οποία
αποκτάται και αποθησαυρίζεται με την μελέτη, την ανάμνηση πράξεων πρεσβυτέρων,
την συναναστροφή και συνομιλία με φρονίμους άνδρες καθώς και με τις κατά τον
βίο πράξεις και εμπειρίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Επειδή μάλιστα οι άρχοντες είναι ωσάν <b>«<i>λυχνία επάνω όρους κείμενη</i>»</b> και όλος ο
λαός παρατηρεί την εξωτερική εμφάνιση και την εν γένει συμπεριφορά τους, ο
Πατριάρχης Φώτιος νουθετεί τους κατέχοντες δημόσια κρατικά αξιώματα να μην
παραθεωρούν και περιφρονούν την έξω εικόνα, τις κινήσεις και την διαγωγή τους.
Οφείλουν δηλαδή να είναι προσεκτικοί στις διαθέσεις του προσώπου τους, στην
φροντίδα της κόμης τους και όλη η περιβολή τους να είναι κοσμία και σεμνή,
αποφεύγοντας <b>«… <i>το βλακώδες και περίεργον
εκφερόμενον, μήτε πάλιν πέρα του μετρίου προς το ημελημένον καθελκόμενον.
Εκάτερον γαρ απρεπές και ευκαταφρόνητον, και αρχικής πολιτείας αλλότριον</i>».
</b>Ακόμη και ο τρόπος του βαδίσματος των αρχόντων είναι για τον Θεοφώτιστο Πατέρα
απόδειξη «<i>ευταξίας</i>» και γι’ αυτό
ακριβώς δεν θα πρέπει να είναι ούτε <b>«θηλυπρεπές και έκλυτον»</b> κατά την
ασχημονούσα κίνησή τους ούτε <b>«<i>αθρόον και
τεταραγμένον και ανώμαλον</i>», επειδή «<i>όλως,
πάσα κίνησις τάξει κοσμείσθω</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ιδιαίτερη είναι η αναφορά του Ιερού Πατρός
στον τρόπο με τον οποίο αρμόζει να ομιλεί ο Ηγεμών και εν γένει οι άρχοντες του
κράτους ως δημόσια πρόσωπα όταν διατυπώνουν δημόσιο λόγο. Αναφέρει συγκεκριμένα
ότι η ταχυλογία εν δημηγορία είναι κάτι το <b>«<i>ανόητον
και επισφαλές</i>»,</b> <b>«<i>ευτελές και ταπεινόν</i>»</b>,
ενώ αντιθέτως η συμμετρία «<i>συν ευταξία</i>»
στον δημόσιο λόγο είναι <b>«<i>σεμνόν τε
αξιάγαστον, και μεστόν όγκου και συν ευλαβεία, ποθεινόν οράσθαι παρασκευάζει,
και άρχειν επιτηδειότερον</i>».</b> Γενικώς οι άκριτες ακρότητες είναι ακόμα και
στον τρόπο που εκφέρεται ο δημόσιος λόγος απόδειξη πνευματικής ανωριμότητος,
αφενός μεν διότι η ταχύτητα στον λόγο μαζί με την αταξία φανερώνει κάτι το <b>«<i>έμπληκτον και μανικόν</i>», </b>αφετέρου δε η
βραδύτητα στον λόγο μαζί με την αταξία κάτι το <b>«<i>νωθρόν και ηλίθιον, και σφάλλον… κατορθούν δε ελάχιστα, και ταύτα λίαν
ταπεινά</i>».</b> Ο άμετρος και άκριτος γέλωτας είναι πρόξενος ασχημοσύνης του
προσώπου και ανατροπέας εξυβριστικός της ευστάθειας του ήθους, ενώ η <b>«<i>αισχρορρημοσύνη</i>»,</b> όπως χαρακτηρίζει την
αισχρολογία ο Μέγας Φώτιος, πολλές φορές και διά βραχυτάτου ρήματος προκαλεί
μεγίστη ζημία όταν εκστομίζεται από χείλη άρχοντος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Κατά τον Ιερό Πατέρα ο Ηγεμών του κράτους
θα πρέπει να έχει τα ώτα του ανεωγμένα προς τους αδικουμένους και αποκλεισμένα
προς τους αδικούντες ενώ παράλληλα είναι λυσιτελές και συνετό να αποφεύγει τις
συναναστροφές με ανθρώπους οι οποίοι είναι συκοφάντες και έχουν <b>«<i>χείλη κατήγορα</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Το μέγα κεφάλαιο της του Ηγεμόνος και των
αρχόντων φιλίας θίγει ο οξυνούστατος Πατριάρχης Φώτιος συμβουλεύοντας ότι είναι
δείγμα αφροσύνης κάποιος – πολλώ δε μάλλον ο Ηγεμών – να <b>«<i>ζευγνύει φιλίαν</i>»</b> τάχιστα και τάχιστα να διαρρηγνύει τις φιλικές
τους σχέσεις. Την επιλογή των φίλων εκ μέρους των αρχόντων θεωρεί ο θεόφρων
Πατήρ ως ιδιαίτατα λεπτό ζήτημα, επειδή η όλη συμπεριφορά των φίλων πολλάκις
προκαλεί τον σκανδαλισμό στο λαό και γεννά την υπόνοια και τις αρνητικές
κρίσεις και για τους άρχοντες, οι οποίοι θα πρέπει να επιλέγουν μετά πολλής
συνέσεως ως φίλους τους αρίστους και όχι τους φαύλους, καθώς επίσης και
εκείνους που ανά πάσα περίσταση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, διασώζουν αδόλως την
φιλία και όχι με δόλια και εφήμερα ιδιοτελή και ευτελέστατα κριτήρια τα οποία
στοχεύουν στην ικανοποίηση του ιδίου συμφέροντός των.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Αναφερόμενος ειδικότερα στον περιβαλλόμενο
από φαύλους φίλους άρχοντα γράφει ότι ομοιάζει με περίλαμπρη πόλη πεπληρωμένη
πλούτου και δόξης αλλά εξευτελιζόμενη λόγω σαθρού τείχους και ελλείψεως
προστασίας. Επισημαίνει δε την διαβρωτική ενέργεια των φαύλων φίλων προς τον Ηγεμόνα
ως εξής: <b>«<i>ούτως οι περί τον άρχοντα φαύλοι,
και τον εκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον. Οι γαρ εκείνων της πονηρίας λαμβάνοντες
πείραν, και τον υπ’ αυτών δορυφορούμενον παραπλήσιον υπολαμβάνουσιν είναι</i>».
</b>Σε άλλο συναφές σημείο ο Ιερός Φώτιος νουθετεί επιμόνως τον Ηγεμόνα γράφοντας:
<b>«<i>Μηδέν παράνομον μηδέ φίλοις χαρίζου. Αν
μεν γαρ επιεικείς ώσι, μισήσουσι μάλλον παρανομούντα, ή φιλήσουσι χαριζόμενον.
Αν δε φαύλοι, διπλήν ζημίαν υπομένεις, κακούς ευεργετών, και αγαθοίς
απεχθανόμενος. Και χωρίς δε τούτων, τέρψει προσκαίρω και ιδιωτική αΐδιον
όνειδος αλλάξασθαι και κοινόν, μεγάλης ανοίας</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο μετά φρονήσεως και πνευματικής ωριμότητος
Ηγεμών, σύμφωνα με την διδασκαλία του εμπειροτάτου στα της κρατικής διοικήσεως
πράγματα Πατριάρχου Φωτίου, δεν θα πρέπει να ζητεί ή να απαιτεί να ακούει από
τους φίλους του <b>«<i>τα ηδέα</i>» </b>αλλά <b>«<i>τα αληθή</i>»</b>, επειδή ακριβώς η αλήθεια στα
λεγόμενα των ανθρώπων αποτελεί το κριτήριο της διακρίσεως ανάμεσα σε φίλους και
κόλακες. Η βασική και καίρια αυτή διάκριση έχει τις ανάλογες συνέπειές της για
τους Ηγεμόνες, επειδή οι μεν κόλακες, <b>«<i>οι
επαινούντες κατά πρόσωπον</i>»</b>, δεν τους επιτρέπουν να συναισθανθούν τα
ατοπήματά τους και συνακόλουθα επιτείνουν τον σκανδαλισμό και τις διαβολές
μεταξύ των ανθρώπων, οι δε αληθείς φίλοι τουναντίον <b>«<i>τω διά φιλίας ελέγχω</i>» </b>ενδυναμώνουν την συνείδηση των φίλων τους
Ηγεμόνων προκειμένου να αντιληφθούν το παρανομηθέν και να βελτιωθούν
απολογούμενοι εν μετανοία για τα ποικίλα σφάλματά τους. Γι’ αυτό και νουθετεί ο
Άγιος Φώτιος του άρχοντες του κράτους να κοινωνούν (επικοινωνούν) με τους
αξίους φίλους τους, όταν εκείνοι συμβάλλουν στην αύξηση της αρετής τους, αλλά
να τους αποφεύγουν παντί τρόπω, όταν η γνώμη τους οδηγεί στην φαυλότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο μετά διακρίσεως ακριβοδίκαιος και σώφρων
Ηγεμών δεν θα πρέπει να επηρεάζεται στην κρίση του από τους φίλους του, οπότε, εάν
εκείνοι ενεργούν πλημμεληματικώς «<i>εις τα
κοινά</i>», θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει με αμεροληψία προκειμένου να
υπάρχει ευνομία στην πολιτεία, εάν πάλι σφάλουν σε βάρος του ιδίου του
Ηγεμόνος, να τους αντιμετωπίζει με μακροθυμία και επιείκεια, επειδή έργο <b>«<i>εννομωτάτης αρχής</i>»</b> του βασιλέως είναι <b>«<i>τα μεν εις εαυτόν φιλανθρώπως φέρειν, τα δε
εις κοινά και εις αλλήλους δικαίως ευθετείν και διεξάγειν</i>»</b>. Εξάλλου, κατά
τον νουνεχέστατο Πατριάρχη Φώτιο, μόνον οι τύραννοι παραθεωρούν τα αδικήματα
κατά της πολιτείας και των άλλων ανθρώπων, αλλά τα κατ’ αυτών σφάλματα πικρώς
και σκληρώς εξετάζουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Δεν νοείται για τον θεοφώτιστο Πατέρα να
διαπράττει αδικήματα ο Ηγεμών και εάν, όπως επισημαίνει, είναι παράλογη πρόφαση
η πενία για να αδικεί ο πενόμενος, είναι απολύτως αναπολόγητος ο έχων δυναστεία
(άρχων) και μη έχων απορία να διοικεί αμαρτάνοντας. Για τον λόγο αυτό, όσο
κάποιος προέχει στην δύναμη της εξουσίας άλλο τόσο οφείλει να υπερέχει και στην
αρετή. Στην αντίθετη περίπτωση επιτελεί τρία κάκιστα, ήτοι οδηγεί στην απώλεια
τον εαυτό του, παρακινεί και τους άλλους στην κακία και γίνεται πρόξενος της
κατά του Θεού βλασφημίας, επειδή οι άνθρωποι μέμφονται τον Θεό, που έδωσε την
αρχή σε ανάξιο Ηγεμόνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο τρόπος ασκήσεως της εξουσίας αποτελεί για
τον εμπειρότατο Πατριάρχη Φώτιο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα. Κατά την ανάλυσή
του ο άρχοντας είναι φρόνιμο να ασκεί την εξουσία του όχι με τυραννική διάθεση
αλλά <b>«<i>μετ’ ευνοίας</i>»,</b> ήτοι με πνεύμα
επιείκειας και δικαιοσύνης, οπότε και οι αρετές αποκτώνται και ο φόβος, ο
οποίος ουδεμίαν αξίαν έχει στην άσκηση των ηγεμονικών καθηκόντων, καταργείται.
Ο αληθής Βασιλεύς αποκτά κλέος μεταξύ των
υπηκόων του όταν με κόπους πολλούς φροντίζει τον λαό του και όχι όταν
επιβάλλει την εξουσία του με τρόμο και καταπίεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Θεμελιώδες αρχές της ασκήσεως της
ηγεμονικής εξουσίας είναι το <b>«εγ<i>κρατώς
άρχειν</i>» </b>και <b>«<i>ου το κολάζειν, αλλά το
δοκείν κολαστικόν είναι</i>»</b>. Ο εμφιλόσοφος Πατήρ ημών Φώτιος απορρίπτει την
αυθαίρετη υπό των αρχόντων άσκηση της εξουσίας, την οποία θεωρεί ότι λειτουργεί
λυσιτελώς μόνον όταν ασκείται κατά νόμον και γι’ αυτό οι άρχοντες οφείλουν να
αποδέχονται και να επαινούν τους <b>«<i>ακριβεστάτους
νόμους</i>» </b>προς τους οποίους δέον είναι να ρυθμίζουν τον όλο βίο τους και να
παιδαγωγούν όχι με τιμωρίες αλλά με το προσωπικό τους σύννομο παράδειγμα τους
ανθρώπους. Η εγκράτεια και το μέτρο κατά την άσκηση της ηγεμονικής εξουσίας
φανερώνει το «<i>ευσταθές ήθος</i>» και την
των <b>«<i>οικείων τρόπων σεμνότητα και
επιμέλεια</i>» </b>των ηγεμόνων, ενώ ο κολασμός και οι ακρότατες τιμωρίες είναι ίδιον
οργίλων και όχι φρονίμων ηγετών, οι οποίοι επειδή είναι ενδεείς στη γνώση του <b>«<i>δημαγωγείν σωφρόνως</i>»</b> τρέπονται <b>«<i>επί το κολάζειν ραδίως</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Οι ηγεμόνες λειτουργούν ως υγιή πρότυπα του
λαού, όταν ενεργούν με αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση, γεγονός που φανερώνει ότι
υπάρχει το μέτρο στη ζωή εκείνων οι οποίοι φέρουν την ευθύνη να κυβερνούν. Ο
Πατριάρχης Φώτιος θεωρώντας ως βασική αρχή για την ορθή άσκηση της
εξουσιαστικής δυνάμεως, την προσωπική κατά νόμο λειτουργία σε θεσμικό επίπεδο
των ηγητόρων, διδάσκει ότι ο άρχων ως πρότυπο μπορεί να είναι αποτρεπτικά
φοβερός και επαχθής για τους παρανομούντες και ανεπαχθής για τους νομοταγείς
υπηκόους του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Οι τύραννοι κολάζουν αλλά δεν γεννούν την
αρετή στις ψυχές των ανθρώπων, ενώ οι σώφρονες άρχοντες όταν δεν διαφθείρουν
την αρετή, μπορούν και <b>«<i>πλείους και
βελτίονας ποιείν τους αρχομένους</i>»</b>. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τον άρχοντα να
είναι υποτεταγμένος στα πάθη και τις ηδονές, είναι αναπόφευκτο ότι και οι ίδιοι
<b>«<i>πόθω εκόντες υποταγήσονται</i>».</b> Επειδή
δε οι υπήκοοι θεωρούν τον ακόλαστο άρχοντα ως ανδράποδο ηδονών και παθών και
βιώνουν ως αφόρητο άχθος να υπηρετούν έναν τέτοιο ανάξιο ηγεμόνα, ο Πατριάρχης
Φώτιος μετ’ επιτάσεως υπογραμμίζει ότι <b>«<i>όταν
τις άρχη εαυτού, τότε νομιζέτω και των υπηκόων άρχειν αληθώς</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η αρετή λοιπόν στη ζωή των αρχόντων δύναται
<b>«<i>εκ μικράς μεγάλιν πόλιν ποιήσαι</i>»</b> και
<b>«<i>αρετή την των αρχομένων αύξεις πολιτείαν</i>».</b>
Απόδειξη μάλιστα της του Ηγεμόνος αρετής είναι όταν δεν επαινεί καμμία
παρανομία ακόμη κι αν νομίζει ότι μπορεί αυτή να φέρει ευημερία, επειδή τότε
ριζώνει βαθύτερα η κακία στους παρανομούντες και ο ίδιος συν τω χρόνω θα
επιθυμήσει τοιουτοτρόπως να ενεργήσει, οπότε και οι άλλοι θα τον μιμηθούν, όπως
εύστοχα επισημαίνει ο Ιερός Φώτιος: <b>«<i>ο
των αρχόντων τρόπος, νόμος γίνεται τοις υπό χείρα. Ει τι ουν το πλήθος
εξαμαρτάνει, εις τον άρχοντα την αιτίαν αναπέμπει</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η ορθή βουλή σε κάθε ενέργεια του άρχοντος
θα πρέπει να προηγείται διότι τότε μόνον αποφεύγονται οι περιπέτειες, τις
οποίες γεννά η άκριτη ορμή. Η ευβουλία (ορθή σκέψη και απόφαση) κατορθώνει
περισσότερα απ’ όσα τα πολλά χέρια. Συμπληρωματικά της ευβουλίας λειτουργεί η
μετάνοια, η οποία, κατά τον σοφό Πατριάρχη Φώτιο, είναι<b> «<i>προνοίας επίκουρος</i>» </b>και διορθώνει και διασώζει όσα η κακή κρίση του
άρχοντος προς στιγμήν πλήττει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στην απονομή του δικαίου ο ηγεμών οφείλει
να είναι λίαν προσεκτικός και με ορθότητα σκέψεως να λειτουργεί ως εχέφρων και
συνετός δικαστής <b>«<i>κρατών μεν οργής, ουχ
ηττώμενος δε συμπαθεία</i>».</b> Στον ηγεμόνα δικαστή αρμόζει και επιβάλλεται να
θεωρεί ως μόνη συγγένεια, φιλία και δόξα του, την διακονία της δικαιοσύνης,
αλλά και συνάμα ως μόνη αλλοτρίωση, έχθρα και αδοξία του, την αδικία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Σε πολλές περιπτώσεις το πάθος του φθόνου
φθείρει τον ηγεμόνα και τον οδηγεί σε εσφαλμένες αποφάσεις και ενέργειες. Δι’
αυτό ο Μέγας Φώτιος δεν παραλείπει να επισημάνει ότι: <b>«<i>ο φθόνος, πάση μεν ψυχή μεγάλη νόσος· μεγίστη δε, μάλιστα τοις εν
εξουσία</i>»</b>. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε πιο ολέθριο από το να θεωρεί ο άρχων
τους συνεργούς του στη ζωή και στα ζητήματα της πόλεως ως εχθρούς και να τους
επιβουλεύεται ως πολεμίους επειδή φθονεί την ενυπάρχουσα σε αυτούς αρετή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Μία ιδιαίτερη αναφορά του Αγίου Φωτίου για την
σχέση του ηγεμόνος προς τους ομοφύλους (ομοεθνείς) του προκαλεί το ενδιαφέρον.
Νουθετεί λοιπόν τον Ηγεμόνα να μην μεταβάλει ευχέρως και άνευ εμφανούς αιτίας
την προς τους ομοφύλους του διάθεση, επειδή η ευμένεια και η φιλανθρωπία προς
αυτούς κοσμεί και σώζει τον άρχοντα, ο οποίος δύναται να επικρατήσει των
πολεμίων του, αλλά να καταστραφεί υπό των οικείων του λόγω της ωμότητός του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο περινούστατος Πατριάρχης Φώτιος θεωρεί ως τέλειο πρότυπο
ηγεμόνος τον <b>«<i>ενάρετον</i>»</b> και <b>«<i>αρεταίς περικοσμούμενον</i>»</b> ηγεμόνα, ο
οποίος πρωτίστως θα πρέπει να είναι δίκαιος, επειδή εάν και οι άρχοντες
παρανομούν, τότε προκαλούν το μίσος και την οργή του πλήθους. Παράλληλα ο
σώφρων και έμπειρος ηγεμών θα πρέπει να «<i>θηρεύει</i>»,
ήτοι να αφουγκράζεται <b>«<i>των υπηκόων τας
γνώμας</i>» </b>και να τις λαμβάνει υπόψιν του για τις φιλίες, τις αποφάσεις και
τον τρόπο ασκήσεως της εξουσίας του. Επιπρόσθετα αποδεικνύεται η ποιότητα του
χαρακτήρος και το ήθος της προσωπικότητος του ηγεμόνος από τον τρόπο με τον
οποίο <b>«<i>τα κατά την αυτού οικίαν οικονομεί</i>»</b>,
αλλά και πως συμπεριφέρεται στην γυναίκα, τα παιδιά και τους υπηρέτες του,
καθώς επίσης πώς μεταχειρίζεται του φίλους του και ποιές είναι οι διαθέσεις του
προς τους γείτονές του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Με την όλη συμπεριφορά, την κρίση και τις
αποφάσεις του ένας Ηγεμών καθίσταται πρότυπο, υγιές και αγαθό ή νοσηρό και
κακό, για τον λαό και πολύ περισσότερο θεωρείται ακριβοδίκαιος και «<i>κριτής άριστος</i>», όταν επισκοπεί πρώτα
τις δικές του άτοπες πράξεις και προσπαθεί να τις διορθώνει, αισθανόμενος
ντροπή να επιπλήττει τους άλλους παρόλο που και ο ίδιος είναι ανέντιμος.
Σύμφωνα με τις προτροπές του νουνεχέστατου Ιερού Φωτίου ο ηγεμών οφείλει να
επαινεί τις άριστες πράξεις όχι μόνο με λόγους αλλά και με κάθε άλλο τρόπο
προκειμένου να αναδείξει τους εντίμους και τις τίμιες πράξεις τους, ώστε να
τους καταστήσει πρότυπα προς μίμηση στους λοιπούς ανθρώπους. Παράλληλα είναι <b>«<i>αληθώς αρχής εννόμου και επιστασίας έργον</i>»</b>
όταν ο σοφός ηγεμών προνοεί για όλους και σε άλλους μεν είναι επιεικής για να
βελτιωθούν και σε άλλους επιτιμητικός για να σωφρονισθούν και να ανανύψουν εκ
της ατιμίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στο πλαίσιο αυτό ο Ιερός Πατήρ προτρέπει
τους ηγεμόνας να μετέρχονται ποικίλων μεθόδων και τρόπων για να παιδαγωγούν τον
λαό και άλλους μεν να τιμωρούν, άλλους δε να ψέγουν και ορισμένους αξίους και
εντίμους να επαινούν και να ευεργετούν. Εάν όμως χωρίς διάκριση και ορθοκρισία οι ηγήτορες
ευεργετούν τους πολεμίους, είναι προδότες και εάν επαινούν τους φαύλους, είναι
ανατροπείς της καθεστηκυίας πολιτείας. Μέγιστο μάλιστα ατόπημα θεωρεί το να μην
τιμά ο άρχων τον πολλά και άξια κατορθούντα άνθρωπο, οπότε <b>«<i>εις την αυτήν ακοσμίαν την πολιτείαν
καταστρέφει</i>», </b>επειδή ακριβώς όπως ο άρχων είναι φοβερός για τους
αδικούντες, άλλο τόσο θα πρέπει να είναι φύλακας και ασφάλεια για τους νομίμως
και δικαίως πολιτευομένους. Συνεπώς, στους αρίστους πρέπει η αγάπη του ηγεμόνος
και στους ρέποντες προς την φαυλότητα ο φόβος ως μέσο αποτροπής και παιδαγωγίας,
αλλά όχι ως έκφραση μίσους, οργής και εκδικήσεως.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Σε κάθε δε περίπτωση επιβάλλεται να
επιδιώκει την καταστολή των ερίδων μεταξύ του λαού, επειδή, σύμφωνα με την
εφυέστατη προσέγγιση του Ιερού Φωτίου, η κοινή φθορά, η διχοστασία και ο
εμφύλιος σπαραγμός στηρίζουν τους τυράννους και όχι τους αληθείς άρχοντες, οι
οποίοι έχουν ιερό χρέος <b>«<i>αστασιάστον
συντηρείν την ομόνοιαν των υπηκόων· εν γαρ τη των αρχομένων σωτηρία το βάθρον
αυτοίς πέπηγε της εξουσίας</i>».</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Από τον ενάρετο ηγεμόνα ο Μέγας Φώτιος
απαιτεί να αποφεύγει τους όρκους, επειδή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: <b>«<i>προπετής όρκος, πρόχειρος επιορκία</i>».</b>
Κατά τον ίδιο, ο ενάρετος και σοφός ηγεμών οφείλει να τιμά τους ευεργέτες του
για όσα ευεργετήματα και χάριτες εδέχθη και να είναι άνθρωπος ευγνωμοσύνης, ο
οποίος ανταποδίδει μετά προθυμίας τις χάριτες, επειδή αγνώμονες είναι οι
φαύλοι, αλλά και να αποφεύγει την απάτη, επειδή <b>«<i>απάτη μεν απανταχού ασθενείας ομολογία</i>», </b>επιλέγοντας να είναι ευθύς
στον λόγο και τους σχεδιασμούς του ακόμη και έναντι των πολεμίων του. Σε πολλές
περιπτώσεις η αποστροφή ή η κατά μέτωπον επίθεση έναντι των μη φιλικά
διακείμενων ανθρώπων γεννά χαλεπωτέρους εχθρούς. Γι’ αυτό ο σοφός ηγεμών είναι
λυσιτελέστερο να ευεργετεί παρά να επιτίθεται διότι <b>«ο<i> ευεργετών ή φίλον παρασκεύασεν αντί εχθρού, ή πάντως πραότερον εχθρόν</i>».
</b>Συνακόλουθα, κατά τον Πατριάρχη Φώτιο, οι άρχοντες επιβάλλεται να αποφεύγουν
την ψευδολογία και τις εύκολες υποσχέσεις διότι οι μη εκπληρούμενες υποσχέσεις,
οι οποίες γεννούν φρούδες ελπίδες, προκαλούν την δυσμενή κρίση των ανθρώπων
έναντι του ακρίτως υποσχομένου ηγεμόνος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Οι νουθετήριες προτροπές και λοιπές
παιδαγωγικές συμβουλές του Πατριάρχου Φωτίου προς τους άρχοντες στοχεύουν στην
πνευματική καλλιέργεια του <b>«<i>ταμείου της
ψυχής</i>»</b> τους και στη λυσιτελέστερη άσκηση της εξουσίας τους ως προϊόν
πνευματικής ωριμότητος και εναρέτου βιοτής. Διδάσκει λοιπόν επιπρόσθετα ο Ιερός
Πατήρ ότι ο ηγεμών τις προσωπικές δοκιμασίες του θα πρέπει να τις υπομένει με
γενναίο φρόνημα και των υπηκόων του να τις αντιμετωπίζει με συμπόνοια και
ευαισθησία. Ιδιαίτερα αναλύει το τυφλό πάθος του θυμού και μετ’ επιτάσεως προτρέπει
τους άρχοντες να αποφεύγουν σε κάθε λόγο ή ενέργειά τους να έχουν «<i>συνοδοιπόρο</i>» τους τον θυμό, αλλά την
επιείκεια και τον διακριτικό έλεγχο ως παιδαγωγικά μέσα νουθεσίας και
σωφρονισμού ακόμη και για τους πλέον απειθείς. Μάλιστα είναι περισσότερο λυσιτελές
να είναι κάποιος ταχύς στις ευεργεσίες και βραδύς στις οργιλώδεις τιμωρίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Οι άρχοντες με τις πράξεις τους, τον λόγο
τους και την εν γένει συμπεριφορά τους δεν θα πρέπει να διαψεύδουν εκείνους που
τους πιστεύουν και τους εμπιστεύονται, αλλά και να αποφεύγουν την οίηση και την
συνύπαρξη με ανθρώπους οιήσεως.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του
Πατριάρχου Φωτίου για την σχέση των αρχόντων με τις γυναίκες καθώς και το πώς
αυτή η σχέση τους επηρεάζει στην άσκηση της κρατικής εξουσίας. Θεωρεί ο Ιερός
Πατήρ ότι η γυναίκα ως σύζυγος είναι βοηθός βίου για τον ηγεμόνα, ο οποίος όταν
επιλέγει τη μονογαμία βιώνει την <b>«<i>κοινωνίαν
ημέρου και φιλανθρώπου βίου και πολιτείας ευνομουμένης</i>», </b>αλλ’ όταν
καταβάλλεται υπό των ηδονών της πολυγαμίας, τότε αυτό είναι <b>«<i>υπέραισχρον και μιαρόν, και της των αλόγων
ακολασίας και ακαθαρσίας</i>»</b>. Κατά τον ίδιο, ο ηγεμών θα πρέπει να αγωνίζεται
εναντίον των αισθήσεων τις οποίες πυρπολεί η όψη, ο ήχος της φωνής και το
κάλλος του σώματος των γυναικών διότι υποδουλώνεται σε αυτά και απολύει τον <b>«<i>αυτοδέσποτον λογισμόν</i>» </b>υπό το κράτος των
του σώματος λογισμών που ως κύματα ταραχής και ζάλης συγκλονίζουν την ύπαρξή
του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η μέθη κα οι τρυφές των αρχόντων θεωρούνται
από τον εγκρατή Ιερό Φώτιο ως ναυάγιο των αρχομένων και της νηός της κυβερνωμένης
πολιτείας, στην οποία ο κυβερνών δεν θα πρέπει να οδηγεί ουδένα άνθρωπο στην
απόγνωση, αλλά με αφορμή κάποια πτώση του να τον επικουρεί να εγερθεί
προκειμένου να μην επαναλάβει το πταίσμα της πτώσεως. Ως πρότυπο όλων ο ηγεμών
είναι ωφέλιμο να παραδειγματίζει τον λαό ασκούμενος στους εκουσίους και κυρίως
στους ακουσίους πόνους επιδιώκοντας όχι μόνο να αποτρέπει τους ανθρώπους από
κάθε εφήμαρτη πράξη αλλά και ο ίδιος να αποφεύγει πάσα ροπή <b>«<i>προς το αμαρτάνειν</i>»</b>. Η διά των λόγων
ύβρη, την οποία εκστομίζει ο ηγεμών είναι ωσάν πληγές μαστίγων στο σώμα των
ελευθέρων ανθρώπων και γι’ αυτό ο θεοφόρος Πατήρ καταδικάζει την ευτραπελία και
τους χυδαίους χαριεντισμούς παντός ανθρώπου και πολύ περισσότερο των αρχόντων,
που πολλές φορές προκαλούν επώδυνες ζημίες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Αξιοσημείωτη είναι η προτροπή του
Πρωθιεράρχου Αγίου Πατρός να αντιμετωπίζει ο ηγεμών με πραότητα και σύνεση
ακόμη και τις πλέον επικίνδυνες καταστάσεις παρά με την φλόγα του πάθους που
περισσοτέρους κινδύνους εγκυμονεί. Ως απόδειξη της ικανότητος του άρχοντος να
κυβερνά θεωρεί την σπουδή και την ευβουλία, την εκ των προτέρων επιμέλεια και
φροντίδα όλων των καταστάσεων, ευχάριστων και δυσάρεστων, και όχι την αδιαφορία
και την ραστώνη. Εξάλλου, οι συνετοί ηγεμόνες απωθούν τα δυσχερή δι’ ευβουλίας
και διευθετούν τα συμβαίνοντα με καλή διάθεση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ως άριστος γνώστης και εμειρότατος ψυχοανατόμος
των ανθρώπων που κατέχουν δημόσια αξιώματα και ασκούν κρατική εξουσία ο Μέγας
Φώτιος διδάσκει ότι είναι απόδειξη έμφρονος και ωρίμου, ευσταθούς και
μεμετρημένου ανδρός, όταν επιτυγχάνει υψηλά κατορθώματα, να μην φυσιούται και
να μη γίνεται αλαζών αλλά να αντιμετωπίζει την <b>«<i>ευπραγία</i>» </b>στη ζωή του διαλύοντας και τον φθόνο των γύρω του. Τις δε
δοκιμασίες του βίου να υπομένει με γενναίο φρόνημα και χωρίς την αθυμία της
διανοίας γνωρίζοντας το <b>«<i>τρεπτόν, και
άστατον, και αβέβαιον των ανθρωπίνων</i>», </b>επειδή είναι απόδειξη αφροσύνης,
κουφότητος και απειροκαλίας να επαίρεται κάποιος <b>«<i>εν ταις ευπραγίαις</i>»</b> και λόγω τις αθυμίας του στις δυσπραγίες να
καταπίπτει και να ασχημονεί. Νουθετεί μάλιστα τον ηγεμόνα να είναι προσεκτικός
σε κάθε είδους καινότητες και καινοτομίες, επειδή υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος
προκλήσεως μείζονος ζημίας. Να επιχειρεί δε αυτές μόνον όταν θεωρεί ότι
δύνανται να είναι επωφελείς για την κοινωνία και αφού είναι καλώς <b>«<i>εγγεγυμνασμένος</i>»</b> σε τέτοιου είδους
ενέργειες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Σύμφωνα με τις διδαχές και νουθεσίες του
Αγίου Φωτίου η εύνοια των αρχομένων είναι για τον ηγεμόνα κραταιοτέρα και
ασφαλεστέρα <b>«<i>όπλων και ανδρείας και
στρατηγίας</i>»</b>, επειδή μόνο όταν είναι παρούσα και στρατηγούσα η εύνοια του
λαού, είναι χρήσιμα και τα όπλα και η ανδρεία και η στρατηγία. Αυτή μάλιστα η
του λαού εύνοια ανθεί υπέρ του ηγεμόνος μόνον όταν αυτός με εχέφρονα διάνοια
και αγάπη επικουρεί και επιμελείται <b>«<i>εν
οις έκαστος έχει χρείαν</i>» </b>και μάλιστα στις συμφορές του, επειδή <b>«<i>η ευδαιμονία των υπεξουσίων, άκραν
ανακηρύττει σύνεσιν και δικαιοσύνην της εξουσίας</i>»</b>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ο εν Πατριάρχαις Άγιος Φώτιος ο Μέγας
κατακλείει την νουθετήρια και άκρως διδακτική και αρίστης πολιτικής παιδαγωγίας
επιστολή του προς τον Ηγεμόνα των Βουλγάρων Μιχαήλ, την οποία κατονομάζει ως <b>«τ<i>ινά θεία συμβόλαια και αρετής αρχετύπους
πίνακας</i>»</b>, επειδή ακριβώς αποτ<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>ελεί διαχρονικό <b>«<i>εγχειρίδιο περί της ορθής ασκήσεως της
πολιτικής τέχνης</i>»,</b> ακόμη και για τους συγχρόνους όπου γης πολιτικούς άνδρες
και γυναίκες, με την εξής διδαχή:<b> «<i>περί
ων αν ευ πράξης, είτε εν τω οικείω βίω, είτε εν τω κοινώ της πολιτείας, τω Θεώ
ανατιθέναι δικαίου την αιτίαν. Ούτω γαρ μάλλον τε αυτόν επίκουρον έξεις, και
θεοφιλής είναι δόξεις, και κούφον σεαυτόν και αλαζονικόν ουκ ελέγξεις, και του
φθόνου δείξεις περιτεθραυσμένας τας ακίδας</i>». <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b> </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Υ.Γ.: Η
Ορθόδοξος κατ’ Ανατολάς Εκκλησία του Χριστού έχει ορίσει ως εόρτιο ημέρα μνήμης
του Μεγάλου Οικουμενικού Πατριάρχου Αγίου Φωτίου Α΄, την 6<sup>η</sup>
Φεβρουαρίου εκάστου έτους. Είθε οι πρεσβείες του να είναι καρποφόρες υπέρ της
επαναλειτουργίας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης η οποία επί 48 έτη
(1971-2019) αδίκως καθεύδει, δοθέντος ότι ο Άγιος Φώτιος αναφέρεται ως ιδρυτής
της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης επί του λόφου της Ελπίδος ή των Παπάδων, καθώς
και ως Πνευματικός Έφορος και Πάτρωνας της Σχολής. <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b>
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<br />
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
</div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16.0pt;"><br /></span></i></b>
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 16.0pt;"><br /></span></i></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsaGPbJIovpih-2vTAwzLYHKe31j1SwfJn2KhqT_ATV2lY5uKU_-7LzZklTFgM7kz6VjmwWJ1OMoEVhKWtc0LrSiERZY3pWD0m3FT5JxDUUSPTkTo_zTpn4arc95V3GRDAzpe9Xe471Jg/s1600/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<b><span style="color: red; font-family: "athonite normal" , "serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="color: blue;"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ : ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΕΡΓΟΝ ΑΡΧΟΝΤΟΣ - ΙΩΑΝΝΗΣΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></span><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<br /></div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-4274887772536556832024-02-02T02:30:00.000+02:002024-02-02T22:42:16.827+02:00IN MEMORIAM ERGA OMNES : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΩΝ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γράφει
ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς <o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: x-large; line-height: 115%;"><i>IN MEMORIAM ERGA OMNES</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.5pt; line-height: 115%;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.5pt; line-height: 115%;">Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ </span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.5pt; line-height: 115%;">ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ </span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.5pt; line-height: 115%;">ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ <br />ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ </span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.5pt; line-height: 115%;">ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΩΝ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><i>«Φρίττουσι
και τρέμουσιν»</i> οι αδελφοί Ορθόδοξοι εν Μόσχα ρασοφόροι για την αναληφθείσα υπό της
Πρωτοθρόνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας φιλόστοργη πρωτοβουλία να ασκήσει
το απολύτως αυτεξούσιο, κυριαρχικό και απαραμειώτως αδιαπραγμάτευτο προνόμιο
και δικαίωμα αυτής «του χορηγείν το αυτοκέφαλον και αυτόνομον καθεστώς» σε μία
τοπική θυγατέρα Ορθόδοξη Εκκλησία.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
καθ’ όλα λογιώτατος εν λογίοις αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (
Φιλιππίδης) ως ένας των τριών εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την
εν έτει 1930 στο Άγιο Όρος συγκληθείσα « Γενική Προκαταρκτική Διορθόδοξη
Επιτροπή πασών των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών», ανεκοίνωσε στο διορθόδοξο
σώμα πέντε εισηγήσεις επί διαφόρων εκκλησιαστικών ζητημάτων και σε μία εξ
αυτών, υπό τον τίτλο: <b><i>«Καθορισμός των
όρων της ανακηρύξεως και αναγνωρίσεως του αυτοκεφάλου Εκκλησίας τινός ωσαύτως
καθορισμός των όρων της αναγνωρίσεως Εκκλησίας τινός ως αυτονόμου»,</i> γράφει
σχετικώς τα κάτωθι: </b><i><b>«κατά ταύτα, όρια προς χορήγησιν του αυτοκεφάλου είναι: α)
η πλήρης πολιτική ανεξαρτησία και αυτοδιοίκησις Ορθοδόξου Έθνους και η
συγκρότησις αυτού εις κράτος ομόδοξον, β) η κανονική αίτησις των ενδιαφερομένων εκκλησιαστικών και
πολιτικών αρχών προς την Μητέρα Εκκλησίαν περί χορηγίας του Αυτοκεφάλου και γ)
συγκατάθεσις και ευλογία της Μητρός Εκκλησίας υπό την δικαιοδοσίαν της οποίας
υπέκειτο μέχρι τούδε. Ενώ εις την αρχαίαν Εκκλησίαν το δικαίωμα της ιδρύσεως ή
αναγνωρίσεως αυτοκεφάλου Εκκλησίας απέκειτο τη Οικουμενική Συνόδω ως ανωτάτη
νομοθετική Αρχή της καθόλου Εκκλησίας. Ανακηρύττουσα δε ούτω η Μήτηρ Εκκλησία
την απ' αυτής χειραφετουμένην Εκκλησίαν αυτοκέφαλον, αναγγέλλει τούτο εις τας
λοιπάς αυτοκεφάλους Εκκλησίας ων όμως η συγκατάθεσις δεν είναι όρος προς
χορηγίαν του Αυτοκεφάλου».</b></i></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><i><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οι
ως άνω τρεις όροι, όπως διετυπώθησαν υπό του Μητροπολίτου Τραπεζούντος
Χρυσάνθου ισχύουν κατά πάντα και πληρούνται απολύτως στην περίπτωση της
θυγατρός Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας, η οποία υπάρχουσα πλέον σε έδαφος του
ανεξαρτήτου κράτους της Ουκρανίας, ουδέποτε
εξεχωρήθη ή παρεχωρήθη στον Μόσχας, παραμένουσα και διατελούσα
διαχρονικώς έδαφος της κανονικής εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, παρά την αντικανονική υπερόρια εισπήδηση της τοπικής Ορθοδόξου εν
Ρωσία Εκκλησίας επ' αυτής, καίτοι ουδέποτε η Μόσχα υπήρξε «Μητέρα Εκκλησία» της
Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας, όπως προανεφέρθη κατά την μνημόνευση του
σχετικού αποσπάσματος από τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο διά του οποίου
παρεχωρήθη, εν έτει 1924, υπό του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου το
αυτοκέφαλο εκκλησιαστικό διοικητικό καθεστώς στην Ορθόδοξη εν Πολωνία Εκκλησία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξιον
ιδιαιτέρας μνείας είναι εν προκειμένω το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης
Τραπεζούντος Χρύσανθος ετοποθετήθη τοιουτοτρόπως απαντώντας «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">expressis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">verbis</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">»
στον εκπρόσωπο της Ορθοδόξου εν Σερβία Εκκλησίας, η οποία αναφορικώς με την εν
έτει 1924 χορήγηση του Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος στην
Ορθόδοξη εν Πολωνία Εκκλησία υπό του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου
εθεωρούσε -παντελώς αβασίμως και αντικανονικώς- ότι αυτό θα έπρεπε να χορηγηθεί
υπό της Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας<b> <i>«…αφ’ης
απεχωρίσθη διά της ανακηρύξεως της Πολωνίας ως κράτος ανεξάρτητον».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ουδόλως
όμως ο πολύς Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος αφήκε αναπάντητη την μετέωρη
και σαθρή τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ορθοδόξου εν Σερβία Εκκλησίας, η οποία
ατυχώς και αστόχως μέχρι τότε δεν είχε αναγνωρίσει το χορηγηθέν Αυτοκέφαλο,
επισημαίνοντας άνευ λεκτικών διπλωματικών περιστροφών ότι : <b><i>«…Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως φρονεί
ότι κανονικώς εχορήγησε</i> </b><i><b>το Αυτοκέφαλον
εις την Πολωνικήν Εκκλησίαν, διότι αυτή υπαγομένη άλλοτε κανονικώς εις την Εκκλησίαν
Κωνσταντινουπόλεως, όλως αυθαιρέτως και άνευ της συγκαταθέσεως και ευλογίας του
Οικουμενικού Πατριαρχείου υπήχθη εις την Ρωσσικήν Εκκλησίαν, όταν
διαμελισθείσης της Πολωνίας μέγα μέρος αυτής προσηρτήθη εις το Ρωσσικόν Κράτος.
Κανόνες ειδικοί, περί συστάσεως Αυτοκεφάλων Εκκλησιών δεν υπάρχουν. Εκ τινων
όμως κανόνων εξάγεται ότι ευρείαι πολιτικαί διοικήσεις είχον το δικαίωμα να
αποτελώσιν Αυτοκέφαλον εκκλησιαστικήν διοίκησιν. Εκ της αρχής ταύτης απέρρευσε
το Αυτοκέφαλον των αρχαίων Εκκλησιών Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων,
Κύπρου και η αρχή αύτη καθιερώθη διά της κατόπιν Πράξεως της Εκκλησίας, ήτις
ανεγνώρισε το Αυτοκέφαλον της Ιβηρίας και Ρωσσίας εις αρχαιοτέρους χρόνους,
Ελλάδος, Σερβίας, Ρουμανίας και Πολωνίας κατά τους νεωτέρους χρόνους».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
δε πάσα αντικανονική, αντιεκκλησιαστική, εθνοφυλετική, ιμπεριαλιστικώς
επεκτατική μετά πλήρους αντορθοδόξου, παπακαισαρικόφρονος βατικανείου νοσηρού
και μωροφιλοδόξου φρονήματος πράξη και ενέργεια εκπηγάζει από τα τέλη του 19<sup>ου</sup>
αιώνος και μέχρι σήμερον από τους εν Μόσχα Ρώσους ρασοφόρους της ως «ανυπάκουου
ταραξίου και υπονομευτού της Πανορθοδόξου Ενότητος» δρώσης τοπικής Ορθοδόξου εν
Ρωσία Εκκλησίας, <b>όπως στις περιπτώσεις καταπατήσεως του ΚΗ΄ (28) Κανόνος της εν
Χαλκηδόνι Δ' Αγίας και Ιεράς Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.) περί της λεγομένης
« Ορθοδόξου Διασποράς», καθώς και στα ακανθώδη ζητήματα χορηγήσεως ή
αναγνωρίσεως του Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος της
Ορθοδόξου εν Γεωργία Εκκλησίας, της Ορθοδόξου εν Πολωνία Εκκλησίας, της Ορθοδόξου εν Τσεχοσλοβακία Εκκλησίας, νυν δε της Ορθοδόξου εν Ουκρανία
Εκκλησίας, και ακόμη στην περίπτωση της υπό του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου
επανενεργοποιήσεως του Αυτονόμου εκκλησιαστικού καθεστώτος στην Ορθόδοξη εν
Εσθονία Εκκλησία, αλλά και στις περιπτώσεις εξοργιστικώς αντικανονικής
υπερορίου δράσεως αυτής διά της χορηγήσεως δήθεν αυτοκεφαλίας στην εν Αμερική
ανυπόστατη και αντικανονική λεγομένη «Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία» (</b></span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Metropolia</b></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>), και φυσικά στην υπερόρια αντικανονική
εκκλησιαστική δράση αυτής στην Κίνα και την Ιαπωνία,</b> άξια ιδιαιτέρας μνείας εν
προκειμένω είναι τα όσα γράφει, τεκμηριωμένη γραφή, ο αοίδιμος λόγιος
Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης Βαρνάβας ( Τζωρτζάτος ) περί της όλως και
ευθέως αντικανονικής και εξοφθάλμως
υπερορίου εισπηδήσεως του Μόσχας στα </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">interna</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">corporis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">της υπό την απόλυτη εκκλησιαστική
δικαιοδοσία του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου διατελούσης Ορθοδόξου εν
Πολωνία Εκκλησίας, διά της αυθαιρέτου υπ΄ αυτού χορηγήσεως σε Αυτήν του
Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος, ο οποίος ως περί τα ιστορικά
και νομοκανονικά άριστος γνώστης αναφέρει σχετικώς τα κάτωθι:<b> <i>«Διά την υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου
ανακήρυξιν εις αυτοκέφαλον της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πολωνίας διεμαρτυρήθη το
1927 ο τότε Τοποτηρητής του Ρωσικού Πατριαρχικού Θρόνου και από του 1943
Πατριάρχης Μόσχας Σέργιος, φρονών, ότι το τοιούτο απετέλει αποκλειστικόν
δικαίωμα του Πατριαρχείου της Ρωσίας, ανανεώσας το 1930 τας ενστάσεις αυτού, το
δε 1948, μετά την εκ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσάρτησιν εις την Σοβιετικήν
Ένωσιν των ανατολικών εδαφών της Πολωνίας, ένεκα της οποίας το πλείστον του
Ορθοδόξου πληθυσμού ευρέθη υπό την εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν της Εκκλησίας τη
Ρωσίας, και την καθεστωτικήν εν Πολωνία μεταβολήν, του Μητροπολίτου Διονυσίου
εξαναγκασθέντος εις περιορισμόν μέχρι του θανάτου του, ο Πατριάρχης Ρωσίας
Αλέξιος, θεωρών το δοθέν αυτοκέφαλον ως μη υφιστάμενον, εχορήγησε διά Πράξεως
της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, από 22ας Ιουνίου 1948,
επικυρωθείσης υπό της Ιεραρχίας αυτής, νέον αυτοκέφαλον, ανακοινώσας την πράξιν
ταύτην διά Γράμματος αυτού προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Εις την ήκιστα προς το Ορθόδοξον
κανονικόν πνεύμα, αλλά και προς την αδελφικήν συνεργασίαν μεταξύ των Ορθοδόξων
Εκκλησιών και την προς την Πρωτόθρονον Μητέρα Εκκλησίαν προσοχήν και ευλάβειαν
συμβιβαζομένην ταύτην ενέργειαν σαφώς αντετάχθη, ότι η εν Πολωνία Ορθόδοξος
Εκκλησία απολαύει του παρά του Οικουμενικού Πατριαρχείου χορηγηθέντος εν έτει
1924 και υπό πασών των Εκκλησιών αναγνωρισθέντος Αυτοκεφάλου και ότι κανονικώς ηγείται
αυτής ο Μακ. Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Διονύσιος… της επί του
θέματος τούτου αμφισβητήσεως και διενέξεως συνεχισθείσης, τελικώς οι δεσμοί της
Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πολωνίας μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου
αποκατεστάθησαν επί του Μητροπολίτου Τιμοθέου (1961- 1962) και έκτοτε
διατηρούνται αδιατάρακτοι εν αδελφική συνεργασία των δύο Εκκλησιών».</b> </span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Για τα ως άνω
γραφέντα υπό του μεγάλου εν Ιεράρχαις Μητροπολίτου Κίτρους και Κατερίνης
Βαρνάβα περί των αντικανονικών και
αντιεκκλησιαστικών ιμπεριαλιστικών, ανίερων και ανόμων, ατοπημάτων των εκάστοτε
εν Μόσχα εκκλησιαστικών ηγητόρων και οι λίθοι κεκράξονται…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/" target="_blank">IN MEMORIAM ERGA OMNES : Η ΥΠΟΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-45129371857544801562024-02-02T00:30:00.000+02:002024-02-02T12:51:19.899+02:00ΤΟΙΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΑΙΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΑΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΤΡΑΓΙΚΩΣ ΜΙΣΘΑΡΝΟΙΣ ΠΕΙΘΗΝΙΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ - Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM - «ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ» : ΟΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΟΙΚΙΕΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γράφει
ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 16pt;">ΤΟΙΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙΣ</span></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 16pt;">ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΑΙΣ
ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΑΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ</span></i></b><b><span style="font-size: 16pt;"><br />
<i>ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΤΡΑΓΙΚΩΣ ΜΙΣΘΑΡΝΟΙΣ ΠΕΙΘΗΝΙΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ</i></span></b></span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: 16pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ
ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM</span></span></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: 16pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> «ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-size: 16pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ΟΙ ΥΠΟ ΤΟΥ
ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΟΙΚΙΕΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ</span><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoListParagraph" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 26.35pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η πρωτεύθυνη
κηδεμονική πρόνοια και μέριμνα της Πρωτοθρόνου και Προκαθημένης διακονικής
κενώσεως της πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας για την κανονική και ορθοδόξως εκκλησιολογική οικονομία
των ζητημάτων λυσιτελούς διαποιμάνσεως της Ορθοδόξου Διασποράς αποτελεί «</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">sine</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">qua</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">non</span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">» αναγκαίο όρο και προϋπόθεση της Πανοθροδόξου Ενότητος
και της ευστάθειας των διορθοδόξων εκκλησιαστικών σχέσεων μεταξύ των κατά τόπου
Ορθοδόξων Εκκλησιών.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoListParagraph" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 26.35pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ιστορικά
εκκλησιαστικά κείμενα περί της Ορθοδόξου Διασποράς και της διαποιμάνσεως των εν
Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Παροικιών Ρωσικής Παραδόσεως του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου
Οικουμενικού Πατριαρχείου από της εποχής του αοιδίμου και μεγάλου εν
Πατριάρχαις Φωτίου Β' (1929-1935), Αθηναγόρου Α΄ (1948-1972 και μέχρι της
πατριαρχείας Βαρθολομαίου του Α΄.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
προαιώνια κηδεμονική διακονική πανορθόδοξη πρόνοια, το αδαπάνητο σταυρικό
ιερώτατο χρέος και το απαραμειώτως αδιαπραγμάτευτο προνόμιο της Πρωτοθρόνου και
Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας
για την κανονική και ορθοδόξως εκκλησιολογική εξοικονόμηση των ζητημάτων λυσιτελούς
διαποιμάνσεως της Ορθοδόξου ανά την υφήλιο Διασποράς αποτελούν «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">sine</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">qua</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">non</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">» αναγκαίο όρο και προϋπόθεση της πανοθροδόξου
ενότητος, κανονικότητος, ειρηνεύσεως και ευστάθειας των διορθοδόξων
εκκλησιαστικών σχέσεων μεταξύ των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ο δε
αοίδιμος εν Οικουμενικοίς Πατριάρχαις Σαμουήλ ο Α΄ (1776) αναφερόμενος στο
αρχιδιακονικό προνόμιο του Αποστολικού, Πατριαρχικού και Οικουμενικού Θρόνου να
ενεργεί κενωτικώς και αυτοθυσιαστικώς υπέρ της ευσταθείας των κατά τόπους Αγιωτάτων
του Θεού Εκκλησιών γράφει ότι ο Πρώτος αυτός εν Ορθοδόξοις όντως Πρωτόκλητος
Θρόνος του Στάχυος, <b><i>« κατά το ανέκαθεν προνόμιον του Αγιωτάτου Αποστολικού Πατριαρχικού
Οικουμενικού Θρόνου,όστις είωθεν όλαις φροντίσι και προνοητικαίς επισκέψεσι
χείρα βοηθείας ορέγειν, προνοείσθαι τε και περιποιείσθαι τας βοηθείας δεομένας
εκασταχού επαρχίας τε και παροικίας».</i></b></span></div>
<a name='more'></a><b><i><o:p></o:p></i></b><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
πανορθόδοξη υπεροχική κηδεμονική πρόνοια και ανύστακτη μητρική μέριμνα της του
Χριστού Αγίας Μεγάλης Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας δεν υποκρύπτει και
ουδόλως εμπεριέχει νοσηρά σπέρματα της καρκινωματικής ασθένειας του <i>«εθνοφυλετικού τύφου»</i> και ουδαμώς
θεραπεύει το αλλότριο προς την Ορθοδοξία <i>«βατικάνειο
πνεύμα»</i> κάποιας ιδιότυπης ή ιδιαζούσης εκκλησιαστικής επικυριαρχίας αλλά τω
όντι αποτελεί σταυρική κενωτική αρχιδιακονία για την εδραίωση της
Χριστοφθέγκτου ρήσεως και προτροπής <i>«ίνα
ώσιν εν».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Περί
της πανοθροδόξου αυτής υπεροχικής διακονικής κηδεμονικής προνοίας και μερίμνης
της Προκαθημένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος
Εκκλησίας αποφθέγγεται ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Παΐσιος Β΄ προς τον
Αλεξανδρείας Ματθαίο, όταν υπογραμμίζει ρητώς και εμφατικώς ότι: <b><i>«Η
Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, προς τοις άλλοις προνομίοις και την των
απασών των εκκλησιών μέριμναν πρώτιστον προνόμιον έχουσα, οία κοινή φιλόστοργος
μήτηρ και κεφαλή ου μόνον των εγγύς, αλλά και των πόρρω μελών τε και μερών
αυτής, σαφώς τε και κηδεμονικώς προνοουμένη και επίσης πασί τε και χάριτας
επιχορηγουμένη, διαφόροις αντιληπτικοίς τρόποις αντιλαμβάνεσθαι τούτων, είωθεν
ώστε μηδεμίαν των καθηκόντων αυτής στερίσκεσθαι∙ ουδέν γαρ παρ' αυτή απρονόητον
και ατημέλητον…».</i></b> Εντός του αυστηρού αυτού ορθοδόξου κανονικού και
εκκλησιολογικού πλαισίου ο της υφήλιον Ορθοδοξίας Πρωτόκλητος και Πρωτεύθυνος
Οικουμενικός Θρόνος ασκεί το ύψιστο, απαράγραπτο, απαραμείωτο και απολύτως
αδιαπραγμάτευτο αυτεξούσιο κυριαρχικό προνόμιο <i>«του ηγείσθαι της Ορθοδοξίας»</i>, κατά την αποφθεγματική ρήση και
γραφή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, υπέρ της ενότητος και
ευστάθειας των Αγιωτάτων του Χριστού Ορθοδόξων Εκκλησιών, και διακηρύττει τοις
εγγύς και τοις μακράν, ότι <b><i>«…ο της Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχικός
Θρόνος, άτε δη Οικουμενικός ων, προνόμιον έκπαλαι κέκτηται παρά των θείων και
ιερών κανόνων εις τας εκασταχού της Οικουμενικής Εκκλησίας, τα παρεμπίπτοντα εν
αυταίς εκκλησιαστικά αναγκαία ζητήματα διερευνάν και εξετάζειν…».</i></b><i><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
δε αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Μάξιμος ο Ε΄ (1946-1948) μεταξύ άλλων
επιμαρτυρεί αποφαινόμενος πρωθιεραρχικώς οτι η Πρωτόκλητος και Προκαθημένη εν
Ορθοδόξοις Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία <b><i>«…
δεν είναι μία τις των Εκκλησιών, τουτέστιν εκκλησιαστικός οργανισμός, μόνον εν
τη ιδία αυτού κανονική περιοχή κινούμενος και ενεργών προς εκπλήρωσιν του θείου
σκοπού, ον επιδιώκει πάσα επί μέρους Εκκλησία. Είνε, κατά την παράδοσιν των
αιώνων και την κοινήν αναγνώρισιν, η Πρωτόθρονος Εκκλησία, η πρώτη εις τιμήν εν
ταις αδελφαίς, αλλά και εις ευθύνην διεκκλησιαστικήν. Είνε η συνισταμένη των
κατά μέρος εκκλησιαστικών δυνάμεων, ο σύνδεσμος, ο και εξωτερικώς συνδέων προς
αλλήλας εις αγάπην και ειρήνην τας Εκκλησίας του Χριστού».</i></b> Πάντα ταύτα
επιβεβαιοί και ο επιφανής και διαπρεπής Ρώσος Ιστορικός </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">I</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Sokoloff</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">, ο οποίος στο
περισπούδαστο αυτού πόνημα, υπό τον τίτλο: <b><i>«Το Βυζάντιον, Φύλαξ της Ορθοδοξίας» </i>γράφει
ότι <i>«Η Ορθοδοξία εδημιούργησεντον ζώντα
οργανισμόν και τον αδελφικόν σύνδεσμον ομάδος όλης Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων
Εκκλησιών. Εν ταις Εκκλησίαις ταύταιςτην πρωτεύουσαν θέσιν κατείχαν η Εκκλησία
Κωνσταντινουπόλεως. Η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, θεμελιωμένη επί των δογμάτων
και των κανόνων της οικουμενικής Εκκλησίας, παρά πάντα αυτής τα προνόμια,
ουδέποτε κατέτεινε προς υποδούλωσιν των λοιπών Ανατολικών Εκκλησιών, ήτοι της
Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Κύπρου,καίτοι η βυαντινή ιστορία ουκ
ολίγας παρέσχεν αφορμάς προςδεσποτείαν.Ούτω, πάσαι αι Ανατολικαί Εκκλησίαι
ετήρησαν την αυτοκέφαλον αυτών αξίαν, ην έλαβον κατά την εποχήν των
Οικουμενικών Συνόδων.Τηρούσαι δε την ανεξαρτησίαν αυτών,ταυτοχρόνως διατελούσιν
εν στενώ προς αλλήλας συνδέσμω και αμοιβαία σχέσει και αποτελούσιν εν όλον, ένα
ζώντα οργανισμόν. Ως ενωτική και συνδετική μεταξύ αυτών αρχή χρησιμεύει η
οικουμενική Ορθοδοξία, ως ενότης δογμάτων και θεμελιώδους κανονικού κώδικος, η
δι’ εκάστην εξ αυτών τήρησις του ανέκαθεν υφισταμένου αυτοκεφάλου, και ο
αδιάλειπτος αδελφικός σύνδεσμος εν τη κοινότητι των εκκλησιαστικών σκοπών, άνευ
μειώσεως ή πιέσεως της ανεξαρτησίας εκάστης αυτών».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις
Εκκλησία επαληθεύουσα έργοις ότι <i>«ουδέν
παρ' αυτή απρονόητον και ατημέλητον»</i> εμερίμνησε φιλοστόργως και επί της πατριαρχείας
του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Φωτίου Β΄ απεδέχθη εν έτει 1931 το
υποβληθέν σχετικό αίτημα του αοιδίμου Μητροπολίτου Ευλογίου, Εξάρχου των εν τη
Δυτική Ευρώπη Ρώσων Ορθοδόξων, οι οποίοι συγκροτούσαν τις Ορθόδοξες
Εκκλησιαστικές Παροικίες Ρωσικής Παραδόσεως στην Ευρώπη και επιθυμούσαν την εκκλησιαστική
- κανονική υπαγωγή τους στο εκκλησιαστικό δικαιοδοτικό κλίμα του Οικουμενικού
Πατριαρχείου. Ο αοίδιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Βασίλειος Σταυρίδης
αναφερόμενος στο συγκεκριμένο γεγονός γράφει ότι: <b><i>«Μεγάλη επιτυχία του Φωτίου Β΄
υπήρξεν η αποδοχή της αιτήσεως του Μητροπολίτου Ευλογίου (Βλαδίμηρος, Γεώργιος,
Γεώργιος) Εξάρχου εις την Δυτικήν Ευρώπην Ρώσσων Ορθοδόξων περί υποταγής αυτών
εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον (1931-1965, Αυτόνομος 1965-1971, Αρχιεπισκοπή
1971-). Η απόφασις αύτη απέδειξε την εις την πράξιν εφαρμογήν, μέσα εις τα
ευρύτερα πλαίσια της Ορθοδόξου Διασποράς, του ΚΗ' (28) κανόνος της Δ΄ εις την
Χαλκηδόνα Οικουμενικής Συνόδου (451) και των πρεσβείων τιμής του Οικουμενικού
Πατριαρχείου. Η Εξαρχία αυτή, με την σειράν των επιφανών ιεραρχών της, ως άνω,
με τον ιερόν κλήρον, το θεολογικόν ινστιτούτον του Αγίου Σεργίου και την εν
γένει πνευματικήν ακτινοβολίαν της αποτελεί μίαν από τας εκκλησιαστικάς
περιοχάς, διά τας οποίας σεμνύνεται ο Οικουμενικός Θρόνος».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ιχνηλατούντες
ιστορικώς το όλο χρονικό της παρουσίας και εκκλησιαστικής πορείας των Ορθοδόξων
Παροικιών Ρωσικής Παραδόσεως στην Δυτική Ευρώπη, οι οποίες αποτελούν μέρος της
λεγομένης Ορθοδόξου Διασποράς, αναγόμεθα στην εν έτει 1917 συντελεσθείσα
πολιτική καθεστωτική αλλαγή, η οποία εδραιώθηκε στην άλλοτε τσαρική Ρωσία όταν
επεκράτησαν οι Μπολσεβίκοι και περισσότεροι του ενός εκατομμυρίου Ρώσοι,
εκόντες - ακόντες, κατέφυγαν στην Δύση, οπότε απετέλεσαν ένα αξιοσημείωτο και
υπολογίσιμο πληθυσμιακά ορθόδοξο ποίμνιο της λεγομένης Ορθοδόξου Διασποράς, η
οποία σύμφωνα με τον σαφή και ακριβή, μη αποδεχόμενο ουδεμία αμφισβήτηση, ΚΗ' (28)
Κανόνα της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.) διοικείται
εκκλησιαστικώς υπό του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κατά
δε την δυσχείμερη εκείνη ιστορική περίοδο η θυγάτηρ εν Ρωσία Ορθόδοξη Εκκλησία
εδιώκετο υπό του κομμουνιστικού αθεϊστικού καθεστώτος, εντούτοις ενήργησε
αντικανονικώς και αντιεκκλησιολογικώς, αφού ο προκαθήμενος αυτής, Πατριάρχης
Τύχων μη σεβόμενος το ύψιστο προνόμιο του Αποστολικού, Πατριαρχικού και
Οικουμενικού Θρόνου περί της διοικήσεως υπ' αυτού της λεγομένης Ορθοδόξου
Διασποράς, καθοδήγησε τους Ορθοδόξους Ρώσους της Διασποράς και από το έτος 1920
επέβαλε να συγκροτήσουν «<i>Υπερόριον
Ορθόδοξον Ρωσικήν Εκκλησίαν»</i>, η οποία έχουσα Σύνοδο εγκατεστάθη στο
Κάρλοβιτς της Σερβίας και τελούσε υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Χαρκόβου
Αντωνίου. Αργότερα, εν έτει 1927, στην λεγομένη «<i>Υπερόριον Ρωσικήν Εκκλησίαν»</i> επήλθε ρήξη, οπότε αυτή διαιρέθηκε σε
τρεις παραφυάδες. Όσον αφορά ειδικότερα τις Ορθόδοξες Ρωσικές Παροικίες της
Δυτικής Ευρώπης ο Πατριάρχης Τύχων εν έτει 1921 είχε αναθέσει την εκκλησιαστική
διαποίμανση αυτών στον Μητροπολίτη Ευλόγιο (1868-1946), ο οποίος είχε την έδρα
του στο Παρίσι, δηλαδή σε κανονικό έδαφος της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφού ο της Κωνσταντινουπόλεως Πρωτόκλητος Θρόνος
είχε ιδρύσει από του έτους 1922 στην Ευρώπη την «<i>Ιερά Μητρόπολη Θυατείρων και Εξαρχία Ευρώπης Δυτικής και Κεντρώας</i>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Πρωτόθρονος Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία καίτοι
αρχικώς ανέχθηκε την ποιμαντική παρουσία του Μητροπολίτου Ευλογίου με
φιλόστοργα μητρικά αισθήματα για την θεραπεία των ποιμαντικών πνευματικών
αναγκών των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Ρώσων, εντούτοις εν συνεχεία αδιαλείπτως
υπεγράμμιζε την αντικανονικώς και αντιεκκλησιολογικώς υπερόρια δράση του
Μητροπολίτου Ευλογίου καθώς και το <i>«κανονικώς
ανυπόστατον»</i> της εν Κάρλοβιτς υφισταμένης και δρώσας με τις <i>«ευλογίες»</i> της εν Μόσχα εκκλησιαστικής
ηγεσίας, λεγομένης <i>«Υπερόριας Ρωσικής
Εκλησίας».</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Όταν κατά το έτος 1927 ο Μητροπολίτης Ευλόγιος
απεκόπη της Συνόδου της αντικανονικής και ανυποστάτου «Υπερόριας Ρωσικής
Εκκλησίας» και εν συνεχεία ο αντικαταστάτης του Τοποτηρητού του Πατριαρχικού
Θρόνου της Μόσχας, Μητροπολίτης Νιζεγορόδου Σέργιος αφήρεσε από τον Μητροπολίτη
Ευλόγιο την διοίκηση των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών, εκείνος
απευθύνθηκε, κατόπιν και της συμφώνου αποφάσεως του Συμβουλίου Διοικήσεων των
Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών εν Δυτική Ευρώπη, στο Πρωτόθρονο Οικουμενικό
Πατριαρχείο και δι' επισήμου αιτήματος εζήτησε από τον Κωνσταντινουπόλεως Φώτιο
Β΄ (1929-1935)την προσωρινή κανονική υπαγωγή των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων
Ρωσικών Παροικιών στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Προκαθημένης Μητρός Αγίας
Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας. Σύμφωνα δε με τα γραφόμενα
του Ν. Ντάλντα: <b><i>«Η μεγάλη ανησυχία του Μητροπολίτου Ευλόγιου ήταν μήπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο
εντάξει τις ρωσικές παροικίες της Δυτικής Ευρώπης στη δικαιοδοσία του
Μητροπολίτου Θυατείρων, κάτι που θα σήμαινε την απώλεια της εκκλησιαστικής τους
ανεξαρτησίας. Ωστόσο, όταν ο Ευλόγιος επιστρέφει στο Παρίσι από την
Κωνσταντινούπολη, στις 24 Φεβρουαρίου, το Πατριαρχικό Γράμμα (Τόμος) της 17ης
Φεβρουαρίου 1931 τον θεωρεί ως τον νέο προσωρινό Έξαρχο του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, με σκοπό την πνευματική φροντίδα και διοίκηση των Ρωσικών Ορθοδόξων
Παροικιών της Ευρώπης».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
ευφυής και διορατικός Οικουμενικός Πατριάρχης Φώτιος Β΄ και η περί Αυτόν Αγία
και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξ ονόματος της Πρωτοθρόνου και
Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας
και συνάμα Μητρός Εκκλησίας της θυγατρός Ρωσικής Εκκλησίας γράφει και ορίζει
δι' επισήμου Πατριαρχικού Γράμματος προς τον Μητροπολίτη Ευλόγιο, μεταξύ άλλων
και τα κάτωθι: <b><i>«…ως Μητέρα της Μητρός υμών Ρωσικής Εκκλησίας… περί της ανωμάλου και
επικινδύνου θέσεως, εις ην κινδυνεύουσιν ίνα περιστώσιν αι εν τη Δυτική Ευρώπη
Ρωσσικαί Ορθόδοξοι παροικίαι, προκειμένου περί της θεραπείας των πνευματικών
και των εν γένει εκκλησιαστικών αυτών αναγκών και περί της ασφαλείας αυτών,
έγνωμεν, συνοδική κρίσει, και απεφασίσαμεν όπως κατά το καθήκον και δικαίωμα
της μερίμνης του Αγιωτάτου Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου επέμβωμεν ενεργώς εν
τη περιστάσει ταύτη υμών και λάβωμεν τας εις τοιαύτην δυσχερή και επικίνδυνον
θέσιν περιελθούσας παροικίας υπό την άμεσον ανωτάτην δικαιοδοσίαν του Αγιωτάτου
Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, χάριν της στηρίξεως και ασφαλείας αυτών.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επί
τούτω ωρίσαμεν συνοδικώς όπως αι εν Ευρώπη Ρωσσικαί Ορθόδοξοι παροικίαι πάσαι,
τηρούσαι αμετάβλητον και απαραμείωτον την άχρι τούδε αυθυπαρξίαν αυτών, ως
ειδικής Ρωσσικής Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής Οργανώσεως και ελευθέρως διέπουσαι τα
κατ' αυτάς, θεωρηθώσιν εφεξής ως αποτελούσαι προσωρινώς ιδιαιτέραν ενιαίαν
Εξαρχίαν του Αγιωτάτου Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου εν τη περιοχή της
Ευρώπης, απ' αυτού αμέσως εξαρτωμένην και προστατευομένην και εκκλησιαστικώς
όπου δει χειραγωγουμένην. Επίσης ενεκρίναμεν και ωρίσαμεν όπως η ούτως
ιδρυομένη προσωρινή Πατριαρχική ημών Ρωσσική Ορθόδοξη εν Ευρώπη Εξαρχία αύτη
διετελή και εφεξής εμπεπιστευμένη ούσα τη κεντρική ανωτέρα ποιμαντορική μερίμνη
και διοικήσει της υμετέρας Ιερότητος, εκτελούσης τα καθήκοντα αυτής υπό τον
τίτλο Πατριαρχικού ημών Εξάρχου, μνημονευούσης του ονόματος ημών εν ταις ιεραίς
ακολουθίαις και τελεταίς και εχούσης την αναφοράν αυτής προς ημάς, κατά την
τάξιν…<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Προτρεπόμεθα
δε επί τούτω όπως η υμετέρα Ιερότης και οι υπό την ηγεσίαν αυτής την
διακυβέρνησιν των παροικιών εμπεπιστευμένοι λοιποί Ιερώτατοι Αρχιερείς και οι
ευλαβέστατοι Ιερείς επαγρυπνήτε, ως προσήκει, επί της εν τη πίστει, τη ευσεβεία
και τη τηρήσει των Ορθοδόξων παραδόσεων ευσταθείας του εν ταις παροικίαις
ευσεβούς Ρωσσικού λαού και επί της καλής διεξαγωγής των κοινοτικών πραγμάτων
και της διαχειρίσεως των κτημάτων και των περιουσιών των παροικιών, ιδιαιτέραν
άμα καταβάλλοντες προσοχήν όπως, καθ' α άλλως τε καλώς η υμετέρα Ιερότης έχει
ήδη αποφασίσασα και δηλώσασα, αποφεύγηται επιμελώς η εις πολιτικάς έριδας και
διαμάχας ανάμιξις της Αγίας Εκκλησίας και όπως μηδέποτε ο ιερός άμβων μεταβάλληται
εις βήμα πολιτικολογίας και πολιτικών στοχασμών.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Εν
τέλει, δηλούντες ό,τι, μετά την ούτω γενομένην υφ' ημών κανονικήν προσωρινήν
διευθέτησιν ταύτην της εκκλησιαστικής καταστάσεως των εν Ευρώπη Ρωσσικών
Ορθοδόξων Παροικιών, ουδεμίαν, ως εικός, δύναται έχειν ισχύν και ενέργειαν διά
τας παροικίας και τον κλήρον και το πλήρωμα αυτών πάσα αλλαχόθεν, πλην του
Αγιωτάτου Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, προερχομένη περί αυτών απόφασις ή
διαταγή ή απαγόρευσις…».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξιο
ιδιαιτέρας μνείας εν προκειμένω είναι το γεγονός ότι δύο μήνες μετά την ίδρυση
υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Πατριαρχικής Εξαρχίας των εν Δυτική
Ευρώπη Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών, ήτοι την 30η Απριλίου 1931, ο Τοποτηρητής
του Πατριαρχικού Θρόνου της Μόσχας καθήρεσε τον Μητροπολίτη Ευλόγιο, ο οποίος
αντικατεστάθη υπό του Μητροπολίτου Λιθουανίας Ελευθερίου. Στην όντως
αντικανονική αυτή ενέργεια της εν Μόσχα εκκλησιαστικής ηγεσίας, ο Μητροπολίτης
Ευλόγιος απήντησε εγγράφως στις 29 Μαΐου 1931 επισημαίνοντας, όπως αναφέρει ο
Ν. Ντάλντας, <b><i>«ότι τα εξεγγελλόμενα από τη Μόσχα μέτρα εναντίον του, δεν έχουν καμία
δύναμη, αφού από τις 17 Φεβρουαρίου του 1931 οι «Ρωσικές Ορθόδοξες Παροικίες
της Δυτικής Ευρώπης» υπάγονται στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριάρχη και
κατά συνέπεια προστατεύονται από κάθε τέτοια παρέμβαση». </i>Σύμφωνα μάλιστα με
τον ίδιο ερευνητή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Πρωτόθρονη, Πρωτόκλητη και
Πρωτεύθυνη εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησία έχουσα το προαιώνιο και απαραμείωτο
ύψιστο κυριαρχικό εκκλησιαστικό προνόμιο της κανονικής και πνευματικής διαποιμάνσεως
της Ορθοδόξου Διασποράς, απέκρουσε τις ποικίλες ανεδαφικές και προκλητικές
μομφές της θυγατρός εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας για την ίδρυση της
Πατριαρχικής Εξαρχίας των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών,
επισημαίνοντας τα λίαν αυτονόητα, ήτοι ότι: <i>«Το
ζήτημα που επικεντρώθηκε γύρω από τον Μητροπολίτη Ευλόγιο έχει επιλυθεί,
σύμφωνα με την κανονική τάξη και παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο
Μητροπολίτης Ελευθέριος, αντίθετα με τους ιερούς κανόνες, παραμένει στα όρια
της Επαρχίας του. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε μία προσωρινή κανονική λύση,
όπως είχε δικαίωμα και καθήκον να πράξει για να εμποδίσει ένα νέο σχίσμα στους
κόλπους της Ρωσικής Εκκλησίας…».</i><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
υπό την κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Εξαρχία των εν Δυτική
Ευρώπη Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών, εάν εξαιρέσουμε βεβαίως την υπό του
Μητροπολίτου Ευλογίου εν έτει 1945 ανεπιτυχή απόπειρα υπαγωγής της Πατριαρχικής
Εξαρχίας στο Πατριαρχείο Μόσχας (1945-1946), ελειτούργησε με υγιή κανονικά και εκκλησιολογικά
κριτήρια μέχρι και το έτος 1965, οπότε ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης
Αθηναγόρας Α΄ ήρε την ισχύ της Πατριαρχικής και Συνοδικής αποφάσεως ιδρύσεως
της εν λόγω Πατριαρχικής Εξαρχίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σημειωθήτω
εν προκειμένω ότι κατόπιν της ως άνω αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο
τότε Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος μη επιθυμώντας την υπαγωγή των Ορθοδόξων Ρωσικών
Παροικιών στο Πατριαρχείο της Μόσχας, προέβη ομού μετά της συγκληθείσης
Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως, κατά τις 30 Δεκεμβρίου 1965, στην ανακήρυξη της τέως
Εξαρχίας σε ανεξάρτητη «Αρχιεπισκοπή της Ορθόδοξης Εκκλησίας Γαλλίας και
Δυτικής Ευρώπης».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
Ν. Ντάλντας ερμηνεύοντας τα εκκλησιαστικά γεγονότα και ιδιαιτέρως την κατ'
εκείνη την περίοδο απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου, γράφει ότι: <b><i>«Το
1965, δύο χρόνια μετά την ίδρυση της «Ιεράς Μητροπόλεως Γαλλίας», καθώς το
Οικουμενικό Πατριαρχείο επιδιώκει την προσέγγιση με τη Μόσχα, αποφασίζει, στο
πνεύμα των Πανορθοδόξων Διασκέψεων της δεκαετίας του 1960, να λήξει την
προσωρινή υπαγωγή της «Ρωσικής Εξαρχίας» που έδρευσε στο Παρίσι. Ο Συνοδικός Τόμος
του Οικουμενικού Πατριαρχείου (22/11/1965) κοινοποιήθηκε από τον Μητροπολίτη
Γαλλίας Μελέτιο στον Αρχιεπίσκοπο Γεώργιο (26/12/1965). Στο επίσημο
εκκλησιαστικό κείμενο αναφέρεται ότι, χωρίς να θιγούν τα δικαιώματα που σύμφωνα
με τους ιερούς κανόνες ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποφασίζεται η άρση
της από το 1931, προσωρινής Πατριαρχικής Εξαρχίας των Ρωσικών παροικιών της
Ευρώπης».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
αοίδιμος της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Καθηγητής Βασίλειος Σταυρίδης
σχολιάζοντας την απόφαση του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου να
άρει το μέχρι του έτους 1965 ισχύον εκκλησιαστικό καθεστώς των εν Δυτική Ευρώπη
Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών γράφει ότι: <b><i>«Η εν Δυτική Ευρώπη Ρωσική Εξαρχία (1931)
αφέθη το 1965 ελευθέρα. Πράξις δεικνύουσα αβροφροσύνην μεν προς το Πατριαρχείον
της Ρωσσίας, αλλά και έλλειψις συνεπείας, ίσως, προς τας ευθύνας και την
γραμμήν του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αύτη υπήχθη εκ νέου υπό την Εκκλησίαν
Κωνσταντινουπόλεως (1971) και ούτω αποκατεστάθη συντόμως η τυχούσα αύτη
ανωμαλία».<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
εκ νέου κανονική υπαγωγή της τέως Πατριαρχικής Εξαρχίας των εν Δυτική Ευρώπη
Ορθοδόξων Ρωσικών Παροικιών υπό το ωμοφόριον του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριάρχου,
η οποία εν τω μεταξύ είχε αυτοανακηρυχθεί σε ανεξάρτητη «Αρχιεπισκοπή της
Ορθόδοξης Εκκλησίας Γαλλίας και Δυτικής Ευρώπης», έλαβε χώρα κατά τις απαρχές του
σωτηρίου έτους 1971, οπότε ο αοίδιμος εν Πατριάρχαις Αθηναγόρας Α΄ με το υπό ημερομηνία
22 Ιανουαρίου 1971 Πατριαρχικό Γράμμα αυτού απεφαίνετο ότι ο Αποστολικός,
Πατριαρχικός και Οικουμενικό θρόνος <i>«κατά
το από των ιερών κανόνων και της προεξαρχούσης θέσεως απορρέον και βαρύνον
ανέκαθεν δικαίωμα επί της Διασποράς» </i>επαναγάγει υπό τις φιλόστοργες
μητρικές πτέρυγες της Πρωτοθρόνου Μητρός αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας τις εν Δυτική Ευρώπη Ορθόδοξες Παροικίες
Ρωσικής Παραδόσεως. Ο Ν. Ντάλντας ερμηνεύοντας την μεταστροφή του μεγάλου
Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου επισημαίνει ότι αυτή η αλλαγή πλεύσεως συνετελέσθη
επειδή μετά την πάροδο μιάς δεκαετίας (1960-1970) προσπαθειών για προσέγγιση μεταξύ
της Πρωτοθρόνου Μητρός Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και της θυγατρός εν
Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας ουδέν το θετικό επετεύχθη λόγω της προκλητικώς και
αφιλαδέλφως αδιαλλάκτου στάσεως της εν Μόσχα εκκλησιαστικής ηγεσίας επί του
ακανθώδους ζητήματος της Ορθοδόξου Διασποράς και κυρίως κατόπιν της λίαν και
απολύτως αντινακονικής εν έτει 1970 ανακηρύξεως από τους εκκλησιαστικούς
ηγήτορες της Μόσχας του αυτοκεφάλου της υπερορίου λεγομένης Ρωσικής Μητροπόλεως
στην Αμερική, (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Metropolia</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">), ήτοι σε
απολύτως και αποκλειστικώς κανονικό έδαφος της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του
Οικουμενικού Πατριαρχείου.<i><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αξία
ιδιαιτέρας μνείας είναι και η ερμηνευτική προσέγγιση των τότε εκκλησιαστικών γεγονότων
επί του προκειμένου ζητήματος της Καθηγήτριας Ευαγγελίας Βαρέλλα, στενής
συνεργάτιδος του μακαριστού Καθηγητού Βασιλείου Σταυρίδη, η οποία επισημαίνει
ότι: <b><i>«Παραλλήλως
εξακολουθεί βεβαίως να υφίσταται η Εξαρχία των Ρωσικών Παροικιών, ήδη σε μεγάλο
βαθμό τέκνο της Δύσεως. Πλην όμως το έτος 1965 ο Θρόνος αυτοβούλως αποδεσμεύει
της εξαρτήσεως το ως άνω σχήμα, προβαίνων ούτω εις φιλικήν τινα χειρονομίαν
προς την Ρωσσίαν, ίνα διασφαλισθή η απαραίτητος ομοφροσύνη διά την πανορθόδοξον
συνεργασίαν και την σύγκλησιν της προπαρασκευαζομένης Αγίας και Μεγάλης
Συνόδου. Οπωσδήποτε, η καταγραφή των μετέπειτα συμβάντων υποδεικνύει ότι το
μοναδικόν κατά τους νεωτέρους χρόνους περιστατικόν ήταν άωρο, εφ' όσον εν
τελική αναλύσει η διασπαστική στάση της Μόσχας μάλλον ενετάθη, ενώ η έκθετος
πλέον δικαιοδοσία εκήρυξε εαυτήν ανεξάρτητο αρχιεπισκοπή της Ορθοδόξου
Εκκλησίας Γαλλίας και Δυτικής Ευρώπης.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Συνακολούθως,
μετά εξαετίαν μόλις επαναφέρεται η κανονική εξάρτησις υπό νέαν μορφήν, το δε
σκεπτικό της επανασυνδέσεως επισημαίνει ότι η </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">de</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Facto</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> αναβολή συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου
αφήκε ήδη επί μακρόν τις ως άνω ενορίες πάντη εστερημένας συνδέσμου προς το
διοικητικόν της εκκλησίας σύστημα. Η σύναψις γίνεται πλέον διά του εκάστοτε
Μητροπολίτου Γαλλίας όστις οφείλει, οσάκις παρίσταται ανάγκη, να προΐσταται των
εκτάκτων παροικιακών συνελεύσεων εν τη ιδιότητι εκτάκτου Πατριαρχικού Εξάρχου».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σύμφωνα
λοιπόν με τα οριζόμενα στο Πατριαρχικό και Συνοδικό Γράμμα της 22ας Ιανουαρίου
1971 διαμορφώνεται ένα νέο κανονιστικό εκκλησιαστικό πλαίσιο για τις Ορθόδοξες
Ρωσικές Παροικίες στην Δυτική Ευρώπη, οι οποίες συγκροτούνται υπό σαφείς και
ρητούς όρους σε ενιαία εκκλησιαστική οργάνωση, με διατήρηση της εσωτερικής τους
αυτονομίας, υπό την Διεύθυνση ενός Αρχιεπισκόπου, που εδρεύει στο Παρίσι και
εξαρτάται κανονικώς από τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη διά του εκάστοτε
Μητροπολίτου Γαλλίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις
Εκκλησία λαβούσα υπόψιν την του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου <b><i>«ουχ άπαξ ήδη διατυπωθείσαν
επιθυμίαν και παράκλησιν αυτής (της Ιερότητος, ήτοι του Αρχιεπισκόπου) τε και
του υπό την αρχιερατικήν αυτής προστασίαν και διεύθυνσιν πληρώματος των την τέως
καθ' ημάς Πατριαρχικήν Εξαρχίαν συγκροτουσών Ορθοδόξων Ρωσσικών εν τη Δυτική
Ευρώπη παροικιών περί συνεχίσεως και εξεφής, υπό νέον κανονικόν σχήμα, της από
του καθ' ημάς Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου
κανονικής και εκκλησιαστικής τούτων εξαρτήσεως…»,</i></b><i> </i>η υπό την προεδρία του σοφού Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου
Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήχθη στην πατροπαραδότως κανονική
και ορθοδόξως εκκλησιολογική επίλυση του όλου ζητήματος επί υγιών βάσεων, όπως αυτές
αναγράφονται λεπτομερώς και μετά πάσης ακριβείας στο Πατριαρχικό Γράμμα του
Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρου προς τον Αρχιεπίσκοπο Γεώργιο, όπου μεταξύ άλλων
ορίζονται συνοδικώς τα κάτωθι: <b><i>«…εν σταθμίσει και προς την ενεστώσαν των Παροικιών
κατάστασιν, έγνωμεν και απεφασίσαμεν, Συνοδικώς διασκεψάμενοι, ίνα μη αι
Παροικίαι αύται τελώσι πάντη εστερημέναι ανωτάτης εκκλησιαστικής επιστασίας και
συνδέσμου προς το διοικητικόν της Εκκλησίας σύστημα, μέχρι της διευθετήσεως του
ζητήματος της Ορθοδόξου Διασποράς, κατά τας απαιτήσεις της κανονικής τάξεως,
υπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, επανασυνδέσασαι ταύτας τω καθ' ημάς Αγιωτάτω
Αποστολικώ και Πατριαρχικώ Οικουμενικώ Θρόνω και την τούτου και περαιτέρω προς
αυτάς εκτείνει προστασίαν και μέριμναν, κατά το από των ιερών κανόνων και της
προεξαρχούσης αυτού θέσεως απορρέον και βαρύνον ανέκαθεν αυτόν δικαίωμα επί της
Διασποράς και καθήκον της οφειλετικής ταις εμπεριστάτοις Εκκλησίαις
επικουρήσεως και συναντιλήψεως. <o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Και
του καθορισμού δε των επί μέρους της τοιαύτης προς τον καθ' ημάς Αγιώτατον
Οικουμενικόν Θρόνον επανασυνδέσεως και εξαρτήσεως των ειρημένων Παροικιών επιλαβόμενοι,
ωρίσαμεν όπως:<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Α)
Αι υπό της υμετέρας φίλης Ιερότητος διευθυνόμενοι και την τέως Πατριαρχικήν
Εξαρχίαν του Οικουμενικού Θρόνου αποτελούσαι Ορθόδοξοι Παροικίαι συνιστώσι και
εφεξής ενιαίαν εκκλησιαστικήν οργάνωσιν και διατηρώσι την εσωτερικήν αυτών
αυτονομίαν, διοικούμεναι κατά τα άχρι τούδε, εν συμφωνία προς τας νομοθεσίας
των εν αις εύρηνται χωρών της Δυτικής Ευρώπης, ισχύοντα καταστατικά αυτών.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Β)
Η εκκλησιαστική αύτη οργάνωσις, διευθυνομένη υπό Ιεράρχου φέροντος τον βαθμόν
και τον τίτλον του Αρχιεπισκόπου προς διασφάλισιν της εσωτερικής ενότητος
αυτής, συνάπτηται κανονικώς προς τον καθ' ημάς Αγιώτατον Οικουμενικόν Θρόνον
διά του εκάστοτε Μητροπολίτου Γαλλίας, διά το εν τη έδρα αυτού εδρεύειν και τον
διευθύνοντα τας Παροικίας Αρχιεπίσκοπον.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γ)
Εν ταις ιεραίς ακολουθίαις και τελεταίς μνημονεύωσιν: 1) ο διευθύνων
Αρχιεπίσκοπος του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου. 2) οι κατά τόπους
Βοηθοί αυτού Επίσκοποι κατά πρώτον του ονόματος του εν ου τη Επαρχία εύρηνται
Ιεράρχου του Κλίματος του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτου ή Αρχιεπισκόπου,
και είτα του ονόματος του διευθύνοντος τας Παροικίας Αρχιεπισκόπου, 3) οι
Κληρικοί των Παροικιών κατά πρώτον του ονόματος του εν ου τη Επαρχία εύρηνται
Ιεράρχου του Κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και είτα, του ονόματος του
διευθύνοντος τας Παροικίας Αρχιεπισκόπου ή του οικείου Βοηθού Επισκόπου,<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Δ)
Η εκλογή και ανάδειξις του διευθύνοντος Αρχιεπισκόπου, η πρόβλησις των
Επισκόπων και τα περί Επισκοπικής Συνελεύσεως, Παροικιακής Συνελεύσεως,
Παροικιακού Συμβουλίου, Επιτροπικού Ελέγχου και Θεολογικού Ινστιτούτου
διενεργώνται ως και πρότερον, συμφώνως ταις σχετικαίς διατάξεσι του άχρι τούδε
ισχύοντος Καταστατικού, και<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ε)
Όπως των Εκτάκτων Παροικιακών Συνελεύσεων, οσάκις παρίσταται ανάγκη,
προΐσταται, κατόπιν ωρισμένης προς τούτο εντολής του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο
Μητροπολίτης Γαλλίας, εν τη ιδιότητι Εκτάκτου Πατριαρχικού Εξάρχου…».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 17.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στις 19 Ιουνίου 1999 επεκύρωσε εκ νέου το
από του έτους 1971 ισχύον κανονικό - εκκλησιαστικό πλαίσιο υπάρξεως,
λειτουργίας και συνδέσεως των Ορθοδόξων Ρωσικών παροικιών στην δυτική Ευρώπη μετά
του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, και ανεγνώρισε <i>την πλήρη αυτονομία της Αρχιεπισκοπής σε
διοικητικά, ποιμαντικά και πρακτικά ζητήματα»,</i> ενώ στις 29 Νοεμβρίου 2018 ανεκοινώθη ότι: <b><i>«Προτάσει
της Α.Θ.Παναγιότητος</i></b><b><i> του Οικουμενικού Πατριάρχου, εν τω πλαισίω
της κανονικής Αυτού ευθύνης, η Αγία και Ιερά Σύνοδος προέβη εις την αναδιάρθρωσιν
του καθεστώτος της μέχρι τούδε «Εξαρχίας των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων
Παροικιών Ρωσσικής Παραδόσεως», υπαγαγούσα τους υπ’ αυτήν πιστούς εις τους εν
Ευρώπη Ιεράρχας του Οικουμενικού Θρόνου»</i></b><i>. </i>Συνεπώς, πάντα τα ανωτέρω εγένοντο υπό του Πρωτοκλήτου και
Πρωτοθρόνου εν Ορθοδόξοις Οικουμενικού Πατριαρχείου, <i>«ευσχημόνως και κατά τάξιν»,</i> προς ενίσχυση της Πανορθοδόξου
Ενότητος και Ευσταθείας των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, προς πνευματική κηδεμονική
προστασία και σωτηρία των ψυχών του Ορθοδόξου πληρώματος των αδελφών Ρώσων της
Διασποράς και προς γνώση και συμμόρφωση, διδαχή και παιδαγωγία της μονίμως
εθνοφυλετικώς, αντικανονικώς, αντιεκκλησιολογικώς και μωροφιλοδόξως δρώσης
θυγατρός εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ηγεσίας αυτής,η οποία δυστυχέστατα
και τραγικώτατα αποδεικνύει λόγοις και έργοις ότι <i>«ου βούλεται συνιέναι».</i><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b style="text-indent: 1cm;"><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 6pt 0cm 0.0001pt 17pt; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 6pt 0cm 0.0001pt 17pt; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">ΤΟΙΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙΣ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΑΙΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΑΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΤΡΑΓΙΚΩΣ ΜΙΣΘΑΡΝΟΙΣ
ΠΕΙΘΗΝΙΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ - Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΥ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM - «ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ» : ΟΙ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΟΙΚΙΕΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-44760036552486825232024-01-30T01:30:00.000+02:002024-01-30T20:25:56.579+02:00Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 18.0pt; text-transform: uppercase;">Ο ιερΟς ΧρυσΟστομος ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Εναντι
της πολιτικΗς εξουσΙας<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt;">Επίκαιρα μηνύματα προς τους Εκκλησιαστικούς Ταγούς και
τους Πολιτικούς Άρχοντες<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, αποδεικνύεται ιδιαίτερα επίκαιρος στην εποχή
μας, που χαρακτηρίζεται από την έντονη πολιτική κρίση στην πενόμενη Ελλάδα,
καθώς υπήρξε ο πλέον σκληρός επικριτής των ακροτήτων της πολιτικής εξουσίας και
των φορέων αυτής που διαβιούσαν contra στα διδάγματα της Εκκλησίας και σε βάρος
του πενόμενου λαού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο έλεγχός του προς τους παρεκτρεπομένους πολιτικούς
γινόταν χωρίς οργή και αλαζονεία, αλλά με αγάπη και ειλικρινές πατρικό
ενδιαφέρον για την πνευματική κάθαρση του δημόσιου βίου, ο οποίος όταν ήταν
φαύλος είχε τις αρνητικές του επιπτώσεις και στο λαό, που ήταν ταυτόχρονα και
το πλήρωμα της ορθοδόξου εκκλησίας. Ο Χρυσόστομος ουδέποτε χαρίστηκε στους
άρχοντες του κόσμου τούτου και γι’ αυτό τον λόγο δεν τους ήταν αρεστός, θα
λέγαμε ότι πολλοί εκ των πολιτικών ηγητόρων της εποχής του, τον μισούσαν
θανάσιμα επειδή δεν ανέχονταν τον οξύτατο δημόσιο έλεγχο που ασκούσε στα
πρόσωπά τους για την φαυλοκρατία και την ανεντιμότητά τους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt;">Ουδέποτε ο
ιερός πατέρας δίστασε να επιδείξει την αυστηρότητά του ακόμη και για τον φαύλο
και διεφθαρμένο προσωπικό βίο των αρχόντων, των πλουσίων και των ισχυρών της
εποχής του, χωρίς να δέχεται κανένα συμβιβασμό ή να υπηρετεί ως άβουλο όργανο
κάποια μικροπολιτική σκοπιμότητα. Με παρρησία και θάρρος αλλά και λεπτότητα
αντιμετώπιζε και τους πολιτικούς άνδρες της ανώτατης κρατικής βαθμίδος, της
εξουσίας γενικότερα, ακόμη και το ίδιο το παλάτι.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><o:p></o:p></i><br /></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ευθεία σύγκρουση με την αυτοκράτειρα Ευδοξία<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Έτσι, δεν άργησε να συγκρουστεί ευθέως και χωρίς
μισόλογα και με την ίδια την έξαλλη στην προσωπική ζωή και στις εξεζητημένες
δημόσιες απαιτήσεις και παραξενιές της αυτοκράτειρα, την Ευδοξία, της οποίας το
όνομα ήταν συνώνυμο των αδικιών, της φιλοχρηματίας και της σπατάλης που έκανε,
ενώ πεινούσε ο λαός. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στηλίτευσε
την μεγάλη και προκλητική πολυτέλεια, τις ασυλλόγιστες δαπάνες και τις αισχρές
και ανήθικες διασκεδάσεις της ανακτορικής αυλής, αλλά και του ευρύτερου χώρου
της ανωτέρας κοινωνίας, όπου έβλεπε την επιδειξιμανία «…την κονίασιν των
παρειών και τα ημαγμένα χείλη (βαμμένα), τας μυρολοιφάς (αρώματα), το
χρυσοφορείν και μαργαριτοφορείν, την περίεργον αμφίεσιν και υπόδεσιν…» και όλες
εκείνες τις γελοίες ποικίλες επινοήσεις της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, κενοδοξίας
και πλεονεξίας.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Αυστηρές
παρατηρήσεις για την φαυλότητα και την απληστία προς τον πρωθυπουργό της
εποχής, Ευτρόπιο<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"> Την ίδια
παρρησία και τόλμη επέδειξε και για τον πανίσχυρο αυλικό, τον πρωθυπουργό της
εποχής του, τον γνωστό Ευτρόπιο, στον οποίο έκανε αυστηρές παρατηρήσεις για την
φαυλότητα και την απληστία του, να πωλεί δημόσιες θέσεις και κρατικά αξιώματα
στους ημετέρους και φιλικά προσκείμενους προς αυτόν, να δημεύει παράνομα
περιουσίες και επιπλέον να θέλει την κατάργηση του δικαιώματος του ασύλου των
ιερών ναών. Και όμως, όταν ο Ευτρόπιος εξέπεσε του αξιώματός του και εζήτησε ταπεινωμένος
άσυλο στην Εκκλησία, ο ιερός Χρυσόστομος τον προστάτευσε με σθένος και τότε
εξεφώνησε τους περίφημους λόγους του «Εις Ευτρόπιον», που έχουν καταγραφεί ως
μοναδικής ρητορικής δεινότητας κείμενα της παγκοσμίου φιλολογίας.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο πλευρό
του Χρυσοστόμου ο λαός<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο λαός επεδοκίμαζε τις ενέργειες αυτές του
Χρυσοστόμου, του ποιμενάρχου του, τον οποίο κυριολεκτικώς ελάτρευε. Και τούτο,
διότι έβλεπε ότι τα μέτρα που είχε λάβει είχαν ως αποτέλεσμα να αρχίσει σιγά –
σιγά να επιβάλλεται μια πειθαρχία στην αχαλίνωτη κατάσταση που επικρατούσε κατά
τα προηγούμενα έτη σε πολλούς κοινωνικούς τομείς και να περιορίζονται οι
κοινωνικές αδικίες που διεπράττοντο προηγουμένως από τους πολιτικούς.<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">«Ψευδοσύνοδος»
καταδίκης του Χρυσοστόμου<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όμως, όπως είναι γνωστό, όπου υπάρχει δράση, υπάρχει
και αντίδραση. Έτσι, ο ασυμβίβαστος και ανυποχώρητος χαρακτήρας του Χρυσοστόμου
ενώπιον των οργανωμένων συμφερόντων, αλλά και το γεγονός ότι δεν θέλησε και δεν
επεδίωξε ποτέ την φιλία ή την εύνοια κανενός κοσμικού άρχοντος, όλα αυτά, είχαν
ως αποτέλεσμα να προκληθεί εντονότατη και ισχυρή αντίδραση των θιγομένων ομάδων
και συμφερόντων από τους λόγους και τα έργα του Χρυσοστόμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Τότε οι αντίπαλοι του Χρυσοστόμου, όπως ήταν ο
λιθομανής και χρυσολάτρης Θεόφιλος Αλεξανδρείας, η ματαιοδόξη αυτοκράτειρα
Ευδοξία, ο πρωθυπουργός Ευτρόπιος, πολλές από τις ματαιόδοξες κυρίες της
ανακτορικής αυλής, αλλά και πολλοί από τους επισκόπους που είχε καθαιρέσει ως
αναξίους του εκκλησιαστικού τους αξιώματος, έθεσαν ως ανίερο στόχο να τον
αφανίσουν. Έτσι όλη αυτή η παρασυναγωγή και φατρία, στο πρόσωπο κάποιων
ψευδοεπισκόπων με επικεφαλής τον Αλεξανδρείας Θεόφιλο, συγκάλεσαν αντικανονικά
στην πόλη Δρύ, το έτος 403 μ.Χ. μια ψευδοσύνοδο, η οποία ονομάστηκε «ληστρική
σύνοδος» και κατεδίκασαν άνευ λόγου και ερήμην τον Ιερό Χρυσόστομο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Επαναφορά
στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως εξαιτίας της οργής του πλήθους<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο αγανακτισμένος από την άδικη αυτή απόφαση λαός,
χιλιάδες λαού, έφθασαν σε σημείο να καταλάβουν τα ανάκτορα και απειλούσαν να
κατακρεουργήσουν τους πάντες για την εξορία του φιλάσθενου ποιμενάρχου τους.
Τότε η ηθική και φυσική αυτουργός, η αυτοκράτειρα Ευδοξία εζήτησε από τον
σύζυγό της Αρκάδιο να επαναφέρει τον Χρυσόστομο στον θρόνο της
Κωνσταντινουπόλεως. Όταν ο Χρυσόστομος εισήρχετο στην βασιλεύουσα ο λαός
παραληρούσε από χαρά και εκείνος ένδακρυς βροντοφώναξε: <i>«Τι ποίησω, ίνα υμίν αξίως αποδώσω της αγάπης την αμοιβήν; Αγαπώ
ετοίμως το αίμα μου εκχεείν υπέρ τη υμετέρας σωτηρίας, λαέ μου…».<o:p></o:p></i></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Και πάλι στη
εξορία ο Χρυσόστομος<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Το δίκαιο επεκράτησε, αλλά δυστυχώς όχι για πολύ.
Αφορμή για τη νέα και τελευταία δοκιμασία του ιερού πατρός εδόθη όταν ο ίδιος
δημόσια εστηλίτευσε τους προκλητικούς θορύβους και τις άμετρες μέχρι σημείου
ειδωλολατρείας προκλητικές εκδηλώσεις που είχαν οργανωθεί για να τιμηθεί η
ματαιόδοξη Ευδοξία, της οποίας ο αργυρός Ανδριάντας στήθηκε πλησίον του ναού της
Αγίας Σοφίας (ο δεύτερος ναός επί του οποίου ανηγέρθη ο σημερινός) και στο
κέντρο της δημοσίας αγοράς. Ο ιστορικός Σωκράτης αναφέρει ότι τόσο σκληρός
υπήρξε ο δημόσιος λόγος του μεγαλυτέρου εκκλησιαστικού ρήτορος όλων των αιώνων,
ώστε και οι κίονες του ναού εφαίνοντο ότι θα λυγίσουν από το δριμύ κατηγορώ,
που άρχιζε ως εξής: <i>«Πάλιν Ηρωδιάς
μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί
λαβείν επί πίνακι…».</i> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όλα αυτά ως σεισμός τάραξαν τα ανάκτορα και ο ιερός
Χρυσόστομος οδηγείται και πάλι στην εξορία, κατά το έτος 404 μ.Χ. Η
εξασθενημένη όμως υγεία του, μετά από τρία έτη σκληρής εξορίας, δεν άντεξε και
το 407 μ.Χ. ο άτλας αυτός της ορθοδόξου Εκκλησίας παρέδωσε το πνεύμα του,
λέγοντας μέχρι και την τελευταία στιγμή την φράση: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Το Οικουμενικό Πατριαρχείο την 13 Νοεμβρίου εκάστου
έτους τιμά ιδιαιτέρως τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη του
Χρυσόστομο. Την ημέρα αυτή, στον πατριαρχικό θρόνο δεν ανεβαίνει ο Πατριάρχης,
αλλά τοποθετείται η εικόνα του ιερού πατρός, ενώ ο Πατριάρχης ίσταται στο
παραθρόνιο, έχοντας στο χέρι του μαύρη ράβδο.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ιδιαίτερη υπήρξε η τιμή και ευλογία για τον
Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, όταν κατά το Νοέμβριο του 2004 και εν
όψει της θρονικής εορτής του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την
παραμονή της εορτής του Αγίου Ανδρέου του πρωτοκλήτου, ιδρυτού της Εκκλησίας
Κωνσταντινουπόλεως, μετέφερε στον πατριαρχικό ναό μετά από επτά αιώνες τα ιερά
λείψανα των Αγίων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννου του Χρυσοστόμου και
Γρηγορίου του θεολόγου, τα οποία είχαν κλαπεί από τους λατίνους Σταυροφόρους
και εφυλάσσοντο στο Βατικανό. Τα ιερά λείψανα επέστρεψαν μόνιμα στον φυσικό
τους χώρο, στον πάνσεπτο πατριαρχικό ναό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
Κωνσταντινουπόλεως, της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-33145195746826697342024-01-30T00:00:00.000+02:002024-01-30T20:25:24.101+02:00ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός
Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 16pt;">ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ<br /></span></i></b><b><i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 16pt;">ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΤΟ
ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ <br />ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ</span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Στο
σύγχρονο σχολείο στο οποίο οι παντογνώστες <b><i>«εκσυγχρονιστές παιδαγωγοί»</i></b>
αποδίδουν πολλούς και βαρύγδουπους επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως
εκσυγχρονισμένο, μεταμοντέρνο, φιλελεύθερο, ανοιχτό, αντιπαραδοσιακό, προοδευτικό
αντισυστημικό και τόσους άλλους κενού περιεχομένου λεκτικούς χαρακτηρισμούς, δεν
έχουν φυσικά καμία απολύτως θέση οι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως γνήσιοι
Παιδαγωγοί διότι για τους υπευθύνους – ανευθύνους των παιδαγωγικών προγραμμάτων
για όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως, κάθε αναφορά στην Ορθοδοξία και στους <b><i>«Φίλους
του Χριστού»,</i></b> όπως προσφυώς χαρακτηρίζονται οι Άγιοι της Εκκλησίας, είναι
δήθεν στοιχείο αναχρονισμού, συντηρητισμού, οπισθοδρόμησης, παλιομοδιτισμού και
αντιπροοδευτισμού για αφελείς, ανοήτους και θρησκόληπτους, που δεν συνάδει
βέβαια με την κυρίαρχη πλέον ιδεολογία της ολοσχερούς αποϊεροποιήσεως κάθε
πτυχής της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής όπου επιπλέουν ως φανταχτερά <b><i>«πρότυπα»</i></b>
οι κάθε είδους <b><i>«φελλοί»</i></b> από τον χώρο των κατευθυνόμενων ΜΜΕ, της
επιχειρηματικότητας, δηλαδή του χρήματος, του φθηνού θεάματος και του
συνακόλουθου </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">life</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">style</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">,
των εφήμερων διασημοτήτων (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; mso-ansi-language: EN-US;">stars</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">), της κακόγουστης
μόδας, της νυχτερινής διασκεδάσεως, του καλοπληρωμένου επαγγελματικού
αθλητισμού κ.ά, προκειμένου να
επιτυγχάνεται ευκολώτερα η πνευματική αναπηρία, η μαζοποίηση των νέων, οι
οποίοι μετατρέπονται σε άβουλα και μοιραία όντα χωρίς κριτική σκέψη και αξιακό
σύστημα, αρχές και ιδανικά στη ζωή τους διότι αυτά ούτε εύκολα χρήματα
προσφέρουν ούτε φήμη και αναγνωρισιμότητα προσδίδουν.<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Όταν
λοιπόν τα σχολεία μας έχουν μετατραπεί σε εστίες απαιδευσίας και ανούσια
εξεταστικά κέντρα για τις πανελλαδικές εξετάσεις, όντως ανωφελείς προθάλαμοι
των ΑΕΙ, όπου ούτε καν οι στοιχειώδεις γνώσεις στους διαφόρους τομείς του
επιστητού γίνονται κτήμα των μαθητών για να κοινωνικοποιηθούν, δηλαδή να ενταχθούν
ομαλά και δημιουργικά στην κοινωνία και να κερδίσουν τίμια την ζωή τους, τότε
ουδόλως θα πρέπει να εκπλησσόμεθα όταν μετά την αποφοίτησή τους τα νέα παιδιά πορεύονται
χωρίς πυξίδα, οπότε οι μεγαλύτεροι της οικογένειας, του εκπαιδευτικού χώρου και
της πολιτικής ευκόλως ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος και των ευθυνών στην
νεότητα, ενώ οι ίδιοι είναι οι κύριοι υπαίτιοι για το κατάντημα της σύγχρονης
εμπορευματοποιημένης εκπαιδεύσεως και του συγχρόνου μεταμοντέρνου σχολείου όπου
ούτε ουσιαστική, πολυεπίπεδη, πολυεδρική και πολυδιάστατη μόρφωση παρέχεται
στους νέους, ούτε ανθρωπιστική παιδεία, που δεν είναι βέβαια της μόδας, αφού τα
πάντα περιστρέφονται σε ξηρές γνώσεις με επίκεντρο τις σύγχρονες τεχνολογικές
ανακαλύψεις. Η πικρή αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε όχι απλώς εγγραμμμάτους,
αλλά μορφωμένους νέους ανθρώπους με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, κριτική σκέψη, αδούλωτο
φρόνημα, ελευθέρα βούληση, πάθος για την ζωή και δημιουργικότητα, αγάπη για τον
Θεό και τον συνάνθρωπο, την Πατρίδα, το Γένος μας, την ιστορία, την γλώσσα μας, τις αρετές, τις αξίες και τα υψηλά ιδανικά που επί αιώνες εγέννησε ο ελληνικός
πολιτισμός και φώτισε όλη την οικουμένη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Επειδή
όμως λόγω άγνοιας ή και λανθασμένων επιλογών, ούτε στην οικογένεια με τεράστια
ευθύνη των παιδαγωγικώς άπειρων νέων γονέων ούτε και σε όλες τις βαθμίδες της
εκπαιδεύσεως λόγω της καλά κρατούσης δημοσιοϋπαλληλικής αδιαφορίας των
σύγχρονων εκπαιδευτικών, πλην βεβαίως ορισμένων φωτεινών περιπτώσεων,
προβάλλονται γνήσια πρότυπα ζωής στους νέους μας, έρχεται λοιπόν ο ένας από
τους τρεις Οικουμενικούς Ιεράρχες και Διδασκάλους, ο Αρχιεπίσκοπος
Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ως μέγας παιδαγωγός και
ψυχοανατόμος, προκειμένου με τον θεόπνευστο λόγο του και την ενήδονη γραφή του
για να διακηρύξει και διδάξει όσα ποτέ δεν άκουσαν ούτε πρόκειται να ακούσουν οι
νέες γενιές μαθητών στον σύγχρονο σχολείο της κατάργησης του μαθήματος των
Θρησκευτικών και της Ιστορίας, της εξορίας των Αγίων της Ορθοδοξίας και των
Εθνικών Ηρώων του Γένους, με την ελπίδα ότι έστω και ένας, μόνο ένας, θα γευθεί
την αλήθεια ότι τα γνησιώτερα παιδαγωγικά πρότυπα ζωής, αληθείας και
δικαιοσύνης, αρετής και σωφροσύνης, ήθους και τιμιότητος, ελευθερίας και
αγωνιστικότητας, για ένα νέο άνθρωπο που οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για
το αύριο της ανθρωπότητος και επιθυμεί να τιμά την ανθρώπινη ιδιότητά του ως
έλλογου όντος είναι οι Άγιοί μας, <b><i>«οι Φίλοι του Χριστού και δικοί μας αληθείς
και πιστοί Φίλοι»,</i></b> χωρίς σύνδρομα (κόμπλεξ) κατωτερότητος και
ανασφάλεια, φόβο ή δισταγμό για την κρίση των πολλών, οι οποίοι ως συνήθως
ακολουθούν εν είδει όχλου την άμορφη παγκοσμιοποιημένη μάζα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απευθυνόμενος παιδαγωγικά στους νέους, οι οποίοι
λόγω της ηλικίας και της ιδιοσυγκρασίας τους αναζητούν πρότυπα της ζωής για να
μιμηθούν τον βίο και την πολιτεία τους, προτρέπει πρωτίστως αυτούς να μιμούνται
την αρετή των Αγίων, λέγοντας: </span></span><i><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;">«Να ζηλεύετε την αρετή αυτών των δικαίων
ανδρών, την ανεξικακία τους προς εκείνους που τους αδικούσαν, την μακροθυμία
τους προς </b><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 18.6667px;"><b>εκείνους</b></span></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"> που τους έβλαπταν, την υπερβολική τους σωφροσύνη», </b></i><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14pt;">διότι,
όπως επισημαίνει,</span></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"> <i>«πραγματικά η διαγωγή και η συμπεριφορά των αγίων περιέχει διδασκαλία
όλης της φιλοσοφίας της ζωής»,</i></b><i style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"> </i><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14pt;">οπότε
και η μελέτη της δικής τους ζωής μπορεί και πρέπει να παρακινεί τους ανθρώπους
και ιδιαιτέρως τους νέους, οι οποίοι αναζητούν το αληθές και γνήσιο στη ζωή
τους, να μιμηθούν τον ενάρετο βίο των Αγίων, γενόμενοι αγιομίμητοι, επειδή
ακριβώς </span></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"><i>«οι αρετές των Αγίων, αν θέλουμε να προσέχουμε, μπορούν να μας παρέχουν
τόσο μεγάλη ωφέλεια, ώστε να διεγείρουν κι’ εμάς να αποκτήσουμε τον ίδιο με
εκείνους ζήλο». </i></b><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14pt;">Εξάλλου δε κατά τον Ιερό και Μέγα Διδάσκαλο Ιωάννη τον
Χρυσόστομο</span></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"><i> «Ο Θεός εναποθέτει στην ονομασία των Αγίων την υπόμνηση της αρετής και
της διδασκαλίας ωσάν σε χάλκινη στήλη».<o:p></o:p></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Επειδή
στη σύγχρονη οικογένεια και στο μεταμοντέρνο σύγχρονο σχολείο ουδέ κατ’
ελάχιστον γίνεται λόγος στους νέους μας για τον ενάρετο βίο, ο οποίος φαίνεται
ότι δεν <b><i>«πουλάει»</i></b> στην σύγχρονη υλιστική, σαρκολατρική και φιλήδονη
ζωή, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επιμένει να διδάσκει ότι η επίδραση της
αρετής των Αγίων ως αληθών παιδαγωγών και προτύπων εναρέτου ζωής είναι μεγάλη
και καθοριστικής σημασίας για την νεότητα, αναφέροντας τα εξής: <b><i>«Όπως
ακριβώς ένα ευωδιαστό άρωμα δεν κρύβει μέσα του την ευωδία του, αλλά την
αναδίδει από μακριά, ώστε, αφού γεμίσει με την μυρωδιά του τον αέρα, να
εισέλθει και στις αισθήσεις των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά, έτσι λοιπόν και
οι γενναίοι και θαυμαστοί άνθρωποι δεν κρατούν την αρετή για τον εαυτό τους,
αλλά με την καλή φήμη τους ωφελούν και ανεβάζουν πνευματικά πολλούς… από την
διδασκαλία με τα λόγια είναι πολύ πιο ακριβής και πολύ πιο αξιόπιστη η
διδασκαλία με τα έργα. Γιατί εκείνος που έχει να παρουσιάσει έργα και όταν
σιωπά και όταν είναι αθέατος μπορεί να διδάσκει, άλλους μεν με την θέα, άλλους
δε με την ακρόαση, και θα απολαύσει μεγάλη εύνοια από το Θεό όχι μόνον για την
δική του αρετή, αλλά και γιατί συντελεί στο να δοξασθεί ο Κύριός του διά μέσου
αυτών που βλέπουν το καλό του παράδειγμα. Αυτός με άπειρες γλώσσες και με πολλά
στόματα θα προσφέρει τις ευχαριστίες και τους ύμνους στο Θεό των όλων. Γιατί
όχι μόνον εκείνοι που είναι γνωστοί του και μάρτυρες της ζωής του θα θαυμάσουν
και αυτόν και τον Κύριό του, αλλά και εκείνοι που δεν τον γνωρίζουν, μαθαίνουν
όμως από άλλους, κι’ εκείνοι που μένουν μακριά κι’ εκείνοι που ζουν σε μακρινή
χώρα, και όχι μόνον φίλοι, αλλά και εχθροί θα σεβαστούν την υπερβολική του
αρετή. Γιατί τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αρετής, ώστε να κλείνει τα στόματα και
αυτών που την πολεμούν και να φιμώνει την γλώσσα τους. Και όπως ακριβώς εκείνοι
που έχουν άρρωστα μάτια δεν τολμούν να ατενίσουν τις ηλιακές ακτίνες ποτέ, έτσι
ούτε η κακία θα μπορέσει ποτέ να ατενίσει την αρετή, αλλά θα υποχωρήσει και θα
στρέψει τα νώτα και θα ομολογήσει την ήττα. Επειδή λοιπόν είμαστε πεπεισμένοι γι’
αυτό, ας καταγινόμαστε με την αρετή και ας ρυθμίζουμε την ζωή μας με ασφάλεια
και ας φροντίζουμε να απέχουμε και από εκείνα που θεωρούνται μικρά και ασήμαντα
αμαρτήματα, είτε με λόγια είτε με πράξεις».<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="font-size: 14pt;">Εάν
στο μεταμοντέρνο σύγχρονο σχολείο οι νέοι μας εδιδάσκοντο στο πλαίσιο του
μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο έχουν καταεξευτελίσει οι εκάστοτε
καλοπληρωμένοι άσοφοι του Υπουργείου Παιδείας, μέσα από την ζωή, τις πράξεις,
τους λόγους και την εν γένει συμπεριφορά και στάση ζωής των εναρέτων Αγίων ανδρών
και γυναικών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που είναι αδαπάνητος πλούτος, τότε
πολλαπλώς θα ωφελούνταν, διότι κατά τον Θεοφόρο και ένσοφο Πατέρα της Εκκλησίας
Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η μελέτη της εναρέτου ζωής των Αγίων έχει παιδαγωγική
δύναμη και κάθε ενέργειά τους παιδαγωγεί ουσιαστικά τους κάθε ηλικίας ανθρώπους
και δη τους νέους, εάν </span><span style="font-size: 18.6667px;">λάβουμε</span><span style="font-size: 14pt;"> υπόψιν μας ότι </span></span><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;"><i>«στην περίπτωση των Αγίων όχι
μόνον τα λόγια τους αυτά, ούτε οι διδασκαλίες και οι συμβουλές τους, αλλά και η
υπόλοιπη συμπεριφορά τους θα μπορούσε να γίνει σ’ εκείνους που προσέχουν
διδασκαλία ευσεβούς ζωής. Σκέψου, πόσο μεγάλο πράγμα ήταν να ιδεί κανείς τον
Παύλο να δειπνεί και να ελέγχει και να παρακαλεί και να προσεύχεται και να
δακρύζει και να βγαίνει και να μπαίνει στο σπίτι… όχι μόνον η διδασκαλία και η
παραίνεση και η συμβουλή, αλλά και η ίδια η εξωτερική εμφάνιση των Αγίων
προξενούσε πολλή ευχαρίστηση και ωφέλεια</i></b><i style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 14pt;">».<o:p></o:p></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Η
ωφέλεια των Αγίων ως παιδαγωγών και ακατάβλητα <b><i>«αρχέτυπα»</i></b> (πρότυπα) είναι
πολλαπλή και σε πολλά επίπεδα όταν οι νέοι μιμούνται τον ενάρετο βίο τους και
μάλιστα σε μία εποχή στην οποία η αγνωμοσύνη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους
μας, ο εγωϊσμός και ο εγωκεντρισμός, η αλαζονεία και η έπαρση, η φιλαυτία και η
αυταρέσκεια είναι πλέον το <b><i>«ίδιον γνώρισμα»</i></b> σχεδόν πάντων των
συγχρόνων κάθε ηλικίας ανθρώπων. Έτσι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
υπογραμμίζει ότι οι Άγιοι διδάσκουν τους νέους να είναι ευγνώμονες τόσο προς
τον Θεό όσο και προς τους ανθρώπους, διότι <b><i>«αυτό κάνουν όλοι οι Άγιοι, όταν τους συμβεί
κάτι το καλό, προσκαλούν να λάβουν μέρος στη δοξολογία του Θεού, όχι μόνον τους
ανθρώπους, αλλά και ολόκληρη την δημιουργία. Γιατί τίποτα δεν είναι τόσο
σπουδαίο για τον Θεό, όσο το να είμαστε ευγνώμονες, και όχι μόνον κατά τον
καιρό της ευημερίας, αλλά και όταν τα πράγματα είναι αντίθετα. Αφού προ πάντων
είναι θυσία, αυτό είναι η μεγαλύτερη προσφορά. Έτσι ο Ιώβ αναγνωριζόταν από τον
Θεό, έτσι και ο Παύλος, έτσι ο Ιακώβ, έτσι ο καθένας από τους δικαίους,
δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του και την ευχαριστία του προς τον Θεό προ πάντων
στις δύσκολες και αντίξοες περιστάσεις… υπάρχει τέτοια συνήθεια στους Αγίους,
λόγω της μεγάλης ευγνωμοσύνης τους, όταν πρόκειται να ευχαριστήσουν τον Θεό, να
προσκαλούν πολλούς, για να γίνουν κοινωνοί της δοξολογίας και να προτρέπουν να
συμβάλουν και αυτοί στην καλή αυτή και ωφέλιμη ενέργεια».<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Κάποτε
γονείς και διδάσκαλοι πρόβαλαν ως αληθή πρότυπα για τους νέους εκείνα τα
πρόσωπα τα οποία με τα έργα και τους λόγους τους ήταν άξια μιμήσεως, όπως οι
σοφοί και φιλόσοφοι της ανθρωπότητος, αλλά στην σύγχρονη εποχή αυτά τα πρότυπα
αληθείας και ήθους, γνώσεως και σοφίας φαίνεται ότι δεν <b><i>«πωλούν»</i></b> στην σύγχρονη
εποχή του αμοραλισμού, της ήσσονος προσπάθειας, του εύκολου χρήματος, της
απάτης που βαπτίζεται εξυπνάδα, της κουτοπονηρίας που χαρακτηρίζεται ευφυΐα,
της οκνηρίας και αδιαφορίας, οπότε σε πείσμα των καιρών ο Θεόπνευστος Οικουμενικός
Διδάσκαλος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τέμνει με την δίκοπη μάχαιρα της
διδασκαλίας του όλα τα σάπια και εφήμερα, φθηνά και ανάξια λόγου πρότυπα της υλιστικής
και καταναλωτικής νέας εποχής, υπογραμμίζοντας εμφατικώς ότι οι Άγιοι ως
αληθείς και γνήσιοι παιδαγωγοί είναι τα αμετάπτωτα διαχρονικά ένσοφα πρότυπα
κατά Θεόν γνώσεως, ενθέου σοφίας και θείας συνέσεως, η οποία υπερέχει πάσης
κατά κόσμον σοφίας και γνώσεως των σοφών τούτου του κόσμου, που αξίζει να
γνωρίσουν και να αγαπήσουν οι νέοι μας σε μιά εποχή τόσο πνευματικά άνυδρη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Διδάσκει
λοιπόν διαχρονικώς και με λόγο λίαν επίκαιρο ο Μέγας Ιεράρχης και Διδάσκαλος
Πατήρ ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι: <b><i>«Οι Άγιοι όχι μόνον δεν εγνώριζαν την ρητορική
τέχνη, αλλά είχαν άγνοια και αυτών των γραμμάτων. Παρόλα αυτά και στα ίδια τα
γράμματα υπερίσχυσαν με τόση άνεση εκέινων που υπερείχαν στη ρητορική τέχνη,
ώστε οι κατά κόσμον σοφοί να αποδειχθούν κατώτεροι και από ανόητα παιδιά. Γιατί,
όταν η πειθώ στηρίζεται στη δύναμη του λόγου και οι μεν φιλόσοφοι δε μπορούν να
νικήσουν ούτε ένα τύραννο, οι δε αγράμματοι και άσημοι επιστρέφουν στην πίστη
όλη την οικουμένη, είναι ολοφάνερο ότι αυτοί (οι Άγιοι) υπερισχύουν στη σοφία,
οι αγράμματοι και άσημοι, και όχι οι φιλόσοφοι που σπούδασαν με ακρίβεια και τα
γράμματα και την ρητορική τέχνη. Έτσι, η πραγματική σοφία και η αληθινή μόρφωση,
δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η πίστη και ο σεβασμός στο Θεό. Κι’ ας μη νομίζει
κανείς ότι εισηγούμαι να μένουν τα παιδιά αμόρφωτα, αλλά αν κάποιος μπορεί να
διαθέσει τα απαραίτητα για την μόρφωση των παιδιών, δεν θα ήθελα να τον
εμποδίσω να το πράξει και αυτό με περίσσεια. Γιατί, όπως ακριβώς, όταν
κλονίζονται τα θεμέλια και κινδυνεύει να πέσει ολόκληρο το σπίτι και η οικοδομή,
είναι δείγμα μωρίας και παραφροσύνης να τρέχει κανείς σ’ εκείνους που κάνουν τα
επιχρίσματα και όχι στους οικοδόμους, έτσι πάλι, είναι μάταια φιλονεικία να εμποδίζουμε
κάποιον που θέλει να σοβατίσει το σπίτι του, του οποίου οι τοίχοι είναι
ασφαλείς και στέρεοι… οι ειδωλολάτρες φιλόσοφοι επειδή δεν έχουν φυσική ομορφιά
και επειδή δε μπορούν να στολισθούν με ευσέβεια, καλλωπίζονται με ευγλωττία και
επιτηδευμένους λόγους και πολύπλοκες φράσεις, με μαλλιά και ενδύματα και άλλα
τέτοια. Οι δικοί μας όμως δεν καλλωπίζονται έτσι, αλλά, αφού απέκρουσαν όλα
αυτά και απέρριψαν τις εξωτερικές επιδείξεις, δείχνουν την φυσική τους ομορφιά,
χωρίς να ακονίζουν την γλώσσα τους, ούτε να επιδιώκουν την διαφήμιση, αλλά
φιλοσοφώντας με την δύναμη των ευσεβών στοχασμών, με την επίδειξη έργων και με
την προσεκτική διαγωγή τους, διαλαλώντας με όλα αυτά την Χάρη του Θεού, η οποία
κατοικεί μέσα τους».<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">Κατακλείοντας
ο της Εκκλησίας θεοκίνητος φωστήρ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την παιδαγωγική
διδαχή και νουθεσία του, η οποία αποτελεί σχολείο θείας εμπνεύσεως, διδακτικό
ταμείο ψυχικής ανατάσεως και λόγο αληθείας και ουσιαστικής παιδεύσεως των νέων,
των διδασκάλων και των γονέων κάθε εποχής –πολλώ δε μάλλον της δικής μας
εποχής</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 18.6667px; text-indent: 37.7953px;">– </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt;">επισημαίνει σε προσωπικό επίπεδο και μετά πολλής πατρικής αγάπης και
φιλοστόργου προαιρέσεως προς κάθε νέο και νέα ότι επειδή η ζωή των Αγίων είναι <b><i>«πνευματικός
καθρέπτης»</i>,</b> είναι ωφέλιμο, <b><i>«Κι’ αν θελήσεις μία μόνον φορά να κοιτάξεις
τις εικόνες εκείνων των Αγίων και την ασχήμια της δικής σου σκέψεως, θα την
διαπιστώσεις και όταν την διαπιστώσεις δεν θα σου χρειασθεί τίποτε άλλο πλέον,
για να απαλλαγείς από αυτήν. Γι’ αυτό λοιπόν μας είναι χρήσιμος εκείνος ο
καθρέπτης και κάνει εύκολη την ηθική αλλαγή».</i></b></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<br /></span></i></b><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="color: red; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></p>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><div><br /></div><div><span style="color: blue; font-family: Arial, sans-serif;"><a href="https://www.blogger.com/blog/post/edit/3377085873864585716/3314519574682669734" style="font-family: Arial, sans-serif;">ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΤΟ
ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></span></div><div><br /></div>ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-77232768451372032322024-01-29T00:30:00.000+02:002024-01-29T21:29:09.145+02:00Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΩΣ ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;">Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΩΣ ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΣ</span></b><br />
<b><span style="font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ </span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η υπεροχή της κατά Θεόν Σοφίας έναντι της κοσμικής
γνώσεως.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36.0pt; mso-list: l1 level1 lfo2; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "symbol";">·</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><!--[endif]--><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η εορτή των Τριών Ιεραρχών ως έκφραση της ελληνορθοδόξου
ενότητος του Γένους μας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η χρυσή και κοσμογονική σύζευξη ανάμεσα
στην αρχαιοελληνική παιδεία και την χριστιανική διδασκαλία, δηλαδή ανάμεσα στην
κατά κόσμον (θύραθεν) σοφία και την κατά Θεόν σοφία, επιτεύχθηκε με μοναδικό
και αριστοτεχνικό τρόπο κατά τον Δ΄ μ.Χ. αιώνα από τους θεοφόρους και
θεοκίνητους Καππαδόκες Πατέρες, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ως <i>«εύκαιρον ένδυμα»</i> τον έλληνα λόγο και το
σύστημα της εμφιλοσόφου διανοίας του αρχαιοελληνικού κόσμου προκειμένου να
εκφράσουν και να κοινωνήσουν την υπαρξιακή και σωτηριολογική οντολογία της
χριστιανικής πίστεως και διδασκαλίας σε όλους τους ανθρώπους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η γέννηση του <i>«ελληνοχριστιανικού»</i>
πολιτισμού προήλθε από αυτήν ακριβώς την γόνιμη και αρμονική σύζευξη της
ελληνικής και χριστιανικής παιδείας. Το θεόπνευστο αυτό επίτευγμα, όπως
αναφέρει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, καταπολεμείται κυρίως από
δύο πλευρές. Πρώτα από εκείνους οι οποίοι απαρέσκονται με την παρουσία του
ελληνικού στοιχείου γενικώς στο σημερινό κόσμο και ειδικότερα στον χριστιανισμό,
τον οποίο θέλουν τελείως αφελληνισμένο και ιουδαϊκό. Δεύτερον από εκείνους, οι
οποίοι απαρέσκονται με το χριστιανικό στοιχείο του σημερινού πολιτισμού, το
οποίο θέλουν, ει δυνατόν, να εξαφανιστεί.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Οι Καππαδόκες Πατέρες, οι οποίοι υπήρξαν τα <i>«Ιερά και εμφιλόσοφα δοχεία»</i> της
αρχαιοελληνικής παιδείας και της Χριστιανικής Θεοπνεύστου διδασκαλίας, ενέδυσαν
την εξ αποκαλύψεως ευαγγελική αλήθεια της εκκλησίας με το κάλλος της ελληνικής
γλώσσας, την τρέχουσα τότε καταληπτή ορολογία και την συστηματική μέθοδο της
ελληνικής φιλοσοφίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο πλαίσιο αυτό, ο Ουρανοφάντωρ και υψιπέτης Θεολόγος
Βασίλειος ο Εμφιλόσοφος υπερέβη το μέγα δίλημμα ανάμεσα στις δύο υπάρχουσες
παιδείες, την αρχαιοελληνική και την χριστιανική, γενόμενος ο όντως <i>«εμφιλόσοφος Γεφυροποιός»</i> ανάμεσα και
στις δύο, τις οποίες απεδέχθη και χρησιμοποίησε στην όλη συγγραφική παραγωγή
του ως θεολόγος, διδάσκαλος, ασκητής και παιδαγωγός. Γι’ αυτό ο Παναγιώτης
Χρήστου γράφει ευστόχως και προσφυώς ότι: <i><b>«Ο
Βασίλειος διετύπωσε τας γνώμας του θεωρητικώς και τας εφάρμοσε πρακτικώς. Από
της πρώτης απόψεως συνέγραψε δύο δοκίμια, τα οποία αποτελούν εκλεκτά προϊόντα
του χριστιανικού πνεύματος. Εις το πρώτον, «Προς τους Νέους», εξετάζει το θέμα,
πώς είναι δυνατόν να ωφεληθούν οι νέοι από τα ελληνικά γράμματα ενώ εις το
δεύτερον, το «Εις τας Παροιμίας», εξετάζει το θέμα πώς είναι δυνατόν να
ωφεληθούν από τα χριστιανικά γράμματα. Και εις τα δύο δε επισημαίνει την ύπαρξη
δύο παιδειών, και κυρίως, εις το πρώτον». </b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η εν γένει θεολογική διδασκαλία του οξυνέστατου Βασιλείου,
όπως αυτή είναι καταγεγραμμένη στις περισπούδαστες πραγματείες του ως
Τριαδολογία, πνευματολογία, ανθρωπολογία και κοσμολογία, καταδεικνύει περίτρανα
ότι ο Θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας γεφυροποίησε και με έναν μοναδικό τρόπο
αξιοποίησε την κοσμική (θύραθεν) και χριστιανική παιδεία προκειμένου να
αποτυπώσει βαθυστόχαστα τις οντολογικές-υπαρξιακές προτάσεις του, οι οποίες
έχουν σωτηριολογική και εσχατολογική διάσταση και σημασία για τον άνθρωπο κάθε
εποχής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14.0pt;">Αυτήν την αριστοτεχνική γεφυροποίηση της
αρχαιοελληνικής και χριστιανικής παιδείας υπό του ρηξικέλευθου και δημιουργικά
καινοτόμου Μεγάλου Βασιλείου προσεγγίζοντας ο Παναγιώτης Χρήστου γράφει
χαρακτηριστικά: <i><b>«Εις την ανοικοδόμησιν
της Θεολογίας του Βασιλείου μετέχουν παραγωγικώς και αι δύο παραδόσεις, αι δύο
παιδείαι, αν και η χριστιανική προηγείται εις συνεισφοράν και κατά πρόθεσιν και
κατ’ αποτέλεσμα. Μόνον εις την παρουσίαν του λόγου προηγείται η ελληνική, διότι
ούτος, χωρίς να εγκαταλείπη την χριστιανική λιτότητα, λαμβάνει όλην την χάριν
την οποίαν του εξασφαλίζει η ελληνική τέχνη του λόγου. </b></i></span><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><b><o:p></o:p></b></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>Εις τας δύο
παιδείας απαντώνται από το εν μέρος αι κατηγορίαι της πίστεως, της αγάπης, της
θυσίας, και από το άλλο αι κατηγορίαι του νόμου, του λόγου, του κάλλους.
Συνυπάρχουν όλαι και εις τας δύο, αλλ’ η βαρύτης των είναι διαφορετική εις την
καθεμίαν. Εις την χριστιανικήν επικρατούν αι τρεις πρώται, εις την ελληνικήν αι
επόμεναι, και όλα μαζί αποτελούν τα στοιχεία του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.
Υπάρχει πέραν αυτών και εν στοιχείον το οποίον είναι κοινόν κατά ίσον βαθμόν
και εις τας δύο: η αρετή, η οποία, όπως βεβαιώνει ο Βασίλειος, είναι
πολυύμνητος και εις την μίαν και εις την άλλην». </b><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Μέγας Βασίλειος ως Οικουμενικός Διδάσκαλος, Πανεπιστήμων
της εποχής του και άριστος παιδαγωγός συνέγραψε μεταξύ των ετών 363 και 364
μ.Χ. την Ομιλία: <i>«Προς τους νέους, όπως
αν εξ ελληνικών ωφέλοιντο λόγων».</i> Η άκρως σημαντική παιδαγωγική και
διδακτική αυτή ομιλία του Θεοφόρου Ιερού Πατρός συνεγράφη ευθύς αμέσως μετά την
έκδοση του διατάγματος του Ιουλιανού με το οποίο απαγορευόταν στους χριστιανούς
διδασκάλους να διδάσκουν την κλασική φιλολογία και εν γένει αρχαιοελληνική
γραμματεία στους νέους, καθώς επίσης την ρητορική και την φιλοσοφία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η ομιλία αυτή, η οποία τόσο πολύ καταλυτικά επηρέασε
διά μέσου της ιστορίας την στάση της εκκλησίας έναντι της κλασικής παιδείας,
αποδεικνύεται ότι συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας να αποτελεί το μέτρο της
εκκλησίας προς μια θετική αντιμετώπιση των επιτευγμάτων της ανθρώπινης σοφίας
και των πνευματικών ρευμάτων και κατευθύνσεων του σύγχρονου κόσμου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Βασίλειος ως έμπειρος παιδαγωγός διδάσκει ότι είναι
μεγάλη ωφέλεια, η οποία προκύπτει για τους νέους εκ της μελέτης των έργων των
εν γένει συγγραφέων και φιλοσόφων της ελληνικής παιδείας. Θεωρεί τα ελληνικά γράμματα
και εν γένει την θύραθεν παιδεία ως απαραίτητο <i>«προπαρασκευαστικό στάδιο»,</i> προκειμένου οι νέοι να στραφούν στη
μελέτη και την κατανόηση της υψηλότερης και βέλτιστης ζωής, η οποία δεν είναι
άλλη από την μέλλουσα και αιώνια ζωή στην οποία αναφέρονται οι Γραφές με την
θεόπνευστη διδασκαλία τους. Ο Ιερός Πατήρ υποστηρίζει ότι κάθε τι εκ της
κλασικής παιδείας συντελεί στην ηθική διαπαιδαγώγηση, είναι χρήσιμο και ωφέλιμο
και πρέπει να συλλέγεται μετά πάσης προσοχής πανταχόθεν, όπως ακριβώς οι
μέλισσες συλλέγουν το χρήσιμο από τα ανθισμένα ρόδα για την παρασκευή του
μέλιτος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εκείνο δε το οποίο ο Μέγας Βασίλειος απορρίπτει
παντελώς εκ της αρχαιοελληνικής παιδείας είναι η περί θεών μυθολογία. Οι
χριστιανοί νέοι μπορούν να εύρουν στην κλασική φιλολογία αξιοθαύμαστα ηθικά
διδάγματα και παραδείγματα εναρέτου βίου όπως είναι οι αναφερόμενοι Όμηρος,
Ησίοδος, Θέογνις, Σόλων, Ευριπίδης. Από τους μεγάλους φιλοσόφους ιδιαιτέρως
μνημονεύεται ο Πλάτων, ενώ από τους πολιτικούς άνδρες της αρχαίας Ελλάδος
προβάλλονται ο Περικλής, ο Σωκράτης, ο Ευκλείδης, ο Κλεινίας και ο Μέγας
Αλέξανδρος, επειδή ακριβώς οι αρετές αυτών θεωρούνται σύμφωνες με τα
παραγγέλματα του Ιερού Ευαγγελίου. Σε γενικότερο πλαίσιο ο Μέγας Βασίλειος ως
βάση και κριτήριο αξιολογήσεως της θύραθεν παιδείας θέτει την περί βίου θεώρηση
της χριστιανικής πίστεως και απορρίπτει ο,τιδήποτε αρνητικό και επιβλαβές,
δεχόμενος τα θετικά στοιχεία αυτής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Επομένως η ελληνική παιδεία όχι μόνον δεν είναι
απόβλητη, αλλά είναι και απαραίτητη για την μόρφωση διότι προετοιμάζει τις
ψυχές των νέων για την άλλη σοφία. Μπορεί τα στοιχεία της ελληνικής παιδείας να
φαίνονται ως κάτοπτρα της αληθείας, αλλά έχουν και πάλι την αξία τους. Οι δύο
παιδείες, αρχαιοελληνική και χριστιανική, παραβάλλονται με φύλλα και καρπούς.
Κατάλληλη αρετή στα φυτά είναι να παράγουν θρεπτικούς και γλυκείς-εύχυμους
καρπούς, αλλά και τα φύλλα όταν φύονται στους κλάδους, δίνουν σ’ αυτά κάποιο
στόλισμα. Για την ψυχή του ανθρώπου καρπός είναι η σώζουσα χριστιανική αλήθεια,
αλλά δεν είναι ανώφελο (άχαρι) το να επενδύει τον καρπό με την θύραθεν
(κοσμική) σοφία ως είδος σκέπης και κοσμήματος. Αυτό δέχεται εκπεφρασμένως ο
Μέγας Βασίλειος, ενώ στην πραγματικότητα, όπως προαναφέραμε, η εξωτερική
ελληνική σοφία και γνώση είναι για τον ίδιο κάτι περισσότερο, είναι ουσιώδες
στοιχείο της θεολογικής διδασκαλίας του. Γι’ αυτό ανεπιφυλάκτως φρονεί ότι<i>: <b>«Πρέπει να συναναστρεφόμεθα με ποιητές και
λογογράφους και ρήτορες και με όλους τους ανθρώπους από τους οποίους είναι
δυνατόν να προέλθει κάποια ωφέλεια για την καλλιέργεια (επιμέλεια) της ψυχής»</b>.</i>
Αυτοί είναι οι εξωτερικοί διδάσκαλοι και μετά απ’ αυτούς θα έλθουν οι
εσωτερικοί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο εμφιλόσοφος Πατήρ προτρέπει τους νέους μετά πάσης
προσοχής και κριτικής σκέψεως να μελετούν τα των <i><b>«εξωτερικών»</b></i> (εθνικών) διδασκάλων προκειμένου ν’ αποφύγουν την
πνευματική βλάβη της ψυχής τους, γράφοντας<i>:
«<b>Και εμείς… εάν πρόκειται να παραμείνει αναφαίρετος σε εμάς η δόξα για το καλό,
αφού προπαρασκευασθούμε με αυτούς εδώ τους εξωτερικούς διδασκάλους, τότε θα
γίνουμε ακροατές των ιερών και απορρήτων μαθημάτων. Και κατά κάποιο τρόπο αφού
συνηθίσουμε να βλέπουμε τον ήλιο μέσα στο νερό, έτσι τότε θα ρίψουμε τα
βλέμματα και σ’ αυτό το ίδιο το φως. Πρέπει με κάθε προσοχή να προφυλάσσουμε
την ψυχή, μη τυχόν με την γλυκύτητα των λόγων, χωρίς να το καταλάβουμε,
δεχθούμε και κάτι κακό. Εάν λοιπόν υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ των δύο
διδασκαλιών, η γνώση αυτών μπορεί να γίνει ωφέλιμη σ’ εμάς».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Με παιδαγωγικό τρόπο ο Ιερός Πατέρας νουθετεί τους
μελετητές των κειμένων των εθνικών ποιητών και συγγραφέων να επιλέγουν μόνο τα
πνευματικώς ωφέλιμα διδάγματα της κοσμικής σοφίας και γνώσεως. Εν προκειμένω
γράφει χαρακτηριστικά: <i><b>«...Αλλά θα
δεχθούμε από αυτούς εκείνα μάλιστα με τα οποία επαίνεσαν την αρετή ή
εστιγμάτισαν την κακία. Όπως δηλαδή από τα άνθη, άλλοι μεν απολαμβάνουν μόνον
την ευωδία και το χρώμα, ενώ οι μέλισσες μπορούν να λαμβάνουν και το μέλι απ’ αυτά.
Έτσι λοιπόν και εδώ είναι δυνατόν, αυτοί που δεν επιδιώκουν μόνον το τερπνό και
το ευχάριστο από τους λόγους αυτούς να αποθησαυρίσουν και κάποια ωφέλεια στην
ψυχή τους. Σύμφωνα λοιπόν με όλη την εικόνα των μελισσών πρέπει να
χρησιμοποιείτε τα βιβλία. Διότι και εκείνες ούτε πηγαίνουν ομοίως σε όλα τα
λουλούδια, ούτε πάλιν προσπαθούν να μεταφέρουν αυτά στα οποία πετούν, αλλά αφού
λάβουν από αυτά όσον είναι κατάλληλο για την εργασία τους, αφήνουν το υπόλοιπο
και φεύγουν. Και εμείς, εάν είμεθα σώφρονες, αφού αποκομίσουμε απ’ αυτά όσον
μας είναι οικείο και συγγενεύει προς την αλήθεια, τα υπόλοιπα θα τα
παρατρέξουμε. Και όπως, όταν κόπτουμε από την τριανταφυλλιά το άνθος,
παραμερίζουμε τα αγκάθια, έτσι και στην περίπτωση των συγγραμμάτων αυτών, αφού
καρπωθούμε από αυτά όσον είναι χρήσιμο, ας προφυλαχθούμε από το βλαβερό. Ευθύς
λοιπόν εξ αρχής πρέπει να εξετάζουμε το καθένα από τα μαθήματα και να το
προσαρμόζουμε προς τον σκοπό, φέροντες, σύμφωνα με την δωρική παροιμία, την
πέτρα προς το αλφάδι».</b></i><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Μέγας Βασίλειος στη δευτέρα παιδαγωγική πραγματεία
του υπό τον τίτλο: «Ομιλία εις την αρχήν των Παροιμιών», η οποία εκφωνήθηκε
κατά την αρχή του Ιερατικού βίου του Θεοφόρου Πατρός, περί το έτος 364 ή 365
μ.Χ. ερμηνεύει το της Παλαιάς Διαθήκης βιβλίο των <i>«παροιμιών»,</i> το οποίο είναι ένα από τα πονήματα του σοφού
Σολομώντος, και παράλληλα διατυπώνει τις θέσεις του για την αξία της θύραθεν
(κοσμικής) και χριστιανικής παιδείας, υποστηρίζοντας ότι τα χριστιανικά
γράμματα είναι ανώτερα από αυτά της θύραθεν παιδείας. Τα μεν πρώτα αρμόζουν
στους ώριμους, τα δε δεύτερα στους νέους, οι οποίοι μετά την σπουδή αυτών
μπορούν πλέον να προχωρήσουν στην μελέτη και την κατανόηση των αληθειών της
Γραφής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Πατήρ ως άριστος παιδαγωγός θεωρεί ότι η
θύραθεν (κοσμική) παιδεία και γνώση συνιστά την <i>«εγκύκλια μόρφωση»,</i> την οποία θα πρέπει ως <i>«γνωσιολογικό εφόδιο»</i> να κατέχουν οι νέοι προκειμένου να
προπαρασκευασθούν σε προδρομικό στάδιο για να γίνουν εν συνεχεία κοινωνοί και
μέτοχοι της κατά Θεόν σοφίας. Γι’ αυτό τονίζει εμφατικώς την υπεροχή της
χριστιανικής παιδείας έναντι της κοσμικής γράφοντας χαρακτηριστικά: <i><b>«των μεν άλλων διδασκάλων οι άπειροι εισί
μαθηταί, της δε βίβλου ταύτης ακροαταί εισίν οι σοφοί».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στην πρώτη ομιλία ο Ιερός Πατήρ τονίζει την υπεροχή
της Χριστιανικής παιδείας έναντι της κοσμικής σε πολλά σημεία αλλά ιδιαιτέρως
στην τελευταία παράγραφο, όπου γράφει εύστοχα<i>:<b> «Αλλά ταύτα μεν που και τοις ημετέροις λόγοις τελειότερον μαθησόμεθα˙
όσον δε σκιαγραφίαν τινά της αρετής, το γε νυν είναι εκ των έξωθεν παιδευμάτων
περιγραψώμεθα».</b></i><b> Στο χωρίο αυτό είναι εμφανής η σύγκριση ανάμεσα στις Ιερές
Γραφές και τα <i>«έξωθεν παιδεύματα»,</i>
όπως ακριβώς αντιπαραβάλλονται και στη δεύτερη πραγματεία του, όπου γράφει: <i>«Μεγάλην δύναμιν ταις παροιμίαις ο λόγος,
ότι υπερβαίνει των σοφών την σοφίαν και των εναποκείμενων αυτοίς παιδευμάτων
μείζονα εστί τα εκ της βίβλου ταύτης παραδιδόμενα». Η δε υπεροχή της βίβλου των
παροιμιών συν τοις άλλοις έγκειται στο ότι παρέχει στον δι’ αυτής γεγυμνασμένο
«αίσθησιν και έννοιαν˙ αίσθησιν μεν των παρόντων, έννοιαν δε των μελλόντων».</i><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο εμφιλόσοφος Βασίλειος κάνει διάκριση μεταξύ της κατά
Θεόν και κατά κόσμον σοφίας, ενώ με βαθυστόχαστο τρόπο προσδιορίζει την έννοια
του σοφού, γράφοντας χαρακτηριστικά<i>: <b>«…
οι άπειροι μεν από τους άλλους διδασκάλους είναι μαθητές, σοφοί δε είναι όσοι
είναι ακροατές αυτού του βιβλίου. Επειδή όμως το όνομα των σοφών είναι συνώνυμο
(διότι σοφοί αποκαλούνται και οι σοφοί του κόσμου αυτού, σοφοί και αυτοί που
εδέχθησαν διά της πίστεως την αληθινή σοφία, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό), οι
έξω από την διδασκαλία μας, όταν προσέλθουν στην υγιεινή διδασκαλία των παροιμιών,
ο λόγος τους υπόσχεται ότι θα γίνουν σοφώτεροι, διότι υποτιμούν την γνώση των
ματαίων πραγμάτων και μεταστρέφουν το θαυμασμό του προς την αλήθεια.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><b>Ή επειδή
ποικιλοτρόπως αποκαλείται σοφός (διότι και αυτός που επιθυμεί την σοφία και
αυτός που έχει γίνει τέλειος ως προς την κατοχή, κατά τον ίδιο τρόπο
αποκαλούνται), ο σοφός αφού ακούσει αυτά, είτε ο εραστής της σοφίας είτε και
αυτός ο οποίος έχει ήδη προκόψει σ’ αυτήν, θα γίνουν σοφώτεροι, αφού θα έχουν
διδαχθεί πολλά για τα θεία δόγματα, μαθαίνουν πολλά και για τα ανθρώπινα, διότι
το βιβλίο κατά διάφορο τρόπο εξορίζει την κακία και κατά διαφόρους πάλι τρόπους
εισάγει στη θέση αυτής την αρετή… Αυτός λοιπόν που έχει διδαχθεί αυτά και έχει
εντός του ισχυρή προκατάληψη και εναντίον των κακών και απέκτησε επί πλέον,
ωσάν από κάποια φωνή που αποκρίνεται, τον ζήλο για το καλό με μεγαλυτέρα ορμή,
ενώ είναι σοφός λόγω της δικής του εφέσεως, έχει γίνει σοφώτερος λόγω της
τελειώσεως που απέκτησε με την διδασκαλία…».</b><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις ο Μέγας Βασίλειος
χαρακτηρίζει την κατά κόσμο σοφία ως <i>«ψευδώνυμη
γνώση»</i> και <i><b>«διαστροφή σοφισμάτων».</b></i>
Γράφει δε σχετικά: <i><b>«Οι αντιφάσεις της
ψευδωνύμου γνώσεως δεν είναι παρά στροφές (διαστροφές) λόγων. Διότι αυτοί που
δεν παραδέχονται την απλότητα της πνευματικής διδασκαλίας, δηλαδή αυτοί που
έχουν εξασκηθεί με την δύναμη της διαλεκτικής στις αντιλογίες, πολλές φορές
διαστρέφουν την δύναμη της αληθείας με την πιθανολογία της σοφιστικής
επιχειρηματολογίας…».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όταν ο Ιερός Πατήρ ομιλεί για την αξία του «λόγου της
αληθείας» και τον «κοσμικό έντεχνο λόγο» αναφέρει εν είδει νουθεσίας τα εξής: <i><b>«ο λόγος που είναι αληθινός και προέρχεται
από υγιή διάνοια είναι απλός και μονότροπος, διότι πάντοτε λέγει τα ίδια για τα
αυτά πράγματα. Ο λόγος όμως που είναι πολύμορφος και έντεχνος, είναι περίπλοκος
και φτιαχτός. Συμμορφώνεται προς χίλια δύο πράγματα και πλέκεται σε
απεριόριστες στροφές για να αρέσει με την εναλλαγή στους αναγνώστες ή τους
ακροατές. Οι παροιμίες (εννοεί το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης) μας παρέχουν
πολλή ωφέλεια για να μπορούμε να μένουμε ανεπηρέαστοι από τις προσβολές του
περίτεχνου λόγου. Διότι αυτός που τις μελετά προσεκτικά και με επιμέλεια
δέχεται τις παραινέσεις τους, ωσάν να είναι οπλισμένος με την πείρα των
πραγμάτων, δέχεται χωρίς καμμία ζημία τον έντεχνο λόγο. Δεν μεταβάλλεται από
αυτούς και σε κανένα σημείο δεν απομακρύνεται από την αλήθεια».</b><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i>Ο Ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος θέτει τα κριτήρια και
τα όρια για την πρόσληψη και ορθή χρήση της κοσμικής (θύραθεν) παιδείας και
κατά κόσμον σοφίας, η οποία αποτελεί την «θεραπαινίδα»
και την «προπαρασκευαστική εγκύκλια
παιδεία» του ανθρώπου υπό την ακατάλυτη προϋπόθεση ότι καλλιεργεί την αρετή
στο «ταμείον της ψυχής» του καθώς
πορεύεται στον «εμφιλόσοφο βίο» για
να βιώσει την κατά Θεόν σοφία. Ο Ιερός Πατήρ γεφυροποιεί την αρχαιοελληνική με
την χριστιανική παιδεία υπό το πρίσμα των Ευαγγελικών αρχών και προϋποθέσεων,
και με σαφήνεια διατυπώνει την υπεροχή της κατά Θεόν σοφίας έναντι της κοσμικής
γνώσεως.</i></b></span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΩΣ
ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-13503079385430861362024-01-29T00:00:00.000+02:002024-01-29T21:28:51.991+02:00Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ.
Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο ΙερΟς ΧρυσΟστομος ως καινοτΟμος παιδαγωγΟς<br />
Η ελευθερΙα Εναντι του καταναγκασμοΥ στην αγωγΗ των παΙδων</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "symbol";">·</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Οι ρηξικέλευθες, ανατρεπτικές και προοδευτικές
παιδαγωγικές αντιλήψεις του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου από αιώνων προϋπήρξαν οι
θεμελιώδεις βάσεις της συγχρόνου παιδαγωγικής επιστήμης.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η εόρτιος ημέρα των Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών
Διδασκάλων αποκτά ουσιαστικό νόημα και περιεχόμενο, όταν οι της παιδείας
λειτουργοί μετέχουν της παιδαγωγικής σοφίας και διδασκαλίας εκείνων των αληθών
και αιωνίων διδασκάλων.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως επαναλαμβανόμενη και τετριμμένη
συνήθεια κατά την εόρτια ημέρα των τριών μεγίστων Ιεραρχών και οικουμενικών
διδασκάλων, οι οποίοι είναι οι προστάτες και θεοφώτιστοι πνευματικοί έφοροι της
ελληνικής παιδείας, οι υπηρεσιακώς ορισμένοι ομιλητές αναλώνονται σε
«πανηγυρικούς» σκιαγραφήσεως της προσωπικότητος και του θεαρέστου έργου αυτών,
ενώ υπάρχει μία ανεξάντλητη πηγή σοφίας και γνώσεως που σχετίζονται με την των
παίδων αγωγή και έχουν διατυπωθεί με αριστοτεχνικό και θεόπνευστο τρόπο από
τους «μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος» και ανυπέρβλητους αυτούς
διδασκάλους, οι οποίοι στο διάβα των αιώνων παραμένουν αγήραστα πρόσωπα
παιδαγωγών και οι παιδαγωγικές αντιλήψεις τους αποτελούν από αιώνων τις
θεμελιώδεις βάσεις της συγχρόνου παιδαγωγικής επιστήμης της οποίας οι σύγχρονοι
θεράποντες εκουσίως ή ακουσίως, εν αγνοία ή εσκεμμένα, για λόγους πολιτικής ή
φιλοσοφικής κοσμοθεωρίας θάπτουν στη
λήθη του πανδαμάτορος χρόνου. Οι δε περί παίδων αγωγής αντιλήψεις των οικουμενικών
διδασκάλων είναι τόσο ρηξικέλευθες, προοδευτικές και ανατρεπτικές ώστε μπορούν
να αποτελέσουν και στη σύγχρονη εποχή τη βάση για ένα υγιές, δημιουργικό και
καινοτόμο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα συγκροτεί ολοκληρωμένες
προσωπικότητες σκεπτόμενων και ελευθέρων ανθρώπων και δεν θα εξαντλείται στην
ανούσια προσφορά ξηρών γνώσεων μέσα σε μία τυπολατρική και τεχνοκρατική
διαδικασία που μηχανοποιεί τη σκέψη των παίδων και αδιαφορεί για τον ψυχικό
τους κόσμο.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Χρυσόστομος ως μέγας ανατόμος της ανθρώπινης
ψυχής και προσωπικότητας αλλά και ως καινοτόμος παιδαγωγός γνωρίζει κάλλιστα
ότι η αγωγή (διαπαιδαγώγηση) των παίδων είναι «τέχνη τεχνών και επιστήμη
επιστημών» και ότι το ευθυνοφόρο αυτό διακόνημα ή λειτούργημα δεν πίπτει επί
των ώμων μόνον των γονέων αλλά και των ευσυνειδήτων διδασκάλων, όταν βέβαια οι
ίδιοι συναισθάνονται και αντιλαμβάνονται τον καταλυτικό ρόλο που διαδραματίζουν
ή μπορούν να διαδραματίσουν στην υγιή διάπλαση της εν γένει προσωπικότητας των παίδων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως θεολόγος-παιδαγωγός ο Ιερός Χρυσόστομος
χαρακτηρίζει το σεβασμό στην ελευθερία των παίδων και την απόρριψη του
καταναγκασμού ως θεμελιώδη βάση και παιδαγωγική αρχή για την υγιή και ορθή
αγωγή των παίδων προκειμένου να φέρει σε βάθος χρόνου αποτελέσματα πολύκαρπα
και καλλίκαρπα. Ο θεοκίνητος Πατήρ θέτοντας εν αρχή τη θεολογική διδασκαλία της
Εκκλησίας ότι ο άνθρωπος επλάσθη από τον άκτιστο δημιουργό Θεό εν ελευθερία για
να είναι όντως ελεύθερος στην προαίρεσή του, χωρίς ποτέ ακόμη και ο ίδιος ο πλάστης
του να τον καταναγκάζει εξουσιαστικά ή να αναιρεί την ελευθερία της βουλήσεώς
του, υπογραμμίζει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος φέρει την ευθύνη των εν ελευθέρα
προαιρέσει επιλογών του προς την αρετή ή την κακία. Η καλή και αγαθή ή η κακή
χρήση της ελευθερίας είναι αποτέλεσμα και πάλι της ελευθέρας προαιρέσεως του
ανθρώπου και γι’ αυτό αναφέρει ότι «αυτεξουσίους ημάς ειργάσατο και εφ’ ημίν
είναι κατέλιπε και τη γνώμη τη ημετέρα και το την αρετήν ελέσθαι και το προς
την κακίαν αυτομολήσαι».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όταν ο Ιερός Χρυσόστομος επισημαίνει ότι «εκ
προαιρέσεως και φαύλοι γινόμεθα και σπουδαίοι», γνωρίζει πολύ καλά ότι το καλό
ή το κακό είναι ζήτημα ελευθέρας προσωπικής επιλογής, όπως τούτο πιστοποιείται
εκ του γεγονότος ότι υπάρχουν δίκαιοι πατέρες που έχουν αμαρτωλά παιδιά και
αγαθά παιδιά που έχουν πονηρούς γονείς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η βασική και θεμελιώδης παιδαγωγική και ποιμαντική
αρχή του θεόφρονος Πατρός είναι ο σεβασμός της ελευθερίας και της
προσωπικότητος του κάθε ανθρώπου, ο οποίος εν τέλει αναλαμβάνει και την ευθύνη
των επιλογών του. Τούτο πολύ περισσότερο
ισχύει για τα παιδιά προς τα οποία τόσο οι γονείς όσο και οι διδάσκαλοι έχουν
ιερό καθήκον να εκφράζουν το σεβασμό και την αγάπη τους σεβόμενοι την κατ’
άνθρωπον αξία και ελευθερία τους, όπως ο Θεός σέβεται την ελευθερία εκάστου ανθρώπου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Αν και ο ίδιος ο Ιερός Πατήρ έχει ιστορικά συνδέσει το
όνομά του με την αυστηρότητα πρωτίστως προς τον εαυτό του και έπειτα προς τους
άλλους σχετικά με ζητήματα πίστεως και αληθούς χριστιανικού ήθους, σύμφωνα με
τις αψευδείς ευαγγελικές αρχές και επιταγές του Κυρίου, εντούτοις δεν φοβάται
ούτε έχει ενδοιασμούς να διακηρύξει την αξία και προτίμηση της ελευθερίας και
όχι του καταναγκασμού και της καταπιέσεως στη διαδικασία της αγωγής
(διαπαιδαγωγήσεως) των παίδων. Προς τούτο μάλιστα αναφέρει ότι η ελευθέρα
εκλογή αναδεικνύει αγίους, οι οποίοι με τη θεία αγάπη, και τον φλογερό έρωτα
προς το Θεό επέλεξαν τον ένθεο βίο της αρετής. Τούτο υπήρξε το αποτέλεσμα της
ελευθέρας και αβιάστου προαιρέσεώς τους εξ άκρας αγάπης προς τον Θεό χωρίς
διαταγές, προσταγές, καταναγκασμούς και νόμους. Οι αγαπώντες τον Θεό ως αληθείς
και γνήσιοι «φίλοι του Θεού» αυτοπροαιρέτως επέλεξαν την οδό της αρετής και όχι
της κακίας και της βδελυράς αμαρτίας. Ως
«ευγενικά και ελεύθερα παιδιά, αφού απέκτησαν επίγνωση της προσωπικής
τους αξίας, προσχώρησαν ελεύθερα στο στρατόπεδο της αρετής, χωρίς κανένα
εκφοβισμό, καμία τιμωρία».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Για τον Ιερό Χρυσόστομο τόσο οι γονείς όσο και οι
διδάσκαλοι εάν όντως επιθυμούν να είναι αληθείς παιδαγωγοί, θα πρέπει να
συμβουλεύουν με αγάπη και υπομονή τα παιδιά γενόμενοι οι ίδιοι με το παράδειγμά
τους το γνήσιο πρότυπο σεβασμού της ελευθερίας και της προσωπικότητός τους
χωρίς να τα παροργίζουν, να τα μειώνουν εξευτελιστικά και να τα απαξιώνουν.
Αναφέρει δε χαρακτηριστικά τα εξής: «Δεν πρέπει να κακολογούμε, ούτε να
επεμβαίνουμε απότομα, αλλά να νουθετούμε… ούτε να κάνουμε επίθεση με παραφορά,
αλλά να διορθώνουμε με φιλοστοργία».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως ποιμένας «λογικών προβάτων» και μέγας ανατόμος και
παιδαγωγός ανθρωπίνων ψυχών ο θεοφώτιστος Ιεράρχης γνωρίζει ότι ο αυταρχισμός,
η καταπίεση και ο εξουσιαστικός καταναγκασμός στην προσπάθεια αγωγής των παίδων
είναι αντιπαιδαγωγικός τρόπος και αποτυχημένη μέθοδος που επιφέρει τα άκρως
αντίθετα αποτελέσματα επισημαίνοντας με έμφαση: «αφού τον περιβάλεις με θερμά
λόγια …και καταπραΰνεις τη φλεγμονή… τότε, άνοιξε την πληγή, αλλά με τέτοιο
τρόπο, ώστε ούτε να τον καταπιέζεις, διότι θα αντιδράσει και θα φύγει, ούτε να
τον αποκοιμίζεις, διότι τότε θα δείξει αδιαφορία και περιφρόνηση». Ανάμεσα στα
δύο άκρα, δηλαδή την καταπίεση και την αντιπαιδαγωγική και καταστροφική αποδοχή
και ανοχή σε ο,τιδήποτε πράττει ο νέος, ο Ιερός Χρυσόστομος θέτει τον χρυσό
παιδαγωγικό κανόνα του μέτρου μέσω της «φιλόστοργης νουθεσίας» πάντοτε με λόγο
αληθείας, ειλικρινούς και άνευ προσωπείου διορθωτικού ελέγχου στο πλαίσιο μιας
υγιούς αγωγής των παίδων, προκειμένου αυτά εν ελευθερία και αβιάστως να
οδηγούνται στην ενσυνείδητη επιλογή του εναρέτου βίου και όχι της πονηράς
βιοτικής οδού, αν και αυτό δεν είναι εύκολος άθλος ούτε και κάτι βέβαιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Με ιδιαίτερη επιμονή ως ρηξικέλευθος και ανατρεπτικός
για τα δεδομένα της εποχής του παιδαγωγός αναφέρεται και στον παιδαγωγικό τρόπο
με τον οποίο θα πρέπει οι γονείς και οι διδάσκαλοι να προσεγγίζουν τα παιδιά
και να χτίζουν σε υγιείς βάσεις την διαπροσωπική σχέση τους, η οποία θα πρέπει
να εδράζεται στον σεβασμό της προσωπικής ελευθερίας και στον αλληλοσεβασμό
χωρίς καταπιεστικούς εξαναγκασμούς ή καταναγκασμούς, όπως αρμόζει σε ελεύθερους
ανθρώπους και όχι σε δούλους. Στο πλαίσιο αυτό είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα τα
όσα υπογραμμίζει απευθυνόμενος προς τους γονείς και τους διδασκάλους: «Έχουμε
ορισθεί να διδάσκουμε… και όχι να εξουσιάζουμε, ούτε να διατάζουμε. Έχουμε τη
θέση συμβούλων, που προτρέπουν στο καλό. Εκείνος που συμβουλεύει λέει τη γνώμη
του, χωρίς να εξαναγκάζει τον ακροατή, αλλά τον αφήνει ελεύθερο να ακολουθήσει
ή όχι αυτά που τον συμβούλεψε. Είναι υπεύθυνος μόνο τότε, όταν δεν συμβουλέψει
τα πρέποντα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Την αξία του διαλόγου ανάμεσα σε γονείς ή διδασκάλους
και τους νέους εμφατικά επισημαίνει ο Ιερός Χρυσόστομος όταν διακρίνει τον
συμβουλευτικό από τον αντιπαιδαγωγικό εξουσιαστικό ρόλο γονέων και διδασκάλων
έναντι των παίδων. Ο ίδιος θεωρεί ότι τα παιδιά είναι εκείνα τα οποία αφού
ακούσουν την συμβουλή, έχουν τη διακριτική ευχέρεια, ελευθέρως και αβιάστως, να
αποφασίσουν εάν θα κάνουν πράξη την συμβουλή των γονέων ή διδασκάλων τους, οι
οποίοι σε πολλές περιπτώσεις απαιτούν πειθαναγκαστικώς να γίνουν πράξη οι
συμβουλές τους χωρίς καν να διαλεχθούν με τους νέους προκαλώντας την αντίδρασή
τους, επειδή οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι αντιμετωπίζονται ως δούλοι και όχι ως
ελεύθεροι άνθρωποι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως φιλελεύθερος παιδαγωγός ο Ιερός πατήρ διδάσκει
σχετικά: «Εκείνος που προτρέπει και συμβουλεύει, αφήνει αυτόν που ακούει
ελεύθερο να ακολουθήσει ή όχι τη συμβουλή, ενώ εκείνος που δίνει εντολές και
καθιερώνει νομικές επιταγές, καταργεί το δικαίωμα της ελεύθερης εκλογής…».
Παράλληλα προτρέπει και νουθετεί τους γονείς και διδασκάλους αναφέροντάς τους ότι:
«Ενθαρρύνεται πάρα πολύ στο καλό εκείνος που ακούει, όταν δεν τον προστάζουμε…
συζητούμε μαζί του συμβουλεύοντας ωσάν να πρόκειται να κριθούμε απ’ αυτόν τον
ίδιο… και οι πατέρες να μην εξοργίζετε τα παιδιά σας… αυτό δηλαδή που κάνουν
πολλοί με το να αποκληρώνουν τα παιδιά, να τα διώχνουν και να τα καταπιέζουν
σαν να μην είναι ελεύθεροι άνθρωποι, αλλά δούλοι».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι συνδέει το σεβασμό
στην ελευθερία των παίδων με την αληθή αγάπη που τρέφουν ή όχι οι διδάσκαλοι
στους μαθητές τους, επειδή η ανυπόκριτη αγάπη στο πρόσωπο των ανθρώπων γεννά
και τον σεβασμό στις ελεύθερες επιλογές τους υπογραμμίζοντας τα εξής: «Να
καταφεύγεις συνεχώς στην αγάπη μετριάζοντας έτσι τη φορτικότητα των λόγων και
δίνοντας σ’ αυτόν την εξουσία, να του λες: -Εγώ αυτά σε προτρέπω και σε
συμβουλεύω, αλλά εξαρτάται από εσένα, εάν θα πεισθείς…». Οι ακρότητες των
διδασκάλων σε βάρος των παίδων με την άσκηση είτε ψυχολογικής είτε σωματικής
βίας απορρίπτονται με απόλυτο τρόπο από τον Ιερό Χρυσόστομο, ο οποίος
συμβουλεύει τους παιδαγωγούς: «Θα αγωνισθούμε με την ανοχή και την υπομονή, με
την πειθώ και την επιείκεια». Προς θεμελίωση της παραπάνω θεμελιώδους
παιδαγωγικής αρχής του επικαλείται την αγαπητική συμπεριφορά του Ιησού Χριστού
έναντι των μαθητών του και τον απόλυτο σεβασμό που ο Κύριος πάντοτε επεδείκνυε
στην ελευθερία των επιλογών τους, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Αφαιρεί δηλαδή
κάθε βία και κάθε εξαναγκασμό και δε θέλει να τον ακολουθήσουν από κάποια
ντροπή, αλλά από ευγνωμοσύνη… Εμείς όμως κάνουμε τα αντίθετα, …νομίζουμε ότι
μειωνόμαστε, όταν φεύγουν εκείνοι που μας κολακεύουν… ο Κύριος όμως ούτε τους
εκολάκευσε, ούτε τους απομάκρυνε…, αλλά δεν ήθελε να μείνουν κοντά Του, θα ήταν
το ίδιο με το να είχαν φύγει», «αυτόν που έρχεται σε εμένα, δε θα τον πετάξω
έξω… δε θα τον απομακρύνω εγώ…, αν όμως αποσκιρτούν μόνοι τους, δεν θα τους
σύρω προς το μέρος μου αναγκαστικά».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Επειδή δε η διαπαιδαγώγηση (αγωγή) των παίδων είναι
δυσχερές και επίμοχθο λειτούργημα το οποίο επωμίζονται οι διδάσκαλοι, ο Ιερός
Χρυσόστομος δεν παραλείπει να τονίσει την αξία της αγαπητικής προσεγγίσεως των
παίδων προκειμένου η αγωγή τους να είναι πολύκαρπη και καλλίκαρπη, χωρίς αυτό
να σημαίνει ότι ο παιδαγωγός θα εθελοτυφλεί ή θα αποφεύγει να ελέγχει και να
διορθώνει τα σφάλματα ή αστοχήματα των παίδων. Ούτε θα πρέπει να παραιτείται
της παιδαγωγικής προσπάθειάς του, όταν γεύεται πίκρες, απογοητεύσεις και κυρίως
αγνωμοσύνη από τους παίδες τους οποίους δε θα πρέπει να απαξιώνει ούτε και να
τους μειώνει προσβάλλοντάς τους. Σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αρχές του Ιερού
Χρυσοστόμου ο άξιος και ικανός παιδαγωγός καλλιεργεί ολόπλευρα τους παίδες όχι
με τον βίαιο εξαναγκασμό αλλά οδηγώντας αυτούς στην ελεύθερη επιλογή της
εναρέτου βιοτής, διότι όπως επισημαίνει: «Αυτό είναι προκοπή… διότι όλα
κατορθώνονται με τη δική μας ελεύθερη εκλογή και όχι με τον εξαναγκασμό του
δασκάλου…», αλλά αυτό μπορεί να επιτευχθεί υπό την προϋπόθεση ότι: «ο λόγος
πρέπει να είναι λόγος ανθρώπου που διδάσκει μάλλον παρά να ελέγχει, που παιδαγωγεί
παρά που τιμωρεί, που βάζει τάξη παρά που διαπομπεύει, που διορθώνει παρά που
επεμβαίνει στη ζωή του άλλου». Και όταν ακόμη βλέπει προς στιγμήν ότι οι κόποι
του δεν καρποφορούν, θα πρέπει πάντοτε να έχει κατά νου τη σοφή προτροπή του
ιερού πατρός που φιλόστοργα του λέγει: «Μην αποκάμεις να επαναλαμβάνεις τα ίδια
λόγια, όχι όμως πιεστικά, αλλά χαριεντιζόμενος».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ανάμεσα στα δύο άκρα, δηλαδή την τιμωρία και την
ατιμωρησία, ο Θεοφόρος Πατήρ ως άριστος παιδαγωγός επιλέγει τη χρυσή μέση οδό
του μέτρου υποστηρίζοντας με σωφροσύνη ότι η αταξία, η ανυπακοή και η
απειθαρχία σε συνδυασμό με τις μη ενάρετες επιλογές και ακρότητες των παίδων
δεν θα πρέπει ούτε ατιμώρητες να μένουν ούτε η τιμωρία να επιβάλλεται με
βαρβαρότητα και απανθρωπιά. Εξάλλου, ο παραδειγματισμός των παίδων δε θα πρέπει
να στοχεύει στο διασυρμό, την ηθική εξουθένωση και την τραυματική ψυχολογική
καταρράκωσή τους, αλλά στον σωφρονισμό και την υγιή πνευματική αγωγή τους. Για
το λόγο αυτό συμβουλεύει τους διδασκάλους ότι η τιμωρία απαιτεί «άκραν
ημερότητα, αρίστην ιατρείαν και πολλήν κηδεμονίαν». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι ο Ιερός Χρυσόστομος με
την πνευματική διάκριση που τον χαρακτηρίζει ως ποιμένα και πατέρα της
Εκκλησίας προτείνει αντί της βίας την επιείκεια ως παιδαγωγικό μέσο
αντιμετωπίσεως των παίδων όταν αυτά σφάλλουν, αναφέροντας ότι «επιείκεια γαρ
πάσης βίας δυνατωτέρα», επειδή ακριβώς «ουδέν γαρ επιεικείας και πραότητος
ισχυρότερον». Επειδή ο ίδιος ως καθοδηγητής ψυχών γνωρίζει άριστα ότι η
ανεκτικότητα, η επιείκεια και η πραότητα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την
καταπίεση και τη βία, διδάσκει χαρακτηριστικά ότι «η θρασύτητα του νεαρού δεν
εξουδετερώνεται με τη δική μας άγρια και σκληρή συμπεριφορά, αλλά με την
επιείκεια και την υποχωρητικότητα» (θρασύτης ου θρασύτητι, αλλ’ επιεικεία
σβέννυται), επειδή ακριβώς «όποιος θέλει να σωφρονίσει ένα μανιακό, δεν
χρησιμοποιεί την οργή και την αυστηρότητα. Αυτό είναι αληθινή αρετή, το να
αντιμετωπίζεις ανθρώπους αυτού του είδους με επιείκεια και ανεκτικότητα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Σε μία εποχή που η διαπαιδαγώγηση των νέων αποτελεί
ελκυστικό και δυσπροσπέλαστο πεδίο πολλών κλάδων του επιστητού, η ορθόδοξη
πατερική γραμματεία μέσα από τα όντως θεόπνευστα συγγράμματα του Ιερού
Χρυσοστόμου είναι η αστείρευτη και ακένωτη πηγή ζώντος ύδατος για γονείς και
διδασκάλους παρά το γεγονός ότι έχουν παρέλθει δεκαέξι αιώνες από τότε που ο
Ιερός Πατήρ ως μέγας ψυχοανατόμος διετύπωσε τις παιδαγωγικές αρχές του, οι
οποίες μέχρι και σήμερα παραμένουν επίκαιρες, αποτελεσματικές και ρεαλιστικές.
Στη σύγχρονη ανθρωπότητα του αδιέξοδου εγωισμού, της φιλαυτίας, της εγωπάθειας,
του ακραίου ατομικισμού και της αποξενώσεως των ανθρώπων ακόμη και των ιδίων
των μελών της οικογένειας, εάν οι γονείς και οι διδάσκαλοι όντως πασχίζουν να
πλησιάσουν τους νέους ανθρώπους δεν έχουν παρά να λάβουν γνώση της παιδαγωγικής
διδασκαλίας του Ιερού Χρυσοστόμου γενόμενοι πρωτίστως οι ίδιοι το ζωντανό υγιές
πρότυπο και παράδειγμα των παιδιών μέσα από το σεβασμό της ελευθερίας τους και
απορρίπτοντας μεθόδους καταναγκασμού και βίας. Ο Ιερός Χρυσόστομος τον 4<sup>ο</sup>
αιώνα μ.Χ. διετύπωσε την παιδαγωγική ανθρωπολογία του που εδράζεται σε δύο
θεμελιώδεις και αξεπέραστες μέσα στο χωροχρόνο οντολογικές αρχές, τον απόλυτο
σεβασμό στην ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου και στη θεοειδή αγάπη στον
άνθρωπο, που όμως όσο οι σύγχρονοι παιδαγωγοί τις αγνοούν ή τις παραθεωρούν, θα
συνεχίσουν τις ατέρμονες και ανούσιες αναζητήσεις για να ψηλαφίσουν αυτό το
«μέγα μυστήριο» που είναι η ψυχή του κάθε παιδιού. Ο πλούτος της χρυσοστομικής
παιδαγωγικής υπάρχει αλλά οι εκ προκαταλήψεων ιδεοληπτικοί αρνητές της
Ορθοδόξου Πατερικής Γραμματείας ακόμη «καθεύδουν τον νήδυμον ύπνον».<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Υ.Γ.: Αφιερούται πάνυ ευλαβώς και εξ άκρας υϊικής
αγάπης στον μέγιστο σύγχρονο θεολόγο και Ακαδημαϊκό Διδάσκαλό μας, Σεβ.
Μητροπολίτη Γέροντα Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, ο οποίος μας εσφράγισε
ανεξίτηλα και μας εδίδαξε την ανυπέρβλητη οντολογική αξία του απολύτου σεβασμού
στην ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου.<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-9151592323171258012024-01-28T01:00:00.000+02:002024-01-28T19:48:10.281+02:00ΝΟΥΘΕΤΗΡΙΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;">ΝουθετΗριος ΠαιδαγωγικΟς ΛΟΓΟΣ ΑγΙου ΒασιλεΙου
<br />
του ΜεγΑλου προς τους νΕους<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt; text-transform: uppercase;">«Η
ωφΕλεια απΟ τα ελληνικΑ γρΑμματα»</span></i></b><i><span style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-size: 14.0pt; text-transform: uppercase;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Με αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως Οικουμενικών
Διδασκάλων και Πνευματικών Εφόρων της Ελληνικής Παιδείας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Μέγας Βασίλειος ως Οικουμενικός
Διδάσκαλος, πανεπιστήμων της εποχής του και άριστος παιδαγωγός συνέγραψε μεταξύ
των ετών 363 ή 364 μ.Χ. την ομιλία «Προς τους νέους, όπως αν εξ Ελληνικών
ωφέλοιντο λόγων». Η άκρως σημαντική παιδαγωγική και διδακτική αυτή ομιλία του
θεοφόρου Ιερού Πατρός συνεγράφη ευθύς αμέσως μετά την έκδοση του διατάγματος
του Ιουλιανού με το οποίο απαγορευόταν στους χριστιανούς διδασκάλους να
διδάσκουν την κλασική φιλολογία και εν γένει αρχαιοελληνική γραμματεία στους
νέους, καθώς επίσης την ρητορική και την φιλοσοφία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ουρανοφάντωρ της Εκκλησίας Θεόπνευστος Πατέρας
απηύθυνε την συγκεκριμένη πραγματεία ή διάλεξη προς το σύνολο των χριστιανών
νέων της εποχής του στους οποίους υπόσχεται ότι θα συνεχίσει να τους
συμβουλεύει καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του. Η ομιλία αυτή, η οποία τόσο
πολύ επηρέασε διά μέσου της ιστορίας την Εκκλησία έναντι της κλασικής παιδείας
και η οποία τόσο πολύ προσέλκυσε την προσοχή των ειδικών χριστιανών μελετητών,
αποδεικνύεται ότι συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας να αποτελεί το μέτρο της
εκκλησίας προς μιας θετική αντιμετώπιση των επιτευγμάτων της ανθρώπινης σοφίας
και των πνευματικών ρευμάτων και κατευθύνσεων του σύγχρονου κόσμου.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο καθηγητής Βασίλειος Ψευτογκάς ως πατρολόγος
μελετητής και συγγραφέας αναφέρει ότι στην συγκεκριμένη ομιλία τονίζεται η
ωφέλεια, η οποία προκύπτει για τους νέους εκ της μελέτης των έργων των εν γένει
συγγραφέων και φιλοσόφων της ελληνικής παιδείας. Ο Βασίλειος θεωρεί τα ελληνικά
γράμματα και εν γένει την θύραθεν παιδεία ως απαραίτητο προπαρασκευαστικό
στάδιο, προκειμένου οι νέοι να στραφούν στη μελέτη και την κατανόηση της
υψηλοτέρας και βέλτιστης ζωής, η οποία δεν είναι άλλη από την μέλλουσα και
αιώνια ζωή στην οποία αναφέρονται με την θεόπνευστη διδασκαλία τους οι Γραφές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Πατήρ υποστηρίζει ότι κάθε τι εκ της κλασικής
παιδείας συντελεί στην ηθική διαπαιδαγώγηση, είναι χρήσιμο και ωφέλιμο και
πρέπει να συλλέγεται μετά προσοχής πανταχόθεν, όπως ακριβώς οι μέλισσες
συλλέγουν το χρήσιμο από τα ανθισμένα ρόδα για την παρασκευή του μέλιτος.
Εκείνο δε το οποίο απορρίπτει παντελώς εκ της αρχαιοελλληνικής παιδείας ο Μέγας
Βασίλειος είναι η περί θεών μυθολογία. Οι χριστιανοί νέοι μπορούν να εύρουν
στην κλασική φιλολογία αξιοθαύμαστα ηθικά διδάγματα και παραδείγματα εναρέτου
βίου, όπως είναι οι αναφερόμενοι Όμηρος, Ησίοδος, Θέογνις, Σόλων, Ευριπίδης.
Από τους μεγάλους φιλοσόφους ιδιαιτέρως μνημονεύεται ο Πλάτων, ενώ από τους
πολιτικούς άνδρες της αρχαίας Ελλάδος προβάλλονται ο Περικλής, ο Σωκράτης, ο Ευκλείδης,
ο Κλεινίας και ο Μέγας Αλέξανδρος των οποίων οι αρετές θεωρούνται σύμφωνες με
τα παραγγέλματα του Ιερού Ευαγγελίου. Σε γενικότερο πλαίσιο ο Μέγας Βασίλειος
ως βάση αξιολογήσεως της θύραθεν παιδείας θέτει την περί βίου θεώρηση της
χριστιανικής πίστεως και απορρίπτει οτιδήποτε αρνητικό και επιβλαβές, δεχόμενος
τα θετικά στοιχεία αυτής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο μέγας παιδαγωγός Βασίλειος στη συγκεκριμένη ομιλία
του αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"> «Είναι πολλά αυτά που με παρακινούν, παιδιά
μου, να σας συμβουλεύω, όσα θεωρώ ότι είναι άριστα και όσα έχω την πεποίθηση
ότι σας συμφέρουν, εάν τα προτιμήσετε. Διότι και η ηλικία που έχω τώρα και η
εκγύμνασή μου με πολλά πράγματα, αλλά κυρίως διότι έζησα αρκετά και την μίαν
και την άλλη μεταβολή του βίου, η οποία διδάσκει τον καθένα, με έκαμαν να
γνωρίσω τα ανθρώπινα πράγματα, ώστε να μπορώ να υποδεικνύω τον πιο ασφαλέστερο
δρόμο σ’ αυτούς που μόλις τώρα εισέρχονται στη ζωή…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εάν λοιπόν με
προθυμία μπορείτε να δέχεσθε αυτά που λέγω, θα ανήκετε στην δευτέρα θέση αυτών
που επαινεί ο Ησίοδος. Αλλιώς, εγώ μεν δεν θα πω τίποτε το δυσάρεστο, εσείς δε
να ενθυμείσθε με ενάργεια τα ποιήματα, όπου εκείνος λέγει ότι άριστος μεν είναι
αυτός που ξεχωρίζει από μόνος του αυτά που πρέπει, καλός δε και εκείνος που
ακολουθεί αυτά που οι άλλοι έχουν υποδείξει. Εκείνος δε που δεν είναι
κατάλληλος ούτε για το ένα ούτε για το άλλο από αυτά είναι άχρηστος σε όλα. Μη
απορείτε δε εάν λέγω ότι από μόνος μου εγώ ο ίδιος έχω εύρει κάτι πιο ωφέλιμο,
ενώ εσείς καθημερινώς φοιτάτε σε διδασκάλους και συναναστρέφεσθε τους λογίους
από τους αρχαίους άνδρες με το να μελετάτε τα έργα που έχουν αφήσει. Ήλθα
λοιπόν να σας συμβουλεύσω τούτο εδώ. Ότι δηλαδή δεν πρέπει διά μιάς να
παραδώσετε, ωσάν του πλοίου, τα πηδάλια της διανοίας σας σ’ αυτούς τους άνδρες
και να τους ακολουθείτε όπου και αν σας οδηγήσουν, αλλά να δέχεσθε από αυτούς
ό,τι είναι χρήσιμο και να γνωρίζετε τι πρέπει να παραβλέπετε. Ποια λοιπόν είναι
αυτά και πώς θα τα ξεχωρίσουμε, αυτό τώρα θα σας διδάξω…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εμείς, παιδιά
μου, παραδεχόμαστε ότι αυτή εδώ η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμμιά αξία και γενικά
δεν θεωρούμε ούτε ονομάζουμε αγαθό κάθε τι που μας είναι ωφέλιμο μόνο σ’ αυτήν.
Δεν θεωρούμε λοιπόν μεγάλο πράγμα, αλλά ούτε κρίνουμε άξιον την προγονική
περηφάνια, ούτε την σωματική δύναμη, ούτε την ομορφιά, ούτε το μεγαλείο, ούτε
τις τιμές από όλους τους ανθρώπους, ούτε αυτή την βασιλεία, ούτε ο,τιδήποτε
άλλο σπουδαίο από τα ανθρώπινα θα μπορούσε κάποιος ν’ αναφέρει. Ούτε θαυμάζουμε
αυτούς, που τα έχουν, αλλά με τις ελπίδες προχωρούμε πιο μακριά και πράττουμε
το κάθε τι για να παρασκευασθούμε για την άλλη ζωή. Αυτά λοιπόν που μας βοηθούν
προς αυτή την ζωή λέγουμε ότι πρέπει και να τα αγαπούμε και να τα επιδιώκουμε
με όλη μας την δύναμη. Αυτά όμως που δεν φθάνουν προς εκείνη την ζωή, να τα
περιφρονούμε ως ανάξια λόγου… Αλλά τόσον μόνον αφού σας πω, ίσως αρκετά θα
μπορούσα να σας δείξω ότι αν κάποιος, αφού συλλάβει με τον νουν του, όλη μαζί
την ευτυχία από τότε που εδημιούργησαν οι άνθρωποι, και την αθροίσει σε ένα άθροισμα,
θα βρει ότι δεν εξισώνεται ούτε με το μικρότερο μέρος από τα αγαθά εκείνα, αλλ’
ότι όλα τα εδώ καλά απέχουν τόσο πολύ κατά την αξία συγκριτικά προς το πιο
μικρό από τα αγαθά εκείνα, όσον υπολείπεται η σκιά και το όνειρο από την
πραγματικότητα.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στη ζωή αυτή
λοιπόν οδηγούν οι Άγιες Γραφές, με το να μας παιδαγωγούν με απόρρητες αλήθειες.
Όσον όμως χρόνο δεν είναι δυνατόν εξ αιτίας της ηλικίας να καταλαβαίνουμε το
βαθύτερο νόημά τους, προγυμναζόμεθα με τα μάτια της ψυχής… Και εμείς λοιπόν
πρέπει να πιστεύουμε ότι ευρίσκεται εμπρός μας ο πιο μεγάλος από όλους τους
αγώνες χάριν του οποίου πρέπει να πράττουμε το κάθε τι και να κοπιάζουμε με όση
δύναμη έχουμε για να προετοιμασθούμε γι’ αυτόν. Και να συναναστρεφόμεθα με
ποιητές και λογογράφους και ρήτορες και με όλους τους ανθρώπους από τους
οποίους πρόκειται να προέλθει κάποια ωφέλεια για την επιμέλεια της ψυχής… Και
εμείς… εάν πρόκειται να παραμείνει αναφαίρετος σε εμάς η δόξα για το καλό, αφού
προπαρασκευασθούμε με αυτούς εδώ τους εξωτερικούς διδασκάλους, τότε θα γίνουμε
ακροατές των ιερών και απορρήτων μαθημάτων. Και κατά κάποιο τρόπο αφού
συνηθίσουμε να βλέπουμε τον ήλιο μέσα στο νερό, έτσι τότε θα ρίψουμε τα
βλέμματά μας και σ’ αυτό το ίδιο το φως.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εάν λοιπόν
υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ των δύο διδασκαλιών, η γνώση αυτών μπορεί να
γίνει ωφέλιμη σ’ εμάς. Εάν όχι, τότε το να γνωρίσουμε την διαφορά, αφού τις
συγκρίνουμε, δεν είναι μικρό πράγμα στο να βεβαιωθούμε ποια είναι η καλύτερη…
Πώς όμως πρέπει να τα διδασκόμεθα (τα εξωτερικά μαθήματα), θα το πω στο εξής. Πρώτον,
λοιπόν, ως προς αυτά που λέγουν οι ποιητές, για να αρχίσω από αυτούς, επειδή
διαφέρουν στις διδασκαλίες, δεν πρέπει σε όλα να δίδετε προσοχή. Αλλά όταν
διηγούνται πράξεις ή τους λόγους των καλών ανδρών, αυτούς πρέπει και να τους
αγαπάτε και να τους μιμείσθε και μάλιστα να προσπαθείτε, όσον μπορείτε, να τους
ομοιάσετε. Όταν όμως διηγούνται πράξεις πονηρών ανδρών, πρέπει να αποφεύγετε τη
μίμησή τους, με το να σφραγίζετε τα αυτιά σας, όχι λιγότερο απ’ όσο λέγουν
εκείνοι ότι έκαμε ο Οδυσσέας για να μη ακούσει τα τραγούδια των Σειρήνων.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Διότι η
συνήθεια να ακούει κανείς τους κακούς από τους λόγους, είναι κάποιος δρόμος για
να φθάσει στα πράγματα. Δια τούτο λοιπόν πρέπει με κάθε προσοχή να
προφυλάσσουμε την ψυχή, μη τυχόν με την γλυκύτητα των λόγων, χωρίς να το
καταλάβουμε, δεχθούμε και κάτι κακό, όπως ακριβώς αυτοί που λαμβάνουν μαζί με
το μέλι και το δηλητήριο. Λοιπόν δεν θα επαινέσουμε για όλα τους ποιητές, ούτε
όταν υβρίζουν, ούτε όταν εμπαίζουν, ούτε όταν περιγράφουν τους εραστές και τους
μέθυσους, ούτε όταν περιορίζουν την ευτυχία στο πλούσιο τραπέζι και τα άσεμνα
τραγούδια. Πολύ δε περισσότερο δεν θα τους προσέξουμε, όταν ομιλούν για τους
θεούς και μάλιστα όταν διηγούνται ότι είναι πολλοί και δεν έχουν ομόνοια…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Τα ίδια
λοιπόν αυτά μπορώ να πω και για τους συγγραφείς και μάλιστα όταν συνθέτουν
λόγους για να ψυχαγωγήσουν τους ακροατές. Δεν θα μιμηθούμε ούτε την
επιτηδειότητα των ρητόρων στο να λέγουν ψέματα. Διότι το ψέμα δεν αρμόζει σ’
εμάς ούτε στα δικαστήρια ούτε σ’ άλλες πράξεις. Σ’ εμάς που έχουμε προτιμήσει
τον σωστό δρόμο και την αληθινή ζωή και που έχουμε νόμο να μη καταφεύγουμε στα
δικαστήρια. Αλλά θα δεχθούμε από αυτούς εκείνα μάλιστα με τα οποία επαίνεσαν
την αρετή ή εστιγμάτισαν την κακία. Όπως δηλαδή από τα άνθη, άλλοι μεν
απολαμβάνουν μόνον την ευωδία και το χρώμα, ενώ οι μέλισσες μπορούν να
λαμβάνουν και το μέλι απ’ αυτά. Έτσι λοιπόν και εδώ είναι δυνατόν, αυτοί που
δεν επιδιώκουν μόνον το τερπνό και το ευχάριστο από τους λόγους αυτούς να
αποθησαυρίσουν και κάποια ωφέλεια στην ψυχή τους. Σύμφωνα λοιπόν με όλη την
εικόνα των μελισσών πρέπει να χρησιμοποιείτε τα βιβλία. Διότι και εκείνες ούτε
πηγαίνουν ομοίως σε όλα τα λουλούδια, ούτε πάλιν προσπαθούν να μεταφέρουν αυτά
στα οποία πετούν, αλλά αφού λάβουν από αυτά όσον είναι κατάλληλο για την
εργασία τους, αφήνουν το υπόλοιπο και φεύγουν. Και εμείς εάν είμεθα σώφρονες,
αφού αποκομίσουμε απ’ αυτά όσον μας είναι οικείο και συγγενεύει προς την
αλήθεια, τα υπόλοιπα θα τα παρατρέξουμε. Και όπως, όταν κόπτουμε από την
τριανταφυλλιά το άνθος, παραμερίζουμε τα αγκάθια, έτσι και στην περίπτωση των
συγγραμμάτων αυτών, αφού καρπωθούμε από αυτά όσον είναι χρήσιμο, ας
προφυλαχθούμε από το βλαβερό. Ευθύς λοιπόν εξ αρχής πρέπει να εξετάζουμε το
καθένα από τα μαθήματα και να το προσαρμόζουμε προς τον σκοπό, φέροντες,
σύμφωνα με την δωρική παροιμία, την πέτρα προς το αλφάδι.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Και επειδή
λοιπόν πρέπει με την αρετή να φθάσουμε στην άλλη ζωή, αυτή δε η αρετή έχει
υμνηθεί πολύ από τους ποιητές και από τους συγγραφείς, ακόμη δε περισσότερο από
άνδρες φιλοσόφους, πρέπει πάρα πολύ να προσέχουμε στους λόγους αυτούς. Διότι η
ωφέλεια δεν είναι μικρά, το να γεννηθεί στις ψυχές των νέων κάποια οικειότης
και συνήθεια για την αρετή, επειδή ακριβώς τα μαθήματα αυτά από την φύση τους
είναι ανεξάλειπτα και εντυπώνονται εξαιτίας της απαλότητος των ψυχών. Για ποιον
άλλο λόγο άραγε θα υποθέσουμε ότι ο Ησίοδος εσκέφθη να συνθέσει αυτά εδώ τα
ποιήματα που όλοι τραγουδούν, εάν όχι παρά για να προτρέπει τους νέους στην
αρετή; … Μου φαίνεται λοιπόν ότι για κανένα άλλο λόγο δεν τα είπε αυτά παρά για
να μας προτρέπει στην αρετή και να μας παρακινεί όλους να γινόμαστε καλοί και
ακόμη για να μη υποχωρήσουμε πριν από το τέλος, αφού χαλαρώσουμε από τους
κόπους. Και φυσικά, εάν και κάποιος άλλος εξύμνησε την αρετή παρομοίως με αυτά,
ας δεχθούμε τους λόγους, διότι μας φέρουν στον ίδιο σκοπό. Όπως δε εγώ έχω
ακούσει από κάποιον άνθρωπο (εννοεί πιθανόν τον Λιβάνιο), ικανό να κατανοήσει
το πνεύμα του ποιητού, ολόκληρη η ποίηση στον Όμηρο είναι έπαινος αρετής και
όλα σ’ αυτόν, εκτός από αυτά που είναι επουσιώδη, οδηγούν προς την αρετή…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Είναι ωσάν ο
Όμηρος να λέγει με δυνατή φωνή ότι: «Πρέπει, ω άνθρωποι, να φροντίζετε για την
αρετή, η οποία και με τον ναυαγό συγκολυμβά, και όταν φθάσει γυμνός στην ξηρά,
θα τον κάμει τιμιώτερο από τους ευτυχισμένους Φαίακες. Και πράγματι αυτή είναι
η αλήθεια. Τα μεν άλλα από τα αποκτήματα δεν ανήκουν σ’ αυτούς που τα κατέχουν,
παρά σ’ εκείνους που τα αποκτούν οπωσδήποτε, διότι μεταβάλλουν θέση πότε εδώ
και πότε εκεί, όπως συμβαίνει στο παιχνίδι των κύβων. Η αρετή είναι το μόνον
αναφαίρετο από τα κτήματα, διότι παραμένει στον άνθρωπο και εφόσον ζει και όταν
πεθάνει. Γι’ αυτό και ο Σόλων λοιπόν μου φαίνεται ότι είπε προς τους πλουσίους
αυτό εδώ. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">«Αλλ’ εμείς
δεν θα ανταλλάξουμε μαζί τους την αρετή με τον πλούτο, διότι η μεν αρετή είναι
πάντοτε σταθερά ενώ τα χρήματα τα έχει πότε ο ένας και πότε ο άλλος από τους
ανθρώπους»… <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: 14.0pt;">Και σχεδόν
όλοι αυτοί που φημίζονται για την σοφία τους, ο καθένας, άλλος ολιγότερο και
άλλος περισσότερο, ανάλογα με τη δύναμή του, εξύμνησαν την αρετή στα
συγγράμματά τους. Σ’ αυτούς πρέπει να δώσουμε εμπιστοσύνη και να προσπαθήσουμε
να εφαρμόσουμε τους λόγους τους στη ζωή μας. Διότι αυτός που στηρίζει εμπράκτως
την αρετή που από τους άλλους φθάνει μόνον ως τα λόγια «αυτός μόνον είναι
μυαλωμένος, οι άλλοι δε ωσάν σκιές πετούν» (Πλάτωνος, «Πολιτεία» 482 </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">D</span></i><i><span style="font-size: 14.0pt;">).<o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Αλλά ας
ξαναγυρίσουμε πάλι σ’ αυτό, που από την αρχή έλεγα, ότι δεν πρέπει δηλαδή να
παραδεχόμεθα όλα ανεξαιρέτως, αλλ’ όσα είναι χρήσιμα. Πράγματι είναι απρεπές να
απομακρύνουμε τα βλαβερά από τα τρόφιμα και να μη εξετάζουμε καθόλου αυτά από
τα μαθήματα που τρέφουν την ψυχή μας, αλλά ωσάν χείμαρρος παρασύροντες κάθε τι
που ευρίσκεται εμπρός μας, να το καταπίνουμε… Επειδή δε εμνημόνευσα στεφάνια
και αθλητές πρέπει να πω ότι αυτοί τότε αναλαμβάνουν τα αγωνίσματα στο στάδιο…
και υφίστανται τα πάντα και κινδυνεύουν να λάβουν ένα στεφάνι από κότινο ή από
σέλινο ή από κάτι άλλο από τα παρόμοια… Εμείς δε στους οποίους πρόκεινται
έπαθλα τόσο θαυμαστά και κατά το πλήθος και κατά το μέγεθος, ώστε να είναι
αδύνατον να περιγραφούν με λόγια, με το να κοιμούμεθα και από τα δύο πλευρά και
να διαιτώμεθα με πολλή άνεση, θα είναι ποτέ δυνατό να τα λάβουμε με το ένα χέρι
μας;<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Δεν πρέπει
λοιπόν εκτός από τις απαραίτητες ανάγκες να υπηρετούμε δουλικώς το σώμα. Αλλά
στην ψυχή πρέπει να παρέχουμε τα περισσότερα ωφέλιμα, με το να την
ελευθερώνουμε με την φιλοσοφία, όπως από τα δεσμά της φυλακής, από κάθε
επικοινωνία προς τα σωματικά πάθη και με το να κάνουμε συνάμα το σώμα ανώτερο
από τα πάθη… Εγώ δε θαυμάζω και τον Διογένη για την περιφρόνηση προς κάθε τι το
ανθρώπινο. Αυτός απέδειξε ότι είναι πλουσιότερος από τον μεγάλο βασιλέα, διότι
εχρειάζετο ολιγότερα για την ζωή του πράγματα από εκείνον… Αλλά, νομίζω,
αρμόζει και όταν απουσιάζει ο πλούτος, να μη τον ποθούμε, και όταν υπάρχει, να
μη μεγαλοφρονούμε για την κατοχή του, παρά να γνωρίζουμε να τον
διαχειριζόμαστε. Διότι το απόφθεγμα του Σωκράτους είναι σωστό, αφού αυτός όταν
κάποιος πλούσιος άνθρωπος εκαυχάτο για τα χρήματα, είπε ότι δεν θα θαυμάσει
πριν μάθει ότι γνωρίζει και να τα χρησιμοποιεί…<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εγώ λοιπόν αυτά
που κρίνω ότι είναι άριστα, άλλα μεν τώρα είπα, άλλα δε θα σας συμβουλεύσω καθ’
όλη την ζωή. Εσείς δε από τις τρεις ασθένειες, μη φανείτε ότι πάσχετε από την
αθεράπευτη, μήτε να δείξετε ότι η ασθένεια της διανοίας είναι παρόμοια προς
εκείνη που έχουν αυτοί, οι οποίοι είναι ασθενείς στα σώματα. Διότι αυτοί μεν
που υποφέρουν τις μικρές από τις ασθένειες, αυτοί επισκέπτονται τους ιατρούς.
Αυτοί δε που έχουν καταληφθεί από βαρύτερες ασθένειες, καλούν κοντά τους αυτούς
που θα θεραπευθούν. Αυτοί δε που έχουν φθάσει ολότελα σε αθεράπευτη μελαγχολία,
αυτοί, και όταν οι Ιατροί έρχονται, δεν τους πλησιάζουν. Αυτό μακάρι να μη το
πάθετε τώρα εσείς, με το να αποφεύγετε αυτούς που έχουν σωστές σκέψεις.»<o:p></o:p></span></i></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Υ.Γ.: Αφιερούται ευλαβώς και ευγνωμόνως στους εν ζωή
και τους κεκοιμημένους Διδασκάλους και Καθηγητές μου, οι οποίοι υπήρξαν δι’ εμέ
φωτεινά πρότυπα αδούλωτων και ελεύθερων ανθρώπων σε κάθε μορφή «δεσποτισμού»
και ποικιλόμορφου «ραγιαδισμού».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΝΟΥΘΕΤΗΡΙΟΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ.
ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-7971771297498879302024-01-28T00:30:00.000+02:002024-01-28T19:47:47.411+02:00ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός
ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 18.0pt; text-transform: uppercase;">Το διδασκαλικΟ αξΙωμα κατΑ τον ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Αγιο ΙωΑννη τον
ΧρυσΟστομο<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Κατά τον «Χρυσούν
την γλώτταν χρυσούν και την καρδίαν», Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, το αξίωμα του
διδασκάλου, «είναι μέγα και θαυμαστόν».
Ο διδάσκαλος «είναι άρχων πνευματικός» και η
θέση του είναι περίβλεπτη και ιδιαίτερα ευαίσθητη, «γι΄ αυτό ακόμη και
αν ελάχιστα παρεκτραπεί, τα μικρά σφάλματά του φαίνονται στους άλλους
μεγάλα».Ιδιαίτερα ο διδάσκαλος που διδάσκει πνευματικές αλήθειες είναι
περισσότερο αγαπητός από τον φυσικό μας πατέρα. Αν ο κατά σάρκα πατέρας χαρίζει
στα παιδιά του «το ζην», οι άξιοι διδάσκαλοι,
μας μεταγγίζουν και προσφέρουν στους
μαθητές τους «το πνευματικώς και καλώς ζην», δηλαδή την ενάρετη ζωή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Το διδασκαλικό αξίωμα δεν είναι
εξουσία, ούτε κοσμική τιμή, αλλά βαρύτατη ευθύνη, καθώς είναι «διαφορετικό να
σφάλλει ο μαθητής και διαφορετικό να σφάλλει ο δάσκαλος», ο οποίος δεν μπορεί
ούτε την απειρία να επικαλεσθεί, ούτε να προφασισθεί άγνοια, ούτε να προβάλει
ως δικαιολογία την ανάγκη και την βία… Γι΄ αυτό ανέβηκε στον διδασκαλικό θρόνο,
για να σαλπίζει στους άλλους την αλήθεια και την γνώση…».</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Έτσι, ο διδάσκαλος δεν πρέπει επ’
ουδενί να επιδεικνύει αλαζονεία, έπαρση και εγωισμό. Μόνη φροντίδα του διδασκάλου
πρέπει να είναι η προκοπή και η πρόοδος των μαθητών του. Έργο του είναι να
σώζει τον μαθητή που χάνεται. Το έργο του είναι θεραπευτικό και γι΄ αυτό ο
διδάσκαλος επέχει θέση ιατρού και όπως ο ιατρός έτσι και ο διδάσκαλος δεν
φιλονικά, ούτε βιαιοπραγεί, αλλά διορθώνει και θεραπεύει με τις νουθεσίες του
κάθε μαθητή ιδιαιτέρως, ενώ ποτέ δεν εγκαταλείπει το έργο του, έως ότου δει ότι
ο λόγος που έσπειρε, όντως εβλάστησε και καρποφόρησε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Το έργο του είναι δύσκολο και
επίπονο, διότι πρέπει να αγρυπνά αδιαλείπτως, να συμβουλεύει, να διδάσκει, να
αντιμετωπίζει σχόλια, επικρίσεις, κατηγορίες, παρεξηγήσεις και πράξεις φθόνου
από πολλούς ανθρώπους. Ο διδάσκαλος υποφέρει, πληγώνεται και δοκιμάζει
«αθεράπευτο πόνο», όταν δεν εισακούεται από τους μαθητές του ή όταν αυτοί
παραστρατούν και διαφθείρονται. Αντίθετα, υπομένει εύκολα τον μεγάλο κόπο της
διδασκαλίας, όταν βλέπει ότι οι συμβουλές του ωφελούν τους μαθητές του. Ο
διδάσκαλος πρέπει να αναλαμβάνει χωρίς δυσαρέσκεια κάθε έργο, που συντελεί στο πνευματικό
καλό των μαθητών του. Το έργο του είναι αυτοθυσιαστικό, αφού σε πολλές
περιστάσεις καθίσταται βαρύς ο σταυρός,
τον οποίον οφείλει να φέρει στους ώμους τους
αγόγγυστα. Δεν θα πρέπει να επιζητά, ούτε να δίνει σημασία στους επαίνους,
αλλά να πράττει τα πάντα προς όφελος των μαθητών του. Η καλύτερη σύσταση για το έργο του είναι η αρετή
και η προκοπή των μαθητών του, οι οποίοι είναι και οι μάρτυρες των κατορθωμάτων
του. Εξάλλου, τον ενάρετο δάσκαλο τίποτε πλέον δεν μπορεί να τον θίξει και να
τον απειλήσει από την στιγμή που οι μαθητές του προοδεύουν. Το έργο του
διδασκάλου θεωρείται επιτυχημένο, όταν οι μαθητές του έχουν καλλιεργήσει τόσο
το εσωτερικό τους φρόνημα, ώστε να εφαρμόζουν τις εντολές του και νουθεσίες
τους, όχι μόνον όταν είναι παρών, αλλά και όταν απουσιάζει ακόμη και μετά τον
θάνατό του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Χρυσόστομος αναφερόμενος ειδικότερα
στις αρετές οι οποίες θα πρέπει να κοσμούν τον διδάσκαλο, υπογραμμίζει με
έμφαση ότι ο διδάσκαλος, όπως και κάθε άρχοντας, «δεν θα πρέπει να υπερέχει
στις τιμές, αλλά στις πνευματικές αρετές». Γι αυτό όλη η ζωή του θα πρέπει να
είναι ενάρετη και αδιάβλητη, επειδή κανείς δεν μπορεί να καθοδηγήσει άλλους,
όταν ο ίδιος δεν είναι σε θέση να ρυθμίζει τον ψυχικό του κόσμο και να
υποτάσσει τα πάθη του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η πρώτη, βασική και ύψιστη αρετή
του αληθινού διδασκάλου είναι η ανυπόκριτη αγάπη και η εξ αυτής φιλοστοργία
προς τους μαθητές του .Ένας δάσκαλος που έχει μέσα του αγάπη πιστεύει ότι
αποτελεί ένα αδιαίρετο σώμα με τους μαθητές του και χαίρεται με την χαρά τους
και λυπάται με την λύπη τους. Φροντίζει με στοργή για τα προβλήματά τους και
τους προστατεύει από κάθε αδικία και κίνδυνο. Ακόμη και στον προσωπικό τους
πόνο δεν τους λησμονεί και δεν παύει να τους ενθαρρύνει. Ο καλός δάσκαλος είναι
άνθρωπος αυταπαρνήσεως και θυσίας. Παραβλέπει τα δικά του συμφέροντα και
φροντίζει για τα προβλήματα των μαθητών του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο άξιος διδάσκαλος, κατά τον Ιερό
Χρυσόστομο, ως άριστος παιδαγωγός, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την
έπαρση, την αλαζονεία και από το προστακτικό και εξουσιαστικό ύφος. Θα πρέπει
να είναι ανεπίδευτα και γνήσια ταπεινός, και να αποφεύγει κάθε περιαυτολογία,
συναισθανόμενος και αναγνωρίζοντας τις δικές του ατέλειες και αδυναμίες. Τότε η
ταπείνωσή του είναι καρπός της αυτογνωσίας του. Κάτω δε από την μέγιστη αρετή
της αγάπης θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα ενάρετα προσόντα. Ο άξιος διδάσκαλος
θα πρέπει να είναι ήπιος, πράος και
επιεικής, να μην ερεθίζεται όταν τον κατηγορούν ή τον αδικούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο διδάσκαλος ως άριστος παιδαγωγός είναι ολιγόλογος, αλλά
τα λόγια του έχουν βαρύτητα. Είναι αξιόπιστος, έμπειρος, συνετός, τολμηρός και
θαρραλέος. Υπομένει και επιμένει να συμβουλεύει, να προτρέπει αδιαλείπτως για
το αγαθό, να διδάσκει, να παρακινεί για πνευματικά ζητήματα έως ότου
καρποφορήσει η διδασκαλία του. Δεν απογοητεύεται και δε βοηθά τους μαθητές τους
«μόνον με τον λόγο του, αλλά και με τις προσευχές του».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Χρυσόστομος δίδει
ιδιαίτερη σημασία στο παράδειγμα του διδασκάλου προς τους μαθητές του. Ο ιερός
πατήρ χαρακτηρίζει τον διδάσκαλο ως «αρχέτυπο» και υποδειγματικό πρότυπο για
τους μαθητές του, όταν «ο βίος του λάμπει και ο λόγος του είναι σύμφωνος με
αυτόν». Η αυτοαγωγή και το προσωπικό παράδειγμα του διδασκάλου ως έκφραση του
ενάρετου βίου του ακτινοβολεί στα μάτια και στις ψυχές των μαθητών του. Ο Ιερός
Χρυσόστομος γράφει χαρακτηριστικά: «το αναμμένο και φωτεινό λυχνάρι μπορεί να
ανάψει άπειρα λυχνάρια». Έτσι και ο άξιος διδάσκαλος ως φωτεινή λύχνος φωτίζει
και αναδεικνύει «άπειρους μαθητές και μελλοντικούς δασκάλους που τον έχουν ως υγιές
πρότυπο».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο έμπειρος δάσκαλος διδάσκει και
με την ομιλία του και με την σιωπή του και με το βάδισμά του και με το βλέμμα
του και με την εμφάνισή του. Ο ενάρετος παιδαγωγός «κι αν ακόμη κλείσει το
στόμα του, θα ηχήσει δυνατότερα από την σάλπιγγα και στους παρόντες και σε
εκείνους που βρίσκονται μακράν», όπως ακριβώς και ο ουρανός χωρίς να έχει
στόμα, με την ωραιότητά του διηγείται την δόξα του Θεού».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως οικουμενικός διδάσκαλος ο
Ιερός Χρυσόστομος προτρέπει τους κάθε βαθμίδος εκπαιδευτικούς λέγοντάς τους:«Το
πρότυπο του βίου να είστε εσείς. Να προβάλλετε ως εικόνα, ως νόμος ζωντανός, ως
κανόνας και μέτρο υποδειγματικής ζωής». Κατά τον Ιερό Πατέρα, το αιώνιο πρότυπο
και υπόδειγμα μας το παρέδωσε ο Μέγας Παιδαγωγός και Διδάσκαλος όλων των
αιώνων, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος και εκάλεσε τους δασκάλους όλων των εποχών
να ακολουθήσουν τα ίχνη του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο σημείο αυτό εντύπωση προκαλεί
ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Ιερός Χρυσόστομος τους κακούς και
ανάξιους δασκάλους. Γράφει χαρακτηριστικά τα παρακάτω συγκλονιστικά: «Ανάμεσα
στις λέξεις «κακός» και «διδάσκαλος» υπάρχει μια αντίφαση, επειδή ακριβώς θα
έπρεπε εξ αρχής να αποκλείεται από τις τάξεις των εκπαιδευτικών, που έχουν το
προνόμιο να διακονούν στους ναούς της παιδείας, κάθε άτομο που υπηρετεί την
κακία. Ένας τέτοιος δάσκαλος δεν είναι μόνο ακατάλληλος για το παιδευτικό έργο,
αλλά και επικίνδυνος γιατί στα τόσα
χρόνια της υπηρεσίας του μπορεί να διαφθείρει τις τρυφερές ψυχές χιλιάδων
μαθητών. Η ευθύνη τέτοιων δασκάλων είναι βαρυτάτη γιατί με την πονηρή διαγωγή τους διαφθείρουν και αλώνουν την ψυχή, τον
χαρακτήρα και την εν γένει προσωπικότητα των μαθητών τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Πατήρ δεν διστάζει να
υπογραμμίσει τις ολέθριες συνέπειες της
υπάρξεως τέτοιων διαφθορέων δασκάλων
αναφέροντας ότι: «Διά τούτο ημίν αι πόλεις εισί διεφθαρμέναι, ότι πονηροί της
νεότητος εισί διδάσκαλοι». Πώς λοιπόν θα μπορέσεις να σωφρονίσεις το νέο, ο
οποίος συνήθως είναι άσεμνος λόγω της ηλικίας και των παθών του, όταν συ ο ίδιος με τα άσπρα
μαλλιά παρασύρεσαι από άσεμνα και αήθη θεάματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όταν η κεφαλή δεν είναι υγιής,
πώς είναι δυνατόν να παραμένει εύρωστο το υπόλοιπο σώμα;». Σε άλλο σημείο ο
Ιερός Χρυσόστομος στιγματίζει την ασυνέπεια μερικών δασκάλων και την αντίφαση
που παρατηρεί ότι υφίσταται ανάμεσα στα λόγια και στα έργα τους. Όταν, όπως
γράφει, έχουμε αναλάβει να παιδαγωγήσουμε τους άλλους, πρέπει να κοκκινίζουμε
και να ντρεπόμαστε, εάν παραλείπουμε αυτά, που συνιστούμε στους άλλους να
κάνουν. Επιμένει μάλιστα ότι ο δάσκαλος που «είναι αίτιος κακού» θα πρέπει να
τιμωρείται αυστηρά και παραδειγματικά. Θεωρεί δε ότι είναι σημείο ηθικής
κρίσεως και εκφυλισμού το να είναι οι μαθητές καλύτεροι από τους δασκάλους τους.
Το θεωρεί εσχάτη κατάντημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως πιο συνηθισμένα ελαττώματα και
πάθη του κακού διδασκάλου αναφέρονται από τον Ιερό Χρυσόστομο τα εξής: η θρασύτητα, η εριστικότητα, οι
ύβρεις η δολιότητα, η υποκρισία, η ειρωνεία, η κολακεία, η σκευωρία, η απάτη.
Ειδικά για το ελάττωμα της δημαγωγίας ο ιερός πατήρ αναφέρει ότι: «οι
διδάσκαλοι που δεν διδάσκουν στους μαθητές αυτά που τους συμφέρουν, είναι άξιοι
βασανισμού και τιμωρίας… διότι ο φονιάς σκοτώνει μόνον το σώμα, ο δημαγωγός
όμως που ομιλεί ως λαοπλάνος για να γίνει ευχάριστος, καταστρέφει την ψυχή
τους».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Συνεχίζοντας ο Ιερός Χρυσόστομος
την καταγραφή των ελαττωμάτων του κακού διδασκάλου αναφέρει και τα εξής: το
ψεύδος, την ασυνέπεια, την εξουσιαστικότητα και την κατάχρηση του αξιώματός
του, την αμέλεια και την αδιαφορία για τους μαθητές του, την σκανδαλώδη ζωή και
την ασάφεια στη διδασκαλία του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο τελευταίο μέρος αξίζει να
αναφερθούμε στο πώς αντιλαμβάνεται ο Ιερός Χρυσόστομος την ιδιαίτερη
παιδαγωγική σχέση ανάμεσα στο δάσκαλο και τον μαθητή. Βάση και θεμέλιο λοιπόν
της παιδαγωγικής σχέσεως διδασκάλου και μαθητού είναι κατά τον ιερό Πατέρα η
Αγάπη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η ανυπόκριτη αγάπη ωθεί τον άξιο
διδάσκαλο να διαλέγεται με τους μαθητές του ως ομότιμος φίλος και αδελφός. Να
είναι αυστηρός προς τον εαυτό του, αλλά επιεικής και μακρόθυμος προς τους
μαθητές του. Να ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντα των μαθητών του και να
επιδεικνύει την στοργή του φροντίζοντας για τα προβλήματά τους. Να αγωνιά και
να μεριμνά για την πρόοδό τους και να διαθέτει όχι μόνον επιστημονική αυθεντία
αλλά κυρίως αληθή καλωσύνη, την οποία οφείλει να επιδεικνύει ως θερμός και
ανοικτόκαρδος πατέρας σε κάθε επαφή μαζί τους. Να παιδαγωγεί με ανεξικακία και
πραότητα τους αντιρρησίες, με όλη την
μαθητική κοινότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως πνευματικός παιδαγωγός ο Ιερός
Χρυσόστομος με έμφαση υπογραμμίζει ότι ο διδάσκαλος οφείλει να είναι
συγκαταβατικός στις αδυναμίες των μαθητών του, τους οποίους δεν θα πρέπει να
κολακεύει, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και να τους δυσαρεστεί για το συμφέρον
τους. Απέναντι στους μαθητές του θα πρέπει να είναι απλός, ειλικρινής, άδολος,
απονήρευτος και πάντοτε να αποστρέφεται
την ειρωνεία και την υποκρισία. Οφείλει να επιδεικνύει δημοκρατικό
πνεύμα και να σέβεται την γνώμη των μαθητών του. Δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζει
με τον ίδιο τρόπο όλους τους μαθητές, αλλά να είναι άλλοτε συγκαταβατικός και
άλλοτε με διάκριση αυστηρός ανάλογα με την περίσταση. Ο άξιος διδάσκαλος
παιδαγωγεί και διορθώνει τα κακώς κείμενα, αλλά δεν διαπομπεύει, δεν διασύρρει
και δεν εξαναγκάζει εκβιαστικά τον μαθητή. Να μη παραγνωρίζεται και να μην
εξοικειώνεται υπερβολικά μαζί τους, αλλά και να μην απογοητεύεται εύκολα όταν
οι μαθητές του ανυπακούουν και αδιαφορούν στις νουθεσίες του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η ανωτέρω λεπτομερώς
περιγραφομένη από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ανιδιοτελής συμπεριφορά του
άξιου διδασκάλου έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύει τους μαθητές του και να
αποκτά την ευμένεια, την εκτίμηση και το σεβασμό τους. Η διδασκαλία του
πολλαπλώς καρποφορεί και υπάρχει ψυχική επαφή ανάμεσα στο διδάσκαλο και τους
μαθητές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ένας τέτοιος διδάσκαλος
αισθάνεται ικανοποίηση, όταν οι μαθητές του ακολουθούν τις οδηγίες του και
παρουσιάζουν πνευματική καρποφορία. Χαίρεται και ευφραίνεται για την πρόοδό
τους, ενώ η προθυμία και το φιλότιμό τους αυξάνουν τον ζήλο του και ανανεώνουν
τον παιδαγωγικό ενθουσιασμό του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Τελικώς, κατά την ώρα της
κρίσεως, ο άξιος διδάσκαλος, ο οποίος αφού ανάλωσε την ζωή του στη διακονία των
μαθητών του, επαξίως μέλλει να ακούει της φωνής του Κυρίου<i>: «Ευ διδάσκαλε αγαθέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου…».<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-20259384891522747472024-01-27T00:00:00.000+02:002024-01-27T19:52:37.341+02:00Ο ΚΛΕΙΝΟΣ ΠΑΤΗΡ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΤΗΛΑΥΓΕΣΤΑΤΟΣ ΦΩΣΤΗΡ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;"><b>Ο ΚΛΕΙΝΟΣ</b><b> ΠΑΤΗΡ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ </b></span><br />
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">ΩΣ ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ</span></b><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b style="font-family: times, "times new roman", serif;"><span style="font-size: 16.0pt;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">ΤΗΛΑΥΓΕΣΤΑΤΟΣ ΦΩΣΤΗΡ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ</span></b></span><br />
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙ</span>ΑΣ </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "symbol";">·</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο αδέκαστος και ακατάβλητος μαχητής για την πνευματική
ανύψωση του ιερού κλήρου της Εκκλησίας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο Ιεράρχης που δεν κάμφθηκε από τη δύναμη της
πολιτικής εξουσίας και κατεδίκασε δημοσίως τις αυθαιρεσίες των πολιτικών
αρχόντων.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 14.0pt;">·</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: xx-small;"> </span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο ανυπότακτος Επίσκοπος της Εκκλησίας που δέχθηκε
αυτοθυσιαστικά τον φθόνο και τις διώξεις αρνούμενος να κρατήσει ζηλότυπα το
θρόνο του και να προκαλέσει σχίσματα στο σώμα της Εκκλησίας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Εάν στο στίβο της πολιτικής η κακώς
νοούμενη «διπλωματία» καλύπτει με το απατηλό προσωπείο τους λαοπλάνους,
λαϊκιστές και δημαγωγούς πολιτικούς, και αποτελεί το «εχέγγυο» για την πολιτική
επιβίωσή τους, εντούτοις έχει αποδειχθεί ιστορικώς ότι αποβαίνει πάντοτε σε
βάρος της πολιτείας και των πολιτών. Στην Εκκλησία όμως ο παντός βαθμού κληρικός
και μάλιστα ο Επίσκοπος οφείλει να είναι η ασυμβίβαστη, ασίγαστη και
καθαγιασμένη «γλώσσα της αληθείας» ενώπιον των «εφήμερων αρχόντων του αιώνος
τούτου» και του χριστεπωνύμου πληρώματος, κλήρου και λαού, χωρίς να υπολογίζει
λόγω ματαιοδοξίας και κενοδοξίας την διατήρηση του θρόνου του, τον σωματικό
κάματο και το ψυχικό κόστος, τον ενίοτε και εκ ψευδαδέλφων φθόνο, τις διώξεις ή τις εξορίες, ακόμη και το θάνατο,
όταν πρόκειται να στηλιτεύσει και να πλήξει ανηλεώς τα κακώς κείμενα του κλήρου
για να αποκόψει τα «καρκινώματα», προκειμένου να επιτύχει την πνευματική του
ανύψωση, καθώς και τις προκλητικές και βλαπτικές αυθαιρεσίες της «καθεστηκυίας
τάξεως» των αρχόντων οι οποίοι είτε «εν απιστία όντες» διώκουν την Αγία του
Χριστού Εκκλησία είτε ως απάνθρωποι τύραννοι καταδυναστεύουν τον λαό.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ένας τέτοιος αληθής και ασυμβίβαστος επίσκοπος της
Εκκλησίας του Χριστού υπήρξε ο θεοφόρος και κλεινός Πατήρ και Οικουμενικός Διδάσκαλος
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος, όπως
εύστοχα γράφει ο πολύς Πατρολόγος, αοίδιμος Καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, «…
υπήρξε ρήτορας που συνάρπαζε τα πλήθη και σπουδαίος οργανωτής του
εκκλησιαστικού και κοινωνικού έργου. Σε μία επαρχιακή μεγαλούπολη, όπως ήταν η
Αντιόχεια, σαν Αρχιεπίσκοπος θα μεγαλουργούσ<b>ε˙ </b>αλλά στην πρωτεύουσα (εννοεί την Κωνσταντινούπολη), δεν μπόρεσε
να χρησιμοποιήσει όλες τις ικανότητές του, διότι στερούνταν το προσόν της
ελαστικότητας και προσαρμοστικότητας απέναντι στους πολιτικούς άρχοντες.
Σφοδρός τιμητής των πάντων, μετέβαλλε τους φίλους σε εχθρούς. Γι’ αυτό δεν του
επιτράπηκε ν’ ασκήσει επί μακρό χρόνο τα αρχιεπισκοπικά του καθήκοντα και όσο
χρόνο ποίμανε δεν ήταν αδιατάραχτος στα έργα του. Εξ αιτίας αυτού η Εκκλησία
στερήθηκε την αναμενόμενη προσφορά απ’ αυτόν, αλλά κέρδισε αιώνια από το
παράδειγμα της ακατάβλητης ηθικής αντιστάσεώς του».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Πρώτιστο ποιμαντικό μέλημα του Αρχιεπισκόπου
Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννου του Χρυσοστόμου υπήρξε η πνευματική ανύψωση του
ιερού κλήρου με την παράλληλη εκρίζωση των κακώς κειμένων στο σώμα των κληρικών
της Εκκλησίας. Ο ίδιος γνώριζε άριστα ότι στην προαγωγή του εκκλησιαστικού
έργου δεν συμβάλλει μόνο η προσπάθεια, αλλά και το ήθος των κληρικών. Έτσι κατά
την εποχή εκείνη, όπως συμβαίνει πάντοτε, μαζί με τους ευσυνείδητους κληρικούς της
Εκκλησίας υπηρετούσαν και μερικοί ασυνείδητοι ή απλώς αδιάφοροι. Πολλούς τους
τάρασσε το πάθος της φιλαργυρίας και άλλους τους προσέλκυσε η καλοπέραση. Ο
Ιερός Χρυσόστομος απαίτησε από όλους να μιμηθούν τη δική του ολιγάρκεια και
πλήρη λιτότητα. Καταδίκασε επίσης σε ηθικό επίπεδο την επικίνδυνη και σκανδαλώδη
συνήθεια της «συνοικήσεως» κληρικών μετά μοναστριών σε δύο περισπούδαστα δοκίμιά
του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στον σωζόμενο «ιστορικό διάλογο του Παλλαδίου,
Επισκόπου Ελενουπόλεως, που έγινε προς Θεόδωρο, Διάκονο Ρώμης περί Βίου και
Πολιτείας του Μακαρίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως»,
ο Επίσκοπος Παλλάδιος αναφερόμενος στον νυχθήμερο και άοκνο αγώνα του Ιερού
Χρυσοστόμου να εξυγιάνει τον ιερό κλήρο και τον εκ της βιοτής του σκανδαλισμό
των πιστών, λέγει χαρακτηριστικά: «… αφού χειροτονήθηκε ο Ιωάννης, αρχίζει να
φροντίζει για τα εκκλησιαστικά πράγματα, κάνοντας αρχή από τον έλεγχο των
πιστών με τον ποιμενικό αυλό. Σπάνια όμως μεταχειριζόμενος και την ελεγκτική
ράβδο, στρέφει το λόγο εναντίον της προσποιητής αδελφικής ζωής, στην πραγματικότητα
όμως, εναντίον της αισχρής κακοήθειας εκείνων που ονομάζονται «συνείσακτοι»,
αποδεικνύοντας πως στην εκλογή των κακών οι χειρότεροι είναι εκείνοι που
τρέφουν πόρνες, γιατί εκείνοι που κατοικούν μακριά από την εκκλησία είναι οι
ίδιοι εκείνοι που επιθυμούν την αρρώστια˙<b><span style="color: red;"> </span></b>αυτοί όμως που κατοικούν μέσα στο εργαστήριο της
σωτηρίας, προσκαλούν στην αρρώστια και τους υγιείς ακόμη. Έτσι πιέζονται οι
κληρικοί εκείνοι που δεν αγαπούν το Θεό, αφού φλογίζονται από το πάθος της
πορνείας. Στη συνέχεια στρέφεται εναντίον της αδικίας, καταστρέφοντας την έδρα
των κακών, την πλεονεξία, για να βάλει τα θεμέλια της δικαιοσύνης. Γιατί αυτό
είναι γνώρισμα των έμπειρων αρχιτεκτόνων, πρώτα δηλαδή να καταστρέψουν την
οικοδομή της ψευτιάς και ύστερα να βάλουν το θεμέλιο της αλήθειας…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Απ’ αυτό ταράσσονται πάλι εκείνοι που αποβλέπουν στον
πλούτο. Έπειτα φροντίζει για τη δίαιτά τους, παρακαλώντας ν’ αρκούνται στα δικά
τους φαγητά και να μην επιζητούν τα πλούσια τραπέζια των πλούσιων, ώστε έχοντας
οδηγό τον καπνό των τραπεζιών, να μην παραδοθούν στη φλόγα της ακολασίας,
επιζητώντας τη ζωή των κολάκων και των παρασίτων. Απ’ εκεί προέρχονται οι
περισσότεροι κοιλιόδουλοι και αναμειγνύονται με τους καλύτερους κακολόγους.
Ύστερα εξετάζει τα βιβλία του οικονόμου και βρίσκει δαπάνες που δεν ωφελούν την
Εκκλησία. Προστάζει να μην εκτελεσθεί η πίστωσή τους. Έρχεται στο μέρος των
δαπανών της επισκοπής και βρίσκει πάρα πολύ μεγάλη σπατάλη και δίνει διαταγή να
μεταφερθεί η πολυτέλεια αυτή στο νοσοκομείο. Επειδή όμως αυξάνονταν οι ανάγκες,
χτίζει περισσότερα νοσοκομεία και διορίζει προϊσταμένους δυο ευσεβείς
πρεσβυτέρους, καθώς επίσης ιατρούς και μαγείρους και χρηστούς αγάμους υπηρέτες,
ώστε να φροντίζουν τους ξένους που σύχναζαν στην πόλη και τους έπιανε κάποια
αρρώστια, και γι’ αυτό το καλό, αλλά και για τη δόξα του Σωτήρα».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ως εγκρατής και ανυπόκριτος Επίσκοπος της Εκκλησίας
υπήρξε πρωτίστως αυστηρός με τον εαυτό του και έπειτα με τους άλλους γενόμενος
«τύπος και υπογραμμός» της κατά Χριστόν Αρχιερωσύνης. Ανερχόμενος στο ύπατο
αξίωμα της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως δεν κυριεύθηκε από το πάθος της
εξουσίας, του δεσποτισμού και της χλιδής. Ζούσε απλή, λιτή και ασκητική ζωή με
συνεχή προσευχή και μελέτη των Αγίων Γραφών. Επειδή δε ακολουθούσε αυστηρή
δίαιτα και απέφευγε τις περιττές και ανούσιες κοσμικές κοινωνικές σχέσεις, δεν
δεχόταν επισκέψεις και ούτε προσκλήσεις σε γεύματα, εδόθη η εσφαλμένη εντύπωση
ότι ήταν ακοινώνητο άτομο. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν ήταν επιβλητική επειδή
ήταν βραχύσωμος, λεπτός και αδύνατος, ρυτιδωμένος, σκυθρωπός και πολύ
μετρημένος. Για να εξοικονομήσει χρήματα προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για
κοινωφελείς σκοπούς άρχισε να πωλεί πολυτελή έπιπλα και άλλα αντικείμενα του
επισκοπείου, τα οποία δεν είχε ανάγκη ο ίδιος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Υπήρξε αμείλικτος στον έλεγχό του εναντίον των αναξίων
κληρικών και μοναχών απαιτώντας την καθαρότητα του βίου ενώ δεν δίστασε να
αποβάλει παντελώς τους αμετανόητους και αδιόρθωτους από τις τάξεις του ιερού
κλήρου. Έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της Επισκοπικής του ευθύνης έναντι του Θεού,
της Εκκλησίας και του ποιμνίου του προέβαινε σε αυστηρό έλεγχο όχι όμως με οργή
και αλαζονεία αλλά με αγάπη και αληθές πατρικό ενδιαφέρον έναντι των
παρεκτρεπομένων ιερέων, διακόνων και μοναχών, ενώ παράλληλα δεν παρέλειπε να
επιπλήττει για τα «κακώς κείμενα» και τις γυναίκες που ήταν ενταγμένες στα
λεγόμενα τάγματα των χηρών και των διακονισσών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Είχε τη φήμη του αυστηρού και αδεκάστου Επισκόπου,
αλλά, όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέγει, δεν αποστρεφόταν τους ελεγχομένους, αλλά
μισούσε τις πονηρές και εφήμερες πράξεις˙ «ταύτα λέγομεν ουχ ίνα πλήξωμεν,
αλλ’ ίνα διορθωσώμεθα, ου τους ανθρώπους
μισούντες, αλλά την πονηρίαν αποστρεφόμενοι». Απέφευγε τις «ακατάσχετες
αγαπολογίες», που είναι σύγχρονη μόδα της εποχής μας εντός ακόμη και του ιερού
κλήρου της Εκκλησίας, και επέλεγε την ευθύτατη γλώσσα της αληθείας, αναφέροντας
χαρακτηριστικά προς εκείνους που ήλεγχε για τα ατοπήματά τους: «Εγώ μεν γαρ,
καν μυριάκις κατηγορήσας, μετά καθαράς καρδίας την ειρήνην σοι δίδωμι, μετά
ειλικρινούς γνώμης, και πονηρόν ουδέν δύναμαί ποτε περί σου ειπείν˙<b> </b>σπλάχνα γαρ έχω πατρικά». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όταν κληρικοί επέλεγαν τον έκλυτο βίο και σκανδάλιζαν
τους πιστούς, εκείνος με κοφτερή γλώσσα δημοσίως τους κατακεραύνωνε χωρίς
περιστροφές και επιτηδευμένο διπλωματικό προσωπείο. Στα ενώπιον του λαού
κηρύγματά του χαρακτήριζε: α) ως «αβαλαντιοσκόπους» τους κληρικούς οι οποίοι
πλούτιζαν από την Ιεροσύνη, β) ως «κόλακες και παράσιτα» εκείνους που ζούσαν
αναξιοπρεπή ζωή, διάγοντας βίο κοσμικό και προκλητικά σκανδαλώδη, γ) ως
«κοιλιόδουλους» εκείνους που ζούσαν ράθυμη και αργή ζωή και δ) ως «συνείσακτους»
εκείνους που συζούσαν ξεδιάντροπα με διάφορα πρόσωπα όντες υποτεταγμένοι στον
έκλυτο βίο της ηθικής παρακμής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η αταλάντευτη απόφαση του Ιερού Χρυσοστόμου για
έμπρακτη κάθαρση στους κόλπους της Εκκλησίας με την απομάκρυνση των παντός
βαθμού αναξίων κληρικών φαίνεται περίτρανα στην περίπτωση της κατόπιν συνοδικής
αποφάσεως εν Εφέσω καταδίκης έξι ή κατ’ άλλους δεκατριών σιμωνιακών επισκόπων
και της τοποθετήσεως στη θέση τους ευσεβών, θεοφοβούμενων και εντίμων. Το
γεγονός βέβαια αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε την αντίδραση και το
μίσος εκείνων που θίγονταν και γενικώς φθονούσαν τον Ιερό Χρυσόστομο, όπως ήταν
ο παλαιόθεν ορκισμένος εχθρός του Αλεξανδρείας Θεόφιλος, ο Γαβάλων Σεβηριανός,
ο Βεροίας Ακάκιος, ο Πτολεμαΐδος Αντίοχος, ο μοναχός Ισαάκ και άλλοι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η σπείρα των φθονερών και πικρόχολων κληρικών
συνασπίσθηκαν και ανέμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να αφανίσουν τον Ιερό
Πατέρα. Ο δε Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έχοντας πάντοτε ως πρώτιστη ποιμαντική
μέριμνά του την πνευματική ανύψωση του ποιμνίου και των αρχόντων συνέχιζε αδιαπτώτως
και ακαθέκτως την αφύπνιση συνειδήσεων, άλλοτε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του
μέλιτος και άλλοτε την ράβδο της συναίσεως, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό
του κόστος και αδιαφορώντας εάν γίνει δυσάρεστος στους συνήθεις κοσμικούς
κύκλους. Ο λαός λοιπόν στην πρωτεύουσα, που απότομα τότε διογκώθηκε, είχε
ανάγκη από πνευματική και ηθική καθοδήγηση, την οποία ο Επίσκοπος Ιωάννης
παρείχε πλούσια με τα συνεχιζόμενα πάντοτε Κηρύγματά του. Με τον δημόσιο λόγο
του καυτηρίαζε την αδιαφορία των ανθρώπων για το ήθος στη ζωή τους και την εν
γένει χαλάρωση των ηθών. Η μανιώδης παρακολούθηση ιπποδρομιών και θεατρικών
παραστάσεων κακής ποιότητος, η σκληρότητα προς τους κατωτέρους, η ακόρεστη
απληστία και φιλαργυρία καθώς και η προκλητική πολυτέλεια αποτελούσαν το
περιεχόμενο των χωρίς τέλος «φιλιππικών λόγων» του Αρχιεπισκόπου, που έβλεπε
τους φιλοθεάμονες άλλοτε μεν με αγαλλίαση να γεμίζουν τους ναούς, άλλοτε δε με
λύπη να τους εγκαταλείπουν για να μη χάσουν τα φθηνού επιπέδου θεάματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Πατήρ όντας ο ίδιος ιδιαίτερα προσεκτικός στη
ζωή του δίδασκε πάντοτε την σεμνοπρέπεια και στους δημόσιους χώρους και κατ’
οίκον. Συχνά λοιπόν επέκρινε τις προκλητικές γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας,
λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αφού είστε γριές, τι προσπαθείτε να ξανανιώσετε με τη
βία το σώμα, κατεβάζοντας «αφέλειες» στο μέτωπό σας όπως οι πόρνες,
προσβάλλοντας και τις άλλες ελεύθερες γυναίκες, για να ξεγελάσετε αυτούς που
συναναστρέφεστε, τη στιγμή που είστε και χήρες;».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο άτλας της Εκκλησίας Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν
δείλιασε να συγκρουσθεί και με τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής τα οποία δρούσαν
κατά την περίοδο εκείνη και ήταν ο ευσεβής και σώφρων αλλά αδύναμου χαρακτήρος
Αυτοκράτορας Αρκάδιος με την εύπιστη, φιλάργυρη και ματαιόδοξη σύζυγό του, την
Ευδοξία, καθώς και ο ραδιούργος και πονηρός πρωθυπουργός Ευτρόπιος. Όταν
μάλιστα ο Ευτρόπιος είχε φανερά υποταχθεί στην φιλαργυρία και την εξουσιομανία
του και κυρίως αφότου κατήργησε το υπό του αυτοκράτορος Θεοδοσίου παραχωρηθέν
«άσυλο των Εκκλησιών», ο Ιερός Χρυσόστομος δημοσίως κατέκρινε την αγάπη του για
τα πανηγύρια και τις κοσμικές απολαύσεις, την απληστία του και την ακόρεστη
επιθυμία του για εξουσία, ενώ παράλληλα απαιτούσε με τον ασυμβίβαστο δημόσιο
λόγο του, την εκ νέου απόδοση του «εκκλησιαστικού ασύλου». Όπως όμως γράφει ο
καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, ήταν πεπρωμένο πρώτος ο Ευτράπιος να υποστεί τις
συνέπειες της καταργήσεώς του, όταν καταδιωκόμενος από το πλήθος κατά την
επικράτηση των Γότθων στην Κωνσταντινούπολη, εισήλθε στον καθεδρικό ναό και
προσέφυγε στο ιερό θυσιαστήριο. Τότε ο Ιερός Χρυσόστομος με συγκατάβαση
εκφώνησε τον περίφημο λόγο του επί του ρητού «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα
ματαιότης». Και τότε μεν ο Ευτρόπιος εσώθη αλλά λίγο χρόνο αργότερα εξορίσθηκε
στην Κύπρο και εν συνεχεία καταδικάσθηκε σε θάνατο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ακόμη σφοδρότερη υπήρξε η σύγκρουση του Ιερού
Χρυσοστόμου με την ματαιόδοξη Αυγούστα Ευδοξία την οποία δημοσίως επέκρινε για
την άκρατη κοσμική ζωή, την προκλητική πολυτέλεια και την ακόρεστη φιλοχρηματία
της. Τότε οι κυρίες της αυλής, τις οποίες ο Ιερός Πατήρ χαρακτήριζε ως «ταραξάνδριαι»
και «ανασείστριαι» ήλθαν σε συνεννόηση με τον «λιθομανή και χρυσολάτρη»
Αλεξανδρείας Θεόφιλο, ο οποίος δοθείσης της ευκαιρίας ηγήθηκε μιάς πρωτοφανούς και κακοήθους πολεμικής
εναντίον του Χρυστοστόμου, καθώς σύμφωνα με τον Παλλάδιο «προκαταλαμβάνει
φθόνος τας διανοίας των μισθωτών ποιμένων». Στην ανίερη αυτή σπείρα
συνασπίσθηκαν οι άρχοντες και πλούσιοι πέριξ του δολοπλόκου Ευτροπίου καθώς
επίσης και οι εκδιωχθέντες επίσκοποι τους οποίους ο μέγας Ιεράρχης επέκρινε για
τον διεφθαρμένο βίο τους και έλεγε εν είδει δημοσίας ομολογίας ότι «ουδένα
δέδοικα ως των Επισκόπων, πλην ολίγων».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όλο αυτός ο «χορός της ανομίας» με επικεφαλής τον
Αλεξανδρείας Θεόφιλο κατεσκεύασε ψευδείς κατηγορίες και κατεδίκασε ερήμην στην
ψευδοσύνοδο ή ληστρική Σύνοδο παρά την Δρυν (403 μ.Χ.) τον Ιερό Χρυσόστομο, τον
οποίο καθαίρεσε αντικανονικώς και απεφάσισε την εξορία του. Είναι μάλιστα
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα όσα διασώζει ο Επίσκοπος Παλλάδιος, όταν αναφέρεται
στον πνευματικό τρόπο με τον οποίο ο Ιερός Πατήρ αντιμετώπισε την σκευωρία των
ψευδαδέλφων του συνεπισκόπων, χωρίς να προκαλέσει σχίσματα στο σώμα της
Εκκλησίας, αναφέροντας τα εξής αποκαλυπτικά: «καθώς βρισκόμαστε σε απορία,
φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, ο Ιωάννης λέγει σε όλους. Προσευχηθείτε, αδελφοί
μου, εάν αγαπάτε το Χριστό, μήπως κάποιος εξαιτίας μου παραιτηθεί από την
Εκκλησία του. Γιατί εγώ τώρα θυσιάζομαι και ο καιρός της αναχώρησής μου από τον
κόσμο αυτόν είναι πολύ κοντά… Και αφού υποφέρω πολλές θλίψεις, θα εγκαταλείψω
τη ζωή, όπως βλέπω. Γιατί γνωρίζω τη σκευωρία του Σατανά, επειδή δεν ανέχεται
πια την ενόχληση των λόγων μου που στρέφονται εναντίον του. Και έτσι να έχετε
το έλεος του Θεού. Να με θυμάστε στις προσευχές σας… Αφού μας παρακάλεσε να
επιστρέψουμε στη Σύνοδο, γιατί περιφερόμαστε εδώ και εκεί, όπως οι μέλισσες που
βουίζουν γύρω από την κυψέλη, λέγει: «καθίστε, αδελφοί μου, και μη κλαίτε,
γιατί με στενοχωρείτε περισσότερο. Γιατί σε μένα ζωή είναι ο Χριστός, αλλά και
το να πεθάνω είναι κέρδος… Και αν θυμάστε, διατηρείστε στη μνήμη σας, ό,τι
πάντοτε σας έλεγα: Η παρούσα ζωή είναι δρόμος, και τα καλά της και τα κακά της
περνούν. Εμπορική πανήγυρη είναι τα παρόντα. Αγοράσαμε, πουλήσαμε, τελειώνουμε.
Μήπως είμαστε καλύτεροι από τους πατριάρχες, τους προφήτες, τους αποστόλους για
να παραμείνει σε μας αθάνατη αυτή η ζωή… Αλλ’ όπως είπα, μην εγκαταλείψετε τις
Εκκλησίες σας. Γιατί ούτε από μένα άρχισε το κήρυγμα, ούτε σε μένα τελείωσε».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Χρυσόστομος κρυφά οδηγήθηκε στην Βιθυνία
(Πραίνετον) αλλά επειδή η δεισιδαίμων αυτοκράτειρα Ευδοξία απέδωσε τον γενόμενο
εν Κωνσταντινουπόλει σεισμό στην θεία οργή για την άδικη εξορία του Ιεράρχου,
εζήτησε από τον σύζυγό της Αρκάδιο την επάνοδό του στον θρόνο της πρωτεύουσας, όπερ
και εγένετο. Και ενώ θα ανέμενε κάποιος ότι ο Πρωθιεράρχης θα είχε κάποια
συστολή στον δημόσιο εξελεκτικό λόγο του έναντι των αυθαιρεσιών και της
προκλητικής βιοτής της Αυγούστας Ευδοξίας, εντούτοις εκείνος ουδέ κατ’
ελάχιστον εκάμφη. Αφορμή εδόθη από μία ομιλία του Χρυσοστόμου στην οποία παρεπονέθη
στην Αυτοκράτειρα για τους θορύβους που προκαλούσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις
(αγώνες και χοροί), οι οποίες γίνονταν για να τιμήσουν την Ευδοξία. Ο Ιερός
Πατήρ αντέδρασε δυναμικότερα όταν ο αργυρός Ανδριάντας της ματαιόδοξης Ευδοξίας
εστήθη πλησίον του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας, απέναντι από το Μέγαρο της
Συγκλήτου, στην κεντρική αγορά, και οι κοσμικές εκδηλώσεις παρεμπόδιζαν την
κανονική τέλεση της θείας λειτουργίας και των ιερών ακολουθιών. Στο λόγο εκείνο
ο Ιερός Χρυσόστομος έλεγξε αυστηρά τα πρόσωπα που συμμετείχαν στις εορταστικές
εκδηλώσεις και φαίνεται ότι μάλλον υπήρξε σκληρός στις εκφράσεις του και με
βαρείς υπαινιγμούς σε βάρος της Ευδοξίας, στην οποία, όπως αναφέρει σχετικά ο
ιστορικός Σωκράτης, ο Ιερός Πατήρ απηύθυνε την εξής φράση: «πάλιν Ηρωδιάς
μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί
λαβείν επί πίνακι».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Η δεύτερη και τελευταία εξορία του Ιερού Χρυσοστόμου
κατά τον Ιούνιο του 404 μ.Χ. υπήρξε το αποτέλεσμα της θιγόμενης Ευδοξίας η
οποία απαίτησε από τον σύζυγό της Αρκάδιο να λάβει μέτρα εναντίον του. Ο
ασυμβίβαστος Ιεράρχης εξορίσθηκε στην Κουκουσό της Αρμενίας και αργότερα στην
ερειπωμένη Πιτυούντα, στους πρόποδες του Καυκάσου, κοντά στα παράλια του
Πόντου. Όταν ο ταλαιπωρημένος και ασθενής από τις κακουχίες Ιεράρχης έφθασε στα
Κόμανα του Πόντου, αφού εφόρεσε ολόκληρη την ιερατική του στολή, εκοινώνησε των
αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά και λέγοντας την φράση: «Δόξα τω Θεώ
πάντων ένεκεν», παρέδωσε το πνεύμα του, την 14<sup>η</sup> Σεπτεμβρίου του 407
μ.Χ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14pt; text-indent: 1cm;">Σε όλη την επίγεια βιοτή του ο κλεινός Ιωάννης ο
Χρυσόστομος αγωνίσθηκε παντί σθένει και ιερώ ζήλω να διατηρήσει την ενότητα της
Εκκλησίας αποφεύγοντας κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να προκαλέσει σχίσματα στο
ενιαίο και αδιαίρετο σώμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού
Εκκλησίας. Γι’ αυτό πειθάρχησε και τις δύο φορές στις άδικες και αντικανονικές
εναντίον του αποφάσεις της Συνόδου και αγόγγυστα ως Επίσκοπος με γνήσιο και
ανόθευτο εκκλησιαστικό φρόνημα πήρε το δρόμο της σκληρής και επώδυνης εξορίας
προκειμένου να μη γίνει ο ίδιος αίτιος σχίσματος μέσα στην Εκκλησία. Εξάλλου ο
ίδιος επίστευε και εδίδασκε ότι το να προκαλέσει κάποιος σχίσμα είναι χειρότερο
από το να πέσει στην αίρεση, λέγοντας χαρακτηριστικά: «το σχίσαι την Εκκλησίαν
χείρον του εις αίρεσιν εμπεσείν». Ο δε Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο
περισπούδαστο και μνημειώδες έργο του: «Πηδάλιον», αναφέρει τα όσα ο Ιερός
Πατήρ εκφώνησε στην ΙΑ΄ ερμηνευτική ομιλία του «Προς Εφεσίους», όπου «λέγει δε
ο Θείος Χρυσόστομος, ότι είπεν ένας Άγιος άνθρωπος, πως ουδέ αίμα μαρτυρίου ημπορεί
να εξαλείψη την αμαρτίαν του χωρισμού της Εκκλησίας και της διαιρέσεως, και το
να σχίση την Εκκλησίαν είναι χειρότερον κακόν, από το να πέσει εις αίρεσιν».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Όταν μάλιστα κατά τις μεγάλες ώρες των συνεδριάσεων
της ληστρικής συνόδου παρά την Δρυν ορισμένοι φίλοι του επεσήμαναν στον ίδιο
ότι είναι «αναντικατάστατος» για την Εκκλησία, εκείνος, όπως λεπτομερώς
αναφέρει ο Επίσκοπος Παλλάδιος, απάντησε αποφασιστικά: «Αρκεί, Αδελφέ, μη πολλά
λέγε, αλλ’ ο είπον, τας εκκλησίας υμών μη αφήτε<b>˙</b> ούτε γαρ απ’ εμού ήρξατο το διδασκάλιον, ούτε εις εμέ ετελεύτησε.
Μη ουκ απέθανε Μωυσής; Ουχ εύρηται Ιησούς; Ουκ ετελεύτησε Σαμουήλ; Ου κέχρισται
ο Δαυίδ; Απέλιπε τον βίον Ιερεμίας, ουκ ην Βαρούχ; Ανελήφθη Ηλίας, ου προεφήτευσε
Ελισσαίος, εκαρατομήθη Παύλος, ουκ απέλιπε Τιμόθεον, Τίτον, Απολλώ και άλλους
μυρίους;».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Σε άλλο σημείο των περί του Βίου του Ιερού Χρυστοστόμου,
ο Επίσκοπος Παλλάδιος επισημαίνει την αγωνία του Ιερού Πατρός να μη προκληθεί
σχίσμα στο σώμα της Εκκλησίας, αναφέροντας ότι στον Επίσκοπο Απαμείας Ευλύσιο,
που αμφιταλαντευόταν εάν θα έπρεπε να παραμείνουν οι ιεράρχες στις εκκλησίες
και να μη αποσχισθούν αντιδρώντας στην άδικη απομάκρυνση του Ιερού Χρυσοστόμου,
εκείνος ως συνετός Επίσκοπος απάντησε: «Κοινωνήσατε μεν, ίνα μη σχίσητε την
Εκκλησίαν, μη υπογράψητε δε. Ουδέ γαρ εμαυτώ σύνοιδα άξιον καθαιρέσεως
εννοήσας». Τα ίδια ακριβώς συγκινητικά και αποτρεπτικά σχισμάτων είπε ο Ιερός
Χρυσόστομος, όπως τα διασώζει και πάλι ο Παλλάδιος και προς τις διακόνισσες
Ολυμπιάδα, Πενταδία και Πρόκλη: «Ελάτε εδώ, θυγατέρες, και ακούστε με. Όσα
έχουν σχέση με μένα τελειώνουν τώρα, καθώς βλέπω. Έχω φθάσει στο τέλος του δρόμου της αποστολής
μου και ίσως δε θα δείτε πια το πρόσωπό μου. Αυτό είναι εκείνο, που σας
παρακαλώ. Να μη σταματήσει καμία από σας τον συνηθισμένο ζήλο για την εκκλησία.
Και όποιος θα χειροτονηθεί χωρίς τη θέλησή του, αφού δεν επιδίωξε το πράγμα,
σύμφωνα με τη συγκατάθεση όλων, να του κλίνετε την κεφαλή σας όπως στον Ιωάννη
γιατί δεν μπορεί η Εκκλησία να είναι χωρίς Επίσκοπο. Και έτσι θα σας ελεεί ο
Θεός».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στο πρόσωπο του Ιερού Χρυσοστόμου επαληθεύεται
περίτρανα ότι «θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία» επειδή ακριβώς και ο ίδιος
παρέμεινε μέχρι τέλους της επιγείου ζωής του το «αδούλωτο και ελεύθερο στόμα
της αληθείας Χριστού» χωρίς οσφυοκαμψίες, συμβιβασμούς, ψευδεπίγραφες
διπλωματίες και ανούσιες υποκριτικές αγαπολογίες. Έθεσε το αλάτι της αληθείας
Χριστού επί της πληγής κάθε αυθαιρεσίας και προκλητικής βιοτής κλήρου και λαού,
αρχόντων και αρχομένων. Έθαψε το «ίδιον θέλημα» για να γίνει το θέλημα του
Κυρίου και να διαφυλαχθεί πάση θυσία η ενότητα της Εκκλησίας γενόμενος ανά τους
αιώνες το ακατάβλητο και τηλαυγές σύμβολο αληθούς Επισκόπου και Πατρός, αλλά
ποτέ ματαιόδοξου Δεσπότου.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14.0pt;">Υ.Γ. Το ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου, το οποίο εκλάπη από τους σταυροφόρους ατά την Άλωση της
Κωνσταντινουπόλεως (1204 μ.Χ.) στην Δ΄ σταυροφορία και επί αιώνες ευρίσκετο στο
Βατικανό, μετεφέρθη κατά τον Νοέμβριο του 2004 και φυλάσσεται πλέον στον
Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, κατόπιν των ανύστακτων και άοκνων
ενεργειών του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ο οποίος
επέτυχε την απόδοση του υπό του Πάπα Ρώμης Ιωάννου-Παύλου Β΄.</span></i></b><span style="font-size: 14.0pt;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Ο ΚΛΕΙΝΟΣ ΠΑΤΗΡ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΩΣ ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : ΤΗΛΑΥΓΕΣΤΑΤΟΣ ΦΩΣΤΗΡ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ </a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-63508844816114902612024-01-25T02:00:00.000+02:002024-01-25T20:31:05.065+02:00ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ : ΔΙΔΑΧΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΣΔΟΤΟΥ ΙΣΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΣΕ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΝΔΟΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΒΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal"><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: times;">Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός
κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς</span></span></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: center;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 16pt; line-height: 115%;">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ <br />
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ</span></i></b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 16pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 16pt;">ΔΙΔΑΧΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΣΔΟΤΟΥ ΙΣΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΣΕ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΝΔΟΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΒΙΑΣ</span></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Σε μία εποχή κατά την οποία οι ανθρώπινες σχέσεις ευτελίζονται και οι αξίες
σχετικοποιούνται στο όνομα του ελευθεριάζοντος δήθεν προοδευτισμού, οι διδαχές και
παραινέσεις του θεολήπτου και θεοπνεύστου Πατρός της Εκκλησίας και Οικουμενικού
Διδασκάλου Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου φαίνουν ως άδυτο φως μέσα στο πνευματικό
σκότος της συγχρόνου ζωής. Σε καιρούς αφιλίας, αφιλανθρώπου, απροσώπου και εγωϊστικής
συνυπάρξεως των ανθρώπων, οι οποίοι ως νάρκισσοι περιχαρακώνονται εντός των τειχών
του εωσφορικού <b><i>«ιδίου θελήματος»</i></b> και του πάσχοντος υπερτροφικού <b><i>«εγώ»</i></b>
τους χωρίς να κοινωνούν ως <b><i>«πρόσωπα προς πρόσωπα»,</i></b> έρχεται ο πατερικός
λόγος ως άλας επί της πληγής, να ερεθίσει, να πονέσει και να αφυπνίσει τους καθεύδοντες
ανθρώπους διδάσκοντας το αληθινό νόημα της ζωής ως κοινωνίας προσώπων.<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Συχνάκις ακούγεται μεγαλοφώνως και με άκριτη καύχηση ο υπερπλεονάζων λόγος για
την ισότητα των δύο φύλων, ήτοι του ανδρός ως <b><i>«ισχυρού φύλου»</i></b> και
της γυναικός ως <b><i>«ασθενούς φύλου»,</i></b> όπως οι άνθρωποι αρέσκονται να χαρακτηρίζουν
τον άνδρα και την γυναίκα, αλλά την ίδια στιγμή οι καταπιέσεις, η σωματική ή και
πάσης άλλης μορφής βία και η πολυποίκιλη κακοποίηση και απάνθρωπη εκμετάλλευση των
γυναικών όπου γης αποκαλύπτουν το όντως τραγικό πρόσωπο της συγχρόνου ανθρωπότητος.
Μυριόστομες είναι οι διακηρύξεις περί των ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα
θύματα μιάς ανδροκρατούμενης κοινωνίας, που είναι οι γυναίκες, αλλά παρά ταύτα υπάρχουν
ακόμη πονεμένες και βασανισμένες γυναίκες, οι οποίες φέρουν στους ώμους τους το
<b><i>«άχθος»</i></b>
ότι γεννήθηκαν γυναίκες επειδή αυτό επιτάσσουν τα διάφορα κοινωνικά, θρησκευτικά
και πολιτικά προστάγματα.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Ίσως φαντάζει παράδοξο για τους πολλούς ακόμη και στη σημερινή εποχή, η οποία
θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται ως <b><i>«προοδευτική»,</i></b> αλλά ένας Επίσκοπος
της Εκκλησίας πριν από δεκάξι αιώνες, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, υπήρξε ο πρώτος
ανατροπέας των ρατσιστικών διακρίσεων σε βάρος των γυναικών, όταν μέσω της κοινωνικής
διδασκαλίας του άσκησε σκληρή κριτική στους θεσπισθέντας από τους άνδρες νόμους, οι οποίοι αναιρούσαν την θεόσδοτη ισότητα
των δύο φύλων.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Η διδασκαλία του Αγίου Ιεράρχου Πατρός Γρηγορίου είναι ένα ηχηρό ράπισμα σε
κάθε ρατσιστική διάκριση και άδικη κρίση σε βάρος των γυναικών κάθε εποχής. Εάν
μάλιστα κάποιος αναλογισθεί ότι οι διδαχές του διετυπώθησαν πριν από δεκαέξι αιώνες,
ήτοι σε μία εποχή και κοινωνία άκρως ανδροκρατούμενη, τότε καθίσταται ευκόλως αντιληπτό
ότι πρόκειται για λίαν ανατρεπτική και πρωτοποριακή διδασκαλία, η οποία είναι άκρως
επίκαιρη.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Αναφερόμενος ο θεοφόρος Οικουμενικός Διδάσκαλος Άγιος Γρηγόριος στην θεόσδοτη
ισότητα των δύο φύλων αλλά και στις υπό των ανδρών ρατσιστικές διακρίσεις και άδικες
κρίσεις σε βάρος των γυναικών, γράφει τα εξής: <b><i>«Για ποιο λόγο δηλαδή τιμωρούν
την γυναίκα, ενώ συγχωρούν τον άνδρα. Ενώ όταν η γυναίκα προσβάλλει το κρεβάτι του
ανδρός της διαπράττει μοιχεία και από το νόμο τιμωρείται γι’ αυτό βαριά, γιατί δεν
τιμωρείται και ο άνδρας όταν πηγαίνει με άλλες γυναίκες; Αυτήν την νομοθεσία δεν
την αποδέχομαι και καταδικάζω αυτή την κατάσταση. «Άνδρες ήσαν οι νομοθετούντες
και κατά των γυναικών η νομοθεσία», επειδή και τα παιδιά τα έβαλαν κάτω από την
εξουσία του πατέρα και δεν μερίμνησαν καθόλου για το ασθενέστερο φύλο…</i></b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Ένας είναι ο δημιουργός του ανδρός και της γυναικός και από μία σάρκα είναι
και οι δύο. Προέρχονται από μία εικόνα, και υπάρχει δι’ αυτούς ένας νόμος, ένας
θάνατος και μία ανάστασις. Επίσης έχουμε γίνει από άνδρα και από γυναίκα. Κοινό
είναι το χρέος το οποίο οφείλουν τα τέκνα προς τους γονείς.</span></i></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Πώς λοιπόν απαιτείς μεν να είναι σώφρων η γυνή, συ δε δεν ανταποδίδεις εκείνο
το οποίο ζητείς; Πώς ζητείς εκείνο το οποίο δεν προσφέρεις; Πώς βγάζεις διαφορετικούς
νόμους για σώμα όμοιο και ισάξιο; Εάν δε εξετάζεις και τα χειρότερα, άκουσε: Διέπραξε
αμαρτία η γυναίκα; Το ίδιο έκαμε και ο Αδάμ. Τους εξηπάτησε και τους δύο ο όφις.
Δεν επαρουσιάσθη το ένα πιο ασθενές και το άλλο πιο ισχυρό.</span></i></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Θέλεις να εξετάσουμε μήπως και τα καλύτερα; Ο Χριστός με το πάθος Του τους σώζει
και τους δύο. Έγινε άνθρωπος για τον άνδρα; Το ίδιο έκανε και για την γυναίκα. Απέθανε
προς χάριν του ανδρός; Σώζεται όμως και η γυναίκα με τον θάνατό του… Λέγεται ότι
προέρχεται από το σπέρμα Δαβίδ. Νομίζεις ενδεχομένως ότι με αυτό τιμάται ο άνδρας;
Γεννάται όμως από την Παρθένο και αυτό είναι υπέρ των γυναικών. Θα γίνουν μεν λοιπόν,
λέγει, οι δύο, μία σάρκα» (Γένεση β΄, 24). Και αυτή η μία σάρκα ας έχει την ίδια
τιμή».</span></i></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Συναφές προς το ζήτημα της θεοσδότου ισότητος των δύο φύλων είναι οι σχέσεις
του ανδρός και της γυναικός ως ανδρογύνου όταν τα ιερά δεσμά του γάμου γεννούν την
<b><i>«κατ'
οίκον Εκκλησία».</i></b> Επειδή όμως ο γάμος είναι ευλογημένη έγγαμη κοινωνία προσώπων
και όχι ένα τυπικό νομικό συμβόλαιο, μία ανούσια δικαιοπραξία, ο θεόκλητος Άγιος
Γρηγόριος καταθέτει τις περί εγγάμου βίου παραινετικές διδαχές και νουθεσίες του
σε μία όντως θεόπνευστη πατρική επιστολή, υπό τον τίτλο <b><i>«Παραινετικόν προς Ολυμπιάδα»,</i></b>
την οποία απέστειλε στην άρτι νυμφευθείσα πνευματική θυγατέρα του Ολυμπιάδα προκειμένου
να την νουθετήσει και παιδαγωγήσει ως φιλόστοργος πνευματικός πατέρας επί των ζητημάτων
που άπτονται του εγγάμου βίου.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Επειδή ο θεοκίνητος Ιεράρχης Γρηγόριος γνωρίζει τα δυσχερή του εγγάμου βίου,
ο οποίος είναι όντως <b><i>«δυσχερέστατο άθλημα»,</i></b> θίγει άπαντα τα
επιμέρους ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την συμπεριφορά του ανδρογύνου κατά την
έγγαμη κοινωνία του και κυρίως επισημαίνει τον καθοριστικό ρόλο της γυναικός προκειμένου
να αντιμετωπίζονται τα κατά καιρούς ανακύπτοντα προβλήματα και να παραμένει αδιατάρακτη
και ειρηνική η έγγαμη συνύπαρξη των δύο φύλων.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Το θεσπέσιο αυτό επιστολιμαίο κείμενο του θεόφρονος Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
είναι λίαν επίκαιρο στην εποχή μας, εάν αναλογισθούμε πόσο εύκολα διαλύονται τα
ιερά δεσμά της εγγάμου κοινωνίας λόγω του εωσφορικού εγωισμού του ανδρογύνου, της
ελλείψεως αληθούς και κενωτικής θυσιαστικής αγάπης και αλληλοπεριχωρήσεως, της ανύπαρκτης
πλέον υπομονής και συγχωρετικότητος και φυσικά λόγω της δήθεν προοδευτικής ανατροπής
των ρόλων και της φύσεως του ανδρός και της γυναικός μέσα στην έγγαμη κοινωνία.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Η αριστοτεχνική μετάφραση του κειμένου από την Φιλόλογο Αθηνά Καραμπέτσου, η
οποία δημοσιεύεται στο πόνημα του Αρχιμ. π. Βασιλείου Μπακογιάννη, υπό τον τίτλο:
<b><i>«Γάμος-Πνευματικό
Γυμναστήριο»,</i></b> αποκαλύπτει τον πλούτο των πατερικών νοημάτων και συγκινεί
με τον βαθυνούστατο συλλογισμό του θεοπνεύστου Πατρός Αγίου Γρηγορίου.</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Αναφέρει λοιπόν αρχικά ο ψυχοανατόμος Άγιος Γρηγόριος ότι η απλότητα στην εμφάνιση
της εναρέτου συζύγου γυναικός είναι πνευματική αρετή, γράφοντας τα εξής: <b><i>«Κόρη
μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου Πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο
τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του Πατέρα. Να είσαι απλή. Το
χρυσάφι, δεμένο με πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο
το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς
και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια
και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα, ας τα φορούν
εκείνες που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πει πνευματική ακτινοβολία.
Εσύ, όμως έβαλες μεγάλους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου
ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Για τον Άγιο Γρηγόριο η σύζυγος οφείλει να έχει συνείδηση του ιδιαιτέρου εγγάμου
ρόλου της και ουδέποτε να εκμεταλλεύεται την αγάπη του συζύγου της και προς τούτο
διδάσκει: <b><i>«Με το γάμο, η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη
για κείνον που σου ‘δωσε ο Θεός. Για κείνον, που έγινε το μάτι της ζωής σου και
σου ευφραίνει την καρδία. Κι αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο
απ’ όσον τον αγαπάς εσύ, μη κοιτάξεις να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση
που σου ορίζει το Ευαγγέλιο»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Ο ίδιος χαρακτηρίζει τη ισότητα των δυο φύλων ως ανόητη όταν με εκκοσμικευμένο
πνεύμα και στο όνομα μιάς <b><i>«κοσμικής ισότητος»</i></b> αναιρείται ο ιερός
και ιδιαίτερος ρόλος του ανδρός και της γυναικός στον έγγαμο βίο. Γι’ αυτό νουθετεί
την πνευματική θυγατέρα του Ολυμπιάδα γράφοντας: <b><i>«Εσύ να ξέρεις ότι είσαι
γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι
η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα
του γάμου. Στην εφαρμογή του θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθείς,
όπως πρέπει, σ’ αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Χαρακτηρίζει την σύζυγο ως <b><i>«θηριοδαμαστή»</i></b>
όταν θυμώνει και οργίζεται ο άνδρας, προτρέποντας την γυναίκα να επιδείξει την κατά
περίσταση κατάλληλη συμπεριφορά: <b><i>«Θα ξέρεις, πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες.
Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει
να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει τον ρόλο του θηριοδαμαστή. Τί
κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με
την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά, το χαϊδεύει, το
περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει…»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Η ομόψυχη συμπεριφορά της συζύγου και ειδικά ο τρόπος με τον οποίο ομιλεί και
παραστέκεται στον άνδρα της φανερώνουν και την πνευματική καλλιέργειά της. Γι' αυτό
ο Ιερός Πατήρ με απόλυτο λεκτικό τρόπο υπογραμμίζει στη σύζυγο, την οποία χαρακτηρίζει
ως <b><i>«ακύμαντο λιμάνι»</i></b> του θαλασσοδαρμένου
συζύγου:<b><i> «Ποτέ μη κατηγορήσεις και αποπάρεις τον άνδρα σου για κάτι που έκανε
στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό
που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία
των συζύγων… να έχετε κοινά τα πάντα, και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος
όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές και οι φροντίδες, γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώσει.
Να συμβάλλεις εκφράζοντας την γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζει. Όταν τον βλέπεις
λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη
λύπη, η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζει η όψη σου και να ‘σαι ήρεμη χωρίς
αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Το νοικοκυριό για την σύζυγο είναι το <b><i>«βασίλειό»</i></b> της αλλά και
η απόδειξη της αξιοσύνης της, ενώ οι εκτός της οικίας συναναστροφές της φανερώνουν
και το κατά πόσο διακρίνεται ή όχι για την σωφροσύνη και αξιοπρεπή σεμνότητά της.
Γράφει λοιπόν ο θεόπνευστος Ιεράρχης Γρηγόριος τα κάτωθι: <b><i>«Να ξέρεις ότι η
παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσεις
μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπεις σαν βασίλειό σου, και να μη
συχνοβγαίνεις από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα. Πρόσεχε
τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις, που πηγαίνεις. Μη πας σε απρεπείς
συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές,
σμίγουν μάτια με μάτια κι όταν φύγει η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά
(αιδώς οιχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων)»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Η επιμονή του Ιερού Πατρός στο ζήτημα των κοινωνικών συναναστροφών της συζύγου
καθώς και της αυστηράς επιλογής των προσώπων που την περιβάλλουν, φανερώνει την
σημασία την οποία προσδίδει στην δημόσια εικόνα και παρουσία μιάς υπάνδρου γυναικός
σε σχέση πάντοτε με την αποφυγή σκανδαλισμού, σχολίων και αναστατώσεως του εγγάμου
βίου. Επ’ αυτού γράφει εκτενώς τα εξής: <b><i>«τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με
συνετούς φίλους να τις επιζητείς, για να εντυπώνεται στο νου σου ένας καλός λόγος,
ή κάποιο ελάττωμα να κόψεις ή να καλλιεργήσεις τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές.
Μη εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες συγγενείς σου, στους
ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους. Μη συναναστρέφεσαι φαντασμένες
γυναίκες, που έχουν στο νου τους τις εξόδους για επίδειξη. Ούτε ακόμη άνδρες ευσεβείς,
που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει
για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς;</i></b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Επαινώ τις γυναίκες που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μη τρέχεις σε τραπέζια
κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους
χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση, που παραπλανεύουν ακόμη
και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί
στις ακτίνες του ηλίου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια. Αν
μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλίας, θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας»</span></i></b><b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">.</span></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Για μία παντρεμένη γυναίκα, σύμφωνα με τις πατρικές παραινετικές διδαχές του
Αγίου Γρηγορίου, όλα έχουν την σημασία τους όσον αφορά κυρίως την δημόσια εικόνα
της, από την όψη και την επιτηδευμένη φροντίδα του προσώπου της μέχρι τα βλέμματα
των ματιών της, το βάδισμα και τις κινήσεις της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο
εκφράζεται και συνομιλεί με τους άλλους. Γράφει δε συγκεκριμένα τα εξής:<i> <b>«κράτα
την μορφή σου γαλήνια και μη την αλλοιώνεις ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη.
Στολίδια τα’ αυτιά νάχουν όχι μαργαριτάρια, αλλά ν’ ακούν καλά λόγια και να βάζουν
για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι, είτε ανοιχτά, η ακοή θα
μείνει αγνή.</b></i></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζει
αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρα σου και ας προκαλεί την σεμνότητα
και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ’ αυτόν ακόμη το σύζυγό σου. Είναι
πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας
το βλέμμα.</span></i></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Και τώρα στη γλώσσα. Θάχης πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχεις γλώσσα αχαλίνωτη,
έστω κι αν έχεις χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει, πολλές φορές, σε κίνδυνο
και τους αθώους. Προτίμα κι όταν ακόμα έχεις δίκιο, την σιωπή. Είναι προτιμότερη
για να μη ριψοκινδυνεύσεις να πεις ένα απλό λόγο. Κι αν έχεις την επιθυμία να λες
πολλά, το καλλίτερο είναι να σωπαίνεις. Πρόσεχε ακόμη και το βάδισμά σου. Μετράει
στη σωφροσύνη».</span></i></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Με ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο ο Άγιος Γρηγόριος ως πνευματικός πατήρ νουθετεί
την σύζυγο και για τα σαρκικά ζητήματα του εγγάμου βίου, γράφοντας: <b><i>«και τούτο
πρόσεξε και άκουσε: Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να
σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα
του Θεού»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Η κατακλείδα της παραινετικής επιστολής του Θεόφρονος Πατρός της Εκκλησίας Γρηγορίου
προς την πνευματική θυγατέρα αυτού Ολυμπιάδα είναι λίαν συγκινητική και πεπληρωμένη
λόγων αληθούς πατρικής αγάπης και εξιδιασμένης φιλοστόργου μέριμνας, που εκφράζονται ακολούθως: <b><i>«Αν από μένα τον
γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής
σου. Έτσι με ό,τι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα
θεραπεύσω τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια.
Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο σου προσφέρω. Αν θέλεις να σου ευχηθώ και το καλλίτερο,
σου εύχομαι να γίνεις αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους
ο Θεός, για τον οποίο γεννιόμαστε και προς τον οποίο πρέπει απ’ αυτή την ζωή να
οδεύουμε»</i>.</b></span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Στο παραπάνω πνευματικό παραινετικό κείμενο του μεγίστου Οικουμενικού διδασκάλου
και θεοκινήτου Ιερού Πατρός Γρηγορίου του Θεολόγου, σε κάθε πρόταση και κάθε λέξη
του, αποκαλύπτεται το ένθεο και θεοφώτιστο υπόβαθρο της διδασκαλίας του, η οποία
παιδαγωγεί και καθοδηγεί τους πάντες στον ενάρετο βίο. Το ιερότατο μυστήριο του
γάμου και η εν Χριστώ σύζευξη και κοινωνία ανδρός και γυναικός είναι στίβος δυσχερούς
αθλήσεως και τελειώσεως. Επειδή δε στην σύγχρονη υλιστική, εγωϊστική και ατομοκεντρική
εποχή ακόμη και η αγαπητική έγγαμη κοινωνία προσεγγίζεται με κοσμικά κριτήρια και
διέρχεται κρίση, οι λόγοι του θεοφόρου Πατρός Αγίου Γρηγορίου αποτελούν ζώσα πηγή
ανατάσεως και ανατροπής, καθαιρέσεως και αποβολής παντός αντιπνευματικού καρκινώματος
που φύεται εντός της εγγάμου σχέσεως. Όλη δε η πεμπτουσία της προς τους πιστούς
διδασκαλίας του πεφωτισμένου Αγίου Πατρός
εμπερικλείεται στο παρακάτω απόφθεγμά του: <b><i>«Ο Θεός από κάθε άνθρωπο, ο οποίος
είναι βαπτισμένος, αυτά τα τρία ζητάει: Από την ψυχή την ορθή πίστη, από την γλώσσα
την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη»</i>.</b> Γένοιτο!</span><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; margin: 12pt 0cm 0cm; text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 14pt;">Υ.Γ.: Το παρόν θεολογικό
κείμενο εγράφη επί τη πανευφροσύνω εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών και όντως Οικουμενικών
Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου
των οποίων η θεόπνευστη διδασκαλία παραμένει ανά τους αιώνες λίαν επίκαιρη…</span></i></b></p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span face=""arial" , "sans-serif""><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ : ΔΙΔΑΧΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΣΔΟΤΟΥ ΙΣΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΓΓΑΜΟΥ ΒΙΟΥ ΣΕ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΝΔΟΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΒΙΑΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-88561418330665841622024-01-25T00:00:00.000+02:002024-01-25T20:30:24.791+02:00ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ : Η ΘΕΟΕΙΔΗΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γράφει
ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ </span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt;">Η ΘΕΟΕΙΔΗΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ</span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στο
άκουσμα της παιδαγωγικής φωνής και νουθετηρίου κλήσεως της Μητρός Ορθοδόξου
Εκκλησίας ότι «το στάδιον των αρετών
ηνέωκται», όταν το χριστεπώνυμο πλήρωμα αυτής εισέρχεται στον πολύαθλο
πνευματικό ψυχοσωματικό στίβο και στο τρικυμιώδες πέλαγος της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, διερωτάται ο φίλαθλος άνθρωπος της κατά θεόν πνευματικής βιοτής
και εραστής της ακτίστου Βασιλείας του Θεού ποιά είναι η μεγίστη και υψίστη
αρετή προκειμένου να αθληθεί νομίμως έχοντας ως «πανοπλία» αυτού τον του Κυρίου
Σταυρό έναντι των αρετοκτόνων παθών και να στεφανωθεί δικαίως υπό του αθλοθέτου
και δωρεοδότου φιλανθρώπου Ιησού Χριστού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
θεόπνευστη υμνολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας προτρέπει τους «βουλομένους
αθλήσαι» να αναλάβουν την πανοπλία του Σταυρού <b><i>«… ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την πίστιν, και ως θώρακα την
προσευχήν και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνη∙ αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει
από καρδίας πάσαν κακίαν… τον της νηστείας καιρόν φαιδρώς απαρξώμεθα, προς
αγώνας πνευματικούς εαυτούς υποβάλλοντες. Αγνίσωμεν την ψυχήν, την σάρκα
καθάρωμεν. Νηστεύσωμεν ώσπερ εν τοις βρώμασιν εκ παντός πάθους, τας αρετάς
εντρυφώντες του πνεύματος…»</i>.</b></span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ασχοληθείς με το μέγα ερώτημα: Ποια είναι η μεγίστη
και υψίστη αρετή, συνέγραψε, κατά προσέγγιση περί το έτος 370 μ.Χ., τον «Περί
Φιλοπτωχείας» θεσπέσιο λόγο του για να υπογραμμίσει ότι η υψίστη και μεγίστη
αρετή είναι η αγάπη και η ειδικότερη έκφανση αυτής, η φιλάνθρωπη και
φιλεύσπλαχνη αγάπη προς τους πτωχούς συνανθρώπους μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
αοίδιμος μέγας Πατρολόγος Καθηγητής, Παναγιώτης
Χρήστου, αναφερόμενος στην θεολογική προσέγγιση και σκέψη του Αγίου
Γρηγορίου του Θεολόγου περί της διά των αρετών οδεύσεως προς την εν Χριστώ
σωτηρία, γράφει ότι:<b> <i>«προς την αρετήν και
σωτηρίαν υπάρχουν πολλαί οδοί. Έκαστος κατορθώνει μίαν μόνον ή περισσοτέρας
αρετάς κατά τας δυνάμεις του∙ το σπουδαιότερον είναι να οδεύη πάντοτε. Όλων των
αρετών βεβαίως υψηλοτέρα είναι η αγάπη, διά της οποίας θεραπεύεται ο Θεός. Η
καλλιέργεια της αρετής αποτελεί την «πράξιν», πέραν δε αυτής υπάρχει η
«θεωρία», εις την οποίαν οδηγεί ο «έρωτας του καλού», της ησυχίας και της
αναχωρήσεως και η περί αυτόν συστροφή του νου. Η πράξις είναι διά τους πολλούς,
η θεωρία για τους ολίγους και εκλεκτούς. Οι δύο αυτοί όροι επεκράτησαν έκτοτε
γενικώς διά την δήλωσιν του είδους του βίου των μοναχών»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
της Εκκλησίας θεόφρων και θεοκίνητος Πατήρ Άγιος Γρηγόριος στον περί φιλοπτωχείας
λόγο του πρωτίστως υπογραμμίζει ότι είναι δυσχερές πνευματικό έργο να ανεύρει
και να διακρίνει κάποιος την υψηλοτέρα απ' όλες τις πνευματικές αρετές, όπως
ακριβώς δεν είναι εύκολο να ανεύρει μέσα σε ένα ολάνθιστο και μοσχοβόλο λιβάδι
το πιο όμορφο και ευωδιαστό λουλούδι. Ο ίδιος επισημαίνει διδακτικά ότι <b><i>«κάθε αρετή είναι κι ένας δρόμος που οδηγεί
στη σωτηρία, σε κάποιον απ' τους αιώνιους και μακάριους τόπους. Γιατί, όπως
υπάρχουν πολλοί τρόποι ζωής, έτσι υπάρχουν και πολλοί τόποι κοντά στο Θεό, που
χωρίζονται και μοιράζονται ανάλογα με την αξία του καθενός. Και άλλος ας
ασκήσει τη μία αρετή, άλλος την άλλη, άλλος πολλές μαζί και άλλος όλες, αν
βέβαια τούτο είναι δυνατόν. Φτάνει μόνο να προχωράει κανείς και να επιδιώκει το
ανώτερο, ακολουθώντας βήμα βήμα Εκείνον, ο οποίος τον οδηγεί καλά και τον
κατευθύνει και τον βάζει, μέσα από την στενή οδό και πύλη, στην απέραντη
ουράνια μακαριότητα»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Μετά
πάσης προσοχής ο αγιοπνευματοφόρος Πατήρ της Εκκλησίας αναφέρεται στις καλές
αρετές της πίστεως, της ελπίδος, της αγάπης, της φιλοξενίας, της μακροθυμίας,
της πραότητος, της προσευχής και της αγρυπνίας, της αγνείας και της παρθενίας,
της ταπεινοφροσύνης, της ακτημοσύνης και της περιφρονήσεως των χρημάτων, αλλά ιδιαζόντως
και εξόχως μένει και επιμένει να υπογραμμίσει ότι η μεγαλυτέρα εντολή είναι η
αγάπη και ειδικότερα, όπως αναφέρει, η αγάπη στους φτωχούς και γενικότερα η ευσπλαχνία και η
συμπάθεια σε όλους τους συνανθρώπους. Θεολογεί δε περί της θεοειδούς αρετής της
αγάπης γράφοντας ότι: <b><i>«… τίποτε άλλο δεν
ευχαριστεί τόσο πολύ τον Θεό και τίποτε άλλο δεν του είναι τόσο αγαπητό όσο η
ευσπλαχνία. Αυτή, μαζί με την αλήθεια,
πηγαίνει μπροστά Του και αυτή πρέπει να Του προσφερθεί πριν την Κρίση. Μα και
σε τίποτε άλλο δεν δίνεται ως ανταπόδοση από Εκείνον, που κρίνει με δικαιοσύνη
και ζυγίζει με ακρίβεια την ευσπλαχνία, όσο στη φιλανθρωπία η φιλανθρωπία»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Με
αφυπνιστική διάθεση προτρέπει τους ανθρώπους να δεικνύουν εμπράκτως την
καλοσύνη τους προς τους δοκιμαζομένους απόρους γράφοντας ότι: <i>«Σ’ όλους, λοιπόν, τους φτωχούς και σ'
εκείνους που για οποιονδήποτε λόγο κακοπάσχουν, οφείλουμε να δείχνουμε
ευσπλαχνία, σύμφωνα με την εντολή: <b>«Να
μετέχετε στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται» (Ρωμ. 12, 15).
Και οφείλουμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους, ως άνθρωποι και εμείς, την
εκδήλωση της καλοσύνης μας, όταν την χρειάζονται, χτυπημένοι από κάποια
συμφορά, λ.χ. χηρεία ή ορφάνια ή ξενιτιά ή σκληρά αφεντικά ή άδικους άρχοντες ή
άσπλαχνους, φοροεισπράκτορες ή φονικούς ληστές ή άπληστους κλέφτες ή δήμευση
περιουσίας ή ναυάγιο. Όλοι είναι αξιολύπητοι. Όλοι βλέπουν τα χέρια μας, όπως
εμείς βλέπουμε τα χέρια του Θεού»</b></i><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Όταν
ο φιλεύσπλαχνος θεοφόρος Πατήρ της Εκκλησίας Γρηγόριος ομιλεί περί της αρετής
της φιλοπτωχείας μνείαν ποιεί του μεγάλου ονόματος «Χριστιανός», το οποίο
συνεπάγεται έργα αγαθά και σωτήρια για τους πάσχοντες συνανθρώπους. Γράφει δε
χαρακτηριστικά διερωτώμενος: <i><b>«Τί θα
κάνουμε, λοιπόν, εμείς που έχουμε τιμηθεί με το μεγάλο όνομα «Χριστιανοί» και
αποτελούμε τον διαλεχτό και ξεχωριστό λαό, ο οποίος οφείλει να καταγίνεται σε
καλά και σωτήρια έργα; Τί θα κάνουμε εμείς οι μαθητές του πράου και φιλανθρώπου
Ιησού, ο οποίος σήκωσε τις αμαρτίες μας, ταπεινώθηκε, παίρνοντας την ανθρώπινη
φύση μας, κι έγινε φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι με την Θεότητα; Τί θα
κάνουμε, έχοντας μπροστά μας ένα τόσο μεγάλο υπόδειγμα ευσπλαχνίας και
συμπάθειας; Θα παραβλέψουμε τους συνανθρώπους μας; Θα τους περιφρονήσουμε; Θα
τους εγκαταλείψουμε; Κάθε άλλο, αδελφοί μου. Αυτά δεν ταιριάζουν σ' εμάς, τους
θρεμμένους από τον Χριστό, τον καλό ποιμένα, που φέρνει πίσω το πλανεμένο
πρόβατο και ψάχνει να βρει το χαμένο και στηρίζει το ασθενικό. Μα δεν
ταιριάζουν ούτε στην ανθρώπινη φύση μας, η οποία επιβάλλει την συμπάθεια, αφού
από την ίδια της την αδυναμία έμαθε την ευσέβεια και την φιλανθρωπία.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Γιατί,
μολαταύτα, δεν βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, όσο είναι ακόμη καιρός; Γιατί
εμείς ζούμε μέσα στην απόλαυση, ενώ οι αδελφοί μας μέσα στη δυστυχία; Ποτέ να
μη πλουτίσω, εάν αυτοί στερούνται. Ποτέ να μην έχω υγεία, εάν δεν βάλω βάλσαμο
στις πληγές τους! Ποτέ να μη χορτάσω, ποτέ να μην ντυθώ, ποτέ να μην ησυχάσω
μέσα σε σπίτι, αν δεν τους δώσω ψωμί και ρούχα, όσα μπορώ, κι αν δεν τους
ξεκουράσω μέσα στο σπίτι μου… Δεν θα συνέλθουμε έστω και αργά; Δεν θα νικήσουμε
την αναισθησία μας, για να μην πω την τσιγκουνιά μας; Δεν θα σκεφθούμε ως
άνθρωποι; Δεν θα βάλουμε νοερά στη θέση των ξένων συμφορών τις πιθανές δικές
μας;»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
ο θεόφρων άγιος Γρηγόριος ως ψυχοανατόμος γνωρίζει ότι οι χοϊκοί άνθρωποι
καταγίνονται πάντοτε με τις βιωτικές μέριμνες και ανησυχούν για την καθ' ημέραν
επιβίωσή τους, προτρέπει τους πάντες με λόγο νουθετήριο ως εξής: <b><i>«Ας τ' αναθέσουμε όλα στον Χριστό, για να
τον ακολουθήσουμε αληθινά, σηκώνοντας τον Σταυρό του, για ν' ανέβουμε στον
επουράνιο κόσμο ανάλαφρα και άνετα, χωρίς τίποτα να μας τραβάει προς τα κάτω
και για να κερδίσουμε στη θέση όλων αυτών, τον Χριστό, ανεβασμένοι χάρη στην
ταπείνωσή μας και πλουτισμένοι χάρη στη φτώχεια μας. Ή τουλάχιστον, ας
μοιραστούμε με τον Χριστό τα υπάρχοντά μας, για ν' αγιασθούν κάπως με τη σωστή
κατοχή τους και την προσφορά μεριδίου τους στους φτωχούς»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Αναφερόμενος
στην ταχίστη και αδάμαστη ρευστότητα των εφήμερων και χοϊκών κτιστών πραγμάτων
της επιγείου ανθρώπινης βιότης, ο εμφιλόσοφος Πατήρ της Εκκλησίας Γρηγόριος
επισημαίνει μετ' εμφάσεως ότι η ανθρώπινη ευτυχία και ευημερία είναι απατηλές,
πρόσκαιρες και μεταβλητές καταστάσεις, ενώ αντιθέτως η φιλεύσπλαχνη και
φιλάνθρωπη καλοσύνη δεν αφανίζεται ούτε μετά τον θάνατο, αλλά αποτελεί ζώσα αλήθεια
ενώπιον του δικαιοκρίτου Θεού. Γράφει δε εν προκειμένω τα εξής:<b> <i>«Είναι, λοιπόν, συνετοί εκείνοι, οι οποίοι,
μην έχοντες εμπιστοσύνη στα τωρινά, φροντίζουν να εξασφαλιστούν για το μέλλον.
Επειδή η ανθρώπινη ευημερία είναι άστατη και μεταβλητή, αγαπούν την καλοσύνη, η
οποία δεν χάνεται, για να κερδίσουν τουλάχιστον το ένα από τα τρία: ή να μην
κάνουν τίποτα το κακό, επειδή η καλοσύνη τους προκαλεί την συμπάθεια του Θεού,
ο οποίος πολλές φορές ευεργετεί στον ουρανό τους ευσεβείς για τις επίγειες
αγαθοεργίες τους∙ ή να έχουν θάρρος ενώπιον του Θεού, επειδή κακοπάθησαν όχι
για κάποια κακία, αλλά για κάποιον άλλο σκοπό∙ ή, τέλος, όντας φιλάνθρωποι, να
απαιτούν από τον Θεό σαν οφειλόμενη την φιλανθρωπία, την οποία έδειξαν πρώτα
εκείνοι στους φτωχούς, ενεργώντας έξυπνα».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
ακριβώς για τα επίγεια κτιστά ανθρώπινα αγαθά ισχύει το αρχαιοελληνικό ρητό:
«τα πάντα ρει και ουδέν μένει», ο θεόπνευστος Άγιος Ιεράρχης υπογραμμίζει την
απατηλή φενάκη και την τραγική ματαιότητα που άδοξα καλύπτουν τον φθαρτό
επίγειο πλούτο, αφού αυτός ποτέ δεν παραμένει στην ιδιοκτησία του προσώπου, το οποίο
τον κατέχει, αλλά συνεχώς αλλάζει χέρια, αναφέροντας ότι <i><b>«τα τωρινά αγαθά είναι ρευστά και πρόσκαιρα. Συνεχώς μετακινούνται και
πηγαίνουν από τον ένα στον άλλο, όπως η μπάλα στο ποδόσφαιρο. Και δεν υπάρχει
τίποτα πιο σίγουρο για τον άνθρωπο που τα κατέχει, από το ότι θα τα χάσει με
τον χρόνο ή από τον φθόνο. Απεναντίας, τα μελλοντικά αγαθά είναι σταθερά και
μόνιμα. Ποτέ δεν χάνονται, ποτέ δεν πηγαίνουν από τον ένα στον άλλο, ποτέ δεν
διαψεύδουν τις ελπίδες όσων τα εμπιστεύονται</b>»</i>. Και αν αυτά ισχύουν για τον
πλούτο και τα εν γένει υλικά φθαρτά αγαθά άλλο τόσο ισχύουν για την κοσμική
δύναμη, την υγεία, την σοφία, την δόξα και την ομορφιά και τα νιάτα των
ανθρώπων, οι οποίοι καυχώμενοι υπερηφανεύονται ότι τα κατέχουν, αλλά
παραζαλισμένοι μέσα στην άλογη ματαιοδοξία τους αγνοούν το εφήμερο και πρόσκαιρο,
το απατηλό και ασταθές του ανθρωπίνου βίου, στον οποίο όλα μεταβάλλονται και
άρδην ανατρέπονται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Το
πνευματικό αντίδοτο στις ασθένειες της πλεονεξίας και απαναθρώπου υλιστικής
μανίας των χοϊκών ανθρώπων, οι οποίοι αλυσοδένονται με τα εφήμερα και φθαρτά
υλικά αγαθά, είναι κατά την διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου η φιλάδελφη και
γενναιόδωρη προσφορά προς τους ενδεείς της ζωής σύμφωνα με το αψευδές πρότυπο
της υπερέχουσας γενναιοδωρίας του πανοικτίρμονος Θεού, ο οποίος ως δωρεοδότης
πλουτίζει άνευ διακρίσεων άπαντες τους ανθρώπους. Γράφει δε χαρακτηριστικά τα
κάτωθι: <i><b>«Ας ακολουθήσουμε τον Λόγο, ας
επιδιώξουμε την ουράνια απόλαυση, ας απαλλαγούμε από την επίγεια περιουσία. Ας
κρατήσουμε από τα γήϊνα μόνο όσα είναι καλά, ας σώσουμε τις ψυχές μας με
ελεημοσύνες, ας δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς για να γίνουμε
πλούσιοι σε αιώνια αγαθά.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Δώσε κάτι και
στην ψυχή, όχι στη σάρκα μονάχα. Δώσε κάτι και στο Θεό, όχι στον κόσμο μονάχα.
Πάρε κάτι απ' την κοιλιά και δώσε το στο πνεύμα. Πάρε κάτι απ' τη φωτιά, που
κατακαίει τα γήϊνα, και ξεμάκρυνέ το από τη φλόγα. Άρπαξε κάτι από τον τύραννο
κι εμπιστέψου το στον Κύριο. Δώσε λίγο σ' Εκείνον, που σου έχει προσφέρει το
πολύ. Δώσε τα και όλα ακόμη σ' Εκείνον, που σου τα έχει χαρίσει όλα. Ποτέ δεν
θα ξεπεράσεις στη γενναιοδωρία τον Θεό, έστω κι αν χαρίσεις όλα του τα
υπάρχοντα, έστω κι αν προσθέσεις σ' αυτά και τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί και
του εαυτού σου η προσφορά στο Θεό ισοδυναμεί με απόκτηση. Όσα κι αν προφέρεις,
εκείνα που μένουν είναι περισσότερα. Και δεν θα δώσεις τίποτα δικό σου, γιατί
όλα τα έχεις πάρει από τον Θεό»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
δε ο άνθρωπος δεν είναι ιδιοκτήτης των υλικών αγαθών του, αλλά διαχειριστής και
οικονόμος όσων του προσφέρει ο δωρεοδότης Θεός, ο της Εκκλησίας θεοκίνητος
Πατήρ Γρηγόριος δεν παραλείπει να υπογραμμίσει μετ' επιτάσεως την ως άνω
αλήθεια αναφέροντας ότι ο μόνος απόλυτος ιδιοκτήτης επί παντός επιγείου και
ουρανίου αγαθού είναι ο των όλων Δημιουργός Θεός, ο οποίος διανέμει δικαίως και
φιλανθρώπως «τα πάντα τοις πάσι». Εν προκειμένω γράφει τα εξής: <b><i>«Ας μη γίνουμε, αγαπητοί μου φίλοι και
αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για
να θησαυρίζουμε και ν' αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. Ας
μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει την βροχή σε
δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. Αυτός έκανε την
γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές, ποτάμια, δάση, αέρα και τα
φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε σ' όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα
για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να τα περιορίζει καμμία εξουσία, χωρίς να τα
καθορίζει κανένας γραπτός νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα. Και αυτά τα
στοιχεία τα παρέδωσε κοινά και πλούσια, χωρίς διάκριση ή περικοπή, τιμώντας την
ομοιότητα της φύσεως με την ισότητα της δωρεάς και δείχνοντας τον πλούτο της
αγαθότητός Του».</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ως
μεταπτωτική οντολογική κατάσταση χαρακτηρίζει ο της θεολογίας επώνυμος Άγιος
Γρηγόριος την αλαζονική και παράλογη υπεροψία, η οποία κυριεύει τους χοϊκούς
ανθρώπους ένεκα του υλικού πλούτου και των λοιπών γήϊνων απολαύσεων, τα οποία
αποκτούν αδιαφορώντας για τους δεινώς δοκιμαζομένους και ενδεείς συνανθρώπους
τους γενομένοι από εικόνες Θεού σε απάνθρωπες σκιές του φίλαυτου, εγωπαθούς,
φιλήδονου και ακορέστως απλήστου εαυτού τους, που είναι πλέον απολύτως
εμποτισμένος με το δηλητήριο της ασπλαχνίας, βαναυσότητος και σκληρότητος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Για
τις ως άνω μεταπτωτικές πνευματικές
ασθένειες των απλήστων και υλιστών χοϊκών ανθρώπων ο της Εκκλησίας Ιεράρχης
γράφει διδάσκοντας με την θεολογική γραφή του ότι:<b> <i>«Οι άνθρωποι, όμως, αφότου έβγαλαν από την γη το χρυσάφι, το ασήμι και
τα πολύτιμα πετράδια, αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου
απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων
και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. Έτσι δεν δείχνουν
ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα
περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία. Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα!
Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτε άλλο, πώς η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία
και η δουλεία και τ' άλλα παρόμοια εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την
πτώση των πρωτοπλάστων ως αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία αφού
είναι δικές της επινοήσεις»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Το
πέρασμα του ανθρωπίνου γένους από τη χρήση των αγαθών στην κατάχρηση και την
αλαζονική απληστία συντελείται, σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο, λόγω της κακής
χρήσης του αυτεξουσίου, ήτοι της ανθρώπινης ελευθερίας και βουλήσεως, επειδή,
όπως ο ίδιος γράφει: <i><b>«Εκείνος που έπλασε εξαρχής τον άνθρωπο, τον
άφησε ελεύθερο, αυτεξούσιο - συγκρατημένο μόνο από το νόμο της εντολής - και
πλούσιο μέσα στον Παράδεισο της τρυφής. Αυτή την ελευθερία και αυτό τον πλούτο
θέλησε να χαρίσει - και χάρισε - ο Θεός, μέσω του πρώτου ανθρώπου και στο
υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Ελευθερία και πλούτος ήταν μόνο η τήρηση της εντολής.
Φτώχεια αληθινή και δουλεία ήταν η παράβασή της.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Μετά την
παράβαση, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες και η δολερή
τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία της ηδονής και
ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδυνάτους.<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Μετά την
παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με διάφορα ονόματα και
η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως, αφού έλαβε και το νόμο ως
βοηθό της»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ιδιαίτερη
εντύπωση προκαλεί η θέση του Αγίου Γρηγορίου περί του υποχρεωτικού και όχι
προαιρετικού χαρακτήρος της φιλανθρωπίας ως οντολογικής προϋποθέσεως για την
υπό του δικαιοκρίτου και απροσωπολήπτου Κυρίου μετά ελέους μέλλουσα κρίση των
ψυχών όλων των ανθρώπων στην επέκεινα του χοϊκού τάφου αιώνια ζωή, αναφέροντας
χαρακτηριστικά: <b><i>«Μήπως νομίζεις πώς η
φιλανθρωπία δεν είναι αναγκαία, αλλά προαιρετική; Μήπως νομίζεις πώς δεν
αποτελεί νόμο, αλλά συμβουλή και προτροπή; Πολύ θα το ήθελα και εγώ έτσι να
είναι. Και έτσι το νόμισα. Μα με φοβίζουν όσα λέει η Γραφή για εκείνους που
κατά την ημέρα της κρίσεως, ο Δίκαιος Κριτής βάζει στ' αριστερά Του, σαν
κατσίκια και τους καταδικάζει. Αυτοί δεν καταδικάζονται γιατί έκλεψαν ή
λήστεψαν ή έκαναν ο,τιδήποτε άλλο απ' όσα απαγορεύει ο Θεός, αλλά γιατί δεν
έδειξαν φροντίδα για τον Χριστό μέσω των δυστυχισμένων ανθρώπων»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
μάλιστα ενώπιον του Θεού είναι λίαν ευπρόσδεκτη η φιλευσπλαχνία ως έκφραση της
φιλαδέλφου και φιλανθρώπου αγάπης και όχι η τυπική ή τυπολατρική τήρηση
εξωτερικών μορφών «ευσεβείας», ο της
Εκκλησίας θεοφόρος Πατήρ Γρηγόριος προτρέπει τους ανθρώπους γράφοντας τα εξής: <i><b>«όσο είναι καιρός, λοιπόν, ας επισκεφθούμε
τον Χριστό, ας τον περιποιηθούμε, ας τον θρέψουμε, ας τον ντύσουμε, ας τον περιμαζέψουμε,
ας τον τιμήσουμε. Όχι μόνο με τραπέζι, όπως μερικοί, όχι μόνο με μύρα, όπως η
Μαρία, όχι μόνο με τάφο, όπως ο Αριμαθαίος Ιωσήφ, όχι μόνο με ενταφιασμό, όπως
ο φιλόχριστος Νικόδημος, αλλά μόνο με χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, όπως οι μάγοι
πρωτύτερα. <o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Μα επειδή ο
Κύριος των όλων θέλει έλεος και όχι θυσία και επειδή η ευσπλαχνία είναι
καλύτερη από την θυσία μυριάδων καλοθρεμμένων αρνιών, ας του την προσφέρουμε
μέσω εκείνων που έχουν ανάγκη, μέσω εκείνων οι οποίοι ευρίσκονται σήμερα σε
δεινή θέση, για να μας υποδεχθούν στην ουράνια Βασιλεία όταν φύγουμε από τον
κόσμο τούτο και μεταβούμε κοντά στον Κύριό μας, τον Χριστό»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ως
μέγας διδάσκαλος των αρετών ο εμφιλόσοφος Άγιος Γρηγόριος, ιδιαζόντως νουθετεί
και με παραινετικούς λόγους αποπειράται και καταρτίσει πνευματικά τους
ανθρώπους προκειμένου να υπερβούν το εωσφορικό και υπερτροφικό «εγώ» τους
κοινωνούντες με το πρόσωπο εκάστου αδελφού συνανθρώπου. Απευθυνόμενος διαχρονικά
σε κάθε άνθρωπο κρούει την θύρα της καρδίας και αφυπνίζει γράφοντας: <i><b>«Εσύ όμως να κοιτάς την αρχική ενότητα και
ισότητα, όχι την τελική διαίρεση∙ όχι το νόμο που επεκράτησε, αλλά το νόμο του
Δημιουργού. Βοήθησε, όσο μπορείς, την φύση. Τίμησε την προτέρα ελευθερία, δείξε
σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία του γένους σου, παραστάσου στην
αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη.<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Παρηγόρησε ο γέροντας
τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο χαρούμενος τον
λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο. Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο
ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ' αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και
όχι απ' αυτούς που έχουν ανάγκη να ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ
βοήθεια από τα χέρια άλλων, αλλ' από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι
βοήθεια. Πλούτισε όχι μόνο σε περιουσία, μα και σε ευσέβεια, όχι μόνο σε
χρυσάφι, μα και σε αρετή, ή καλύτερα μόνο σε αρετή.<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Γίνε πιο τίμιος
από τον πλησίον με την επίδειξη περισσότερης καλοσύνης. Γίνε Θεός για τον
δυστυχισμένο με την μίμηση της ευσπλαχνίας του Θεού»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
φιλεύσπλαχνος Άγιος Ιεράρχης της Εκκλησίας εξαντλεί τον λόγο του και όλη την
πατρική και ποιμαντική του διάκριση προκειμένου να παρακινήσει ακόμη και τον
πλέον αδιάφορο άνθρωπο, να εγείρει την εν υπνώσει κειμένη συνείδηση με την
παρακάτω συγκλονιστική γραφή: <i><b>«Δώσε κάτι,
έστω και ελάχιστο, σ' εκείνον που έχει ανάγκη.
Γιατί και το ελάχιστο δεν είναι ασήμαντο για τον άνθρωπο που όλα τα
στερείται, μα ούτε και για τον Θεό, εφόσον είναι ανάλογο με τις δυνατότητές
του. Αντί για μεγάλη προσφορά, δώσε την προθυμία σου. Κι αν δεν έχεις τίποτα,
δάκρυσε. Η ολόψυχη συμπάθεια είναι μεγάλο φάρμακο γι' αυτόν που δυστυχεί. Η
αληθινή συμπόνια ανακουφίζει πολύ από τη συμφορά. <o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Δεν έχει μικρότερη
αξία, αδελφέ μου, ο άνθρωπος από το ζώο, που, αν χαθεί ή πέσει σε χαντάκι, σε
προστάζει ο νόμος να το σηκώσεις και να το περιμαζέψεις. Πόση ευσπλαχνία,
επομένως, οφείλουμε να δείχνουμε στους συνανθρώπους μας, όταν ακόμα και με τα
άλογα ζώα έχουμε χρέος να είμαστε πονετικοί;<o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Δανείζει τον
Θεό, όποιος ελεεί φτωχό, λέει η Γραφή. Ποιός δεν δέχεται τέτοιον οφειλέτη, που
εκτός από το δάνειο θα δώσει και τόκους, όταν έλθει ο καιρός;».</b><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ως
λουτρό καθάρσεως από τις αμαρτίες χαρακτηρίζει ο Άγιος Γρηγόριος τις ελεημοσύνες
και την τιμιότητα του βίου, προτρέποντας:<b> <i>«Ας
καθαριστούμε λοιπόν με την ελεημοσύνη, ας πλύνουμε με το καλό βοτάνι τις
βρωμιές και τους λεκέδες μας, ας γίνουμε άσπροι, άλλοι σαν το μαλλί και άλλοι
σαν το χιόνι, ανάλογα με την ευσπλαχνία του ο καθένας… ούτε η νύχτα να μη
διακόψει την ελεημοσύνη σου… γιατί μπορεί
από σήμερα έως αύριο να συμβεί κάτι, που θα ματαιώσει την ευεργεσία. Η
φιλανθρωπία είναι το μόνο πράγμα που δεν επιδέχεται αναβολή… με την προθυμία,
το καλό σου λογαριάζεται σαν διπλό. Η ελεημοσύνη που γίνεται με στενοχώρια ή
εξαναγκασμό είναι άχαρη και άνοστη. Να πανηγυρίζουμε πρέπει, όχι να θρηνούμε
όταν κάνουμε καλοσύνες»</i>.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
κατακλείδα της περί φιλοπτωχείας διδασκαλίας του θεόφρονος Αγίου Γρηγορίου ηχεί
ως σήμαντρο αφυπνιστικό των συνειδήσεων πάντων και έχει ως εξής: <i><b>«…Ποιός θ' αδιαφορήσει για τα εφήμερα και θα
προσέξει τα μόνιμα; Ποιός θα συλλογιστεί ότι τα τωρινά θα περάσουν; Ποιός θα
αναλογιστεί ότι τα αναμενόμενα θα μείνουν; Ποιός θα ξεχωρίσει τα πραγματικά απ'
τα φαινομενικά, για ν' ακολουθήσει τα πρώτα και να περιφρονήσει τα δεύτερα;
Ποιός θα ξεχωρίσει την επίγεια διαμονή από την επουράνια πολιτεία, την παροικία
από την κατοικία, το σκοτάδι από το φως, τη λάσπη του βυθού από τα άγια χώματα,
την σάρκα από το πνεύμα, τον Θεό από τον κοσμοκράτορα διάβολο, την σκιά του θανάτου
από την αιώνια ζωή; Ποιός θα εξαγοράσει με τα παρόντα το μέλλον, με τον φθαρτό
πλούτο τον άφθαρτο, με τα ορατά τα αόρατα;<o:p></o:p></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Μακάριος,
λοιπόν, είναι εκείνος που τα διακρίνει αυτά, χωρίζει με το μαχαίρι του Λόγου το
καλύτερο από το χειρότερο, ανυψώνεται με την καρδιά του… φεύγει μ' όλη του την
δύναμη μακριά από την κοιλάδα τούτη της οδύνης, επιδιώκει τα αγαθά που
βρίσκονται στον ουρανό, σταυρώνεται μαζί με τον Χριστό, ανεβαίνει στα επουράνια
σκηνώματα μαζί με τον Χριστό και γίνεται κληρονόμος της αληθινής ζωής, που δεν
μεταβάλλεται ποτέ πια»</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">.<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div align="left">
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ: Η ΘΕΟΕΙΔΗΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΣΙΔΗΡΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-39633363417961285652024-01-21T00:30:00.000+02:002024-01-21T13:05:29.612+02:00ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο
Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; letter-spacing: 1.9pt;">ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 18.0pt; letter-spacing: 1.9pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η <i>«Χορεία των Αγίων»,</i> η κατηγοριοποίησή
τους σε τάξεις και η <i>«επίσκεψις των όρων»</i></span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στην <b><i>«Χορεία των Αγίων</i>»</b>, όπως εύστοχα
αναφέρει ο <i><b>Π. Πάσχος</b></i> συγκαταλέγονται οι:</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">α)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> <b>Απλώς Μάρτυρες, δηλαδή οι λαϊκοί που εμαρτύρησαν.</b></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><b><o:p></o:p></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">β)</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Ιερομάρτυρες, δηλαδή οι ιερείς ή επίσκοποι που
εμαρτύρησαν.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 42.55pt; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: -14.2pt;">
<i><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">γ)</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Μεγαλομάρτυρες, οι οποίοι δοξάστηκαν από τον δίκαιο
αθλοθέτη και στεφανοδότη Χριστό διότι υπέμειναν πολλά και μεγάλα μαρτύρια.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">δ)</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Οσιομάρτυρες, δηλαδή ασκητές και μοναχοί που
εμαρτύρησαν.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14pt;">ε) </span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14pt;">Παρθενομάρτυρες, παρθενεύουσες
γυναίκες που εμαρτύρησαν.</span></b></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Σε όλες τις
παραπάνω κατηγορίες των Αγίων μαρτύρων του Χριστιανισμού, οι οποίοι εμαρτύρησαν
κατά τους πρώτους αιώνες των απηνών διωγμών, προστίθενται και οι Νεομάρτυρες,
που εμαρτύρησαν κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, αλλά και κατά τους αμέσως
προηγούμενους αιώνες (ιβ´- ιδ´).</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οι
Νεομάρτυρες</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ποιοι όμως
υπήρξαν οι Νεομάρτυρες, όπως και ο εν αυτοίς Άγιος Γεώργιος ο εξ Ιωαννίνων; Για
την Ορθόδοξη Εκκλησία ως Νεομάρτυρες θεωρούνται και ονομάζονται: <i><b>«όλοι εκείνοι οι χριστιανοί, άνδρες και
γυναίκες, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι στα υστεροβυζαντινά και μεταβυζαντινά
χρόνια, δηλαδή ήδη από τον ιβ´ αιώνα και καθόλη τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας,
η οποία σε πολλές περιοχές των άλλοτε βυζαντινών εδαφών εκυριάρχησε και πολύ
προ του 1453 (άλωση της Κωνσταντινουπόλεως), υπέμειναν φρικτά και
πολυποίκιλα μαρτύρια και βασανιστήρια για να εξωμόσουν και να γίνουν
αρνησίθρησκοι. Αφού δε υπέστησαν απηνείς διωγμούς, τα πάνδεινα και τα
φρικοδέστατα χριστομίμητα μαρτύρια, ομολόγησαν την καλήν ομολογίαν της εις Χριστόν
σταυρωθέντα και Αναστάντα πίστεως, προτιμήσαντες όχι την ατιμασμένη
επίγεια ζωή του αρνησίθρησκου, αλλά τον αιμάτινο ως πορφύρα αμάραντο στέφανο
του μαρτυρίου της δόξης του Χριστού. Την πίστη τετηρήκασι, τον δρόμον
τετελέκασι , λαμβάνοντας το έπαθλο της αιωνίου ζωής εν Χριστώ τω Θεώ».</b></i>
Αυτούς τους μάρτυρες η Εκκλησία αναγνωρίζει, τιμά και ονομάζει Νεομάρτυρες για
να διακρίνονται από τους μάρτυρες της Αρχαίας Εκκλησίας.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η διάκριση
μεταξύ των Νεομαρτύρων και των Εθνομαρτύρων</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξια
ιδιαίτερης μνείας είναι η διάκριση μεταξύ των Νεομαρτύρων και των Εθνομαρτύρων
καθώς και η σαφής υπογράμμιση του κριτηρίου της μεταξύ των διακρίσεως.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οι
Νεομάρτυρες συνδύαζαν κυρίως δύο ιδιότητες, ήταν χριστιανοί και Έλληνες, και
συγχρόνως ήταν φορείς δύο Παραδόσεων, της Χριστιανικής Ορθοδοξίας και της
Ελληνικής Παραδόσεως, μέσα στις οποίες έζησαν, εβίωσαν τις πνευματικές αξίες
τους, τις διεκήρυξαν και εμαρτύρησαν γι’ αυτές. Αμφότεροι, Νεομάρτυρες και
Εθνομάρτυρες, αν και συμπίπτουν χρονικά και παρόλο που υπέστησαν μαρτυρικό
θάνατο μετά από φρικτά και απάνθρωπα μαρτύρια από τους Οθωμανούς κατακτητές,
εντούτοις όμως δεν πρέπει να συγχέονται, έστω κι αν πολλοί Εθνομάρτυρες υπήρξαν
ορθόδοξοι κληρικοί και όλοι οι Νεομάρτυρές μας ήταν Έλληνες που εμαρτύρησαν
στον Ελληνορθόδοξο χώρο, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Στυλ. Παπαδόπουλος. Κάθε φορά
είναι δύσκολη η διάκριση αυτή επειδή αμφότεροι ήταν Έλληνες και χριστιανοί.
Συνεπώς, το κριτήριο της μεταξύ τους διακρίσεως ως ειδοποιού διαφοράς υπήρξε η
συνείδηση βάσει της οποίας υπέστησαν τα φρικτά μαρτύρια από τους αλλόθρησκους
οθωμανούς, παρόλο που και οι μεν και οι δε έφθασαν στο μαρτύριο αλλά είχαν σαφή
συνείδηση για το λόγο ή τους λόγους του χριστομίμητου μαρτυρίου τους.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Έτσι: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">α)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στους Νεομάρτυρες, το κυριαρχούν στοιχείο στον
υπέρτατο αγώνα τους γενικότερα και στη στιγμή του μαρτυρικού θανάτου τους
ειδικότερα ήταν η ομολογία της πίστεως τους στο Χριστό. Θυσιάζονταν για να
σώσουν την πίστη τους και την ψυχή τους μέσα στο <i>«Βάπτισμα του αίματος».</i> Αυτό άλλωστε τους επέβαλε η χριστιανική
παράδοσή τους. Οι Νεομάρτυρες ήταν συνήθως νέοι και απλοί άνθρωποι του
καταδυναστευομένου λαού στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν κατώτεροι και ανώτεροι
κληρικοί, οι οποίοι με τον μαρτυρικό θάνατό τους προκαλούσαν την συγκίνηση
στους ομοδόξους και επί πλέον τους ενθάρρυναν να παραμείνουν σταθεροί και
εδραίοι στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη τους.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">β)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Στους δε Εθνομάρτυρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν και
έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα τους, το Έθνος τους και την ελευθερία τους,
το κριτήριο για την μέχρι θάνατο θυσία τους ήταν η αγάπη τους για την πατρίδα,
που πρωταρχικά τους οδηγούσε στο στάδιο του μαρτυρίου και της τελευτής τους,
χωρίς όμως να τους λείπει η πίστη στο Χριστό, ούτε η εσωτερική διάθεση να
πεθάνουν γι’ αυτήν. Ο κύριος σκοπός και το πρώτιστο έργο τους όμως ήταν ο
αγώνας για την απελευθέρωση της πατρίδος τους, παρά το γεγονός ότι αγωνίζονταν
ταυτόχρονα για την θρησκεία τους, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Στυλ. Παπαδόπουλος.
Έτσι έχουμε την ατελείωτη στρατιά, το νέφος των χριστιανών ηρώων, οι οποίοι
είχαν τάξει την όλη τους ύπαρξη στην υπηρεσία μέχρι θανάτου του ρωμαίικου
γένους και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η τακτική
της <i>«αβανίας»</i></span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Διαπιστώνεται
συνεπώς ότι και οι Νεομάρτυρες και οι Εθνομάρτυρες ήταν στην κοινή συνείδηση
μάρτυρες και ότι υπήρχε σ’ αυτούς η θρησκευτική και εθνική-ελληνική παράδοση,
στα πρόσωπα όμως εκάστης ομάδος επικρατούσε είτε η μία, είτε η άλλη, η
θρησκευτική για τους πρώτους, η εθνική, δηλαδή, η ελληνική, για τους δεύτερους.
Η σημαντικότερη πηγή για τους Νεομάρτυρες είναι το <i>«Νέον Μαρτυρολόγιον»</i> του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, το οποίο
πρωτοεκδόθηκε το έτος 1799 και μας πληροφορεί για τους ύπουλους και δόλιους
τρόπους με τους οποίους οι οθωμανοί προσπαθούσαν και σε πολλές περιπτώσεις
επετύγχαναν να παγιδεύσουν τους χριστιανούς ρωμιούς, και να τους εξαναγκάσουν
να εξισλαμισθούν, άλλοτε με παραπλανητικούς και δελεαστικούς τρόπους και άλλοτε
με βίαια και φρικτά βασανιστήρια. Ο Στυλ. Παπαδόπουλος υπογραμμίζει με έμφαση
ότι: «οι διάφορες αφορμές ήταν κατά κανόνα πάντοτε οι ίδιες και τις
περισσότερες φορές -αν όχι πάντοτε- ήταν ψευδείς και ανυπόστατες σε βάρος των
χριστιανών. Η τακτική αυτή των οθωμανών είναι γνωστή ως <i>«αβανία»</i>.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Οι αφορμές
και οι αιτίες που δημιουργούσαν την <i>«αβανία»</i>
οι οθωμανοί για να εξισλαμίσουν ή να θανατώσουν τους χριστιανούς, εκτός από τη
μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό, σύμφωνα με τον Π. Πάσχο, ήταν οι
ακόλουθες:<b> <i>α) ότι κάποιος χριστιανός ύβρισε τον προφήτη Μωάμεθ (ψευδώς
ή αληθώς, δεν είχε σημασία, διότι οι ψευδομάρτυρες ήταν πλήθος μεταξύ των μουσουλμάνων
και μάλιστα επιβραβεύονταν με λάφυρα από τις περιουσίες των χριστιανών), β) η
παιγνιώδης και χάριν αστεϊσμού χρήση του Τουρκικού κεφαλόδεσμου (σαρίκι), που
για τους οθωμανούς σήμαινε προσχώρηση στη θρησκεία τους, ή θάνατο, γ) το να
φορέσει ο χριστιανός τούρκικα ενδύματα ή υποδήματα, δ) το να διαβάσει, έστω και
ως ανάγνωση μαθήματος, το «λαΐ-λαλά» (δόξα σοι ο Θεός, στα
μουσουλμανικά), ε) το να πει επάνω στο θυμό του ή αστειευόμενος, ότι θα γίνει
Τούρκος, στ) το να συνάψει φιλίες ή σχέσεις με μουσουλμανίδα κόρη ή γυναίκα, ζ)
το να αποπειραθεί να εκχριστιανίσει κάποιον μουσουλμάνο, η) το να πείσει
κάποιον να επιστρέψει στον χριστιανισμό, ενώ είχε παλιότερα εξισλαμισθεί, θ) το
να κατηγορηθεί, έστω και ψεύτικα, ότι είχε κάποτε εξισλαμισθεί, ι) το να συκοφαντηθεί
ότι είχε βλάψει κάποιον οθωμανό, οικονομικά ή ηθικά, ια) το να γίνει γνωστό
(για κάποιο χριστιανό) η εκπαιδευτική ή φιλανθρωπική δράση του, ή και η απλή
παροχή προστασίας στους κατατρεγμένους και καταδιωγμένους χριστιανούς, ιβ) η
κηρυκτική και ιεραποστολική δράση μεταξύ των χριστιανών, η οποία κυρίως
επραγματοποιούνταν από τους Μοναχούς. Όταν λοιπόν κάποιος κληρικός ή και λαϊκός
φανερά εκήρρυτε την εις Χριστόν πίστη, ήταν ένας «αλείπτης», διότι ήταν ωσάν να
άλειφε με «πνευματικό έλαιο» τον νεομάρτυρα παλαιστή για να βγει στην παλαίστρα
του μαρτυρίου και να αγωνιστεί με τους οθωμανούς και τους δημίους.</i></b></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τα βαθύτερα
αίτια τα οποία επέβαλαν την συμπεριφορά αυτή των οθωμανών απέναντι στους
χριστιανούς ρωμιούς ραγιάδες που αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν, σύμφωνα με τους
ειδικούς μελετητές της ιστορίας, ήταν τα παρακάτω τρία:</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">α)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η θρησκευτική μωαμεθανική συνείδηση, σύμφωνα με την
οποία οι οθωμανοί έπρεπε από τη μία να περιφρονούν τους απίστους και από τη
άλλη με κάθε τρόπο, ακόμη και με βίαια μέσα, έπρεπε να τους εξαναγκάσουν να
δεχθούν τον Μωαμεθανισμό, φθάνοντας μέχρι το μαρτύριο για όσους αρνούνταν να
εξισλαμισθούν.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">β)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η εθνική συνείδηση των οθωμανών, σύμφωνα με την οποία
οι εξισλαμισμένοι υπόδουλοι Έλληνες γενόμενοι Τούρκοι, μείωναν κατά τον τρόπο
αυτό τον αριθμό των εθνικών αντιπάλων τους. Με τον εξισλαμισμό αυτό οι
οθωμανοί, όπως εύστοχα γράφει ο Α. Φυτράκης, <i>«απεμάκρυναν αυτούς ου μόνον εκ της Χριστιανικής των πίστεως, αλλά και
της μετ’ αυτής αρρήκτως συνδεδεμένης εθνικής των συνειδήσεως».</i></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">γ)</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> Η οικονομική απληστία των οθωμανών, οι οποίοι
υπελόγιζαν δολίως και υπούλως ότι θα μπορούσαν να αρπάξουν κυριολεκτικώς όλα τα
περιουσιακά στοιχεία των Νεομαρτύρων, επειδή ακριβώς εγνώριζαν ότι οι
χριστιανοί συνήθως δεν θα υποχωρούσαν στις πιέσεις για εξισλαμισμό και ότι θα
οδηγούνταν, ομολογούντες την εις Χριστόν πίστη τους, στον μαρτυρικό θάνατο.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τα είδη του
μαρτυρικού θανάτου και της εν Χριστώ τελειώσεως</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τα είδη του
μαρτυρικού θανάτου και της εν Χριστώ τελειώσεως των Νεομαρτύρων ήταν
πολυποίκιλα και παντοιότροπα. Οι οθωμανοί δήμιοι ως φανατισμένοι μουσουλμάνοι
επέβαλαν τους κάτωθι τρόπους θανατώσεως των Νεομαρτύρων: τον δια πυράς θάνατο,
τους αποκεφαλισμούς, τους απαγχονισμούς, την θανάτωση με ανηλεή δαρμό, τον
πνιγμό στη θάλασσα, λίμνη, ποταμό και πηγάδια, τον στραγγαλισμό, την βαθμιαία
σφαγή και αποκοπή μελών του σώματος, την πείνα μέχρι θανάτου, τον εντοιχισμό,
τον ζωντανό ενταφιασμό κ.ά.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η ομολογία <i><b>«χριστιανός ειμί»</b>,</i> την οποία ενώπιον των
δημίων και βασανιστών τους έδιναν ευθαρσώς οι μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες κατά
τους πρώτους αιώνες των μεγάλων διωγμών εναντίον των χριστιανών, αποδίδεται
κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας από τους Νεομάρτυρες με την ανάλογη φράση: <i>«Εγώ χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός
θέλω να πεθάνω».</i> Στις δελεαστικές προτάσεις των οθωμανών αλλόθρησκων, οι
Νεομάρτυρες ακολουθώντας τους αθλητές των κατακομβών της αρχαίας Εκκλησίας
επαναλάμβαναν την γνώριμη απαίτηση <b><i>«Τον
Ιησού μου θέλω».</i> </b><i><b>«Εγώ τον Ιησού μου
δεν τον αρνούμαι, χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός θέλω να πεθάνω…χριστιανός,
χριστιανός, χριστιανός»</b>.</i> Έμειναν σταθεροί στην ομολογία τους και καθώς
έδιναν στερεότυπα την υπέρ Χριστού ομολογία <i><b>«χριστιανός
ειμί»</b>,</i> απεδεικνύοντο μεγαλοφωνότατοι κήρυκες της πίστεως με την προσφορά
του αίματός τους.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στο ιστορικό
αυτό πλαίσιο και ενώ σε αρκετές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της
οθωμανοκρατίας, παρατηρούνταν ο βαθμηδόν εξισλαμισμός χριστιανικών πληθυσμών σε
διάφορες περιοχές (Μικρά Ασία, Ήπειρος, Αλβανία, Θράκη, Κρήτη, Κύπρος, Πόντος)
λόγω της δυσβάστακτης βίας και της αφορήτου καταπιέσεως που υπέμεναν οι
χριστιανοί ραγιάδες από τους οθωμανούς δυνάστες, γίνεται δεκτό ότι το μόνο
τείχος και η μόνη δύναμη, που ως ανάχωμα μπορούσε να σταματήσει το
ακατάσχετο κύμα του αφελληνισμού και του εξισλαμισμού, ήταν οι Άγιοι
Νεομάρτυρες, οι οποίοι απετέλεσαν το ηρωϊκό πρότυπο για όλους τους
ελληνορθόδοξους, προκειμένου να μην υποκύπτουν και να μην εξωμοτούν όταν
υφίσταντο πιέσεις και μαρτύρια. Οι υπόλοιποι ευσεβείς χριστιανοί, όπως
καταγράφει ο Π. Πάσχος, έβρισκαν την τόλμη να παρακολουθούν και να ενθαρρύνουν
τον Νεομάρτυρα, και όταν εθανατώνετο, πρόσεχαν με κίνδυνο της ζωής τους, που θα
ρίξουν οι οθωμανοί το τίμιο λείψανό του για να το πάρουν κρυφά και να το
ενταφιάσουν. Οι δε φιλάργυροι οθωμανοί γνωρίζοντας μάλιστα την αγάπη και τον
σεβασμό των χριστιανών προς τα λείψανα των Νεομαρτύρων, μηχανεύονταν διάφορους
τρόπους να εκβιάζουν ή να παζαρεύουν, για ν’ αποσπούν όσο μπορούσαν μεγαλύτερα
χρηματικά ποσά ή λοιπά υλικά ανταλλάγματα, και μετά ν’ αποδίδουν ή να δίνουν
πληροφορίες για τη θέση των λειψάνων.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η θυσία των
Νεομαρτύρων ήταν τόσο συγκλονιστικό γεγονός, ώστε συντάρασσε όλους τους
χριστιανούς, ενώ παράλληλα τους ενίσχυε απέναντι στην καταπιεστική συμπεριφορά
των οθωμανών, και όσοι είχαν ευαισθησία σε θέματα πίστεως ενδυναμώνονταν και
ενθαρρύνονταν να ομολογήσουν την εις Χριστόν πίστη τους. Συνεπώς το γεγονός του
μαρτυρίου, επειδή ήταν μεγαλειώδες, συγκλόνιζε όλους, αλλά δεν παρακινούσε και
όλους γι’ αυτή τη δραστηριότητα. Οι Νεομάρτυρες αναδεικνύονταν συχνότερα από
τους Εθνομάρτυρες και αποτελούσαν το μόνιμο ισχυρό κίνητρο και τη συνεχή
ενισχυτική δύναμη κατά τη μαύρη εκείνη περίοδο της δουλείας. Η ευσυνείδητη
θυσία των Νεομαρτύρων απέβη μοναδικό παράδειγμα.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Το <i>«Νέον Μαρτυρολόγιον»</i> του Αγίου Νικόδημου
του Αγιορείτη</span></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο δε Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος πρώτος ασχολήθηκε συγγραφικά με τους
<i>«Νεομάρτυρες»</i> και το 1799 εξέδωσε για πρώτη φορά το <i><b>«Νέον Μαρτυρολόγιον»</b>,</i> στο οποίο κατέγραψε τον βίο και το φρικτό
μαρτύριο υπεράνω των ογδόντα Νεομαρτύρων καθώς και πλήρη την <i><b>«Ακολουθία πάντων των Νεοφανών Μαρτύρων, των
μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων, ων τινές οι ονομαστότεροι
ενταύθα περιέχονται, και ότε τις βούλεται την μνήμην αυτών επιτελείτω»</b>,</i>
αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εποχή και η παρουσία των Νεομαρτύρων στα
δυσχείμερα και δίσεκτα χρόνια της μαύρης και βάρβαρης τουρκοκρατίας, αποτελεί
ένα: <i><b>«θαύμα παρόμοιον ωσάν να βλέπη τινάς
μέσα εις την καρδίαν του χειμώνος, εαρινά άνθη και τριαντάφυλλα· μέσα εις την
βαθυτάτην νύκτα, ημέραν και ήλιον· μέσα εις το ψηλαφητόν σκότος, φώτα
λαμπρότατα· εν τω καιρώ της αιχμαλωσίας, να βλέπη ελευθερίαν· και εν τω καιρώ
της τωρινής ασθενείας, υπερφυσικήν δύναμιν. Όθεν και αναγκάζομαι να ειπώ, ότι
αυτή η αλλοίωσις είναι βέβαια της δεξιάς του Υψίστου· ούτος ο δάκτυλος, είναι
του Θεού· αύτη η δύναμις είναι θεία, ή τις εν ασθενεία τελειούται…».</b></i> Όντως
πρόκειται για αλλοίωση της υπάρξεως των Νεομαρτύρων υπό της δεξιάς του Υψίστου.
Λόγω ακριβώς της ομολογίας του ονόματος του Χριστού, αλλά και της προσφοράς του
αίματός τους χάριν του Χριστού, το μαρτύριο των Νεομαρτύρων έχει χαρακτήρα
χριστοκεντρικό. Οι Νεομάρτυρες της πίστεως φέρουν τον ονειδισμό του Χριστού,
περιφρονούν τη φιλία του κόσμου αυτού, γίνονται μισητοί ακόμη και από τους
οικείους τους για να ακολουθήσουν την μαρτυρική πορεία, η οποία θα τους
οδηγήσει στο θάνατο για να κερδίσουν τον Χριστό.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κατά τον
Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, <b>«<i>οι Νεομάρτυρες με το μαρτύριό τους απέδειξαν
έμπρακτα την τέλεια πίστη και αγάπη τους στον Τριαδικό Θεό, και με το αίμα του
μαρτυρικού θανάτου τους ευαρέστησαν τον Χριστό, εξέπληξαν τους Αγγέλους,
έφραναν τους Αγίους, εταπείνωσαν τους δαίμονες, ελύπησαν τους αλλοπίστους,
παρηγόρησαν τους εν πίστει αδελφούς τους, εχαροποίησαν την Εκκλησία του
Χριστού, η οποία στερεώθηκε με το αίμα τους και γι’ αυτό η Εκκλησία στεφανώνει
και τιμά τη μνήμη τους».</i> </b>Γι’ αυτό στο Απολυτίκιο της ακολουθίας τους, η
Εκκλησία ψάλλει μεγαλοφώνως: <i><b>«Νέοι
Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν, των ορθοδόξων, και
στερρώς ηγωνίσθησαν. Την γαρ ανόμων θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν
ανεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Και νυν απαύστως πρεσβεύουσι δωρήσασθαι ημίν το μέγα
έλεος».</b></i> Ο αθλοθέτης και στεφανοδότης Χριστός οικονομούσε κατά τέτοιο τρόπο
τα πράγματα ώστε οι Νεομάρτυρες όχι μόνο να επιβεβαιώνουν την ακράδαντη πίστη
στον Τριαδικό Θεό με τα μαρτύρια-βασανιστήρια, αλλά και να επισφραγίζουν την
όλη ορθόδοξη πίστη των χριστιανών με τον ίδιο τον μαρτυρικό τους θάνατο. Οι
Νεομάρτυρες στην ιστορία της Εκκλησίας δεν ήταν κατώτεροι των αρχαίων μαρτύρων,
ούτε κατά την παρρησία τους ενώπιον των Τυράννων, ούτε κατά την ομολογία της
πίστεώς τους, ούτε κατά την μαρτυρία και τα θαύματά τους. Απλώς ήταν νεώτεροι
κατά τον χρόνο του μαρτυρίου τους και όχι κατά τα μαρτύρια τους, κατά τα οποία
ήταν και αυτοί παλαιοί.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Ο βαθύς
θρησκευτικός ζήλος και η ομολογία της σταθεράς και ακλονήτου πίστεώς τους, η
καταπληκτική εμμονή στην ορθόδοξη χριστιανική και ελληνική ιδιότητά τους, η
απαράμιλλη υπομονή και η αξιοθαύμαστη καρτερικότητά τους στα απάνθρωπα
βασανιστήρια καθώς και η ανεξικακία τους για τους διώκτες τους, σε συνδυασμό με
τις θαυματουργές ικανότητες τις οποίες διέθεταν, ήταν τα κυριότερα κοινά
χαρακτηριστικά των Νεομαρτύρων. Μερικοί μάλιστα Νεομάρτυρες επεσκίαζαν κάποτε
με τη φήμη τους, τις αρετές και τα θαύματά τους, ακόμη και τους παλιότερους
μάρτυρες και όλα αυτά προκαλούσαν την συρροή πιστών κάθε περιοχής της ελληνικής
γης. Άλλωστε δεν υπήρξε ελληνική περιοχή, η οποία να μην ανέδειξε τους
Νεομάρτυρές της. Το πνεύμα αυτό της αυτοθυσίας των Νεομαρτύρων ετόνωσε το ηθικό
φρόνημα του αγωνιζόμενου υπόδουλου Γένους για τη διατήρηση αλωβήτου της
ορθοδόξου πίστεως και ενίσχυσε παράλληλα την θέλησή του για ελευθερία.</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στο
Υμνολογικό κείμενο της <i><b>«Ακολουθίας των
Νεομαρτύρων»</b>, </i>την οποία συνέθεσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, και
συγκεκριμένα στο τροπάριο του Δοξαστικού (Ήχος δ´) ψάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία:</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">«Σήμερον έαρ νοητόν, εν χειμώνι</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">μέσω της τυραννικής αιχμαλωσίας</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">τη Οικουμένη επέλαμψεν, ουχ υπό μιάς</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">χελιδόνος, αλλ’ υπό ογδοήκοντα και προς,</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Νεομαρτύρων συνιστάμενον. Δεύτε ουν</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">φιλέορτοι, και φιλοθεάμονες, εις τα</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Μαρτύρια αυτών, ως εις χειμώνας πολυειδείς</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">εισελθόντες, τα ψυχικά ημών αισθητήρια εστιάσωμεν·</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">και ίδωμεν εκεί παντοδαπά είδη ανθέων, άρτι</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">των καλύκων προκύψαντα· ποικίλα τη όψει,</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">εύοσμα τη οσφρήσει· αμάραντα τω χρόνω,</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">και πάντα βεβαμμένα τω ερυθρώ του αίματος</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">χρώματι· και προς Χριστόν βοήσωμεν.</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Κύριε, ο νεωστί ταύτα φυτεύσας, ταις πρεσβείαις</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">αυτών, του αιωνίου έαρος της Βασιλείας σου</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>αξίωσων ημάς ως φιλάνθρωπος»</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Τον δε
ένδοξο και περίλαμπρο Νεομάρτυρα Άγιο Γεώργιο των εξ Ιωαννίνων, το πλήρωμα της
Εκκλησίας αδιαλείπτως μεγαλύνει και αναβοά:</span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><b>«Χαίροις της Ηπείρου Θείος Πυρσός, και Ιωαννίνων, αντιλήπτωρ και αρωγός·
Χαίροις των θαυμάτων, ακένωτος χειμάρρους, Γεώργιε Παμμάκαρ, ήμων βοήθεια».
(Μεγαλυνάριον Αγίου).*</b></span></i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></span><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-45808916144466185742024-01-18T00:01:00.000+02:002024-01-18T18:17:21.059+02:00Η ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΤΩΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός
Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-size: 16.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ<br />ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ
ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ <br />ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΤΩΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ </span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 35.7pt; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "symbol";">·</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><span style="font-size: 14.0pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η διαχρονική και επικαιροποιημένη διδασκαλία του
Θεοφόρου Πατρός Αγίου Αθανασίου «Κατά των ειδώλων» και η αναίρεση της
ειδωλολατρίας.</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στον <i>«μεταπτωτικό»</i> κόσμο της υλιστικής
ευδαιμονίας ή μάλλον της θεοποιημένης ύλης και της απολυτοποιήσεως των
αισθήσεων κυριαρχεί η δύναμη των ειδώλων και της ειδωλοποιημένης ζωής, η οποία
γεννά και την τραγικότητα του πτωτικού ανθρώπου. Ο υψιπέτης Θεολόγος Άγιος
Αθανάσιος, όπως γράφει ο κορυφαίος Πανεπιστημιακός Πατρολόγος Παναγιώτης Κ.
Χρήστου, απορρίπτει την μυθολογία και τον πολυθεϊσμό, αλλά δεν παρουσιάζει
δυσμένεια έναντι της φιλοσοφίας. Ακολούθως απορρίπτει και τις ανώτερες μορφές
φυσικής θρησκείας και πανθεϊσμού προβάλλοντας το <i>«υπερβατικόν και το προσωπικόν
του Θεού»</i>. Η αληθινή θεογνωσία, σύμφωνα με την διδασκαλία του Μεγάλου
Αθανασίου, ορμάται από την λογική και αθάνατη ψυχή του ανθρώπου. Η αξία και η
φύση της ψυχής μαρτυρείται διά της ορθής εκτιμήσεως της νοητής ικανότητος του
ανθρώπου, ο οποίος έχει φθαρτό σώμα και παρά ταύτα, περιφρονώντας τα παρόντα
και γήινα, φαντάζεται και ποθεί τα αιώνια, που δεν ανήκουν στην κατηγορία των
υλικών αντικειμένων αλλά σε διάφορη τάξη πραγμάτων. Φυσικά ο άνθρωπος δεν είναι
δυνατόν να σκεφθεί τα αιώνια όταν είναι προσηλωμένος στο σώμα, αλλά με τον
<i>«εμφιλόσοφο νου»</i> και την αθάνατη ψυχή του, που είναι συγγενής τους.</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Στην <i>«μεταπτωτική οντολογία»</i> της κτίσεως και του
ανθρώπου καθίσταται δυστυχώς αναπόφευκτο κάθε εποχή στο διάβα των αιώνων και
του ιστορικού γίγνεσθαι της ανθρωπότητος να έχει τα <i>«είδωλά»</i> της, τα οποία η ασθενική
και ρέπουσα προς την ύλη ανθρώπινη φύση <i>«εγείρει και θεοποιεί».</i> Η κακή χρήση
του <i>«αντεξουσίου»</i> από τον μεταπτωτικό άνθρωπο έχει ως οντολογική συνέπεια την
απομάκρυνση από τον άκτιστο Θεό και την προσήλωση στα κτίσματα, τα φθαρτά
δημιουργήματα του ακτίστου δημιουργού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;">Ο Ιερός Πατήρ αναφέρει χαρακτηριστικά: <i>«…ενώ το σώμα
έχει οφθαλμούς για να βλέπει την κτίση και διά της Παναρμονίου τάξεως και
ακριβείας που υπάρχει σε αυτήν να γνωρίζει τον δημιουργό˙ ενώ έχει ακοή για να
ακούει τα θεία λόγια και τους νόμους του Θεού˙ ενώ έχει χέρια για να εγείρει τα
απαραίτητα και να τα υψώνει ως προσευχή προς τον Θεό, εν τούτοις η ψυχή επειδή
απεμακρύνθη από την θεώρηση των καλών και από την κίνηση μέσω αυτών, στο εξής
αποπλανάται και κινείται προς τα αντίθετα. Έπειτα βλέποντας την εξουσία της και
κάνοντας κατάχρηση αυτής, εσκέφθη ότι δύναται να κινεί τα μέλη του σώματος και
προς τα αντίθετα… Ο τολμητίας άνθρωπος όμως δεν έθεσε ως σκοπό το χρήσιμο και
το κατάλληλο, αλλά αυτό που μπορεί, και άρχισε να πράττει τα αντίθετα…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Μερικοί λοιπόν από τους ειδωλολάτρες, επειδή
εξετροχιάσθηκαν από την οδό και επειδή δεν εγνώρισαν τον Χριστό, απεφάνθησαν
ότι το κακό έχει υπόσταση και αυθυπαρξία. Αυτοί σφάλλουν στα εξής δύο: ή
καθαιρούν τον Δημιουργό από το αξίωμα να είναι ο ποιητής των όντων –διότι δεν
θα ήταν Κύριος των όντων, εάν, σύμφωνα με την γνώμη τους, το κακό υπάρχει μόνο
του και έχει ουσία- ή εάν τον αναγνωρίζουν ως ποιητή των όντων, κατ’ ανάγκην θα
δεχθούν ότι είναι και του κακού… Οι δε αιρετικοί που εξέπεσαν από την
διδασκαλία της Εκκλησίας και εναυάγησαν ως προς την πίστη λέγουν και αυτοί ως
παράφρονες, ότι το κακό έχει υπόσταση. Κατασκευάζουν για τον εαυτό τους έναν
άλλον Θεό εκτός από τον αληθινό, τον Πατέρα του Χριστού, και αυτόν
αδημιούργητο, ποιητή του κακού και αρχηγό κάθε κακίας και δημιουργό του κόσμου…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Έτσι λοιπόν έγινε και διεμορφώθη η εφεύρεση και
επινόηση της κακίας εξ αρχής από τους ανθρώπους. Ήδη είναι ανάγκη να πούμε πως
κατέπεσαν και στην παραφροσύνη των ειδώλων για να γνωρίζεις ότι η εφεύρεση των
ειδώλων δεν έγινε καθόλου από κάτι καλό αλλά από την κακία. Αυτό δε το οποίο
έχει κακή αρχή σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί καλό διότι
ολόκληρο είναι κακό… <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Επομένως προηγείται η κακία ως αιτία της
ειδωλολατρίας. Αφού λοιπόν οι άνθρωποι έμαθαν να εφευρίσκουν σε βάρος τους την
ανύπαρκτη κακία, κατά τον ίδιο τρόπο έπλασαν για τους εαυτούς τους και τους
ανύπαρκτους Θεούς. Εάν ένας βυθισθεί στον βυθό, δεν βλέπει πλέον το φως, ούτε
όσα φαίνονται μέσα στο φως, διότι οι οφθαλμοί του είναι εστραμμένοι προς τα
κάτω και διότι περιβάλλεται από ύδωρ. Και επειδή αντιλαμβάνεται μόνον αυτά που
ευρίσκονται στον βυθό, νομίζει ότι τίποτε περισσότερο από αυτά δεν υπάρχει,
αλλ’ ότι αυτά που βλέπει αυτός είναι τα σπουδαιότερα όλων.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Έτσι και στην παλαιά εποχή οι παράφρονες άνθρωποι,
βυθισθέντες στις επιθυμίες και φαντασίες των σαρκικών και λησμονήσαντες την
έννοια και την αντίληψη περί του Θεού, με θαμπό το λογικό ή μάλλον χωρίς
καθόλου λογικό, αυτά τα οποία φαίνονταν, τα ανετύπωσεν ως Θεούς, λατρεύοντας
«την κτίσιν παρά τον κτίσαντα» (Ρω. 1,25) και θεοποιούντες τα δημιουργήματα
μάλλον παρά τον δημιουργό και Δεσπότη Θεό που τα εδημιούργησε. Και όπως εκείνοι
που βυθίζονται στον βυθό όσο κατεβαίνουν προς τα κάτω, τόσο περισσότερο
επιδιώκουν τα σκοτεινότερα και βαθύτερα μέρη, έτσι έπαθε και το γένος των
ανθρώπων. Διότι δεν εκράτησαν μόνο την ειδωλολατρία, ούτε έμειναν σε εκείνα από
τα οποία είχαν αρχίσει. Αλλά όσο εχρόνιζαν στα πρώτα, τόσο περισσότερο
εφεύρισκαν νεώτερες δεισιδαιμονίες. Και επειδή δεν εχόρταιναν από τα πρώτα,
εναπέθεταν στους ώμους τους πάλι και άλλα κακά, προοδεύοντας στα αισχρότερα και
επεκτείνοντας περισσότερο την ασέβειά τους… Πώς λοιπόν δεν θα θεωρηθούν από
όλους άθεοι αυτοί οι οποίοι και από την Θεία Γραφή κατηγορούνται ως ασεβείς; Ή
πώς δεν είναι άθλιοι αυτοί οι οποίοι ολοφάνερα αποδεικνύονται να λατρεύουν τα
άψυχα αντί της αληθείας; Και ποια ελπίδα μπορούν να έχουν ή πώς θα μπορούσαν να
τύχουν συγνώμης αυτοί οι οποίοι έχουν εμπιστοσύνη στα μη λογικά και ακίνητα, τα
οποία λατρεύουν αντί του αληθινού Θεού…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Ευλόγως βεβαίως το παθαίνουν αυτό. Διότι, αφού
εξέπεσαν από την γνώση του ενός Θεού, κατάντησαν να εκπέσουν σε πολλές και διάφορες
δοξασίες. Και αφού απεστράφησαν τον αληθή Λόγο του Πατρός, τον Σωτήρα πάντων
Χριστό, ευλόγως περιπλανάται η διάνοιά τους σε πολλά. Και όπως εκείνοι που
αποστρέφονται τον ήλιο και ευρίσκονται σε τόπους σκοτεινούς, περιπλανώνται σε
πολλές οδούς που δεν έχουν διέξοδο, και δεν βλέπουν μεν αυτούς που συναντούν,
φαντάζονται δε ως παρόντες άλλους ανύπαρκτους, και ενώ κοιτάζουν, δεν βλέπουν.
Κατά τον ίδιο τρόπο και εκείνοι που απεστράφησαν τον Θεό και εσκοτίσθη η ψυχή
τους, έχουν τον νου περιπλανώμενο και βλέπουν εμπρός τους ανύπαρκτα σαν
μεθυσμένοι και τυφλοί…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Ήδη δε μερικοί κατάντησαν σε τόση ασέβεια και
παραφροσύνη, ώστε ακόμη και ανθρώπους με την ίδια παράσταση και μορφή να
κατακρεουργούν και προσφέρουν θυσία στους ψευδοθεούς τους. Και δεν βλέπουν οι
κακοδαίμονες ότι τα σφαγιαζόμενα θύματα είναι τα πρότυπα, συμφώνως προς τα
οποία κατασκευάσθησαν οι Θεοί που κατασκευάζουν και προσκυνούν και στους
οποίους προσφέρουν θυσία τους ανθρώπους… <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Εξ αιτίας αυτών λοιπόν έφθασαν τόσα πολλά κακά στους
ανθρώπους, διότι βλέποντας ότι οι δαιμονικοί Θεοί τους ευχαριστιούνται με αυτά,
αμέσως και οι ίδιοι εμιμήθησαν τους Θεούς τους με όμοια παραπτώματα, θεωρώντας
ιδιαίτερο κατόρθωμα να μιμούνται, όπως νόμιζαν, τα ανώτερα. Εξ αυτού οι
άνθρωποι κατέπεσαν σε ανθρωποκτονίες και παιδοκτονίες και σε όλες τις
ασέλγειες…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Άραγε αξίζει να θεωρούνται άνθρωποι αυτοί οι οποίοι
τους λατρεύουν, και να ελεεινολογούνται ως μάλλον ανόητοι από τα άλογα ζώα και
περισσότερο αναίσθητοι από τα άψυχα; Διότι αν ελογάριαζαν το λογικό της ψυχής
τους, δεν θα είχαν καταπέσει όλοι τελείως, ούτε θα αρνούνταν τον Πατέρα του
Χριστού, τον Θεό… Αρκεί να φωνάξει η κτίση προς αυτούς και να δείξει τον ποιητή
και δημιουργό της Θεό, αυτόν ο οποίος είναι Βασιλεύς δικός της και του παντός,
τον Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον οποίο αποστρέφονται μεν αυτοί που
νομίζουν ότι είναι σοφοί, αλλά προσκυνούν και θεοποιούν την κτίση που έπλασε
αυτός, αν και η ίδια προσκυνεί και παραδέχεται ως Κύριο αυτόν που εκείνοι προς
τιμήν της αρνούνται…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Όσα ελέχθησαν προηγουμένως, απεδείχθη ότι δεν είναι
τίποτε άλλο παρά πλάνη στην ζωή, η δε οδός της αληθείας έχει σκοπό να μας
οδηγήσει στον πράγματι αληθινό Θεό. Για να την γνωρίσουμε και να την
κατανοήσουμε δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά ο εαυτός μας… Λέγομε λοιπόν ότι καθώς
αρνήθηκαν τον Θεό και λατρεύουν άψυχα, έτσι και επειδή επίστευσαν ότι δεν έχουν
λογική ψυχή, απ’ αυτό επιτιμώνται ως παράφρονες και καταριθμούνται μεταξύ των
αλόγων. Διά τούτο είναι άξιοι ελέους και καθοδηγήσεως διότι ως άψυχοι λατρεύουν
τα άψυχα… Διότι όπως ακριβώς απέστρεψαν την διάνοιά τους από τον Θεό και
έπλασαν ανύπαρκτους Θεούς, έτσι μπορούν να ανέβουν με το νου της ψυχής και να
επιστρέψουν πάλι προς τον Θεό. <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Ο Θεός λοιπόν είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και
φροντίζει για τις ψυχές τις οποίες έπλασε. Επειδή όμως είναι εκ φύσεως αόρατος
και ακατάληπτος, διότι ευρίσκεται επέκεινα παντός δημιουργήματος, και γι’ αυτό
το ανθρώπινο γένος δεν θα επιτύγχανε να τον γνωρίσει, καθ’ όσον τα μεν πλάσματα
έγιναν εκ του μηδενός, αυτός δε είναι αδημιούργητος, γι’ αυτό ακριβώς ο Θεός
διεκόσμησε την κτίση δια του Λόγου του, ώστε επειδή εκ φύσεως είναι αόρατος, να
είναι δυνατό ν’ αναγνωρισθεί από τους ανθρώπους έστω και από τα έργα. Διότι
πολλές φορές αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του τεχνίτου από το έργο του αν και δεν
τον βλέπουμε… Έτσι, από την τάξη του κόσμου πρέπει να αντιλαμβανόμεθα τον
δημιουργό και πλάστη αυτού Θεό, αν και δεν τον βλέπουμε με τα μάτια του
σώματος…<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει αταξία στο σύμπαν αλλά τάξη,
δεν υπάρχει αμετρία αλλά συμμετρία, και ούτε ακοσμία αλλά κόσμος και μάλιστα
παναρμόνιος τάξη στον κόσμο, είναι ανάγκη να σκεφθούμε και να εννοήσουμε τον
Δεσπότη που τα σενεκέντρωσε και τα συνένωσε αυτά και τα έκαμε να συμφωνούν.
Διότι αν και δεν τον βλέπουμε με τα μάτια, εν τούτοις από την τάξη και την συμφωνία
των αντιθέτων είναι δυνατόν να εννοήσουμε τον άρχοντα και κοσμήτορα και Βασιλέα
τους… Και μάλιστα ένα Θεό και όχι πολλούς. Και αυτή η τάξη της διακοσμήσεως και
η αρμονική ομόνοια των πάντων αποδεικνύει όχι πολλούς αλλ’ ένα τον άρχοντα και
ηγεμόνα αυτής, τον Λόγο. Διότι, εάν ήταν πολλοί οι άρχοντες της κτίσεως, δεν θα
διατηρούνταν αυτή η τάξη του σύμπαντος, αλλά θα ήταν όλα άτακτα εξ αιτίας των
πολλών αρχόντων… Και όπως κατηγορούμε την πολυθεΐα ότι είναι αθεΐα, έτσι κατ’
ανάγκη και η πολυαρχία είναι αναρχία… Ενώ λοιπόν αυτά έχουν έτσι, και δεν
υπάρχει τίποτα έξω από Αυτόν, αλλά και ο ουρανός και η γη και όλα όσα
ευρίσκονται εντός αυτών εξαρτώνται από αυτόν, εν τούτοις άνθρωποι παράφρονες,
εγκαταλείψαντες την γνώση και την ευσέβεια προς αυτόν, εξετίμησαν τα ανύπαρκτα
περισσότερον από τα υπάρχοντα και θεοποίησαν τα μη όντα αντί του πράγματι όντος
Θεού, λατρεύοντες «τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρω. 1,25), και καταντήσαντες
σε ανοησία και δυσέβεια. Διότι αυτό ομοιάζει σαν να θαυμάζει κανείς τα έργα
περισσότερο από τον τεχνίτη ή να εκπλήσσεται από τα έργα που υπάρχουν σε μια
πόλη και να περιφρονεί τον δημιουργό τους. Ακόμη είναι σαν να επαινεί κανείς το
μουσικό όργανο, αλλά να αθετεί αυτόν που εδημιούργησε την σύνθεση και την
αρμονία. Τρελοί και τυφλοί με μάτια πολύ χαλασμένα. <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 14.0pt;"><i>Διότι με ποιο άλλο τρόπο θα μπορούσαν να γνωρίσουν την
οικοδομή ή το πλοίο ή την λύρα, εάν δεν το εναυπηγούσε ο ναυπηγός, εάν δεν το
οικοδομούσε ο αρχιτέκτων και δεν το συνέθετε ο μουσικός; Όπως λοιπόν αυτός που
τα σκέπτεται αυτά είναι παράφρων και έχει υπερβεί κάθε παραφροσύνη, έτσι μου
φαίνεται ότι δεν έχουν υγιή νου αυτοί που δεν παραδέχονται τον Θεό και δεν
λατρεύουν τον Λόγο του, τον Σωτήρα πάντων, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό διά του
οποίου ο Πατήρ διαρρυθμίζει και συγκρατεί τα πάντα και προνοεί δι’ όλα. Σ’
Αυτόν έχοντας πίστη και θεοσέβεια, ω φιλόχριστε, να χαίρεσαι και να ελπίζεις
δυνατά, διότι καρπός της εις Αυτόν Πίστεως και ευσεβείας είναι η αθανασία και η
Βασιλεία των Ουρανών, μόνον εφ’ όσον η ψυχή κοσμείται με την εκτέλεση των νόμων
του. Διότι όπως δι’ εκείνους που ζουν συμφώνως προς τον νόμο του το έπαθλο
είναι η αιώνια ζωή, έτσι εκείνους που βαδίζουν την αντίθετη προς την αρετή οδό,
τους περιμένει μεγάλη αισχύνη και ασυγχώρητος κίνδυνος κατά την ημέρα της
κρίσεως, διότι ενώ εγνώρισαν την οδό της αληθείας, έπραξαν τα αντίθετα εκείνων
που γνώρισαν».</i> </span><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "calibri" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> </span>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /></div>
<div align="left">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.gr/">Η ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΦΕΝΑΚΗ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΤΩΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΣΙΔΗΡΑΣ</a><b><span style="color: yellow;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
</div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-186021311511942572024-01-17T00:00:00.000+02:002024-01-17T22:16:44.534+02:00Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Γράφει
ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 18pt;">Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ<br />
(17 Ιανουαρίου 1838)</span></b><span style="font-size: 18pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; margin: 12pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b style="text-align: left; text-indent: 36pt;"><span style="font-size: 16pt;"><i>Γραφή Μνημοσύνης επί τη συμπληρώσει 52 ετών (1972 – 2024) από της εκδημίας του αοιδίμου Ηπειρώτου Οικουμενικού
Πατριάρχου Αθηναγόρου Α΄</i></span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; margin: 18pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">«Τον πανεύφημον μάρτυρα Χριστού Γεώργιον,
Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον λαμπρόν, εν ωδαίς πνευματικαίς ανευφημήσωμεν·
ότι ενήθλησε στερρώς, και κατήνεγκεν εχθρόν, του πνεύματος τη δυνάμει· και νυν
απαύστως πρεσβεύει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών»</span></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; margin: 12pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ως πολύκαρπος και καλλίκαρπος αμπελώνας η
Εκκλησία του Χριστού μέσα στο διάβα των αιώνων αναδεικνύει νέα <i>«δοχεία»</i> της
ακτίστου χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, τους Αγίους Αυτής, άνδρες και
γυναίκες, που αποτελούν τη δόξα, το καύχημα και την τιμή της. Ένα τέτοιον νέο
αδάμαντα τιμά μεγαλοπρεπώς και σεμνοπρεπώς η Ορθόδοξη Εκκλησία, τον εν Αγίοις
ημών ένδοξο και λαμπρό Νεομάρτυρα και αθλητή του Χριστού, Γεώργιο τον νέο, τον
εξ Ιωαννίνων, ο οποίος εμαρτύρησε κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας (1838)
θυσιασθείς ως ομολογητής της πίστεως κηρύσσοντας τον σταυρό και την Ανάσταση
του Θεανθρώπου Ιησού, του αληθινού Θεού, αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει.</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Ο</span></b><span style="font-size: 14pt;"> <b>Νεομάρτυς
Άγιος Γεώργιος εν Ιωαννίνοις κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη</b></span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ποιος όμως υπήρξε ο Νεομάρτυς Άγιος
Γεώργιος εν Ιωαννίνοις καθώς και τα περί του βίου του και της μαρτυρικής
τελειώσεώς του εν Χριστώ, έχουν καταγραφεί από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη
στο «Νέον Μαρτυρολόγιον». Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς εγεννήθη το έτος 1808
μ.Χ. στο χωριό Τζούρχλι (ή Τζουράλη) της επαρχίας Γρεβενών, που σήμερα προς
τιμήν του ονομάζεται Άγιος Γεώργιος. Οι πτωχοί αλλά ευσεβείς και φιλόχριστοι
γονείς του, Κωνσταντίνος και Βασίλω, εκοιμήθησαν πρόωρα και άφησαν το μικρό
Γεώργιο ορφανό σε ηλικία μόλις 8 ετών. Ύστερα από πέντε έτη και προκειμένου να
επιβιώσει, προσκολλήθηκε κατά καιρούς σε διάφορους οθωμανούς αγάδες και
κατέληξε να είναι ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλλάχ, ενός έμπιστου Οθωμανού
αξιωματικού του Ιμίν Πασά, που ήταν διοικητής του πασαλικίου των Ιωαννίνων. Στο
χρονικό διάστημα που εργαζόταν εκεί ως ιπποκόμος, οι υπόλοιποι οθωμανοί για να
τον πιέσουν να γίνει μουσουλμάνος, τον αποκαλούσαν με το όνομα Χασάν, οπότε οι
μη γνωρίζοντες το ύπουλο σχέδιό τους, νόμιζαν ότι ήταν μουσουλμάνος. Οι
οθωμανοί εσκεμμένα εφάρμοζαν την τακτική αυτή προκειμένου να εξαναγκάζονται οι
χριστιανοί να ασπασθούν το Ισλάμ. Με τον τρόπο αυτό μάλιστα είχαν επιτύχει να
εξισλαμίσουν πολλούς.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Το έτος 1836 ο Γεώργιος αρραβωνιάστηκε μια
φτωχή, ορφανή αλλά πολύ ενάρετη χριστιανή εξ Ιωαννίνων, την Ελένη. Όταν το
γεγονός έγινε γνωστό, κάποιος δόλιος οθωμανός χότζας κατήγγειλε τον
Γεώργιο ως δήθεν προδότη της μουσουλμανικής θρησκείας και ο άγιος οδηγήθηκε
ενώπιον του οθωμανού Δικαστού. Η εδραία και ακλόνητη όμως πίστη του στον
Χριστό, την οποία απερίφραστα εδήλωσε, καθώς και η διαβεβαίωση του οθωμανού
Εφέντη του Αβδουλλάχ ότι ο Γεώργιος δεν υπήρξε ποτέ μουσουλμάνος αλλά
χριστιανός, συνετέλεσαν, ώστε σ’ αυτή την πρώτη δίκη να αθωωθεί.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο γάμος του Γεωργίου με την Ελένη έγινε
ολίγους μήνες αργότερα και την 30η Δεκεμβρίου του 1837 γεννήθηκε το παιδί του,
που 8 ημέρες μετά, στις 7 Ιανουαρίου, εορτή του Τιμίου Προδρόμου, βαπτίσθηκε
και λόγω της ημέρας, έλαβε το όνομα Ιωάννης. Λίγες μέρες αργότερα όμως
επρόκειτο να βιώσει το χριστοκεντρικό μαρτύριο του αίματος για την ομολογία της
εις Χριστόν πίστεώς του.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ήταν ημέρα Τετάρτη, 12 Ιανουαρίου 1938. Το
πρωί ετοιμάζεται να μεταβεί στην αγορά για την ανεύρεση κάποιας εργασίας και
ζητάει από τη σύζυγό του να του δώσει την καλή φορεσιά του. Τρεις φορές
ετοιμάζεται να περάσει την πόρτα του σπιτιού του και τρεις φορές ξαναγυρίζει
πίσω και ασπάζεται το παιδί του. Φεύγει για να μην επιστρέψει ποτέ, καθώς
πορεύεται την οδό του μαρτυρίου του.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Στην αγορά εμφανίζεται ξαφνικά ενώπιόν του
ο δόλιος χότζας και του επιτίθεται φραστικά και εκβιαστικά λέγοντάς του ότι
είναι προδότης της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι συμπλοκές ανάμεσα σε
χριστιανούς και μουσουλμάνους έχουν ως αποτέλεσμα να συλληφθεί ο άγιος και να
οδηγηθεί αρχικά στον Νταούτ Πασά και έπειτα στον οθωμανό Καδή με την γνωστή
κατηγορία ότι δήθεν ήταν μουσουλμάνος και έγινε χριστιανός. Ο Γεώργιος σε κάθε
ευκαιρία, παντού και ενώπιον πάντων, ομολογούσε με παρρησία: «Χριστιανός
γεννήθηκα, χριστιανός είμαι, χριστιανός πεθαίνω». Στις απειλές του Καδή ότι θα
χαλαστεί αν δεν τουρκέψει, εκείνος αγέρωχα απαντούσε: «ό, τι θέλεις κάμε.
Χριστιανός είμαι, χριστιανός πεθαίνω».</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο άγιος φυλακίζεται και υπομένει τα φρικτά
βασανιστήρια: ακινητοποιούν τα πόδια του στο βασανιστικό ξύλο, καρφώνουν
αγκάθια και ακίδες στα νύχια, τον κατακαίουν με αλειμματοκέρια σε ευαίσθητα
μέρη του σώματος του και τέλος τοποθετούν μια βαριά πλάκα επάνω στο στήθος του.
Οι συγκρατούμενοι νομίζουν ότι θα πεθάνει, εκείνος όμως το επόμενο πρωί τους
βεβαιώνει ότι ο ύπνος του ήταν ελαφρύς και ότι ένας λευκοφόρος νέος καθόλη τη
διάρκεια της νυκτός ήταν πλησίον του λέγοντάς του: «Χαίρε Γεώργιε, μη φοβάσαι.
Εγώ θα σου δώσω γρήγορα την Σωτηρία». Ο άγιος οδηγείται πάλι στον Καδή, αλλά
δεν υποκύπτει στις δελεαστικές προτάσεις του για τιμές και αξιώματα, ούτε
δειλιάζει από τις απειλές του ότι θα τον χαλάσει κάνοντάς τον «ιλιάμι» (έκδοση
σε βάρος του θανατικής ποινής). Η απάντηση του εμφορούμενου από την άκτιστη
ενέργεια του Αναστάντος Χριστού είναι: «ό, τι θέλεις κάμε. Δεν σε φοβούμαι. Όχι
ένα ιλιάμι, αλλά εκατό».</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο Καδής πιεζόμενος από τον φανατισμένο όχλο
των οθωμανών υπογράφει την θανατική του καταδίκη, ενώ μέσα στη φυλακή ο Άγιος
ενθαρρύνεται από τους συγκρατουμένους του χριστιανούς Γεώργιο και Χαραλάμπη.
Εκείνος ατάραχος απαντά: «Μη φοβάστε. Εγώ θα μαρτυρήσω για τον Χριστό μου
προθυμότατα». Ακόμη και οι οθωμανοί δεσμοφύλακες τον προτρέπουν να
αλλαξοπιστήσει, να σωθεί, και αφού φύγει να ζήσει σε άλλο μέρος ως χριστιανός.
Ο άγιος πάλι απαντά: «Χριστιανός θα πεθάνω». Ήγγικεν η μεγάλη ημέρα με τις
μεγάλες ώρες της ζωής του. Ήταν Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838. Οι πέντε δήμιοι τον
μετέφεραν στον χώρο του μαρτυρίου του, στο κουρμανιό, πλησίον της κεντρικής
πύλης του Κάστρου. Όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Γεώργιος
έλαμπε, έχαιρε, έτρεχε, δεν περπατούσε, για να προσέλθει ταχύτερα στο μαρτύριο
της εν Χριστώ τελειώσεώς του. Και πριν οι δήμιοι τραβήξουν το σχοινί της
αγχόνης, τον ερωτούν: «Τι είσαι;», για να λάβουν την όλο ζέση πίστεως απάντησή
του: «Χριστιανός. Προσκυνώ τον Χριστό μου και την Δέσποινα μου Θεοτόκο». Έκαμε
το σημείο του Σταυρού και στρέφοντας το βλέμμα του προς τους συγκεντρωμένους
χριστιανούς, λέγει: «Συγχωρήσατέ μοι, αδερφοί, και ο Θεός να σας συγχωρήσει». Ο
άγιος παραδίδει δια του θανάτου της αγχόνης το πνεύμα του σε ηλικία 30 ετών.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Θαυμαστά τα προ του μαρτυρικού του τέλους
γενόμενα. Θαυμαστά και τα μετά την εν Χριστώ τελείωσή του. Τρεις ημέρες
παρέμεινε το Ιερό λείψανο του Αγίου Νεομάρτυρος στο ικρίωμα της αγχόνης και επί
τρεις νύκτες ουράνιο φως περιέλουζε εκτυφλωτικά την κεφαλή του. Από δε την ώρα
εκείνη ο της Ευάνδρου Ηπείρου γόνος πλημμύρισε την πόλη των Ιωαννίνων με
αναρίθμητα θαύματα. Πλήθος παραλύτων και πασχόντων από ποικίλες ασθένειες
προσέτρεχαν στον Άγιο Νεομάρτυρα και ελάμβαναν την θεραπεία τους. Ακόμη και μια
οθωμανή άρπαξε την κάλτσα από το πόδι του αγίου και την φόρεσε σε άλλη
ασθενούσα χρονίως οθωμανή γυναίκα, η οποία εθεραπεύθη αμέσως. Γι’ αυτό και στις
πολυπαραστατικές εικόνες ο άγιος απεικονίζεται απαγχονισμένος και φορώντας
κάλτσα στο ένα μόνο πόδι του. Η πρώτη μάλιστα εικόνα του φιλοτεχνήθηκε 13 μόλις
ημέρες μετά το μαρτύριό του.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Το λείψανο εδόθη στον Μητροπολίτη
Ιωαννίνων Ιωακείμ και ετάφη με τιμές μάρτυρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας δίπλα στο
ιερό βήμα του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αθανασίου των Ιωαννίνων και 133 έτη
αργότερα, στις 26 Οκτωβρίου 1971, έλαβε χώρα η λαμπρή ανακομιδή του ιερού
λειψάνου, το οποίο ετοποθετήθη εντός αργυροποίκιλτης λειψανοθήκης στον νέο
περικαλλή ναό του αγίου, ο οποίος ανηγέρθη στο σημείο όπου ήταν το σπίτι του.
Εύστοχα έχει γραφεί ότι το Χριστοκεντρικό μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου
«έγινεν ανάστασις των πιστών και πτώσις των απίστων», όχι μόνο διότι οι
χριστιανοί έλαβαν θάρρος και έπαψε το κύμα του εξισλαμισμού, αλλά διότι οι
οθωμανοί άρχισαν σταδιακά να περιορίζουν την αφόρητη και βάναυση καταπίεση σε
βάρος των χριστιανών. Έτσι, η πόλη των Ιωαννίνων και η πέριξ ύπαιθρος χώρα
άρχισε να επανακτά την παλαιά δόξα της.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο Άγιος τιμάται και στην Κέρκυρα, στην
«Παναγία των Ξένων», όπου εικονίζεται νεαρός φουστανελοφόρος. Ένας λοιπόν ακόμη
Νεομάρτυς της Μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας περικοσμεί το υπερουράνιο στερέωμα της
Βασιλείας του Θεού, όπου στο «νέφος των Αγίων» συγκαταλέγονται και οι
Νεομάρτυρες της Εκκλησίας, οι οποίοι υπέμειναν το «Χριστομίμητο μαρτύριο»
δίδοντας την «μαρτυρία» και ομολογία της πίστεως, και ανεδείχθησαν στεφανοφόροι
πολίτες της θριαμβεύουσας Εκκλησίας.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Η «χορεία των Αγίων», η κατηγοριοποίησή
τους σε τάξεις και η «επίσκεψις των όρων»</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Στην «χορεία των Αγίων», όπως εύστοχα
αναφέρει ο Π. Πάσχος συγκαταλέγονται οι:</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">α) απλώς Μάρτυρες, δηλαδή οι λαϊκοί που
εμαρτύρησαν.</span><o:p></o:p></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">β) Ιερομάρτυρες, δηλαδή οι ιερείς ή
επίσκοποι που εμαρτύρησαν.</span><o:p></o:p></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">γ) Μεγαλομάρτυρες, οι οποίοι δοξάστηκαν
από τον δίκαιο αθλοθέτη και στεφανοδότη Χριστό διότι υπέμειναν πολλά και μεγάλα
μαρτύρια.</span><o:p></o:p></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">δ) Οσιομάρτυρες, δηλαδή ασκητές και
μοναχοί που εμαρτύρησαν.</span><o:p></o:p></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">ε) Παρθενομάρτυρες, παρθενεύουσες γυναίκες
που εμαρτύρησαν.</span></i></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες των Αγίων
μαρτύρων του Χριστιανισμού, οι οποίοι εμαρτύρησαν κατά τους πρώτους αιώνες των
απηνών διωγμών, προστίθενται και οι Νεομάρτυρες, που εμαρτύρησαν κατά την
περίοδο της Τουρκοκρατίας, αλλά και κατά τους αμέσως προηγούμενους αιώνες
(ιβ´-ιδ´).</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Οι Νεομάρτυρες</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ποιοι όμως υπήρξαν οι Νεομάρτυρες, όπως
και ο εν αυτοίς Άγιος Γεώργιος ο εξ Ιωαννίνων; Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ως
Νεομάρτυρες θεωρούνται και ονομάζονται: «όλοι εκείνοι οι χριστιανοί, άνδρες και
γυναίκες, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι στα υστεροβυζαντινά και μεταβυζαντινά
χρόνια, δηλαδή ήδη από τον ιβ´ αιώνα και καθόλη τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας,
η οποία σε πολλές περιοχές των άλλοτε βυζαντινών εδαφών εκυριάρχησε και πολύ
προ του 1453 (άλωση της Κωνσταντινουπόλεως), υπέμειναν φρικτά και
πολυποίκιλα μαρτύρια και βασανιστήρια για να εξωμόσουν και να γίνουν
αρνησίθρησκοι. Αφού δε υπέστησαν απηνείς διωγμούς, τα πάνδεινα και τα
φρικοδέστατα χριστομίμητα μαρτύρια, ομολόγησαν την καλήν ομολογίαν της εις
Χριστόν σταυρωθέντα και Αναστάντα πίστεως, προτιμήσαντες όχι την ατιμασμένη
επίγεια ζωή του αρνησίθρησκου, αλλά τον αιμάτινο ως πορφύρα αμάραντο
στέφανο του μαρτυρίου της δόξης του Χριστού. Την πίστη τετηρήκασι, τον δρόμον
τετελέκασι , λαμβάνοντας το έπαθλο της αιωνίου ζωής εν Χριστώ τω Θεώ». Αυτούς
τους μάρτυρες η Εκκλησία αναγνωρίζει, τιμά και ονομάζει Νεομάρτυρες για να
διακρίνονται από τους μάρτυρες της Αρχαίας Εκκλησίας.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b style="text-indent: 1cm;"><span style="font-size: 14pt;">Η διάκριση μεταξύ των Νεομαρτύρων και των Εθνομαρτύρων</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Άξια ιδιαίτερης μνείας είναι η διάκριση
μεταξύ των Νεομαρτύρων και των Εθνομαρτύρων καθώς και η σαφής υπογράμμιση του
κριτηρίου της μεταξύ των διακρίσεως.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Οι Νεομάρτυρες συνδύαζαν κυρίως δύο
ιδιότητες, ήταν χριστιανοί και Έλληνες, και συγχρόνως ήταν φορείς δύο
Παραδόσεων, της Χριστιανικής Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Παραδόσεως, μέσα στις
οποίες έζησαν, εβίωσαν τις πνευματικές αξίες τους, τις διεκήρυξαν και εμαρτύρησαν
γι’ αυτές. Αμφότεροι, Νεομάρτυρες και Εθνομάρτυρες, αν και συμπίπτουν χρονικά
και παρόλο που υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο μετά από φρικτά και απάνθρωπα
μαρτύρια από τους Οθωμανούς κατακτητές, εντούτοις όμως δεν πρέπει να
συγχέονται, έστω κι αν πολλοί Εθνομάρτυρες υπήρξαν ορθόδοξοι κληρικοί και όλοι
οι Νεομάρτυρές μας ήταν Έλληνες που εμαρτύρησαν στον Ελληνορθόδοξο χώρο, όπως
εύστοχα παρατηρεί ο Στυλ. Παπαδόπουλος. Κάθε φορά είναι δύσκολη η διάκριση αυτή
επειδή αμφότεροι ήταν Έλληνες και χριστιανοί. Συνεπώς, το κριτήριο της μεταξύ
τους διακρίσεως ως ειδοποιού διαφοράς υπήρξε η συνείδηση βάσει της οποίας
υπέστησαν τα φρικτά μαρτύρια από τους αλλόθρησκους οθωμανούς, παρόλο που και οι
μεν και οι δε έφθασαν στο μαρτύριο αλλά είχαν σαφή συνείδηση για το λόγο ή τους
λόγους του χριστομίμητου μαρτυρίου τους.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Έτσι: α) Στους Νεομάρτυρες, το κυριαρχούν
στοιχείο στον υπέρτατο αγώνα τους γενικότερα και στη στιγμή του μαρτυρικού
θανάτου τους ειδικότερα ήταν η ομολογία της πίστεως τους στο Χριστό.
Θυσιάζονταν για να σώσουν την πίστη τους και την ψυχή τους μέσα στο «Βάπτισμα
του αίματος». Αυτό άλλωστε τους επέβαλε η χριστιανική παράδοσή τους. Οι
Νεομάρτυρες ήταν συνήθως νέοι και απλοί άνθρωποι του καταδυναστευομένου λαού
στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν κατώτεροι και ανώτεροι κληρικοί, οι οποίοι με
τον μαρτυρικό θάνατό τους προκαλούσαν την συγκίνηση στους ομοδόξους και επί
πλέον τους ενθάρρυναν να παραμείνουν σταθεροί και εδραίοι στην ορθόδοξη
χριστιανική πίστη τους.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">β) Στους δε Εθνομάρτυρες, οι οποίοι
αγωνίσθηκαν και έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα τους, το Έθνος τους και την
ελευθερία τους, το κριτήριο για την μέχρι θάνατο θυσία τους ήταν η αγάπη τους
για την πατρίδα, που πρωταρχικά τους οδηγούσε στο στάδιο του μαρτυρίου και της
τελευτής τους, χωρίς όμως να τους λείπει η πίστη στο Χριστό, ούτε η εσωτερική
διάθεση να πεθάνουν γι’ αυτήν. Ο κύριος σκοπός και το πρώτιστο έργο τους όμως
ήταν ο αγώνας για την απελευθέρωση της πατρίδος τους, παρά το γεγονός ότι
αγωνίζονταν ταυτόχρονα για την θρησκεία τους, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Στυλ.
Παπαδόπουλος. Έτσι έχουμε την ατελείωτη στρατιά, το νέφος των χριστιανών ηρώων,
οι οποίοι είχαν τάξει την όλη τους ύπαρξη στην υπηρεσία μέχρι θανάτου του
ρωμαίικου γένους και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Η τακτική της «αβανίας»</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Διαπιστώνεται συνεπώς ότι και οι
Νεομάρτυρες και οι Εθνομάρτυρες ήταν στην κοινή συνείδηση μάρτυρες και ότι
υπήρχε σ’ αυτούς η θρησκευτική και εθνική-ελληνική παράδοση, στα πρόσωπα όμως
εκάστης ομάδος επικρατούσε είτε η μία, είτε η άλλη, η θρησκευτική για τους
πρώτους, η εθνική, δηλαδή, η ελληνική, για τους δεύτερους. Η σημαντικότερη πηγή
για τους Νεομάρτυρες είναι το «Νεόν Μαρτυρολόγιον» του Αγίου Νικοδήμου του
Αγιορείτου, το οποίο πρωτοεκδόθηκε το έτος 1799 και μας πληροφορεί για τους
ύπουλους και δόλιους τρόπους με τους οποίους οι οθωμανοί προσπαθούσαν και σε
πολλές περιπτώσεις επετύγχαναν να παγιδεύσουν τους χριστιανούς ρωμιούς, και να
τους εξαναγκάσουν να εξισλαμισθούν, άλλοτε με παραπλανητικούς και δελεαστικούς
τρόπους και άλλοτε με βίαια και φρικτά βασανιστήρια. Ο Στυλ. Παπαδόπουλος
υπογραμμίζει με έμφαση ότι: «οι διάφορες αφορμές ήταν κατά κανόνα πάντοτε οι
ίδιες και τις περισσότερες φορές -αν όχι πάντοτε- ήταν ψευδείς και ανυπόστατες
σε βάρος των χριστιανών. Η τακτική αυτή των οθωμανών είναι γνωστή ως «αβανία».</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Οι αφορμές και οι αιτίες που δημιουργούσαν την «αβανία» οι οθωμανοί για να εξισλαμίσουν ή να θανατώσουν τους χριστιανούς,
εκτός από τη μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό, σύμφωνα με τον Π.
Πάσχο, ήταν οι ακόλουθες: <i><b>α) ότι κάποιος χριστιανός ύβρισε τον προφήτη
Μωάμεθ (ψευδώς ή αληθώς, δεν είχε σημασία, διότι οι ψευδομάρτυρες ήταν πλήθος
μεταξύ των μουσουλμάνων και μάλιστα επιβραβεύονταν με λάφυρα από τις περιουσίες
των χριστιανών), β) η παιγνιώδης και χάριν αστεϊσμού χρήση του Τουρκικού
κεφαλόδεσμου (σαρίκι), που για τους οθωμανούς σήμαινε προσχώρηση στη θρησκεία
τους, ή θάνατο, γ) το να φορέσει ο χριστιανός τούρκικα ενδύματα ή υποδήματα, δ)
το να διαβάσει, έστω και ως ανάγνωση μαθήματος, το «λαΐ-λαλά» (δόξα σοι ο
Θεός, στα μουσουλμανικά), ε) το να πει επάνω στο θυμό του ή αστειευόμενος, ότι
θα γίνει Τούρκος, στ) το να συνάψει φιλίες ή σχέσεις με μουσουλμανίδα κόρη ή
γυναίκα, ζ) το να αποπειραθεί να εκχριστιανίσει κάποιον μουσουλμάνο, η) το να
πείσει κάποιον να επιστρέψει στον χριστιανισμό, ενώ είχε παλιότερα
εξισλαμισθεί, θ) το να κατηγορηθεί, έστω και ψεύτικα, ότι είχε κάποτε
εξισλαμισθεί, ι) το να συκοφαντηθεί ότι είχε βλάψει κάποιον οθωμανό, οικονομικά
ή ηθικά, ια) το να γίνει γνωστό (για κάποιο χριστιανό) η εκπαιδευτική ή
φιλανθρωπική δράση του, ή και η απλή παροχή προστασίας στους κατατρεγμένους και
καταδιωγμένους χριστιανούς, ιβ) η κηρυκτική και ιεραποστολική δράση μεταξύ των
χριστιανών, η οποία κυρίως επραγματοποιούνταν από τους Μοναχούς. Όταν λοιπόν
κάποιος κληρικός ή και λαϊκός φανερά εκήρρυτε την εις Χριστόν πίστη, ήταν ένας
«αλείπτης», διότι ήταν ωσάν να άλειφε με «πνευματικό έλαιο» τον νεομάρτυρα
παλαιστή για να βγει στην παλαίστρα του μαρτυρίου και να αγωνιστεί με τους
οθωμανούς και τους δημίους.</b></i></span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Τα βαθύτερα αίτια τα οποία επέβαλαν την
συμπεριφορά αυτή των οθωμανών απέναντι στους χριστιανούς ρωμιούς ραγιάδες που
αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν, σύμφωνα με τους ειδικούς μελετητές της ιστορίας,
ήταν τα παρακάτω τρία:</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">α) Η θρησκευτική μωαμεθανική συνείδηση,
σύμφωνα με την οποία οι οθωμανοί έπρεπε από τη μία να περιφρονούν τους απίστους
και από τη άλλη με κάθε τρόπο, ακόμη και με βίαια μέσα, έπρεπε να τους
εξαναγκάσουν να δεχθούν τον Μωαμεθανισμό, φθάνοντας μέχρι το μαρτύριο για όσους
αρνούνταν να εξισλαμισθούν.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">β) Η εθνική συνείδηση των οθωμανών, σύμφωνα
με την οποία οι εξισλαμισμένοι υπόδουλοι Έλληνες γενόμενοι Τούρκοι, μείωναν
κατά τον τρόπο αυτό τον αριθμό των εθνικών αντιπάλων τους. Με τον εξισλαμισμό
αυτό οι οθωμανοί, όπως εύστοχα γράφει ο Α. Φυτράκης, «απεμάκρυναν αυτούς ου
μόνον εκ της Χριστιανικής των πίστεως, αλλά και της μετ’ αυτής αρρήκτως
συνδεδεμένης εθνικής των συνειδήσεως».</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">γ) Η οικονομική απληστία των οθωμανών, οι
οποίοι υπελόγιζαν δολίως και υπούλως ότι θα μπορούσαν να αρπάξουν κυριολεκτικώς
όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Νεομαρτύρων, επειδή ακριβώς εγνώριζαν ότι οι
χριστιανοί συνήθως δεν θα υποχωρούσαν στις πιέσεις για εξισλαμισμό και ότι θα
οδηγούνταν, ομολογούντες την εις Χριστόν πίστη τους, στον μαρτυρικό θάνατο.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Τα είδη του μαρτυρικού θανάτου και της εν
Χριστώ τελειώσεως</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Τα είδη του μαρτυρικού θανάτου και της εν
Χριστώ τελειώσεως των Νεομαρτύρων ήταν πολυποίκιλα και παντοιότροπα. Οι
οθωμανοί δήμιοι ως φανατισμένοι μουσουλμάνοι επέβαλαν τους κάτωθι τρόπους
θανατώσεως των Νεομαρτύρων: τον δια πυράς θάνατο, τους αποκεφαλισμούς, τους απαγχονισμούς,
την θανάτωση με ανηλεή δαρμό, τον πνιγμό στη θάλασσα, λίμνη, ποταμό και
πηγάδια, τον στραγγαλισμό, την βαθμιαία σφαγή και αποκοπή μελών του σώματος,
την πείνα μέχρι θανάτου, τον εντοιχισμό, τον ζωντανό ενταφιασμό κ.ά.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Η ομολογία «χριστιανός ειμί», την οποία
ενώπιον των δημίων και βασανιστών τους έδιναν ευθαρσώς οι μάρτυρες και
μεγαλομάρτυρες κατά τους πρώτους αιώνες των μεγάλων διωγμών εναντίον των
χριστιανών, αποδίδεται κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας από τους Νεομάρτυρες
με την ανάλογη φράση: «Εγώ χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω».
Στις δελεαστικές προτάσεις των οθωμανών αλλόθρησκων, οι Νεομάρτυρες
ακολουθώντας τους αθλητές των κατακομβών της αρχαίας Εκκλησίας επαναλάμβαναν
την γνώριμη απαίτηση <i>«Τον Ιησού μου θέλω».</i> <i>«Εγώ τον Ιησού μου δεν τον αρνούμαι,
χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός θέλω να πεθάνω…χριστιανός, χριστιανός,
χριστιανός».</i> Έμειναν σταθεροί στην ομολογία τους και καθώς έδιναν στερεότυπα
την υπέρ Χριστού ομολογία «χριστιανός ειμί», απεδεικνύοντο μεγαλοφωνότατοι κήρυκες
της πίστεως με την προσφορά του αίματός τους.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Στο ιστορικό αυτό πλαίσιο και ενώ σε
αρκετές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας, παρατηρούνταν ο
βαθμηδόν εξισλαμισμός χριστιανικών πληθυσμών σε διάφορες περιοχές (Μικρά Ασία,
Ήπειρος, Αλβανία, Θράκη, Κρήτη, Κύπρος, Πόντος) λόγω της δυσβάστακτης βίας και
της αφορήτου καταπιέσεως που υπέμεναν οι χριστιανοί ραγιάδες από τους οθωμανούς
δυνάστες, γίνεται δεκτό ότι το μόνο τείχος και η μόνη δύναμη, που ως
ανάχωμα μπορούσε να σταματήσει το ακατάσχετο κύμα του αφελληνισμού και του
εξισλαμισμού, ήταν οι Άγιοι Νεομάρτυρες, οι οποίοι απετέλεσαν το ηρωϊκό πρότυπο
για όλους τους ελληνορθόδοξους, προκειμένου να μην υποκύπτουν και να μην
εξωμοτούν όταν υφίσταντο πιέσεις και μαρτύρια. Οι υπόλοιποι ευσεβείς χριστιανοί,
όπως καταγράφει ο Π. Πάσχος, έβρισκαν την τόλμη να παρακολουθούν και να
ενθαρρύνουν τον Νεομάρτυρα, και όταν εθανατώνετο, πρόσεχαν με κίνδυνο της ζωής
τους, που θα ρίξουν οι οθωμανοί το τίμιο λείψανό του για να το πάρουν κρυφά και
να το ενταφιάσουν. Οι δε φιλάργυροι οθωμανοί γνωρίζοντας μάλιστα την αγάπη και
τον σεβασμό των χριστιανών προς τα λείψανα των Νεομαρτύρων, μηχανεύονταν
διάφορους τρόπους να εκβιάζουν ή να παζαρεύουν, για ν’ αποσπούν όσο μπορούσαν
μεγαλύτερα χρηματικά ποσά ή λοιπά υλικά ανταλλάγματα, και μετά ν’ αποδίδουν ή
να δίνουν πληροφορίες για τη θέση των λειψάνων.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Η θυσία των Νεομαρτύρων ήταν τόσο
συγκλονιστικό γεγονός, ώστε συντάρασσε όλους τους χριστιανούς, ενώ παράλληλα
τους ενίσχυε απέναντι στην καταπιεστική συμπεριφορά των οθωμανών, και όσοι
είχαν ευαισθησία σε θέματα πίστεως ενδυναμώνονταν και ενθαρρύνονταν να
ομολογήσουν την εις Χριστόν πίστη τους. Συνεπώς το γεγονός του μαρτυρίου,
επειδή ήταν μεγαλειώδες, συγκλόνιζε όλους, αλλά δεν παρακινούσε και όλους γι’
αυτή τη δραστηριότητα. Οι Νεομάρτυρες αναδεικνύονταν συχνότερα από τους
Εθνομάρτυρες και αποτελούσαν το μόνιμο ισχυρό κίνητρο και τη συνεχή ενισχυτική
δύναμη κατά τη μαύρη εκείνη περίοδο της δουλείας. Η ευσυνείδητη θυσία των
Νεομαρτύρων απέβη μοναδικό παράδειγμα.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Το «Νέον Μαρτυρολόγιον» του Αγίου
Νικόδημου του Αγιορείτη</span></b><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο δε Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο
οποίος πρώτος ασχολήθηκε συγγραφικά με τους «Νεομάρτυρες» και το 1799 εξέδωσε
για πρώτη φορά το «Νέον Μαρτυρολόγιον», στο οποίο κατέγραψε τον βίο και το
φρικτό μαρτύριο υπεράνω των ογδόντα Νεομαρτύρων καθώς και πλήρη την <i><b>«Ακολουθία
πάντων των Νεοφανών Μαρτύρων, των μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως
μαρτυρησάντων, ων τινές οι ονομαστότεροι ενταύθα περιέχονται, και ότε τις
βούλεται την μνήμην αυτών επιτελείτω», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εποχή και
η παρουσία των Νεομαρτύρων στα δυσχείμερα και δίσεκτα χρόνια της μαύρης και
βάρβαρης τουρκοκρατίας, αποτελεί ένα: «θαύμα παρόμοιον ωσάν να βλέπη τινάς μέσα
εις την καρδίαν του χειμώνος, εαρινά άνθη και τριαντάφυλλα· μέσα εις την
βαθυτάτην νύκτα, ημέραν και ήλιον· μέσα εις το ψηλαφητόν σκότος, φώτα
λαμπρότατα· εν τω καιρώ της αιχμαλωσίας, να βλέπη ελευθερίαν· και εν τω καιρώ
της τωρινής ασθενείας, υπερφυσικήν δύναμιν. Όθεν και αναγκάζομαι να ειπώ, ότι
αυτή η αλλοίωσις είναι βέβαια της δεξιάς του Υψίστου· ούτος ο δάκτυλος, είναι
του Θεού· αύτη η δύναμις είναι θεία, ή τις εν ασθενεία τελειούται…»</b>.</i> Όντως
πρόκειται για αλλοίωση της υπάρξεως των Νεομαρτύρων υπό της δεξιάς του Υψίστου.
Λόγω ακριβώς της ομολογίας του ονόματος του Χριστού, αλλά και της προσφοράς του
αίματός τους χάριν του Χριστού, το μαρτύριο των Νεομαρτύρων έχει χαρακτήρα
χριστοκεντρικό. Οι Νεομάρτυρες της πίστεως φέρουν τον ονειδισμό του Χριστού,
περιφρονούν τη φιλία του κόσμου αυτού, γίνονται μισητοί ακόμη και από τους
οικείους τους για να ακολουθήσουν την μαρτυρική πορεία, η οποία θα τους
οδηγήσει στο θάνατο για να κερδίσουν τον Χριστό.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, «οι
Νεομάρτυρες με το μαρτύριό τους απέδειξαν έμπρακτα την τέλεια πίστη και αγάπη
τους στον Τριαδικό Θεό, και με το αίμα του μαρτυρικού θανάτου τους ευαρέστησαν
τον Χριστό, εξέπληξαν τους Αγγέλους, έφραναν τους Αγίους, εταπείνωσαν τους
δαίμονες, ελύπησαν τους αλλοπίστους, παρηγόρησαν τους εν πίστει αδελφούς τους,
εχαροποίησαν την Εκκλησία του Χριστού, η οποία στερεώθηκε με το αίμα τους και
γι’ αυτό η Εκκλησία στεφανώνει και τιμά τη μνήμη τους». Γι’ αυτό στο Απολυτίκιο
της ακολουθίας τους, η Εκκλησία ψάλλει μεγαλοφώνως: <i><b>«Νέοι Μάρτυρες,
παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν, των ορθοδόξων, και στερρώς
ηγωνίσθησαν. Την γαρ ανόμων θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν
ανεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Και νυν απαύστως πρεσβεύουσι δωρήσασθαι ημίν το μέγα
έλεος». </b></i>Ο αθλοθέτης και στεφανοδότης Χριστός οικονομούσε κατά τέτοιο
τρόπο τα πράγματα ώστε οι Νεομάρτυρες όχι μόνο να επιβεβαιώνουν την ακράδαντη
πίστη στον Τριαδικό Θεό με τα μαρτύρια-βασανιστήρια, αλλά και να επισφραγίζουν
την όλη ορθόδοξη πίστη των χριστιανών με τον ίδιο τον μαρτυρικό τους θάνατο. Οι
Νεομάρτυρες στην ιστορία της Εκκλησίας δεν ήταν κατώτεροι των αρχαίων μαρτύρων,
ούτε κατά την παρρησία τους ενώπιον των Τυράννων, ούτε κατά την ομολογία της
πίστεώς τους, ούτε κατά την μαρτυρία και τα θαύματά τους. Απλώς ήταν νεώτεροι
κατά τον χρόνο του μαρτυρίου τους και όχι κατά τα μαρτύρια τους, κατά τα οποία
ήταν και αυτοί παλαιοί.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Ο βαθύς θρησκευτικός ζήλος και η ομολογία
της σταθεράς και ακλονήτου πίστεώς τους, η καταπληκτική εμμονή στην ορθόδοξη
χριστιανική και ελληνική ιδιότητά τους, η απαράμιλλη υπομονή και η αξιοθαύμαστη
καρτερικότητά τους στα απάνθρωπα βασανιστήρια καθώς και η ανεξικακία τους για
τους διώκτες τους, σε συνδυασμό με τις θαυματουργές ικανότητες τις οποίες
διέθεταν, ήταν τα κυριότερα κοινά χαρακτηριστικά των Νεομαρτύρων. Μερικοί
μάλιστα Νεομάρτυρες επεσκίαζαν κάποτε με τη φήμη τους, τις αρετές και τα
θαύματά τους, ακόμη και τους παλιότερους μάρτυρες και όλα αυτά προκαλούσαν την
συρροή πιστών κάθε περιοχής της ελληνικής γης. Άλλωστε δεν υπήρξε ελληνική
περιοχή, η οποία να μην ανέδειξε τους Νεομάρτυρές της. Το πνεύμα αυτό της αυτοθυσίας
των Νεομαρτύρων ετόνωσε το ηθικό φρόνημα του αγωνιζόμενου υπόδουλου Γένους για
τη διατήρηση αλωβήτου της ορθοδόξου πίστεως και ενίσχυσε παράλληλα την θέλησή
του για ελευθερία.</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Στο Υμνολογικό κείμενο της «Ακολουθίας των
Νεομαρτύρων», την οποία συνέθεσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, και
συγκεκριμένα στο τροπάριο του Δοξαστικού (Ήχος δ´) ψάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία:</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">«Σήμερον έαρ νοητόν, εν χειμώνι</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">μέσω της τυραννικής αιχμαλωσίας</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">τη Οικουμένη επέλαμψεν, ουχ υπό μιάς</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">χελιδόνος, αλλ’ υπό ογδοήκοντα και προς,</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">Νεομαρτύρων συνιστάμενον. Δεύτε ουν</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">φιλέορτοι, και φιλοθεάμονες, εις τα</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">Μαρτύρια αυτών, ως εις χειμώνας πολυειδείς</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">εισελθόντες, τα ψυχικά ημών αισθητήρια
εστιάσωμεν·</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">και ίδωμεν εκεί παντοδαπά είδη ανθέων, άρτι</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">των καλύκων προκύψαντα· ποικίλα τη όψει,</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">εύοσμα τη οσφρήσει· αμάραντα τω χρόνω,</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">και πάντα βεβαμμένα τω ερυθρώ του αίματος</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">χρώματι· και προς Χριστόν βοήσωμεν.</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">Κύριε, ο νεωστί ταύτα φυτεύσας, ταις
πρεσβείαις</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">αυτών, του αιωνίου έαρος της Βασιλείας σου</span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div align="center" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: center; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: 14pt;"><b>αξίωσων ημάς ως φιλάνθρωπος»</b></span></i><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Τον δε ένδοξο και περίλαμπρο Νεομάρτυρα
Άγιο Γεώργιο των εξ Ιωαννίνων, το πλήρωμα της Εκκλησίας αδιαλείπτως μεγαλύνει
και αναβοά:</span><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; margin: 6pt 0cm 0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<i><span style="color: black; font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>«Χαίροις της Ηπείρου Θείος Πυρσός, και
Ιωαννίνων, αντιλήπτωρ και αρωγός· Χαίροις των θαυμάτων, ακένωτος χειμάρρους,
Γεώργιε Παμμάκαρ, ήμων βοήθεια». (Μεγαλυνάριον Αγίου).*</b></span></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div style="margin: 6pt 0cm 0.0001pt; text-align: center; text-indent: 1cm;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span face=""arial" , "sans-serif"" style="color: red; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<o:p></o:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span face=""arial" , "sans-serif""><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΝ ΙΩΑΝΝΙΝΟΙΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></span><span face=""arial" , "sans-serif"" lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-56369551650579680352024-01-16T00:00:00.000+02:002024-01-16T23:02:22.697+02:00CAUSA MEMORIAE VERBUM VERITATIS : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΗΓΗΤΟΡΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Γράφει
ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.0pt; line-height: 115%;"><i>CAUSA MEMORIAE VERBUM VERITATIS</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.0pt; line-height: 115%;"><i><br /></i></span></b>
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.0pt; line-height: 115%;">Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΗΓΗΤΟΡΩΝ</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 15.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας χορήγηση κυρίως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού
διοικητικού καθεστώτος και ολιγότερον της πατριαρχικής αξίας και τιμής σε
πλείστες όσες περιπτώσεις συνοδεύθηκε από την δυσφορία ή και δυστοκία ενίων
άλλων παλαιοτέρων τοπικών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών είτε επειδή η
χορήγηση της αυτοκεφάλου εκκλησιαστικής χειραφετήσεως σε μία νεοϊδρυθείσα
τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία συνεπάγετο τον επαναπροσδιορισμό της εκκλησιαστικής
κανονικής δικαιοδοσίας αυτής επί εδαφών τα οποία κατά το πρότερον υπήγοντο στην
εκκλησιαστική δικαιοδοσία άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, είτε επειδή ένιοι εκκλησιαστικοί
ηγήτορες ένεκα μωροφιλόδοξων, ιμπεριαλιστικών τάσεων (π.χ. της Ορθοδόξου εν
Ρωσία Εκκλησίας) θεωρούσαν και μέχρι τούδε, τραγικότατα, θεωρούν ότι
τοιουτοτρόπως απομειούται η εκκλησιαστική ή μάλλον κοσμική ένεκα ρουβλίων
επιρροή καθώς και το <i>«κύρος»</i> τους επί
των λοιπών τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, τις οποίες αντιμετωπίζουν ως άβουλα
πειθήνια φερέφωνα και δουλικώς υποτεταγμένες θεραπαινίδες του <i>ρωσικού </i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">imperium</span></i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">, είτε ακόμη λόγω της προσδέσεως των
εκκλησιαστικών ηγητόρων ενίων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο πολιτικό -
εθνικιστικό άρμα των αρχόντων του κράτους τους προς εξυπηρέτηση γεωπολιτικών
και γεωστρατηγικών σχεδιασμών και σκοπιμοτήτων που αίρονται διά της χορηγήσεως υπό
του Οικουμενικού Πατριαρχείου της εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας σε μια νεόφυτη
τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, και εν τέλει λόγω της πάλιν και πολλάκις εν τοις
πράγμασιν επιβεβαιώσεως του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Αρχιδιακονικού ρόλου
και της μεγατίμου και βαρυτίμου ενοποιητικής και ειρηνοποιού εν Ορθοδόξοις προνομιακής
αποστολής της Πρωτοκλήτου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Νέφη,
βροντές, αστραπές και καταιγίδες αίρουν, ως επί το πλείστον, κύματα θαλάσσης
μεγάλα λόγω της χορηγήσεως υπό του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου του
αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού καθεστώτος σε μία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά τα
πάντα παρέρχονται και υπό τον ανατέλλοντα της δικαιοσύνης θερμουργό ήλιο της
αγάπης, της δικαιοσύνης και της εν Χριστώ ελευθερίας και ενότητος ειρηνεύουν
στο πάντιμο και καθαγιασμένο εκκλησιαστικό σώμα της Αγίας Ορθοδοξίας, επειδή
κατά την αθηναγόρεια σοφή ρήση: <b><i>«Η Εκκλησία πορεύεται».</i></b> Ναι! <b><i>«Η
Εκκλησία πορεύεται και πλην Λακεδαιμονίων».</i></b> Τούτο δε επιπροσθέτως διακηρύττουμε
αναφορικώς με τους υπονομευτές της πανορθοδόξου και διορθοδόξου ενότητος Ρώσους
παντός βαθμού ρασοφόρους και τους εξωνημένους, τραγικούς δορυφορίσκους αυτών,
σλαβοφώνους, αραβοφώνους και δυστυχώς ελληνοφώνους και δη ελλαδίτες…ανίερους
και άνομους φαναριομάχους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Στην
χορεία των τοπικών Αγιωτάτων Αυτοκεφάλων Ορθόδοξων Εκκλησιών συμπεριελήφθη εν
έτει 1998 και εκείνη των χωρών Τσεχίας και Σλοβακίας, αφού όμως κατά το
πρότερον επί της πατριαρχίας του Κωνσταντινουπόλεως Μελετίου Δ΄ του Μεταξάκη
(1921-1923), κατόπιν του υποβληθέντος σχετικού αιτήματος των εκεί διαβιούντων
Ορθοδόξων, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανεκήρυξε εν
έτει 1923 την τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία της Τσεχίας και Σλοβακίας σε αυτόνομη με
πρώτο κανονικό Αρχιεπίσκοπο αυτής, τον χειροτονηθέντα εις Επίσκοπον εν Φαναρίω
της Κωνσταντινουπόλεως Σαββάτιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Άξιο
ιδιαιτέρας μνείας είναι το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος Σαββάτιος κατά το
σωτήριο έτος 1948 εζήτησε εγγράφως, όλως μάλιστα αιφνιδίως, από την Πρωτόθρονη
και Πρωτεύθυνη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία την
<b><i>«απόλυση»</i></b>
αυτού και της υπ' αυτού Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής Τσεχοσλοβακίας από το
δικαιοδοτικό ιεροκανονικό κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου προκειμένου να
υπαχθούν στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, το οποίο, όπως πάντοτε
τραγικώς συμβαίνει, εκρύπτετο όπισθεν της κατευθυνόμενης αντικανονικής αυτής
ενεργείας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Μεγίστης
ιστορικής και ιεροκανονικής σημασίας και αξίας είναι η απολύτως αρνητική απαντητική
επιστολή του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Μαξίμου Ε΄ (1946-1948), ο οποίος <b><i>«</i></b></span><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">expressis</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">verbis</span></i></b><b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">»</span></i></b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"> υπογράμμιζε στον Πράγας
Σαββάτιο, μεταξύ άλλων, τα κάτωθι: <b><i>«… κατάπληξιν, ως εικός, προυξένησεν ημίν το
αίτημα τούτο αυτής. Έδει γαρ ίνα η υμετέρα Ιερότης καλώς γινώσκη, ότι ουκ
έξεστι τοις Επισκόποις μεθίστασθαι κατ’ ιδίαν βούλησιν και προαίρεσιν από της
υφ’ ην τελούσιν έκαστος αυτών εκληρώθη επαρχίαν, επί συγχύσει μεν των δικαίων
και των ορίων των κατά τόπους αγίων του Θεού Εκκλησιών, καταλύσει δε και της
αρχήθεν εν τη διοικήσει της Εκκλησίας κατασταθείσης τάξεως.<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
υπαγωγή της Ορθόδοξου Αρχιεπισκοπής Τσεχοσλοβακίας υπό την της Αγιωτάτης Ρωσικής
Εκκλησίας δικαιοδοσίαν, δι’ ην η υμετέρα Ιερότης την ημών αιτείται άδειαν,
μηδοποστιούν εστι δυνατόν ίνα ευλογηθή και επιτραπή, καθ’ όσον, ει ο καθ’ ημάς
Αγιώτατος Οικουμενικός Θρόνος παρείχε την προς τούτο ευλογίαν, πρώτος αυτός
παρεβίαζεν αν και κατέλυε την κρατούσαν κανονικήν τάξιν, ης τέτακται φύλαξ και
επιτηρητής. Η Ορθόδοξος Αρχιεπισκοπή Τσεχοσλοβακίας, δι’ ιστορικούς τε και
κανονικούς λόγους αποτελούσα τμήμα του καθ’ ημάς κλίματος, πώς αποτελέσειε μέρος
τοπικής Εκκλησίας, ης η δικαιοδοσία ου δύναται επεκταθήναι πέρα των αρχήθεν
καθωρισμένων αυτή ορίων, ει μη διά παραβιάσεως θεμελιωδών κανόνων Αγίων
Οικουμενικών Συνόδων;<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Γνωρίζοντες
τοίνυν διά της παρούσης τη Υμετέρα Ιερότητι την επί τω αιτήματι αυτής
κατάπληξιν ημών, και επιδηλούντες ότι πάσα παρά γνώμην ημών ενέργεια αυτής
μέλλει ίνα συνεπάγηται την λήψιν των ενδεικνυομένων κανονικών μέτρων,
προτρεπόμεθα αυτήν, εξ αποφάσεως συνοδικής, όπως και εφεξής μη αμελή της κατά
την εις Επίσκοπον χειροτονίαν και εις Αρχιεπίσκοπον ανάδειξιν αυτής ανατεθείσης
αυτή από μέρους του καθ' ημάς Αγιωτάτου Οικουμενικού Θρόνου εντολής του
ποιμαίνειν το Ορθόδοξον αυτόθι πλήρωμα και αγρύπνως μεριμνάν περί της σωτηρίας
αυτού, συναρωγόν και συναντιλήπτορα έχουσα εν παντί τον Ουράνιον της Εκκλησίας
Κυβερνήτην, ου η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετ’ αυτής…».<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Επειδή
δε οι εθνοφυλετιστές ιμπεριαλιστές και μωροφιλόδοξοι υπονομευτές της
πανορθοδόξου ενότητος εν Μόσχα εκκλησιαστικοί ηγήτορες ομού μετά των πειθήνιων
άβουλων δορυφόρων τους εν οις και οι της Τσεχοσλοβακίας εκκλησιαστικοί ηγήτορες
τολμούν να επικρίνουν την Πρωτόθρονη και Πρωτεύθυνη αυτών Μητέρα Αγία Μεγάλη
του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία διότι εχορήγησε, ως μόνη αυτή κατέχει
τούτο το ύψιστο ιεροκανονικό εν Ορθοδόξοις προνόμιο, το αυτοκέφαλο
εκκλησιαστικό διοικητικό καθεστώς στην νεόφυτη κανονική Ορθόδοξη εν Ουκρανία
Εκκλησία, οφείλουν να ενθυμούνται, πριν από κάθε τοποθέτησή τους, ότι εν έτει
1951 οι τότε εκκλησιαστικοί εν Μόσχα ηγήτορες εχορήγησαν αντικανονικώς και
αυθαιρέτως, προκλητικώς και πραξικοπηματικώς, το ούτως ή άλλως απολύτως άκυρο,
ανυπόστατο και αβάσιμο «αυτοκέφαλο» στην μέχρι τότε Αυτόνομη Ορθόδοξη εν
Τσεχοσλοβακία Εκκλησία και μάλιστα ο Μόσχας προέβη στην αντικανονική και
αυθαίρετη αυτή ενέργεια ένεκα πολιτικών σκοπιμοτήτων ικανοποιώντας το σοβιετικό
αθεϊστικό καθεστώς προκειμένου να επιτευχθεί ο έλεγχος της τοπικής Ορθοδόξου εν
Τσεχοσλοβακία Εκκλησίας και να πληγεί το κύρος του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού
Πατριαρχείου, αλλά απέτυχε παταγωδώς διότι η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ
Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία εθεράπευσε φιλοστόργως το
κανονικώς και εκκλησιαστικώς πάλαι ποτέ ατόπημα, χορηγώντας εν έτει 1998, επί
της πατριαρχίας του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου Α΄, κατόπιν δε σχετικού
υποβληθέντος αιτήματος του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Δωροθέου εξ ονόματος του
Ορθοδόξου κλήρου και του λαού των χωρών Τσεχίας και Σλοβακίας, διά Πατριαρχικής
και Συνοδικής Πράξεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, το αυτοκέφαλο εκκλησιαστικό
διοικητικό καθεστώς. Περί πάντων των ως άνω και οι <b><i>«λίθοι κεκράξονται»,</i></b>
οπότε οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί ηγήτορες της θυγατρός Ορθοδόξου εν
Τσεχοσλοβακία Εκκλησίας οφείλουν εντίμως να διαθέτουν οξυτέρα εκκλησιαστική
ιστορική μνήμη και ο έχων νουν νοείν νοείτω…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 6pt 0cm 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;">Η
δε υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας χορήγηση του αυτοκέφαλου εκκλησιαστικού
διοικητικού καθεστώτος στην κανονική Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία, κατά τα
Θεοφάνεια της 6ης Ιανουαρίου 2019, όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις
χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος σε μία τοπική
Ορθόδοξη Εκκλησία, αποδεικνύει, επαληθεύει και επιβεβαιώνει, λόγοις και έργοις,
το άλλοτε συνοδικώς γραφέν και διακηρυχθέν πάσι τοις Ορθοδόξοις, ότι:<b><i> «ακλόνητον
την βάσιν της κανονικής τάξεως έχουσα και διαφυλάττουσα η Αγία του Χριστού
Εκκλησία εν τη της εκκλησιαστικής διοικήσεως οικονομία, οίδε και είωθεν εν τη
εμμελεί αυτής περί της απανταχού ιεράς ευταξίας και καταστάσεως φροντίδι ευθετίζειν
και διέπειν τα επί μέρους κατά τας ανάγκας και τους καιρούς, εναρμόνιον πάντοτε
στοχαζομένη αποφαίνειν πανταχού κατά την χρείαν των καιρών και των πραγμάτων
την ιεράν τάξιν ήπερ η εκκλησιαστσική κατάστασις καθωραΐζεται».<o:p></o:p></i></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ</span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">CAUSA MEMORIAE VERBUM VERITATIS : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΗΓΗΤΟΡΩΝ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ</a></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3377085873864585716.post-14767120340348749232024-01-13T00:00:00.000+02:002024-01-13T19:44:28.128+02:00URBI ET ORBI ERGA OMNES : Η ΥΠΟ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΘΕΟΣ ΔΩΡΕΑ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ - ΤΟΜΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΩΣ ΤΟΜΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<b><span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός
Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">URBI</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">
</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">ET</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">
</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">ORBI</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">
</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">ERGA</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">
</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">OMNES</span></i></b><b><i><span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></i></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η ΥΠΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ </span></span></b><br />
<b><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ <br />
ΕΝΘΕΟΣ ΔΩΡΕΑ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-size: 18pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ΤΟΜΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ <br />
ΩΣ ΤΟΜΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ <br />
ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σε
αποκαλυπτικούς καιρούς και χρόνους όταν το πατριαρχικό αξίωμα και κύρος
πλήττονται βάναυσα, όπως συμβαίνει εν τω προσώπω του αμετανοήτου εκκολαπτομένου
<i>«πάπα της Ορθοδοξίας»</i> Μόσχας Κυρίλλου
και ενίων άλλων πειθηνίων και άβουλων δορυφορίσκων αυτού, ένεκα είτε
μωροφιλόδοξων, μετέωρων, αβάσιμων και αθεμελίωτων θεωριών περί δήθεν <i>«τρίτης ρώμης»</i> είτε λόγω της επαισχύντου
εξαγοράς συνειδήσεων με τα ως άλλα <i>«τριάκοντα
αργύρια»</i> μοσχοβίτικα ρούβλια, αναδύεται εκ του βάθους της εκκλησιαστικής
ιστορίας ως κριτήριο ανοθεύτου και γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος για τους
Ορθοδόξους Πατριάρχες κάθε εποχής ανά τους αιώνες η θεοκίνητη φωνή του αοιδίμου
εν πατριαρχικοίς ιεράρχαις, Μητροπολίτου Σμύρνης Μητροφάνους, ο οποίος ως
συνοδικό μέλος της περι του εκκλησιαστικού ζητήματος Ιγνατίου – Μεγάλου Φωτίου
συγκληθείσης εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου (869 μ.Χ) συγκρίνοντας ή μάλλον
παρομοιάζοντας τους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού
Εκκλησίας Πατριάρχες προς τους ουρανίους φωστήρες (αστέρες) οριοθετεί την μεγάτιμη
και βαρύτιμη ευθύνη των πατριαρχικών κεφαλών των κατά τόπους Αγίων Ορθοδόξων
Εκκλησιών έναντι του Θεού, της Αγίας Του Εκκλησίας και του Χριστωνύμου
πληρώματος Αυτής, διακηρύττων θεοφράστως τα εξής : <b><i>«Ο Θεός έθετο εν τω στερεώματι
της Εκκλησίας, οίον τινάς μεγάλους φωστήρας, τας πατριαρχικάς κεφαλάς εις
φαύσιν πάσης της γης , ώστε άρχειν της ημέρας και της νυκτός και διαχωρίζειν
αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους».</i></b></span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><o:p></o:p></i></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχοντας σε απόλυτο βαθμό πλήρη συνείδηση
της πρωτευθύνου εν Ορθοδόξοις αποστολής και αρχιδιακονίας του για την ευταξία ,
ευστάθεια και ειρήνευση των κατά τόπους Αγίων Ορθοδόξων Εκκλησιών ως επόμενος
τοις θεοπνεύστοις και θεοκινήτοις ρήμασι του αοιδίμου Μητροπολίτου Σμύρνης
Μητροφάνους αλλά και κατά πιστοτάτη εκκλησιαστική και ιεροκανονική ιχνηλασία του
συνετού παραδείγματος των αοιδίμων προκατόχων αυτού ανά τους αιώνες
Οικουμενικών Πατριαρχών αναλαμβάνοντας επί των ώμων αυτού το <i>«ιερώτατο σταυρικό χρέος»</i> της Πρωτοκλήτου,
Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας έναντι των εαυτής ανά τους αιώνες
προσφιλεστάτων τέκνων, ήτοι των Ορθοδόξων Χριστιαών Ουκρανών, ακολούθησε την
οδό του φωτός και ουχί την οδό του σκότους με έργα φωτός και ουχί σκότους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;"> Απεδείχθη εν τοις πράγμασιν, έργοις και ουχί
λόγοις, ότι η αληθής, μία και μόνη, ανά τους αιώνες Μήτηρ των Ορθοδόξων
Ουκρανών Εκκλησία είναι η Μεγάλη Αγία του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία,
η οποία ως όντως φιλόστοργος Μήτηρ και ουχί ως άλλη ρωσική μοσχοβίτικη εκκλησιαστική
μητρυιά «έτεινε ευήκοον ους» προς την κραυγή ψυχικής αγωνίας και πόνου των
εαυτής πιστών Ορθοδόξων τέκνων στην ευλογημένη θυγατέρα εν Ουκρανία ποίμνη του
Χριστού και άνευ φόβου και πάθους αλλά εντός του φιλόστοργου κηδεμονικού
ιεροκανονικού εν Ορθοδόξοις απαραμειώτως και αδιαπραγματεύτως ισχύοντος
δικαιώματος και υψίστου προνομίου αυτής <i>«του
χορηγειν το αυτοκέφαλον και αυτόνομον καθεστώς</i>» στις ανά την οικουμένη
τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, προέβη στην <b><i>«εκ του μη όντος»</i></b> και <b><i>«</i></b></span><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">ex</span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></i></b><b><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">nihil</span></i></b><b><i><span style="font-size: 14pt;">» (εκ του μηδενός)</span></i></b><span style="font-size: 14pt;"> επί υγιών
εκκλησιολογικών και ιεροκανονικών βάσεων ανίδρυση της Μίας, Ενιαίας, Αδιαιρέτου
και Μόνης κανονικής Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας ως μίας εν
Χριστώ ποίμνης υπό ένα και μόνο κανονικό, θεοπρόβλητο και λαοπρόβλητο
Προκαθήμενο αυτής , τον νεοεκλεγέντα Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας
Επιφάνιο. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><b>Ο
Τόμος της εν Χριστώ Ιησού Αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας
αποτελεί Τόμο εν Χριστώ Αληθείας και Δικαιοσύνης, διότι πρωτίστως είναι Τόμος
ευλογητού έργου φωτός και όχι πράξη δυσεβούς ψεύδους και σκότους, θεοειδούς
αγάπης και όχι αφιλαδέλφου τυραννίας, ελευθερίας και όχι υποταγής , εν Χριστώ
σωτηρίας και όχι πνευματικής απωλείας, απαύγασμα αδιαλείπτου νοεράς και
εναγωνίου προσευχής και όχι αργυρώνητης με ρούβλια απάτης.</b></i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η
κραταιά μετά πάσης σοφίας και συνέσεως, μέτρου και πνευματικής διακρίσεως χείρ
του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου εν Ορθοδόξοις Οικουμενικού Πατριάρχου
Βαρθολομαίου απέκοψε εφάπαξ και διαπαντός τον μέχρι τούδε «άλυτο γόρδιο δεσμό»
των σχισματικων παρεκκλησιαστικών παραφυάδων και φατριών στο πολύπαθο και
πολυμαρτυρικό από πολλών ετών εκκλησιαστικό σώμα της Ορθοδόξου Ουκρανίας,
έχοντας ως γνώμονα το περί της εν Χριστώ πατριαρχικής και δη της Πρωτοθρόνου
και Πανορθδόξου μεγατίμου και βαρυτίμου ευθύνης και ευθυνοφόρου σταυρικής
αποστολής και αρχιδιακονίας του εκάστοτε Κωνσταντινουπόλεως, πάλαι ποτέ
ιστορικώς και ιεροκανονικώς στην εν έτει 869 μ.Χ συγκληθείσα Σύνοδο της
Κωνσταντινουπόλεως λεχθέν : «<b><i>Γινώσκετε πάντες ότι διά τούτο τας
πατριαρχικάς κεφαλάς εν τω κόσμω έθετο το Πνεύμα το Άγιον , ίνα τα εν τη
Εκκλησία του Θεού αναφυόμενα σκάνδαλα δι’ αυτών αφανίζονται».<o:p></o:p></i></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Εάν
λοιπόν η ύπαρξη σχισματικών παρεκκλησιαστικών παραφυάδων και φατριών ήταν μέχρι
τούδε σκάνδαλο ενώπιον Θεού και ανθρώπων, άλλο τόσο και έτι μεγαλύτερο σκάνδαλο
υπήρξε επί μακρά σειρά ετών το γεγονός ότι η θυγάτηρ εν Ρωσία Ορθοδοξη Εκκλησία
ένεκα εθνοφυλετικών, ιμπεριαλιστικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων και ανίερων
ανομολόγητων άνωθεν επιβληθέντων σχεδιασμών και τακτικισμών δεν επέλυε το
λεγόμενο εκκλησιαστικό ουκρανικό ζήτημα.Το Πρωτόκλητο και Πρωτεύθυνο
Οικουμενικό Πατριαρχείο <b><i>«ίνα μη το εκ Μόσχας κακόν μείζον γένηται»</i></b>
προέβη εν αυτεξουσίω ιεροκανονική αυθεντία και πρωτοθρόνω προνομιακή
δικαιωματική δυνάμει και εξουσία στην ριζική εφάπαξ καθαίρεση των
εκκλησιαστικών σκανδάλων, τα οποία ως προερχόμενα ή μάλλον αναφυόμενα και
τρεφόμενα λόγω της πολυσχισματικώς πολυδιηρημένης Ορθοδόξου εν Ουκρανία ποίμνης
, αναιρούσαν το της Αγίας Εκκλησίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού σωτηριώδες και
απολυτρωτικό έργο αυτής υπέρ του Χριστεπωνύμου πληρώματος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><b>Ουδόλως
λοιπόν αποτελεί εκκλησιαστικών η πνευματικών διαστάσεων σκάνδαλο ή αιτία
σκανδαλισμού και πειρασμικού λογισμού, όπως υποκριτικώς διακηρύττουν οι εν
Μόσχα ρασοφόροι ηγήτορες συν τοις πειθηνίοις οργάνοις και δορυφόροις αυτών
παντός βαθμού ρωσοϋπαγομένοις κληρικοίς εν Ουκρανία και ένιοι άλλοι αλλαχού
εξωνημένοι ρασοφόροι και δη μεγαλόσχημοι, το γεγονός ότι η Πρωτόκλητος και
Πρωτόθρονος εν Ορθοδόξοις Μήτηρ και των πολύπαθων Ορθόδοξων Ουκρανών Αγία
Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία επετέλεσε στο ακέραιο το
φιλόστοργο κηδεμονικό ιεροκανονικό σταυρικό χρέος αυτής διά της χορηγήσεως του
Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία «ίνα δοξάζηται το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Τρισαγίου Θεού»
εν εκκλησιαστική, κανονική, διοικητική και μυστηριακή ενότητι και αρμονική
ειρηνεύσει ευταξίας και ευστάθειας.</b></i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i>Τουναντίον
μέγιστο εκκλησιαστικό και πνευματικό πανορθοδόξου διαστάσεως σκάνδαλο θα ήταν
εάν το Πρωτόθρονο Οικουμενικό Πατριαρχείο εκώφευε στις από πολλών ετών υιϊκές
εκκλήσεις των εαυτού πιστών τέκνων, ήτοι των Ορθοδόξων Ουκρανών Χριστιανών, και
προκλητικώς αμελούσε, χάριν του κακώς λεγομένου και νοουμένου υπό τινων
κατευνασμού των εθνοφυλετιστών ιμπεριαλιστών εκκοσμικευμένων εν Μόσχα
εκκλησιαστικών ηγητόρων , να ενώσει τα διεστώτα , όπερ και οφειλετικώς και
αυτοθυσιαστικώς έπραξε.</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κατά
την κοσμοσωτήρια μεγαλέορτο ημέρα των Θεοφανείων ή της Θείας Επιφανείας του
Σωτηρίου έτους της χρηστότητος του Κυρίου 2019, η οποία κατεγράφη πλέον στις
λαμπρές σελίδες της αδεκάστου και απροσωπόληπτου εκκλησιαστικής ιστορίας ως
ημέρα σωτήριος , ως όντως κοσμοϊστορική ημέρα αληθείας, ελευθερίας, δικαιοσύνης
και αναστάσεως της θυγατρός Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας, υπό την ακοίμητη
κανδήλα του αειφώτου και αειζώου Φαναρίου ως «Θεοστήρικτου κεντρου» των
Πανορθοδόξων, υπεγράφη και παρεδόθη ο Τόμος της εν Ουκρανία ενιαίας και
αδιαιρέτου, μίας και μόνης, κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας από τον Πρωτόθρονο
και Πρωτεύθυνο εν Πατριάρχαις Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον θεία
εμπνεύσει εν Αγίω Πνεύματι νεοεκλεγέντα Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας
Επιφάνιο ως υψίστη και μεγίστη ιεροκανονική πράξη της Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου
και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος
Εκκλησίας, <b><i>« ίνα οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί ώσιν εν»</i></b>.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η
διά των πρωθιεραρχικών χειρών του Πρωτευθύνου εν Ορθοδόξοις Οικουμενικού
Πατριάρχου Βαρθολομαίου παράδοση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στον Προκαθήμενο
της Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας, Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας
Επιφάνιο ως υψίστη και μεγίστη προνομιακή ιεροκανονική εκκλησιαστική πράξη της
Πρωτοθρόνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας
προς την νεωτέρα θυγατέρα αυτής Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία ως άλλη θεία
επιφάνεια ή θεοφάνεια εν ημέρα μεγάλη της Θείας Επιφανείας «Φως Χριστού
επέλαμψε τοις πάσι», φως αληθείας, δικαιοσύνης και κυρίως ελευθερίας τόσο στον
πολυμαρτυρικό ευσεβή Ορθόδοξο Ουκρανικό λαό όσο και στους απανταχού Ορθοδόξους
και τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i>Απεδείχθη
ακραδάντως και περιτράνως ότι η Πρωτόκλητη, Πρωτόθρονη και Πρωτεύθυνη,
πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένη Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις
Εκκλησία δεν απειλείται και δεν απειλεί ουδένα, ούτε εκβιάζεται και δεν
εκβιάζει ουδένα, μήτε ανέχεται συκοφαντίες και ουδόλως συκοφαντεί ψευδομένη,
απορρίπτουσα τα βδελυρά ψεύδη, ωσαύτως ούτε εξαγοράζεται αλλά και δεν
εξαγοράζει συνειδήσεις Προκαθημένων ή απλών κληρικών παντός βαθμού και λαϊκών
με δολάρια ή ρούβλια. Έτι περισσότερο δεν θέτει σε διαπραγμάτευση ουδέ υπό
έγκριση οιουδήποτε πληθυσμιακώς υπερέχοντος, ήτοι εωσφορικώς αλαζονικού αριθμολάγνου ή αριθμοπλήκτου, τα
αδιαπραγμάτευτα , αδιαμφισβήτητα και απαραμειώτως απαράγραπτα αυτεξουσίω
δικαιώματι εκκλησιαστικά ιεροκανονικά προνόμια αυτής, τα οποία οι Οικουμενικές
Σύνοδοι και η αδέκαστη ιστορία ανέθεσαν στο Πρωτόθρονο Οικουμενικό Πατριαρχείο
ως το «θεοστήρικτον κέντρον» των ανά
την οικουμένη Ορθοδόξων, υπέρ της ευταξίας, ευστάθειας και ειρηνεύσεως των κατά
τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i>Ο
χορηγηθείς Τόμος της Αυτοκεφαλίας στην εκ των μητρικών σπλάχνων της Μεγάλης
Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως γεννηθείσα Ορθοδοξία εν Ουκρανία Εκκλησία ως
Τόμος αληθείας, δικαιοσύνης και ελευθερίας έναντι παντός εωσφορικώς κινουμένου
τυράννου χρήματος και κοσμικής εξουσίας, αποτελεί την πλέον ασφαλή και βεβαία,
ακλόνητη και άσειστη, ακατάλυτη και αμεταθέτως αστασίαστη ιεροκανονική βάση και
θεμελιώδη αρχή ότι όρια «ά έθεντο οι
Πατέρες ημών», ουδείς, απολύτως ουδείς, δύνανται να καθαιρέσει, καθώς
επίσης ότι στην Ορθόδοξη κατ’ Ανατολάς Εκκλησία του Χριστού δεν υπήρξε και
ουδέποτε θα υπάρξει ή θα γίνει ανεκτός ή αποδεκτός οιασδήποτε κακόγουστης
παραλλαγής και τερατώδους μεταμορφώσεως «ορθόδοξος
πάπας», εμφανής ή αφανής, ένεκα αργυρίων, κοσμικής δυνάμεως και εξουσίας,
καθώς και νοσηράς αριθμολάγνου ή αριθμοπλήκτου πληθυσμιακής υπεροχής.</i></b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φωνή
αληθείας, δικαιοσύνης και ελευθερίας από της Πρώτης των Ορθοδόξων ιερωτάτης
καθέδρας, ήτοι της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου, αυτοθυσιαστικώς και κενωτικώς
εσταυρωμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, του
ονόματος του νεοεκλεγέντοςσυγκλονίζει απόμπεράτων έως περάτων γης και τις
λοιπές κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και τους Προκαθημένους αυτών, οι οποίοι
οφείλουν, άνευ φόβου, πάθους, συστολής ή άλλων τινών σκοπιμοτήτων και
συμφερόντων, να λαλήσουν λόγο αληθείας, δικαιοσύνης και ελευθερίας
αναγνωρίζοντες την νέα, μία και μόνη, ενιαία, αδιαίρετη και κανονική αυτοκέφαλη
Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία δια της μνημονεύσεως εν τοις Ιεροίς των Ορθοδόξων
Διπτύχοις του ονόματος του νεοεκλεγέντος κανονικού Προκαθημένου αυτής,
Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφανίου, αλλά και αποστέλλοντες
αδελφικά συγχαρητήρια κανονικής αναγνωρίσεως γράμματα προς αυτόν,
αποδεικνύοντας ότι οι των Ορθοδόξων κατά τόπους Εκκλησιών Προκαθήμενοι
αληθεύουν εν αγάπη και αγαπούν εν αληθεία, είναι του δικαίου αμύντορες και της
δικαιοσύνης υπέρμαχοι, διακονούν αυτοθυσιαστικώς την εν Χριστώ ελευθερία,
αρνούνται πάσα μορφή και εκδοχή τυραννίας, φόβου, εκβιασμού, απειλής,
συναλλαγής, εξαγοράς συνειδήσεων, υποταγής και δουλείας όσο ολιγάριθμο κα αν
είναι το Χριστεπώνυμο πλήρωμά τους, όσο πτωχές χρήμασι και ενδεείς κοσμικής
εξουσίας και αν είναι οι αδούλωτες Ορθόδοξες Εκκλησίες τις οποίες μετά φόβου
Θεού πίστεως και αγάπης πρωθιεραρχικώς διακονούν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><span style="font-size: 14pt;">«Νυν καιρός
επέστη»</span></i><span style="font-size: 14pt;">
και αυτός κατά πάντα <i>«ευπρόσδεκτός εστι»</i>
να διακηρύξουν οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι ότι <i>«φως Χριστού επέλαμψε τοις πάσι»</i>, φως αληθείας, δικαιοσύνης και
ελευθερίας από τα αργύρια της εξαγοράς και της υποδουλώσεως , από τα τυραννικά δεσμά
της κοσμικής ισχύος και εξουσίας ενίων, από τα ψευδεπίγραφα και ψευδάδελφα
μεγαλόσχημα μειδιάματα της εωσφορικής υποκρισίας και των ψυχρών προσωπείων, τα
οποία κατέπεσαν παταγωδώς και εφάνη πανορθοδόξως και διορθοδόξως γυμνή η
αλήθεια αφού πλέον δεν μπορούν να καλύψουν ή μάλλον να αποκρύψουν τον
μωροφιλόδοξο, ανίερο κα άνομο εθνοφυλετισμό, τον εκκοσμικευμένης νοοτροπίας
ιμπεριαλισμό, τον καταδικαστέο και απορριπτέο παποκαισαρικό καιροσκοπισμό και
τυχοδιωκτισμό ενίων σε βάρος και προς βλάβη του παντίμου και καθηγιασμένου σώματος της
Αγίας Ορθοδοξίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i><b>Στο
σεπτό και ενίοτε αδίκως πανταχόθεν βαλλόμενο πρόσωπο του Πρωτοθρόνου εν
Ορθοδόξοις Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ο οποίος λευκανθείς στην
πρωθιεραρχική αρχιδιακονία του σταυρικού χρέους υπέρ της των πασών κατά τόπους Ορθοδόξων
Εκκλησιών ευταξίας, ευστάθειας και εν Χριστώ ειρηνεύσεως έσωσε την
πρωθιεραρχική τιμή και το κύρος του θεοτιμήτου πατριαρχικού αξιώματος πάντων
των Ορθοδόξων Προκαθημένων, διακηρύσσοντας διά της αμεταθέτου και αμετακινήτου
ουδέ κατ’ ελάχιστον αποφάσεως αυτού να χορηγήσει τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας στην
κανονική Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία ως Τόμου αληθείας, δικαιοσύνης και
ελευθερίας, ότι στο πάντιμο και άσπιλο σώμα της Αγίας Ορθοδοξίας οι
εθνοφυλετισμοί, οι εκκλησιαστικοί ιμπεριαλισμοί, το βατικάνειο παποκαισαρικό
φρόνημα, το αντιεκκλησιολογικό εκκοσμικευμένο πνεύμα, η ισχύς του χρήματος και
της κοσμικής-πολιτικής εξουσίας ουδεμία θέση έχουν, αλλά οριστικώς και
τελεσιδίκως, είναι καταδικαστέα και αποβλητέα καινοφανή και κενοφανή, βδελυρά
και δυσεβέστατα, νοσηρά και πολυμεταστατικά καρκινώματα, όλως αλλότρια και
επιβλαβή, αντιευαγγελικά, αντιεκκλησιολογικά, αντικανονικά και εν τέλει
αντορθόδοξα συμπτώματα μεγίστης και εσχάτου εωσφορικής πλάνης, πτώσεως και
καταπτώσεως των ασπαζομένων και διακονούντων αυτά. </b></i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η
υπό της Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός και του Ορθοδόξου
Ουκρανικού λαού Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία χορήγηση
του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην κατέχουσα πλέον την δεκάτη και πέμπτη θέση στα
Ιερά Δίπτυχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θυγατέρα Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία
αποδεικνύει και επαληθεύει το πατριαρχικώς και συνοδικώς κατά το πάλαι γραφέν,
ότι «<b><i>ακλόνητον
την βάσιν της κανονικής τάξεως έχουσα και διαφυλάττουσα η Αγία του Χριστού
Εκκλησία εν τη της εκκλησιαστικής διοικήσεως οικονομία, οίδε και είωθεν εν τη
εμμελεί αυτής περί της απανταχού ιεράς ευταξίας και καταστάσεως φροντίδι
ευθετίζειν και διέπειν τα επί μέρους κατά τας ανάγκας και τους καιρούς,
εναρμόνιον πάντοτε στοχαζομένη αποφαίνειν πανταχού κατά την χρείαν των καιρών
και των πραγμάτων την ιεράν τάξιν, ήπερ η εκκλησιαστική κατάστασις
καθωραϊζεται».<o:p></o:p></i></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Προς
δε την θυγατέρα Ορθόδοξη εν Ρωσία Εκκλησία και τους εν Μόσχα εκκλησιαστικούς
ηγήτορες αυτής μνείαν ποιούμεθα της ως εν κατακλείδι πνευματικής προτροπής και
νουθεσίας παραγράφου της βαρυσημάντου ιστορικής επιστολής, την οποία υπό
ημερομηνία 5 Αυγούστου 1919 απέστειλε άλλοτε, πλην όμως υπό κατά το <b><i>«αναλογικώς
συναμφότερον»</i></b> ιστορικές συνθήκες, ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Γεωργίας
Λεωνίδας προς την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας, όταν αυτή
διεμαρτύρετο για την κατόπιν ομοφώνου αποφάσεως κλήρου και λαού ανακήρυξη της
από τα εκκλησιαστικά δεσμά της Μόσχας Αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου εν Γεωργία
Εκκλησίας, όπως διασώζεται στην μεγίστης ιστορικής σημασίας και αξίας <i>« Έκθεση περί της Εκκλησίας της Γεωργίας»</i>
του λογιωτάτου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου, αναφέροντας : «<b><i>και
τέλος παρακαλεί και ο Αρχιεπίσκοπος Γεωργίας νυν, οπότε τα αρχαία παρήλθε και
γέγονε τα πάντα καινά, υπό το ανακαινισθέν εκκλησιαστικόν και πολιτικόν καθεστώς
ανακαινισθώσι και αυτοί εις τα προς αλλήλους αισθήματα ώστε και οι δύο ομόδοξοι
λαοί πιστοί εις τας εκκλησιαστικάς των παραδόσεις να δυνηθούν να ζήσουν εν
αμοιβαία ειρήνη εκτελών έκαστος τον προορισμόν αυτού προς κοινήν σωτηρίαν και
δόξαν Θεού». <o:p></o:p></i></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 14pt;">Εάν όμως παρ’
ελπίδα δεν επέλθει πνευματική ίαση των εν Μόσχα παντός βαθμού ρασοφόρων και των
ομοφρονούντων αυτοίς λαϊκών εκ του πολυμεταστατικού καρκινώματος του επάρατου
εθνοφυλετισμού και του βατικανείου κοσμικού παποκαισαρισμού, άμεση σύγκληση
Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου εν Φαναρίω υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου
εν Ορθοδόξοις Οικουμενικού Πατριαρχείου με την συμμετοχή και άλλων Ορθοδόξων
Προκαθημένων, εάν και εφόσον κριθεί αναγκαίον, για την απερίφραστη και άνευ της
αναγνωρίσεως ουδενός κανονικού ελαφρυντικού, εφάπαξ, οριστικώς και τελεσιδίκως,
καταδίκη της ήδη αυτοβούλως , αυτοπροαιρέτως και αυτομονομερώς, ιδία
υπαιτιότητι, </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">de</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">facto</span></b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></b><b><i><span style="font-size: 14pt;">«αυτοαποκεκομμένης» και
«αυτοσχισματιζομένης»</span></i></b><b><span style="font-size: 14pt;"> τοπικής
Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας και των υπαγομένων σε αυτή παντός βαθμού ρασοφόρων
και των ομοφρονούντων αυτοίς λαϊκών ως σχισματικών αντικανονικών
παρεκκλησιαστικών παραφυάδων και φατριών διά την αποτροπή μείζονος κακού στο
σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας, όπως ακριβώς συνέβη διά
της εν έτει 1872 συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης εν
Κωνσταντινουπόλει Συνόδου, η οποία κατεδίκασε ως αίρεση και καινοφανή
ετεροδιδασκαλία τον εθνοφυλετισμό και τους βουλγαροεξαρχικούς εθνοφυλετιστές ως
σχισματικούς, διότι ουδείς, ουδείς δικαιούται και δύναται -πόσο μάλλον
οι εθνοφυλετιστές και βατικανειοφρονούντες παποκαισαριστές εν Μόσχα ρασοφόροι-
να αναιρέσει ένεκα κοσμικής κρατικής δυνάμεως και μοσχοβίτικων ρουβλίων , όρια <i>« ά έθεντο οι Πατέρες ημών εν ταις Αγίαις
Οικουμενικαίς Συνόδοις»</i>
περί των πανορθοδόξως αναγνωριζομένων ιερωτάτων εκκλησιαστικών προνομίων της
Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου εν Ορθοδόξοις Μητρός Αγίας Μεγάλης του
Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας ως Προκαθεζομένης Εκκλησίας της Νέας
Ρώμης. «Τρίτη Ρώμη» ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει και φυσικά ουδέποτε θα
υπάρξει, διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τον εκάστοτε Κωνσταντινουπόλεως ως εν
τιμή, διακονία και ευθύνη «Πρώτο» και ουδεμία χρείαν έχει να αποδεχθεί έναν εξουσιαστή
κοσμικού φρονήματος τύραννο και δυνάστη Ρώσο Πάπα.<o:p></o:p></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><i><span style="font-size: 14pt;">Ο Μητροπολίτης
Ονούφριος, ο οποίος ένεκα του Μόσχας ηρνήθη την κλήση της Μητρός αυτού Μεγάλης
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας να συμβάλει στην εκκλησιαστική ενότητα του
Ουκρανικού λαού, ήτοι της ιδίας της πατρίδος αυτού, ουδόλως δικαιούται να
αυτοτιτλοφορείται αυθαιρέτως και αντικανονικώς ''ως Μητροπολίτης Κιέβου και
πάσης Ουκρανίας'', αλλά ως ''πρώην Κιέβου''. Η Αυτοκέφαλος Ορθόδοξη Εκκλησία
της Ουκρανίας έχει νέο κανονικό Προκαθήμενο, τον άρτι εκλεγέντα Μητροπολίτη
Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιο. Εάν μάλιστα ο πρώην Κιέβου Ονούφριος
συνεχίσει να ενεργεί αντικανονικώς και υπονομευτικώς κατά της μόνης κανονικής Αυτοκεφάλου
Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, τότε, ιδία υπαιτιότητι, τόσο αυτός ούτος,
όσο και οι λοιποί αντικανονικώς και υπονομευτικώς ενεργούντες και ομοφρονούντες
αυτώ παντός βαθμού ρασοφόροι έρχονται αναποφεύκτως αντιμέτωποι με την
καθαίρεση « ίνα μη το κακόν
μείζον γένηται», διότι η Αυτοκέφαλη και μόνη εφεξής και διαπαντός
κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ουδεμία χρείαν έχει να αποδεχθεί έναν
κατευθυνόμενο και ποδηγετούμενο ''Ουκρανό ρωσικής εμπνεύσεως Πάπα'' στους
κόλπους της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας αυτής.</span></i></b><b><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Νυν και εφεξής ο λόγος περί σχισματικής
παραφυάδος και φατρίας θα αφορά τους υπό τον Μόσχας ποδηγετουμένους παντός
βαθμού ρασοφόρους στο έδαφος της απολύτου κανονικής εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας
της μίας και μόνης, ενιαίας, αδιαιρέτου και κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της
Ουκρανίας υπό τον νέο κανονικό Προκαθήμενο αυτής, Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης
Ουκρανίας Επιφάνιο, επειδή πλέον δεν υφίσταται ιεροκανονικώς ''υπό τον Μόσχας
Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας'', ως δήθεν εκπροσωπούσα άπαντα εν συνόλω
τον Ορθόδοξο Ουκρανικό λαό, αλλά η υπό της Πρωτοκλήτου και
Πρωτοθρόνου Μητρός και του Ουκρανικού λαού Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ''Κανονικώ Τόμω'' ιδρυθείσα «ex nihil», μία
και μόνη Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία, κατέχουσα την δεκάτη και
πέμπτη θέση στα Δίπτυχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. <o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<b><i><span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Επιβεβαιούται μάλιστα περιτράνως η
αθηναγόρειος σοφή ρήση, κατά τι υπό του γράφοντος παρηλλαγμένη, ότι η «
Εκκλησία πορεύεται και πλήν Λακεδαιμονίων ή μάλλον και πλην εθνοφυλετιστών,
ιμπεριαλιστών, παποκαισαρικοφρονούντων Ρώσων ρασοφόρων ή ένεκα των ατίμων
ρουβλίων απανταχού εξωνημένων ρωσοπροσκυνημένων στα μωροφιλόδοξα κελεύσματα του
Μόσχας και της συν αυτώ χορείας».<o:p></o:p></span></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ένεκα
και περί πάντων των προειρημένων παραμένει λίαν και εξόχως επίκαιρη η πάλιν και
πολλάκις επικαλουμένη υφ' ημών, κατά πάντα εκκλησιολογικώς και κανονικώς
τεκμηριωμένη απόφανση του λογιωτάτου εν λογίοις και περισπουδάστου Φαναριώτου
Ιεράρχου, αοιδίμου <b><i>Μητροπολίτου Σάρδεων Μαξίμου</i></b>, ο οποίος διδάσκων, νουθετών,
παιδαγωγών και ενίοτε ραπίζων ηχηρώς τους αποπειραμένους <i>«μετά θρασύτητος και μωροφιλοδόξου φρονήματος και πνεύματος»</i> να
μεταθέσουν <i>«όρια α έθεντο οι πατέρες
ημών», γράφει <b>: «Υπάρχει μία καθεστωκυία
τάξις πραγμάτων, η οποία δεν ανέχεται φυλετικούς και εθνικούς ακροβολισμούς,
θεωρίας και αντιλήψεις και επιδιώξεις μη στηριζομένας επί του κριτηρίου των
θεμελιωδών εκκλησιολογικών αρχών περί οργανώσεως της Εκκλησίας, της ιστορίας,
του εκκλησιαστικού δικαίου, των κανόνων και της μακραίωνος εκκλησιαστικής
πράξεως και δεδοκιμασμένης εμπειρίας. Τάσεις και προσπάθειαι επεκτατισμού,
προτεκτοράτα εκκλησιαστικά, δημιουργία εκκλησιαστικών συνασπισμών και
παρατάξεων, αντιλήψεις ωθούσαι τας εκκλησίας εις αγώνας μεταβιβάσεως της
σκυτάλης των πρεσβείων τιμής, της πρωτοκαθεδρίας και της ηγεμονίας μεταξύ
εκκλησιών αδελφών και ίσων, επί των οποίων Ιστορία και Δίκαιον επέβαλον και
καθιέρωσαν σειράν και τάξιν τιμής και πρωτοπορείας, αλλά και συνδρομής και
συνεργασίας, περί την ιστορικήν πρώτην κατά Ανατολάς Ορθόδοξον Εκκλησίαν, την
Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, ως περί έδραν πρεσβυγενή και πρωτόθρονον,
μετουσιούσαν εν ταις προς τα έξω επαφαίς της Ορθοδοξίας το νόημα της ενότητος
αυτής, θεωρίαι, τέλος, ανοίκειοι προς το πνεύμα και την ευρυτέραν προοπτικήν
της Ορθοδοξίας περί αριθμητικής ή ποσοστικής υπεροχής και πρωτοπορείας εις τα
εκκλησιαστικά πράγματα κ.τ.λ., είναι καταστάσεις νόθοι διά την Ορθοδοξίαν και
ξέναι προς το βαθύτερον πνεύμα και την ουσίαν αυτής, επιβλαβείς δε και ολέθριοι
διά την επιβίωσιν και το μέλλον αυτής».</b></i><b><o:p></o:p></b></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ιδού λοιπόν τα πάντα <i>«καινά γέγονε»</i> υπέρ του μείζονος αγαθού,
ήτοι υπέρ της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας και ειρηνεύσεως του αδελφού Ορθοδόξου
Ουκρανικού λαού. Νυν δε εναπόκειται στον νέο Προκαθήμενο της Μίας, Ενιαίας, Αδιαιρέτου
Κανονικής Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας, Μητροπολίτη Κιέβου και
πάσης Ουκρανίας Επιφάνιο να σταθεί μετά της περί αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου
στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων και της βαρυτάτης πρωθιεραρχικής ευθύνης
αυτού, ώστε να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου
πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου,
οποίος <i>«εσταυρώθη»</i> υπέρ του Ορθοδόξου Ουκρανικού λαού, γενόμενος
κενωτικώς εξ αγάπης και αυτοθυσιαστικώς <i>«τα πάντα εν πάσι».</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Στην πανευφρόσυνη εκκλησιαστική ιστορική χαρά της κανονικώς ανακηρύξεως
του Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος της Ορθοδόξου εν Ουκρανία
Εκκλησίας υπό της φιλοστόργου αυτής Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας προσήκει να λεχθεί το διακηρυχθέν στο <i>«Συνοδικόν»</i>
της εν έτει 787 μ.Χ Εβδόμης Αγίας
Οικουμενικής εν Νικαία Συνόδου : <b><i>«… η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως
αποδέδεκται, το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάτο, ο Χριστός ως
εβράβευσεν..».<o:p></o:p></i></b></span></span></div>
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt;">Και ιδού ηκούσθη
εφάπαξ πανορθοδόξως, <i>«</i></span><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">urbi</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">et</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">orbi</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">erga</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 14pt;">omnes</span></i><i><span style="font-size: 14pt;">», </span></i><span style="font-size: 14pt;">η λυτρωτική και
σωστική αυθεντική φωνή της Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και φιλοστόργου Μητρός και
του Ορθοδόξου Ουκρανικού λαού Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας
ως φωνή εκ του υπερώου : <b><i>«Ευ θύγατερ αγαθή, Ορθόδοξη εν Ουκρανία
Εκκλησία, είσελθε εις την χαράν της χορείας των κανονικών θυγατέρων και αδελφών
κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μητρός σου Εκκλησίας»</i></b></span></span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 14pt; text-indent: 1cm;">, διότι<b><i> </i></b></span><i style="text-indent: 1cm;"><span style="font-size: 14pt;"> </span></i><span style="font-size: 14pt; text-indent: 1cm;">Η Εκκλησία είναι Ενότητα, η υπέρ πάσαν άλλην Ενότητα του
Θεανδρικού Σώματος στο οποίο εγκεντρίζονται οι πιστοί, καθώς η Εκκλησία<i> <b>«ενώσεώς
εστι και συμφωνίας και ομονοίας όνομα»</b>.</i></span></span><br />
<div style="margin: 6pt 0cm 0.0001pt; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></b></span></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></div>
<img border="0" data-blogger-escaped-data-original-height="112" data-blogger-escaped-data-original-width="469" height="76" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIszvFmZt4GKEvDJjQ1NAcAGAxnbIA0c_D7hIjESJd0WH14MpqvB-EtfL5uHC0qsVAn9TzQqk7bfyJ4dZ98ctnrfQQP0HouOTdRd0jDCQLP0oL-T6EuBFMcm2clpPxQr7FIxZT_krvvCib/s320/%25CE%259B%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CE%25B1.jpg" width="320" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif";"><a href="https://sidirasioannis-amvonfanariou.blogspot.com/">URBI ET ORBI ERGA
OMNES : Η ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΘΕΟΣ ΔΩΡΕΑ ΤΟΙΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ - ΤΟΜΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΩΣ ΤΟΜΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΝΟΜΙΚΟΣhttp://www.blogger.com/profile/18363675625001919193noreply@blogger.com