Σελίδες

Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΙΩΔΗ ΣΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟΥ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΙΩΔΗ ΣΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ  ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η υπό του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν Θεολογική Ανατομία της Συγχρόνου
Εκκλησιαστικής Ζωής
Αποτελεί μέγα τόλμημα και δυσχερέστατο πνευματικό άθλο η απόπειρα και μόνο να επιχειρήσει κάποιος, έστω και σε αδρές γραμμές, την θεολογική ανατομία της νοσηράς συγχρόνου εκκλησιαστικής ζωής χωρίς να πέσει στα βαρέα πνευματικά αμαρτήματα της εγωιστικής αλαζονείας, της αφιλαδέλφου κατακρίσεως, της φιλαύτου και μωράς αυτοδικαιώσεως και της αχαλίνωτης ματαιοδοξίας και κενοδοξίας.
Σε ένα κόσμο, ο οποίος ευρίσκεται σε απόλυτη και πλήρη σύγχυση, χωρίς προσανατολισμό και αυτοσυγκράτηση στα εγωιστικά «θέλω» του, είναι δυσχερές και επίπονο εγχείρημα να γίνεται λόγος περί Θεού επειδή στην σύγχρονη λεγομένη «μετανεωτερική και μεταμοντέρνα» εποχή ο Θεός είναι λίαν «ενοχλητικός» ακόμη και ως λεκτικό άκουσμα στα πλήθη του κόσμου και γι’ αυτό βολεύει και «συμφέρει» να είναι εξορισμένος από την ζωή των ανθρώπων.
Άλλο τόσο και ο θεολογικός λόγος της Εκκλησίας δεν γίνεται αποδεκτός επειδή θεωρείται και κρίνεται ως παρωχημένος, αναχρονιστικός, ηθικιστικός και ψευδεπίγραφος, επειδή – και όχι άδικα εν προκειμένω – δεν απαντά στα διαχρονικά υπαρξιακών διαστάσεων ερωτήματα του «εν ζάλη πνευματική και θυέλλη υπαρξιακή» συγχρόνου ταλανιζομένου και αυτοαναιρούμενου κόσμου στον οποίο για πολλούς ο «Θεός πέθανε», η ύλη θεοποιείται, η ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου καταρρακώνεται και η ελπίδα της ζωής μέσω της βεβαιότητος της πίστεως ότι «Θεός γεννάται…» και «θανάτω θάνατος» επατήθη, δυστυχώς, απορρίπτεται άκριτα, αβίαστα, αβασάνιστα και αφ’ υψηλού.

Κυριακή 18 Απριλίου 2021

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ: Ο ΛOΓΟΣ ΤΗΣ ΣΙΓHΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ

Ο ΛOγος της σιγHς
«Χαίρε σιγής δεομένων πίστις»
Στο πέλαγος των αγγελοφώνων ύμνων των «Χαιρετισμών» της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989) εξυμνεί και «Χαιρετίζει» την Υπεραγία Θεοτόκο επιλέγοντας έναν θεόπνευστο, λυρικό και γλαφυρό στίχο που δεν είναι άλλος από το «Χαίρε σιγής δεομένων πίστις» καθώς μέσα σε μια εμπνευσμένη ομιλία του αποθησαυρίζει την «φαναριώτικη θεομητορολογία» της μαρτυρικής και καθαγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού  Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας. Η συγκεκριμένη ομιλία εκφωνήθηκε από τον ίδιο την 14η  Απριλίου του 1967 στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου Κρήτης κατά την ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου και σήμερα εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής την αναδημοσιεύουμε, επειδή είναι περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρη, εάν αναλογισθεί κάποιος ότι παντού και δυστυχώς ακόμη και μέσα στην Εκκλησία κυριαρχούν λόγοι, λόγοι, λόγοι αερολογούντων αλλά λείπει τραγικά Λόγος Θεού και κυρίως η αληθής των δεομένων σιγή, αν και αυτή είναι πολλάκις εκκωφαντικότερη πολλών άλλων λόγων.
Το κείμενο της ομιλίας έχει ως εξής:

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΟΤΟΚΩΝΥΜΙΑ - ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΣΤΙΣ ΟΚΤΩ ΩΔΕΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΟΤΟΚΩΝΥΜΙΑ - ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ
ΣΤΙΣ ΟΚΤΩ ΩΔΕΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
·  Οι υμνογραφικού οικολογικού περιεχομένου λυρικές και γλαφυρές εκφράσεις και παρομοιώσεις στο αριστουργηματικό υμνολογικό κείμενο του Ακάθιστου Ύμνου για το πάντιμο και υπερευλογημένο πρόσωπο της υπερύμνητης Υπεραγίας Θεοτόκου.
·  Ερμηνευτικοί υπομνηματισμοί διά χειρός του αοιδίμου λογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου.

Α. ΠΡΟΛΕΛΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ.
Το υπό θεοφωτίστου νοός συλληφθέν και υπό θεοκινήτου χειρός γραφέν θεσπέσιο και αριστουργηματικό υμνολογικό κείμενο του Ακαθίστου Ύμνου, ως όντος παγκοσμίου εμβέλειας μνημειώδης υμνολογική θεομητορική γραφή και εμπερινούστατο υψηλής ποιότητος φιλολογικό και θεολογικό πανευφρόσυνο ποίημα και δείγμα του πανσθενουργού «Έλληνος Λόγου», αποτελείται από τον «Κανόνα», ο οποίος περιλαμβάνει τις 8 «Ωδές» (α, γ, δ, ε, στ, ζ, η, θ,), και από τους «Οίκους», οι οποίοι είναι 24 και ψάλλονται ανά 6 κατά τις τέσσερις «Στάσεις» των ισαρίθμων Ιερών Θεομητορικών Ακολουθιών των λεγομένων Χαιρετισμών κατά τη νηπτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και όλοι μαζί κατά την Ιδιαιτέρα Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου, είναι πεπληρωμένο, πεποικιλμένο και κατακεκοσμημένο με γλαφυρές, εύγλωττες, παραστατικές, ζωηρές και εκφραστικότατες εικόνες και παρομοιώσεις που με τον έντονο υμνολογικό λυρισμό του ύφους των ευστόχως επιλεγμένων λέξεων και περιφράσεων σε κάθε αράδα των θεσπέσιων τροπαρίων αποδίδεται με πληρότητα και ακρίβεια η Θεομητορική Θεολογική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας καθώς και τα επιμέρους σωτηριώδη γεγονότα της λεγομένης Ιεράς Ιστορίας, τα οποία έχουν στο επίκεντρό τους το θεοτίμητο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Τετάρτη 14 Απριλίου 2021

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ : Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΤΟΥ 1928 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (1967-1974)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Η στάση του Ιεράρχου στην εφαρμογή
της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928

 περί των Πατριαρχικών Εκκλησιαστικών Επαρχιών των λεγομένων Νέων Χωρών
 κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974)
Ο περισπούδαστος αοίδιμος Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος Ματθαιάκης (1954 – 1974), έπειτα Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας (1974 – 1992), υπήρξε ο αυστηρός και υποδειγματικός τηρητής της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928 περί των λεγομένων Νέων Χωρών. Ο ιεράρχης αυτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε πολλές περιπτώσεις αμφισβητήσεως των κανονικών εκκλησιαστικών δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Εκκλησία της Ελλάδος αναφορικά με τις πατριαρχικές επαρχίες των Νέων Χωρών ή άλλως της Βορείου Ελλάδος (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης και Νήσων του Αρχιπελάγους), εστάθη στο ύψος των περιστάσεων και εφάρμοσε το κανονικό δίκαιο και τους όρους της πατριαρχικής πράξεως του 1928.
Τούτο θα καταδείξουμε στο παρόν κείμενό μας, το οποίο βασίζεται στα αδιάψευστα γραπτά τεκμήρια που σώζονται και φυλάσσονται στο αρχείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και φέρουν την υπογραφή του μακαριστού και αλησμόνητου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2021

ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ
·        Ιστορικά κείμενα-μαρτυρίες του Στρατηγού Μακρυγιάννη για την δίδυμη εθνική κατάρα των Ελλήνων, την διχόνοια και την φιλαρχία.
Στην διαχρονική ιστορική περπατησιά του Γένους των Ρωμηών,  ο ιστορικός μελετητής και ερευνητής δύναται ακόπως να διαπιστώνει τις πολλές  και μεγάλες αρετές, οι οποίες περικοσμούν τους Έλληνες, αλλά και τα δύο μεγάλα και φρικτά πάθη, τις προσφυώς και ευγλώττως χαρακτηρισθείσες ως εθνικές κατάρες της ελληνικής φυλής, ήτοι της εμπαθεστάτης διχόνοιας και της ακορέστως απλήστου  φιλαρχίας.
Το φιλελεύθερο και αδούλωτο φρόνημα των Ελλήνων εγέννησε τον ασύγκριτο σε παγκόσμιο επίπεδο αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας για την αποτίναξη του δισβάστακτου    και φρικτού οθωμανικού τυραννικού ζυγού, αλλά και σε πλείστες όσες περιπτώσεις οι εθνικές κατάρες του Γένους, η καταστροφική διχόνοια και το ανικανοποίητο πάθος της  φιλαρχίας, οδήγησαν  τους επαναστατημένους Έλληνες και την δόλια πατρίδα σε εμφύλιο σπαραγμό και σχεδόν σε ολοσχερή αφανισμό.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ
·      Ιστορικά κείμενα-μαρτυρίες του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και του Αδαμαντίου Κοραή  για την δίδυμη εθνική κατάρα των Ελλήνων, την διχόνοια και την φιλαρχία.
Στην διαχρονική ιστορική περπατησιά του Γένους των Ρωμηών,  ο ιστορικός μελετητής και ερευνητής δύναται ακόπως να διαπιστώνει τις πολλές  και μεγάλες αρετές, οι οποίες περικοσμούν τους Έλληνες, αλλά και τα δύο μεγάλα και φρικτά πάθη, τις προσφυώς και ευγλώττως χαρακτηρισθείσες ως εθνικές κατάρες της ελληνικής φυλής, ήτοι της εμπαθεστάτης διχόνοιας και της ακορέστως απλήστου  φιλαρχίας.
Το φιλελεύθερο και αδούλωτο φρόνημα των Ελλήνων εγέννησε τον ασύγκριτο σε παγκόσμιο επίπεδο αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας για την αποτίναξη του δισβάστακτου    και φρικτού οθωμανικού τυραννικού ζυγού, αλλά και σε πλείστες όσες περιπτώσεις οι εθνικές κατάρες του Γένους, η καταστροφική διχόνοια και το ανικανοποίητο πάθος της  φιλαρχίας, οδήγησαν  τους επαναστατημένους Έλληνες και την δόλια πατρίδα σε εμφύλιο σπαραγμό και σχεδόν σε ολοσχερή αφανισμό.