ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Το διδασκαλικΟ αξΙωμα κατΑ τον ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Αγιο ΙωΑννη τον ΧρυσΟστομο

Κατά τον «Χρυσούν την γλώτταν χρυσούν και την καρδίαν», Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, το αξίωμα του διδασκάλου,  «είναι μέγα και θαυμαστόν». Ο διδάσκαλος «είναι άρχων πνευματικός» και η  θέση του είναι περίβλεπτη και ιδιαίτερα ευαίσθητη, «γι΄ αυτό ακόμη και αν ελάχιστα παρεκτραπεί, τα μικρά  σφάλματά του φαίνονται στους άλλους μεγάλα».Ιδιαίτερα ο διδάσκαλος που διδάσκει πνευματικές αλήθειες είναι περισσότερο αγαπητός από τον φυσικό μας πατέρα. Αν ο κατά σάρκα πατέρας χαρίζει στα παιδιά του  «το ζην», οι άξιοι διδάσκαλοι, μας μεταγγίζουν και προσφέρουν  στους μαθητές τους «το πνευματικώς και καλώς ζην», δηλαδή την ενάρετη ζωή.

Το διδασκαλικό αξίωμα δεν είναι εξουσία, ούτε κοσμική τιμή, αλλά βαρύτατη ευθύνη, καθώς είναι «διαφορετικό να σφάλλει ο μαθητής και διαφορετικό να σφάλλει ο δάσκαλος», ο οποίος δεν μπορεί ούτε την απειρία να επικαλεσθεί, ούτε να προφασισθεί άγνοια, ούτε να προβάλει ως δικαιολογία την ανάγκη και την βία… Γι΄ αυτό ανέβηκε στον διδασκαλικό θρόνο, για να σαλπίζει στους άλλους την αλήθεια και την γνώση…».

«ΙΔΟΥ ΓΕΓΟΝΕ ΚΑΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ» : ΧΡΙΣΤΟΦΑΝΕΙΑ - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΙΔΟΥ ΓΕΓΟΝΕ ΚΑΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»

ΧΡΙΣΤΟΦΑΝΕΙΑ - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

·  Η περί της Θείας Ενανθρωπήσεως και εν ρείθροις Ιορδάνου Βαπτίσεως του Ενσαρκωθέντος Θεανθρώπου Ιησού Χριστού θεολογική ομιλία του Αγίου Πρόκλου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού ως «απαύγασμα της δόξης του Θεού Πατρός» σαρκούται και η Θεία Ενανθρώπηση επιφέρει οντολογικών (υπαρξιακών) διαστάσεων σωτηριολογικές και απολυτρωτικές συνέπειες για το κτιστό, χοϊκό και φθαρτό γένος των ανθρώπων, επειδή ακριβώς στο ένα και αδιαίρετο Θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού άπασα η προσληφθείσα ανθρώπινη φύση εσώθη εφάπαξ και εν ταυτώ σύμπαν το γένος των κτιστών βροτών.

Συνεπακόλουθα, ο,τιδήποτε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός κατεδέχθη με μόνο κριτήριο την άπειρη αγάπη και την εξ αυτής πηγάζουσα ελευθέρα βούλησή του να σώσει τον πεπτωκότα άνθρωπο, συνεπιφέρει σε απολύτως καθολική διάσταση για το σύνολο της ανθρωπότητος την σωτηριώδη απολύτρωση, μεταμορφωτική ανακαίνιση και αναγέννηση ενός εκάστου ανθρωπίνου προσώπου ως τελείας ψυχοσωματικής ενότητος, όπως ακριβώς συνετελέσθη και κατά την τέλεση του εν ρείθροις Ιορδάνου ποταμού βαπτίσματος του Σωτήρος Ιησού Χριστού διά του οποίου απαξάπασα η έλλογη και άλογη κτιστή δημιουργία καθαγιάζεται και μεταμορφωτικώς ανακαινίζεται ουχί ως ιστορικώς και τυπολατρικώς θεμελιωμένη επαναλαμβανόμενη συνήθεια, αλλά ως όντως μυστήριο καινής εν Χριστώ ζωής και καθαγιαστικής αναγεννήσεως.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΝΥΣΣΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑΣ

Βάσει των ομολόγων έργων του Αρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Θεοφυλάκτου
και του  Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Ι. Αρχιεπισκόπου Βουλγαρίας Θεοφυλάκτου «Περί του Βαπτίσματος του Κυρίου υπό του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου».

Ο μεγάλος και θεόπνευστος ερμηνευτής των τεσσάρων Ιερών Ευαγγελίων (κατά Ματθαίον, Μάρκον, Λουκάν και Ιωάννην) Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας Θεοφύλακτος ερμηνεύοντας και υπομνηματίζοντας τα σχετικά Ευαγγελικά αποσπάσματα του κατά Μάρκον και του κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, τα οποία αναφέρονται στην Βάπτιση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, θεολογεί και αποκαλύπτει τα κρύφια του σχεδίου της Θείας οικονομίας διά του μυστηρίου του βαπτίσματος που καθιερώνει ο όντως Σωτήρας και λυτρωτής Ιησούς Χριστός.

Ο Αρχιεπίσκοπος Θεοφύλακτος ερμηνεύοντας αρχικώς τα χωρία που αναφέρονται στην βάπτιση του Κυρίου από τον Ευαγγελιστή Μάρκο γράφει:

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ή ΕΠΙΦAΝΕΙΑ ή ΦΩΤΑ : ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ή ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ή ΦΩΤΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

Η κορύφωση του εορτολογικού κύκλου του Αγίου Δωδεκαημέρου, όπως επεκράτησε στην θεολογία μας να λέγεται η περίοδος των δώδεκα ημερών κατά τις οποίες εορτάζουμε την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού, την κατά σάρκα Περιτομή Του και την Βάπτισή Του, είναι τα Άγια Θεοφάνεια ή Επιφάνεια ή Φώτα.

Από τα όσα καταγράφονται στα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την συγκεκριμένη ημέρα και τον ακριβή μήνα της  γεννήσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Επίσης δεν φαίνεται, με βάση την ευαγγελική μαρτυρία, η γέννηση του Ιησού Χριστού να έγινε κατά την χειμερινή περίοδο. Στα μέσα του δευτέρου αιώνος ορισμένες παραφυάδες της αιρέσεως του γνωστικισμού άρχισαν να εορτάζουν τα Χριστούγεννα μαζί με την βάπτιση του Ιησού Χριστού, στις 6 Ιανουαρίου που ήταν η παλαιά ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου.

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΩΣ ΨΥΧΟΑΝΑΤΟΜΟΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΠΤΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΕγας ΒασΙλειος ως ψυχοανατΟμος των πνευματικΩν μεταπτΩσεων των ανθρΩπων Εναντι του ΘεοΥ και των δοκιμασιΩν του βΙου

·    Η υπό του Μεγάλου Βασιλείου θεολογική και πνευματική ερμηνεία της ολιγοπιστίας ή απιστίας των ανθρώπων σε καταστάσεις δεινών δοκιμασιών.

·       Η παιδαγωγική νουθετήρια διδασκαλία του θεόφρονος Καππαδόκου Πατρός για την μεταμόρφωση των χοϊκών και προσηλωμένων στην φθαρτή ύλη ανθρώπων προς το θεοειδέστερον μέσω της φιλαδέλφου εμπράκτου αγάπης προς τους πάσχοντες συνανθρώπους.

Μέσα στον πολυψηφιδωτό συγγραφικό πλούτο του ουρανοφάντορος και υψηλόφρονος Πατρός Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου συγκαταριθμούνται και οι λεγόμενες περιστασιακές ομιλίες του, στις οποίες λαμβάνοντας αφορμή από κάποιο συγκλονιστικό τοπικό συμβάν ή ευρείας διαστάσεως γεγονός διατυπώνει με αριστοτεχνικό τρόπο την θεολογική διδασκαλία του, η οποία δορυφορείται πέριξ δύο βασικών πόλων, που δεν είναι άλλοι από τον Θεό και τον άνθρωπο, και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ως Χριστοκεντρική και ανθρωποκεντρική.

ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΠΛΗΣΤΩΝ ΥΛΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΠΛΗΣΤΩΝ ΥΛΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ 

Η ομιλία αυτή του Μεγάλου Βασιλείου πιθανότατα εκφωνήθηκε μετά το έτος 368 μ.Χ., αλλά παραμένει η διαχρονική πνευματική αξία της και ιδιαίτερα στις υφιστάμενες χαλεπές περιστάσεις που βιώνει ο λαός μας από τους πάσης  φύσεως τοκογλύφους δανειστές μας. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη ομιλία έχει ιδιαίτερα παιδαγωγικό περιεχόμενο για όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι θεοποιούν την ύλη έχοντας αντικαταστήσει τον «Χριστό Θεό» με τον «Χρυσό Θεό».