Σελίδες

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ : ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ - ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ
ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
·    Το φλέγον και ακανθώδες ζήτημα της ιδρύσεως «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Δωδεκανήσου» κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.
·      Ιστορικά-Εκκλησιαστικά έγγραφα εκ του προσωπικού αρχείου του Αποκρισαρίου (Αντιπροσώπου) του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρά τη Εκκλησία της Ελλάδος, αοιδίμου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου.
Ακατάλυτος και ακατάργητος μέσα στον κτιστό χωροχρόνο παραμένει ο ζωογόνος ομφάλιος λώρος, ο οποίος συνδέει τους Ορθοδόξους Δωδεκανησίους μετά της φιλοστόργου και κοινής τροφού του Ρωμαίηκου Γένους πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όπως αψευδώς έχει καταγραφεί στις σελίδες της απροσωπολήπτου και αδεκάστου παλαιάς και νεωτέρας εκκλησιαστικής ιστορίας του Οικουμενικού Θρόνου.
Ουδείς πολιτικός ή εκκλησιαστικός παράγοντας ηδυνήθη και καταλύσει τους όντως ακαταλύτους ιστορικούς κανονικούς και πνευματικούς εκκλησιαστικούς ιερούς δεσμούς των Ελλήνων Ορθοδόξων Δωδεκανησίων μετά του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο υπήρξε και παραμένει αστασιάστως και αμεταθέτως σκέπη και κραταίωμα των εκκλησιαστικών αυτών πατριαρχικών επαρχιών.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1941-1944)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΙΣ   ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ  ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ  (1941-1944)
·      Η μνημειώδης επιστολή διαμαρτυρίας του Αθηνών Δαμασκηνού Παπανδρέου προς τον πληρεξούσιο του Ράιχ στην Ελλάδα, Γερμανό Πρεσβευτή Γκύντερ Άλντενμπουρκ για την ανθελληνική δράση των Βουλγάρων στις Πατριαρχικές Επαρχίες της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης.
Όταν το βλέμμα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά το έτος 1941 εστράφη προς την Ελλάδα, η οποία κατήσχυνε τον ιταλικό μεγαλοϊδεατισμό και επεκτατισμό, οι συνήθεις «προθυμότατοι» Βούλγαροι  υπήρξαν οι πλέον επιτήδειοι σύμμαχοι των Γερμανών προκειμένου να επωφεληθούν και να πραγματοποιήσουν το παλαιό και ανεκπλήρωτο, πολυπόθητο και περιπόθητο όραμά τους για την ίδρυση της μεγάλης και κραταιάς Βουλγαρίας, στην οποία θα συμπεριελαμβάνοντο τα εδάφη της Δυτικής Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας.
Η πτώση λοιπόν της γραμμής άμυνας της Ελλάδος στα οχυρά Μεταξά και η διά του βουλγαρικού εδάφους είσοδος των γερμανικών στρατευμάτων στη Θράκη απετέλεσε για τους αδηφάγους Βουλγάρους την απαρχή της εκπληρώσεως των επεκτατικών σχεδίων τους σε βάρος της Ελλάδος, επειδή οι Γερμανοί προκειμένου να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους προς βορράν και γνωρίζοντες τους εκ του παρελθόντος μύχιους πόθους των Βουλγάρων, παρέδωσαν τα εδάφη της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης στη στυγνή βουλγαρική κατοχή.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ : ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΘΡΑΚΩΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ (1941-1944)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΕΝΕΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Εγγραφες ΚαταγγελΙες και ΔιαμαρτυρΙες
 της εν ΑθΗναις ΕπιτροπΗς ΜακεδΟνων και ΘρακΩν περΙ των ΒουλγαροκρατοΥμενων πατριαρχικων ΕλληνικΩν ΕπαρχιΩν
 κατΑ τον Β΄ ΠαγκΟσμιο ΠΟλεμο (1941-1944)
Όταν κατά τον Απρίλιο του 1941 κατέρρευσε το μέτωπο και οι σιδηρόφρακτες ορδές των Γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων εισήλθαν στην ελληνική γη, εγένετο η απαρχή για τα νέα δεινά στις ελληνικές πατριαρχικές επαρχίες της Δυτικής Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας επειδή κατόπιν της αποφάσεως του Γ΄ Ράϊχ οι Βούλγαροι σύμμαχοι αυτών εγκατεστάθησαν στις ως άνω ειρημένες πολυμαρτυρικές περιοχές, όπου ως στυγνοί κατακτητές έθεσεν σε εφαρμογή ή μάλλον σε συνέχεια από την περίοδο 1912-1918 το ανίερο εθνικιστικό και αλυτρωτικό επεκτατικό σχέδιό τους για τον αφελληνισμό και εκβουλγαρισμό παντός του ελληνορθοδόξου πληθυσμού των επαρχιών αυτών της ακριτικής ελληνικής γης.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1940-1944)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός -Νομικός κ. Ιωάννης  Ελ. Σιδηράς
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1940-1944)
Με την κατάρρευση του μετώπου, επακολούθησε η ξενική κατοχή και η αντίσταση συνάμα του περήφανου λαού μας. Τότε ακούστηκε και το άλλο όχι, το οποίο διεκήρυξε επισήμως ο Κομοτηναίος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος Φιλιππίδης(1938-1941), ο από Τραπεζούντος, ο οποίος ευθαρσώς αρνήθηκε να συμμετάσχει στην συμβολική παράδοση της πόλεως των Αθηνών και εδήλωσε με παρρησία ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν παραδίδει την πρωτεύουσα της πατρίδας του εις ουδένα ξένον. Ο αρχηγός της Εκκλησίας ένα καθήκον έχει: να φροντίσει διά την απελευθέρωσιν αυτής».
Όταν επίσης εζητήθη από τον ίδιο να ορκίσει την πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και πάλι αρνήθηκε, λέγοντας ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν δύναται να ορκίσει κυβέρνηση σχηματιζόμενη υπό την διοίκηση του εχθρού της πατρίδος».

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

«EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES»: Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΩΣ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
«EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES»
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΩΣ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
 ΚΑΙ Τα περΙ ΙδρΥσεως ΜΙΑς και ΑδιαιρΕτου
 ΑυτοκεφΑλου ΟρθοδΟξου εν ΟυκρανΙα ΕκκλησΙας
·     Η υπό του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου απόδοση του αυτοκεφάλου ως μόνη σωστική προϋπόθεση για την ενότητα της εν Ουκρανία Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ως πολυδαίδαλος λαβύρινθος λογίζεται το λεγόμενο εκκλησιαστικό Ουκρανικό ζήτημα, το οποίο κατέστη εσχάτως ένας απολύτως άλυτος «Γόρδιος Δεσμός»  με όντως σοβαρές πανορθόδοξες εκκλησιαστικές συνέπειες. Όταν όμως ο «Γόρδιος Δεσμός» παραμένει ένα ακανθώδες άλυτο ζήτημα,  τότε κόπτεται οριστικώς, αμετακλήτως και τελεσιδίκως.
Το Πρωτόθρονο και Πρωτεύθυνο Οικουμενικό Πατριαρχείο φέροντας το προαιώνιο και τω όντι σταυρικό προνόμιο για την θεόσδοτη ενότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και εν ταυτώ για την άρση των πάσης φύσεως σχισμάτων και διαιρέσεων στο ένα και αδιαίρετο σώμα της Αγίας Ορθοδοξίας, καλείται ως ο μόνος εγγυητής της πανορθοδόξου ενότητος να κόψει τούτο τον Γόρδιο Δεσμό της πολυδιηρημένης εν Ουκρανία Ορθοδόξου Εκκλησίας αποκαθιστώντας εγκύρως και αυθεντικώς την ενότητα εντός του μαρτυρικού σώματος αυτής μέσω της παραχωρήσεως του αυτοκεφάλου διοικητικού καθεστώτος για να συντελείται ορθοδόξως και εκκλησιαστικώς κανονικά το έργο της εν Χριστώ σωτηρίας των Ορθοδόξων αδελφών Ουκρανών.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ : Ο TΥΦΟΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΣΚΕΠΑΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ

Ο TΥΦΟΣ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΛΑΒΙΚΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΣΚΕΠΑΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
  (19ος - 20ος Αιώνας έως και Σήμερον)
· Η ανά τους αιώνες υπαγωγή του Θεοτοκοσκέπαστου Αγίου Όρους στην απολύτως κυριαρχική εκκλησιαστική κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου διασφαλίζει την Πανορθόδοξη Ενότητα και νεκρώνει κάθε τάση εθνοφυλετισμού (εθνικισμού).
·   Η μοναστική και ασκητική συνύπαρξη Αγιορειτών Πατέρων διαφορετικής εθνοφυλετικής καταγωγής στην Αθωνική Πολιτεία υπό το Ωμοφόριο του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχου ως του αποκλειστικώς και κυριαρχικώς μόνου Δεσπότου και της  Υψίστης εκκλησιαστικής Κεφαλής « στο Περιβόλι της Παναγίας» αποτελεί την βιωματικώς  και εμπράκτως κατάλυση του εθνοφυλετισμού.
Η Πρωτόθρονος κα Πρωτεύθυνος στη χορεία των ορθοδόξων κατά τόπους Εκκλησιών, Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία αίρει αδιαλείπτως επί των ώμων αυτής τον Σταυρό της Πρωτοδιακονίας για την θεοειδή ενότητα των πανορθοδόξων και ως ακατάβλητος αμύντορας αποκρούει τα βέλη των ερίδων, διχοστασιών και σχισμάτων που γεννά ο εθνοφυλετισμός (εθνικισμός) όταν στο πάντιμο και Άγιο σώμα της Ορθοδοξίας εμφιλοχωρεί το αντιευαγγελικό, αντιεκκλησιολογικό και αντισωτηριολογικό κριτήριο της διακρίσεως και του διαχωρισμού των μελών του χριστεπωνύμου πληρώματος που δεν είναι άλλο από την εθνοφυλετική καταγωγή.
Ο Ευαγγελικός Λόγος της Του Χριστού μόνης Αληθείας δεν «ομοιογενοποιεί αλλά ενοποιεί» τα μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Του Χριστού Εκκλησίας στην οποία «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ˙ Πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28-29).

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

Η ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Η ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ
·  Οι εθνοφυλετικές-αντικανονικές και αντεκκλησιολογικές βάσεις του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου (1833-1850) και οι μέχρι σήμερα συνέπειες στα εκκλησιαστικά πράγματα.
·     Η Ελλαδική Εκκλησία με το εκκλησιαστικό πραξικόπημά της εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου έδωσε το κακό παράδειγμα στους Βαλκάνιους ν’ αποκοπούν από το Φανάρι.
Η κακοδαιμονία, δυστυχώς, των εκκλησιαστικών σχέσεων ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ελλαδική Εκκλησία έχει την απαρχή της στην πραξικοπηματική, αντικανονική και με κριτήρια εθνοφυλετικά (εθνικιστικά) αυτοανακήρυξη του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου.
Ο πρώτος θεωρητικός εμπνευστής της αντικανονικής αποκοπής και βιαίας συγκρούσεως των αρχιερέων της Παλαιάς Ελλάδος με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο θιασώτης του διαφωτισμού, του ουμανισμού και του εθνοκεντρισμού, ο Αδαμάντιος Κοραής. Ο ίδιος είχε ως βάση της σκέψεώς του περί τα εκκλησιαστικά τον ακραίο και ξένο προς το πνεύμα και την υπερεθνική-οικουμενική υπόσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εθνοφυλετισμό και γι’ αυτό πίστευε και διεκήρυττε ότι η ίδρυση ανεξάρτητου εθνικού κράτους πρέπει να συνοδεύεται με την ίδρυση και «Εθνικής Εκκλησίας». Τα κριτήρια του Κοραή ήταν εθνοφυλετικά ή εθνοτικά και σε καμμία απολύτως περίπτωση κανονικά και κυρίως εκκλησιολογικά. Αυτές οι απόψεις του περί τα εκκλησιαστικά πράγματα είναι οι βάσεις του γνωστού στους κύκλους των εκκλησιαστικών ιστορικών δόγματος του λεγόμενου «Εκκλησιαστικού Κοραϊσμού».