Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΩΠΕΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
 ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΩΠΕΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

·   Ο μέχρις εσχάτων πολυμέτωπος διπλωματικός αγώνας του Εθνοϊερομάρτυρος Σμύρνης Χρυσοστόμου υπέρ της Σωτηρίας των λαών της Χριστιανικής Ιωνικής Γης.

·    Οι επιστολές του θρησκευτικού Ηγήτορος του Μικρασιατικού Ελληνισμού προς τους Πρωθυπουργούς της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας Lloyd George και Aristide Briand εν όψει της κρισίμου εν Λονδίνω Συνδιασκέψεως των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων για την ανατροπή της Συνθήκης των Σεβρών και την επιστροφή της Ιωνικής Γης στους Τούρκους.

Όταν στην διηρημένη Ελλάδα ο «Εθνικός διχασμός» είχε τυφλώσει την καθεστηκυία πολιτική τάξη και είχε οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό στον απόλυτο πολιτικό και κομματικό παροξυσμό, ο μόνος κραταιός, οξυδερκής και διορατικός νους, ο οποίος παρέμενε ως «ακοίμητος ιερός φύλαξ» στις επάλξεις του αγώνος για την σωτηρία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, ήταν ο εθνάρχης της Ελληνορθοδόξου Ιωνικής Γης Εθνοϊερομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος, ο οποίος διαβλέποντας την δόλια πολιτική και διπλωματική τακτική των λεγομένων και φυσικά μόνο κατ' όνομα ευρωπαίων συμμάχων της Ελλάδος, ήτοι των Μεγάλων Δυνάμεων, αρχικώς της Γαλλίας και της Ιταλίας, αλλά εν συνεχεία και της Μεγάλης Βρετανίας, οι οποίες κατά τις αρχές του έτους 1921 απεφάσισαν να μεταβάλουν τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών υπέρ της αναδυόμενης Κεμαλικής Τουρκίας και σε βάρος της διχασμένης, μετέωρης και  πολλαπλώς ανήμπορης Ελλάδος, ανθέστη και απεφάσισε να απευθυνθεί δι’ επιστολών κραυγής αγωνίας προς τις «πολιτικές αλώπεκες» της Ευρώπης, αν και εγνώριζε το μάταιον του εγχειρήματος.

Είναι γεγονός ότι η ανατολή του έτους 1921 προμήνυε δυσμενέστατες εξελίξεις σε βάρος της Ελλάδος και κυρίως του Μικρασιατικού Ελληνισμού λόγω της ωμής και άνευ συναισθηματισμών κυνικής μεταστροφής των μέχρι τότε δήθεν ευρωπαίων συμμάχων της Ελλάδος, ήτοι της Γαλλίας και της Ιταλίας υπέρ του σταδιακά εδραιουμένου Κεμάλ Μουσταφά Πασά προκειμένου να διασφαλίσουν τις σφαίρες επιρροής τους και τα εθνικά τους, γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντά τους στην Ανατολία και στην αναδυόμενη μεταοθωμανική Κεμαλική Τουρκία αδιαφορώντας, ως συνήθως, για την τύχη του Μικρασιατικού Χριστιανικού Ελληνισμού.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ : Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Γράφει ο θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η NΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ 

Η πραγματική «άλωση» της Πόλεως συντελέστηκε κατά τον Σεπτέμβριο του 1955.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανθίσταται ακόμη…

Πολύ σημαντικά στοιχεία για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε βάρος των Ρωμιών της Κωνσταντινουπόλεως κατά την 6η και 7η Σεπτεμβρίου του 1955 μας παρέχει ένα ιστορικής αξίας εμπεριστατωμένο ενημερωτικό τεύχος της «Ενώσεως Κωνσταντινουπολιτών Βορείου Ελλάδος», όπου οι περιγραφές της βαρβαρότητος και των βανδαλισμών εκείνων των ημερών κόβουν την ανάσα.

Τα γεγονότα εξελίχθησαν ως εξής: «Στις 6 μ.μ. το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 άρχισαν να συγκεντρώνονται στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινουπόλεως φοιτητές και πολίτες μεταξύ των οποίων αρκετές εκατοντάδες αστυνομικοί  με πολιτικά. Σε λίγο κυκλοφορεί στο σημείο της συγκεντρώσεως το έκτακτο παράρτημα της εφημερίδος «Ισταμπούλ Εξπρές», όπου εμπρηστικά και προπαγανδιστικά ανέφερε: «Καταστράφηκε το σπίτι του πατέρα μας με βόμβα». Αυτός  ήταν ο τεράστιος τίτλος παραπληροφόρησης και το κείμενο περιέγραφε φανταστική καταστροφή του δήθεν σπιτιού του Κεμάλ, όπου μέχρι σήμερα στεγάζεται το Τουρκικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ : Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός  Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

• Ο Μαύρος Σεπτέμβριος για το ποίμνιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
• Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος  συνεχίζει την μαρτυρία της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης.

Δεν θα ήταν υπερβολή να γραφεί ότι η "δεύτερη" ή ορθότερα η "πραγματική άλωση" της Πόλεως συνέβη όχι την 29η Μαρτίου 1453, αλλά κατά τον Σεπτέμβριο του 1955, όταν επί δύο ημέρες (6-7 Σεπτεμβρίου) ο μαινόμενος όχλος κατευθυνόμενος από το τουρκικό παρακράτος προέβαινε ακατάπαυστα σε βιαιότητες και βανδαλισμούς εναντίον των Ρωμιών της Πόλεως, ζώντων και κεκοιμημένων.

Είναι αλήθεια ότι από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και την άδικη και αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών, η εναπομείνασα ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως επλήρωσε το βαρύ τίμημα των κακών ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά κυρίως του φλέγοντος διαχρονικά Κυπριακού ζητήματος. Κάθε φορά που οι σχέσεις των δύο χωρών ευρίσκοντο σε οριακό σημείο ή ερχόταν στο  προσκήνιο το κυπριακό ζήτημα, τότε το τουρκικό μένος εστρέφετο εναντίον της απροστάτευτης ελληνικής μειονότητος, η οποία με πολλές μεθοδεύσεις και ύπουλους τακτικισμούς από την τουρκική πλευρά οδηγήθηκε σταδιακά στον πλήρη αποδεκατισμό της με αποτέλεσμα από τις σχεδόν 300.000 Έλληνες το 1923 να διαβιούν συνολικά σήμερα περίπου 2.500 Ρωμιοί στην Πόλη, τα Πριγκηπόννησα, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

·        Το χρονικό των «Σεπτεμβριανών του 1955» σε βάρος του ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

·        Η δεύτερη «άλωση» της Κωνσταντινουπόλεως που εκδίωξε οριστικά τους αδελφούς Ρωμιούς της Πόλης.

Τα γεγονότα του Σεπτέμβρη του 1955, με τους βανδαλισμούς των Τούρκων σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης, τα λεγόμενα «Σεπτεμβριανά», κατεγράφησαν στις μελανές σελίδες της παγκοσμίου ιστορίας ως γεγονότα βαρβαρότητος, τυφλού μίσους και πρωτοφανούς αγριότητος.

Το έτος 1955 ήταν από την αρχή ένας δύσκολος χρόνος για την Ελλάδα με πολλά σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις που απαιτούσαν δραστήρια στο έπακρο εξωτερική πολιτική και ασφαλώς ισχυρή πολιτική κυβέρνηση. Η πραγματικότητα όμως ήταν τελείως διαφορετική για την Ελλάδα, όπου ουσιαστικά επικρατούσε ακυβερνησία με τον τότε βαρέως ασθενούντα Αλέξανδρο Παπάγο.

Στο εξωτερικό η Αγγλική πολιτική ολοένα και περισσότερο προσέγγιζε την τουρκική πολιτική στο ζήτημα της Κύπρου, όπου οι πάντες είχαν ξεσηκωθεί υπέρ της ελευθερίας και ανεξαρτησίας με πρωτεργάτη τον Εθνάρχη Αρχιεπίσκοπο  Κύπρου Μακάριο Γ΄, ο οποίος είχε αναπτύξει έντονη πολιτική δράση και είχε ευλογήσει τα όπλα της ΕΟΚΑ του Γρίβα - Διγενή. Μάλιστα, η ΕΟΚΑ είχε αναλάβει από της 1ης Απριλίου του 1955 την ένοπλη δράση της εναντίον των Άγγλων κατακτητών. Το γεγονός αυτό είχε αιφνιδιάσει την εποχή εκείνη, τόσο τους Άγγλους όσο και τους Τούρκους.

ΕΜΦΛΟΓΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕΜΦΛΟΓΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

·        Οι κατά τα «Σεπτεμβριανά» πυρπολημένοι και λεηλατημένοι Ναοί και Μονές της Κωνσταντινουπόλεως και των Πριγκηποννήσων.

Στις Εκκλησίες και τις Μονές, όπου λατρεύεται και δοξολογούμενο μεγαλύνεται το πάντιμο όνομα του Θεού της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης, η φλόγα τρεφομένη από το διαυγές έλαιον καίει στις κανδήλες και στα μελισσοκέρια, φαίνουσα τις νύχτες στα θεία και ιερά πρόσωπα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, της Υπερευλογημένης Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων και των Οσίων, των Μαρτύρων και των Μεγαλομαρτύρων, των Δικαίων και των Ομολογητών της πίστεως και δι’ αυτών στα «κατ’ εικόνα Θεού» πρόσωπα των ανθρώπων, οι οποίοι ανάπτουν τις κανδήλες και τα μελισσοκέρια.

Η φλόγα ως «φως εκ φωτός» του ελέους και της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης φέγγει στις Εκκλησίες και τις Μονές νικώσα το σκότος απλώς των κτισμάτων, αλλά δυστυχώς δεν υπερνικά το ενυπάρχον έρεβος στις ψυχές των ανθρώπων, το οποίο ενίοτε είναι μόνιμη οντολογική κατάσταση ενσπείρουσα παντού το σκότος μέσα από τους καπνούς των καταστροφικών φλογών που κατακαίουν τις πυρπολούμενες και φλεγόμενες Εκκλησίες και Μονές. Εκεί όπου το έλαιον τρέφει την φλόγα στις κανδήλες και το μελισσοκέρι φθήνει για να αναστήσει την ωραιότητα και ευωδία της περικοσμούσης αυτό φλογός, εκεί η εωσφορική μανία, το τυφλό πάθος της εθνικιστικής και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, του απάνθρωπου φονταμενταλισμού και του ανίερου και κτηνώδους φανατισμού μεταβάλλει την ένθεη φλόγα σε καταστροφική πυρκαγιά, σε ισοπεδωτική πυρπόληση και μέχρι ολοσχερούς αφανισμού εκ θεμελίων εκρίζωση των ιερωτάτων σεμνείων της ορθοδόξου πίστεως και του ευσεβούς Ρωμαίηκου Γένους μόνο και μόνο επειδή στην κορυφή τους υπάρχει ο Σταυρός αντί της Ημισελήνου.

ΟΙ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΟΙ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα του Αυγούστου του 1922 οι δύο επιστολές του Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου αποτελούν το κύκνειο άσμα του για την επερχόμενη Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Άγιος Εθνοϊερομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος ολίγες ημέρες προ της επερχόμενης Μικρασιατικής Καταστροφής έγραψε και απέστειλε δύο επιστολές, μία προς τον Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο (21 Αυγούστου 1992) και μία προς τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο (25 Αυγούστου 1922), τις οποίες δημοσιεύουμε στο παρόν άρθρο μας. Το κείμενο των δύο επιστολών έχει ως εξής:

ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΥ(1903-2025)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΥ (1903-2025)

Επέτειος 122 ετών από την πρώτη λειτουργία του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου ως ευαγούς καθιδρύματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ομογενειακής Πολίτικης Ρωμιοσύνης. 

Επετειακό το σωτήριον έτος 2025 καθώς συμπληρώνονται 122 συναπτά έτη από την πρώτη λειτουργία του λεγομένου  τότε «Εθνικού Ορφανοτροφείου» ως ευαγούς καθιδρύματος  του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο περίφημο ξύλινο κτίριο της Πριγκήπου, που είναι το μεγαλύτερο ξυλοκατασκευασμένο οικοδόμημα της Ευρώπης.

Οι ιστορικές σελίδες γυρίζουν 122 έτη και ανασταίνουν μνήμες και οραματισμούς, δοκιμασίες και δάκρυα, φωνούλες και χαμόγελα ορφανών ρωμιόπουλων που έζησαν τα δύσκολα παιδικά χρόνια της ζωής τους στον παραδεισένιο αυτό λόφο  της Πριγκήπου και στη συνέχεια πέταξαν ως «ελεύθερα πουλιά» σε όλη την Οικουμένη. Μέχρι λοιπόν και το έτος 1902 το ευαγές «Εθνικόν Ορφανοτροφείον» περιελαμβάνετο στο συγκρότημα των λεγομένων «Εθνικών Φιλανθρωπικών Καταστημάτων», τα οποία εκτείνοντο στην περιοχή του Επταπυργίου της Κωνσταντινουπόλεως. Το καθίδρυμα τούτο, κατά το έτος 1902, κατέστη τελείως αυτοτελές όταν μετεγκατεστάθη στο μεγαλοπρεπές τούτο κτίριο της Πριγκήπου.

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ

·        Ζωντανή ιστορική μνήμη 572 ετών, μαρτυρούμενη στην ιστοριογραφία του Μιχαήλ Δούκα.

Ο ιστοριογράφος Μιχαήλ Δούκας (περίπου 1400- 1470) αναφερόμενος στα περί την άλωση της Θεοτοκουπόλεως – Κωνσταντινουπόλεως καταγράφει τα γενόμενα με συγκλονιστικό τρόπο ως εξής: «… Αφού λοιπόν ετοίμασε τα πάντα (εννοεί τον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή), όπως θεωρούσε καλύτερα, έστειλε μήνυμα στην πόλη που έλεγε στον Βασιλέα (εννοεί τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ΄ τον Παλαιολόγο): «Μάθε πως οι πολεμικές προετοιμασίες έχουν τελειώσει: Πλησιάζει πλέον η στιγμή να ολοκληρώσουμε αυτό που έχουμε σχεδιάσει από καιρό- όσο για την έκβαση του εγχειρήματός μας, την εμπιστευόμαστε στον Θεό. Τι έχεις να πεις; Θέλεις να εγκαταλείψεις την πόλη και να φύγεις, όπου σου αρέσει, μαζί με τους άρχοντες και τα υπάρχοντάς τους, αφήνοντας τον πληθυσμό πίσω σώο κι αβλαβή τόσο από εμένα όσο κι από εσένα; Ή μήπως διαλέγεις να αντισταθείς και μαζί με τη ζωή σου να χάσεις και τα υπάρχοντά σου, εσύ και οι δικοί σου, ενώ ο λαός σου να αιχμαλωτιστεί από τους  Τούρκους και να διασκορπιστεί στα πέρατα της γης;».

29 ΜΑΪΟΥ 1453: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

29 ΜΑΪΟΥ 1453

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

·        «Το δε την Πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν εστί ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» (Απόκριση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάμεθ Β΄, την 21η Μαΐου 1453 μ.Χ.).

Οι κυριότεροι βυζαντινοί ιστορικοί χρονογράφοι, οι οποίοι κατέγραψαν και διέσωσαν αυθεντικά και τεκμηριωμένα τα γεγονότα, πριν, κατά και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι ο Δούκας, ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, ο Γεώργιος Φραντζής και ο Μιχαήλ Κριτόβουλος. Με γνώμονα την ιστορική γραφή των παραπάνω χρονογράφων συντίθεται το «Χρονικόν της αλώσεως» μέχρι την 29^η Μαΐου του 1453, ημέρα που σφράγισε επί αιώνες την πορεία του ευσεβούς Γένους μας.

Τον Οκτώβριο του 1448 εκοιμήθη ο βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος και διάδοχος αυτού ορίσθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος εστέφθη στο Δεσποτάτο του Μυστρά και «εγένετο παρά πάντων δεκτός» στην Κωνσταντινούπολη. Από την άλλη πλευρά, κατά το έτος 1451, είχε πεθάνει ο Σουλτάνος των οθωμανών Μουράτ Β΄ και διάδοχός του ανεδείχθη στην Αδριανούπολη ο υιός του, Μωάμεθ Β΄ ο μετέπειτα πορθητής της Κωνσταντινουπόλεως.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΕΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΕΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ακατάλυτα Σύμβολα του Ποντιακού Ελληνισμού μέσα στο διάβα των αιώνων υπήρξαν οι Ιερές Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές στο Εύξεινο Πόντο, ήτοι τα «Καστρομονάστηρα» της Παναγίας Σουμελά, του Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος και του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, τα οποία κατά την περίοδο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού υπέστησαν ανείπωτα μαρτύρια και πάθη, όπως με τον πλέον αψευδή και τεκμηριωμένο τρόπο καταγράφονται στην «Μαύρη Βίβλο», την οποία εξέδωσε το πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο εν έτει 1919 και μέχρι σήμερα παραμένει η πλέον αξιόπιστη και αδιαμφισβήτητη ιστορική πηγή για όσα γενοκτονικά εγκλήματα διέπραξε το κίνημα των Νεοτούρκων σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου, κληρικών και λαϊκών, στα μεγάλα αστικά κέντρα, στις δεκάδες κωμοπόλεις, στα εκατοντάδες χωριά και φυσικά στις Ιερές Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές του Ευξείνου Πόντου.

Ο ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ : ΜΟΝΟΝ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΄Η ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ;

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

ΜΟΝΟΝ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΄Η ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ;

Ποταμοί μέλανος, αχρείαστου και άχρηστου μέλανος, εχύθησαν επί χάρτου κυρίως από τους λεγομένους «μαρξιστές ιστορικούς» και τους εν γένει θιασώτες και οπαδούς του πάλαι ποτέ «ιστορικού υλισμού» συγγραφείς προκειμένου να αποδειχθεί ότι ο υπέρτατος αγών της εθνικής παλιγγενεσίας υπήρξε «ταξικός», «κοινωνικός», «αντικαθεστωτικός», «ιδεολογικός» και πλείστοι όσοι άλλοι ιστορικώς αυθαίρετοι, αβάσιμοι και μετέωροι χαρακτηρισμοί στους οποίους όμως οι συγγραφείς αυτής της «ιδεολογικής γραμμής» δεν συμπεριέλαβαν για προφανέστατους ιδεοληπτικούς λόγους ή ένεκα πολιτικού χαρακτήρος σκοπιμότητες δύο και μόνον λέξεις, τις πλέον προφανείς, λογικές, ιστορικώς μεμαρτυρημένες και αψευδώς από την ζώσα πραγματικότητα τεκμηριωμένες και επαληθευμένες, που δεν είναι άλλες από τις λέξεις «εθνικοαπελευθερωτικός» και «θρησκευτικός».

ΥΣΤΑΤΗ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (+1922) ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικό Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΥΣΤΑΤΗ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΚΡΑΥΓΗ
 ΤΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (+1922)
 ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

·   Οι τρεις ιστορικές επιστολές ως «υστάτη γραφή και απεγνωσμένη κραυγή» αγωνίας και παρακλητικής ικεσίας του εθνοϊερομάρτυρος Σμύρνης Αγίου Χρυσοστόμου για την σωτηρία του Μικρασιατικού Ελληνισμού προς τον Πάπα Ρώμης Πίο ΙΑ΄, τον Αρχιεπίσκοπο Κανταβρυγίας και Πριμάτο της Αγγλίας Κ. Ράνδαλ και στον Επίσκοπο Thomas, Πρόεδρο του Συμβουλίου της «Επισκοπιανής Εκκλησίας» στη Νέα Υόρκη.

Όταν το εθνικά διχασμένο και πολιτικοδιπλωματικά μυωπικό και απομονωμένο ελληνικό κράτος ήταν μοιραία και τραγικά ανύπαρκτο ενώπιον της επερχόμενης κολάσεως και του ανείπωτου ολέθρου του Μικρασιατικού Ελληνορθοδόξου Ελληνισμού και συνάμα οι, «κατ’ όνομα» και μόνον, κυνικοί και στυγνοί «Σύμμαχοι» των λεγόμενων «Μεγάλων Δυνάμεων»,  ήτοι Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας, ως άλλοι «Πόντιοι Πιλάτοι» συνυπέγραφαν στο βωμό τη ευοδώσεως των γεωπολιτικών, γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων τους, τον ολοσχερή ενταφιασμό της Χριστιανικής Ιωνικής Γης, ο Εθνάρχης του Μικρασιατικού Ελληνισμού Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος υπήρξε ο «μόνος εν μόνοις», ο οποίος ύψωσε την απεγνωσμένη κραυγή αγωνίας και παρακλητικής ικεσίας για την σωτηρία του χριστιανικού – και όχι μόνον του Ορθόδοξου – στοιχείου στην ευλογημένη και μαρτυρική Μικρά Ασία.

Ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ο οποίος ήταν η καρδιά και ο ιθύνων νους της οργανώσεως της «Μικρασιατικής Αμύνης» στην Κωνσταντινούπολη και ο εμπνευστής της ιδρύσεως Αυτονόμου Κράτους στη Γη της Ιωνίας (αυτόνομο Ιωνικό Κράτος), όταν αντελήφθη ότι από τις αρχές του έτους 1921 οι φήμες που οργίαζαν για την εκκένωση της Μικράς Ασίας, είχαν αρχίσει πλέον να μεταβάλλονται σε πραγματικότητα, επεδίωξε να ανεύρει συμμάχους στο εξωτερικό για την σωτηρία του Μικρασιατικού Ελληνισμού επειδή διέβλεπε ότι η Αθήνα, το λεγόμενο «Εθνικόν Κέντρον», ήταν απολύτως προδωμένο από τους μέχρι πρότινος «κατ’ όνομα» Χριστιανούς Ευρωπαίους Συμμάχους του, αδύναμο δε και διχασμένο να αντιδράσει και να σώσει τον Μικρασιατικό Ελληνισμό.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ: «Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ – ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ»

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

«Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ – ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ»

Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου
Λόγος Επιμνημόσυνος, ρηθείς τη 29η Μαΐου του 1916

Η εορτή της Πεντηκοστής του έτους 1916 συνέπεσε να είναι την 29η Μαΐου, αποφράδα ημέρα της αλώσεως της των πόλεων Βασιλίδος, της «Θεοτοκουπόλεως και Αγιοτόκου» Κωνσταντινουπόλεως. Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος και ορμώμενος, αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών) κατ’ εκείνη την μεγάλη Κυριακή της Πεντηκοστής λειτουργούσε στον Μητροπολιτικό ναό της Τραπεζούντος και εξεφώνησε εμπνευσμένο  λόγο για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως εν είδει «επιμνημοσύνου προσλαλιάς» υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των βιαίω και μαρτυρικώ τω τρόπω πεσόντων και τελειωθέντων υπερασπιστών της Κωνσταντίνου Πόλεως και ιδιαιτέρως του τελευταίου μάρτυρος και μεγαλομάρτυρος Αυτοκράτορος αυτής, του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ του Παλαιολόγου.

ΜΝΗΜΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ - ΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ : ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΚΟΠΟΥΣ ΣΤΟ ΑΪΔΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΝΗΜΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ - ΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΚΟΠΟΥΣ ΣΤΟ ΑΪΔΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Αιματόβρεχτα και μαρτυρικώς καθηγιασμένα παραμένουν «ες αεί» τα ιερά χώματα του Αϊδινίου της Μικράς Ασίας, όπου και η πάλαι ποτέ εκκλησιαστική έδρα της παλαιφάτου και ιστορικής Πατριαρχικής Μητροπόλεως Ηλιουπόλεως και Θείρων με την ακμάζουσα Ρωμαίϊκη κοινότητα των 8.000 Ορθοδόξων Ρωμηών, όταν λόγω της κατά το έτος 1919 αποβιβάσεως των ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη και της καταλήψεως και της περιοχής του Αϊδινίου υπ’ αυτών, οι Τούρκοι εθνικιστές έθεσαν διά πυρός και σιδήρου σε πλήρη εφαρμογή το ολέθριο σχέδιό τους για τον σταδιακό, πλην ολοτελή, γενοκτονικό αφανισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Σχεδόν ένα μήνα μετά την ελληνική κατάληψη του Αϊδινίου, όπως αναφέρει ο Πρέσβης Αλέξανδρος Αλεξανδρής, η πόλη αυτή εγκαταλείφθηκε προσωρινά από τον ελληνικό στρατό και κατά το βραχύτατο αυτό χρονικό διάστημα των μόλις ολίγων ημερών (τέλη Μαΐου - αρχές Ιουνίου 1919), οι τουρκικές εθνικιστικές ένοπλες ομάδες του Κεμάλ και το γηγενές μουσουλμανικό στοιχείο της περιοχής κατέστρεψαν την πόλη και σφαγίασαν τον χριστιανικό της πληθυσμό. Μεταξύ δε των μαρτυρικώς και φρικτώς τελειωθέντων Χριστιανών ήταν και ένα σώμα Ελλήνων προσκόπων, οι οποίοι πυρπολήθηκαν ζωντανοί στην Μητρόπολη του Αϊδινίου, με αποτέλεσμα από τους 8.000 έλληνες κατοίκους και τους 3.500 πρόσφυγες, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στο Αϊδίνιο, ευρέθησαν μόνο 4.500 επιζώντες κατά την ανακατάληψη της πόλεως από τον ελληνικό στρατό.

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
 ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ
 ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

·  Η ίδρυση αυτόνομου κράτους στην Ιωνική γη ως έσχατη λύση για τη σωτηρία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

·    Ο Εθνικός διχασμός και ο κυνισμός των λεγομένων συμμαχικών Μεγάλων Δυνάμεων που οδήγησαν στον όλεθρο των Ελληνορθοδόξων της Ιωνικής γης.

Η αδέκαστη και απροσωπόληπτη ιστορία επιβεβαιώνει μέσα από τις σελίδες των γεγονότων της ότι στην πολιτική και τη διπλωματία δεν υπάρχουν «δίκαια» και «αξιακές αρχές ηθικής» αλλά μόνο «συμφέροντα» των κρατών, τα οποία έναντι οιουδήποτε τιμήματος προσπαθούν να ικανοποιήσουν θυσιάζοντας χωρίς ηθικούς φραγμούς και αναστολές τους αθώους λαούς που τους εκμεταλλεύονται και τους χρησιμοποιούν ως «άβουλα και μοιραία πιόνια» επάνω στην διεθνή γεωπολιτική και γεωστρατηγική διπλωματική σκακιέρα. Τα δίκαια των λαών να ζήσουν ελεύθερα, ειρηνικά και με αξιοπρέπεια έχουν μικρότερη αξία και σημασία όταν συγκρίνονται με την επίτευξη πολιτικο – διπλωματικών, στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων. Αυτή δυστυχώς είναι η ωμή και κυνική πραγματικότητα.

Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός γεύθηκε το «πικρόν ποτήριον» και βίωσε στον απόλυτο βαθμό την οδυνηρή αλήθεια ότι «φίλοι και σύμμαχοι» δεν υπάρχουν στην «πολιτικοδιπλωματική κονίστρα» παρά μόνο συμφέροντα, τα οποία προσδιορίζουν κάθε φορά και τη στάση των λεγομένων συμμάχων που μεταβάλλουν εύκολα επιλογές και προσανατολισμούς όταν αυτό απαιτεί η ωμή και άνευ ρομαντικών συναισθηματισμών ικανοποίηση των ποικιλόμορφων συμφερόντων τους.

Ο ΦΙΛΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΤΙΜΟΣ ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός  κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΦΙΛΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΤΙΜΟΣ ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ     

• Οι φιλόμουσοι και λόγιοι Θράκες προπάτορες του κορυφαίου διεθνούς εμβέλειας επιστήμονος Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή.
• Ο Στέφανος Κ. Καραθεοδωρή και οι ύψιστες υπηρεσίες του στο Ρωμαίϊκο Γένος.

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την εις Επίσκοπο χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλοχίου, η οποία έλαβε χώρα την 18^η Οκτωβρίου 2014 στον πάνσεπτο πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, απευθυνόμενος κατά την εκφώνηση της επισήμου ομιλίας του προς τον μέχρι της ώρας εκείνης θεοφιλέστατο εψηφισμένο Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως, μεταξύ άλλων ανέφερε: «όχι ολιγώτεροι ήσαν και οι λόγιοι της επαρχίας σου, Θεοφιλέστατε, με επιστέγασμα τον πολύν Κωνσταντίνον Καραθεοδωρήν, τον διδάσκαλον του Αϊνστάιν».

Η αναφορά αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχου περιποιεί ιδιαιτέρα τιμή όχι μόνο για τους επιγενόμενους βλαστούς των Αδριανουπολιτών προσφύγων, αλλά και για τους απανταχού της γης Θράκες, οι οποίοι σεμνύνονται αναλογιζόμενοι τη μεγάλη προσφορά και τις ανεκτίμητης σπουδαιότητος υπηρεσίες του φιλογενούς και μεγατίμου οίκου του γένους των Καραθεοδωρή στο ευσεβές Ρωμαίϊκο Γένος, τη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και την Ελληνική Παιδεία.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΕΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΕΝ ΘΡΑΚΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕλευθερΙου ΒενιζΕλου

ΠερΙ τΗς ΕλληνοτουρκικΗς ΦιλΙας
 ΕλληνικΗς μειονΟτητας εν ΤουρκΙα
και ελληνικΗς μουσουλμανικΗς μειονΟτΗτας εν ΘρΑκη

Η ιστορική γραφή του μεγάλου Έλληνος πολιτικού ανδρός, ύστερα από την κοινή υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας, Ουδετερότητας, Διαλλαγής και Διαιτησίας (1930) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Τις ημέρες αυτές, καθώς φυλλομετρούσα το νέο απόκτημα της βιβλιοθήκης μου, που είναι στην πρωτότυπη έκδοσή του, ο τόμος του «Λευκώματος Θράκης - Μακεδονίας» του έτους 1932, η ματιά μου έπεσε σ' ένα άρθρο του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδος Ελευθερίου Βενιζέλου, υπό τον τίτλο: «Η Ελληνοτουρκική Εγκάρδιος Συνεννόησις», όπου ο εθνάρχης με παρρησία διατυπώνει τις απόψεις του για την Μικρασιατική Καταστροφή, την αναγκαιότητα της Ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας, αλλά και για την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης.

Το άρθρο του μεγάλου οραματιστού Έλληνος πολιτικού ανδρός, το οποίο αναδημοσιεύουμε στην δημοτική γλώσσα, λόγω της άκρως επίκαιρης σημασίας του, έχει ως εξής: «Αυτός που αναμετρά την οδό την οποία διήνυσε η ελληνοτουρκική φιλία στο διάστημα ενός μόνον έτους, λίγο δηλαδή πριν από τις συμφωνίες της Άγκυρας μέχρι και της προχθεσινής ανταλλαγής των επικυρώσεων των συμφωνιών στην Αθήνα και της διαπιστωθείσης εγκαρδίου συνεννοήσεως, αυτή και η εξ' αυτής απορρέουσα στενή συνεργασία στηρίζονται επί στερεοτάτης βάσεως.

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΠΙΣΤΟΣ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
 ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΠΙΣΤΟΣ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Το χριστομίμητο φρικτό μαρτύριο του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος
 Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου (+1922)

Ως άλλος μεγαλομάρτυρας Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης, παρέμεινε «πιστός άχρι θανάτου» και ο Μητροπολίτης Σμύρνης, ο νέος Εθνοϊερομάρτυρας του Γένους μας, Άγιος Χρυσόστομος (+1922), ο οποίος μέχρι και της τελευταίας ρανίδος του αίματός του προσέφερε υπέρ του κινδυνεύοντος από τις τουρκικές τσέτες και τον Νουρεντίν Πασά ποιμνίου του. Έτσι, ανεδείχθη άξιος και αληθής ποιμήν της του Χριστού Εκκλησίας και αντάξιος μεγάλων ιεραρχών μαρτύρων του Οικουμενικού Πατριαρχείου του οποίου κληρικός πιστός και αφοσιωμένος μέχρι τελευταίας πνοής υπήρξε. Δεν είναι ιστορική υπερβολή αυτό το οποίο εγράφη, ότι δηλαδή ο Εθνοϊερομάρτυρας Άγιος Χρυσόστομος είναι ο νέος Πολύκαρπος Σμύρνης και ένας δεύτερος Πατριάρχης Γρηγόριος Ε (+1821), που ενώ εγνώριζε τον επερχόμενο φρικτό και μαρτυρικό θάνατό του, εντούτοις εκείνος δεν ετράπη σε φυγή αλλά ως αληθής ποιμήν και όντως εν Χριστώ Αρχιερεύς συνθυσιάστηκε με το ποίμνιό του.

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΚΑΙ ΡΟΔΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΔΙΕΚΤΡΑΓΩΔΟΥΝ ΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΚΑΙ
ΡΟΔΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΔΙΕΚΤΡΑΓΩΔΟΥΝ ΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

·   Έγγραφες μαρτυρίες για την υπό των Νεοτούρκων Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στις εν Πόντω Πατριαρχικές Μητροπόλεις Νεοκαισαρείας και Ροδοπόλεως.

Στο άκουσμα και μόνον της περιφράσεως: «Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού» συντελείται αναποφεύκτως και αναποδράστως η αδυσώπητη μνημονική αναγωγή στα 353.000 και πλέον «άδολα θύματα και σφάγια», τα οποία ήχθησαν επί σφαγήν στο βωμό της γενοκτονικής εθνοκαθάρσεως, όπως επεβλήθη από το καθεστώς των Νεοτούρκων κατ' εφαρμογήν του πολιτικού δόγματος του Παντουρκισμού σε βάρος όλων των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της ψυχορραγούσης οθωμανικής αυτοκρατορίας με αντικειμενικό στόχο την ίδρυση ενός τουρκικού κράτους με ένα millet, το τουρκικό millet, μία θρησκεία, την μουσουλμανική και μία γλώσσα, την τουρκική.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΝΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑΝΑΚΗ - ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ. : ΠΤΥΧΕΣ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ ΚΑΙ
ΒΙΑΝΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑΝΑΚΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ.

ΠΤΥΧΕΣ ΣΧΕΣΕΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΣΤΟΝ 20^ο ΑΙΩΝΑ

(Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 219 + 52)

Βιβλιοπαρουσίαση – Σχολιασμός Εκδόσεως

Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός

Η μετοχή στις αλήθειες κάθε βιβλίου, το οποίο εκδίδεται και κυκλοφορεί, είτε είναι περισσότερο είτε ολιγότερο επιστημονικό, αποκαλύπτει τόσο στον απλό αναγνώστη, όσο και στον ειδικό επιστήμονα και μελετητή έναν «άγνωστο κόσμο» γεγονότων και προσώπων, αιτίων και αιτιατών, αντικειμενικών ή υποκειμενικών αληθειών, πιστευμάτων και ιδεολογημάτων. Σε κάθε περίπτωση όμως το βιβλίο ως πόνημα ενδιαθέτου σκέψεως και μυσταγωγίας πνεύματος έχει κάτι να εισφέρει στον ειδήμονα ή μη αναγνώστη, ο οποίος ακορέστως αναζητά την γνώση και το δυσχερέστερο αυτής, την Αλήθεια.

Η έκδοση του νέου επιστημονικού ιστορικού πονήματος του πολυγραφότατου και εμπνευσμένου συγγραφέως, Σεβ. Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέου Νανάκη, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό τον τίτλο: «Πτυχές Σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας κατά τον 20^ο αιώνα» (Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 219 + 52), αποτελεί έναν ακόμη επιστημονικό ερευνητικό κρίκο στο όλο πολυδιάστατο και πολυσχιδές συγγραφικό έργο του στο πλαίσιο τόσο των ακαδημαϊκών ενδιαφερόντων και καθηκόντων του όσο και της εν τη Εκκλησία Χριστομιμήτου λευϊτικής διακονίας του και μάλιστα ως λογίου Φαναριώτου Ιεράρχου, ο οποίος μυσταγωγεί το μυστήριο της Εκκλησίας στην Πατριαρχική μεγαλόνησο Κρήτη. Η δε βιβλιοπαρουσίαση του νέου αυτού επιστημονικού πονήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, ο οποίος διά τον γράφοντα υπήρξε και παραμένει αμεταθέτως πολυφίλητος και πολυσέβαστος Πανεπιστημιακός Διδάσκαλος και «Ακαδημαϊκός Ανάδοχος» της μετά απαθούς πάθους ενασχολήσεώς μας περί την ιστορία του πολυμαρτυρικού και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου μας κατά τις μεταπτυχιακές σπουδές μας στον ιστορικό κλάδο της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., η βιβλιοπαρουσίαση, λέγω, δεν αποτελεί μία τυπική υποχρέωση ή ένα ανούσιο καθήκον, αλλά ελαχίστη γραπτή δημοσία κατάθεση και δώρημα ψυχής του «αεί διδασκομένου» μαθητού προς τον εμπνευσμένο «αεί Διδάσκαλό» του.