ΤΑΔΕ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΑΔΕ ΛΕΓΕΙ
Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ
 ΠΡΟΣ ΤΗΝ  ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ 

· Οι τρεις ιστορικές ομιλίες του αοιδίμου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος ως αμετάθετες ιερές παρακαταθήκες αποτελούν την «εύλαλη φωνή της ιστορίας» και την - ίσως ενοχλητική - ακοίμητη συνείδηση για την Ορθόδοξη εν Ρωσία Εκκλησία.

·    Ο Φαναριώτης Ιεράρχης ορθοτομεί «λόγον Αληθείας» και επιστηρίζει «όρια α έθεντο οι πατέρες» σε μία εποχή που το εκκοσμικευμένο εκκλησιαστικό φρόνημα, ο ενταφιασμός της ιστορικής αληθείας και της κανονικής ιεραρχικής τάξεως, καθώς και η τυραννική καταδυνάστευση της «αλαζονείας των αριθμών» ενίων αποπειρώνται να θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα των πανορθοδόξων.

Ίσως ο αναγνώστης του παρόντος κειμένου αναμένει περιέργως να αναγνώσει παρακάτω κάποιες «πολεμικού» περιεχομένου και ύφους ιστορικές ομιλίες του περισπουδάστου και χαρισματικού αοιδίμου Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος εναντίον των αδελφών Ορθοδόξων Ρώσων ή μάλλον της εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τουναντίον, ο περινούστατος και εμφιλόσοφος φαναριώτης ιεράρχης σε τρεις - σχετικά σύντομες - επετειακού χαρακτήρος ομιλίες του υπογραμμίζει τα θεολογικώς, εκκλησιολογικώς και ιστορικώς αυτονόητα προς την θυγατέρα εν Ρωσία Ορθόδοξη Εκκλησία και στην ηγεσία αυτής, η οποία δυστυχώς στην μετακομμουνιστική περίοδο της εκ της τέφρας αναστάσεώς της λησμονεί εσκεμμένως ή προφασίζεται ότι λησμονεί όσα η Θεία Πρόνοια και η αδέκαστη και απροσωπόληπτη ιστορία όρισαν προνομιακώς υπέρ της Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Εσταυρωμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ήτοι υπέρ του μαρτυρικώς καθαγιασμένου Οικουμενικού Πατριαρχείου.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΤΟΥ Α΄ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ Γ΄ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ - ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ 108 ΈΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΑΥΤΟΥ (1912-2020)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΤΟΥ Α΄
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ
 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ  Γ΄ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ

Επετειακό Αφιέρωμα για τα 108 Έτη από την Κοίμησή Αυτού (1912-2020)

 Το επίσημο Ημερολόγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το έτος 2012, κατόπιν σχετικής εμπνευσμένης πρωτοβουλίας και εισηγήσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου Α΄, ήταν αφιερωμένο «ένεκα τιμής», αξιοχρέως και ευλαβώς, στον αοίδιμο Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄, ο οποίος δύο φορές εξελέγη στον Οικουμενικό Θρόνο (1878-1884 και 1901-1912) και τρεις φορές καθαγίασε το Άγιο Μύρο (1879, 1903 και 1912), επί τη συμπληρώσει  εκατονταετηρίδος από της μεταστάσεώς του εις Κύριον (1912-2012).

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο προλογικό του σημείωμα στο Ημερολόγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου με υιϊκή γραφίδα ως άλλος Ρωμανός ο Μελωδός εξυμνούσε τα μεγαλεία του μεγαλοπρεπούς εκείνου Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ΄.

Στο παρόν άρθρο μας αναδημοσιεύουμε σε απλούστερη γλώσσα προς το ευρύ αναγνωστικό κοινό, το γλαφυρό και παραστατικό επετειακό εκείνο κείμενο του Πατριάρχου Βαρθολομαίου επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως εφέτος των 107 ετών (1912-2019) από της κοιμήσεως του αοιδίμου και μεγαλοπρεπούς Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄, το οποίο έχει ως εξής:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΕΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΕΝ ΘΡΑΚΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕλευθερΙου ΒενιζΕλου

ΠερΙ τΗς ΕλληνοτουρκικΗς ΦιλΙας
 ΕλληνικΗς μειονΟτητας εν ΤουρκΙα
και ελληνικΗς μουσουλμανικΗς μειονΟτΗτας εν ΘρΑκη

Η ιστορική γραφή του μεγάλου Έλληνος πολιτικού ανδρός, ύστερα από την κοινή υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας, Ουδετερότητας, Διαλλαγής και Διαιτησίας (1930) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Τις ημέρες αυτές, καθώς φυλλομετρούσα το νέο απόκτημα της βιβλιοθήκης μου, που είναι στην πρωτότυπη έκδοσή του, ο τόμος του «Λευκώματος Θράκης - Μακεδονίας» του έτους 1932, η ματιά μου έπεσε σ' ένα άρθρο του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδος Ελευθερίου Βενιζέλου, υπό τον τίτλο: «Η Ελληνοτουρκική Εγκάρδιος Συνεννόησις», όπου ο εθνάρχης με παρρησία διατυπώνει τις απόψεις του για την Μικρασιατική Καταστροφή, την αναγκαιότητα της Ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας, αλλά και για την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης.

Το άρθρο του μεγάλου οραματιστού Έλληνος πολιτικού ανδρός, το οποίο αναδημοσιεύουμε στην δημοτική γλώσσα, λόγω της άκρως επίκαιρης σημασίας του, έχει ως εξής: «Αυτός που αναμετρά την οδό την οποία διήνυσε η ελληνοτουρκική φιλία στο διάστημα ενός μόνον έτους, λίγο δηλαδή πριν από τις συμφωνίες της Άγκυρας μέχρι και της προχθεσινής ανταλλαγής των επικυρώσεων των συμφωνιών στην Αθήνα και της διαπιστωθείσης εγκαρδίου συνεννοήσεως, αυτή και η εξ' αυτής απορρέουσα στενή συνεργασία στηρίζονται επί στερεοτάτης βάσεως.

Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ (1909-1976)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Σιδηράς

Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ (1909-1976)

Γραφή μνημοσύνης για έναν σεβάσμιο κληρικό μιάς άλλης εποχής

Οι επιγενόμενες γενεές εάν θέλουν να τιμήσουν  με τον πρέποντα τρόπο τους προγόνους μιάς άλλης εποχής, την οποία πολλές φορές νοσταλγούμε, δεν έχουν παρά να γράψουν πέντε - δέκα αράδες μνήμης και ενθύμησης για τον τετιμημένο βίο και τα έργα τους. Η μνήμη και η ιστορική ενθύμηση είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τα πεφιλημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από κοντά μας.

Έτσι, η ιστορική γραφίδα σήμερα αναφέρεται στον αείμνηστο και σεβάσμιο Πρεσβύτερο - Οικονόμο της Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής π. Δημήτριο Αρχοντίδη. Ο συγκεκριμένος κληρικός, υιός του Ιωάννου και της Αθηνάς, εγεννήθη το έτος 1909 στο χωριό Γιαντζικλάρ (Αρειμανή) της Ανατολικής Θράκης. Ο π. Δημήτριος είχε άλλα δύο αδέλφια και οι γονείς του, οι οποίοι ήταν βιοπαλαιστές αγρότες της καθημερινότητος, παρά τα δύσκολα εκείνα χρόνια, μεγάλωσαν και ανέθρεψαν τα παιδιά τους με πολύ μόχθο και στερήσεις, αλλά και με τις αρχές της ελληνοχριστιανικής παραδόσεως, με «παιδεία και  νουθεσία Κυρίου».

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΣΜΥΡΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΣΜΥΡΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΕΟΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (+ 1922)

Είναι 27 Αυγούστου του 1922, με το παλαιό ημερολόγιο. Το πρωί εκείνου του Σαββάτου, ενός άλλου «Μεγάλου Σαββάτου», όλος ο λαός, κάθε ηλικίας άνθρωποι, απεγνωσμένα και ικετευτικά, έχουν συγκεντρωθεί, όπως όλες τις τελευταίες ημέρες και νύκτες, στην Μεγάλη Εκκλησία και στον αυλόγυρο της Αγίας Φωτεινής, στο ιερώτατο αυτό σύμβολο της Σμύρνης, όπου ο αληθής ποιμένας και Επίσκοπος, ως άλλος «Άγγελος της εν Σμύρνη Εκκλησίας», Άγιος Χρυσόστομος τελεσιουργεί την τελευταία Θεία Λειτουργία ή μάλλον την «εξόδιο ακολουθία εν τη Θεία Ευχαριστία» του ιδίου και του πολυπαθούς και περιπόθητου ποιμνίου του, το οποίο δακρυσμένο και συντετριμμένο μετέχει του μυστηρίου του «αίματος και του σώματος» Ιησού Χριστού έχοντας κυριολεκτικώς καρφωμένο το εν απογνώσει βλέμμα του στον μάρτυρα και μεγαλομάρτυρα ποιμένα του.

Η περιώνυμος Εκκλησία της Αγίας Φωτεινής πριν από την άλωση της Σμύρνης, της μαρτυρικής αυτής Μητροπόλεως του Μικρασιατικού Ελληνισμού, κατ’ εκείνες τις «Μεγάλες Ώρες» εγκολπώνει ως άλλη Αγιά Σοφιά πριν από την άλωση της του Κωνσταντίνου Πόλεως, στην τελευταία Θεία Λειτουργία και μυσταγωγία, τους στεναγμούς του ευσεβούς και μαρτυρικού Γένους, του Ιωνικού Ελληνισμού, όπου ο «Άγγελος και Αρχιθύτης Ιεράρχης της των Σμυρναίων Εκκλησίας» ίσταται και προΐσταται κατά την υπερουράνια εκείνη μυσταγωγία, μιμούμενος Χριστού το μαρτύριον, ως ο εκουσίως προσφερόμενος και θυσιαζόμενος «άξιος και θεοπρόβλητος και λαοπρόβλητος ποιμήν» υπέρ του πολυφίλητου και περιποθήτου λαού του, του χριστεπωνύμου ποιμνίου του.

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΠΙΣΤΟΣ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
 ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - ΠΙΣΤΟΣ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Το χριστομίμητο φρικτό μαρτύριο του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος
 Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου (+1922)

Ως άλλος μεγαλομάρτυρας Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης, παρέμεινε «πιστός άχρι θανάτου» και ο Μητροπολίτης Σμύρνης, ο νέος Εθνοϊερομάρτυρας του Γένους μας, Άγιος Χρυσόστομος (+1922), ο οποίος μέχρι και της τελευταίας ρανίδος του αίματός του προσέφερε υπέρ του κινδυνεύοντος από τις τουρκικές τσέτες και τον Νουρεντίν Πασά ποιμνίου του. Έτσι, ανεδείχθη άξιος και αληθής ποιμήν της του Χριστού Εκκλησίας και αντάξιος μεγάλων ιεραρχών μαρτύρων του Οικουμενικού Πατριαρχείου του οποίου κληρικός πιστός και αφοσιωμένος μέχρι τελευταίας πνοής υπήρξε. Δεν είναι ιστορική υπερβολή αυτό το οποίο εγράφη, ότι δηλαδή ο Εθνοϊερομάρτυρας Άγιος Χρυσόστομος είναι ο νέος Πολύκαρπος Σμύρνης και ένας δεύτερος Πατριάρχης Γρηγόριος Ε (+1821), που ενώ εγνώριζε τον επερχόμενο φρικτό και μαρτυρικό θάνατό του, εντούτοις εκείνος δεν ετράπη σε φυγή αλλά ως αληθής ποιμήν και όντως εν Χριστώ Αρχιερεύς συνθυσιάστηκε με το ποίμνιό του.

ΙΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΤΟΙΣ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΟΙΣ : ΑΓΙΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΙΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΤΟΙΣ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΟΙΣ

ΑΓΙΟΥ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (+1922)

«ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ»

Αμετάθετη και άχρι θανάτου απόλυτη υπήρξε η αγάπη και αφοσίωση του Εθνοϊερομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Αγίου Χρυσοστόμου προς την μαρτυρικώς καθαγιασμένη και Εσταυρωμένη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία και ο ίδιος ως «εύλαλη φωνή της Ιστορίας» υπήρξε ανά πάσα περίσταση και μέχρι της εσχάτης αναπνοής του ο διάπυρος και ακλόνητος υπερασπιστής και υπέρμαχος των απαραγράπτων ιερών δικαίων και διαχρονικών εκκλησιαστικών και κανονικών προνομίων του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου επί πλείστων όσων κομβικής και ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του Οικουμενικού Θρόνου ζητημάτων μεταξύ των οποίων και αυτό των πατριαρχικών εκκλησιαστικών επαρχιών στις λεγόμενες Νέες Χώρες (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης και Νήσων του Βορειοανατολικού Αιγαίου).

Οι αστασίαστες, ρητές και σαφείς απόψεις του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος Σμύρνης Χρυσοστόμου, οι οποίες παραμένουν μέχρι και σήμερα λίαν επίκαιρες και αποτελούν «ιερές παρακαταθήκες τοις επιγενομένοις», είναι καταγεγραμμένες σε σειρά βαθυστοχάστων επιστολών αυτού τόσο προς εκκλησιαστικά όσο και προς πολιτικά πρόσωπα της τεταραγμένης περιόδου του «εθνικού διχασμού» και ιδιαίτερα κατά τα έτη 1921-1922, όταν οι πολιτικές και εκκλησιαστικές ακρότητες κυριαρχούσαν προ-κατά και μετά την πατριαρχική εκλογή νέου Οικουμενικού Πατριάρχου στον από τριετίας (1918-1921) χηρεύοντα Οικουμενικό Θρόνο ύστερα από την παραίτηση του πολιού και αγωνιστού αοιδίμου Πατριάρχου Γερμανού Ε΄ (1913-1918).