Σελίδες

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ- «ΕΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ»: ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝ ΣΥΝΟΔΩ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ «ΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΛΕΙ», «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ».

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός  Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«ΕΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ»
ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΥΝΟΔΩ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
«ΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΛΕΙ», «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»
·  Η Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Πρωτόθρονος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως συγκαλεί την Ορθόδοξη Εκκλησία ως «Σώμα Χριστού» σε Συνοδικό Ευχαριστιακό Σώμα εν Χριστώ Αδελφών
·  Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι σωματείο, σύλλογος, συντεχνία, δημόσια υπηρεσία ή παρασυναγωγή αλλά «Ευχαριστιακή Σύναξη ελευθέρων προσώπων επί το αυτό με κεφαλή τον Χριστό»
· Ο Παράκλητος της Αληθείας καλεί τους Επισκόπους της Εκκλησίας στην θαυμαστή Πεντηκοστή της Μεγάλης Συνόδου και τίς ο αρνησάμενος και έτι αρνούμενος την φωνή Αυτού;
·    Οι Σύνοδοι οδηγούνται υπό του Παρακλήτου της Αληθείας «εις πάσαν την αλήθειαν» και οι μετέχοντες Επίσκοποι είναι «συνεργοί» του Παναγίου Πνεύματος στο Μυστήριο της Πεντηκοστής ενώ οι απέχοντες αρνούνται την κλήση του Παρακλήτου
Η Μήτηρ και κοινή τροφός πάντων Ορθόδοξος κατ’ Ανατολάς Εκκλησία του Χριστού έχουσα γνώση και συνείδηση ότι είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού με «εύλαλη φωνή», καθοδηγούμενη και εμπνεόμενη υπό της «βιαίας πνοής» του Παναγίου και τελεταρχικού και εν Αυτή «αεί ενοικούντος» Πνεύματος της Αληθείας καλεί, συνεχώς και αδιαλείπτως, τους πάντες, κλήρο και λαό, «εις ενότητα πίστεως», σε «Ευχαριστιακή Συνοδική Σύναξη επί το αυτό εν Χριστώ Ιησού», σε «κοινωνία Πνεύματος και ποτηρίου αιωνίου ζωής», «ίνα ώσιν εν». Ακούσαμε και συνειδητοποιήσαμε άραγε την «κλήση του Παρακλήτου» ή καθεύδομεν τον «ύπνον του δικαίου» και επαναπαυόμενοι στην φιλαυτία, την αυταρέσκεια και την αυτοεπιβεβαίωση του εωσφορικού μεταπτωτικού εγωισμού της κτιστής φύσεώς μας αρνούμεθα την «κλήση του Παναγίου Πνεύματος», την «εύλαλη φωνή» και «βιαία πνοή», εν τέλει, την «άκτιστη ανακαινιστική και μεταμορφωτική ενέργεια» του;

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
Το Οραμα
 της ΑγΙας και ΜεγΑλης
ΠανορθοδΟξου ΣυνΟδου

ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝΌΤΗΤΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΠΟ ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΟΥ Γ΄ ΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΤΟΥ Α΄
· Οι Εγκύκλιοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά τα έτη 1902 και 1920 απετέλεσαν τους καταστατικούς εκκλησιαστικούς χάρτες της Πανορθοδόξου Ενότητος και της προπαρασκευής για τη Σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Ενότητος
·   Η ακατάβλητος αγαπητική και ενοποιητική πρωτοδιακονία του πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στη χορεία των πανορθοδόξων ενσαρκώνει την εναγώνια προτροπή του Κυρίου προς τους μαθητές και Αποστόλους της Εκκλησίας «ίνα ώσιν εν»
Το πρώτο και έσχατο μέλημα του πρωτοθρόνου και πρωτευθύνου στην χορεία των Ορθοδόξων Εκκλησιών Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την διαχρονική πρωτοδιακονία της αγάπης και αρχιδιακονία της αυτοθυσιαστικής προσφοράς του υπήρξε και παραμένει η ενότητα των Πανορθοδόξων, όπως αυτή υποστασιοποιείται και ενσαρκώνεται στην εναγώνια προτροπή και ρήση του Κυρίου «ίνα ώσιν εν».

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΩΣ ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
 ΚΑΙ Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΩΣ ΜΟΡΦΩΜΑ  ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ
Το πρόβλημα της κυριότητος των εδαφών της Μακεδονίας στο ιστορικό πλαίσιο της ψυχορραγούσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας -αυτό είναι το λεγόμενο Μακεδονικό Ζήτημα- εξεκίνησε στο β΄ μισό του 19ου αιώνος ως διαφορά μεταξύ της Ελλάδος και της νεοσύστατης και άκρως εθνικιστικής βουλγαρικής ηγεμονίας. Το πρόβλημα τούτο περιεπλέχθη ακόμη περισσότερο το έτος 1878, όταν η Ρωσία επέβαλε στην υψηλή πύλη την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, σύμφωνα με την οποία οριοθετείτο για πρώτη φορά εκτεταμένο βουλγαρικό κράτος, που περιελάμβανε όλη την Μακεδονία, πλην των υποδιοικήσεων Θεσσαλονίκης, Πιερίας και Χαλκιδικής. Στην συνέχεια, βέβαια, με το Συνέδριο του Βερολίνου στα μέσα του 1878, ανετράπησαν τα μεγαλοβουλγαρικά σχέδια για τα εδάφη της Μακεδονίας.
Το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα κυοφόρησε τους εθνικούς και τους εκκλησιαστικούς-θρησκευτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, αλλά και μεταξύ πατριαρχικών και σχισματικών εξαρχικών, σε σημείο μάλιστα που ο όρος «Πατριαρχικός» ήταν ταυτόσημος με τον όρο «Έλλην», ενώ ο όρος «Εξαρχικός» με τον όρο «Βούλγαρος». Ταύτα δε έγιναν εντονότερα μετά το 1878 και οδήγησαν στην έναρξη, ανάπτυξη και έξαρση του Μακεδονικού Αγώνος (1904-1908). Το δε τέλος της εθνοτικής διαπάλης στον ευρύτερο χώρο της μακεδονικής ελληνικής γης ήλθε με τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 και τις επώδυνες βουλγαρικές κατοχές της Ανατολικής, κυρίως, Μακεδονίας στους Α΄ και Β΄ παγκοσμίους πολέμους, ενώ και η Δυτική Θράκη κατά τα έτη 1913-1919 και 1941-1944 γνώρισε την οδυνηρή και βάναυση βουλγαρική κατοχή.