Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ : Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΤΟΥ 1928 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ (1967-1974)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Η στάση του Ιεράρχου στην εφαρμογή
της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928
 περί των Πατριαρχικών Εκκλησιαστικών Επαρχιών των λεγομένων Νέων Χωρών
 κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974)

Ο περισπούδαστος αοίδιμος Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος Ματθαιάκης (1954 – 1974), έπειτα Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας (1974 – 1992), υπήρξε ο αυστηρός και υποδειγματικός τηρητής της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928 περί των λεγομένων Νέων Χωρών. Ο ιεράρχης αυτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε πολλές περιπτώσεις αμφισβητήσεως των κανονικών εκκλησιαστικών δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Εκκλησία της Ελλάδος αναφορικά με τις πατριαρχικές επαρχίες των Νέων Χωρών ή άλλως της Βορείου Ελλάδος (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης και Νήσων του Αρχιπελάγους), εστάθη στο ύψος των περιστάσεων και εφάρμοσε το κανονικό δίκαιο και τους όρους της πατριαρχικής πράξεως του 1928.

Τούτο θα καταδείξουμε στο παρόν κείμενό μας, το οποίο βασίζεται στα αδιάψευστα γραπτά τεκμήρια που σώζονται και φυλάσσονται στο αρχείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και φέρουν την υπογραφή του μακαριστού και αλησμόνητου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΜΕΛΙΣΣΗΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (1914 - 1921)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ
 ΜΕΛΙΣΣΗΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (1914-1921)

Ο εκ Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης άγνωστος διαπρεπής
νομικός επιστήμονας, ο οποίος καθιέρωσε νομοκανονικώς τα κωλύματα του γάμου.

Η καταγωγή, οι σπουδές και η όλη εκκλησιαστική διακονία του ως κληρικού του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Μία άγνωστη στο ευρύ κοινό προσωπικότητα που διακρίθηκε μάλιστα και στα νομικά γράμματα και διηκόνησε την Τοπική Εκκλησία της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας υπήρξε ο ανατολικοθρακιώτης Μητροπολίτης Μαρωνείας Μελισσηνός.Τα δε  περί του βίου αυτού καταγράφει ο επ' ανηψιά γαμπρός του Θρασύβουλος Πηλείδης (Ειρηνοδίκης Θάσου και έπειτα συνταξιούχος Δικηγόρος).

Σύμφωνα λοιπόν με τα γραφόμενα του αειμνήστου Πηλείδη, ο μακαριστός Μητροπολίτης Μαρωνείας Μελισσηνός ο Α΄(Χριστοδούλου) εγεννήθη την 21η Μαρτίου του 1855 στην φημισμένη και πολυτραγουδισμένη πόλη των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης. Η δε ευλαβής οικογένειά του ήταν από τις πλέον φημισμένες στην περιοχή.

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΠΟΚΙΝΗΤΗ Δ΄ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ (13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1204

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η Αλωση της ΚωνσταντινουπΟλεως
απΟ την ΠαποκΙνητη Δ΄ ΣταυροφορΙα (13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1204)

 Είναι τοις πάσι ότι γνωστό οι Σταυροφορίες ξεκίνησαν από τα Βασίλεια της Δύσεως, όπου με τις ευλογίες των παπών της Ρώμης οι Βασιλείς της Ευρώπης με τους πολυάριθμους στρατούς τους έθεσαν ως στόχο την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από την Μουσουλμανική Τυραννία.

Η Δ΄  όμως κατά σειρά Σταυροφορία υπήρξε εκείνη, η οποία επέφερε την κατάλυση – άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και την παράδοσή της στους Λατίνους (1204). Τα προδρομικά γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην Δ΄ Σταυροφορία άρχισαν όταν με την εκλογή του Ιννοκεντίου Γ΄ ως Πάπα κατά το έτος 1198, η Λατινική παποσύνη έκαμε προετοιμασίες μιάς νέας Σταυροφορίας για την ανάκτηση των Ιεροσολύμων. Συγχρόνως σκοπός του Ιννοκεντίου ήταν να ενώσει την Ορθόδοξη και την Λατινική Εκκλησία υπό την παπική εξουσία του. Όλοι σχεδόν οι μονάρχες της Δύσεως ήταν τότε εμπλεκόμενοι σε εσωτερικές έριδες, αλλά οι σπουδαιότεροι Δυτικοί ευγενείς, ιδιαιτέρως εκείνοι που ήσαν στην Βόρεια Γαλλία, Φλάνδρα και Γερμανία, σήκωσαν τον σταυρό για αυτό τον «Ιερό Πόλεμο» της Χριστιανικής πίστεως.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ  ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ

Κοσμοϊστορικό γεγονός υπήρξε η κατά την 13η Ιουνίου του 313 μ. Χ.  υπογραφή του γνωστού Διατάγματος των Μεδιολάνων υπό των συναυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Λικινίου, το οποίο «επήνεγκε την μεγίστην των εν τω κόσμω μεταβολών», δηλαδή «την ελευθερίαν της Εκκλησίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα  και τας θρησκευτικάς ελευθερίας».

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

·        Το ανεκπλήρωτο όνειρο για την ίδρυση αυτονόμου Δημοκρατίας του Πόντου.

·    Το ιστορικό υπόμνημα του Τραπεζούντος Χρυσάνθου για τον Ελληνικό Πόντο στη Διάσκεψη των Παρισίων (1919).

·        Μνημοσύνη εκατονταετηρίδος (1915-2015) από τον γενοκτόνο όλεθρο των Ποντίων.

Ο Πανδαμάτορας χρόνος θάπτει τα πάντα κάτω από το πέπλο της λήθης, αλλά ποτέ την αθάνατη ιστορική μνήμη για τα μεγάλα, υψηλόφρονα, γνήσια και αληθινά τα οποία έπραξαν επιφανείς άνδρες δικαιώνοντας το πέρασμά τους από την επίγεια ζωή τους, όπως ακριβώς έζησε και έδρασε ο εθνάρχης του ποντιακού Ελληνισμού, ο προσφυώς και δικαίως αποκληθείς «Άγιος των Ποντίων», Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (Φιλιππίδης), ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) εσήμανε την αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της «καθ’ ημάς Ανατολής», όταν τo εθνικιστικό κίνημα των Νεοτούρκων ή Νεοθωμανών έθεσε συστηματικότερα σε εφαρμογή το μέγιστο ανοσιούργημά του, την εθνοκάθαρση εναντίον των μειονοτήτων της ψυχορραγούσης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αρμενίων, Ελλήνων κ.ά.). Ο Ελληνισμός του Πόντου εγεύθη το πικρό τούτο ποτήριο κατά το χρονικό διάστημα 1915-1923 με ένα όμως μικρό «διάλειμμα δημοκρατίας» κατά τα έτη 1916-1918, όταν τα ρώσικα στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη της Τραπεζούντος και εγκατεστάθησαν σε όλη την πέριξ αυτής περιοχή. Τότε ιδρύεται η λεγομένη προσωρινή κυβέρνηση της Τραπεζούντος υπό την ηγεσία και ευθύνη του συνετού και σώφρονος Μητροπολίτου Χρυσάνθου, ο οποίος επέτυχε την αρμονική συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ: Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑφιΕρωμα ΜνΗμης

Η ΣυμβολΗ του ΟρθΟδοξου ΠατριαρχικοΥ ΚλΗρου

 στην ΔιΑσωση του ΠοντιακοΥ ΕλληνισμοΥ

·       Με αφορμή την θλιβερή επέτειο της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού που μέχρι και σήμερα αναμένει την επίσημη αναγνώρισή της από την πλευρά της Τουρκίας.

Στον αγώνα εναντίον του κακού και της αδικίας από τους Οθωμανούς κατά των Ποντίων Ελλήνων πρωτοστάτησε ο ιερός κλήρος του Πόντου με βαρύτατο φόρο αίματος και θυσίες. Τούτο συνέβη περισσότερο στις αρχές του 20ού αιώνος με την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου (1914) έως και την μικρασιατική καταστροφή το 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών που επηκολούθησε με την συνθήκη της Λωζάνης (1923). Στην διάρκεια αυτών των ετών, από το 1914 μέχρι το 1923 συνέβη και η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, η οποία αριθμητικά φθάνει σχεδόν τις 355.000 αθώες ψυχές.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΜΑΣΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΜΑΣΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

·     Γραπτές μαρτυρίες του Αμασείας Γερμανού για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

· Από κορυφαίος Μακεδονομάχος Πατριαρχικός Ιεράρχης κατέστη σύμβολο ακατάβλητου αντιστασιακού αγωνιστού και οργανωτού του «αντάρτικου» ενόπλου αγώνος των Ελλήνων του Πόντου.

·    Για την μέχρι αυτοθυσίας υπεράσπιση των Ελλήνων του Πόντου και την ανυποχώρητη αντίστασή του ο Ιεράρχης κατεδικάσθη ερήμην «εις θάνατον» από τα επαίσχυντα λεγόμενα «δικαστήρια» Ανεξαρτησίας γενόμενος «Σύμβολο» της αντίστασης του Ποντιακού Ελληνισμού.

Όταν ο Πατριαρχικός Μητροπολίτης Καστορίας και ακατάβλητος Πρωτομακεδονομάχος Γερμανός Καραβαγγέλης (1900-1908) μετετίθετο «συνοδική αποφάσει» του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου στην παλαίφατη και ιστορική Ιερά Μητρόπολη Αμασείας (1908-1922), όπου ανθοφορούσε ο περίφανος, ευλαβέστατος και πιστός στα πάτρια ποντιακός ελληνισμός, η θεία πρόνοια επεφύλασσε στον άτλαντα Πατριαρχικό αυτό Ιεράρχη της εσταυρωμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και του ευσεβούς Ρωμαίηκου Γένους, νέους αγώνες και θυσίες, μαρτύρια και πάθη υπέρ του σφαγιαζομένου και διά γενοκτονικού αφανισμού και ολέθρου έως Άδου κατερχομένου Ελληνορθοδόξου ποντιακού ποιμνίου του, το οποίο στο πρόσωπο του γενναιόφρονος και αυτοθυσιαζομένου Πατριαρχικού αυτού Ιεράρχου έβλεπε τον υπέρμαχο προστάτη, σωτήρα και λυτρωτή. Και αν ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης στην Μακεδονία ηγαπήθη, άλλο τόσο και έτι μάλλον στον αιματόβρεχτο Πόντο ελατρεύθη λαβών δικαίως και προσφυώς πλησίον του τιμητικού τίτλου «Πρωτομακεδονομάχος» και εκείνον του «Ποντίου Αντάρτου ή Αρχιαντάρτου», επειδή ως άλλος Άγιος Γεώργιος Τροπαιοφόρος διέλυε τις πλοκές και κατήσχυνε πάντα εχθρό και πολέμιο, γενόμενος «Ιεράρχης – Σύμβολο» της αντιστάσεως του Ποντιακού Ελληνισμού εναντίον των γενοκτονικών θηριωδιών των νεοτούρκων και εν συνεχεία κεμαλικών.

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΚΑΙ ΡΟΔΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΔΙΕΚΤΡΑΓΩΔΟΥΝ ΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΚΑΙ
ΡΟΔΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΔΙΕΚΤΡΑΓΩΔΟΥΝ ΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

·   Έγγραφες μαρτυρίες για την υπό των Νεοτούρκων Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στις εν Πόντω Πατριαρχικές Μητροπόλεις Νεοκαισαρείας και Ροδοπόλεως.

Στο άκουσμα και μόνον της περιφράσεως: «Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού» συντελείται αναποφεύκτως και αναποδράστως η αδυσώπητη μνημονική αναγωγή στα 353.000 και πλέον «άδολα θύματα και σφάγια», τα οποία ήχθησαν επί σφαγήν στο βωμό της γενοκτονικής εθνοκαθάρσεως, όπως επεβλήθη από το καθεστώς των Νεοτούρκων κατ' εφαρμογήν του πολιτικού δόγματος του Παντουρκισμού σε βάρος όλων των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων της ψυχορραγούσης οθωμανικής αυτοκρατορίας με αντικειμενικό στόχο την ίδρυση ενός τουρκικού κράτους με ένα millet, το τουρκικό millet, μία θρησκεία, την μουσουλμανική και μία γλώσσα, την τουρκική.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΔΙΑΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο Μητροπολιτης Χαλδιας Λαυρεντιος
διατραγωδει τους διωγμους και τα μαρτυρια
των ελληνων του ποντου

·        Γραπτές μαρτυρίες του Χαλδίας Λαυρεντίου για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Όταν γίνεται λόγος για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, σχεδόν αναπόφευκτα, καθίσταται επιβεβλημένη η παραπομπή στα γραφόμενα του Καθηγητού Π. Ενεπεκίδη, ο οποίος με έναν αριστοτεχνικά διατυπωμένο λόγο, αναφέρει ότι: «η φύση και η μέθοδος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους νεότουρκους και τους κεμαλικούς, ενώ έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη Γενοκτονία των Εβραίων, έχει δύο βασικές διαφορές: Είναι μία γενοκτονία πολύ αλά τούρκα. Η γενοκτονία αλά τούρκα είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικά background, αλλά μάλλον πρακτικά, πλιατσικολογικά.

Οι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών, οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων - οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στον στρατό - δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Ausschwitz, με τους διαβολικά οργανωμένους μηχανισμούς της φυσικής εξόντωσης του ανθρώπου - όχι! Ήταν όμως ένα Ausschwitz εν ροή, οι άνθρωποι πέθαιναν καθ' οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου, όχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπου.  Αυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο. Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Ausschwitz γιατί για τους περισσότερους δεν υπήρχε τέρμα. Το ταξίδι προς τον θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού».

ΕΓΓΡΑΦΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (1915-1918)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Εγγραφη Εκθεση

 του ΚομοτηναΙου ΜητροπολΙτου
ΤραπεζοΥντος ΧρυσΑνθου για την γενοκτονΙα
του ΠοντιακοΥ ΕλληνισμοΥ (1915-1918)

·        Οι 353.000 σφαγιασθέντες δεν λησμονούνται και αναμένουν την δικαίωσή τους…

·     Στις 10 Δεκεμβρίου του 1918 ο τότε Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος Φιλιππίδης (γόνος της Κομοτηνής) εδημοσίευσε στο τότε γνωστό περιοδικό «Κομνηνοί» τις βαρβαρότητες και τις καταστροφές που υπέστησαν οι Έλληνες Πόντιοι από τους νεοτούρκους.

Η μακροσκελής έγγραφη έκθεση του Τραπεζούντος Χρυσάνθου μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής: «… Η ζωή του έθνους μας υπό τον τουρκικό πολιτικό καθεστώς είτε αυτό λέγεται παλαιοτουρκικό είτε νεοτουρκικό είτε φιλελεύθερο είναι αδύνατη. Και όσοι άλλοτε ήλπιζαν, ότι υπό κυβέρνηση οθωμανική που ενεργεί σύμφωνα με τις φιλελεύθερες αρχές θα ήταν δυνατή η ανάπτυξη και πρόοδος του ημετέρου έθνους και αυτοί σήμερα απεγοητεύθησαν. Ιδιαίτερα ύστερα απ’ όσα φρικτά είδαν και άκουσαν κατά τον παρόντα πόλεμο, κατά τον οποίο απεδείχθη για ποιες φρικαλεότητες είναι ικανή η  τουρκική ψυχή, όταν αφεθεί αχαλίνωτη και ελεύθερη. Της αλήθειας ταύτης κάποια στοιχεία επιτρέψατέ μου να σημειώσω στην παρούσα έκθεση, αναγράφοντας όσα δεινά εδοκίμασε το ελληνικό έθνος στο Βιλαέτιο της Τραπεζούντας…

Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ 353.000 ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΤραπεζοΥντος  ΧρΥσανθος και τα πΑθη των ΠοντΙων

ΕπΕτειος μνημοσΥνης των 353.000 σφαγιασθΕντων και
μαρτυρικΩς τελειωθΕντων ΕλλΗνων ΠοντΙων

Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος αγωνιστής Μητροπολίτης Τραπεζούντος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (Φιλιππίδης), ο οποίος δικαίως και προσφυώς ονομάσθηκε από τον ποντιακό ελληνισμό ως ο «Άγιος των Ποντίων», «ιδία χειρί» διασώζει στις «Βιογραφικές Αναμνήσεις» του τα πάθη των Ποντίων, όταν οι τσέτες του τουρκικού κομιτάτου εφάρμοζαν το σχέδιο της «εθνοκαθάρσεως» και γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.

Η προσωπική γραπτή μαρτυρία του αοιδίμου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου αποτελεί την ζώσα απόδειξη των όσων έλαβαν χώρα στον ελληνικό Πόντο και είχαν ως συνέπεια τον φρικτό και μαρτυρικό θάνατο των 353.000 Ελλήνων Ποντίων.

Από τις «Βιογραφικές Αναμνήσεις» του Τραπεζούντος Χρυσάνθου, που εκδόθηκαν το 1970 από τον εκτελεστή της διαθήκης του, Γεώργιο Ν. Τασούδη, δημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα στα οποία ο αοίδιμος Ιεράρχης καταγράφει τα των Ποντίων πάθη ως εξής:

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΕΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΕΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ακατάλυτα Σύμβολα του Ποντιακού Ελληνισμού μέσα στο διάβα των αιώνων υπήρξαν οι Ιερές Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές στο Εύξεινο Πόντο, ήτοι τα «Καστρομονάστηρα» της Παναγίας Σουμελά, του Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος και του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, τα οποία κατά την περίοδο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού υπέστησαν ανείπωτα μαρτύρια και πάθη, όπως με τον πλέον αψευδή και τεκμηριωμένο τρόπο καταγράφονται στην «Μαύρη Βίβλο», την οποία εξέδωσε το πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο εν έτει 1919 και μέχρι σήμερα παραμένει η πλέον αξιόπιστη και αδιαμφισβήτητη ιστορική πηγή για όσα γενοκτονικά εγκλήματα διέπραξε το κίνημα των Νεοτούρκων σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου, κληρικών και λαϊκών, στα μεγάλα αστικά κέντρα, στις δεκάδες κωμοπόλεις, στα εκατοντάδες χωριά και φυσικά στις Ιερές Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές του Ευξείνου Πόντου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ - Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ - ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ - Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ - ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (Φιλιππίδης) έζησε εκ του σύνεγγυς τα «πάθη και τα μαρτύρια» των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους καθ’ όλο το τετραετές διάστημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και είδε «ιδίοις όμμασι» να αποδεκατίζεται το πολυφίλητο και πολυπαθές μαρτυρικό ποίμνιό του, γενόμενο «ολοκαύτωμα» στον βωμό της ακραίας και απάνθρωπης «εθνικιστικής διαπάλης», η οποία επέβαλε την «εθνοκάθαρση», τον αφανισμό από προσώπου γης και τον βίαιο εκριζωμό και εκπατρισμό των Ελλήνων του Πόντου από τις αιώνιες πατρογονικές τους εστίες.

Άξιο μνείας είναι το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Χρύσανθος καθ’ όλη τη διάρκεια της καταλήψεως της Τραπεζούντος και της πέριξ αυτής περιοχής υπό των ρωσικών στρατευμάτων, ουδέποτε έκαμε διακρίσεις σε βάρος των μουσουλμάνων της επαρχίας του αλλά αδιαλείπτως και με φιλάνθρωπα αισθήματα φρόντιζε και περιέθαλπτε αυτούς με τρόφιμα, φάρμακα και ενδύματα, ενώ με κάθε τρόπο τους εξασφάλιζε και τα αναγκαία καταλύματα προστασίας για την επιβίωσή τους.

ΤΟ ΠΟΡΦΥΡΟΥΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ: Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ – Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΟΝ ΓΟΛΟΓΟΘΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟ ΠΟΡΦΥΡΟΥΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ – Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
ΔΙΑΤΡΑΓΩΔΕΙ ΤΟΝ ΓΟΛΟΓΟΘΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (Φιλιππίδης) έζησε εκ του σύνεγγυς τα «πάθη και τα μαρτύρια» των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους καθ’ όλο το τετραετές διάστημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και είδε «ιδίοις όμμασι» να αποδεκατίζεται το πολυφίλητο και πολυπαθές μαρτυρικό ποίμνιό του, γενόμενο «ολοκαύτωμα» στο βωμό της ακραίας και απάνθρωπης «εθνικιστικής διαπάλης», η οποία επέβαλε την «εθνοκάθαρση», τον αφανισμό από προσώπου γης και τον βίαιο εκριζωμό και εκπατρισμό των Ελλήνων του Πόντου από τις αιώνιες πατρογονικές τους εστίες.

Άξιο μνείας είναι το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Χρύσανθος καθ’ όλη τη διάρκεια της καταλήψεως της Τραπεζούντος και της πέριξ αυτής περιοχής υπό των ρωσικών στρατευμάτων, ουδέποτε έκαμε διακρίσεις σε βάρος των μουσουλμάνων της επαρχίας του αλλά αδιαλείπτως και με φιλάνθρωπα αισθήματα φρόντιζε και περιέθαλπε αυτούς με τρόφιμα, φάρμακα και ενδύματα, ενώ με κάθε τρόπο τους εξασφάλιζε και τα αναγκαία καταλύματα προστασίας για την επιβίωσή τους.

Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΕθνΑρχης ΜητροπολΙτης ΤραπεζοΥντος ΧρΥσανθος στη ΔιεθνΗ ΔιΑσκεψη των ΠαρισΙων για τη σωτηρΙα
του αφανιζΟμΕνου ΠοντιακοΥ ΕλληνισμοΥ

·     Το ανεκπλήρωτο όνειρο για την ίδρυση Αυτονόμου Δημοκρατίας του Πόντου και η Εγκληματική σιωπή και υποκρισία των Μεγάλων Δυνάμεων.

· Το κείμενο της ιστορικής Συνεντεύξεως του Μητροπολίτου Τραπεζούντας Χρυσάνθου μετά του Προέδρου των Η.Π.Α  Ουίλσον ( Wilson) στη Διάσκεψη των Παρισίων , την 16η Μαΐου 1919.

Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1919) εσήμανε την αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της  «καθ’ ημάς Ανατολής», όταν το εθνικιστικό κίνημα των Νεοτούρκων (ή Νεοθωμανών ) έθεσε συστηματικότερα σε εφαρμογή το γερμανικής εμπνεύσεως σχέδιο, το όντως μέγιστο ανοσιούργημά τους, για την γενοκτονική εθνοκάθαρση των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων (Ελλήνων, Αρμενίων κ.ά.) της κατ’ εκείνη την περίοδο ψυχορραγούσης οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ο ελληνισμός του Πόντου εγκαταλελειμμένος στην τραγική μοίρα του και έχοντας μόνο προστάτη και υπέρμαχο των δικαίων του, τον προσφυώς και δικαίως αποκληθέντα ως τον «Άγιο των Ποντίων», Μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο, εγεύθη το πικρό τούτο ποτήριον του γενοκτονικού ολέθρου κατά το χρονικό διάστημα 1915-1923, με ένα μόνο μικρό «διάλειμμα δημοκρατίας» κατά τα έτη 1916-1918, όταν τα ρωσικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη της Τραπεζούντας και εγκαθίστανται σε όλη την πέριξ αυτής περιοχή. Τότε ιδρύεται η λεγόμενη προσωρινή κυβέρνηση της Τραπεζούντας υπό την ηγεσία και ευθύνη του συνετού και σώφρονος Μητροπολίτου Χρυσάνθου, ο οποίος επέτυχε την αρμονική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων.

ΕΝΕΚΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ : ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΟΖΩΦ-ΜΑΡΚΙΔΟΥ (1916-1994) - Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΕΝΕΚΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ»

ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΟΖΩΦ-ΜΑΡΚΙΔΟΥ (1916-1994)
Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

·   Η εκπαιδευτικός Σύμβολο της Κομοτηνής, η οποία άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα σε γενιές της μαθητιώσας νεολαίας που διατηρεί άσβεστη την αγαθή ανάμνηση της αγαπημένης τους καθηγήτριας.

·  Το ερευνητικό και ιστορικό-λαογραφικό συγγραφικό έργο της αποτελεί πολύτιμη επιστημονική παρακαταθήκη για την ιστορική σκιαγράφηση της Κομοτηνής.

Υπάρχουν πρόσωπα τα οποία με τον όλο «βίο και την πολιτεία» τους δικαίωσαν το πέρασμά τους από την επίγεια ζωή τους και κατέλιπαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη στους επιγενομένους τόσο το επιστημονικό ερευνητικό και συγγραφικό έργο τους όσο και την «καλή καγαθή ανάμνησή» τους. Αυτούς τους πνευματικούς ανθρώπους με την εμφιλόσοφη λογιότητά τους οι επιγενόμενοι γνωρίζουν είτε μέσω της ενδελεχούς μελέτης των πνευματικών πονημάτων τους είτε δια της προσωπικής αναστροφής μαζί τους αποκομίζοντας το απόσταγμα του πνευματικού τους πλούτου από το «ταμείον της ψυχής» τους.

«ΞΗΜΕΡΩΣΕ Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΚΑΙ ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ»: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΡΑΚΗΣ – ΠΡΙΝ ΑΠΟ 100 ΕΤΗ (1920- 2020)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΞημΕρωσε Η χαραυγΗ καΙ πΗραμε τΗν ΘρΑκη»

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΡΑΚΗΣ – ΠΡΙΝ ΑΠΟ 100 ΕΤΗ (1920- 2020)

Εάν κάποιος θα ήθελε να δώσει έναν τίτλο στην παρούσα επετειακή –πανηγυρική γραφή, για τα «Ελευθέρια της Θράκης», την οποία εξ οφειλετικού εθνικού καθήκοντος κινούμενοι, δημοσιεύουμε και κάνουμε γνωστή στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο από τον στίχο:

«Ξημέρωσε η χαραυγή και πήραμε τη Θράκη».

Είναι ο πρώτος στίχος από το τραγούδι που τραγουδούσε ο προελαύνων ελληνικός στρατός τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Μαίου, όταν εισήρχετο νικητής και απελευθερωτής στην ιστορική πόλη της Κομοτηνής. Ο εφιάλτης της Βουλγαρικής κατοχής είχε τελειώσει.

Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΙΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΓΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΘΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΙΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΓΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΘΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ
  ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ

·  Έγγραφες μαρτυρίες του Χαρισίου Βαμβακά ως Αντιπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως στην Γαλλοκρατούμενη Διασυμμαχική Θράκη διά των οποίων αποδεικνύεται ο τιτάνιος αγών αυτού για την λυσιτελή επίτευξη της προσεγγίσεως των Μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης και των Γάλλων στρατιωτικών μηδέ εξαιρουμένου  του αμφιλεγομένου και με επαμφοτερίζουσα στάση Γάλλου Στρατηγού Σαρπύ (Charpy) προκειμένου να συντελεσθεί η ποθούμενη ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στην εθνική επικράτεια της Ελλάδος.

Η ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στην εθνική επικράτεια της Ελλάδος κατά την 14η Μαΐου 1920 λογίζεται ως όντως «Εθνικός Άθλος», εάν αναλογισθεί κάποιος το επί οκτώ μήνες τιτάνιο εθνικό έργο του Αντιπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως στην Γαλλοκρατούμενη Διασυμμαχική Θράκη Χαρισίου Βαμβακά, ο οποίος κατ’ εντολήν του Ελευθερίου Βενιζέλου ενεγκατεστάθη στην Κομοτηνή (τότε Γκιουμουλτζίνα) περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1919 και επεδόθη παντί σθένει και ιερώ εθνικώ ζήλω στην επίτευξη του υψίστου και μεγίστου, κατά κοινή ομολογία πάντων, δυσχερεστάτου και δυσκατόρθωτου εκείνου εθνικού άθλου της σωτηρίας της Δυτικής Θράκης, την οποία ως άλλη «Πηνελόπη» διεκδικούσαν πλείστοι όσοι αδηφάγοι μνηστήρες, όπως ήταν: α) οι Βούλγαροι, οι οποίοι είτε επεδίωκαν την άμεση και οριστική υπό των Μεγάλων Δυνάμεων παραχώρηση της Δυτικής Θράκης στην Βουλγαρία, είτε δολίως και υπούλως κινούμενοι, προκειμένου να αποτρέψουν το ενδεχόμενο της παραχωρήσεως της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, έφθασαν σε σημείο να αποπειρώνται  να παρασύρουν τους Μουσουλμάνους στην ίδρυση μιάς κάποιας «αυτονομίας» της περιοχής αλλά υπό βουλγαρική κηδεμονία, ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να πείσουν τους Γάλλους ότι τάχα θα εσέβοντο όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της Δυτικής Θράκης, β) οι Τούρκοι, οι οποίοι είτε ονειρεύονταν  την ίδρυση ενός «αυτονόμου κρατιδίου Δυτικής Θράκης», είτε την ενσωμάτωσή της στην τότε ψυχορραγούσα οθωμανική αυτοκρατορία, και γ) οι Γάλλοι, οι οποίοι με τον δύσπιστο και δύστροπο Στρατηγό Σαρπύ που, αρχικώς τουλάχιστον, έτρεφε ενδομύχως φιλοβουλγαρικά αισθήματα και εν συνεχεία κυοφορούσε την ιδέα της μετατροπής της Δυτικής Θράκης σε Γαλλικό Προτεκτοράτο.

Η ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΚαταλυτικΗ ΣημασΙα του ΚεντρικοΥ ΔιοικητικοΥ ΣυμβουλΙου των ΑντιπροσΩπων για την ΕνσωμΑτωση
της ΓαλλοκρατοΥμενης ΔυτικΗς ΘρΑκης στην ΕλλΑδα

·        Διπλωματικά έγγραφα από το Αρχείο του Εθνικού Σωτήρος της Δυτικής Θράκης Χαρισίου Βαμβακά για την συγκρότηση του Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου των Αντιπροσώπων της Γαλλοκρατούμενης Θράκης και ο καθοριστικός ρόλος του στην ανάδειξη Έλληνος Προέδρου αυτού ως καίριας σημασίας προδρομικό πολιτικο-διπλωματικό γεγονός για την οριστική ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στην εθνική επικράτεια της Ελλάδος.

Όταν κατά το φθινόπωρο του έτους 1919 οι Μεγάλες Δυνάμεις έθεσαν οριστικό τέλος στην πάνδεινη εξαετή βουλγαρική κατοχή της Δυτικής Θράκης (1913-1919), εγκατεστάθη στην πολυμαρτυρική Θρακική γη η λεγομένη Διασυμμαχική Διοίκηση, που όμως στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία όντως ιδιότυπη Γαλλική κατοχή υπό τον έχοντα επαμφοτερίζοντα συμπεριφορά, η οποία άλλοτε ήταν φιλελληνική και άλλοτε φιλοβουλγαρική, Γάλλο Στρατηγό Σαρπύ (Charrpy). Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος προσωπικώς θέλοντας κατ' αυτό το, έστω και σχετικώς συντόμου διάρκειας, κενό εξουσίας, να προλάβει ενδεχομένως δυσμενείς, αν μη και επιβαρυντικές για την Ελλάδα και τους Έλληνες της Θράκης εξελίξεις και αποφάσεις του αμφιλεγομένου Γάλλου Στρατηγού Σαρπύ, έδωσε εντολή στον πεπειραμένο πολιτικό και προσωπικό φίλο και συνεργάτη του Χαρίσιο Βαμβακά, ο οποίος μέχρι τότε συμμετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι και ευρίσκετο κατ' εκείνη την χρονική στιγμή στην Κωνσταντινούπολη, να μεταβεί στην Κομοτηνή (τότε Γκιουμουλτζίνα) όπου και η έδρα της Διασυμμαχικής Διοικήσεως, ως Κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ελλάδος (ή Έλλην Αρμοστής) στην Γαλλοκρατούμενη Δυτική Θράκη.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ «ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΟΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ» ΧΑΡΙΣΙΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣ (1919-1920)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός  Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΣυμβολΗ του «ΕλευθερωτοΥ της ΘρΑκΗς»
ΧαρΙσΙου ΒαμβακΑ στην ΑνασυγκρΟτηση
του ΝομοΥ ΡοδΟπΗς (1919-1920)

Η αδέκαστη ιστορία και η κοινή συλλογική εθνική μνήμη των Θρακών έχουν ταυτίσει το όνομα του Χαρισίου Βαμβακά με το μεγάτιμο και λυτρωτικό γεγονός των «Ελευθερίων της Θράκης» επειδή ακριβώς ο Κοζανίτης αυτός ευπατρίδης υπήρξε ο «ιθύνων νους», ο οποίος με τη διπλωματική δεινότητά του, τη διορατικότητα και την απαράμιλλη ευφυΐα του επέτυχε τον «εθνικό άθλο» της αναιμάκτου ενσωματώσεως της Δυτικής Θράκης στο σώμα της εθνικής επικράτειας της Ελλάδος κατά την εύσημη ημέρα της 14^ης Μαΐου του 1920.

Παραμένει ωστόσο εν πολλοίς άγνωστη και λησμονημένη η καταλυτικής σημασίας συμβολή του Χαρισίου Βαμβακά στην ανασυγκρότηση «εκ της τέφρας» του Νομού Ροδόπης ύστερα από έξι έτη στυγνής και φρικώδους Βουλγαρικής κατοχής (1913-1919), όταν με την εγκατάσταση της Διασυμμαχικής Διοικήσεως στη Θράκη από το Γάλλο Στρατηγό Σαρπύ (Charpy), η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικώς ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος θέλοντας κατ’ αυτό το, έστω και στιγμιαίο, κενό εξουσίας να προλάβει ενδεχομένως δυσμενείς, αν μη επιβαρυντικές, για την Ελλάδα και τους Έλληνες της Θράκης αποφάσεις του αμφιλεγόμενου Σαρπύ, έδωσε εντολή στον πεπειραμένο πολιτικό Χαρίσιο Βαμβακά, ο οποίος μέχρι τότε συμμετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι και βρισκόταν κατά τη στιγμή εκείνη στην Κωνσταντινούπολη, να μεταβεί στην Κομοτηνή, όπου και η έδρα της Διασυμμαχικής Διοικήσεως, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (1920-2020) : Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ (1905-1907)

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός Iστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
(1920-2020)

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ
ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ (1905-1907)

Υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα στο ιστορικό γίγνεσθαι, τα οποία με την αξιοσύνη τους, την άδολη μέχρι αυτοθυσίας φιλοπατρία τους και τον μέχρι θανάτου αγώνα τους υπέρ των απαράγραπτων και αδιαπραγμάτευτων δικαίων του Ελληνισμού έχουν αναδειχθεί σε μέγιστες ιστορικές προσωπικότητες του γένους παραμένοντας απαραμείωτης αξίας, σημασίας και ακτινοβολίας πρότυπα για τους επιγενομένους βλαστούς του Ελληνικού γένους, έστω και αν παρήλθαν πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατό τους, επειδή ακριβώς κατά την επίγεια περπατησιά και ιστορική πορεία τους, λόγοις και έργοις, δικαίωσαν την παρουσία και το πέρασμα τους από τον εφήμερο τούτο κόσμο.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

·  Τα πάθη και τα μαρτύρια των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης κατά την διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής (1913-1919) επηρέασαν την στάση τους υπέρ της παρουσίας του Ελληνικού Στρατού ως ελευθερωτού και προστάτου αυτών στην Θράκη.

·     Οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης δεν ενέδωσαν στις εθνικιστικές σειρήνες του νεοτουρκικού κομιτάτου και παρέμειναν αταλάντευτοι κατά την συντριπτική πλειοψηφία τους υπέρ του διπλωματικού αγώνος του Χαρισίου Βαμβακά για την οριστική ενσωμάτωση της Θράκης στην εθνική επικράτεια της Ελλάδος.

    Η ενσωμάτωση της μεγαλομάρτυρος και πολυπαθούς Δυτικής Θράκης στο εθνικό γεωγραφικό σώμα της Ελλάδος υπήρξε άνευ υπερβολής μέγιστο «θαύμα» και κατόρθωμα του ευφυούς, διορατικού και οξυδερκούς κυβερνητικού εκπροσώπου της Ελλάδος στην υπό Διασυμμαχική Διοίκηση (1919-1920) τελούσα Δυτική Θράκη, Χαρισίου Βαμβακά, ο οποίος για την επίτευξη του αξιοθαύμαστου αυτού «εθνικού άθλου» επέτυχε πρωτίστως να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την έντιμη συνεργασία των Μουσουλμάνων, οι οποίοι είχαν υποστεί τα πάνδεινα από την θηριώδη εθνικιστική κατοχική συμπεριφορά των Βουλγάρων κατά την διάρκεια των ετών 1913-1919.

    Η περί της ενσωματώσεως της Δυτικής Θράκης στην εθνική γεωγραφική επικράτεια της Ελλάδος ιστορική ιχνηλασία επιβάλλει την αντικειμενική ιστορική αναγωγή σε όσα μαρτύρια και πάθη υπέστησαν οι Μουσουλμάνοι από την θηριώδη και απάνθρωπη συμπεριφορά και κατοχική συστηματική εξοντωτική τακτική των Βουλγάρων σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι να επιποθούν την λύτρωσή τους με την έλευση του ελευθερωτού Ελληνικού Στρατού και την μελλοντική ειρηνική και ασφαλή επιβίωσή τους μέσω της οριστικής ενσωματώσεως της Δυτικής Θράκης στην κρατική γεωγραφική οντότητα της Ελλάδος.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (14 ΜΑΪΟΥ 1920)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Οι πολιτικΕς και διπλωματικΕς πτυχΕς
 ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ της ενσωμΑτωσΕΩΣ
της ΔΥΤΙΚΗΣ ΘρΑκης στην ΕλλΑδα (14 ΜΑΪΟΥ 1920)

Όταν μετά από έξι αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας και απηνούς βουλγαρικής κατοχής το όνειρο έγινε πραγματικότητα και η Δυτική Θράκη, το μοναδικό εναπομείναν γεωγραφικό τμήμα του Θρακικού Ελληνισμού, ενσωματώθηκε στον μητρικό κορμό της Ελλάδος. Οδύσσεια υπήρξε το πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο που προηγήθηκε της ενσωματώσεως καθώς οι πολιτικές σκοπιμότητες των Μεγάλων Δυνάμεων και οι αδηφάγες διεκδικήσεις των Τούρκων και των Βουλγάρων για τη Θράκη που αποτελούσε το μήλο της έριδος, είχαν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλοιό που χάρη στον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον επιστήθιο και έμπιστο φίλο του Χαρίσιο Βαμβακά κατέστη δυνατό να επιτευχθεί η αποσόβηση του κινδύνου της οριστικής απώλειας της Θράκης και η πολυπόθητη τελική ενσωμάτωσή της στην γεωγραφική επικράτεια της Ελλάδος.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός και Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑπΟ την ΒουλγαρικΗ ΚατοχΗ στην ενσωμΑτωση
της ΘρΑκης στην εθνικΗ επικρΑτεια της ΕλλΑδος

·        Η συνδρομή εκκλησιαστικών ανδρών της Μητροπόλεως Μαρωνείας (1913 – 1920).  

·   Ιστορικές επιστολές  του Αρχιμανδρίτου Νικολάου, του Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου  και του Μητροπολίτου Μαρωνείας Νικολάου.

Την 5η Οκτωβρίου του 1912 ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος ήταν πλέον γεγονός και οι πρωταγωνιστές του ήταν τα συμμαχικά κράτη της Ελλάδος, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο πλαίσιο των λεγομένων συμμαχικών πολεμικών επιχειρήσεων οι Βούλγαροι κατά τον Νοέμβριο του 1912 εισέρχονται και εγκαθίστανται στη δυτική Θράκη όχι ως απελευθερωτές και σύμμαχοι, αλλά στην πραγματικότητα ως κατακτητές προκειμένου να εκβουλγαρίσουν τον Ελληνισμό της Θράκης. Έτσι, επί οκτώ μήνες, από τον Νοέμβριο του 1912 έως και τον Ιούλιο του 1912, διεξήγετο ένας ανελέητος ανθελληνικός αγώνας, ο οποίος είχε έναν και μόνο στόχο που δεν ήταν άλλος από την ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας. Με την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, κατά την 16η Ιουνίου 1913, ανάμεσα στους πρώην συμμάχους, δηλαδή την Βουλγαρία αφενός και την Σερβία μαζί με την Ελλάδα αφετέρου, εκδηλώνεται το ακραίο εθνικιστικό και ανθελληνικό πάθος των Βουλγάρων, οι οποίοι απέβλεπαν παντί σθένει, να αφανίσουν κάθε τι το ελληνικό στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Θράκης και φυσικά σε καθόλη την έκταση του τότε Καζά Γκιουμουλτζίνας (Κομοτηνής).

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ: ΕΘΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ (1913-1920)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΕΘΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΝΔΡΩΝ  ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ  (1913-1920)

·        Από την Βουλγαρική Κατοχή στην ενσωμάτωση της Θράκης στην εθνική επικράτεια της Ελλάδος.

Την 5^η Οκτωβρίου του 1912 ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος ήταν πλέον γεγονός και οι πρωταγωνιστές του ήταν τα συμμαχικά κράτη της Ελλάδος, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στο πλαίσιο των λεγόμενων συμμαχικών πολεμικών επιχειρήσεων οι Βούλγαροι κατά τον Νοέμβριο του 1912 εισέρχονται και εγκαθίστανται στη Δυτική Θράκη όχι ως απελευθερωτές και σύμμαχοι, αλλά στην πραγματικότητα ως κατακτητές προκειμένου να εκβουλγαρίσουν τον ελληνισμό της Θράκης. Έτσι, επί οκτώ μήνες, από τον Νοέμβριο του 1912 έως και τον Ιούλιο του 1912, διεξήγετο ένας ανελέητος ανθελληνικός αγώνας, ο οποίος είχε έναν και μόνο στόχο που δεν ήταν άλλος από την ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας.

Με την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου κατακτά την 16^η Ιουνίου 1913, ανάμεσα στους πρώην συμμάχους, δηλαδή την Βουλγαρία αφενός και την Σερβία μαζί με την Ελλάδα αφετέρου, εκδηλώνεται το ακραίο εθνικιστικό και ανθελληνικό πάθος των Βουλγάρων, οι οποίοι απέβλεπαν παντί σθένει, να αφανίσουν κάθε τι το ελληνικό στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Θράκης και φυσικά σε καθόλη την έκταση του τότε καζά Γκιουμουλτζίνας (Κομοτηνής).

ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ : ΟΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΒΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ

ΟΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΒΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ

Δάκτυλος Κυρίου διαμόρφωσε τις ιστορικές συνθήκες και ο ηγεμόνας της Μεγάλης Μοραβίας Ραστισλάβος για να αποκόψει τα καταπιεστικά δεσμά του λαού του από το φραγκικό κράτος, εστράφη προς την Κωνσταντινούπολη και την Πρωτόθρονη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, όταν Αυτοκράτορας ήταν ο Μιχαήλ Γ΄ (842-867) και Οικουμενικός Πατριάρχης ο Φώτιος Α΄ ο Μέγας (858-867).

Οι δύο αυτές χαρισματικές προσωπικότητες του Βυζαντινού κράτους αναλογιζόμενες την θρησκευτική, πολιτική και εν γένει γεωστρατηγική σημασία της διαδόσεως του ελληνορθοδόξου πνεύματος στην καρδιά των Σλαβικών πληθυσμών, απέστειλαν ως ιεραποστόλους δύο επιφανείς, λίαν μεμορφωμένους, κατά σάρκα αδελφούς θεσσαλονικείς, τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, οι οποίοι επρόκειτο να αναδειχθούν σε φωτιστές των Σλάβων και άπασης της Ευρώπης, όπως εύστοχα σε σχετική εγκύκλιό του είχε γράψει προ ετών ο μακαριστός πάπας Ιωάννης-Παύλος ο Β΄.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΕΞΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΖΑ ΓΚΙΟΥΜΟΥΛΤΖΙΝΗΣ (1900-1914)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η εθνικΗ δρΑση και αντΙσταση του ΜητροπολΙτου ΜαρωνεΙας ΝικολΑου ΣακκΟπουλου (1900-1914) εναντΙον των σχισματικΩν ΒουΛΓαροεξαρχικΩν στον τΟτε ΚαζΑ ΓκιουμουλτζΙνης ( ΝομΟ ΡΟΔΟΠΗΣ)

Ο από Άγκυρας Μητροπολίτης Μαρωνείας, Θάσου και Σαμοθράκης Νικόλαος Σακκόπουλος (1902-1914), αμέσως μετά την ενθρόνιση και εγκατάστασή του στη Μητρόπολη Μαρωνείας και αφού ανέλαβε τα αρχιερατικά του καθήκοντα, επέδειξε ιδιαίτερη αυστηρότητα και αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση και απόκρουση της εθνικιστικής και εκκλησιαστικής προπαγάνδας των λαϊκών και κληρικών Βουλγάρων εξαρχικών, οι οποίοι με ύπουλες μεθοδεύσεις επεδίωκαν να διεισδύσουν στην μητροπολιτική του περιφέρεια.

Ο στόχος τότε των Βουλγάρων ήταν διπλός, αφενός μεν να αλλοιώσουν την εθνολογική σύνθεση του Καζά Γκιουμουλτζίνας, αφετέρου δε να αποσπάσουν τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό της Δυτικής Θράκης από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να τον εντάξουν εκκλησιαστικά στη δικαιοδοσία της  σχισματικής βουλγαρικής Εκκλησίας, της άλλως καλουμένης «Βουλγαρικής Εξαρχίας».

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΒΛΑΣΤΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ : ΘΡΑΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΒΛΑΣΤΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΘΡΑΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ

 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Συνοπτική ιστορική καταγραφή του βίου και της εν γένει εθναρχικής - εκκλησιαστικής δράσεως των αγνώστων στο ευρύ κοινό Θρακών Οικουμενικών Πατριαρχών.

Κύριλλος  Γ΄ ο Σπανός

Καταγόταν από την Ξάνθη. Έγινε Μητροπολίτης Κορίνθου, δύο φορές Φιλιππουπόλεως και τέλος Τυρνόβου. Τον Ιούνιο του 1651 κατέλαβε πραξικοπηματικά τον Οικουμενικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, απάγοντας τον Ιωαννίκιο Β΄, αλλά η πατριαρχική Σύνοδος δεν τον ανεγνώρισε και μετά οκτώ ημέρες αντικαταστάθηκε από τον Αθανάσιο Β΄ τον Πατελάριο.  Τον Μάρτιο του 1654 αναρριχήθηκε και πάλι στον  Πατριαρχικό Θρόνο και μετά από 14 ημέρες αντικαταστάθηκε από τον Παϊσιο Α΄, ο οποίος τον εξόρισε στην Κύπρο.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΕΞΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΖΑ ΓΚΙΟΥΜΟΥΛΤΖΙΝΗΣ (1900-1914)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΕΞΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΖΑ ΓΚΙΟΥΜΟΥΛΤΖΙΝΗΣ (1900-1914)

Ο από Άγκυρας Μητροπολίτης Μαρωνείας, Θάσου και Σαμοθράκης Νικόλαος Σακκόπουλος (1902-1914), αμέσως μετά την ενθρόνιση και εγκατάστασή του στη Μητρόπολη Μαρωνείας και αφού ανέλαβε τα αρχιερατικά του καθήκοντα, επέδειξε ιδιαίτερη αυστηρότητα και αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση και απόκρουση της εθνικιστικής και εκκλησιαστικής προπαγάνδας των λαϊκών και κληρικών Βουλγάρων εξαρχικών, οι οποίοι με ύπουλες μεθοδεύσεις επεδίωκαν να διεισδύσουν στην μητροπολιτική του περιφέρεια.

Ο στόχος τότε των Βουλγάρων ήταν διπλός, αφενός μεν να αλλοιώσουν την εθνολογική σύνθεση του Καζά Γκιουμουλτζίνας, αφετέρου δε να αποσπάσουν τον ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό της Δυτικής Θράκης από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να τον εντάξουν εκκλησιαστικά στη δικαιοδοσία της σχισματικής βουλγαρικής Εκκλησίας, της άλλως καλουμένης «Βουλγαρικής Εξαρχίας».

Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ : ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ - ΜΟΥΣΙΟΠΟΥΛΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΜΕΓΑΤΙΜΗ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
ΚαλλιΟπη ΠαπαθανΑση - ΜουσιοποΥλου

·    Πρόσωπα και Γεγονότα της Θράκης (1908-1920) μέσα από το ιστορικό συγγραφικό έργο της.

·    Η σύγχρονη ιστοριογράφος και εγγονή του εθνικού σωτήρα της Θράκης Χαρισίου Βαμβακά που διέσωσε και ανέδειξε το ιστορικό αρχείο του.

Στο άκουσμα και μόνον του ονόματός της Καλλιόπης Παπαθανάση-Μουσιοπούλου συνειρμικά η ιστορική μνήμη ανακαλεί στην επιφάνεια ένα άλλο πρόσωπο, τον Χαρίσιο Βαμβακά ο οποίος υπήρξε ο σωτήρας της Θράκης αφού σ’ αυτόν κυρίως οφείλεται η αίσια έκβαση του διπλωματικού-πολιτικού αγώνος που οδήγησε στην ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στο γεωγραφικό σώμα της Εθνικής Επικράτειας της Μητέρας Ελλάδος, την 14^η Μαΐου 1920.

Η Καλλιόπη Παπαθανάση-Μουσιοπούλου θα μπορούσαμε ουδόλως αυθαίρετα να υπογραμμίσουμε ότι έχουσα στο κληρονομικό DNA της υπάρξεώς της όλα εκείνα τα γονίδια του φιλοπάτριδος και φιλογενούς παππού της, του Χαρισίου Βαμβακά, αναδείχθηκε κατά τους «εσχάτους χρόνους» η κορυφαία σε πρωτότυπη και πλούσια συγγραφική παραγωγή ιστοριογράφος της Θράκης, η οποία αν και όχι κατ’ επάγγελμα ιστορικός, κληροδότησε στους επιγενομένους «εραστές της Θρακώας ιστορικής γνώσεως» τα πολύτιμα πονήματά της που αποτελούν το απαύγασμα της ολοκληρωτικής και απολύτου αγάπης και αόκνου επιστημονικής έρευνας και συγγραφής της για την ιστορία και τον πολιτισμό της ευλογημένης «μεγάλης γης της Θράκης».

Η ΝΕΟΦΑΝΕΙΣΑ ΠΟΝΤΙΑ ΟΣΙΑ ΜΗΤΗΡ ΣΟΦΙΑ (+1974)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η νεοφανεΙσα ΠΟντια ΟσΙα ΜΗτηρ ΣοφΙα (+1974)

·        Χριστομίμητος βίος της Ποντίας ασκήτριας στην Ιερά Μονή Κλεισούρας Καστοριάς - Η Αγιοκατάταξη αυτής υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η Αγιοτόκος, αγιοτρόφος και αγιόμεστος Ορθόδοξη Εκκλησία ως «Χριστού Γεώργιον» και «επίγειος παραδείσιος Αμπελώνας» αενάως αναδεικνύει νέες οσιακές μορφές, οι οποίες με την ασκητική και χριστομίμητη βιοτή τους εφελκύουν ακόμη το έλεος του Θεού για τους ανθρώπους τούτου του κόσμου.

Ο πρώτος μετά τον Ένα, ο των Εθνών Απόστολος Παύλος, στην «Α΄ προς Κορινθίους» Επιστολή του διακηρύττει: «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη»(Α΄ Κορινθ. 1,27). Και όντως μια τέτοια ασκητική μορφή, την νεοφανείσα Οσία Σοφία, εξελέξατο ο Θεός κατά τους δίσεκτους και εσχάτους αυτούς χρόνους για να δείξει τα θαυμάσιά του και να καταισχύνει με την διά Χριστόν σαλότητα της Οσίας αυτής γυναικός την μωρία του δήθεν σοφού σύγχρονου και «πολιτισμένου» ανθρώπου, που η «κατά κόσμον σοφία του» και όχι η «κατά Θεόν σοφία», τον έχει οδηγήσει στην απώλεια και στο τέλμα.

ΘΡΑΚΟΓΕΝΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΙ : «ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΘρακογενεΙς ΙστορικοΙ και ΙστοριογρΑφοι

«Οι ΜΕλισσες της ΘρακικΗς ΙστορΙας»

Αχιλλέας Σαμοθράκης - Κοσμάς Μυρτίλος-Αποστολίδης
Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου

Ως αληθείς «Μέλισσες της Θρακικής Ιστορίας» έχουν χαρακτηρισθεί οι «σύντρεις φιλόμουσοι και φιλοπρόοδοι γόνοι της ευλογημένης θρακώας γης», ο Αχιλλέας Σαμοθράκης, ο Κοσμάς Μυρτίλος – Αποστολίδης και ο Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου, οι οποίοι «υπέρ άγαν» και «πάνυ ευλαβώς» διακόνησαν την πατρώα θρακική γη με την ιστορική έρευνα και συγγραφή τους αναδεικνύοντας τον «ακένωτο πλούτο» της θρακικής ιστορίας και του εν γένει θρακικού πολιτισμού».

Η αδέκαστη ιστορία, η επιστήμη και η κοινή συνείδηση των απανταχού θρακών και όχι μόνον έχουν δικαίως κατατάξει τους σύντρεις ως άνω φιλίστορες ερευνητές και συγγραφείς ως τους πλέον διακεκριμένους «σύγχρονους ιστορικούς και ιστοριογράφους» της Θράκης, οι οποίοι για τον επιπρόσθετο λόγο ότι υπήρξαν «θρακογενείς βλαστοί», κατέγραψαν εξ αγάπης πολλής την πατρογονική θρακική ιστορία και τον πολιτισμό του ενιαίου γεωγραφικού χώρου της Θράκης. Οι συγκεκριμένοι θρακογενείς συγγραφείς και «εραστές της Θρακικής ιστορίας», οι οποίοι έζησαν και έδρασαν από το β΄ ήμισυ του 19^ου αιώνα και μέχρι τα μέσα περίπου του 20^ου αιώνος, έκαμαν ευρύτερα γνωστή την ιστορία κα τον πολιτισμό της Θράκης, όταν μάλιστα ελάχιστοι ασχολούνταν επιστημονικά με την συγγραφή της ιστορίας της Θράκης και ακόμη λιγότεροι εγνώριζαν έστω και τα στοιχειώδη περί Θράκης.

ΤΗ ΜΕΓΑΤΙΜΩ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΖΩΟΠΗΓΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (1912-2003)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Τη ΜεγΑτΙμω ΚυρΙα της ΚομοτηνΗς

 ΚαθηγΗτρια ΖωοπηγΗ ΠαπαδοποΥλου (1912-2003)

· Αφιέρωμα μνημοσύνης στην εκ της πόλεως των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης Καθηγήτρια της Γυμναστικής Ζωοπηγή Παπαδοπούλου, η οποία εσφράγισε με την φιλόμουση και καλλιτεχνική προσωπικότητά της την εκπαίδευση και τα παραδοσιακά καλλιτεχνικά δρώμενα της Κομοτηνής και του Νομού Ροδόπης

Υπάρχουν γεγονότα τα οποία όταν συμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων δεν ερμηνεύονται ευκόλως με ορθολογικό τρόπο και δεν μπορούν φυσικά να αποτελούν απλές και τυχαίες συμπτώσεις. Όταν μάλιστα τα γεγονότα αυτά ως εκ της πρόνοιας του Θεού συντελούν ώστε να συνδεθεί ένας εν ζωή ευρισκόμενος άνθρωπος με κάποιο άλλο πρόσωπο, που είναι από ετών κεκοιμημένο και με το οποίο ουδέποτε είχε συναντηθεί όσο εκείνο ευρίσκετο εν ζωή, τότε εκ των πραγμάτων αποκαλύπτεται η υπερβατική - αόρατη και άγνωστη - πλευρά της επιγείου ζωής και των γεγονότων αυτής.