CAUSA HONORIS : ΤΑΔΕ ΛΕΓΕΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ : Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΣΥΝΕΚΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΥΡΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

CAUSA HONORIS
ΤΑδε ΛΕγει ΜητροπολΙτης ΓΕρων ΧΑλκηδΟνος ΜελΙτων

Η ΟρθΟδοξος εν ΡουμανΙα ΕκκλησΙα
ως ΣυνΕκδημος και ΣυγκυρΗναΙος της ΠρωτοκλΗτου και ΠρωτοθρΟνου ΜητρΟς ΑγΙας ΜεγΑλης του ΧριστοΥ ΚωνσταντινουπολΙτιδος ΕκκλησΙας
 για την ΠανορθΟδοξη ΕνΟτητα ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

·   Μνημειώδη ιστορικά εκκλησιαστικά κείμενα - ομιλίες του εμφιλοσόφου και λογιωτάτου εν λογίοις αοιδίμου Φαναριώτου Ιεράρχου, Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος για την θυγατέρα Ορθόδοξη εν Ρουμανία Εκκλησία.

Αναλογιζόμενοι το άνευ λόγου υπερβολής θεόπνευστον και θεοκίνητον  της ακραιφνεστάτης ορθοδόξου εκκλησιολογικής γραφής και συγγραφής του εμφιλοσόφου και λογιωτάτου, εμπνευσμένου και θεία επιφοιτήσει πεπνυμένου Φαναριώτου Ιεράρχου, αοιδίμου Μεγάλου Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989), καταλαμβάνει άπαντες τους επιγενομένους βλαστούς του Φαναρίου και της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τα της υφηλίου πέρατα, ίλιγγος μέγας και έτι περισσότερο για το άκρως επίκαιρον των νουθετηρίων διδαχών και εν γένει ιερωτάτων παρακαταθηκών αυτού σε άπαντα τον Ορθόδοξον κόσμο για την διακονία και πραγμάτωση, έργοις και ουχί λόγοις, της Του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού θείας εντολής «ίνα ώσιν εν», ήτοι για την ευλογημένη, πολυπόθητη και περιπόθητη, Πανορθόδοξη Ενότητα.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΧΑΤΖΗΣ : Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ (1913-1989)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΧΑΤΖΗΣ 
 Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (1913-1989)

·  Ο βίος, η θεολογική προσφορά και η εκκλησιαστική δράση του μεγίστου Πατριαρχικού Ιεράρχου του προηγουμένου αιώνος.

·     Ο Καβάφης των θεολογικών μας γραμμάτων.

Ο μακαριστός και αλησμόνητος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κυρός Μελίτων ο Α΄ (1913-1989), κατά κόσμον Σωτήριος Χατζής, εγεννήθη στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1913 από τον Νικόλαο και την Ευδοξία, το γένος Μπακαλοπούλου.

Την στοιχειώδη εκπαίδευση έλαβε στην κοινοτική – αστική σχολή Γαλατά και άκουσε τα γυμνασιακά γράμματα στο Ελληνικογαλλικό Λύκειο της κοινότητος  του Σταυροδρομίου. Στη συνέχεια ετέθη υπό την πνευματική προστασία και χειραγωγία του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βασιλείου Γ’ (1925-1929) και εισήχθη, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, στην ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία απεφοίτησε αριστούχος και μετ’ επαίνου το έτος 1934, αφού υπέβαλε προηγουμένως εναίσιμη διατριβή περί της «Θεοπνευστίας των Θείων Γραφών κατά τους Αποστολικούς Πατέρες και τους Απολογητάς της β΄ Εκατονταετηρίδος».

ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΤΡΙΤΟΜΟ ΕΡΓΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ :«Η ΙΕΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α΄»

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΤΡΙΤΟΜΟ ΕΡΓΟ
 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ

«Η ΙΕΡΑ ΠΟΡΕΙΑ
  ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
  ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α΄»

     Βιβλιοπαρουσίαση

Μόνο ως μνημειώδες θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το τρίτομο έργο του περισπούδαστου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, το οποίο είναι επετειακώς αφιερωμένο στην συμπλήρωση είκοσι ετών (1991-2011) από της κοιμήσεως του αοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου Α΄ και αναφέρεται στην «Ιερά πορεία αγάπης, ειρήνης και ενότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου Α΄».

Το τρίτομο έργο του Σεβασμιωτάτου είδε το φως της δημοσιότητος και έφθασε ως ευλογία και στα χέρια του γράφοντος κατά το τέλος του έτους 2012 και στις 2.966 συνολικά σελίδες και των τριών τόμων ο βαθυνούστατος και εμπειρότατος συγγραφεύς δημοσιεύει με κάθε προσοχή και λεπτομέρεια άπαντα τα σχετικά κείμενα που εκφωνήθηκαν και κατετέθησαν ως «Φωνή της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως» από των σεπτών χειλέων του αοιδίμου εν Πατριάρχαις Δημητρίου του Α΄ κατά την ιερά πορεία Αγάπης, Ειρήνης και Ενότητος Αυτού στις ανά την Οικουμένη Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες και Αυτόνομες Εκκλησίες, στο Άγιο Όρος και στις κατά τόπους επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου και όχι μόνο, που άρχισε κατά το σωτήριον έτος 1987 και ολοκληρώθηκε το έτος 1991.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄ : «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ»

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ  Β΄

«ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ»

Βιβλιοπαρουσίαση από τον  Ιωάννη Ελ. Σιδηρά
Θεολόγο – Εκκλησιαστικό Ιστορικό– Νομικό

Σε καιρούς αναλήθειας ή μάλλον ψεύδους και χαλκευμένων φημών στο πλαίσιο μιάς προπαγανδιστικής παραπληροφορήσεως εν μέσω δεινής οικονομικής αλλά κυρίως πνευματικής κρίσεως και καταπτώσεως, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Β΄ ετόλμησε και έγραψε κατ’ αλήθειαν, ένα αξιόλογο και τεκμηριωμένο επί αδιάψευστων ιστορικών πηγών και δεδομένων πόνημα, το οποίο αφορά την «Εκκλησιαστική περιουσία και την μισθοδοσία του κλήρου» της Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

«ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ - Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM»: Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ»

Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM

η ΥΠΟ τΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΠΕΡΙ της ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ
 ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ της ΓΕΩΡΓΙΑΣ

·  Η υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησιας επίλυση του λεγομένου  εκκλησιαστικού «Γεωργιανού Ζητήματος» διά της χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος στην θυγατέρα Ορθόδοξη εν Γεωργία Εκκλησία διδάσκει τον τρόπο για  την άρση των σχισμάτων και την ενότητα της Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας.

Προαιώνιο το χρέος και αδιαπραγμάτευτο το προνόμιο της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, η οποία, ως γράφει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Φιλόθεος προς τον Ρωσίας Θεόγνωστο, σε σχετικό πατριαρχικό και συνοδικό έγγραφο αυτού: «Η αγία του Θεού καθολική και αποστολική Εκκλησία κατά την δοθείσαν αυτή άνωθεν, Χριστού χάριτι, αήττητον ισχύν τε και δύναμιν επί το λυσιτελέστερον αεί τα πάντα διοικονομουμένη, και εις πάσας μεν τας εκασταχού ευρισκομένας αγιωτάτας εκκλησίας ενδείκνυται την φροντίδα ταύτης και επιμέλειαν, όπως αν αύται καλώς και κατά τον του Κυρίου νόμον διοικοίντο και διεξάγοιντο, πολλώ δε πλέον φροντίζει και προμηθεύεται των πόρρω που και μακράν διακειμένων τοιούτων αγιωτάτων εκκλησιών, πλήθει πολυανθρώπου έθνους και υπεροχή  ρηγικής εξουσίας διαφερουσών, τα προσήκοντα εαυτή διαπραττομένη και οφειλόμενα, ένθα μάλιστα το προκείμενόν εστι σπούδασμα ψυχών, αγιασμός και ωφέλεια».

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

·        Ιστορικά κείμενα - μαρτυρίες του αοιδίμου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου ως Πατριαρχικού Εξάρχου για την επίλυση του λεγομένου Αλβανικού Εκκλησιαστικού Ζητήματος και οι αποκαλύψεις του για την εθνοφυλετική αντικανονική υπερόρια δράση ενίων Σλαβικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στην επικράτεια του Αλβανικού κράτους, το οποίο αποτελούσε έδαφος της απολύτου κανονικής εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ως «οδός του μαρτυρίου» προς τον φρικτό Γολγοθά και εν τέλει στην Ανάσταση λογίζεται η όλη πορεία της πολυμαρτυρικής θυγατρός Ορθόδοξου εν Αλβανία Εκκλησίας μέχρι της εγκύρου ιεροκανονικής χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου εν έτει σωτηρίω 1937.

Αρχικώς, μάλιστα, όπως ακριβώς συνέβη και με την χορήγηση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας στις λοιπές τοπικές Σλαβικές Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, όταν το έτος 1920 η Αλβανία κατέστη ανεξάρτητο κράτος, άρχισαν και οι σχετικές συντονισμένες ενέργειες διαφόρων πολιτικών και εκκλησιαστικών προσώπων αυτού για την ίδρυση Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου εν Αλβανία Εκκλησίας με αποτέλεσμα κατά το έτος 1922 να αυτοκηρυχθεί αντικανονικώς και πραξικοπηματικώς ως «αυτοκέφαλη» η ελληνορθόδοξη κοινότητα της Αλβανίας υπό την απόλυτη κάλυψη της Αλβανικής Κυβερνήσεως.

CAUSA MEMORIAE VERBUM VERITATIS : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΗΓΗΤΟΡΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

CAUSA MEMORIAE VERBUM VERITATIS

Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΗΓΗΤΟΡΩΝ

Η υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας χορήγηση κυρίως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος και ολιγότερον της πατριαρχικής αξίας και τιμής σε πλείστες όσες περιπτώσεις συνοδεύθηκε από την δυσφορία ή και δυστοκία ενίων άλλων παλαιοτέρων τοπικών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών είτε επειδή η χορήγηση της αυτοκεφάλου εκκλησιαστικής χειραφετήσεως σε μία νεοϊδρυθείσα τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία συνεπάγετο τον επαναπροσδιορισμό της εκκλησιαστικής κανονικής δικαιοδοσίας αυτής επί εδαφών τα οποία κατά το πρότερον υπήγοντο στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, είτε επειδή ένιοι εκκλησιαστικοί ηγήτορες ένεκα μωροφιλόδοξων, ιμπεριαλιστικών τάσεων (π.χ. της Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας) θεωρούσαν και μέχρι τούδε, τραγικότατα, θεωρούν ότι τοιουτοτρόπως απομειούται η εκκλησιαστική ή μάλλον κοσμική ένεκα ρουβλίων επιρροή καθώς και το «κύρος» τους επί των λοιπών τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, τις οποίες αντιμετωπίζουν ως άβουλα πειθήνια φερέφωνα και δουλικώς υποτεταγμένες θεραπαινίδες του ρωσικού imperium, είτε ακόμη λόγω της προσδέσεως των εκκλησιαστικών ηγητόρων ενίων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο πολιτικό - εθνικιστικό άρμα των αρχόντων του κράτους τους προς εξυπηρέτηση γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών σχεδιασμών και σκοπιμοτήτων που αίρονται διά της χορηγήσεως υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου της εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας σε μια νεόφυτη τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, και εν τέλει λόγω της πάλιν και πολλάκις εν τοις πράγμασιν επιβεβαιώσεως του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Αρχιδιακονικού ρόλου και της μεγατίμου και βαρυτίμου ενοποιητικής και ειρηνοποιού εν Ορθοδόξοις προνομιακής αποστολής της Πρωτοκλήτου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας.

IN MEMORIAM : Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΩΝ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

IN MEMORIAM

Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ 
ΣΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝ ΠΟΛΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ 
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΩΝ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ  ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ

«Φρίττουσι και τρέμουσιν»  οι αδελφοί Ορθόδοξοι  εν Μόσχα ρασοφόροι για την αναληφθείσα υπό της Πρωτοθρόνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος  Εκκλησίας φιλόστοργη πρωτοβουλία να ασκήσει το απολύτως αυτεξούσιο, κυριαρχικό και απαραμειώτως αδιαπραγμάτευτο προνόμιο και δικαίωμα αυτής «του χορηγείν το αυτοκέφαλον και αυτόνομον καθεστώς» σε μία τοπική θυγατέρα Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο καθ’ όλα λογιώτατος εν λογίοις αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος ( Φιλιππίδης) ως ένας των τριών εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την εν έτει 1930 στο Άγιο Όρος συγκληθείσα « Γενική Προκαταρκτική Διορθόδοξη Επιτροπή πασών των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών», ανεκοίνωσε στο διορθόδοξο σώμα πέντε εισηγήσεις επί διαφόρων εκκλησιαστικών ζητημάτων και σε μία εξ αυτών, υπό τον τίτλο: «Καθορισμός των όρων της ανακηρύξεως και αναγνωρίσεως του αυτοκεφάλου Εκκλησίας τινός ωσαύτως καθορισμός των όρων της αναγνωρίσεως Εκκλησίας τινός ως αυτονόμου», γράφει σχετικώς τα κάτωθι: «κατά ταύτα,  όρια προς χορήγησιν του αυτοκεφάλου είναι: α) η πλήρης πολιτική ανεξαρτησία και αυτοδιοίκησις Ορθοδόξου Έθνους και η συγκρότησις αυτού εις κράτος ομόδοξον, β) η κανονική αίτησις  των ενδιαφερομένων εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών προς την Μητέρα Εκκλησίαν περί χορηγίας του Αυτοκεφάλου και γ) συγκατάθεσις και ευλογία της Μητρός Εκκλησίας υπό την δικαιοδοσίαν της οποίας υπέκειτο μέχρι τούδε. Ενώ εις την αρχαίαν Εκκλησίαν το δικαίωμα της ιδρύσεως ή αναγνωρίσεως αυτοκεφάλου Εκκλησίας απέκειτο τη Οικουμενική Συνόδω ως ανωτάτη νομοθετική Αρχή της καθόλου Εκκλησίας. Ανακηρύττουσα δε ούτω η Μήτηρ Εκκλησία την απ' αυτής χειραφετουμένην Εκκλησίαν αυτοκέφαλον, αναγγέλλει τούτο εις τας λοιπάς αυτοκεφάλους Εκκλησίας ων όμως η συγκατάθεσις δεν είναι όρος προς χορηγίαν του Αυτοκεφάλου».

«ΤΟ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΩΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ»: ΟΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΤΟ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΩΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ»

ΟΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ
 ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

·  Από την αντικανονική και πραξικοπηματική ανακήρυξη της σχισματικής βουλγαρικής εξαρχίας με εθνοφυλετικά και αντιεκκλησιολογικά κριτήρια έως τις αντικανονικές ενέργειες του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας υπέρ της σχισματικής λεγομένης «Εκκλησίας» των Σκοπίων.

Όταν η ιστορική γραφίδα καταγράφει αδεκάστως και απροσωπολήπτως τα φρικώδη πάνδεινα, τα οποία υπέστησαν  οι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι στις εκκλησιαστικές επαρχίες της Μακεδονίας και της Θράκης, οι οποίες υπάγονται από αιώνων και μέχρι σήμερα στην εκκλησιαστική και κανονική δικαιοδοσία της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου πολυμαρτυρικής Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, λόγω του βουλγαρικού, σερβικού και ρουμανικού εθνικισμού, η ιστορική μνήμη σχεδόν αναπόδραστα ανάγεται στην αντικανονική και πραξικοπηματική αποκοπή των Βουλγάρων από την φιλόστοργη αγκάλη της Μητρός αυτών Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και συνάμα στην αυτοανακήρυξη  (1870) με αντιευαγγελικά και αντιεκκλησιολογικά εθνοφυλετικά κριτήρια της λεγομένης βουλγαρικής εξαρχίας, η οποία ως σχισματικό «εκκλησιαστικό μόρφωμα», ως όχημα του πανσλαβισμού, προσεδέθη στο εθνικιστικό άρμα της ανθελληνικής πολιτικής των βουλγάρων προκαλώντας ποταμούς αιμάτων και εκατόμβες θυμάτων στις πατριαρχικές εκκλησιαστικές επαρχίες της Μακεδονίας και Θράκης.

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΝΗΠΤΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΠαιδαγωγικΗ και ΝηπτικΗ ΜυσταγωγΙα του ΤριωδΙου

«Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα»

Προδρομική της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής Περίοδος είναι η του Τριωδίου, όπου στα Συναξάρια προτάσσονται οι εξής στίχοι: «Ο δημιουργός των άνω και των κάτω, τρισάγιον μεν ύμνον εκ των αγγέλων, Τριώδιον σε παρ’ ανθρώπων δέχου».

Ο μέγιστος των Λειτουργιολόγων, αείμνηστος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωάννης Μ. Φουντούλης γράφει χαρακτηριστικά ότι: «απ’ αυτούς τους τριωδίους ύμνους, τα τριώδια, έλαβε το όνομά της η μεγάλη περίοδος του λειτουργικού έτους, που κινείται μαζί με το Πάσχα και το περιβάλλει σαν προεόρτιος και μεθεόρτιος περίοδος. Γιατί όλο αυτό το τμήμα του εκκλησιαστικού έτους παλαιότερον εχαρακτηρίζετο μ’ αυτό το όνομα: Τριώδιον. Ανάλογα δε με το ιδιαίτερο χαρακτήρα του το διέκριναν σε «Τριώδιον Κατανυκτικόν», απ’ αρχής μέχρι το Πάσχα, και «Τριώδιον Χαρμόσυνον» ή «Τριώδιον των ανθέων», από του Πάσχα μέχρι της Κυριακής των αγίων Πάντων, που κατακλείει τον κύκλο των κινητών εορτών. Τριώδιο δε λέγεται από την αρχαιοπρεπή συνήθεια, που διετηρείτο, κατά την περίοδο αυτή, να μη ψάλλονται καθημερινώς κατά την ακολουθία και οι εννέα ωδές του ψαλτηρίου, και επομένως και ολόκληροι οι ενναεαώδιοι Κανόνες, αλλά μόνο τρεις ωδές, η 8^η και η 9^η, και μία από τις προηγούμενες κατά τη σειρά των ημερών. Αυτός ο αρχαίος τρόπος της ψαλμωδίας διετηρήθη εν μέρει μόνον μέχρι σήμερα, και μάλιστα μόνο για τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής». Το «σταυρώσιμο ή κατανυκτικό» Τριώδιο αποτελεί εξ ολοκλήρου προπαρασκευή πνευματική για το «αναστάσιμο και χαρμόσυνο» πεντηκοστάριο. Σε όλη αυτή την περίοδο, καθώς λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «ο μυσταγωγών» τις ψυχές των ανθρώπων είναι ο ίδιος ο Νυμφίος της Εκκλησίας Χριστός».

URBI ET ORBI - VERBUM VERITATIS ERGA OMNES : ΤΟΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ - ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΦΡΙΚΤΟ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM - ΥΠΟ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΡΩΣΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΑ ΑΔΗΛΑ ΚΑΙ ΚΡΥΦΙΑ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

URBI ET ORBI - VERBUM VERITATIS ERGA OMNES

ΤΟΙΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ

ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΦΡΙΚΤΟ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
 ΤΟΥ  ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ  ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM

ΥπΟ ΑνωνΥμου ΕυσεβοΥς ΡΩσου ΟρθοδΟξου

Τα Αδηλα και κρΥφια ανομΗματα
 του εκκλησιαστικοΥ ρωσικοΥ ιμπεριαλισμοΥ κατΑ των Ορθοδοξων ΕκκλησιΩν της  καθ’ ημΑς ΑνατολΗς

Ενίοτε το απόκτημα κάποιου ιστορικού πονήματος ανεξαρτήτως του εκτενούς ή ευσυνόπτου γεγραμμένου περιεχομένου αυτού, έρχεται ως εξ ουρανού και από Θεού αποκάλυψη και ιδιαίτερα μάλιστα όταν η προκειμένη πονηματική μελέτη φωτίζει με το φως της αληθούς και ασυμβιβάστου γραφής άγνωστες και επιμελώς υπό τινων κεκαλυμμένες πτυχές της εσωτερικής ζωής και των ανομολογήτων διαβουλεύσεων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και των μεταξύ κράτους και Εκκλησίας νοσηρών αντιεκκλησιολογικών σχέσεων, οι οποίες αναπτύσσονται εκουσίως ή ακουσίως, στανικώς και πειθαναγκαστικώς, ματαιοδόξως και μωροφιλοδόξως, ένεκα της υπό των κρατών ισχυράς επιβολής στα κανονικά όργανα διοικήσεως εκάστου τοπικής Εκκλησίας μιάς κατασκευασμένης πολιτικής ιδεολογίας ή μιάς σκοπίμου και δολίας πολιτικής γραμμής για την ανίερη εξυπηρέτηση αλλοτρίων και καινοφανών για την Ορθόδοξη Εκκλησία, όλως όμως αντιευαγγελικών, αντιεκκλησιολογικών και αντικανονικών αρχών και στοχεύσεων, γεωπολιτικών ή γεωστρατηγικών κρατικών εθνικιστικών, εθνοφυλετικών, αλυτρωτικών, επεκτατικών και εν γένει πολιτικο-εκκλησιασιτκών ιμπεριαλισμών, όπως ακριβώς συμβαίνει ήδη από του β΄ ημίσεος του 19ου αιώνος και μέχρι σήμερον με τον «βίο και την πολιτεία», τα «έργα και τις ημέρες» του άλλοτε τσαρικού, κομμουνιστικού και νυν μετακομμουνιστικού κράτους της Ρωσίας και της πειθηνίου θεραπαινίδος αυτού, θυγατρός εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας στο πλαίσιο μιάς ιδιαζόντως και εξοφθάλμως ανωμάλου εξ απόψεως Ορθοδόξου εκκλησιολογίας και κανονικού δικαίου αμφίδρομης καισαροπαπικής και παπακαισαρικής σχέσεως σε βάρος και κατά των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών της «καθ’ ημάς Ανατολής».

URBI ET ORBI ERGA OMNES :ΕΚΑΣ Ο ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΜΕΝΟΣ ΡΩΣΟΣ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - H ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΥΛΙΚΩΣ ΥΠΟΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΔΟΡΥΦΟΡΩΝ ΤΟΥΣ» - ΝΥΝ ΚΑΙ ΕΦΑΠΑΞ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΤΥΦΟΥ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟΥ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΕΠΤΩΚΥΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ «ΑΥΤΟΑΠΟΚΕΚΟΜΜΕΝΗΣ - ΑΥΤΟΣΧΙΣΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗΣ» ΤΟΠΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΔΙΠΤΥΧΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ ΤΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΑΝΤΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

URBI ET ORBI ERGA OMNES
ΕΚΑΣ Ο ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΜΕΝΟΣ ΡΩΣΟΣ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«H ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ

ΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΥΛΙΚΩΣ ΥΠΟΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΔΟΡΥΦΟΡΩΝ ΤΟΥΣ»

«ΝΥΝ ΚΑΙ ΕΦΑΠΑΞ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ» Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ της ΕΝΕΚΑ   του ΤυΦΟΥ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΑΤΟΥ   ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ της  ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟΥ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΗΣ  ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΕΠΤΩΚΥΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ «ΑΥΤΟΑΠΟΚΕΚΟΜΜΕΝΗΣ - ΑΥΤΟΣΧΙΣΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗΣ» ΤΟΠΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΔΙΠΤΥΧΩΝ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΣΗ  ΤΟΥ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ ΤΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΑΝΤΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

Η ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΕΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑ ΤΕΛΟΥΣΑ ΤΟΠΙΚΗ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΑΥΤΗΣ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΗ  ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΑΥΤΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΙΔΙΑ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΙ   ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΟΝΟΜΕΡΩΣ DE FACTO ΑΥΤΟΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ

· Τα ρωσικά εκκλησιαστικά προσωπεία κατέπεσαν και απεκαλύφθη το φρικτό πρόσωπο του μοσχοβίτικου ιμπεριαλιστικού  παποκαισαρικού βατικάνειου επεκτατισμού ένεκα του πολυμεταστατικού καρκινώματος του επάρατου εθνοφυλετικού πανρωσισμού κατά του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Ελληνορθοδόξου Οικουμενικού Πατριαρχείου και των λοιπών τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

· Η αυτοβούλως, αυτοπροαιρέτως και αυτομονομερώς,  ιδία υπαιτιότητι, de facto «αυτοαποκεκομμένη» και «αυτοσχισματιζομένη» τοπική Ορθόδοξη εν Ρωσία Εκκλησία αναξίως πλέον χαρακτηρίζεται ως θυγάτηρ Εκκλησία της Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Μητρός αυτής Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας διότι αποτελεί «την Πέμπτη Φάλαγγα και τον Δούρειο Ίππο της Ορθοδοξίας» ως απροκάλυπτος υπονομευτής της Πανορθοδόξου Ενότητος και «Πάπας της Ορθοδοξίας» ένεκα των ρουβλίων του Κρεμλίνου και της μωράς  αριθμολαγνείας ή  αριθμοπληξίας.

Ως πολυμεταστατικό αντιευαγγελικό, αντιεκκλησιολογικό, αντικανονικό και αντορθόδοξο καρκίνωμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και να λογισθεί η «επάρατος νόσος» του «φυλετισμού ή εθνοφυλετισμού» εντός του παντίμου και καθηγιασμένου «τω τιμίω  αίματι του Ιησού Χριστού» σώματος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος όταν εμφιλοχωρεί εν ταις καρδίας και τω νοΐ ενίων εκκλησιαστικών ηγητόρων, σλαβοφώνων ή αραβοφώνων, ως των εν Μόσχα, Αντιοχεία, Σερβία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και άλλων τινών, ενσπείρει σταδιακώς και προοδευτικώς τα «καρκινικά» διχαστικά, διαιρετικά και διαλυτικά κύτταρα ή παρασιτικά εξωεκκλησιαστικά ή παρεκκλησιαστικά, ως παρασυναγωγή ή φατρία δρώντα και λειτουργούντα ζιζάνια, τις διχογνωμίες και διχοστασίες, με κίνδυνο την ανατροπή άρδην της εν Χριστώ ειρήνης, ευταξίας και ευσταθείας των Αγιωτάτων κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και του διαφορετικής εθνοφυλετικής καταγωγής χριστωνύμου πληρώματος αυτών. Ο τύφος του εκκλησιαστικού «φυλετισμού ή «εθνοφυλετισμού», ήτοι ο νοσηρός εκκλησιαστικός εθνικισμός, κατεδικάσθη εφάπαξ υπό της κατά το έτος 1872 εν Κωνσταντινουπόλει συγκληθείσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ως ετεροδιδασκαλία, όλως αντιευαγγελική, αντιεκκλησιολογική, αντικανονική και τω όντι όντως ως αίρεση, πάνυ διχαστική, διαιρετική, και διαλυτική της των πάντων ενώσεως εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

ΦΕΥ ΤΑ ΡΟΥΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ - ΡΩΣΙΚΟ ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑ - Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ : Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΑΠΗΓΜΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ - ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΟΣΜΟ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΦΕΥ... ΤΑ ΡΟΥΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ
ΡΩΣΙΚΟ ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑ - Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗ  ΠΤΩΣΗ 
ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΑΠΗΓΜΑ ΚΑΙ  ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ 
ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
 ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ  ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΟΣΜΟ

Ο εκκλησιαστικός μεγαλοϊδεατισμός και αντορθόδοξος ιμπεριαλισμός του Πατριαρχείου Μόσχας εναντίον του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου και συνόλου της Ορθοδοξίας, ο οποίος ανεκόπη κατά την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Σοβιετική Ρωσία, επανήλθε το έτος 1990 μετά την πτώση του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η Ρωσική Εκκλησία παρόλες τις πολλαπλές ευεργεσίες που εδέχθη στο διάβα των αιώνων από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εντούτοις σταθερά, σταδιακά και μεθοδευμένα από το έτος 1589, όταν η Πρωτεύθυνη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως απένειμε σε αυτήν, την λεγομένη «Πατριαρχική αξία και περιωπή», άρχισε να επιβουλεύεται το μαρτυρικό Φανάριο και προς τούτο καθιέρωσε μιά καινοφανή προπαγανδιστική τακτική που είχε και εξακολουθεί να έχει ως επίκεντρό της την ψευδή, αβάσιμη, ανιστόρητη, αντικανονική και αντιεκκλησιολογική θεωρία περί της λεγομένης «Τρίτης Ρώμης».

URBI ET ORBI ERGA OMNES : Η ΥΠΟ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΘΕΟΣ ΔΩΡΕΑ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ - ΤΟΜΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΩΣ ΤΟΜΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

URBI ET ORBI ERGA OMNES

Η ΥΠΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ 
ΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΕΝΘΕΟΣ ΔΩΡΕΑ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ

ΤΟΜΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ
ΩΣ ΤΟΜΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Σε αποκαλυπτικούς καιρούς και χρόνους όταν το πατριαρχικό αξίωμα και κύρος πλήττονται βάναυσα, όπως συμβαίνει εν τω προσώπω του αμετανοήτου εκκολαπτομένου «πάπα της Ορθοδοξίας» Μόσχας Κυρίλλου και ενίων άλλων πειθηνίων και άβουλων δορυφορίσκων αυτού, ένεκα είτε μωροφιλόδοξων, μετέωρων, αβάσιμων και αθεμελίωτων θεωριών περί δήθεν «τρίτης ρώμης» είτε λόγω της επαισχύντου εξαγοράς συνειδήσεων με τα ως άλλα «τριάκοντα αργύρια» μοσχοβίτικα ρούβλια, αναδύεται εκ του βάθους της εκκλησιαστικής ιστορίας ως κριτήριο ανοθεύτου και γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος για τους Ορθοδόξους Πατριάρχες κάθε εποχής ανά τους αιώνες η θεοκίνητη φωνή του αοιδίμου εν πατριαρχικοίς ιεράρχαις, Μητροπολίτου Σμύρνης Μητροφάνους, ο οποίος ως συνοδικό μέλος της περι του εκκλησιαστικού ζητήματος Ιγνατίου – Μεγάλου Φωτίου συγκληθείσης εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου (869 μ.Χ) συγκρίνοντας ή μάλλον παρομοιάζοντας τους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας Πατριάρχες προς τους ουρανίους φωστήρες (αστέρες) οριοθετεί την μεγάτιμη και βαρύτιμη ευθύνη των πατριαρχικών κεφαλών των κατά τόπους Αγίων Ορθοδόξων Εκκλησιών έναντι του Θεού, της Αγίας Του Εκκλησίας και του Χριστωνύμου πληρώματος Αυτής, διακηρύττων θεοφράστως τα εξής : «Ο Θεός έθετο εν τω στερεώματι της Εκκλησίας, οίον τινάς μεγάλους φωστήρας, τας πατριαρχικάς κεφαλάς εις φαύσιν πάσης της γης , ώστε άρχειν της ημέρας και της νυκτός και διαχωρίζειν αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους».

ALEA JACTA EST : ΗΓΓΙΚΕΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΕΩΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΡΟΥΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΣ ΜΟΣΧΑΣ - ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΒΛΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙΣ : «ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΤΟΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ» - ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης  Ελ. Σιδηράς

ALEA JACTA EST

ΗΓΓΙΚΕΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ 
ΑΠΟΡΡΙΨΕΩΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΡΟΥΒΛΙΩΝ 
ΤΟΥ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΟΦΡΟΝΟΣ ΜΟΣΧΑΣ

ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙΣ
 ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΒΛΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙΣ

«ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΤΟΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΟΥΚΡΑΝΟΙΣ»

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Η Πρωτόκλητος, Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία ισταμένη μακράν πολιτικών, γεωστρατηγικών, οικονομικών, εθνοφυλετικών σκοπιμοτήτων, μικροφιλοδόξων ορέξεων και ακόρεστων παποκαισαρικών ματαιοδόξων και κενοδόξων επιθυμιών διακονεί το μυστήριο της εν Χριστώ Σωτηρίας και κενούται αυτοθυσιαστικώς «υπέρ του μείζονος αγαθού», το οποίο δεν είναι ουδέν άλλο παρά η εν Χριστώ ενότης και σωτηρία των Ορθοδόξων αδελφών Ουκρανών.

Αναποδράστως και αναποφεύκτως το όλως φλέγον και ακανθώδες ζήτημα της υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου χορηγήσεως τoυ  Αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού καθεστώτος στην πολυταλανιζομένη και σχισματικώς πολυδιηρημένη Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία ανεδείχθη και εν τοις πράγμασιν απεδείχθη  μέγας κανών και σταθμικό μέτρο, κριτήριο, δοκιμαστήριο και χωνευτήριο τελειώσεως σε πανορθόδοξο ή διορθόδοξο επίπεδο για πολλά φυσικά πρόσωπα, ήτοι πρωτίστως για τους Προκαθημένους και τους παντός βαθμού κληρικούς των κατά τόπους πρεσβυγενών και νεωτέρων Ορθόδοξων Εκκλησιών, καθώς επίσης για τους θεολόγους, κανονολόγους, πολιτικούς αναλυτές και φυσικά για το χριστεπώνυμο Ορθόδοξο πλήρωμα της ανά την οικουμένη Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας.

CAUSA VERITATIS ERGA OMNES - Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM : ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΠΑΝΥ ΤΗΣ ΕΝ ΕΣΘΟΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΙΕΡΑ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΑ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΣΧΟΒΙΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ - H ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΟΝΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

CAUSA VERITATIS ERGA OMNES

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΠΑΝΥ ΤΗΣ ΕΝ ΕΣΘΟΝΙΑ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΥΤΡΩΤΗΣ 
 ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΙΕΡΑ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΑ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
 ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΣΧΟΒΙΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

« ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ»
  ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

H ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟ
 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΟΝΙΑΣ

· Επετειακή ιστορική γραφή επί τη συμπληρώσει εκατονταετηρίδος όλης (1918-2018) από της ανακηρύξεως της ανεξαρτησίας του Κράτους της Εσθονίας

· Ιστορικά Πατριαρχικά και Συνοδικά εκκλησιαστικά κείμενα περί της υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου επανενεργοποιήσεως κατά το έτος 1996 του αυτονόμου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος, το οποίο εχορηγήθη εν έτει 1923 υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας στην Ορθόδοξη εν Εσθονία Εκκλησία

Η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία ως εκ της κηδεμονικής υπεροχικής αρχιδιακονίας αυτής του «χορηγείν το αυτοκέφαλον και αυτόνομον» εκκλησιαστικό διοικητικό καθεστώς σε μία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία προέβη ασκείσασα το ύψιστο και αποκλειστικό εκκλησιαστικό προνόμιο αυτής στην επανενεργοποίηση του ήδη από του έτους 1923 χορηγηθέντος αυτονόμου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος της ορθοδόξου εν Εσθονία Εκκλησίας, μη υποκύψασα στις αήθεις απειλές και ανοίκειες αφιλάδελφες ύβρεις και προκλήσεις των τότε εκκλησιαστικών ηγητόρων της θυγατρός εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι ακόμη και της φιλοστόργου αυτών Μητρός Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου Βαρθολομαίου και του Ορθοδόξου Εσθονικού λαού.

ΤΑΔΕ ΛΕΓΕΙ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ: Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΑΔΕ ΛΕΓΕΙ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ  ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

·   Η ιστορική γραφή του εκ Κομοτηνής Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου για την Οικουμενικότητα του Πρωτοθρόνου της Ορθοδοξίας Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

·  Κενωτική αυτοθυσιαστική Πανορθόδοξη μέριμνα του Οικουμενικου Θρόνου υπέρ ευσταθείας των Αγίων του Θεού κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η τριάδα των οντολογικών και εκκλησιολογικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων και ιδιωμάτων της υποστάσεως της μαρτυρικώς καθηγιασμένης και σταυραναστασίμου Πρωτοκλήτου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ήτοι του πανσέπτου και Πρωτοθρόνου Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως είναι η Αποστολικότητα, η Οικουμενικότητα και η Πατρώα Ορθοδοξότητά του ανά τους αιώνες και μέχρι σήμερα, τα οποία συμβάλλουν καίρια στη διασφάλιση της πανορθοδόξου ενότητας.

Ο εκ Κομοτηνής καταγόμενος αοίδιμος Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος (Φιλιππίδης), ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος υπήρξε εξαίρετο πνευματικό ανάστημα και βλαστός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε ένα περισπούδαστο και μνημειώδες κείμενό του, εμβαθύνει και αναδεικνύει με τη συγκροτημένη σκέψη του και την αριστοτεχνική γραφή του, τους Εκκλησιολογικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, οι οποίοι συνέβαλαν στην καθιέρωση ως Οικουμενικού του όντως Πρωτοθρόνου Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως στην χορεία των κατά τόπους ορθοδόξων, θυγατέρων και αδελφών, Εκκλησιών ανά την υφήλιο.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ : ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ - ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ

ΒΛΑΣΤΟΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΙ
ΟΙ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

·    Το φλέγον και ακανθώδες ζήτημα της ιδρύσεως «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Δωδεκανήσου» κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

·      Ιστορικά-Εκκλησιαστικά έγγραφα εκ του προσωπικού αρχείου του Αποκρισαρίου (Αντιπροσώπου) του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρά τη Εκκλησία της Ελλάδος, αοιδίμου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου.

Ακατάλυτος και ακατάργητος μέσα στον κτιστό χωροχρόνο παραμένει ο ζωογόνος ομφάλιος λώρος, ο οποίος συνδέει τους Ορθοδόξους Δωδεκανησίους μετά της φιλοστόργου και κοινής τροφού του Ρωμαίηκου Γένους πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όπως αψευδώς έχει καταγραφεί στις σελίδες της απροσωπολήπτου και αδεκάστου παλαιάς και νεωτέρας εκκλησιαστικής ιστορίας του Οικουμενικού Θρόνου.

Ουδείς πολιτικός ή εκκλησιαστικός παράγοντας ηδυνήθη και καταλύσει τους όντως ακαταλύτους ιστορικούς κανονικούς και πνευματικούς εκκλησιαστικούς ιερούς δεσμούς των Ελλήνων Ορθοδόξων Δωδεκανησίων μετά του Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο υπήρξε και παραμένει αστασιάστως και αμεταθέτως σκέπη και κραταίωμα των εκκλησιαστικών αυτών πατριαρχικών επαρχιών.

ΤΟΙΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΙΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ - ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ : Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΣ - Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΘΡΟΝΟΥ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1920 ΙΔΡΥΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΣΕΡΒΙΑ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΣ «ΥΠΕΡΟΡΙΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟΙΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ 
ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΙΣ ΥΠΕΡΟΡΙΟΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ

«Πανορθοδοξα Διδαγματα περι της Ορθοδοξου Διασπορας»

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΣ

Η Εκκλησιολογικως και Κανονικως Ορθοδοξη Σταση του Δευτεροθρονου Πρεσβυγενους Πατριαρχειου Αλεξανδρειας εναντι της εν ετει 1920 ιδρυθεισης εν Σερβια Αντικανονικης «Υπεροριου Ορθοδοξου Ρωσικης Εκκλησιας»

Το εξιδιασμένης πανορθοδόξου εκκλησιολογικής και κανονικής σημασίας ιστορικό - εκκλησιαστικό, Πατριαρχικό και Συνοδικό κείμενο του Δευτερόθρονου, Παλαιφάτου και Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, το οποίο απέστειλε εν έτει 1927 ο από Οικουμενικός Πατριάρχης (1921-1923) αοίδιμος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Β΄ Μεταξάκης (1926-1935) προς τον αοίδιμο Μητροπολίτη Κιέβου Αντώνιο (1863-1936) και τους συν αυτώ Ρώσους Αρχιερείς αναιρώντας με ακραιφνώς ορθόδοξα εκκλησιολογικά και κανονικά κριτήρια την αντικανονική και αντιεκκλησιολογική συγκρότηση και δράση της αυτοαποκαλουμένης «Υπερορίου Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας» στο χώρο της «Ορθοδόξου Διασποράς», η οποία σύμφωνα με τον ΚΗ΄ (28) Κανόνα της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.) διαποιμαίνεται προνομιακώς υπό του Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου.

EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES : ΤΟΙΣ ΕΝ ΜΟΣΧΑ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΠΕΙΘΗΝΙΟΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙΣ ΑΥΤΩΝ - Η ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΑΒΕΛ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM - TΟ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ «ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ» ΜΟΡΦΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΡΩΣΙΚΗΣ METROPOLIA ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

EXPRESSIS VERBIS ERGA OMNES

ΤΟΙΣ ΕΝ ΜΟΣΧΑ
ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙΣ ΡΩΣΟΙΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙΣ
 συν τοισ  ΠΕΙΘΗΝΙΟΙΣ δορυφοροισ αυτων

Η εν Αμερικη Εκκλησιαστικη Βαβελ
 ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM 

Tο Αντικανονικο «ΠΑΡΕκκλησιαστικο» Μορφωμα
 της Ανυπαρκτου λεγομενης Αυτοκεφαλου
 Ρωσικης Metropolia εν Αμερικη

Η εν έτει 1970 υπό της θυγατρός εν Ρωσίας Ορθοδόξου Εκκλησίας όλως και άκρως αντικανονική, αντιεκκλησιολογική και αυθαίρετη αναγνώριση της ανυπάρκτου εν Ορθοδόξοις, πλην Ορθοδόξου Μόσχας, λεγομένης Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας (Metropolia) στην Αμερική, όπου είναι απολύτως κανονικό έδαφος της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Πρωτοκλήτου  και Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, αποτελεί διαχρονικώς και απαραμειώτως μέγα εκκλησιαστικό και πνευματικό αντικανονικό όνειδος και άγος για τις εκάστοτε κεφαλές της θυγατρός εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία συστηματικώς και υποδορίως υπονομεύει την ευλογημένη Πανορθόδοξη Ενότητα

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ : ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
 ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

·   Τα προαιώνια Εκκλησιαστικά και Κανονικά προνόμια του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν εκχωρούνται ούτε καταστρατηγούνται.

·  Το ζήτημα της παραχωρήσεως του «Αυτοκεφάλου» και του «Αυτονόμου» διοικητικού καθεστώτος υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας σε άλλη τοπική Εκκλησία.

· Το ζήτημα της Αυτονόμου Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας και η κατά το «αναλογικώς συναμφότερον» αναγκαιότητα χορηγήσεως του Αυτοκεφαλού εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος στην Ορθόδοξη εν Ουκρανία Εκκλησία.

Η αφορμή για την συγγραφή του παρόντος κειμένου εδόθη στο πλαίσιο της έρευνάς μας για τον καθοριστικής σημασίας ρόλο του λογίου και φιλόμουσου Μητροπολίτου Τραπεζούντος Χρυσάνθου ως Ιεράρχου του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου επί διορθοδόξων και διαχριστιανικών ζητημάτων, όταν εκλήθη υπό της Πρωτοκλήτου και Πρωτοθρόνου  Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας να διατυπώσει επιστημονικά τεκμηριωμένο λόγο προκειμένου να εκφράσει την εκάστοτε επίσημη θέση του μαρτυρικού και καθαγιασμένου Φαναρίου και συμβάλει στην επίλυση αυτών. Ένα τέτοιο αξιόλογο και τεκμηριωμένο εκκλησιολογικού και κανονικού περιεχομένου κείμενο είναι και εκείνο που εν είδει ειδικής εισηγήσεως εκφώνησε ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος ως εκπρόσωπος του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου στην κατά την 8^η Ιουνίου 1930 συγκληθείσα στο Άγιο Όρος «Γενική Προκαταρκτική Διορθόδοξη Επιτροπή Πασών των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών».

«ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ» ΚΑΤΑ ΤΟ «ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ» ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ : ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΩΝ ΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ»

ΚΑΤΑ ΤΟ «ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ»
 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΣΕΩΣ
ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΩΝ ΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ

·  Το Οικουμενικό Πατριαρχείο χάριν της εκκλησιαστικής ενότητος και πνευματικής ωφελείας παρεχώρησε διά του εν έτει 1908 Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου τις Ορθόδοξες εκκλησιαστικές επαρχίες της Διασποράς στην Εκκλησία της Ελλάδος και διά της εν έτει 1922 νέας Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως επανυπήγαγε αυτές στην απόλυτη εκκλησιαστική δικαιοδοσία του.

·       Ανάμεσα στον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1908 και την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928, η οποία αφορά τις πατριαρχικές εκκλησιαστικές επαρχίες των λεγομένων «Νέων Χωρών» υπάρχουν πολλές ομοιότητες τόσο για την έκδοσή τους όσο και για την δυνατότητα άρσεως ισχύος της δευτέρας όπως άλλοτε και εκείνου του 1908 διά νεωτέρας Πατριαρχικής Πράξεως του έτους 1922.

·     Το «διά λόγους καιρικής ανάγκης», το «άχρι καιρού» και το «επιτροπικώς» αποτελούν τις θεμελιώδεις βάσεις για το «αναλογικώς συναμφότερον» περί της εκδόσεως και άρσεως ισχύος της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928, όπως και κατά το πάλαι του Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου του 1908.

Ίσως ο τίτλος του παρόντος κειμένου να ξενίζει, να προκαλεί  και να σκανδαλίζει τινές των εχόντων την ασθένεια της λησμονιάς και ακόμη χειρότερα και χείριστα της αγνωμοσύνης έναντι της μαρτυρικώς καθαγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, αλλ’ όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτός (ο τίτλος) εκπηγάζει από την αξιολόγηση των σοφών και μετά πάσης περισπουδάστου γραφής συνταχθέντων εκκλησιαστικών κανονικής – διοικητικής φύσεως κειμένων των λεγομένων Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων και Πράξεων, όπως εκδόθηκαν υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του εσταυρωμένου Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Τα εκκλησιαστικά κείμενα των Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων και Πράξεων εμπερικλείουν αποθησαυρισμένη την σοφία του Φαναρίου και των «ιερών φυλάκων» αυτού, την σοφία της βιωματικής διακονίας στον αμπελώνα του Κυρίου, προκειμένου να ωφελούνται πνευματικά οι άνθρωποι, να υπάρχει αρραγής εκκλησιαστική ενότητα και κανονική τάξη. Συνεπώς, τα ίδια τα κείμενα ομιλούν και αποδίδουν αυθεντικώς και αλαθήτως το ερμηνευτικό πλαίσιο για την προσέγγισή τους και ουδείς άλλος αυθαιρέτως κινούμενος φιλόδοξος ερμηνευτής ή «ένεκα ιδιοτελών σκοπιμοτήτων» αναλυτής, κληρικός ή λαϊκός.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ : Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΤΟΥ 1928 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ (1967-1974)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Η στάση του Ιεράρχου στην εφαρμογή
της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928
 περί των Πατριαρχικών Εκκλησιαστικών Επαρχιών των λεγομένων Νέων Χωρών
 κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974)

Ο περισπούδαστος αοίδιμος Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος Ματθαιάκης (1954 – 1974), έπειτα Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας (1974 – 1992), υπήρξε ο αυστηρός και υποδειγματικός τηρητής της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928 περί των λεγομένων Νέων Χωρών. Ο ιεράρχης αυτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε πολλές περιπτώσεις αμφισβητήσεως των κανονικών εκκλησιαστικών δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Εκκλησία της Ελλάδος αναφορικά με τις πατριαρχικές επαρχίες των Νέων Χωρών ή άλλως της Βορείου Ελλάδος (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης και Νήσων του Αρχιπελάγους), εστάθη στο ύψος των περιστάσεων και εφάρμοσε το κανονικό δίκαιο και τους όρους της πατριαρχικής πράξεως του 1928.

Τούτο θα καταδείξουμε στο παρόν κείμενό μας, το οποίο βασίζεται στα αδιάψευστα γραπτά τεκμήρια που σώζονται και φυλάσσονται στο αρχείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και φέρουν την υπογραφή του μακαριστού και αλησμόνητου Μητροπολίτου Μαρωνείας Τιμοθέου.

ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΣ Ο Β΄(1929-1935) : Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ο ΦΕΡΩΝ ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΣ Ο Β΄(1929-1935)

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ο ΦΕΡΩΝ ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

• Ο Πατριάρχης στον οποίο για πρώτη φορά (1930) το τουρκικό κράτος ανεγνώρισε εγγράφως το πατριαρχικό αξίωμα ύστερα και από τις πιέσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου.
• Ο ακατάβλητος υπερασπιστής των δικαίων της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Φώτιος ο Β΄ (1929-1935), κατά κόσμον Δημήτριος Μανιάτης, εγεννήθη την 16^ην Νοεμβρίου 1874 στη νήσο Πρίγκηπο της Προποντίδος. Ο πατέρας του ονομάζετο Σταύρος Δημητρίου και η μητέρα του Σεβαστή Πέτρου, το γένος Τσακούλη-Κρητικάκη. Είχε εκ πατρός θείο, τον μέγιστο εκείνο Μητροπολίτη Φιλιππουπόλεως και μετέπειτα Σερβίων και Κοζάνης Φώτιο.

Την αστική μόρφωση έλαβε στην κοινοτική σχολή της νήσου Πριγκήπου. Συνέχισε την μέση εκπαίδευσή του στην Γερμανοελβετική σχολή του Γαλατά και στο Ζαρίφειο γυμνάσιο-διδασκαλείο της Φιλιππουπόλεως. Την δε επιστήμη της Θεολογίας εσπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο απεφοίτησε αριστούχος. Στην Αθήνα παραλλήλως φαίνεται ότι παρηκολούθησε και μαθήματα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου.