ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ: ΕΠΕΤΕΙΟΣ 100 ΕΤΩΝ (1923 - 2023) ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ
 ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ  ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 100 ΕΤΩΝ (1923 - 2023) ΑΠΟ ΤΗΝ
ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

Συμπληρώθηκαν 98 συναπτά έτη από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (1923 - 2018) και την ολοκλήρωση της «Αναγκαστικής Ανταλλαγής» των πληθυσμών του Θρακικού Ελληνισμού. Έτσι, η επετειακή γραφή γυρίζει πίσω τις σελίδες της ιστορίας του Θρακικού Ελληνισμού, στην δίσεκτη εκείνη χρονιά του 1922.

 Οι αποφράδες εκείνες ημέρες του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου του 1922, του «μαύρου Σεπτεμβρίου», σφραγίστηκαν ανεξίτηλα από την «μαρτυρική άλωση» του Μικρασιατικού Ελληνισμού, ο οποίος ως «άδολον αρνίον» κατεσφάγη στο βωμό της ακραίας εθνικιστικής μανίας και της εφαρμογής της νέας πολιτικής της αναδυόμενης πλέον κεμαλικής – μεταοθωμανικής Τουρκίας για εθνοκάθαρση των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, καθώς και στο βωμό των πολιτικών και γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ 50 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ (1973-2023)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ

50 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ

(1973-2023)

Η προϊστορία του ζητήματος

Συμπληρώνονται εφέτος 50 συναπτά έτη από της ιδρύσεως και 49 από της  πρώτης λειτουργίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, επειδή ακριβώς οι πρώτοι φοιτητές εισήχθησαν κατόπιν των πανελληνίων εξετάσεων στο ακριτικό αυτό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1974 – 1975.

Την όλη προϊστορία και πολυκύμαντη μέσα στις δεκαετίες διαδρομή του ζωτικής σημασίας ζητήματος για την ίδρυση Πανεπιστημίου στην πρωτεύουσα της Θράκης, την Κομοτηνή, και εν γένει στο γεωγραφικό τμήμα της θρακικής γης διασώζει στα άκρως αποκαλυπτικά «ιστορικά σημειώματά» του ο αείμνηστος Κομοτηναίος ιστοριοδίφης και αρθρογράφος Αθανάσιος Ι. Αθανασιάδης (+ 1987), ο οποίος υπήρξε συνεργάτης πολλών εφημερίδων της Κομοτηνής για το χρονικό διάστημα των περίπου 47 ετών.

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ : ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ- ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ - ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΤΡΙΑΔΑ  ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ  ΑΣΚΗΤΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΘΕΟΦΟΡΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ - ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ - ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως «αγιοτόκος και αγιοτρόφος αμπελώνας» κατά τους εσχάτους καιρούς έχει να επιδείξει τρεις νέους οσίους ασκητές: τον Γέροντα Άγιο Πορφύριο, τον Οσιακό Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και τον Γέροντα Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.

Ο Άγιος Πορφύριος εγεννήθη το έτος 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας της Ευβοίας και ήταν γόνος πτωχής αγροτικής οικογένειας. Τούτο είχε ως συνέπεια να φοιτήσει μόνο δύο έτη στο δημοτικό σχολείο και αναγκάσθηκε για λόγους βιοποριστικούς να εργασθεί. Ενώ ήταν μόλις εννέα ετών, εργάσθηκε σε ανθρακωρυχείο της περιοχής και σ' ένα παντοπωλείο του Πειραιά. Ο πατέρας του για να συντηρήσει την οικογένειά του αναγκάσθηκε να ξενιτευτεί και να εργασθεί σκληρά ως εργάτης στην διώρυγα του Παναμά.

Όταν ο Γέρων ήταν μόλις οκτώ ετών περιήλθε στα χέρια του ένα φυλλάδιο με τον οσιακό βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη, το οποίο διάβασε συλλαβιστά επειδή ήταν ολιγογράμματος. Επειδή ο βίος του Αγίου αυτού συνεκίνησε τον Γέροντα, ήθελε διακαώς να μιμηθεί την οσιακή και  ασκητική ζωή του. Γι' αυτό, κρυφά, ενώ ήταν μόλις δώδεκα ετών, ξεκίνησε για το Άγιον Όρος και στο πλοίο διόλου τυχαία συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, Ιερομόναχο Παντελεήμονα, ο οποίος ασκήτευε στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου, στην σκήτη των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους. Σε αυτόν τον Γέροντα και τον αυτάδελφό του, τον Μοναχό Ιωαννίκιο, ο τότε νεαρός δόκιμος έκανε άκρα υπακοή και έτσι σε λίγα χρόνια εκάρη Μοναχός, μανθάνοντας εμπράκτως και με άκρα άσκηση τα μυστικά της πνευματικής ζωής.

Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ : ΖΩΓΡΑΦΕΙΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΖΩΓΡΑΦΕΙΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Συμπληρώθηκαν 130 συναπτά έτη από της ιδρύσεως και λειτουργίας του Ζωγραφείου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωμαίϊκης Ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη. Επέτειος ευφρόσυνη 130 ετών του Ζωγραφείου λυκείου που ανεδείχθη σε «Ναό των γραμμάτων και της Ελληνικής Παιδείας» από της οποίας την ακένωτη και αστείρευτη πηγή γεύθηκαν το «αθάνατον ύδωρ» εκατοντάδες απόφοιτοι μεταξύ των οποίων και ο τότε νεαρός Ίμβριος Δημήτριος Αρχοντώνης, ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που η φωτογραφία του ακόμη βρίσκεται μέσα στο γραφείο του εκάστοτε Διευθυντού του Ζωγραφείου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΡΩΝΕIΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝHΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝOΣ Ο Α΄(1974-2012)

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
  ΜαρωνεIας και ΚομοτηνHς
 ΔαμασκηνOς ο Α΄(1974-2012)

Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κυρός Δαμασκηνός ο Α΄ εγεννήθη το έτος 1920 στο χωρίο Οιχαλία του Νομού Μεσσηνίας από φτωχούς, πλην ενάρετους και ευσεβείς γονείς. Το δε κατά κόσμον όνομα αυτού ήταν Πέτρος  Ρουμελιώτης.

Σε πολύ μικρά ηλικία απώλεσε την μητέρα του, η οποία ενστάλαξε στην αγνή παιδική ψυχή του τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως και κατηύθυνε τα διαβήματά του στις αγκάλες της Μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΦΑΝΑΡΙΟΥ - ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΑΛΩΤΟΣ ΑΛΩΣΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΜαρτΥρΙα ΦαναρΙου - ΜΙα διαρκΗς ΑνΑλωτος Αλωση

·      Διαχρονικά μεμαρτυρημένες οι ιστορικές ευθύνες του λεγομένου πολιτισμένου δυτικού κόσμου απέναντι στο μαρτυρικό Οικουμενικό Πατριαρχείο.

·        Θυσιαστική η αντίσταση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Έχει καταγραφεί στις σελίδες της αδεκάστου ιστορίας ότι μέγα μερίδιο και βάρος ευθύνης για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως στους Οθωμανούς (1453) φέρει και η τότε «πεφωτισμένη Δεσποτεία» της παπικόφρονης Ευρώπης, η οποία ενώ έβλεπε να έρχεται το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αντέδρασε ως άλλος «Πόντιος Πιλάτος» και ενώπιον  του διλήμματος να κινηθεί στρατιωτικά ως σύμμαχος των Βυζαντινών εναντίον του αλλόθρησκου εχθρού, επέλεξε να εφαρμόσει στην πράξη το του ρωμαίου ηγεμόνος: «νίπτω τας χείρας μου». Έτσι η Βασιλεύουσα «εάλω» και εσταυρώθη.

Έκτοτε η ιστορική και ηθική ευθύνη της Δύσεως παραμένει ανοικτή, απαραμείωτη και ανεκπλήρωτη. Παρήλθαν αιώνες από την αποφράδα ημέρα της αλώσεως και το μόνο ζωντανό μέλος της πάλαι ποτέ βυζαντινής αυτοκρατορίας που παραμένει μέσα στον χωροχρόνο, στα αιματόβρεχτα και αγιασμένα χώματα της θεοτοκουπόλεως προκαθημένης Πόλεως του Κωνσταντίνου είναι η Μήτηρ Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, ήτοι το μαρτυρικώς καθηγιασμένο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο.