ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΙΣ : ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ (1991-2021) - Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΕΜΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ (1955-1971)

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΗΣΙΣ

ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΜΝΗΜΗ ΕΚΔΗΜΙΑΣ (1991-2021)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
Ο ΕΜΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ (1955-1971)

Υπάρχουν πρόσωπα μέσα στον εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό χώρο τα οποία με την επίγεια περπατησιά τους, τις πράξεις και τους λόγους τους, την διδαχή και την όλη στάση ζωής τους, τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά τους που με αυταπάρνηση υπηρέτησαν μέχρις εσχάτης αναπνοής τους, δικαιώνουν το πέρασμα τους από τον εφήμερο τούτο κόσμο και καθίστανται αληθείς προσωπικότητες, τηλαυγέστατοι οδοδείκτες που σφραγίζουν ανεξίτηλα την επίγεια ζωή και τις εν γένει επιλογές και πορεία πολλών ανθρώπων, ενώ συγχρόνως το όνομά τους καθιερώνεται στην κοινή συνείδηση των πολλών, των εγγύς και των μακράν, ως το απολύτως συνώνυμο μιάς ιδέας και αξίας, ενός ιδανικού και οραματισμού, μιάς διακονίας και προσφοράς, ακόμη και μιάς αυτοθυσιαστικής πράξεως.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - "Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ"

Γράφει ο Θεολόγος- Εκκλησιαστικός ιστορικός – Νομικός  κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – «Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ»

Η ιδιαίτερη ημερολογιακή καθιέρωση της εορτής και το
ιστορικό – θεολογικό υπόβαθρό της.

Ο κύκλος των εορτών με κέντρο το Άγιο Πάσχα, όπως εύστοχα γράφει ο Λειτουργιολόγος, αείμνηστος καθηγητής Ιωάννης Μ. Φουντούλης, ακολουθεί κατά βάση το σεληνιακό –ιουδαϊκό ημερολόγιο, το οποίο σε σχέση με το ηλιακό – ρωμαϊκό δίνει την εντύπωση της μη σταθερότητας, της κινήσεως, γι’ αυτό και αποκαλείται «κινητός εορτολογικός κύκλος». Σε αντίθεση με αυτόν, ο λεγόμενος «ακίνητος εορτολογικός κύκλος» αποτελείται από τις εορτές, οι οποίες καθορίστηκαν ανεξάρτητα από το ιουδαϊκό ημερολόγιο σε σταθερή συμβατική ημερομηνία του ρωμαϊκού ηλιακού ημερολογίου. Πολλές από αυτές έλαβαν τη θέση ειδωλολατρικών και ιδιαίτερα ηλιακών εορτών, με τις οποίες και έχουν μια τελείως εξωτερική εννοιολογική και θεματολογική αντιστοιχία, όπως είναι οι εορτές, αρχικώς, των Θεοφανείων και αργότερα των Χριστουγέννων.

ΤΟΙΣ ΗΜΕΤΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΟΙΣ ΤΕΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΑΝΙΕΡΟΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΜΑΧΟΙΣ : ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ « ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» - ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ… «ΟΥ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ». ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟΙΣ ΗΜΕΤΕΡΟΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΟΙΣ
ΤΕΤΥΦΛΩΜΕΝΟΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙΣ ΑΝΙΕΡΟΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΜΑΧΟΙΣ

ΤΟ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙΩ « ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
ΔΕΝ ΈΦΘΑΣΕ ΤΟ ΤΈΛΟΣ… «ΟΥ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»
ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ

·    Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ομού μετά των «Ιερών φυλάκων» του Φαναρίου ηρωϊκώς και αυτοθυσιαστικώς ανθίστανται για την επιβίωση του Φαναρίου και της Ρωμιοσύνης.

·   Όσα κατ’ άνθρωπον θεωρούνταν αδύνατα πριν από κάποια έτη στις απορφανεμένες εκκλησιαστικές επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εντούτοις σήμερα συντελούνται κατά Θεόν από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους Ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ιχνηλατούντες τα «γενόμενα και τα εστώτα» της όντως Σταυραναστασίμου «εν Χριστώ Αναστάντι» βιοτής, πορείας και αγαπητικής πρωτοδιακονίας του μαρτυρικού και καθαγιασμένου Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός του πεπερασμένου χωροχρόνου από της ιδρύσεως της υπό Κωνσταντίνου του Μεγάλου «Νέας Ρώμης και μέχρι σήμερα «αντηχεί τοις ωσίν» νοερώς και αοράτως, αψευδώς και προφητικώς, μια φράση: «Ου τετέλεσται» ως εναντία βιουμένη  πίστη και ελπίδα για τα εσόμενα του μέλλοντος της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όταν σε κάθε περιπετειώδη στροφή του ιστορικού γίγνεσθαι ακούγεται από τις πολυποίκιλες και πολυώνυμες και πολυπρόσωπες γηρασμένες και νεώτερες Κασσάνδρες, μία άλλη ολιγοπίστως απέλπιδα φράση: «έφτασε το τέλος…». Όχι όμως δεν «έφθασε το τέλος», «ου τετέλεσται», όπως χωρίς «φόβο και πάθος», προ ετών έγραφε ο πολύς Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989), η ενσαρκωμένη αντοχή, η ακοίμητη συνείδητη και ελπιδοφόρος εύλαλη φωνή του Φαναρίου, όταν κατέθετε την πίστη και το βίωμα της εν Κωνσταντινουπόλει εσταυρωμένης «Εκκλησίας των Πενήτων» υπό το άδυτο και ανέσπερο φως της Αναστάσεως μυσταγωγών το «μυστήριον του Φαναρίου» μετά λόγου αποκαλύψεως και αληθείας: «Γνώριμοι είναι εις αυτήν την εσταυρωμένην Εκκλησίαν οι εμπτυσμοί, οι κολαφισμοί, αι μάστιγες, τα ραπίσματα και ο ακάνθινος στέφανος και η χολή μετά όξους και η λόγχη, τα οποθενδήποτε. Γνώριμός της και η πολυτέλεια του οίκτου. Είναι οικείαι της αι φωναί Σταύρωσον», «ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα», «κατάβηθι». Και εις ωρισμένας στιγμάς η φωνή της συνοδεύει την φωνήν του Κυρίου της, «ίνα τι με εγκατέλιπες;».

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ : ΣΟΙ ΤΗ ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΙΤΛΟΝ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΩ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΣΟΙ ΤΗ ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΙΤΛΟΝ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΩ ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΜΗΤΡΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

· Ιστορική πατριαρχική γραφή Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α΄ στην Επετηρίδα (Ημερολόγιο) του σωτηρίου έτους 2020, εξ αφορμής της κατά το παρελθόν έτος (2019) χορηγήσεως υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος εις την εν Ουκρανία Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία αφιερούται στα από αιώνων ιερά προνόμια της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, τα θεσπισθέντα δι’ αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων και καθαγιασθέντα διά της κανονικής παραδόσεως και πράξεως της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σε αποκαλυπτικούς και δισέκτους καιρούς και χρόνους ακόμη και για την Ορθόδοξη Εκκλησία η λερναία ύδρα με τις τέσσερις εωσφορικές κεφαλές του εθνοφυλετισμού, της ελκυστικής και λαοπλάνου εκκοσμικεύσεως, του αρχομανούς φρονήματος και του προπαγανδιστικού λαϊκισμού μετά μανίας και λύσσας αποπειράται να αναιρέσει άσειστα θεμέλια και αμετάθετα όρια «α έθεντο οι Πατέρες ημών» εντός της χορείας και του Αγίου Σώματος των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, στις οποίες η Πρωτόκλητος, Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μήτηρ Εκκλησία διά ιερωτάτων αρχιδιακονικών και πρωτοδιακονικών υπέρ των Πανορθοδόξων ανά την οικουμένη τέκνων του Χριστού προνομίων κατέστη, περιεκοσμήθη και εστεφανώθη κατόπιν θεοκινήτων εν Αγίω Πνεύματι αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων η φιλόστοργος και πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένη, εσταυρωμένη και ανισταμένη, αεί δε ζώσα, Αγία Μεγάλη του Χριστού Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία.