Γράφει ο
Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΕΝ ΜΕΣΩ
ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΟΥ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΕΣΤΗ…..ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΕΠΕΣΤΗ
Εάν
ο περιποθήτως και πολυποθήτως φλεγόμενος εν Χριστώ Αναστάντι εραστής του
παραδόξου εν τω πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένω Φαναρίω σταυραναστασίμου μυστηρίου,
κινούμενος και ωθούμενος θείω έρωτι, «επιθυμήσει επιθυμίαν μεγάλην» να
γευθεί την οντολογική αλήθεια, η οποία εμπερικλείεται στον στίχο: «Η
ζωή εν τάφω», σχεδόν αναποφεύκτως και αναποδράστως νομοτελειακά
προστρέχει να γίνει κοινωνός και μέτοχος ενός ετέρου κατά παραδοξότητα «Θεανδρικού
Επιταφίου», ο οποίος δεν είναι άλλος από τον «Πατριαρχικό Επιτάφιο»
της «αεί
προσηλωμένης επί ξύλου» και εν ταυτώ «αεί ζώσης εν Χριστώ Αναστάντι»
Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, όπου ο
Επιτάφιος περιβαλλόμενος από τον εκάστοτε Κωνσταντινουπόλεως ως Πρωθηγούμενο
της καθόλου Ορθοδοξίας, τους Φαναριώτες ιερομυσταγωγούς και την
αθάνατη Πολίτικη Ρωμηοσύνη προσλαμβάνει μία άλλη οντολογικών
(υπαρξιακών) διαστάσεων προοπτική ως πρόταση «επέκεινα του τάφου» αιωνίου ζωής,
επειδή ακριβώς η «Εις Άδου Κάθοδος» του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι ήδη και
εφάπαξ αφθαρσία, αθανασία και αιώνιος ζωή για όλη την κτιστή δημιουργία και
ιδιαζόντως για την « εν ετέρω τύπω και εν ετέρα μορφή του κενού μνημείου» ισταμένη
και ανθισταμένη ανά τους αιώνες Σταυραναστάσιμη Μητέρα Αγία Μεγάλη του Χριστού
Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία, η οποία ως εν πανσθενουργώ οστρακίνω
σκεύει και εν αμωμήτοις κόλποις αεί φυλάττει και αεί λιτανεύει το
Σταυραναστάσιμο Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού επί πάση τη κτίσει, όπου «φαίνει
τοις πάσι» το αναστάσιμο, ανέσπερο και άδυτο φως της Δεσποτείας του
Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του όντως Πρωτοτόκου εκ των νεκρών.
ΑΛΗΘΩΣ
ΑΝΕΣΤΗ
Έτη
Πολλά, Αναστάσιμα, Ευλογημένα,
Ειρηνικά,
Άλυπα, Ελπιδοφόρα, Σωτήρια.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ
