ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΝΕΚΤΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΘΕΟΥ ΑΓΑΠΗΣ : ΡΙΝΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΝΕΚΤΑΡ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΝΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΝΕΚΤΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΘΕΟΥ ΑΓΑΠΗΣ

ΡΙΝΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΝΕΚΤΑΡ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΝΟΥ

«Νέκταρ της ζωής της αιωνίου πίνων
Νάμα Νεκτάριε, ιάσεων βλύζεις»

(Στίχοι Συναξαρίου Αγίου Νεκταρίου)

Δοχείον θείας χάριτος και ακένωτη πηγή θείας εμπνεύσεως ανεδείχθη ο εκ Σηλυβρίας της Ανατολικής Θράκης εν λογίοις λογιώτατος και περισπούδαστος Μητροπολίτης Πενταπόλεως, Άγιος Νεκτάριος (Κεφαλάς) ο θαυματουργός και Μυροβλήτης, ο οποίος κατέστη ακτίστω χάριτι του εν Τριάδι Θεού «ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος». Ως θεόπνευστος και μουσοστεφής πολυτάλαντος κάλαμος, εκτός από μέγας θεολόγος και πολυγραφότατος δεινός συγγραφεύς, θεραπεύσας μάλιστα όλους τους κλάδους της Ιεράς Επιστήμης, διεκρίθη και ως θεοκίνητος και εμφιλόσοφος υμνογραφικός ποιητικός αυλός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσφυώς δε ο Αρχιμ. π. Ειρηναίος Δεληδήμος αναφερόμενος στην πολυσχιδή γραπτή παρακαταθήκη του εν γένει ποικίλου περιεχομένου συγγραφικού έργου του Αγίου Νεκταρίου υπογραμμίζει ότι: «ευρισκόμεθα προ μιάς πολυμερεστάτης διανοίας η οποία αφοσιωθείσα εις την υπηρεσίαν της Εκκλησίας εφρόντισε να παραδώση γραπτώς εις τους πιστούς ό,τι καλόν και ωφέλιμον κατείχε». Ανάλογη είναι και η γνώμη του λογίου Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ο οποίος έγραφε περί του Αγίου Νεκταρίου ότι: «Στις αξιόλογες συγγραφές του Θεοσόφου Πατέρα μας αντανακλάται ο ορθόδοξος θεολόγος, ο δόκιμος συγγραφεύς, ο πολυμαθής λόγιος, ο ευσυνείδητος επιστήμων, ο ποιμένας ο καλός, ο πνευματικός άνθρωπος, ο φωτεινός νους, ο έμπειρος διδάσκαλος, η αγιασμένη ψυχή, ο τέλειος Χριστιανός, ο Άγιος της Εκκλησίας».

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΤΩΣΗ :ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΠΕΣΟΝΤΟΣ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ, ΗΤΟΙ ΤΟΥ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ ΔΙΑΒΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός, κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΤΩΣΗ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΠΕΣΟΝΤΟΣ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ
ΗΤΟΙ ΤΟΥ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ ΔΙΑΒΟΛΕΩΣ 

·     Οι θεοφόροι και θεοκίνητοι Πατέρες της Εκκλησίας Άγιος Βασίλειος και Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεολογούντες περί του σοβαρού και με οντολογικές συνέπειες προβλήματος της υπάρξεως του «κακού» στην κτιστή δημιουργία, αναδεικνύουν το υπαρξιακών διαστάσεων ζήτημα της χρήσεως του αυτεξουσίου (ελευθέρας βουλήσεως).

·      Ο μισάνθρωπος και απατεών διάβολος ως εκπεσών Άγγελος δεν είναι δημιούργημα του παναγάθου Θεού αλλά το απότοκο της εωσφορικής και αλαζονικής χρήσεως του αυτεξουσίου, ήτοι της ελευθέρας βουλήσεως και προαιρέσεως.

Η συγγραφή ενός τέτοιου θεολογικού κειμένου προεκλήθη από την αδυναμία πολλών Χριστιανών να κατανοήσουν ή και να αποδεχθούν ότι το κακό στην κτιστή δημιουργία δεν είναι αυθύπαρκτο αλλά έρχεται στο είναι της υπάρξεως λόγω της κακής χρήσεως του αυτεξουσίου, δηλαδή της ελευθέρας βουλήσεως και προαιρέσεώς μας. Οι επιλογές μας ως κτιστών όντων εν απολύτω ελευθερία, την οποία απολύτως σέβεται ο πανάγαθος και πηγή πάσης αγαθότητος δημιουργός Θεός, γεννούν το κακό στον κόσμο, επειδή ακριβώς το κακό ως οντολογική κατάσταση γεννάται ως ελευθέρα απόρριψη του αγαθού και χωρίς να είναι ανθύπαρκτη οντολογία ως δημιούργημα του Θεού δημιουργού.

URBI ET ORBI : ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΠΑΝΥ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

URBI ET ORBI

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΠΑΝΥ

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΗΓΗΤΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

 ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΕΤΗ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΟΙΑΚΟΣΤΡΟΦΙΑΣ (1991-2024)

·      Τι εστί Πατριάρχης; «Ο Πατριάρχης εστίν εικών ζώσα Χριστού και έμψυχος, δι’ έργων και λόγων χαρακτηρίζουσα την αλήθειαν. Τέλος αυτώ, η των καταπεπιστευμένων ψυχών σωτηρία και το υπέρ της αληθείας και της εκδικήσεως των δογμάτων λαλείν ενώπιον βασιλέως και ουκ αισχύνεσθαι…» («Επαναγωγή», Νομικόν Βιβλίον Βασιλείου Μακεδόνος και Λέοντος Σοφού)

Τα ιστορικά βήματα ενός μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός και ηγήτορος των Πανορθοδόξων, όπως είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν αποτελούν απλώς μία τυπική και ανούσια καταγραφή ιστορικών γεγονότων, αλλά αφενός μεν αποδεικνύουν την αυτοθυσιαστική και κενωτική, σταυρική και εν ταυτώ αναστάσιμη οικουμενική διακονία αγάπης και όχι κοσμικής εξουσίας του Πρωτοθρόνου των Προκαθημένων της ανά την οικουμένη Ορθοδοξίας υπέρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πάσης Ορθοδόξου ζώσης υπάρξεως προς δόξαν πάντοτε του εν Τριάδι Θεού των Πατέρων ημών, αφετέρου δε καταξιώνουν και δικαιώνουν το πέρασμα αυτού από την επίγεια ζωή και τον κόσμο τούτο, ώστε «άξιον και δίκαιον εστί» να τιμάται το Ιωβηλαίον της Τριακονταετούς Οικουμενικής Πατριαρχικής Οιακοστροφίας και Πηδαλιουχίας αυτού επί της νοητής νηός, ήτοι της πολυμαρτυρικώς καθηγιασμένης Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, άνευ της χρήσεως ή επιδείξεως εφήμαρτων ρουβλίων και κρατικής ισχύος. Καίτοι μάλιστα από ιστορικής απόψεως τυγχάνει μέγιστο το γεγονός της συμπληρώσεως τριάκοντα συναπτών ετών από της εκλογής του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στον πάνσεπτο και πολυμαρτυρικό Αποστολικό, Πατριαρχικό και Οικουμενικό Θρόνο, εντούτοις ο ίδιος εόρτασε και τίμησε το γεγονός με εκκλησιαστική λιτότητα και ουχί με κοσμικότητα, ήτοι με την τέλεση Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας λειτουργίας στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου με την παρουσία εκπροσώπων των λοιπών κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Αυτά τα ιστορικά βήματα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου είναι ισάξια, ισότιμα και ισόκυρα εκείνων των Αγίων Προκατόχων αυτού, Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Φωτίου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Ε΄, Ιωακείμ του Γ΄ και πλειάδος άλλων Αγίων αγωνιστών υπέρ του Γένους και του Πρωτοκλήτου Αγιωτάτου Αποστολικού Πατριαρχικού και Οικουμενικού Θρόνου προκατόχων του, επαληθεύοντας ότι όντως «Ο Πατριάρχης εστίν εικών ζώσα Χριστού και έμψυχος, δι’ έργων και λόγων χαρακτηρίζουσα την αλήθειαν. Τέλος αυτώ, η των καταπεπιστευμένων ψυχών σωτηρία και το υπέρ της αληθείας και της εκδικήσεως των δογμάτων λαλείν ενώπιον βασιλέως και ουκ αισχύνεσθαι…» («Επαναγωγή», Νομικόν Βιβλίον Βασιλείου Μακεδόνος και Λέοντος Σοφού).

ΣΥΝΕΚΔΗΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΕΠΙ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ : Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΙΜΒΡΙΟΣ - Ο ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ - Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΣΥΝΕΚΔΗΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΕΠΙ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Ο ΙΜΒΡΙΟΣ - Ο ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ - Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

Ο ΑΞΙΟΣ ΟΙΑΚΟΣΤΡΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΕΠΙ ΠΑΣΗ ΤΗ ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ

·        Επί τη συμπληρώσει 33ετούς ευκλεούς και τετιμημένης Πατριαρχείας (1991-2024).

·    Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος ως ενοποιός και ειρηνοποιός ενσάρκωσε το όραμα της Πανορθοδόξου Ενότητος διά της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης εν Κρήτη Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

·       Ο Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Καθηγούμενος Πρωθιεράρχης της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ο οποίος ανέστησε παλαίφατες Μονές, Εκκλησίες και Μητροπόλεις του Οικουμενικού Θρόνου από την Ανατολική Θράκη μέχρι το Όρος Μελά και την Φανερωμένη της Κυζίκου και από την πολυμαρτυρική Σμύρνη και τις Κυδωνίες μέχρι την Αγιοτόκο Καππαδοκία και την επιφανή Προύσα.

Ο αοίδιμος και μακαριστός Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989), ο και πνευματικός Γέροντας του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου Α΄, για τα ονομαστήρια των Πατριαρχών, όπως και για κάθε άλλο επετειακό εκκλησιαστικό γεγονός όπως είναι και τα Πατριαρχικά Ιωβηλαία, συνήθιζε να λέγει και να γράφει ότι: «η εορτή αύτη, καίτοι κατ’ αρχήν προσωπική της Σεπτής Κορυφής, αποβαίνει εορτή πάγκοινος εν τη Εκκλησία, διότι ο Πατριάρχης είναι ο Αρχηγός όλων, ανήκει σε όλους, και όλοι ανήκουμε στον Πατριάρχη.

Σε μια τέτοια αντίδοση αφοσιώσεως και τόσου στενού πνευματικού δεσμού ευνοήθηκε ανέκαθεν στην Μεγάλη Εκκλησία η σχέση Πατριάρχου αφενός και Ιεραρχίας και κλήρου και λαού αφετέρου, και με την βαθεία συναίσθηση του χρέους και της συναντιλήψεως κατά την άρση του Σταυρού του Κυρίου που ο Πατριάρχης ως άλλος Κυρηναίος φέρει, αλλά και ως ανταπόδοση για όσα ανταποδίδει στην Εκκλησία και σ’ όλους ως τιμία διακονία και αγάπη, με αφελότητα καρδίας «κλων τον άρτον, νίπτων τους πόδας και αγρύπνως και σταθερώς ιστάμενος επί το ιερόν πηδάλιον» επ’ αγαθώ του Αγιωτάτου Οικουμενικού Θρόνου και της καθόλου Ορθοδοξίας, της οποίας Ηγούμενος υπάρχει εις δόξαν του εν Τριάδι Θεού».

ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΣ Ο Β΄(1929-1935) : Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ο ΦΕΡΩΝ ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΣ Ο Β΄(1929-1935)

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ο ΦΕΡΩΝ ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

• Ο Πατριάρχης στον οποίο για πρώτη φορά (1930) το τουρκικό κράτος ανεγνώρισε εγγράφως το πατριαρχικό αξίωμα ύστερα και από τις πιέσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου.
• Ο ακατάβλητος υπερασπιστής των δικαίων της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Φώτιος ο Β΄ (1929-1935), κατά κόσμον Δημήτριος Μανιάτης, εγεννήθη την 16^ην Νοεμβρίου 1874 στη νήσο Πρίγκηπο της Προποντίδος. Ο πατέρας του ονομάζετο Σταύρος Δημητρίου και η μητέρα του Σεβαστή Πέτρου, το γένος Τσακούλη-Κρητικάκη. Είχε εκ πατρός θείο, τον μέγιστο εκείνο Μητροπολίτη Φιλιππουπόλεως και μετέπειτα Σερβίων και Κοζάνης Φώτιο.

Την αστική μόρφωση έλαβε στην κοινοτική σχολή της νήσου Πριγκήπου. Συνέχισε την μέση εκπαίδευσή του στην Γερμανοελβετική σχολή του Γαλατά και στο Ζαρίφειο γυμνάσιο-διδασκαλείο της Φιλιππουπόλεως. Την δε επιστήμη της Θεολογίας εσπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο απεφοίτησε αριστούχος. Στην Αθήνα παραλλήλως φαίνεται ότι παρηκολούθησε και μαθήματα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου.