URBI ET ORBI ERGA OMNES - ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

URBI ET ORBI ERGA OMNES
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ

·   Η Αγία και Μεγάλη εν Κρήτη Σύνοδος της αδιαιρέτου και ενιαίας Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μεμαρτυρημένη ιστορική πραγματικότητα και καταγεγραμμένο εκκλησιαστικό ιστορικό γεγονός με πανορθόδοξες και παγχριστιανικές διαστάσεις.

·       Κριτήριο για τον «χαρακτήρα» και την «ταυτότητα» της εν Κρήτη Συνόδου ως «Αγίας και Μεγάλης» δεν είναι οι «οικεία βουλήσει» ή ένεκα «άλλων σκοπιμοτήτων και βλέψεων» τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες οι οποίες αδικαιολογήτως απείχαν, αλλά εκείνες που αποδέχθηκαν την κλήση του Παρακλήτου της Αληθείας και μετέσχov του μυστηρίου της εν Συνόδου Πεντηκοστής.

·    Η συνεχής επίκληση της «Ομοφωνίας» δεν αποτελεί ούτε καν ικανή πρόφαση και δικαιολογία να αποκρύψει ως «προσωπείον» τα αληθή αίτια της αποχής ενίων, ενώ αυτή η ίδια η αρχή της ομοφωνίας υπήρξε το «εύχρηστο εργαλείο» επι δεκαετίες όχι απλώς για να αναβληθεί αλλά οριστικώς να ματαιωθεί η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών εθνοφυλετικών συνδρόμων και ενός αντιεκκλησιολογικού παποκαισαρικού ηγεμονισμού και ιμπεριαλισμού.

Με συνοχή και συστολή αποτολμούμε να χρησιμοποιήσουμε ή ορθότερα να δανειστούμε ως τίτλο του παρόντος κειμένου τον παρόμοιο τίτλο μιας πρωτοποριακής και εμπνευσμένης θεολογικής μελέτης του μεγάλου Θεολόγου -και δη Εκκλησιολόγου και Ακαδημαϊκού- Μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου Ιωάννου (Ζηζιούλα), η οποία περιλαμβάνεται στον συλλογικό, αφιερωματικό-τιμητικό τόμο:«Χαριστήρια εις Τιμήν του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος». Και γιατί να γίνει χρήση αυτού του τίτλου για το παρόν κείμενο;

Η απάντηση είναι λιτή και απλή. Διότι η Αγία και Μεγάλη εν Κρήτη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία είναι πλέον μεμαρτυρημένη ιστορική πραγματικότητα και καταγεγραμμένο εκκλησιαστικό γεγονός με πανορθόδοξες και παγχριστιανικές διαστάσεις συνέβαλε ώστε να καταπέσουν πολλά προσωπεία και να αποκαλυφθούν τα αληθή πρόσωπα ενίων προσυνοδικώς, κατά τις εργασίες της Συνόδου και, τώρα, μετασυνοδικώς. Και μόνο αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου υπήρξε αληθής αποκάλυψη των επι πολλές δεκαετίες κρυφίων και ανομολόγητων ενδόμυχων σκοπιμοτήτων, βλέψεων, προφάσεων, ψευδοδικαιολογιών, αφιλαδέλφων συμπεριφορών, υπονομεύσεων και ανατροπών του πανορθόδοξου αυτού οράματος. Όντως τα προσωπεία κατέπεσαν...

Η ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γράφει ο Θεολόγος –Εκκλησιαστικός Ιστορικός- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

·  Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της εκκοσμικεύσεως και του θρησκευτικού λαϊκισμού,  του ευσεβιστικού ηθικισμού και της αυθαιρέτου ατομικής αυθεντίας στο πλαίσιο ενός νοσηρού γεροντισμού.

Το μέγα ζητούμενο, το διαχρονικώς ζητούμενο, είναι πάντοτε η ορθοτόμηση «του της ευσεβείας μεγάλου μυστηρίου», το οποίο ουδόλως, ουδέ κατ’ ελάχιστον, αποτελεί ορθολογιστικό και νοησιαρχικό προϊόν των πεπερασμένων και ατελών ανθρώπων αλλά απαύγασμα θείας σοφίας πεφωτισμένων ανθρώπων, οι οποίοι ως θεοκίνητα και θεοφώτιστα και όντως θεόπνευστα πρόσωπα ορθοτόμησαν «λόγον αληθείας» και «εκ της άνω θεολογίας» απετύπωσαν ορθοφρονούντες και ορθολαλούντες σε «Συνοδικούς Όρους» «το της ευσεβείας μέγα μυστήριον».

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ : ΠΕΡΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΟΥ ΧΟΪΚΟΥ ΤΑΦΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ

ΠΕΡΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΟΥ ΧΟΪΚΟΥ ΤΑΦΟΥ

·    Η θεολογική διδασκαλία του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Νύσσης για το άφραστο μυστήριο του θανάτου και την επέκεινα του κτιστού χωροχρόνου και του τάφου αιώνια ζωή.

Οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας για οποιαδήποτε πτυχή της ζωής των ανθρώπων επέδειξαν ιδιαίτερη μέριμνα και ασχολήθηκαν συγγραφικώς στο πλαίσιο της ποιμαντικής ευαισθησίας τους για τα φλέγοντα και μέγιστα εκείνα ζητήματα, τα οποία διαχρονικώς αποτελούν τα κυριότερα υπαρξιακών διαστάσεων θεολογικά και πνευματικά ζητούμενα, σε όλες τις φάσεις της ζωής των ανθρώπων που ενίοτε ευρισκόμενοι σε απόγνωση αναζητούν διακαώς τις πρέπουσες απαντήσεις στα πελώρια και δυσθεώρητα για τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου ερωτήματά τους και ιδιαίτερα σε εκείνα που σχετίζονται με τα οντολογικά (υπαρξιακά) «αντιλεγόμενα σημεία» της ζωής και του θανάτου, της επιγείου φθοράς και της ελπιδοφόρου εν Χριστώ μετά θάνατον ζωής.