«ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΘΕΟΥ» ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ «ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ»: Η ΜΗΤΗΡ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΠΡΕΠΕΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΠαρεμβολΗ ΘεοΥ» επΙ της ΓΗς και «ΛΥτρον αντΙ πολλΩν»

Η ΜΗτηρ ΑγΙα ΜεγΑλη του ΧριστοΥ
ΠρωτΟθρονη ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΗ ΕκκλησΙα της ΚωνσταντινουπΟλεως
 και οι ΙεροπρεπεΙς ΦΥλακες του ΦαναρΙου

• Μνημειώδη κείμενα του αοιδίμου Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989).

Προσφυώς και θεοπνεύστως έχει γράφει ότι το Φανάριον και οι Φαναριώτες αποτελούν ένα παράδοξο φαινόμενο, μια «Παρεμβολή Θεού», μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι του ανθρωπίνου γένους, αφού μπορούν επί αιώνες να υπερπηδούν τα εμπόδια και τις δυσκολίες των περιπετειών της ιστορίας και να επιβιώνουν διατηρώντας την «ιδιοπροσωπία» και την «αυτοσυνειδησία» του ευσεβούς Γένους μας.

Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων με θεία έμπνευση προσεγγίζει βιωματικά και οντολογικά το «είναι» και την «ταυτότητα» του Φαναρίου ως Εσταυρωμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, διότι το Φανάρι κυρίως και εξόχως είναι Σταυρός και Ανάσταση Χριστού, είναι Σταυραναστάσιμη Εκκλησία που Χριστομιμήτως βιώνει το Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου της.

ΕΝΑΣ ΛΟΓΙΟΣ ΘΡΑΚΙΩΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ: Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΒΑΦΕΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ (1850-1933)

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Ενας λΟγιος ΘρακΙΩτης ΙερΑρχης

Ο ΜητροπολΙτης του ΟικουμενικοΥ ΠατριαρχεΙου

ΦιλΑρετος ΒαφεΙδης και η εποχΗ του (1850-1933)

·        Καταγωγή και σπουδές. Η είσοδός του στον κλήρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Φιλάρετος Βαφείδης, κατά κόσμον Χρήστος, Θραξ στην καταγωγή από την πόλη των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης, δευτερότοκος υιός του Ιωάννου και της Θωμαΐδος, εγεννήθη στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1850. Θείος του ήταν ο πολύ μεμορφωμένος και λόγιος Μητροπολίτης Νικομηδείας Φιλόθεος Βρυέννιος και αδελφός του ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Κωνσταντίνος Βαφείδης.

«ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ» : ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤ΄ Ο ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟΣ» ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ»

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤ΄ Ο ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟΣ» ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

• Ο μόλις 43 ημερών επί του Θρόνου Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντίνος Στ΄ (1859-1930), εκπατρισθείς ως «ανταλλάξιμος», εθυσιάσθη ως «άδολον αρνίον», γενόμενος «λύτρον αντί πολλών», υπέρ της επιβιώσεως του μαρτυρικού Οικουμενικού Θρόνου.

• Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν είναι «Μουφτεία» αλλά υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου βάσει πολλών Διεθνών Συνθηκών και όχι μόνον της Συνθήκης της Λωζάνης.

• Ο Οικουμενικός Θρόνος της Κωνσταντινουπολίτιδος Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας δεν αποτελεί «ίδρυμα του τουρκικού εσωτερικού δικαίου» αλλά «αυτοτελή οργανική κοινωνία, ιδιότυπο αυτοδύναμο θεσμό «sui generis» και ιδιότυπο νομικό πρόσωπο», που κατέχει «ipso jure» νομική υπόσταση αναγνωρισμένη υπό το Διεθνές Δίκαιο.

Εάν κάποιος προσπαθήσει να ανεύρει πρόσωπο Οικουμενικού Πατριάρχου κατά τους εσχάτους καιρούς και κυρίως μετά την υπογραφείσα Διεθνή Συνθήκη της Λωζάνης, στον οποίο να ενσαρκούται και να επαληθεύεται στον απόλυτο βαθμό η ρήση: «δει τον ένα υπέρ των πολλών απολέσθαι», βέβαιον είναι και ιστορικώς μεμαρτυρημένον ότι το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο από τον γευθέντα «το μαρτύριον της συνειδήσεως» αοίδιμο εν Πατριάρχαις Κωνσταντίνο τον Στ΄, ο οποίος καταγραφείς στις αψευδείς δέλτους της αδεκάστου ιστορίας ως ο «ανταλλάξιμος Ρωμηός Πατριάρχης» εθυσιάσθη υπέρ της επιβιώσεως του μαρτυρικώς καθαγιασμένου Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου, γενόμενος όντως «λύτρον αντί πολλών».