Γράφει
ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
·
«…Εδώ είναι οι τάφοι και τα ιερά οστά των πατέρων
μας, εδώ είναι η καρδιά μας και εδώ θα μείνουμε…».
·
Το Φανάρι είναι το αποκούμπι των στεναγμών του πολυμαρτυρικού
Γένους μας. Είναι η ευσεβής πηγή του ευλαβούς
Ρωμαίηκου Γένους μας.
Είναι
ωσάν να ακούμε από το βάθος των ετών και της ιστορίας την αγέρωχη φωνή του
αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Αθαναγόρου Α΄ (1948-1972), όταν την
επομένη των Σεπτεμβριανών του 1955 βλέποντας τους αδελφούς μας Ρωμιούς της
ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη να φεύγουν κατά δεκάδες - εκατοντάδες ως
πρόσφυγες είπε την συγκλονιστική εκείνη φράση: «Είδατε, τους λέει, τα κόκαλα;
Ξεθάφτηκαν για να σας μιλήσουν, για να σας πουν το χρέος που έχετε να μείνετε
σε τούτη τη γη που γεννήθηκαν οι πατέρες σας, οι πατέρες των πατέρων σας, εσείς
και τα παιδιά σας».
Την
ίδια συγκλονιστική αίσθηση βιώνουν συχνάκις οι αδελφοί μας Ρωμιοί της
ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη, στα Πριγκηπόννησα, στην Ίμβρο και στην Τένεδο
όταν ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αδιαλείπτως και
διαχρονικώς, αποστέλλει τοις πάσιν, τοις εγγύς και τοις μακράν, βαρυσήμαντο και
μεγαλόφωνο μήνυμα, χωρίς φόβο και πάθος, προς κάθε κατεύθυνση, λέγοντας
συγκεκριμένα: «δεν κουραστήκαμε, δεν καμφθήκαμε, δεν απελπιστήκαμε, δεν σκεφθήκαμε
ούτε κατά διάνοιαν να εγκαταλείψουμε τις Θερμοπύλες μας».
Το
δε σαφές και αγέρωχο μήνυμα του μαρτυρικού και δοκιμαζόμενου Οικουμενικού Πατριάρχου
μας για το μέλλον της ομογένειας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας
εκφράζεται στα όσα προ ετών είχε διακηρύξει: «Δεν προτιθέμεθα να αφήσουμε ούδ’
κατ’ ελαχίστον τις ιδιοτροπίες της ιστορίας να μας αφανίσουν στο τέλος…».
Την αδιαμφισβήτητη ιστορική αλήθεια ότι επί 17 αιώνες το Οικουμενικό
Πατριαρχείο έχει την έδρα του στην Κωνσταντινούπολη και ουδείς δύναται να
απαιτεί την απομάκρυνση του τιμιωτάτου αυτού θεσμού από την Μητέρα Πόλη που τον
εγέννησε και τον κατέστησε Ιερό Κέντρο της ανά την Οικουμενική Ορθοδοξίας
υπογραμμίζει αλλού με έμφαση ο Παναγιώτατος λέγοντας απερίφραστα ότι: «Αυτή
είναι η επίγειος Πατρίδα μας, εδώ έχουμε τις ρίζες μας, εδώ είναι η ιστορία μας
εδώ είναι οι τάφοι μας και τα ιερά οστά των πατέρων μας, εδώ είναι η καρδιά μας και
εδώ θα μείνουμε».
Σύμφωνα
με την ανθρώπινη λογική και τα κοσμικά μέτρα κάποιων ίσως το Οικουμενικό
Πατριαρχείο να φαίνεται στα μάτια τους και να αντιμετωπίζεται με την γήινη και
παράλυτη ορθολογιστική κρίση τους ως αδύναμο και ισχνό. Μέσα όμως στην κατά κόσμον αδυναμία του
κρύπτεται ουσιαστικά η κατά Θεόν δύναμη και ισχύς του. Η πίστη και η ακλόνητη
ελπίδα των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών και των μελών της πατριαρχικής
αυλής στον Αναστάντα Χριστό είναι και αποτελούν τα θεμέλια, τα οποία στερεώνουν
την παρουσία των Φαναριωτών στα άγια και αιματόβρεχτα χώματα του Φαναρίου για
να συνεχίσουν να κηρύττουν «Χριστόν εσταυρωμένον και Αναστάντα και εκ νεκρών».
Το ολογάριθμον του έμψυχου δυναμικού του ταπεινού και συνάμα ενδόξου, κυρίως δε
σταυραναστάσιμου Φαναρίου, δεν αποτελεί κριτήριο της δυνάμεως ή της αδυναμίας
του. Τα πράγματα και τα γεγονότα του ιστορικού και εν γένει εκκλησιαστικού οικουμενικού
γίγνεσθαι δεν κρίνονται στο Φανάρι ποσοτικά, αλλά πάντοτε και μόνον υπό το πρίσμα
της αιωνιότητος που ως βεβαιότητα αψευδής θεμελιούται στην πίστη ότι η αρχή και
το τέλος της ιστορίας είναι ο Αναστάς Χριστός.
Για
όλα τα παραπάνω τα όσα λέγει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος με έμφαση
επισημαίνει ότι: «Είμεθα ολίγοι, αλλά ταυτοχρόνως και πολλοί. Ο μαρτυρικός Οικουμενικός
Θρόνος έχει πολλά τέκνα ανά την υφήλιο. Είμεθα αδύναμοι, αλλά ταυτοχρόνως και
ισχυροί στο δίκαιό μας και στην ισχύ με την οποία μας δαψιλεύει εξ ουρανού ο
Θεός της δικαιοσύνης. Είμεθα πτωχοί αλλά και πλούσιοι σε ελπίδα, σε αγάπη, σε
υπομονή, σε εγκαρτέρηση και θεία συναντίληψη. Είμεθα πλήρως παραδεδομένοι στην
αγάπη και την πρόνοια του Θεού, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και
πάντων των Αγίων».
Δυστυχώς,
πολλοί στην Ελλάδα, αλλά και εκτός Ελλάδος, συνέλληνες και μη, δεν διστάζουν να
εκστομίσουν θρασύτατα, ωμά και κυνικά, είτε είναι λαϊκοί, είτε είναι κληρικοί
(ακόμη χειρότερα) ότι το Πατριαρχείο και η ομογένεια έχουν τελειώσει. Γιατί να
ασχολούμεθα; Κάποιοι ρηχοί και άφρονες υπομειδιούν όταν μαθαίνουν ότι ο
Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθε τόσο τελεί τα θυρανοίξια και τα επίσημα εγκαίνια
ανακαινίσεως δεκάδων ναών και παρεκκλησίων από τα πρώτα χρόνια της εκλογής του
μέχρι και σήμερα, με πρώτο τον ανακαινισθέντα πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του
Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, στα Πριγκιπόννησα, στην Ίμβρο και στην Τένεδο,
στην Μικρά Ασία, στην Καππαδοκία και στην Ανατολική Θράκη.
Ο
Πατριάρχης μας όμως δεν το βάζει κάτω διότι είναι αγωνιστής και κήρυκας της
ελπίδος ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες για το Πατριαρχείο και την μαρτυρική
ελληνική ομογένειά μας. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν είναι μοιρολάτρης, αλλά
οραματιστής και αξιοπρεπής εκφραστής του γνήσιου ήθους των Ρωμιών, της
Ρωμιοσύνης που δεν πεθαίνει ποτέ. Το δε μήνυμά του που αντηχεί παντού και είναι
γροθιά στο στομάχι κάποιων βολεμένων και μονίμων υπνούντων είναι το εξής: «Δεν
ταιριάζει, αγαπητοί, στην ευγένεια του Γένους, δεν ταιριάζει στην αξιοπρέπεια
της Ρωμιοσύνης, δεν ταιριάζει στην ευσέβειά μας η εγκατάλειψη των ιερών
σεβασμάτων μας στην καταλυτική επίδραση του πανδαμάτορος χρόνου και στην
ποικίλη φθορά… εφιλοτιμούμεθα ανέκαθεν, παρά τις κατά καιρούς δυσκολίες, να
έχουμε τους ιερούς μας ναούς καλώς συντηρημένους, ευπρεπείς, αρχοντικώς και
σεμνοπρεπώς καλλωπισμένους… ως πράγματι οίκους του Θεού».
Φίλοι
αναγνώστες, αυτός είναι ο ανθρωπιστής, οραματιστής, αγωνιστής και
μεγαλομάρτυρας Πατριάρχης του Γένους μας, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Είναι
κυρίως ο Ορθόδοξος Πρωθαρχιερεύς και ο γνήσιος Ρωμιός, ο οποίος καλεί όλους
μας, τους εγγύς και τους μακράν, που είμεθα πιστά τέκνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου
μας, της Πρωτοκλήτου, Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του
Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σε αξιοπρεπή αντίσταση υπέρ των
δικαίων του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου μας. Συνεπώς, «στώμεν
καλώς, στώμεν ελληνοπρεπώς».
ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛ. ΣΙΔΗΡΑ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΩΝ
