CAUSA HONORIS URBI ET ORBI : ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ : ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΙΜΒΡΟ ΣΤΟ ΤΗΛΑΥΓΕΣΤΑΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΟΛΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός  κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

CAUSA HONORIS URBI ET ORBI

34 ΕΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΑΝΑΒΑΘΜΩΝ (1991-2025)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ  ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΙΜΒΡΟ ΣΤΟ ΤΗΛΑΥΓΕΣΤΑΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΟΛΗ

·    Θεόπνευστα διαχρονικά ιστορικά κείμενα πολυκάρπου και καλλικάρπου  Αρχιερατικής και Θεοτιμήτου Πατριαρχικής Οιακοστροφίας στον Πρωτόκλητο, Πρωτόθρονο και Πρωτεύθυνο Αποστολικό, Πατριαρχικό και Οικουμενικό εν Ορθοδόξοις Θρόνο.

· \ Πεντήκοντα και δυο έτη στην εκκλησιαστική διακονία του υπερφυούς και ιστορικώς Παραδόξου Μυστηρίου της αειζώου  και αειθαλούς σταυραναστασίμου καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας (1973-2025)

Ο αοίδιμος και μακαριστός Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων (1913-1989), ο και πνευματικός Γέροντας του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου Α΄, για τα ονομαστήρια των Πατριαρχών, όπως και για κάθε άλλο επετειακό εκκλησιαστικό γεγονός όπως είναι και τα Πατριαρχικά Ιωβηλαία, συνήθιζε να λέγει και να γράφει ότι: «η εορτή αύτη, καίτοι κατ’ αρχήν προσωπική της Σεπτής Κορυφής, αποβαίνει εορτή πάγκοινος εν τη Εκκλησία, διότι ο Πατριάρχης είναι ο Αρχηγός όλων, ανήκει σε όλους, και όλοι ανήκουμε στον Πατριάρχη.

ΤΟ ΑΘΛΟΦΟΡΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ 1912-1913

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

 

ΤΟ ΑΘΛΟΦΟΡΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ
ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ 1912-1913

 

Από τον απαράμιλλο μέσα στην ιστορία των ανά την υφήλιο εθνών αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας (1821) και την εκ της τέφρας θαυμαστή ανάσταση του υπόδουλου και μαρτυρικού γένους των Ελλήνων οδηγηθήκαμε στη δημιουργία του πρώτου μικρού ελλαδικού κρατιδίου, του λεγομένου «Βασιλείου της Ελλάδος». Παρά ταύτα όμως υπήρχε και μεγαλουργούσε εκτός Ελλάδος και μια άλλη Ελλάδα, αφού παρέμεναν έξω του εθνικού γεωγραφικού μητρικού σώματος οι καίριας και ζωτικής σημασίας περιοχές με τον ακμαίο Ελληνισμό της Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, καθώς και των νήσων του Αρχιπελάγους (Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου), που ανέμενε την απελευθέρωση και εθνική ολοκλήρωσή του.

Οι έντονες εθνικιστικές (εθνοφυλετικές) τάσεις των Νεοτούρκων ή Νεοθωμανών σε βάρος των υπόδουλων ελληνικών πληθυσμών, η κατάργηση των προνομίων των Δωδεκανησίων από την Υψηλή Πύλη, οι προκλητικές διοικητικές αυθαιρεσίες των οθωμανικών αρχών στην Κρήτη, η κατάληψη-κατάκτηση των οθωμανοκρατούμενων Δωδεκανήσων από τους μεγαλομανείς Ιταλούς (Μάιος 1912), οι γεωστρατηγικές βλέψεις της Αυστρουγγαρίας για την Αλβανία-Βόρεια Ήπειρο-και την Θεσσαλονίκη, καθώς και οι ενδόμυχες και ακόρεστες εθνικιστικές επεκτατικές τάσεις των Βουλγάρων εξαρχικών και των Σέρβων για την ελληνική Μακεδονία, καίτοι είχε προηγηθεί η νικηφόρος υπέρ των Ελλήνων έκβαση της ενόπλου φάσεως του Μακεδονικού Αγώνος (1904-1908), όλα τα παραπάνω, συνήγειραν και αφύπνισαν την Ελλάδα να διεκδικήσει στο πλαίσιο της «Μεγάλης Ιδέας» την πραγματοποίηση του ονείρου της «Μεγάλης Ελλάδος» με την απελευθέρωση και οριστική εθνική ενσωμάτωση όλων εκείνων των αλύτρωτων περιοχών όπου από αιώνων επάλλετο ακμαία η καρδιά του Ελληνισμού.