Γράφει
ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός Ιωάννης Ελ. Σιδηράς
«ΝΥΝ
ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ»
ΚΑΤΑ ΤΟ «ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ»
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΡΣΕΩΣ ΤΗΣ
ΙΣΧΥΟΣ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΩΝ ΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ
· Το Οικουμενικό Πατριαρχείο χάριν της εκκλησιαστικής
ενότητος και πνευματικής ωφελείας παρεχώρησε διά του εν έτει 1908 Πατριαρχικού
και Συνοδικού Τόμου τις Ορθόδοξες εκκλησιαστικές επαρχίες της Διασποράς στην Εκκλησία
της Ελλάδος και διά της εν έτει 1922 νέας Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως
επανυπήγαγε αυτές στην απόλυτη εκκλησιαστική δικαιοδοσία του.
· Ανάμεσα στον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1908
και την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928, η οποία αφορά τις πατριαρχικές
εκκλησιαστικές επαρχίες των λεγομένων «Νέων
Χωρών» υπάρχουν πολλές ομοιότητες τόσο για την έκδοσή τους όσο και για την
δυνατότητα άρσεως ισχύος της δευτέρας όπως άλλοτε και εκείνου του 1908 διά
νεωτέρας Πατριαρχικής Πράξεως του έτους 1922.
· Το «διά λόγους
καιρικής ανάγκης», το «άχρι καιρού»
και το «επιτροπικώς» αποτελούν τις
θεμελιώδεις βάσεις για το «αναλογικώς
συναμφότερον» περί της εκδόσεως και άρσεως ισχύος της Πατριαρχικής και
Συνοδικής Πράξεως του 1928, όπως και κατά το πάλαι του Πατριαρχικού και
Συνοδικού Τόμου του 1908.
Ίσως ο τίτλος του παρόντος κειμένου να ξενίζει, να προκαλεί και να σκανδαλίζει τινές των εχόντων την ασθένεια της λησμονιάς και ακόμη χειρότερα και χείριστα της αγνωμοσύνης έναντι της μαρτυρικώς καθαγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, αλλ’ όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτός (ο τίτλος) εκπηγάζει από την αξιολόγηση των σοφών και μετά πάσης περισπουδάστου γραφής συνταχθέντων εκκλησιαστικών κανονικής – διοικητικής φύσεως κειμένων των λεγομένων Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων και Πράξεων, όπως εκδόθηκαν υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του εσταυρωμένου Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Οικουμενικού Πατριαρχείου.