CAUSA HONORIS : ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟΝ ΣΕΒΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

CAUSA HONORIS

ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΟΝ ΣΕΒΑΣ

Η Θεία Πρόνοια όρισε η Κωνσταντίνου Πόλη, αυτή η Βασιλεύουσα Πόλη, και αυτός ο υπεραιωνόβιος θεσμός του Οικουμενικού Θρόνου, να συνδεθούν ακατάλυτα μέσα στους αιώνες με ό,τι είναι και συμβολίζει η Ορθοδοξία για τον άνθρωπο της κάθε εποχής. Είναι προνόμιο μέγα και Σταυρός Μαρτυρίου για το Φανάρι να φέρει στους ώμους του τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστό, ως Σώμα και Αίμα Θείας Ευχαριστίας, ως αντίδωρο αιωνίου ζωής, ως θυσία αγάπης, που την προσφέρει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

ΦΑΝΑΡΙΟΝ ΕΠΙ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ - ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ» : Η ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΗ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΦΑΝΑΡΙΟΝ ΕΠΙ ΠΑΣΗ ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ 
ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ»

Η ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΗ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ  ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ
 ΜΗΤΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΔΟΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

·     Η Ιερά Παράδοση μετά των Ιερών Κανόνων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και της αδεκάστου Ιστορίας επιβεβαιώνουν και επιμαρτυρούν την «κηδεμονική μέριμνα, πρόνοια και συναντίληψη» του μαρτυρικού και καθαγιασμένου Οικουμενικού Πατριαρχείου για την ευστάθεια των κατά τόπους  Ορθοδόξων Εκκλησιών και την πανορθόδοξη ενότητα «ίνα ώσιν εν».

·   Η Μήτηρ Αγία Πρωτεύθυνος Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως δεν ορέγεται κοσμική εξουσία και παποκαισαρική πρωτοκαθεδρία επειδή είναι η από Θεού Πρωτόκλητος και Πρωτοκαθεστηκυΐα των Ορθοδόξων Εκκλησία σε Πρωτοδιακονία και Αρχιδιακονία έναντι των αδελφών αυτής κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Τα οντολογικά-υπαρξιακά ιδιώματα του «είναι» και της «ταυτότητος» του  καθαγιασμένου, μαρτυρικού και Σταυροαναστάσιμου Σώματος της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας είναι η Αποστολικότητα, η Οικουμενικότητα και η Αρχιδιακονία αυτής στην «Καθόλου Ορθόδοξη Εκκλησία», όπου υπάρχει «αεί ζώσα» η Αυθεντική Αλήθεια της Πίστεως, της εν Χριστώ Ομολογίας και της μαρτυρίας εν Μαρτυρίω της εν Χριστώ Ελπίδος, Αγάπης και Σωτηρίας. Το Φανάριον λοιπόν είναι διακονία Σταυροαναστάσιμη και όχι κοσμική εξουσία. Η δε Χριστομίμητη διακονία του είναι η ύπαρξη και η ταυτότητά του. Η Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, ιδρυθείσα υπό του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου δεν χρειάζεται τα διακριτικά του κοσμικού κράτους ή ενός «Ορθοδόξου Βατικανού», διότι η τιμή και η δόξα της είναι «τα στίγματα του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου» που την τρέφουν και την αναγεννούν και την αναμορφώνουν αενάως μέσα στον χωροχρόνο, στο διάβα των δεκαεπτά αιώνων ζωής, προσφοράς και θυσιών.

«ΧΑΙΡΟΙΣ Η ΖΩΗΦΟΡΟΣ ΠΗΓΗ»: ΜΠΑΛΟΥΚΛΙΩΤΙΣΣΑ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΕΞΩΚΑΣΤΡΙΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

Γράφει ο Θεολόγος - Εκκλησιαστικός Ιστορικός - Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΧΑΙΡΟΙΣ Η ΖΩΗΦΟΡΟΣ ΠΗΓΗ»
ΜΠΑΛΟΥΚΛΙΩΤΙΣΣΑ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΕΞΩΚΑΣΤΡΙΝΗ
ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

·   Το πλέον γνωστό στην ανά την Οικουμένη  Ορθοδοξία Αγίασμα του περικαλλούς Ναού της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής Μπαλουκλή.

·  Διακαινήσιμος εβδομάδα με τα αναστάσιμα άνθη και τα αθάνατα μύρα του «κενού μνημείου» που σφραγίζουν την Ιερά και μεγίστη εορτή της Ορθοδοξίας, την Θεομήτορα Ζωοδόχη Πηγή, η οποία από αιώνων καθιερώθηκε υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου ένεκα θαυμαστού γεγονότος που δεν είναι άλλο από το ζωογόνο, ιαματικό και χαριτόβρυτο εξωκαστρινό Αγίασμα της Βασιλεύουσας, όπου η ιερά καθέδρα της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της όντως Ζωοδόχου Πηγής που μετά την άλωση ονομάστηκε Μπαλουκλιώτισσα Παναγία.

Η αγιοτόκος Κωνσταντινούπολη, η όντως Θεοτοκούπολη, αιώνες «ζηλοτύπως» φυλάττει στα σπλάχνα των αγιασμένων χωμάτων της, την ακένωτη ζωοδόχο πηγή, το πρώτο και μέγιστο Αγίασμα της Ορθοδοξίας το οποίο σκέπεται, ευλογημένα κάτω από τον καμαροσκεπή μεταβυζαντινό Ναό της Μπαλουκλιώτισσας Εξωκαστρινής Πολίτισσας Δέσποινας Θεοτόκου, τον οποίο η Πατριαρχική μέριμνα και η φιλόθεος ενέργεια και δωρεά των ευσεβών επιφανών της πόλεως οικογενειών ανήγειραν πριν από 180 έτη και μέχρι σήμερα παρά τις στροφές του ιστορικού γίγνεσθαι και τις περιπέτειες της πολίτικης Ρωμιοσύνης ίσταται με «τις πληγές και τους μώλωπες» του παρελθόντος για να ανευρίσκουν στην «ζωοδόχο θεομητορική ένδροση σκιά» του οι από περάτων γης προσκυνητές την «εν Χριστώ αναψυχή και αναγέννηση». Γι’ αυτό η εκκλησία θεαρέστως ψάλλει: «Ο ναός σου, Θεοτόκε, ανεδείχθη παράδεισος, ως ποταμούς αειζώους, αναβλύζων ιάματα· ω προσερχόμενοι πιστώς, ως ζωοδόχου εκ πηγής, ρώσιν αντλούμεν, και ζωήν την αιώνιον. Πρεσβεύεις γαρ συ, την εκ σου τεχθέντι Σωτήρι Χριστώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών».

ΤΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ»: «Νεκρούσαι και Ζωοίς με…»

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Το «ΕυαγγΕλιον του ΠΑσχα»

«Νεκρούσαι και Ζωοίς με…»

·    Η εις Άδου κάθοδος του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι τετελειωμένη Ανάσταση για τον όλο άνθρωπο και τελεσίδικη νίκη κατά του θανάτου, ο οποίος ως απλό βιολογικό γεγονός δεν αναιρεί την κατά τα έσχατα ψυχοσωματική ανάσταση και αναδημιουργία του ανθρωπίνου γένους.

· Η εν Χριστώ αναστάντι αιωνία ζωή ως οντολογία αθανασίας και αφθαρσίας δεν αποτελεί μια «μελλοντική ελπίδα» αλλά οντολογική βεβαιότητα στο πρόσωπο του ενσαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος γευσάμενος ως τέλειος άνθρωπος τον θάνατο, θανάτω θάνατον επάτησε αποκαθιστώντας την σύνολη ψυχοσωματική ανθρώπινη φύση στο «αρχαίον κάλλος».

·  Η εν Χριστώ ανάσταση απαντά στο οντολογικών (υπαρξιακών) διαστάσεων ζήτημα της μετά θάνατον ζωής και της πιστοποιημένης δυνατότητας της εν Χριστώ συναντήσεως του ανθρώπου ως επανενώσεως του φθαρτού σώματος μετά της αθανάτου ψυχής στην «επέκεινα του τάφου» οντολογία του θεανδρικού προσώπου του Αναστάντος Ιησού Χριστού.

Ως «Ευ-αγγέλιον του Πάσχα» χαρακτηρίζει ο αοίδιμος μεγάλος θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκι το γεγονός του «ευαγγελισμού», του χαρμόσυνου και κοσμοσωτήριου μηνύματος της σωτηρίας του κτιστού και φθαρτού ανθρώπου διά της αναστάσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, ο οποίος «θανάτω θάνατον» επάτησε κατερχόμενος «εν τοις κατωτάτοις της γης» και συντρίβων μοχλούς αιωνίους πεπεδημένων βροτών. Και όντως σε μία συνοπτικά περιεκτική, λιτή και απέρριτη περίφραση: «Ευ-αγγέλιον του Πάσχα», περικλείεται το όλο σωτηριολογικό μυστήριο της διά του θανάτου νεκρώσεως του θανάτου στο πρόσωπο, το θεανδικό πρόσωπο, του Σωτήρος και Λυτρώτου Ιησού Χριστού, ο οποίος όντας θνητός κατά την ανθρώπινη φύση του «μετέλαβε του θανάτου» μεταποιώντας αυτόν σε απαρχή ζωής αιωνίου για τους κεκοιμημένους.

ΑΝΑΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΤΟ ΕΘΕΛΟΘΥΤΟΝ ΘΥΜΑ – ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑναστΑς ΧριστΟς

Το ΕθελΟθυτον ΘΥμα – ΠρωτΟτοκος εκ των νεκρΩν

·        Οι θεολογικές, σωτηριολογικές και εσχατολογικές παράμετροι της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τους Θεοφόρους Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Το εθελόθυτον θύμα. Με αυτή την γλαφυρή και παραστατική έκφραση οι θεοφόρες πατέρες και μέγιστοι θεολόγοι της ορθοδόξου εκκλησίας μας χαρακτηρίζουν τον πάσχοντα και θυσιαζόμενο Ιησού Χριστό, ο οποίος αποτελεί την μοναδική και ανεπανάληπτη μορφή της ανθρώπινης ιστορίας που καίτοι γνωρίζει την πορεία προς το μαρτύριο και τον σταυρικό θάνατό του, εντούτοις ελευθέρως, αυτογνωμόνως, αβιάστως και εκουσίως πορεύεται την οδό του μαρτυρίου και της θυσίας ως λυτρωτικής δωρεάς για την σωτηρία του γένους των Βροτών (ανθρώπων).

Το μεγαλειώδες και εν πολλοίς ακατάληπτο μυστήριο της θεανδρικής θυσίας του Κυρίου μας έγκειται στο «εκούσιον» και απολύτως «ελεύθερον» του πάθους του, που αποδεικνύει με τον πλέον σαφή και τρανό τρόπο την θεότητα αυτού. Για αυτό ο ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι: «Το σταυρικό εκούσιο πάθος του Χριστού, το ονομάζω θεμέλιο της σωτηρίας, είναι το σημάδι της Βασιλείας του. Και τον ονομάζω Βασιλέα, διότι τον βλέπω σταυρούμενο, αφού ο προορισμός του αληθούς βασιλέως είναι να αποθνήσκει για το καλό του λαού του».

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ: «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΑγΙου ΓρηγορΙου ΝΥσσης

«ΠερΙ της τριημΕρου προθεσμΙας της ΑναστΑσεως»

Ο Θεοφόρος και Θεόπνευστος Πατέρας της Εκκλησίας μας Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης στην ομιλία του υπό τον τίτλο: «Περί της τριημέρου προθεσμίας της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» κάνει διάφορους υπολογισμούς για να βεβαιώσει την τριήμερη παραμονή του Ιησού Χριστού στον Άδη, στα κατώτατα και καταχθόνια του κράτους του θανάτου, όπου τελεσιουργείται και μυσταγωγείται το μέγα μυστήριο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους με την νίκη επί του θανάτου εν Χριστώ Ιησού, τω Θεώ ημών.

Γράφει θεολογώντας ο της Εκκλησίας Μέγας Θεολόγος Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης: «Αυτή την ημέρα χτίζεται και ο αληθινός άνθρωπος που έγινε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Βλέπεις ποιού κόσμου έγινε αρχή «αυτή η ημέρα, που δημιούργησε ο Κύριος»  για την οποία λέγει ο Προφήτης ότι δεν είναι «ούτε ημέρα όπως οι άλλες ημέρες, ούτε νύκτα όπως οι άλλες νύκτες».

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

·   Η αφοβία έναντι του καταργηθέντος θανάτου και η βεβαιότητα της εν Χριστώ Ιησού Αναστάσεως στη ζωή των ανθρώπων.

· Τα τεκμήρια της καταργήσεως του θανάτου και της Αναστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Αθανασίου.

Ο Θεοκίνητος και Θεοφώτιστος Πατέρας της Εκκλησίας, Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, με τον όρο «Κυριακός Σταυρός» αναφέρεται στο «μυστήριο του Σταυρού» και στο Σταυρικό θάνατο του Χριστού επισημαίνοντας ότι η κατάργηση του θανάτου συντελέστηκε στον Γολγοθά και η απαρχή της εν Χριστώ «Καινής ζωής» στον «όλβιο τάφο», ο οποίος κατέστη τάφος ζωής και πύλη της αιωνιότητος και της Βασιλείας του θεού. Ο «Κυριακός Σταυρός συνάμα κατέστη το ορατό και απτό τρόπαιο της νίκης κατά του θανάτου και από το «κενόν μνημείον» επήγασε «πάσιν ανθρώποις», η όντως εν Χριστώ Αναστάντι αθανατοποιημένη και αφθαρτοποιημένη επέκεινα του τάφου ζωή. Φαντάζει παράδοξο ή και ακαταλήπτως ανορθόδοξο το γεγονός ότι το «κενό μνημείο» είναι συνώνυμο της «καινής ζωής» και ο «σταυρικός θάνατος» της «θανάτω» νεκρώσεως του θανάτου εν Χριστώ Ιησού.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

·        Ο  Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α΄ είναι ο μόνος  Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος καθαγιάζει για τετάρτη  φορά στην διάρκεια της Πατριαρχίας  του Άγιο Μύρο κατά την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα του 2022.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α΄ κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του (2 Νοεμβρίου 1991) είχε δηλώσει τον καθαγιασμό νέας ποσότητος Αγίου Μύρου κατά την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα του 1992 και με δική του πρωτοβουλία εξεδόθη και κυκλοφόρησε κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής του 1992 ένα πολύ αξιόλογο αφιερωματικό τευχίδιο, στο οποίο καταγράφεται ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα που αφορά το Άγιο Μύρο καθώς και η Ιερά Ακολουθία Καθαγιασμού του Αγίου Μύρου, η οποία άρχεται την Κυριακή των Βαΐων και περατούται την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη στο πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Εκείνο το σύντομο ιστορικό σημείωμα περί του Αγίου Μύρου στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επαυξημένο και με περισσότερα στοιχεία από τον γράφοντα, έχει ως εξής: «Στην Ορθόδοξη κατ Ανατολάς Εκκλησία, το Άγιο Μύρο καθαγιάζεται για να χρησιμεύσει κατά την τέλεση του Μυστηρίου του Χρίσματος ως ορατό σημείο της μεταδόσεως των χαρισμάτων του Αγίου και τελεταρχικού Πνεύματος προς τους Βαπτιζομένους.

«ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ - Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM»: Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΚΩΣ ΣΥΝΑΜΦΟΤΕΡΟΝ»

Η ΘΡΑΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ IMPERIUM

η ΥΠΟ τΟΥ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΚΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΠΕΡΙ της ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ
 ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ της ΓΕΩΡΓΙΑΣ

·  Η υπό της Πρωτοθρόνου και Πρωτευθύνου καθηγιασμένης Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησιας επίλυση του λεγομένου  εκκλησιαστικού «Γεωργιανού Ζητήματος» διά της χορηγήσεως του αυτοκεφάλου εκκλησιαστικού διοικητικού καθεστώτος στην θυγατέρα Ορθόδοξη εν Γεωργία Εκκλησία διδάσκει τον τρόπο για  την άρση των σχισμάτων και την ενότητα της Ορθοδόξου εν Ουκρανία Εκκλησίας.

Προαιώνιο το χρέος και αδιαπραγμάτευτο το προνόμιο της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, η οποία, ως γράφει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Φιλόθεος προς τον Ρωσίας Θεόγνωστο, σε σχετικό πατριαρχικό και συνοδικό έγγραφο αυτού: «Η αγία του Θεού καθολική και αποστολική Εκκλησία κατά την δοθείσαν αυτή άνωθεν, Χριστού χάριτι, αήττητον ισχύν τε και δύναμιν επί το λυσιτελέστερον αεί τα πάντα διοικονομουμένη, και εις πάσας μεν τας εκασταχού ευρισκομένας αγιωτάτας εκκλησίας ενδείκνυται την φροντίδα ταύτης και επιμέλειαν, όπως αν αύται καλώς και κατά τον του Κυρίου νόμον διοικοίντο και διεξάγοιντο, πολλώ δε πλέον φροντίζει και προμηθεύεται των πόρρω που και μακράν διακειμένων τοιούτων αγιωτάτων εκκλησιών, πλήθει πολυανθρώπου έθνους και υπεροχή  ρηγικής εξουσίας διαφερουσών, τα προσήκοντα εαυτή διαπραττομένη και οφειλόμενα, ένθα μάλιστα το προκείμενόν εστι σπούδασμα ψυχών, αγιασμός και ωφέλεια».